Robert Ryan en Marilyn Monroe in de film 'Clash By Night' (1952).
Wat was die film 'Clash By Night' (1952)?
Clash by Night (1952)
Mae Doyle comes back to her hometown a cynical woman. Her brother Joe fears that his love, fish cannery worker Peggy, may wind up like Mae. Mae marries Jerry and has a baby; she is happy but restless, drawn to Jerry's friend Earl (www.imdb.com/title/tt0044502/).
![]()
![]()
![]()
Clash by Night is een Amerikaanse dramafilm uit 1952 onder regie van Fritz Lang. Destijds werd de film in Nederland uitgebracht onder de titel Botsende hartstochten.
Verhaal:
De cynische Mae Doyle D'Amato keert terug naar haar geboorteplaats. Haar broer Joe is bang dat zijn geliefde Peggy even cynisch als zij zal worden. Wanneer Mae trouwt met Jerry en een kind krijgt, is ze gelukkig, maar ze vindt nog steeds geen rust (https://nl.wikipedia.org/wiki/Clash_by_Night).
Rolverdeling:
Barbara Stanwyck: Mae Doyle D'Amato
Paul Douglas: Jerry D'Amato
Robert Ryan: Earl Pfeiffer
Marilyn Monroe: Peggy
Keith Andes: Joe Doyle
Silvio Minciotti: Papa D'Amato
J. Carrol Naish: Oom Vince
Storyline
The bitter and cynical Mae Doyle returns to the fishing village where she was raised after deceptive loves and life in New York. She meets her brother, the fisherman Joe Doyle, and he lodges her in his home. Mae is courted by Jerry D'Amato, a good and naive man that owns the boat where Joe works, and he introduces his brutal friend Earl Pfeiffer, who works as theater's projectionist and is cheated by his wife. She does not like Earl and his jokes, but Jerry considers him his friend and they frequently see each other. Mae decides to accept the proposal of Jerry and they get married and one year later they have a baby girl. When the wife of Earl leaves him, he becomes depressed and Mae, who is bored with her loveless marriage, has an affair with him. Written by Claudio Carvalho, Rio de Janeiro, Brazil (www.imdb.com/title/tt0044502/).
As this was one of Marilyn Monroe's first starring roles, she was still under an acting coach and wanted her on the set to help her in scenes. She would stand behind director Fritz Lang and tell her when a scene was good enough, as opposed to listening to Lang, and when the director saw what was going on he got furious and demanded she leave the set (at the time this coach also worked for 20th Century Fox). After Monroe complained and wouldn't act without her, Lang allowed the coach to return to the set, on the condition that she not direct Monroe ( www.imdb.com/title/tt0044502/trivia?ref_=tt_trv_trv).
My favorite Marilyn Monroe film is Clash By Night. It is a rather unknown Noir film with leading lady Barbara Stanwyck. The reason I like this film is because Marilyn’s character is so good. She is charming, sexy, cute and loyal. The beginning of a great dramatic actress. There are some remarkable scenes shared by Barbara and Marilyn. One particular scene I love is when they do a walk tight togther (http://hudleyflipside.org/tag/clash-by-night/).
Adapted from a play by Clifford Odets, Clash by Night is a pretentious but well-staged "kitchen sink" drama involving love and lust in a tiny fishing village. Desperate for security and happiness, Barbara Stanwyck enters into a loveless marriage with cloddish but likeable fisherman Paul Douglas. Douglas' best pal is local movie projectionist Robert Ryan, who makes a beeline for Stanwyck. She entertains thoughts of leaving Douglas, but is dissuaded by her knowledge of his volatile temper. Given the film's title, a "clash by night" is inevitable, but the results aren't as horrible as Stanwyck imagined. Counterpointing the film's main triangle is a subplot involving the tempestuous romance between Keith Andes and Marilyn Monroe, the latter playing a naive but sexy young girl who yearns for the sort of adventure that the "worldly" Stanwyck has supposedly experienced in her life. Clash by Night was directed by the mercurial Fritz Lang, who enjoyed working with the ever-professional Stanwyck but had the devil's own time coaxing a believable performance out of Monroe (though he certainly succeeded) (www.rottentomatoes.com/m/clash_by_night/).My favorite Marilyn Monroe film is Clash By Night. It is a rather unknown Noir film with leading lady Barbara Stanwyck. The reason I like this film is because Marilyn’s character is so good. She is charming, sexy, cute and loyal. The beginning of a great dramatic actress. There are some remarkable scenes shared by Barbara and Marilyn. One particular scene I love is when they do a walk tight togther (http://hudleyflipside.org/tag/clash-by-night/).
