John en Bianka Schoone hebben geen idee hoeveel voorwerpen ze in huis hebben waar minstens één keer het woord 'Heineken' op staat, maar het moeten er duizenden zijn.
Op schitterende neon-reclames, emaillen reclameborden, glazen, pullen, flessen en flessenopeners, koelkasten, vitrines, meubels, kratten, bierviltjes, tafelkleden en honderden andere parafernalia (www.bndestem.nl/foto-s/huis-vol-heerlijk-helder-heineken-1.4161667) (www.bndestem.nl/polopoly_fs/1.4161676.1388745802!/image/image.jpg_gen/derivatives/landscape_800_600/image-4161676.jpg) (www.facebook.com/media/set/?set=a.248831948613165.1073741911.118564904973204&type=1).


Op schitterende neon-reclames, emaillen reclameborden, glazen, pullen, flessen en flessenopeners, koelkasten, vitrines, meubels, kratten, bierviltjes, tafelkleden en honderden andere parafernalia.
Met een beschrijving van hun hele collectie, item voor item, zou je een [blog] kunnen vullen. Aan tellen zijn ze niet begonnen, toen ze na de zoveelste aanschaf besloten om de inboedelverzekering aan te passen. "We hebben maar een natte vinger in de lucht gestoken," aldus John. Als extra verzekering lopen er in en rond Huize Heineken drie blaffende bewakers rond, waarvan er twee, jawel, Freddy en Heineken heten. De derde is een kolos waar Freddy en Heineken met zijn tweeën twee keer in passen (www.bndestem.nl/regio/etten-leur/huis-vol-heineken-in-etten-leur-1.4161567),

Bière de Vézelise
Carte postale du Musée de la bière de Stenay (http://tributeoldschool.blogspot.nl/2012/06/biere-de-vezelise.html).


Vézelise est une commune française située dans le département de Meurthe-et-Moselle, en région Alsace-Champagne-Ardenne-Lorraine (https://fr.wikipedia.org/wiki/V%C3%A9zelise).

Vézelise est surtout connue pour sa bière qui a été introduite pour la première fois en 1863 par Antoni Moreau (né en 1837 à Battigny-mort en 1903) et qui a été exportée dans toute la France et dans tout l'Empire colonial français grâce à la ligne de chemin de fer Nancy-Vézelise-Mirecourt. La production de bière, qui est montée. jusqu'à 175 000 hectolitres par an, est arrêtée depuis 1971. Antoni Moreau, est considéré comme un des pères de la brasserie française1, et connu comme un des fondateurs de l'école de brasserie de Nancy, organisme qui deviendra l'IFBM (https://fr.wikipedia.org/wiki/V%C3%A9zelise).

L' Institut français de la brasserie et de la malterie (IFBM) est un organisme fondé en 1962 par les syndicats professionnels de la brasserie et de la malterie françaises.
L'Institut français de la brasserie et de la malterie, créé en 19621,2 sous le nom Institut français des boissons, de la brasserie-malterie a succédé à l'école de brasserie de Nancy (actuelle ENSAIA) et a vocation de centre technique auprès des industriels des filières orge-malt-bière et boissons.
En 1994, l'IFBM crée sa filiale Qualtech3, située dans les mêmes locaux, et qui reprend une partie de ses activités : les analyses physico-chimiques et microbiologiques, l'analyse sensorielle, les études, audits et conseils techniques.
Aujourd'hui, IFBM développe ses trois activités principales au service des filières Orge-Malt-Bière et Boissons, en France et à l’international : recherche & développement, formation professionnelle et études technologiques.
Il est situé à Vandœuvre-lès-Nancy et son activité s’étend au monde entier4.
L'IFBM, partenaire de l'Institut national polytechnique de Lorraine (INPL) est reconnu pour ses nombreux projets de recherche avec des laboratoires publics français et européens (https://fr.wikipedia.org/wiki/Institut_fran%C3%A7ais_de_la_brasserie_et_de_la_malterie).

La bière par la brasserie
Home / Bières du monde par pays ou type / Bières du pays : France / Vézelise
Avis sur la bière Vézelise
Appréciation :
Pils assez claire, cristalline. Mousse blanche serrée assez stable. Arôme herbacé agréable et fleuri, malt équilibré en second plan. Saveur à l'amertume fine et équilibrée. Pils légère, assez sèche, rafraîchissante et agréable. Assez proche de la Stella Artois au niveau du goût.
Caractéristiques à connaître
Brasserie : Interbrew
Pays d'origine : France - Voir les autres bières de France
Ville de fabrication : Armentières
Type de bière : Pils
Type de fermentation : basse (www.saveur-biere.com/en/fiche-biere?biere=vezelise&id_lang=2)
Ik kan er niet zo heel veel over vinden, maar waarschijnlijk zal in de Franse musea er meer over te vinden zijn:
In France, the brewing museums are concentrated along the tree-lined roads of the Lorraine region. From the Meuse aux Vosges, passing by the Moselle and the Meurthe, these places have history engrained in their very architecture. The museum archives hold the memories of long-closed brasseries, and of the golden age of brewing in Alsace-Lorraine (http://allaboutbeer.com/article/beer-tourism-in-france/). Zie ook blz. 311 van Elzas - Vogezen / druk 1,  geredigeerd door S. Vinet:

As well as coffee and Mountain Dew, Brad Pitt lists his favourite drink as beer. You probably won’t be surprised to hear that his other half, Angelina Jolie loves some tequila, but mostly opts for herbal tea.

Boze geesten (Russisch: Бесы, Bésy; "Demonen") is een roman van de Russische schrijver Fjodor Dostojevski uit 1872. Het verhaal speelde zich af in een provinciestad in de omgeving van Sint-Petersburg en wordt verteld door een vriend van Stepan Trofimovitsj Verchovenski, ene Anton Lavrentjevitsj G..v. De vernieuwers van de oude generatie, Stepan Verchovenski en Varvara Stavrogina, hadden hun vroegere idealen achter zich gelaten en waren teruggevallen op een burgerlijk leven. De vlam sloeg in de pan toen de vernieuwers van de jonge generatie, Pjotr Verchovenski, Nikolai Stavrogin en Ivan Sjatov, in de stad aankwamen, want er was onenigheid geweest in het Genootschap van de socialistische revolutionairen. Dostojevski liet niet na om de intellectuele vernieuwing in een negatief daglicht te stellen en te zweren bij het traditionele Rusland (https://nl.wikipedia.org/wiki/Boze_geesten).


