Van bier wordt je filosofisch, is mij wel eens verteld.
Edo van Bree wees eens op dossierhop op het belang van een goede bieropvoeding. Zijn pleidooi kwam eigenlijk neer op het feit dat bierdrinkers van nu vaak het Belgische spul, dat voorheen zo 'aanbeden' werd, opzij schuiven als minderwaardig:
Met opvoeding bedoel ik niet dat je je niet kunt gedragen in het openbaar. Verre van dat! Met opvoeding bedoel ik dat je proefervaring hebt met de klassieke Belgische bieren, in plaats van Belgische bieren die je tegenkomt direct al opzij te schuiven omdat het toch alleen maar ondrinkbare zoete meuk is. Dat je hebt kennisgemaakt met de producten van kleine ambachtelijke brouwerijen op het platteland rondom Bamberg, waar brouwers goed weten hoe je aan een ondergistend bier smaak en vooral balans moet geven. Dat je in Engeland niet alleen de Bermondsey mile afkleppert, maar ook de klassieke Engelse bitters drinkt die echt niet allemaal te dun zijn en te weinig hop en te weinig koolzuur hebben.
Dat een goed bier niet alleen maar een berg overzeese hop moet hebben en/of een brettje, maar dat doordrinkbaarheid, subtiliteit en balans echt geen vieze woorden zijn.
(Edo van Bree op http://dossierhop.nl/opvoeding/)
Ingo was het niet eens met hem:
Heel eerlijk, ik snap het niet. Is dit een soort stripverhaal versus literatuur waar mijn ouder maar over zanikten, of the Stones versus Mozart met de kritiek van mijn grootouders? Het is maar net waar je in een bepaalde zeer bepalende periode in je leven mee in aanraking komt, daar vormen zich referenties.
...
Wat was er te krijgen? Inderdaad de geijkte trappisten en ‘zuuren’, de andere Belgen (wat later) kocht je bij de Xenos. Aan de grens wonend was Duits bier makkelijk te krijgen zelfs af en toe een Berliner Weisse. Logisch toch dat dat dan je ijkpunten worden? Als we het over de brouwkwaliteit hebben, dan was die zeker in die periode in Belgie nogal wisselend, helemaal als je het vergelijkt met de razend strak brouwende Duitsers.
De “IPA” was nog helemaal niet heruitgevonden en de eersten die ik ergens midden jaren 90 proefde waren een schok en openbaring tegelijk. ...Ze lieten ook meteen zien waar het balanspunt van het geheel ligt, in Engeland, bij dat Bitter. Het ultieme bier dat mout, hop en fruitige gist heeft zonder dat er een de boventoon voert.
Neen, laat het jonge volkje maar aanmodderen, komt allemaal goed. Je ziet het nu zelfs al gebeuren. Session IPA noemen ze het, een licht bier met veel hop, nu nog een beetje meer gistprofiel en je bent er. Waar? Bij dat Bitter natuurlijk (zij het met de ‘verkeerde’ hop).
(Ingo op http://dossierhop.nl/opvoeding/)
Bij het verhaal van Edo werd vervolgens verwezen op het Zen van bier:
There's a famous Zen verse that goes:
The insight has to do with the Buddhist concept of the two truths, but it can also be understood more simply. At first, we accept the nature of rivers and mountains because we haven't thought deeply about them. Once we do, we see that they are not as we thought. However, once we see their true nature, then we understand their essence and "rivers are rivers" once again. It's a circle, but we arrive back at our starting point with a transformed view (Jeff Alworth http://beervana.blogspot.nl/2014/03/zen-and-art-of-appreciating-simple-beers.html).
Het blog bericht verwees naar dit blogbericht dat verwees naar dit blogbericht. Eric Sturniolo geeft daarbij aan hoe hij van Becks, Bud Light, Natty Ice, Red Dog, Busch Light, Miler Lite, Coors Light, doorgroeide naar Sam Adams Boston Lager/Summer Ale, Blue Moon, and Yuengling. Vervolgens via Sierra Nevada Pale Ale, Harpoon, Brooklyn Lager, and Abita neer the Westvleteren Apex:
When you reach this level, you’ll go anywhere in the city for a specific beer. You’ll stand outside a beer store for an hour in the winter to buy a new release. You’ll visit Portland, OR but be more interested in the breweries than your friends.
