De advent is in het christendom de benaming voor de aanloopperiode naar kerst. De naam advent komt van het Latijnse woord adventus, dat komst betekent. In de adventsperiode bereiden christenen zich voor op het kerstfeest: dit is het feest waarbij de geboorte van Jezus wordt herdacht.
Het Liturgisch jaar begint met de advent. Eenvoudig gerekend begint de advent vier zondagen voor Kerstmis. De advent begint altijd op de zondag die het dichtst bij het feest van de Heilige Andreas (30 november) valt. De advent eindigt op 24 december bij het avondgebed. Hierdoor is de lengte van de adventsperiode verschillend, maar telt wel altijd vier zondagen... Wanneer de viering van de advent in de Kerk voor het eerst werd geïntroduceerd, kan niet met zekerheid bepaald worden.[1] De advent wordt voor het eerst vermeld in een boek van Gregorius van Tours (ca. 538-594), die schrijft dat St. Perpetuus, een van zijn voorgangers, rond 480 een vastentijd van drie weken voorafgaand aan kerstmis had ingesteld. Of dit een nieuw gebruik was dan wel de bekrachtiging van een bestaande regeling is onduidelijk. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Advent_(periode))
In tegenstelling tot veel christelijke feesten is er voor advent geen directe aanleiding in de Bijbel te vinden. Waarschijnlijk werd advent voor het eerst gevierd in de vierde eeuw na Christus. In die tijd was in veel kerken het 'mysterie van de menswording' een groot thema. Hoe was het mogelijk dat de zoon van God als 'gewoon mens' naar de aarde was gekomen? Een thema dat centraal stond in de periode voor Kerst. De eerste vermelding van advent is te vinden in een boek van Gregorius van Tours (538-594). (https://bijbel.eo.nl/geloofsvragen/wat-is-advent)
De geschiedenis van advent
Waarschijnlijk ontstond het gebruik van advent in de vierde eeuw na Christus in de Oosterse kerk. In die tijd speelde het zogenaamde mysterie van de menswording (de ‘epiphaneia’) van Christus een belangrijke rol: de kerk hield zich veel bezig met de vraag hoe het toch mogelijk was dat de Zoon van God als een ‘gewoon’ Mens naar deze wereld was gekomen. Dit thema van de menswording van Christus werd centraal gesteld in de adventstijd, de periode vóór Kerst. .... Pas in de zesde eeuw drong de traditie van advent door tot de kerk van Rome. Eerst duurde de periode nog zes weken, maar door paus Gregorius de Grote (590-604) werd ze teruggebracht tot de huidige lengte van vier zondagen. Gregorius was ook degene die met advent niet alleen de historische menswording van Christus centraal wilde stellen, maar ook de wederkomst van Christus in de eindtijd. Doordat de Roomse gebruiken geleidelijk aan de overhand kregen over de kerkelijke gebruiken van andere gebieden, werd een vierwekelijks advent in de kerk van heel Europa tot norm. ... Binnen de kerk van de Reformatie wilde men aanvankelijk niets weten van advent. Ook niet van het kerstfeest overigens. Een synodebijeenkomst in Dordrecht sprak over de beide ‘Roomse’ feesten in 1574 nog haar afkeuring uit. Op de verwerping van Kerst kwam men al snel terug (in 1578), maar van advent was er binnen de reformatorische kerken pas vanaf de negentiende eeuw sprake.
Tegenwoordig wordt in praktisch alle kerken advent gevierd. De periode geldt eigenlijk nergens meer als een vastenperiode, maar staat eerder in het teken van de vreugdevolle verwachting van het kerstfeest en het hoopvol uitzien naar de komst van de Messias.(https://visie.eo.nl/2017/11/de-oorsprong-en-betekenis-van-advent/)
'Advent’ is afgeleid van het Latijnse woord adventus, dat ‘komst’ betekent. Met advent leven christenen namelijk toe naar het kerstfeest: het feest van Jezus' komst naar deze wereld als klein kind in een kribbe.
Advent begint vier zondagen voor kerst. In veel kerken wordt elke week een adventskaars aangestoken. Dat symboliseert dat we steeds iets dichter naderen tot Kerst, het feest van het Licht.