Ik hoorde voor het eerst over het boek tijdens het college over Terrorisme door Beatrice de Graaf (1976),  hoogleraar  'History of International Relations & Global Governance',  terrorisme-expert en hoogleraar Internationale Betrekkingen aan de Universiteit van Utrecht, op 11 maart 2016 (http://dewerelddraaitdoor.vara.nl/nieuws/nieuw-college-dwdd-university-beatrice-de-graaf-over-terrorisme, www.npo.nl/dwdd-university-presenteert-terrorisme-door-beatrice-de-graaf/12-03-2016/VARA_101378729). "De vlam van het verzet is van alle tijden. Maar als uitdaging aan de moderne staat en de liberale samenleving staan terrorisme en extremisme sinds de 20e eeuw in het brandpunt van de belangstelling. Terroristen zijn de fundamentalistische gesels van de moderne tijd. Hoe kunnen we de radicaliseringspuzzel duiden, en wellicht zelfs oplossen? Zonder historisch besef en begrip van de context zullen we zeker geen grip op het fenomeen krijgen", aldus De Graaf (www.uu.nl/nieuws/dwdd-university-met-beatrice-de-graaf).

Martien Penning was niet overtuigd van dit college (https://martienpennings.wordpress.com/2016/03/13/beatrice-de-graaf-snapt-niets-van-de-islamitische-terreur/). maar dat komt denk ik eerder doordat hij soweiso iets heeft tegen haar CU-wereldbeeld (zie https://martienpennings.wordpress.com/2015/03/12/beatrice-de-graaf-hoort-niet-op-een-universiteit-en-niet-in-de-senaat-maar-in-een-dwangbuis/). Bijzonder hoe op internet mensen zo extreem grof en ongenuanceerd kunnen zijn.

Maar goed, even terug naar Dostojevski -een naam die ik al veel heb gehoord, maar nog nooit heb ik zijn werk gelezen-.

Fjodor Michajlovitsj Dostojevski (Russisch: Фёдор Михайлович Достоевский) (Moskou, 11 november [O.S. 30 oktober]  1821 – Sint-Petersburg, 9 februari [O.S. 28 januari] 1881) was een Russisch romanschrijver en publicist. Hij is een van de bekendste auteurs uit de Russische literatuur. Hij wordt tot de zogenaamde 'Realistische School' in Rusland gerekend, hoewel zijn werk zich van veel andere realisten onderscheidt door het wijsgerig gehalte en de dominerende dialoogvorm. Dostojevski liet een omvangrijk oeuvre na.
Hij werd onder meer beroemd door zijn romans De gebroeders Karamazov, Misdaad en straf en De idioot. Dostojevski schreef in een typerende gehaaste stijl, met veel nadruk (emfase) en herhalingen. Veel van zijn belangrijkste personages lijden en worden vernederd vanwege hun hartstocht. Dostojevski leed aan epilepsie. Naar eigen zeggen is dit van invloed geweest op zijn werk. Het werk van Dostojevski kent een sterke nadruk op het Russisch-orthodoxe christendom, en haar boodschap van absolute liefde, vergeving en liefdadigheid voor ieder mens, gericht op het leven van het individu in een wereld waar veel verdriet is, maar ook veel schoonheid (https://nl.wikipedia.org/wiki/Fjodor_Dostojevski).