But it’s not all sunshine, roses, Heady Topper and Pliny the Elder. There are drawbacks. Going to a baseball game? I’d rather have water than Bud Light. You want me to go a ‘regular’ bar where the options are Guinness, Stella, and Shock Top? No, thank you. I actually bring my own craft beer when hanging out with someone I know will serve something below me like Heineken. Sounds snobby, right? It is. Everyone in the Apex is a beer snob.
(Eric Sturniolo op http://wheresthebeerny.com/2014/03/14/the-theory-of-beervolution/)
This left [Stan Hieronymus] thinking about two questions. Is there an apex and if so, what does that really mean? What is a beer snob, and am I one? I’m still thinking about them,
...
So which is the apex? How do you know you are at the top, that there isn’t another level? This isn’t like climbing a fourteener. It is better.
(Stan Hieronymus op http://appellationbeer.com/blog/friday-beer-kc-bier-dunkel/)
Ik herken wel wat in het verhaal van Eric Sturniolo en het verhaal van Edo. Ook ik ben van anonieme mainstream pils naar Belgisch speciaalbier doorgegroeid. Palm, Duvel, Westmalle dubbel en tripel en Kwak waren daarbij piketpaaltjes en De Koninck, Orval, Rochefort en Achel vormden mijlpalen. Hierbij was Westvleteren 12 nog een illustere buiten-categorie.
Via supermarkt en slijterij kwam ik aan mijn bieren. Langzaam kwamen daar via allerlei marktkanalen ook Amerikaanse bieren bij. Via vakanties en reizen kon ik ook me te goed doen aan buitenlandse bieren, waarbij opviel dat sommige landen wateriger zijn en andere (Nieuw-Zeeland) juist veel hoppiger. Na verloop van tijd leer je je smaak kennen, maar wil je ook niet bieren afvallen, omdat de stijl je niet ligt. Zure bieren kon ik lang niet verdragen, maar nu lijkt het alsof mijn smaak is aangepast. Smaak evolueert heb ik ontdekt. Zo vind ik witlof minder bitter dan vroeger. Door die smaakevolutie (mijn smaak die evolueert, niet die van het bier) ga ik andere bieren lekkerder vinden. Duvel en Westmalle tripel vond ik lang lekker speciaalbier. Nu ervaar ik ze een beetje als gezapig terwijl ik Rochefort en jonge Orval nog wel lekker vind.
De vraag bestaat dan of er echt zo'n Apex bestaat. Zelf heb ik nu ook de Westvleteren 12 geproefd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat bier nou niet echt wereldschokkend vond. Als je daar op die top staat zoek je nieuwe uitdagingen. Extreme smaken zoals rookbier en zuurbier. Die ene vergeten stijl uit Polen of Finland. Dat nog door een obscuur brouwerijtje gebrouwen wordt in houten ketels van voor de oorlog en waarvan het bier nergens te verkrijgen is. Bier wordt een elitaire zoektocht. Waarbij het mij wat doet denken aan die verhalen over rijke mensen die vroeger op avontuur gingen in Afrika. Geld en tijd genoeg om op Safari te gaan en daar dan verhalen over te vertellen. 'Ik kom daar die brouwerij in en na een indrukwekkende rondleiding konden we daar in een ondergrondse gang het bier ongefilterd en ongepasteuriseerd proeven zo uit het vat!''Nou ik had laatst 33 jaar oude barrelaged sticksniffer 4000 uit verwegistan die nog was gebrouwen met goedkeuring van Michael jackson'. Anno 2015 gaan we daarvoor niet meer naar een of andere mannenclub met rookhoek, maar zijn fora en FB het speelterrein met sites als Untappd en Beer geeks. Jeff Alworth is van mening dat de Apex van bier niet gaat om de extreme geweldige bieren, maar om het geweldige in simpele bieren te kunnen ervaren:
The true apex of appreciation is the ability to locate the sublime in any style (not, of course, any beer). This means being able to pick up a glass of helles--or English mild or Belgian bière de table or even a characterful mass market lager (of which, admittedly, there are not a great number)--and find the flavors as pleasant and satisfying as when you heft a barrel-aged imperial stout. It is possible, but not if the only flavors you can appreciate are intense. You have to fine-tune your palate to appreciate the difference between a helles that has dull, simple malt flavors and one that has rich, fresh, and complex malt flavors. The presence of subtle esters, the gentle scent of a particular hop, the weft and harmony of all these flavors working together. It's not the kind of gesture judges make in a competition to reward one beer in a reviled or discounted class--the best of a lesser bunch--but the actual deep pleasure in the beer itself.
