Josef Wilhelm "Jupp" Soetebier b. St. Louis (1960 - Living) Raised in the American Midwest in what was once known as The German Triangle, Mr. Soetebier's work explores what effect his Deutsch heritage, ancestral family, and the myths and traditions of his peoples have had on memory and the way he perceives and goes about the world. "Jupp Soetebier calls his work an examination of "personal archaeology and the genesis of memory, while revealing some of my identity." His abstract sculpted surfaces expose a complex, multi-layered journey. The layers are composed of wood, fibers, and acrylic paint that are hand-sculpted across a visual plane, melding discovery into tactile and emotive experiences. (http://soetebier.art/statement.html)
CRAFT, een branchevereniging voor brouwers in Nederland, vroeg zich af welk bier er in het glas zit bij het schilderij “De Verloren Zoon”. Een schilderij van Rembrandt, waarop hijzelf en zijn vrouw Saskia poseren. Het is eigenlijk een 17de eeuwse “selfie”, volgens de kunstkenners. Roel Mulder, de man die alles weet van onze biergeschiedenis denkt dat het een licht bier moet zijn geweest, omdat het glas lang was met zwarte strepen erop. Het was een soort bierspel: men nam een slok, het glas rechtop zetten en het bier moest exact op de streep staan. Zo niet, dan was de volgende slok ook van jou! (https://www.mitra.nl/product/jopen-i-have-a-brush-on-you-33cl)
Zie https://nl.wikipedia.org/wiki/De_verloren_zoon_in_een_herberg#/media/Bestand:Rembrandt_Harmensz._van_Rijn_139.jpg
De verloren zoon in een herberg[1], ook wel getiteld Zelfportret met Saskia, is een schilderij van de Nederlandse kunstschilder Rembrandt van Rijn uit 1635, olieverf op doek, 161 x 131 centimeter groot. Thema is de gelijknamige parabel uit het Nieuwe Testament, met de kunstenaar en zijn vrouw als modellen. Het werk bevindt zich in de collectie van de Gemäldegalerie Alte Meister te Dresden. (https://nl.wikipedia.org/wiki/De_verloren_zoon_in_een_herberg)
Jopen I Have A Brush On You is een Old Ale. Dit historische bier wordt gebrouwen met boekweit, gerst en haver. Een subtiel, zoet en mild bitter troebel bier met anijs, citrus en karamel. (https://www.bierista.nl/jopen-i-have-a-brush-on-you)
I Have A Brush On You We have a brush on you Rembrandt! This historic Soet Ale is brewed with buckwheat, barley and oats. A subtle, sweet and mild bitter hazy beer with anise, citrus and caramel. (https://www.beertube.tv/bier/jopen-i-have-a-brush-on-you/)
Jopen I Have A Brush On You | 4,6% | AmberZICHT/KLEUR Goudblond met een romige schuimkraag. GEUR Een kruidige geur met aroma's van korianderzaad, steranijs en speculaas en met een vleugje gele appel. SMAAK Fruitig en kruidig met tonen van appel, gedroogde vruchten en citrus. AFDRONK Een droge afdronk met een hint van anijs en noten. CULINAIR Lekker bij kip, witvis of varkenshaas. BIJZONDERHEDEN (https://www.mitra.nl/product/jopen-i-have-a-brush-on-you-33cl)
Ja ik proef die anijs wel. Ik had het niet in een bier verwacht. Het doet wat denken aan een medicinaal drankje. Steranijs en koriander en dergelijk denk ik er ook in te herkennen. Qua mondgevoel en zwaarte is het geen winterbier, maar de smaak doet daar wel aan denken.