Dostojevski's vader stamde af van een familie die eens tot de kleine, maar oude Wit-Russische adel in Litouwen behoorde. Zijn grootvader was rector in de Russisch-orthodoxe Kerk in Presburg in het Koninklijk Hongarije. In plaats van voor een kerkelijke carrière te kiezen, besloot Dostojevski's vader rond 1818 naar Moskou te trekken en medicijnen te studeren. Zijn moeder had als koopmansdochter een voor meisjes van die klasse ongewoon brede culturele opvoeding genoten.
In 1821 verhuisde het gezin Dostojevski naar het Marinski-Ziekenhuis voor de Armen, een filantropische instelling waar ze gingen wonen. Hier werd Fjodor, een van de zeven kinderen, geboren. Hij groeide op in een gezin met privépersoneel. In 1831 kocht Dostojevski sr. een vervallen dorpje, met honderd mannelijke lijfeigenen, niet alleen om te beheren, maar ook om zijn gezin 's zomers frisse lucht en vrijheid te bieden. Terug thuis moest er hard worden gestudeerd. Vader Dostojevski gaf zelf Latijn met 'ijzeren tucht'.
In 1837 vertrok het gezin naar Sint-Petersburg. Vader werd opvliegender, en op de nieuwe school zagen de jongens hoe rijke kinderen werden bevoorrecht. Op zestienjarige leeftijd verloor Fjodor zijn moeder aan tuberculose. Hij moest naar de militaire academie, die hij drie jaar lang verafschuwde. Twee jaar nadat Dostojevski uit dienst was getreden, werd zijn vader uit wraak voor de slechte behandeling door een groep lijfeigenen vermoord. Dat bezorgde Dostojevski een groot schuldgevoel: hij had zijn heetgebakerde, norse en achterdochtige vader al vaak dood gewenst.
Na zijn opleiding aan de militaire ingenieursschool van Sint-Petersburg nam Dostojevski dienst als tekenaar bij het Sint-Petersburgse ingenieurskorps van de genie. Een jaar later werd hij ontslagen, maar inmiddels was hij begonnen met het vertalen van werken van Honoré de Balzac en George Sand. Hij kreeg een aanstelling als officier, maar in 1844 nam hij ontslag om zich geheel aan het schrijven te wijden.
Met zijn eerste roman, Arme mensen, verschenen in 1845, oogstte hij meteen succes. Kort daarop schreef hij een tweede roman, De dubbelganger, die in 1846 verscheen.
 Dostojevski's aanwezigheid in 1849 bij een bijeenkomst van de socialistisch getinte Petrajevskigroep, die voor afschaffing van dat [lijfeigenschap]systeem pleitte, werd door een van de agenten van de tsaar genoteerd. Op 23 april 1849 werd hij gearresteerd en veroordeeld tot de dood door het vuurpeloton. Net voor het moment van executie (mogelijk een schijnexecutie) kreeg hij gratie en kreeg hij in plaats daarvan vier jaar dwangarbeid in Siberië. Een aantal van zijn boeken getuigt van de verschrikkingen die hij in de werkkampen meemaakte.
Zijn Siberische jaren gebruikte Dostojevski om vanuit een atheïstische stellingname het christendom te onderzoeken. Het Nieuwe Testament was de enige literatuur die hij daar tot zijn beschikking had en uiteindelijk verzoende hij zich met het christelijk geloof. Later schreef hij: Mijn hosanna komt voort uit de vuurproef van de twijfel.
In 1854 zat zijn dwangarbeid erop en moest hij als gewoon soldaat in militaire dienst. Daarna werd hij nog een aantal jaren verbannen naar Semipalatinsk. In die tijd overleed de vrouw van Tsaar Nicolaas I, en nadat hij een ode aan haar had geschreven, werd hij bevorderd tot onderofficier. In 1857 trouwde hij met Maria Isajeva. In april 1858 werd hij op medische gronden ontslagen uit militaire dienst. Hij vestigde zich eerst in Tver in het westen van Rusland. In 1859 mocht hij terug naar Sint-Petersburg. Vanaf toen kwam er vaart in zijn literaire loopbaan.
In 1861 werd door Alexander II de lijfeigenschap alsnog afgeschaft.
Zijn literaire rentree maakte Dostojevski met Oompjes droom en Het dorp Stepantsjikovo en zijn bewoners (1859). In 1861 volgden De vernederden en vertrapten en Aantekeningen uit het dodenhuis, naar aanleiding van zijn tijd in de werkkampen. Vooral met dat laatste autobiografische verhaal over zijn helse Siberische dwangarbeid verwierf hij grote roem. Het eerste gedeelte van Aantekeningen... werd in september 1859 gepubliceerd in De Russische Wereld.
Dostojevski trok naar het Westen om uit te vissen in welke mate de Europese ideeën (die van Saint-Simon, Fourier en Sébastien Cabet), waarmee hij had geflirt en waarvoor hij in ballingschap had moeten gaan, nu werkelijk toegepast werden. Zijn bezoek was bovendien beïnvloed door zijn slavofilie en zijn contact met Alexander Herzen, de invloedrijkste Russische balling in Europa. Herzen's standpunten komen een aantal keer terug in Dostojevski's werk.
Het burgerlijke Frankrijk dat hij aantrof wekte diepe afschuw...Dostojevski wees het individualisme niet helemaal af, alleen de Westerse vorm, en hij wees op een hoger individualisme van vrijwillige, welbewuste zelfopoffering zonder enige dwang van buitenaf, van je hele zelf ten bate van alle anderen. In de Franse kleinburgerlijkheid zag hij het verraad aan zijn idee van de belangrijkste beloften van de moderne tijd. De centrale idee van Dostojevski was: "Laten we tonen wie we zijn in al onze aangeboren lompheid. Geen maskers meer!" Zijn reis naar Frankrijk zou ook De Gebroeders Karamazov sterk beïnvloeden.
In april 1864 overleden zowel Dostojevski's vrouw als zijn broer, die grote schulden achterliet. ...De schrijver nam de schulden van zijn broer over, evenals de zorg voor het gezin van zijn broer. Door dit alles raakte hij zelf in geldnood. In een poging gevangenisstraf wegens schulden te voorkomen trachtte hij tevergeefs een idee voor een roman die De dronkaard zou heten, te verkopen. In 1865 sloot hij een contract met de dubieuze uitgever en speculant Stellovski, waarin bepaald was dat als Dostojevski niet vóór 1 november 1866 een roman af zou hebben, de uitgever 9 jaar lang elke letter die de schrijver produceerde naar eigen goeddunken en zonder honorering mocht gebruiken en publiceren. De roman kwam op tijd af en kreeg als titel De Speler. Hij verscheen uiteindelijk in 1868.
In 1866 was zijn eerste grote roman Misdaad en straf (vroeger vanuit het Duits in het Nederlands vertaald als Schuld en boete) in delen gepubliceerd in De Russische Bode. Deze roman, die gaat over de psychologie van het kwaad, bracht hem ook internationale erkenning. In Misdaad en Straf begaat de hoofdfiguur Raskolnikov een moord, maar zijn misdaad gaat niet gepaard met een schuldgevoel. Hij vindt immers dat hij het recht had een oude vrouw, een woekeraarster, een maatschappelijke parasiet die niets meer te betekenen had, ten behoeve van een hoger doel uit de weg te ruimen. Pas enige tijd na de moord en mede door een tweede moord die hij – door omstandigheden – heeft moeten plegen begint Raskolnikov's geweten te knagen en gaat hij onder invloed van Sonja beseffen dat hij schuld heeft. Hij is schuldig en verdient een straf.
In het buitenland schreef hij de romans De idioot en De eeuwige echtgenoot en kwam hij een eind op streek met Boze geesten. In de zomer van 1871 was hij weer terug in Sint-Petersburg; daar schreef hij de laatste delen van zijn oeuvre.
Sterker dan ooit was Dostojevski in deze tijd jaloers op de voorspoed van zijn populaire tijdgenoten Toergenjev, Gontsjarov en Tolstoj. Hij stond diep in de schuld bij zijn uitgever, zeker nadat De idioot geen kassucces was gebleken. Hij smeekte voortdurend om geld, maar schreef tegelijk dat hij nooit de belofte wilde breken dat hij nooit op bestelling zou schrijven....In zijn latere jaren verkreeg Dostojevski grote roem als spreker. Met name zijn toespraak in Moskou bij de onthulling van het standbeeld van Poesjkin maakte zoveel emoties los bij de toehoorders, dat de kranten er de volgende dag vol van stonden. [In] 1881 overleed Dostojevski aan een longbloeding. Zijn dood veroorzaakte nationale rouw (https://nl.wikipedia.org/wiki/Fjodor_Dostojevski).