(Jeff Alworth op http://beervana.blogspot.nl/2014/03/zen-and-art-of-appreciating-simple-beers.html)
Beer appreciation is not linear; it's circular. First you love beer naively, out of a simple joy. Then your head gets filled with a bunch of crap about what's "good" and you begin disliking beer out of a blind prejudice. Finally, you come back to appreciating beer for its own nature. (And conversely, that appreciation makes you aware of how many intense beers are badly made and lack the harmony and integration that are the hallmarks of a good beer in any style.) It may be facile to put it his way, but what is blogging but not facile? Until you can appreciate all beer styles, your journey of appreciation is not yet complete.
(Jeff Alworth op http://beervana.blogspot.nl/2014/03/zen-and-art-of-appreciating-simple-beers.html)
Dogfish Head Brewery founder Sam Calagione said,
However I think the world still needs more very good (as mentioned here several times, world class is a moving target) beers, innovative or otherwise.....Founder-brewer Jeff Erway expects Elevated IPA to be the flagship and so far it’s easily the biggest seller. It’s full of alcohol (7.5% abv) and hops (calculated at 100 IBU, though it likely wouldn’t clock that in a lab), but bitter and aromatic. Outrageous a decade ago; almost mainstream today.
“I’m not one for throwing oddball ingredients in beer. I’m pretty much a traditionalist,” Erway said. “I brew styles and I try to brew them the best I can. I guess it’s an old route.”
There are plenty of routes. Innovative beers are one result, often good. “Regular” beers are another. There can’t be too many good ones.
(Stan Hieronymus op http://appellationbeer.com/blog/a-few-kind-words-for-regular-beer-ok/)
Op het bericht van Jeff Alworth kwam kritiek van Alan McLeod:
I understand you are looking for completeness of understanding but whether you say style or type you are still lumbered with an arbitrary construct which is as decontextualized as the periodic table of elements is from an appreciation of life. If you focus on this corner of the beery world with its problems you will either learn to appreciate the style guide or not but you will only get that far. It is not wrong to do this but will only give you a part of the available understanding.
(Alan McLeod op http://beervana.blogspot.nl/2014/03/zen-and-art-of-appreciating-simple-beers.html)
The true apex of appreciation is the ability to locate the sublime in any style (not, of course, any beer). This means being able to pick up a glass of helles--or English mild or Belgian bière de table or even a characterful mass market lager (of which, admittedly, there are not a great number)--and find the flavors as pleasant and satisfying as when you heft a barrel-aged imperial stout. It is possible, but not if the only flavors you can appreciate are intense. You have to fine-tune your palate to appreciate the difference between a helles that has dull, simple malt flavors and one that has rich, fresh, and complex malt flavors.
I don't really disagree with this at all. But I was triggered to comment in a way that was not very successful mostly in response to Jeff's final statement: "Until you can appreciate all beer styles, your journey of appreciation is not yet complete..." For me, that is too neat a conclusion and it got my brain going as I wrestled with why I felt that way.
At its heart, it was insufficient. Not wrong so much as simply not right enough. I wrote "I understand you are looking for completeness of understanding but whether you say style or type you are still lumbered with an arbitrary construct which is as decontextualized as the periodic table of elements is from an appreciation of life..." in response but that was too short a reply. As I thought about it more, here is what popped into my head (Alan McLeod op http://beerblog.genx40.com/archive/2014/april/theactualmulti):
=> 1D: a point sits in one dimension. This is what a brand loyal single beer drinker is.
=> 2D: linear in two dimensions. When I look at those style charts and things based on it I think of a two dimensional world. Filled with tickers and cicerones. The 1D drinker is pitied and mocked. If you are convinced that the appreciation of beer is complete when you appreciate all beer styles as Jeff describes you have filled out your chart, you have accepted the promise of the two dimensional universe.