De Nieuwtestamentische parabel van de verloren zoon (Lukas 15: 11-32) verhaalt van een vader met twee zonen. De jongste zoon eist zijn erfdeel op, verbrast het, keert vervolgens berouwvol terug, maar wordt toch vergeven door zijn vader, tot ongenoegen van de oudste zoon. In de protestantse Nederlanden van de zeventiende eeuw was het thema erg populair, vanwege de dubbele moraal die er van uitgaat: enerzijds een afwijzing van een zondig leven, anderzijds barmhartigheid voor hen die oprecht berouw tonen. Rembrandt nam de parabel voor het eerst in het hier besproken werk uit 1635 tot onderwerp, waarbij hij de "verloren zoon" afbeeldt in een herberg of bordeel. Later zou hij de gelijkenis opnieuw weergeven in enkele etsen en in een rond 1668 voltooid schilderij, toen steeds met het moment van terugkeer als thema. De relatering van het thema aan de parabel van de verloren zoon werd overigens pas in de twintigste eeuw definitief geaccepteerd. In de achttiende eeuw was het werk nog opgenomen in de collectie van August III van Polen, keurvorst van Saksen, onder de titel zittende officier streel een dame en heft een glas bier. Later werd wel het in de beschrijving steeds een zelfportret genoemd, hoewel de gelijkenis niet op alle punten overtuigend lijkt. De koppeling aan het Bijbelse thema vond vooral plaats op grond van de lei aan de muur, waarop in herbergen traditioneel de rekening werd opgemaakt. Deze interpretatie werd nog ondersteund door röntgenonderzoek dat laat zien dat de vrouwelijke figuur aanvankelijk een muziekinstrument bespeelde, hetgeen toentertijd symbool stond voor een zondig leven.[2]... De verloren zoon in een herberg staat ook wel bekend als Zelfportret met Saskia: als modellen neemt Rembrandt zichzelf en zijn jonge vrouw Saskia, met wie hij in 1634 huwde. Hij portretteert zichzelf als een jongeman met snor die de kijker provocatief in de ogen kijkt en een toost uitbrengt. Saskia als wordt uitgebeeld als een prostituee die zich de banale avances van een bezoeker laat welgevallen. Ze zit bij hem op schoot en gedoogt dat hij haar middel vastpakt, de weelderige billen van achteren weergegeven alsof hij ze elk moment mag gaan strelen. Beide figuren gaan elegant gekleed, hij "op zijn Oostenrijks", met een grote gevederde hoed, zij in een geborduurde jurk van zijde. Geopperd is wel dat de schilder met het werk ook een weergave van zijn eigen levenssituatie heeft willen geven, die met Saskia's bruidsschat en grote opdrachten voor Rembrandt op dat moment betrekkelijk extravagant was geworden. Het thema van de verloren zoon wordt hier op geheel eigen wijze verbeeld, met name door de keuze voor een specifiek en niet voor de hand liggende gebeurtenis uit de parabel: het moment waarop de hoofdpersoon er onbekommerd en opgewekt zijn vermogen doorheen jaagt. Hij stelt zicht bloot aan meerdere ondeugden, meer in het bijzonder drank en vrouwen van lichte zeden. De moraal van het werk wordt onderstreept door symbolen als de pauw, die staat voor ijdelheid en vluchtige rijkdom. Het bord aan de muur geeft aan dat spoedig de rekening zal worden opgemaakt. De stilistische uitwerking van het werk is in de realistisch-barokke stijl die het werk van Rembrandt bij uitstek typeert, met een rijkheid aan details. Kenmerkend is het gebruik van clair-obscur, om de focus nog sterker op de hoofdpersonen te krijgen. Het kleurenpalet is gelijkmatig, waarbij de verf in meerdere lagen is aangebracht, met additionele pigmenten als gele okers, loodtingeel, alizarinerood en smaltblauw. De achtergrond is egaal, in een groenachtig bruin. Opvallend is dat het linker deel van het schilderij is afgesneden, mogelijk door Rembrandt zelf. De reden van de inkorting blijft gissen. Wellicht heeft hij de aandacht daarmee nog meer willen richten op de centrale karakters, maar het kan ook gewoon zijn gebeurd om het formaat op een door de opdrachtgever gewenst formaat te krijgen.[3] (https://nl.wikipedia.org/wiki/De_verloren_zoon_in_een_herberg)
Ja met al die oude schilderijen en dit soort bier is het dat je er wat van moet weten om het wat te vinden. Het kan mij niet bekoren. De smaak is op zich wel bijzonder, maar de geur vind ik niet lekker.
Soft & historic sweet. Ja dat is het wel. Zacht mondgevoel en een zoete smaak. Wat dat betreft is het een geslaagd bier.