As Alexei Fyodorovich said in Dostoevsky’s Brothers Karamazov, “People talk to you a great deal about your education, but some good, sacred memory, preserved from childhood, is perhaps the best education.”
Memory preserves us. A memory of goodness and warmth can protect us from straying from the right path. Above all, the reason that memory is a good education is the reason that all education is good: it prepares us for whatever the future might hold.
Dostoevsky isn’t advocating a life of nostalgia, but a life guided by deeply embedded principles. The man with good and cherished memories doesn’t pine for what he has lost, but he sees in his memory all of the good things of which he is capable. Karamazov tells us that the man with but a single cherished memory “will reflect and say, ‘Yes, I was good and brave and honest then!'” And that memory will remind him that he can still be so good and so brave and so honest.


Dostoevsky in Context geredigeerd door Deborah A. Martinsen,Olga Maiorova geeft aan dat Dostojevski een negatief beeld schetste van het Joodse volk en hen zag als bedreiging voor het Russische volk. Hierbij wordt ook het Arische ras genoemd. Rond de tijd van Dostojevski kwam ook de antropologie op, wat mogelijk een verklaring is voor de aandacht die Dostojevski heeft voor deze bevolkingsgroepen / rassen. In 1877 rationaliseerde hij de aversie tegen Joden, waarbij deze niet op racistische gronden was gebaseerd. Hij vond dat ze de Russische bevolking exploiteerde.

Dostojevski schijnt ook bekend te staan om het verhaal met de witte beer en de uitdaging om daar niet aan te denken (zie Het houdt niet op: leven met een obsessieve compulsieve stoornis
Door David Adam). In een verhaal uit 1863 stelt dat dat dier elke minuut voorbijkomt in je gedachte. Naar dit verschijnsel wordt later nog verwezen in een Playboy die psychologiestudent Daniel Werner las, die er in 2009 nog een artikel ["How to Think, Say, or Do Precisely the Worst Thing for Any Occasion", in Science, 3 juli 2009] over schreef (zie Het houdt niet op: leven met een obsessieve compulsieve stoornis Door David Adam, Nieuw Amsterdam, 6 nov. 2014 - 248 pagina's). Oorspronkelijk een idee van Dostojevski is het 'witte beren' onderzoek uit 1987 van de gerenommeerde Amerikaanse psycholoog Daniel Wegner van de Harvard universiteit het startpunt voor een breed scala aan wetenschappelijke studies naar het 'woeps'-fenomeen. Wegner vroeg proefpersonen om eerst vijf minuten niet aan witte beer te denken. De volgende vijf minuten moesten de personen juist wel aan een witte beer denken. De deelnemers moesten gedurende de test op een bel drukken wanneer ze - gewild of ongewild - aan een witte beer dachten. Het bleek dat personen die eerder de gedachte aan het dier probeerden uit te bannen, twee keer zo vaak op de bel drukten dan de controlegroep. Blijkbaar komt die onderdrukte gedachte als een boemerang terug (http://dekennisvannu.nl/site/artikel/Niet-aan-witte-beren-denken/4124).


Produceerde Dostojevski ’veredelde keukenmeidenromans’, zoals de slavist Karel van het Reve beweerde? Onzin, meent zijn vakgenoot Hans Boland. Wel heeft Reve’s oppervlakkige kritiek, afgekeken van Nabokov, veel invloed gehad. Tijd om iets recht te zetten: Dostojevski was een groot schrijver. Door zijn diepzinnige, christelijke visie. En door zijn stijl, al spot die met alle regels van de schrijversvakschool. Wie niet van Dostojevski houdt, heeft noch van het leven, noch van de woordkunst veel begrepen.....Van het Reves standpunten over Dostojevski lijken rechtstreeks overgenomen van Vladimir Nabokov, die de zijne ooit samenvatte in een essay dat vorig jaar in een Nederlandse vertaling verscheen onder de titel ’De kunst van het lezen’. Net als bij Van het Reve reiken Nabokovs wetenschappelijke pretenties weinig verder dan het navertellen van literaire teksten en het opleuken daarvan met grotendeels uit de duim gezogen ’anekdotes’.
Ook Nabokov heeft ogenschijnlijk de bedoeling humoristisch over te komen, maar in tegenstelling tot Van het Reve slaagt hij daar niet erg in (www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/article/detail/1703383/2006/12/23/Hoe-slecht-schreef-Dostojevski.dhtml).

Nabokovs en Van het Reves kritische en artistieke relatie tot Dostojevski worden in comparatief perspectief onder de loep genomen. De conclusie luidt dat er van plagiaat geen sprake is, maar dat ‘de opvattingen van Van het Reve over Dostojevski een opvallende overeenkomst vertoonden met die van Nabokov’ (p. 73). Dat wisten we natuurlijk van Van het Reve zelf al, aangezien hij ermee koketteerde ‘secretaris’ geworden te zijn van ‘de anti-Dostojevskiclub’, waar volgens hem ook Nabokov lid van was.[3] Treffers zet echter nog een stap verder: ‘Van het Reves opmerkingen over Dostojevski’s voordracht bij de Poesjkin-herdenking zijn waarschijnlijk ingegeven door Nabokov. En men herkent thema’s uit diens colleges bijvoorbeeld in de opmerkingen van Van het Reve over de beïnvloeding door Ann Radcliffe en Eugène Sue en over Dostojevski als auteur van ideeënromans’ (p. 74).
Hier laat Treffers een steek vallen. In zijn adoratie voor Nabokov gaat hij er namelijk impliciet vanuit dat diens opvattingen over Dostojevski puur oorspronkelijk zijn. Hij laat na te onderzoeken in welke mate Nabokov zelf schatplichtig was aan de “idées reçues” over Dostojevski. Als Treffers deze heuristische fout niet zou gemaakt hebben, zou hij opgemerkt hebben dat de anti-Dostojevski-club – om even de bewoordingen van Van het Reve te gebruiken – minstens even oud is als de westerse roem van Dostojevski. De stichter ervan was de ongezien invloedrijke Franse criticus Eugène-Melchior de Vogüé, die ondanks zijn bloedhekel aan Dostojevski’s schrijfstijl, romancompositie en rijpste romans (waaronder De idioot en De gebroeders Karamazov), enkele van zijn boeken met groot succes populariseerde in het Parijs van de jaren 1880.[4] De idee dat Dostojevski veel Sue gelezen had en hem ook imiteerde, circuleert al in de westerse literaire kritiek sinds het midden van de jaren 1880. Dat zowel Nabokov als Van het Reve het over de invloed van Sue op Dostojevski heeft, hoeft dus niet te betekenen dat de een het van de ander overgenomen heeft. Hetzelfde geldt voor andere kritiek aan het adres van Dostojevski – hoe origineel en zonderling die voor een hedendaagse lezer ook mag klinken. In het licht van de diepgewortelde traditie van de Dostojevski-kritiek à la Vogüé zijn de overeenkomsten tussen de opinies van Van het Reve en Nabokov over Dostojevski helemaal niet zo spectaculair (http://pieterboulogne.com/teksten/).