=> 3D: this is where beer contextualizes into daily life because you approach it in all three dimensions. And it gets a bit more difficult. Because you have to build a grid of layers growing out of the flat periodic table of styles laying there on the table. Like Star Trek chess, things strike you from above or even below. You travel and see other beers and beer drinkers in their native habitat. If you contextualize beer into life you have to consider business side, be aware of the claims of trade associations and the pressures upon you as the consumer from messages, money and alcohol. You move a bit past the promise of the tickers and cicerones. You might even stop thinking about beer writing and take on the notion of beer thinking. Beer people living in 2D may appear to be passive aggressive. They may be. You see things about the complete brewing industry that takes economics and neurology into account in relation to each aspect of the periodic table of styles.
=> 4D: When you hit the fourth dimension you are thinking beyond your daily experience because you have a glimpse of more. You have lived and recall that time but are not in that time. You anticipate the future. The more I research and read and write about beer history, the more I am struck by how the past is a foreign land, as they say, as well as how patterns repeat. Craft brewers lobby for beer now in the same way that lager brewers did in the second half of the 1800s. Beers which are considered new now existed at many points in time. Things done in the past are not only not done now but they are denied, not understood and impossible to replicate due to lost ingredients and strange pre-industrial techniques. Beer people living in 2D now appear to be slightly see-through and those in 3D are getting smaller. Turning and turning in the widening gyre, the drinker cannot hear the brewer. The cubed approach to beer appears static from your perspective. Deadened. The grid is now in motion. Expanding and contracting, twisting and contorting as you view it at different points in time.
=> 5D: Beer has moved out of time in this dimension Things are no longer analogous to the human experience. You start to think like Billy Blake and understand that, yes, if the doors of perception were cleansed, everything would appear to man as it is, infinite. The knowledge of beer is no longer about beer but about the ends of knowledge. Beer breaks apart and its bits rearrange with other bits for a moment and then rearrange again. You hum-mumble "...and did those beers in ancient time walk upon England's mountains green?" as you bend your elbow of desire. Your cat thinks you are nuts. Your cat is right. The cube is gone, the colours swirl and...
All of which is problematic. Because you can't do this. You can't live in 5D or 4D for that matter even if you get glimpses. You can't really live in awareness of 3D for that matter, at least not all the time. And you really cannot even live in a full awareness of the 2D, can you. No one has the resources to engage meaningfully with all "styles" of beer because there is not enough time, money or liver function. Tickers as aggregators try but give up depth for breadth. Cicerones and other stylists attempt it but only through summation and proclaimed authority. Even at 2D you run into both human limitations as well as belief systems under which you have to accept the construct to pass the test. You compromise.
You can, however, experience more if you reject completeness.
...
Your journey of appreciation will never be complete. Because you do not have the capacity to complete it (Alan McLeod op http://beerblog.genx40.com/archive/2014/april/theactualmulti).
Na dergelijke (on?)zinnige uitspraken ben ik stil. Tja als je vindt dat het bij je opvoeding hoort om bepaalde toonaangevende stijlen te proeven en je bierstijlen dient te (h)erkennen en je tevens de verschillende lagen (o.a. bedrijfskundig, brouwtechnisch en marketingtechnisch) dient te weten, waarbij je bierstijlen weer afwijst, wat dan? Kan je dan nog wel genieten? Is de ware bierliefhebber niet diegene die van een simpel pilsje aan de hand van al die lagen aan kennis iets bijzonders kan maken en die waarde kan waarderen? En als het echt neerkomt op het feit dat je moet beseffen dat je niet alles kan weten, ben je dan niet gewoon anno 21e eeuw je bewust geworden van de informatieoverload? Er is zoveel informatie te vinden over grenzeloos veel bieren en iedereen kan brouwen en doen met alles en overal, dat je nooit alles kan proeven. Er zullen door die beperkingen altijd mensen zijn die niet die bieren drinken die anderen destijds juist mythisch vonden... Mythes zijn ook maar beperkt. De wereld is ontoverd zeggen ze wel eens. De magie is weg. Niet langer ontstaat bier spontaan, nee het is volledig gemechaniseerd, ge-automatiseerd en geïndustrialiseerd. Zelfs bij de microbrouwerijen is het RVS, koper en computers. Bier is een consumptiegoed en daar kan aan worden verdiend. Iedereen probeert er een graantje van mee te pakken en sommigen proberen er van te genieten. Laten we dat ook vooral blijven doen, genieten.