Minder bekend, maar minstens even belangrijk, is dat de adventstijd ons ook wil richten op de nog te verwachten komst van Christus: Zijn wederkomst. Ook dat is altijd een belangrijk onderdeel geweest van de adventsverkondiging. (https://visie.eo.nl/2017/11/de-oorsprong-en-betekenis-van-advent/)
Adventskalender
Thuis wordt in sommige streken een adventskalender gebruikt, die begint op de eerste Adventszondag. Vaak bevat die voor elke dag een doosje of een luikje, waarvan er elke dag eentje mag worden geopend door de kinderen. Er zit dan een chocolaatje of een klein stukje speelgoed in. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Advent_(periode))
Volgens reclamestrateeg Tim Claessen van marketingbureau Havaz Lemz is de keuze van veel merken voor de adventskalender desondanks heel logisch.... "Het uitpakken veel cadeautjes geeft meer pret dan een groot cadeau. Het niet weten wat er er achter het deurtje zit, vergroot de spanning", vertelt Claessen aan Editie NL.
Toch denkt Claessen dat zelfs de meest commerciële adventskalender nog steeds een kleine link heeft met Kerst: "De christelijke gedachte van het toeleven naar de geboorte van Jezus is weliswaar weg. Maar met deze kalender leef je nog steeds toe naar het grote moment, kerstavond."... Berry Plokker verkoopt de Beery Christmas adventskalender, volgens hem een groot succes: "We doen dit nu voor het vierde jaar achter elkaar, het loopt goed. In de kalender zitten 24 speciaalbiertjes." Er zit geen vrome katholieke gedachte achter de bierkalender. "Maar de monniken konden wel een goed biertje brouwen."... Cultuurtheoloog Frank Bosman kent de originele adventskalenders nog van vroeger. "In de oorspronkelijke adventskalenders zat een tekstje, versje, of een plaatje van een heilige. Dit werd later wat sjieker, met een snoepje of chocolaatje, of zelfs een speelgoedje." (https://www.rtlnieuws.nl/editienl/artikel/3728841/adventskalender-opmars-nu-zelfs-eentje-met-seksspeeltjes)
Vandaar deze bier adventskalender. Het principe spreekt voor zich en is je vast bekend. Elke dag open je één vakje en ben je weer een dagje dichter bij de kerst. Het cadeau voor jouw geduldige wachten op de kerst is een halve liter bier. Die kun je dan heerlijk op de bank opdrinken. Want van wachten krijg je dorst. Proost! (https://www.want.nl/bier-adventskalender-kerst-toeleven/)
(https://www.elleeten.nl/trending/adventskalender-bier-speciaalbier-wijn)
Er zijn dus, zoals ik ook al in 2015 aangaf (http://biervat.blogspot.com/2015/11/advent.html) dus ook kalenders met bier:
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
Het aanbod is nu vele malen groter dan toen. Ik heb dit jaar ook weer zo'n doos gekregen van Sinterklaas in mijn schoentje... Nou ja het stond naast mijn schoen. Bij het openen van de doos gaf de naam op de doos en de nummers op de kroonkurken al aan wat de bedoeling was...
De eerste ervaringen met de doos/kalender zijn echter bitterzoet...
De eerste bleek een gusher. Deze IPA was bitter maar spoot werkelijk uit het fleske. In een reflex deed ik mijn mond over de flesopening, maar de druk werd te groot en de weg naar de gootsteen te ver. Dat werd dus dweilen... Het laatste slokske dat smaakte lekker bitter, maar wel jammer van het werk...
De tweede fles was een pompoenbier. Ik zal geen namen noemen maar de brouwers hebben met het bier een goede streek geleverd. Het is smaakvol, maar tegelijk bitterzoet. De geur doet denken aan een oud 'tripel(?)'bier. Het bier is volgens mij dun in mondgevoel, met een nare carbonatie. Het lijkt te lang te hebben gelegen. Het schuimt weinig en komt zurig over. Er drijft zelfs gist in!? Zou dit een oud bier zijn, dat nog ergens lag?