 ...Michaïl Bachtin, een briljant literatuurwetenschapper van het soort dat Van het Reve noch Nabokov zich verwaardigt te lezen, introduceerde het begrip ’polyfonie’ (veelstemmigheid) in relatie tot Dostojevski. De term verwijst naar het autonome functioneren van Dostojevski’s romanfiguren: zij volgen zozeer hun eigen gedachten en geven zozeer gehoor aan hun eigen verlangens dat de auteur stom en machteloos schijnt (www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/article/detail/1703383/2006/12/23/Hoe-slecht-schreef-Dostojevski.dhtml).

Wie Dostojevski leest, gaat een wereld binnen van heilige dwazen, woeste revolutionairen en toornige patriarchen. In Boze geesten is dat niet anders. ...dit boek..heeft Dostojevski zijn roman aangelengd met uitwijdingen en nevenplots die niet ter zake doen. Onmogelijk om gefocust te blijven.
Waarom lezen we Fjodor Michajlovitsj Dostojevski? Omdat hij als weinig andere schrijvers personages kan scheppen die helemaal opgaan in hun ideeën. Iemands wereldbeschouwing is bij deze schrijver letterlijk een zaak van leven en dood en dat levert een ongeëvenaard spektakel op. Het melodrama, de vele rolberoertes en Dostojevski’s vlucht in panslavische religiositeit neem je op de koop toe  (www.achillevandenbranden.net/2010/09/boze-geesten-fjodor-m-dostojevski/).

Dostojevski lezen is geen pretje. De grote meerderheid van zijn personages is vulgair enzovoorts, maar het wrange is dat je jezelf in elk van die nare en/of domme wezens herkent. Dostojevski’s literaire helden zijn stuk voor stuk een troosteloos spiegelbeeld van zijn lezer. ,,Wie Dostojevski geen groot schrijver vindt, heeft niet veel van het leven begrepen’’, schreef Bas Heijne in zijn voortreffelijke essay naar aanleiding van de recente nieuwe vertaling van ’De broers Karamazov’,...Tegenstrijdigheid is het cement van Dostojevski’s scheppingen. Elke waarheid blijkt binnen de kortste keren een leugen, en omgekeerd. Katerina houdt de ene seconde hartstochtelijk van Dmitri Karamazov, om hem een ogenblik later te haten met alles wat zij in zich heeft. In ’Boze geesten’ – dat te zijner tijd als ’Duivels’ zal verschijnen...wordt de vrouwelijke hoofdpersoon Liza geïntroduceerd als een onbetwistbare schoonheid, maar nog geen twintig regels later is zij veranderd in een pure lelijkerd. Een typische Dostojevski-zin luidt: ,,Zo gaat dat met flegmatieke lieden, hoewel hij op dat moment verre van flegmatiek was.’’ (www.trouw.nl/tr/nl/4512/Cultuur/article/detail/1703383/2006/12/23/Hoe-slecht-schreef-Dostojevski.dhtml)

Boze Geesten is dus een roman van Dostojevski die je zou kunnen lezen om de terrorismedreiging van IS te kunnen begrijpen? Ik zal me eens verdiepen in dat boek (motivatie hierbij is natuurlijk in het kader van dit bierblog om enig verband met bier te ontdekken, hetzij in dronken gelag in het verhaal, hetzij in biernamen die naar de roman verwijzen).


The Project Gutenberg EBook of The Possessed, by Fyodor Dostoevsky
Boze geesten telt zevenhonderd bladzijden en dat zijn zevenhonderd bladzijden puur: voor de eerste keer valt me op hoe weinig beschrijving Dostojevski voor een negentiende-eeuwer opneemt in de tekst. Weinig over het uiterlijk van mensen, zo goed als niets over het interieur. Er wordt alleen maar gepraat, getwist en luidop nagedacht (www.achillevandenbranden.net/2010/09/boze-geesten-fjodor-m-dostojevski/).

The novel is in three parts. There are two epigraphs, the first from Pushkin's poem Demons and the second from Luke 8:32-6 (https://en.wikipedia.org/wiki/Demons_(Dostoyevsky_novel)).

In late 1860s Russia there was an unusual level of political unrest caused by student groups influenced by liberal, socialist and revolutionary ideas imported from Europe. In 1869, Dostoevsky conceived the idea of a 'pamphlet novel' directed against the radicals. He focused on the group organized by young agitator Sergey Nechayev, particularly their murder of a former comrade at the Petrovskaya Agricultural Academy in Moscow. Prior to this, Dostoevsky had been working on a philosophical novel (entitled 'The Life of a Great Sinner') examining the psychological and moral implications of atheism. The political polemic and the psychological novel were merged into a single larger scale project, which became Demons (https://en.wikipedia.org/wiki/Demons_(Dostoyevsky_novel)).

Ik ken de wordingsgeschiedenis van Boze geesten niet — Coetzee‘s De meester van Petersburg schijnt daarover te gaan — maar ik vermoed dat Dostojevski de namen van zijn personages over een blad verdeelt en dan pijltjes trekt: die moet nog met die praten, en die met die. Vijf personages levert dan al tien combinaties en confrontaties op, à raison van vijftien pagina’s elk. Er worden dus vele, vele bezoekjes afgelegd in Boze geesten. Soms loopt iemand twee, drie huizen af — drie staties — baggerend door de modder en de avondlijke nevel van het stadje waar het verhaal speelt.
Ik las Boze geesten in de eerste plaats om te kijken of het boek relevant was om het hedendaagse terrorisme te begrijpen. Daarom was ik teleurgesteld dat de strikt politieke discussies minder talrijk waren dan gedacht. Er is veel gedoe met vrouwen dat het verhaal niet vooruit helpt, en Dostojevski vindt ook geen manier om het abstracte doelwit van de revolutionairen — ‘de maatschapij’ en de ‘wantoestanden’ daarin — tastbaar te maken.....Dostojevski heeft dus een beperkte waarde om het hedendaagse terrorisme te begrijpen. Daarvoor is hij te veel geworteld in de negentiende eeuw. Czesław Miłosz zag in Boze geesten wel een roman waarin de spirit achter de Russische Revolutie werd voorspeld. Dat lijkt me juist. Wie de blinde haat kent tegen iemand als Trotski — ook nu nog, op marxistisch-leninistische weblogs — herkent daarin de berekening waarmee de terroristen van Dostojevski een afvallig lid monddood maken en trouw zweren aan de orthodoxie van hun idealen (www.achillevandenbranden.net/2010/09/boze-geesten-fjodor-m-dostojevski/).