Niet voor niets geldt: good people are mo betta than any beer!
Edo van Bree wees eens op dossierhop op het belang van een goede bieropvoeding. Zijn pleidooi kwam eigenlijk neer op het feit dat bierdrinkers van nu vaak het Belgische spul, dat voorheen zo 'aanbeden' werd, opzij schuiven als minderwaardig:
Met opvoeding bedoel ik niet dat je je niet kunt gedragen in het openbaar. Verre van dat! Met opvoeding bedoel ik dat je proefervaring hebt met de klassieke Belgische bieren, in plaats van Belgische bieren die je tegenkomt direct al opzij te schuiven omdat het toch alleen maar ondrinkbare zoete meuk is. Dat je hebt kennisgemaakt met de producten van kleine ambachtelijke brouwerijen op het platteland rondom Bamberg, waar brouwers goed weten hoe je aan een ondergistend bier smaak en vooral balans moet geven. Dat je in Engeland niet alleen de Bermondsey mile afkleppert, maar ook de klassieke Engelse bitters drinkt die echt niet allemaal te dun zijn en te weinig hop en te weinig koolzuur hebben.
Dat een goed bier niet alleen maar een berg overzeese hop moet hebben en/of een brettje, maar dat doordrinkbaarheid, subtiliteit en balans echt geen vieze woorden zijn.
(Edo van Bree op http://dossierhop.nl/opvoeding/)
Ingo was het niet eens met hem:
Heel eerlijk, ik snap het niet. Is dit een soort stripverhaal versus literatuur waar mijn ouder maar over zanikten, of the Stones versus Mozart met de kritiek van mijn grootouders? Het is maar net waar je in een bepaalde zeer bepalende periode in je leven mee in aanraking komt, daar vormen zich referenties.
...
Wat was er te krijgen? Inderdaad de geijkte trappisten en ‘zuuren’, de andere Belgen (wat later) kocht je bij de Xenos. Aan de grens wonend was Duits bier makkelijk te krijgen zelfs af en toe een Berliner Weisse. Logisch toch dat dat dan je ijkpunten worden? Als we het over de brouwkwaliteit hebben, dan was die zeker in die periode in Belgie nogal wisselend, helemaal als je het vergelijkt met de razend strak brouwende Duitsers.
De “IPA” was nog helemaal niet heruitgevonden en de eersten die ik ergens midden jaren 90 proefde waren een schok en openbaring tegelijk. ...Ze lieten ook meteen zien waar het balanspunt van het geheel ligt, in Engeland, bij dat Bitter. Het ultieme bier dat mout, hop en fruitige gist heeft zonder dat er een de boventoon voert.
Neen, laat het jonge volkje maar aanmodderen, komt allemaal goed. Je ziet het nu zelfs al gebeuren. Session IPA noemen ze het, een licht bier met veel hop, nu nog een beetje meer gistprofiel en je bent er. Waar? Bij dat Bitter natuurlijk (zij het met de ‘verkeerde’ hop).
(Ingo op http://dossierhop.nl/opvoeding/)
Bij het verhaal van Edo werd vervolgens verwezen op het Zen van bier:
There's a famous Zen verse that goes:
"First mountains are mountains and rivers are rivers.
Then mountains are not mountains and rivers are not rivers.
Finally, mountains are mountains and rivers are rivers."
When you reach this level, you’ll go anywhere in the city for a specific beer. You’ll stand outside a beer store for an hour in the winter to buy a new release. You’ll visit Portland, OR but be more interested in the breweries than your friends.
But it’s not all sunshine, roses, Heady Topper and Pliny the Elder. There are drawbacks. Going to a baseball game? I’d rather have water than Bud Light. You want me to go a ‘regular’ bar where the options are Guinness, Stella, and Shock Top? No, thank you. I actually bring my own craft beer when hanging out with someone I know will serve something below me like Heineken. Sounds snobby, right? It is. Everyone in the Apex is a beer snob.