Robert Bushnell Ryan (Chicago, 11 november 1909 – New York City, 11 juli 1973) is een gewezen Amerikaanse acteur. Hij werd in 1948 genomineerd voor een Oscar voor z'n bijrol in de film Crossfire (1947). Echte bekendheid verwierf hij met rollen in films als Bad Day at Black Rock (1955), The Dirty Dozen (1967) en The Wild Bunch (1969).
Robert Ryan trachtte eerst aan een carrière als toneelschrijver te bouwen, maar slaagde daar niet in. Hij ging vervolgens acteerlessen volgen in Hollywood. Gedurende de jaren 40 was hij meermaals op de planken te zien of in bijrollen in films. In 1944, nadat hij een contract bij de filmstudio RKO Pictures had ondertekend, sloot hij zich aan bij het United States Marine Corps. In het leger is hij actief als drilinstructeur op de legerbasis van San Diego. Daar wordt hij bevriend met schrijver/regisseur Richard Brooks.
De grote filmdoorbraak van Ryan kwam er met z'n rol in de film noir Crossfire (1947) van Edward Dmytryk, gebaseerd op de roman van Richard Brooks. Ryan werd genomineerd voor een Academy Award. Later zou hij nog te zien in enkele bekende films als On Dangerous Ground (1951), Bad Day at Black Rock (1955) en Odds Against Tomorrow (1959). Verder maakte hij ook deel uit van enkele grote producties die konden rekenen op een all-star cast. Zo speelde Ryan mee in King of Kings (1961), The Longest Day (1962), The Dirty Dozen (1967) en The Wild Bunch (1969) (https://nl.wikipedia.org/wiki/Robert_Ryan).
Marilyn Monroe, pseudoniem van Norma Jeane Mortenson; kerkelijke doopnaam: Norma Jeane Baker, (Los Angeles, 1 juni 1926 – aldaar, 5 augustus 1962), was een Amerikaanse actrice en zangeres. Ze werd als sekssymbool een icoon in de jaren vijftig.
Marilyn Monroe had een moeilijke jeugd. Haar moeder was Gladys Pearl Mortenson, geboren Monroe, eerder gehuwd met John Baker. Norma Jeane's moeder liet zich nog naar hem Gladys Sasha Baker noemen en liet Norma Jeane ook met deze achternaam dopen. Gladys Baker was weliswaar in 1924 getrouwd met Martin E. Mortensen, maar ze leefden al gescheiden voor Gladys zwanger werd. Vermoedelijk was Norma Jeane's vader Charles Stanley Gifford. Gifford en Gladys Baker werkten beiden in de snijstudio van RKO Pictures, waar Baker Giffords ondergeschikte was. Gladys Baker was drugsverslaafd en liet de opvoeding van Monroe over aan haar vrienden Albert en Ida Bolender. ...Monroe wordt daardoor in het gezin van Grace McKee (later Goddard) geplaatst. ...In 1942 moet McKees man voor zijn werk naar de oostkust van de Verenigde Staten. Het is voor het stel te duur om de 16-jarige Monroe nog te onderhouden. Het jonge meisje heeft twee keuzes: terug naar het weeshuis of trouwen. Ze koos voor het laatste en trouwde op 19 juni 1942 met haar 21-jarige buurjongen James Dougherty. Terwijl Dougherty in het leger diende, ging Monroe in op het verzoek van een fotograaf om te poseren...Toen Dougherty terugkeerde, kon hij haar niet langer thuishouden en op 13 september 1946 scheidde het stel.....Ze kreeg onder de naam Marilyn Monroe een contract bij een filmmaatschappij, maar buiten één kleine bijrol, die ook nog eens sneuvelde in de montagekamer, bleef dit zonder succes. Een contract bij een maatschappij was in die tijd vaak een geïnstitutionaliseerde vorm van prostitutie: de 'actrices' mochten met de relaties van de filmbazen uit eten....Ze werkte ondertussen aan haar houding, nam acteer- en zanglessen, blondeerde haar haar en liet haar gebit reviseren. Ze maakte geleidelijk aan naam als dom blondje, een imago dat ze bewust cultiveerde. Haar eerste grote rol was in How to Marry a Millionaire. Ze had groot succes in Gentlemen Prefer Blondes, naast Jane Russell en met The Seven Year Itch, waarin het befaamde shot zit met de opwaaiende jurk. Haar laatste project was Something's Got To Give, een onvoltooide film samen met Dean Martin. Als de film was afgemaakt, was zij de eerste actrice geweest die een naaktscène deed in een film....Aan het einde van de jaren vijftig richtte ze haar eigen productiehuis op, en verhuisde naar New York. Ze nam lessen bij The Actors Studio