In Boze geesten staat een groep revolutionairen centraal die door middel van intimidatie, aangifte, chantage, moord en terreur een tijd van absolute verwarring en opstand wil veroorzaken. De bedoeling is de oude maatschappij tot de grond toe af te breken, om een nieuwe wereld naar socialistisch model weer op te bouwen. Gelijkheid voor allen is het credo. Paradoxaal genoeg is volgens de ideoloog van de groep despotisme aan de top noodzakelijk om absolute vrijheid en gelijkheid voor iedereen te realiseren. De leider van de groep, Verchovenski, neemt die gedachtengang vol enthousiasme over: om zijn eigen leiderschap te bevestigen is totale slavernij een voorwaarde. Dostojewski dramatiseert en relativeert in deze roman de socialistische theorieën en praktijken. Het boek is spannend vanwege de turbulente opeenvolging van onverwachte gebeurtenissen en groteske scénes (www.hebban.nl/boeken/boze-geesten-fm-dostojewski).

Pyotr Stepanovitch went to a room apart. Liputin sat in an easy chair on one side, angry and resentful, and watched him eating. Half an hour and more passed. Pyotr Stepanovitch did not hurry himself; he ate with relish, rang the bell, asked for a different kind of mustard, then for beer, without saying a word to Liputin. He was pondering deeply. He was capable of doing two things at once—eating with relish and pondering deeply. Liputin loathed him so intensely at last that he could not tear himself away. It was like a nervous obsession. He counted every morsel of beefsteak that Pyotr Stepanovitch put into his mouth; he loathed him for the way he opened it, for the way he chewed, for the way he smacked his lips over the fat morsels, he loathed the steak itself. At last things began to swim before his eyes; he began to feel slightly giddy; he felt hot and cold run down his spine by turns.
The Project Gutenberg EBook of The Possessed, by Fyodor Dostoevsky
De roman gaat over een groep Russische burgers, salonintellectuelen en Anarchistische revolutionairen in het Rusland van 1870, die leven in onthechting en verwarring (De geëngageerde dramaturg onderzoek naar de bijdrage van de productiedramaturg binnen maakprocessen van theatervoorstellingen met verschillende soorten verwijzingen naar maatschappelijke onderwerpen van nu eindversie.doc, Casper van der Aa, 2006)

The narrative is written in the first person by a minor character, Anton Lavrentyevich G—v, who is a close friend and confidant of Stepan Verkhovensky. Young, educated, upright and sensible, Anton Lavrentyevich is a local civil servant who has decided to write a chronicle of the strange events that have recently occurred in his town. Despite being a secondary character, he has a surprisingly detailed and intimate knowledge of all the characters and events, such that the narrative often seems to metamorphose into that of the omniscient third person. According to Joseph Frank, this choice of narrative perspective enables Dostoevsky "to portray his main figures against a background of rumor, opinion and scandal-mongering that serves somewhat the function of a Greek chorus in relation to the central action." A similar technique is used in The Brothers Karamazov (https://en.wikipedia.org/wiki/Demons_(Dostoyevsky_novel)).

Net als in De gebroeders Karamazov (en Toergenjevs Vader en zonen) is een generatieconflict een belangrijk structurend element in Boze geesten. De vertelling pendelt voortdurend tussen twee generaties revolutionairen. Stepan Werchovenski en Warwara Stawrogina vertegenwoordigen de oudere generatie keetschoppers (ca. 1840), die hun idealen hebben verloochend en inmiddels zijn teruggevallen op een braaf burgerbestaan. Hun leventje wordt opgeschrikt als hun zonen in het stadje (een provinciestadje in de omgeving van Sint-Petersburg) arriveren. Pjotr is de zoon van Stepan en zal zich zoals gezegd ontpoppen tot een meedogenloze manipulator. Nikolaj is de zoon van Warwara (én de geestelijke zoon van Stepan, zijn vroegere leraar) en wordt door Pjotr als bendeleider gebombardeerd, hoewel Pjotr aan de eigenlijke touwtjes trekt. Om uiteenlopende motieven is deze nieuwe generatie revolutionairen (ca. 1860) uit op de vernietiging van de wereld van hun ouders. De oude generatie, van haar kant, schrikt van zoveel daadkracht.
Voeg daarbij nog de morbide zelfmoordkandidaat Kirilow en je hebt de vijf belangrijkste personages die samen het hele ideologische spectrum van het laat-negentiende-eeuwse Rusland (en de daarbij horende chaos) belichamen (www.achillevandenbranden.net/2010/09/boze-geesten-fjodor-m-dostojevski/).

"Why, it's all so trivial.... This captain to all appearances went away from us at that time; not because of the forged papers, but simply to look for his sister, who was in hiding from him somewhere, it seems; well, and now he's brought her and that's the whole story. Why do you seem frightened, Stepan Trofimovitch? I only tell this from his drunken chatter though, he doesn't speak of it himself when he's sober. He's an irritable man, and, so to speak, æsthetic in a military style; only he has bad taste. And this sister is lame as well as mad. She seems to have been seduced by some one, and Mr. Lebyadkin has, it seems, for many years received a yearly grant from the seducer by way of compensation for the wound to his honour, so it would seem at least from his chatter, though I believe it's only drunken talk. It's simply his brag.  The Project Gutenberg EBook of The Possessed, by Fyodor Dostoevsky

Demons is an allegory of the potentially catastrophic consequences of the political and moral nihilism that were becoming prevalent in Russia in the 1860s. A fictional town descends into chaos as it becomes the focal point of an attempted revolution, orchestrated by master conspirator Pyotr Verkhovensky. The mysterious aristocratic figure of Nikolai Stavrogin—Verkhovensky's counterpart in the moral sphere—dominates the book, exercising an extraordinary influence over the hearts and minds of almost all the other characters. The idealistic, western-influenced generation of the 1840s, epitomized in the character of Stepan Verkhovensky (who is both Pyotr Verkhovensky's father and Nikolai Stavrogin's childhood teacher), are presented as the unconscious progenitors and helpless accomplices of the 'demonic' forces that take possession of the town (https://en.wikipedia.org/wiki/Demons_(Dostoyevsky_novel)).