(Eric Sturniolo op http://wheresthebeerny.com/2014/03/14/the-theory-of-beervolution/)
This left [Stan Hieronymus] thinking about two questions. Is there an apex and if so, what does that really mean? What is a beer snob, and am I one? I’m still thinking about them,
...
So which is the apex? How do you know you are at the top, that there isn’t another level? This isn’t like climbing a fourteener. It is better.
(Stan Hieronymus op http://appellationbeer.com/blog/friday-beer-kc-bier-dunkel/)
Ik herken wel wat in het verhaal van Eric Sturniolo en het verhaal van Edo. Ook ik ben van anonieme mainstream pils naar Belgisch speciaalbier doorgegroeid. Palm, Duvel, Westmalle dubbel en tripel en Kwak waren daarbij piketpaaltjes en De Koninck, Orval, Rochefort en Achel vormden mijlpalen. Hierbij was Westvleteren 12 nog een illustere buiten-categorie.
Via supermarkt en slijterij kwam ik aan mijn bieren. Langzaam kwamen daar via allerlei marktkanalen ook Amerikaanse bieren bij. Via vakanties en reizen kon ik ook me te goed doen aan buitenlandse bieren, waarbij opviel dat sommige landen wateriger zijn en andere (Nieuw-Zeeland) juist veel hoppiger. Na verloop van tijd leer je je smaak kennen, maar wil je ook niet bieren afvallen, omdat de stijl je niet ligt. Zure bieren kon ik lang niet verdragen, maar nu lijkt het alsof mijn smaak is aangepast. Smaak evolueert heb ik ontdekt. Zo vind ik witlof minder bitter dan vroeger. Door die smaakevolutie (mijn smaak die evolueert, niet die van het bier) ga ik andere bieren lekkerder vinden. Duvel en Westmalle tripel vond ik lang lekker speciaalbier. Nu ervaar ik ze een beetje als gezapig terwijl ik Rochefort en jonge Orval nog wel lekker vind.
De vraag bestaat dan of er echt zo'n Apex bestaat. Zelf heb ik nu ook de Westvleteren 12 geproefd. Ik moet eerlijk bekennen dat ik dat bier nou niet echt wereldschokkend vond. Als je daar op die top staat zoek je nieuwe uitdagingen. Extreme smaken zoals rookbier en zuurbier. Die ene vergeten stijl uit Polen of Finland. Dat nog door een obscuur brouwerijtje gebrouwen wordt in houten ketels van voor de oorlog en waarvan het bier nergens te verkrijgen is. Bier wordt een elitaire zoektocht. Waarbij het mij wat doet denken aan die verhalen over rijke mensen die vroeger op avontuur gingen in Afrika. Geld en tijd genoeg om op Safari te gaan en daar dan verhalen over te vertellen. 'Ik kom daar die brouwerij in en na een indrukwekkende rondleiding konden we daar in een ondergrondse gang het bier ongefilterd en ongepasteuriseerd proeven zo uit het vat!''Nou ik had laatst 33 jaar oude barrelaged sticksniffer 4000 uit verwegistan die nog was gebrouwen met goedkeuring van Michael jackson'. Anno 2015 gaan we daarvoor niet meer naar een of andere mannenclub met rookhoek, maar zijn fora en FB het speelterrein met sites als Untappd en Beer geeks. Jeff Alworth is van mening dat de Apex van bier niet gaat om de extreme geweldige bieren, maar om het geweldige in simpele bieren te kunnen ervaren:
The true apex of appreciation is the ability to locate the sublime in any style (not, of course, any beer). This means being able to pick up a glass of helles--or English mild or Belgian bière de table or even a characterful mass market lager (of which, admittedly, there are not a great number)--and find the flavors as pleasant and satisfying as when you heft a barrel-aged imperial stout. It is possible, but not if the only flavors you can appreciate are intense. You have to fine-tune your palate to appreciate the difference between a helles that has dull, simple malt flavors and one that has rich, fresh, and complex malt flavors. The presence of subtle esters, the gentle scent of a particular hop, the weft and harmony of all these flavors working together. It's not the kind of gesture judges make in a competition to reward one beer in a reviled or discounted class--the best of a lesser bunch--but the actual deep pleasure in the beer itself.