van Lee Strasberg, en kreeg een relatie met toneelschrijver Arthur Miller met wie ze op 29 juni 1956 trouwde. Ze wilde zich verdiepen en serieuzere rollen spelen. In Engeland maakte ze The Prince and the Showgirl, met Laurence Olivier. De film was een flop....Samen met haar alcohol- en medicijngebruik leidde dat tot veelvuldig laatkomen of eenvoudigweg niet verschijnen. Halverwege de opnamen stuurde de regisseur John Huston, die zelf ook wel een slokje lustte en soms tijdens de opnamen in slaap viel, haar naar een kliniek om van haar verslaving af te komen. De laatste opnamen zijn in softfocus gefilmd om de sporen van de verslaving te maskeren....Op 5 augustus 1962 werd ze dood aangetroffen door de huishoudster Eunice Murray in haar huis in Brentwood, Californië. Bij de autopsie op het lichaam van Marilyn Monroe werd acht milligram van het middel chloraalhydraat en 4,5 milligram van het middel Nembutal in haar lichaam gevonden, en dr. Theodore J. Curphey van The Los Angeles County Coroner's Office zei in een persconferentie dat de doodsoorzaak een acute " barbituraat-vergiftiging " was, als gevolg van een "waarschijnlijke zelfmoord" (https://nl.wikipedia.org/wiki/Marilyn_Monroe).Ik vond het onderwerp van de film al zwaar, maar zo te lezen was haar leven ook erg zwaar. Maar goed, even weer wat luchtigers, het bier:
Marilyn Monroe wordt door (Nederlandse) brouwers nog graag gebruikt in hun reclame:
In 2006 kwam Grolsch met een reclame voor hun blond bier (zie www.thisismarilyn.com/dutch-beer-add-2006-151925.photo, http://inkybeer.com/tag/marilyn-monroe/): Grolsch blonde legende. In 2014 kwam Bavaria ook met een reclame waar ze in voor kwam (zie www.elvisblog.net/2014/09/,
www.huffingtonpost.com/2014/03/26/dead-celebrities-dutch-beer-ad_n_5034287.html):
Zo had Carling Black Label een actie met haar afbeelding op hun blikje (zie www.ebay.com/itm/Lot-of-10-Rare-Legend-Series-Set-Carling-Black-Label-Beer-Cans-Marilyn-Monroe-/272083864470?hash=item3f59764b96%3Ag%3AWG0AAOSw3KFWeD9C&nma=true&si=SQa7esNmtD3eU3DiC9Wc5u5opQk%253D&orig_cvip=true&rt=nc&_trksid=p2047675.l2557).
4 August 1949, Marilyn does the Pabst Beer shoot (https://nl.pinterest.com/pin/22869910581551036/).
Marilyn Monroe Blonde Bombshell (6%)Goodhead Brewery
Homebrew, Blonde Ale
Interesting blend of a Blonde Ale and Blue Moon combo and Citra Hops very different (https://untappd.com/b/goodhead-brewery-marilyn-monroe-blonde-bombshell/108433).
Raduga Some like it hot (5%)
Lemongrass American Wheat
Brewed at Browar Zodiak
Style: Wheat Ale, Poland
COMMERCIAL DESCRIPTION
American Wheat z trawą cytrynową - orzeźwiające piwo pszeniczne, które będzie idealnym towarzyszem letniego wieczoru. Swoją lekkość oraz cytrusowy aromat zawdzięcza trawie cytrynowej i odpowiednio dobranym chmielom (Simcoe, Cascade). Niefiltrowane, pasteryzowane. Przechowywać w chłodnym i zacienionym miejscu. Składniki: woda, słód pszeniczny, słód jęczmienny, trawa cytrynowa, chmiele: Simcoe, Cascade, Magnum, drożdże US-05. EKSTRAKT: 13,1 % WAG. ALKOHOL: 5,0 % OBJ. GORYCZKA: 20 IBU NAJLEPIEJ PODAWAĆ W TEMP. 9-11ºC (www.ratebeer.com/beer/raduga-some-like-it-hot/341675/)
Willimantic Marilyn Monroe Blonde Ale (5,2%)
Also known as Willimantic M.M. Blonde Ale
Brewed by Willimantic Brewing Company
Style: Golden Ale/Blond Ale
Willimantic, Connecticut USA
Commercial description
Marilyn Monroe Blonde Ale – Our unfiltered Dirty Blonde Ale, light on hops, but full of flavor.
... Brewed with pale, oats, caramel, and carapils malts and Liberty hops this easy on the palate and eyes beer is sure to please.
The brewer markets this same or near-same product by more than one names. This can be the result of a brewer distributing this beer under different names in different countries, or the brewer simply changing the name, but not the recipe at different points in time (www.ratebeer.com/beer/willimantic-marilyn-monroe-blonde-ale/49457/) (www.ratebeer.com/beer/willimantic-marilyn-monroe-blonde-ale/98971/). Geen idee of hier foto's van zijn, maar haar imago heeft in ieder geval een iconische status.