Het derde flesje? Dat is nog een verrassing... Daar zal ik misschien later nog wel eens aandacht aan besteden en hopelijk kan ik dan wel wat merknamen noemen.
Het Liturgisch jaar begint met de advent. Eenvoudig gerekend begint de advent vier zondagen voor Kerstmis. De advent begint altijd op de zondag die het dichtst bij het feest van de Heilige Andreas (30 november) valt. De advent eindigt op 24 december bij het avondgebed. Hierdoor is de lengte van de adventsperiode verschillend, maar telt wel altijd vier zondagen... Wanneer de viering van de advent in de Kerk voor het eerst werd geïntroduceerd, kan niet met zekerheid bepaald worden.[1] De advent wordt voor het eerst vermeld in een boek van Gregorius van Tours (ca. 538-594), die schrijft dat St. Perpetuus, een van zijn voorgangers, rond 480 een vastentijd van drie weken voorafgaand aan kerstmis had ingesteld. Of dit een nieuw gebruik was dan wel de bekrachtiging van een bestaande regeling is onduidelijk. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Advent_(periode))
In tegenstelling tot veel christelijke feesten is er voor advent geen directe aanleiding in de Bijbel te vinden. Waarschijnlijk werd advent voor het eerst gevierd in de vierde eeuw na Christus. In die tijd was in veel kerken het 'mysterie van de menswording' een groot thema. Hoe was het mogelijk dat de zoon van God als 'gewoon mens' naar de aarde was gekomen? Een thema dat centraal stond in de periode voor Kerst. De eerste vermelding van advent is te vinden in een boek van Gregorius van Tours (538-594). (https://bijbel.eo.nl/geloofsvragen/wat-is-advent)
De geschiedenis van advent
Waarschijnlijk ontstond het gebruik van advent in de vierde eeuw na Christus in de Oosterse kerk. In die tijd speelde het zogenaamde mysterie van de menswording (de ‘epiphaneia’) van Christus een belangrijke rol: de kerk hield zich veel bezig met de vraag hoe het toch mogelijk was dat de Zoon van God als een ‘gewoon’ Mens naar deze wereld was gekomen. Dit thema van de menswording van Christus werd centraal gesteld in de adventstijd, de periode vóór Kerst. .... Pas in de zesde eeuw drong de traditie van advent door tot de kerk van Rome. Eerst duurde de periode nog zes weken, maar door paus Gregorius de Grote (590-604) werd ze teruggebracht tot de huidige lengte van vier zondagen. Gregorius was ook degene die met advent niet alleen de historische menswording van Christus centraal wilde stellen, maar ook de wederkomst van Christus in de eindtijd. Doordat de Roomse gebruiken geleidelijk aan de overhand kregen over de kerkelijke gebruiken van andere gebieden, werd een vierwekelijks advent in de kerk van heel Europa tot norm. ... Binnen de kerk van de Reformatie wilde men aanvankelijk niets weten van advent. Ook niet van het kerstfeest overigens. Een synodebijeenkomst in Dordrecht sprak over de beide ‘Roomse’ feesten in 1574 nog haar afkeuring uit. Op de verwerping van Kerst kwam men al snel terug (in 1578), maar van advent was er binnen de reformatorische kerken pas vanaf de negentiende eeuw sprake.
Tegenwoordig wordt in praktisch alle kerken advent gevierd. De periode geldt eigenlijk nergens meer als een vastenperiode, maar staat eerder in het teken van de vreugdevolle verwachting van het kerstfeest en het hoopvol uitzien naar de komst van de Messias.(https://visie.eo.nl/2017/11/de-oorsprong-en-betekenis-van-advent/)
'Advent’ is afgeleid van het Latijnse woord adventus, dat ‘komst’ betekent. Met advent leven christenen namelijk toe naar het kerstfeest: het feest van Jezus' komst naar deze wereld als klein kind in een kribbe.
Advent begint vier zondagen voor kerst. In veel kerken wordt elke week een adventskaars aangestoken. Dat symboliseert dat we steeds iets dichter naderen tot Kerst, het feest van het Licht.