(Jeff Alworth op http://beervana.blogspot.nl/2014/03/zen-and-art-of-appreciating-simple-beers.html)
Beer appreciation is not linear; it's circular. First you love beer naively, out of a simple joy. Then your head gets filled with a bunch of crap about what's "good" and you begin disliking beer out of a blind prejudice. Finally, you come back to appreciating beer for its own nature. (And conversely, that appreciation makes you aware of how many intense beers are badly made and lack the harmony and integration that are the hallmarks of a good beer in any style.) It may be facile to put it his way, but what is blogging but not facile? Until you can appreciate all beer styles, your journey of appreciation is not yet complete.
(Jeff Alworth op http://beervana.blogspot.nl/2014/03/zen-and-art-of-appreciating-simple-beers.html)
Voor brouwers zijn er echter andere redenen om bijzonder bier te brouwen:
“The world doesn’t need another world-class Kölsch or a world-class pale ale.
The world needs more innovative beer.”
(http://appellationbeer.com/blog/a-few-kind-words-for-regular-beer-ok/)However I think the world still needs more very good (as mentioned here several times, world class is a moving target) beers, innovative or otherwise.....Founder-brewer Jeff Erway expects Elevated IPA to be the flagship and so far it’s easily the biggest seller. It’s full of alcohol (7.5% abv) and hops (calculated at 100 IBU, though it likely wouldn’t clock that in a lab), but bitter and aromatic. Outrageous a decade ago; almost mainstream today.
“I’m not one for throwing oddball ingredients in beer. I’m pretty much a traditionalist,” Erway said. “I brew styles and I try to brew them the best I can. I guess it’s an old route.”
There are plenty of routes. Innovative beers are one result, often good. “Regular” beers are another. There can’t be too many good ones.
(Stan Hieronymus op http://appellationbeer.com/blog/a-few-kind-words-for-regular-beer-ok/)
I understand you are looking for completeness of understanding but whether you say style or type you are still lumbered with an arbitrary construct which is as decontextualized as the periodic table of elements is from an appreciation of life. If you focus on this corner of the beery world with its problems you will either learn to appreciate the style guide or not but you will only get that far. It is not wrong to do this but will only give you a part of the available understanding.
(Alan McLeod op http://beervana.blogspot.nl/2014/03/zen-and-art-of-appreciating-simple-beers.html)
The true apex of appreciation is the ability to locate the sublime in any style (not, of course, any beer). This means being able to pick up a glass of helles--or English mild or Belgian bière de table or even a characterful mass market lager (of which, admittedly, there are not a great number)--and find the flavors as pleasant and satisfying as when you heft a barrel-aged imperial stout. It is possible, but not if the only flavors you can appreciate are intense. You have to fine-tune your palate to appreciate the difference between a helles that has dull, simple malt flavors and one that has rich, fresh, and complex malt flavors.
I don't really disagree with this at all. But I was triggered to comment in a way that was not very successful mostly in response to Jeff's final statement: "Until you can appreciate all beer styles, your journey of appreciation is not yet complete..." For me, that is too neat a conclusion and it got my brain going as I wrestled with why I felt that way.
At its heart, it was insufficient. Not wrong so much as simply not right enough. I wrote "I understand you are looking for completeness of understanding but whether you say style or type you are still lumbered with an arbitrary construct which is as decontextualized as the periodic table of elements is from an appreciation of life..." in response but that was too short a reply. As I thought about it more, here is what popped into my head (Alan McLeod op http://beerblog.genx40.com/archive/2014/april/theactualmulti):
=> 1D: a point sits in one dimension. This is what a brand loyal single beer drinker is.
=> 2D: linear in two dimensions. When I look at those style charts and things based on it I think of a two dimensional world. Filled with tickers and cicerones. The 1D drinker is pitied and mocked. If you are convinced that the appreciation of beer is complete when you appreciate all beer styles as Jeff describes you have filled out your chart, you have accepted the promise of the two dimensional universe.