Boze geesten speelt in het milieu van de Russische intelligentsia. Tijdens de negentiende eeuw drongen vanuit het westen heel wat nieuwe ideeën in Rusland binnen onder de leuzen vrijheid, gelijkheid en broederschap van de Franse Revolutie. Russische hervormers discussieerden over het lot van de mensheid en zonnen op manieren om verlichting te brengen voor Rusland. Ideologie groeide uit tot de nieuwe religie: God mocht dan wel dood zijn, de mens zou Zijn plaats innemen. De nieuwe ideeën werden bij voorkeur ontleend aan het socialisme en liberalisme.
Het bleef niet bij theorieën. Er bewoog ook werkelijk wat in de Russische maatschappij. In 1861 werd het lijfeigenschap afgeschaft, wat toegejuicht werd als de bevrijding van de boeren. Vroeg in Boze geesten geeft Dostojevski een mooi beeld van deze wankele epoche.
...
Bij wijze van tegenstem introduceert Dostojevski later in het boek, omstreeks pagina 500, een gek die op een groot literair festival het podium beklimt en zijn wantrouwen tegen de nieuwe gang van zaken uitschreeuwt.
...
De negentiende-eeuwse hervormers wilden de armoede uit de wereld hebben. Daarom pleitten ze voor gemeenschappelijk bezit; liefdadigheid was toch maar een sussende, contraproductieve bourgeois-reflex. Hun idee van vooruitgang was gebaseerd op de trias verstand, wetenschap en techniek. De conservatieve, religieuze, slavofiele Dostojevski had uiteraard lak aan de hervormers, die geen eerbied toonden voor familie, huwelijk, tradities, aristocratie, wetten, regering, moraal, godsdienst en de tsaar. Omdat ze zo systematisch de grondslagen van de samenleving ondermijnden, deed Dostojevski hen af als nihilisten. Voor hem vormden ze een ras van ordinaire criminelen, dieven, plunderaars, brandstichters, moordenaars en zelfmoordenaars. Tegelijk bekritiseerde hij fel de conservatieve elite, die alles maar liet begaan en geen passend antwoord vond op de opmars van de nieuwlichters.
Boze geesten was in feite Dostojevski’s antwoord op Vaders en zonen (1862), de beroemde roman van Toergenjev over het nihilisme. Toergenjev had naar Dostojevki’s smaak in de figuur van Bazarov een veel te romantisch beeld opgehangen van het nihilisme. Toergenjev wordt door Dostojevski in Boze geesten dan ook geregeld te kakken gezet (zie o.a. p. 90 en 386) in de figuur van Semjón Jegórowitsj Karmazinów, een praatjesmaker van een schrijver, die ook door de verteller meermaals op de hak wordt genomen.
Concrete aanleiding voor Dostojevski om de roman te gaan schrijven was een politieke moord in 1869. In een Moskous park werd door een revolutionaire cel van ‘De vergelding van het volk’ een student uit de weg geruimd die een politiespion zou zijn. De moord werd door de publieke opinie streng veroordeeld omdat de student een vriend bleek van de samenzweerders. De samenleving daverde op zijn grondvesten: blijkbaar gingen deze jonge revolutionairen echt over lijken.
Dit gegeven krijgt in Boze geesten gestalte in de vorm van ‘het Genootschap’, een schimmige, paranoïde organisatie die tot doel heeft de maatschappij via allerlei acties (brandstichting, pamfletten, opruiing van arbeiders) te ontwrichten, maar ook het vermoorden van afvalligen binnen de eigen rangen niet schuwt. Een van de ex-leden, Ivan Sjatow, wordt als een spion beschouwd die op het punt staat het ondergrondse vijftal aan te geven — daarom moet hij geliquideerd worden. Pjotr Werchowenski, de drijvende kracht achter de revolutionairen, beslist zonder veel boe of ba over diens leven en dood.
Een van de aardige aspecten van Boze geesten is de manier waarop Dostojevski het sfeertje van intimidatie en onderlinge verdachtmaking vormgeeft. Medeplichtigheid aan het beramen van de moord en het bloed van Sjatow, dienen als kleefstof om de groepjes aan elkaar te plakken (www.achillevandenbranden.net/2010/09/boze-geesten-fjodor-m-dostojevski/).

Fjodor M. Dostojevski, Boze geesten 785 p. Uitgeverij Van Oorschot, 1959 Oorspr. Бесы (1872) Vertaald door Hans Leerink (www.achillevandenbranden.net/2010/09/boze-geesten-fjodor-m-dostojevski/).

Demonen van de vrijheid  © 2007 dbnl / Jacq Firmin Vogelaar
Over ‘Boze geesten’ van Fjodor M. Dostojevski
auteur: Jacq Firmin Vogelaar
bron: Jacq Firmin Vogelaar, Terugschrijven. De Bezige Bij, Amsterdam 1987
F.M. Dostojevski, Boze geesten (vertaald door Hans Leerink, Uitg. Van Oorschot 1970
Een ‘literaire proletariër’ noemde Dostojevski (1821-1881) zichzelf, omdat hij steeds onder de druk van inleveringstermijnen werkte en vaak zijn werk moest verkopen nog voordat hij een letter geschreven had. Zijn grote wens was om ooit één roman te kunnen schrijven in de gezegende omstandigheden van een Toergenjev of Tolstoi. Maar voor hun epische werkwijze zou hij misschien toch te veel een kranteman zijn geweest. Ook de roman Boze geesten verscheen eerst als feuilleton in een tijdschrift, en werd - toen er net zoals voor De idioot geen uitgever te vinden was - in 1873 door zijn vrouw uitgegeven. Het is de vraag of Dostojevski ooit iets in florissante toestand geschreven heeft; ten tijde van het schrijven van dit boek was zijn situatie in elk geval niet bijster rooskleurig. Hij was dan wel voor even genezen van de roulette, maar in Dresden, waar hij na zijn Europese omzwervingen sinds 1867 verbleef, voelde hij zich ontheemd. Hij leed nog onder het verlies van zijn dochtertje Sonja, was ontevreden over De idioot, en verafschuwde Duitsland en Toergenjev (die hem een beledigend kleine lening had gegeven en daarvoor in Boze geesten moest boeten met een weinig vleiende portrettering in de persoon van de schrijver Karmazinov) (www.dbnl.org/tekst/voge008teru01_01/voge008teru01_01_0005.php).