Minder bekend, maar minstens even belangrijk, is dat de adventstijd ons ook wil richten op de nog te verwachten komst van Christus: Zijn wederkomst. Ook dat is altijd een belangrijk onderdeel geweest van de adventsverkondiging. (https://visie.eo.nl/2017/11/de-oorsprong-en-betekenis-van-advent/)
Adventskalender
Thuis wordt in sommige streken een adventskalender gebruikt, die begint op de eerste Adventszondag. Vaak bevat die voor elke dag een doosje of een luikje, waarvan er elke dag eentje mag worden geopend door de kinderen. Er zit dan een chocolaatje of een klein stukje speelgoed in. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Advent_(periode))
Volgens reclamestrateeg Tim Claessen van marketingbureau Havaz Lemz is de keuze van veel merken voor de adventskalender desondanks heel logisch.... "Het uitpakken veel cadeautjes geeft meer pret dan een groot cadeau. Het niet weten wat er er achter het deurtje zit, vergroot de spanning", vertelt Claessen aan Editie NL.
Toch denkt Claessen dat zelfs de meest commerciële adventskalender nog steeds een kleine link heeft met Kerst: "De christelijke gedachte van het toeleven naar de geboorte van Jezus is weliswaar weg. Maar met deze kalender leef je nog steeds toe naar het grote moment, kerstavond."... Berry Plokker verkoopt de Beery Christmas adventskalender, volgens hem een groot succes: "We doen dit nu voor het vierde jaar achter elkaar, het loopt goed. In de kalender zitten 24 speciaalbiertjes." Er zit geen vrome katholieke gedachte achter de bierkalender. "Maar de monniken konden wel een goed biertje brouwen."... Cultuurtheoloog Frank Bosman kent de originele adventskalenders nog van vroeger. "In de oorspronkelijke adventskalenders zat een tekstje, versje, of een plaatje van een heilige. Dit werd later wat sjieker, met een snoepje of chocolaatje, of zelfs een speelgoedje." (https://www.rtlnieuws.nl/editienl/artikel/3728841/adventskalender-opmars-nu-zelfs-eentje-met-seksspeeltjes)
Vandaar deze bier adventskalender. Het principe spreekt voor zich en is je vast bekend. Elke dag open je één vakje en ben je weer een dagje dichter bij de kerst. Het cadeau voor jouw geduldige wachten op de kerst is een halve liter bier. Die kun je dan heerlijk op de bank opdrinken. Want van wachten krijg je dorst. Proost! (https://www.want.nl/bier-adventskalender-kerst-toeleven/)
(https://www.elleeten.nl/trending/adventskalender-bier-speciaalbier-wijn)
Er zijn dus, zoals ik ook al in 2015 aangaf (http://biervat.blogspot.com/2015/11/advent.html) dus ook kalenders met bier:
Het aanbod is nu vele malen groter dan toen. Ik heb dit jaar ook weer zo'n doos gekregen van Sinterklaas in mijn schoentje... Nou ja het stond naast mijn schoen. Bij het openen van de doos gaf de naam op de doos en de nummers op de kroonkurken al aan wat de bedoeling was...
De eerste ervaringen met de doos/kalender zijn echter bitterzoet...
De eerste bleek een gusher. Deze IPA was bitter maar spoot werkelijk uit het fleske. In een reflex deed ik mijn mond over de flesopening, maar de druk werd te groot en de weg naar de gootsteen te ver. Dat werd dus dweilen... Het laatste slokske dat smaakte lekker bitter, maar wel jammer van het werk...
De tweede fles was een pompoenbier. Ik zal geen namen noemen maar de brouwers hebben met het bier een goede streek geleverd. Het is smaakvol, maar tegelijk bitterzoet. De geur doet denken aan een oud 'tripel(?)'bier. Het bier is volgens mij dun in mondgevoel, met een nare carbonatie. Het lijkt te lang te hebben gelegen. Het schuimt weinig en komt zurig over. Er drijft zelfs gist in!? Zou dit een oud bier zijn, dat nog ergens lag?
Het derde flesje? Dat is nog een verrassing... Daar zal ik misschien later nog wel eens aandacht aan besteden en hopelijk kan ik dan wel wat merknamen noemen.