=> 3D: this is where beer contextualizes into daily life because you approach it in all three dimensions. And it gets a bit more difficult. Because you have to build a grid of layers growing out of the flat periodic table of styles laying there on the table. Like Star Trek chess, things strike you from above or even below. You travel and see other beers and beer drinkers in their native habitat. If you contextualize beer into life you have to consider business side, be aware of the claims of trade associations and the pressures upon you as the consumer from messages, money and alcohol. You move a bit past the promise of the tickers and cicerones. You might even stop thinking about beer writing and take on the notion of beer thinking. Beer people living in 2D may appear to be passive aggressive. They may be. You see things about the complete brewing industry that takes economics and neurology into account in relation to each aspect of the periodic table of styles.
=> 4D: When you hit the fourth dimension you are thinking beyond your daily experience because you have a glimpse of more. You have lived and recall that time but are not in that time. You anticipate the future. The more I research and read and write about beer history, the more I am struck by how the past is a foreign land, as they say, as well as how patterns repeat. Craft brewers lobby for beer now in the same way that lager brewers did in the second half of the 1800s. Beers which are considered new now existed at many points in time. Things done in the past are not only not done now but they are denied, not understood and impossible to replicate due to lost ingredients and strange pre-industrial techniques. Beer people living in 2D now appear to be slightly see-through and those in 3D are getting smaller. Turning and turning in the widening gyre, the drinker cannot hear the brewer. The cubed approach to beer appears static from your perspective. Deadened. The grid is now in motion. Expanding and contracting, twisting and contorting as you view it at different points in time.
=> 5D: Beer has moved out of time in this dimension Things are no longer analogous to the human experience. You start to think like Billy Blake and understand that, yes, if the doors of perception were cleansed, everything would appear to man as it is, infinite. The knowledge of beer is no longer about beer but about the ends of knowledge. Beer breaks apart and its bits rearrange with other bits for a moment and then rearrange again. You hum-mumble "...and did those beers in ancient time walk upon England's mountains green?" as you bend your elbow of desire. Your cat thinks you are nuts. Your cat is right. The cube is gone, the colours swirl and...
All of which is problematic. Because you can't do this. You can't live in 5D or 4D for that matter even if you get glimpses. You can't really live in awareness of 3D for that matter, at least not all the time. And you really cannot even live in a full awareness of the 2D, can you. No one has the resources to engage meaningfully with all "styles" of beer because there is not enough time, money or liver function. Tickers as aggregators try but give up depth for breadth. Cicerones and other stylists attempt it but only through summation and proclaimed authority. Even at 2D you run into both human limitations as well as belief systems under which you have to accept the construct to pass the test. You compromise.
You can, however, experience more if you reject completeness.
...
Your journey of appreciation will never be complete. Because you do not have the capacity to complete it (Alan McLeod op http://beerblog.genx40.com/archive/2014/april/theactualmulti).
Na dergelijke (on?)zinnige uitspraken ben ik stil. Tja als je vindt dat het bij je opvoeding hoort om bepaalde toonaangevende stijlen te proeven en je bierstijlen dient te (h)erkennen en je tevens de verschillende lagen (o.a. bedrijfskundig, brouwtechnisch en marketingtechnisch) dient te weten, waarbij je bierstijlen weer afwijst, wat dan? Kan je dan nog wel genieten? Is de ware bierliefhebber niet diegene die van een simpel pilsje aan de hand van al die lagen aan kennis iets bijzonders kan maken en die waarde kan waarderen? En als het echt neerkomt op het feit dat je moet beseffen dat je niet alles kan weten, ben je dan niet gewoon anno 21e eeuw je bewust geworden van de informatieoverload? Er is zoveel informatie te vinden over grenzeloos veel bieren en iedereen kan brouwen en doen met alles en overal, dat je nooit alles kan proeven. Er zullen door die beperkingen altijd mensen zijn die niet die bieren drinken die anderen destijds juist mythisch vonden... Mythes zijn ook maar beperkt. De wereld is ontoverd zeggen ze wel eens. De magie is weg. Niet langer ontstaat bier spontaan, nee het is volledig gemechaniseerd, ge-automatiseerd en geïndustrialiseerd. Zelfs bij de microbrouwerijen is het RVS, koper en computers. Bier is een consumptiegoed en daar kan aan worden verdiend. Iedereen probeert er een graantje van mee te pakken en sommigen proberen er van te genieten. Laten we dat ook vooral blijven doen, genieten.
Niet voor niets geldt: good people are mo betta than any beer!