Ik zal me hier tot de roman Boze geesten beperken, zonder een portret van Dostojevski of van zijn hele werk te willen geven. Het is een roman van 800 pagina's met een ingewikkelde structuur, een cavalcade van gebeurtenissen die zich afspelen in een tijdsbestek van drie weken, en een wirwar van personages die allemaal veel aandacht opeisen. Bovendien is het een roman die als het ware uit het burgerlijk-feodale Rusland moet worden losgeweekt, zo nauw is hij verbonden met een tijd dat het land, waar men nog niet op een revolutie hoefde terug te blikken, zinderde van de verwachting van een wedergeboorte, opgewekt door de ‘eerste geruchten van de bevrijding van de boeren’. Dostojevski schreef de roman in 1871, vijftig jaar vóór de grote revolutie en, achteraf gezien, als een giftige voorspelling van haar verbastering.
Aanvankelijk was Boze geesten bedoeld als pamflet tegen het nihilisme. De benaming ‘nihilist’ was door Toergenjev voor het eerst gebezigd voor de jonge Bazarov in zijn roman Vaders en zonen (1862) en weldra zowel een scheldwoord als een geuzen-naam geworden. Nihilisten waren in Rusland mensen die alle verouderde ideeën, tradities en instituties afwezen, niet om alles zonder meer te vernietigen maar om uit het niets een nieuwe wereld op te bouwen; in die jaren werden ze gelijkgesteld met radicale revolutionairen.
Dostojevski gebruikte de benaming voor zowel de idealisten als de in zijn ogen principeloze, op vernietiging azende anarchisten. Die contaminatie was geen misverstand maar opzet. Ze had te maken met zijn visie op de vaders en zonen: de extremisten van de jaren '60 waren volgens hem directe nakomelingen van de goedbedoelende en sentimentele liberale ‘westerlingen’ van de jaren '40. In de roman worden deze generaties onder anderen vertegenwoordigd door de naïeve huisleraar Stepan Werchowenski en zijn terroristische zoon Pjotr, de provinciestad-Robespierre, en door de beschermvrouwe van Stepan, Warwara Stawrogina en haar demonische zoon Nikolai.
Na de publikatie van de roman typeerde Dostojevski het boek in een brief aan de latere Tsjaar Alexander iii als ‘bijna een historische studie, waarmee ik probeerde te verklaren hoe het komt dat een zo afschuwelijk fenomeen als de Netsjajev-beweging in onze bizarre samenleving mogelijk is (...). Ik ben van mening dat dit verschijnsel noch toevallig is noch op zichzelf staat. Het is het rechtstreekse gevolg van een totale breuk tussen onze intellectuele ontwikkeling en de oorspronkelijke fundamenten van het Russische leven. Deze verwantschap en continuïteit van de ideeen die van de vaders op de zonen zijn overgegaan, heb ik in mijn werk willen laten zien.’ (www.dbnl.org/tekst/voge008teru01_01/voge008teru01_01_0005.php).

De eerste aanzet tot Boze geesten werd al in 1866 gegeven door de aanslag van Karakazov op de tsaar. De arrestatie van de ziekelijke student op wie een ledenlijst van een extremistische groepering werd gevonden, leidde tot een hele serie nieuwe arrestaties. De echte aanleiding tot het schrijven van de roman werd de moord op de student Iwanov op 21 november 1869 door Netsjajev (1847-1882), een legendarische figuur in de geschiedenis van het Russische anarchisme en een der grootste beroepsleugenaars. Zo wist hij iedereen te doen geloven dat hij uit de Peter-en-Paulvesting was ontsnapt, al had hij die nooit van binnen gezien. Hij werd de leider van de linkse vleugel van de Petersburgse studentenbeweging. Een van zijn originele manieren om ‘liberalen’ in echte revolutionairen te veranderen was, aan de politie lijsten te verstrekken van studenten die met de radicalen sympathiseerden. In 1869 bezocht hij in Genève Bakoenin die in ‘de jongen’, zoals hij de voor niets terugdeinzende kille fanaat vertederd noemde, zijn ideale revolutionair belichaamd zag. Netsjajev wist Bakoenin ervan te overtuigen dat hij duizenden revolutionaire studenten achter zich had en de anarchist gaf de student een ondertekende verklaring mee waarin stond dat Netsjajev een vertegenwoordiger was van een emigrantenorganisatie onder leiding van Bakoenin (al even fictief, maar dat wist Netsjajev weer niet).
Gezamenlijk schreven ze De catechismus van de revolutionair, waarin de plichten werden opgesomd van de ideale revolutionair, die alle persoonlijke interessen en gevoelens moest opgeven ter wille van de Zaak, dat wil zeggen de algehele vernietiging. Ondertussen verstuurde Netsjajev ook nog pamfletten naar Rusland in de hoop dat de geadresseerden gearresteerd en daardoor geradicaliseerd zouden worden. Gewapend met zijn getuigschrift, zijn catechismus en een gedicht, begon Netsjajev na zijn terugkeer in Rusland cellen met telkens vijf leden te bouwen. De cellen wisten niets van elkaar en de leden onderling dienden elkaar voortdurend in de gaten te houden - in de roman wordt dit uitvoerig beschreven, even ironisch trouwens als het gedrag van de leden van de plaatselijke society. Netsjajev gaf zich bovendien uit voor officieel vertegenwoordiger van de Internationale en alsof dat nog niet genoeg was deed hij het voorkomen als sprak hij namens een almachtig en volstrekt geheim Centraal Comité dat in feite maar één lid telde - Netsjajev zelf. Een medesamenzweerder die het waagde aan het bestaan van zijn organisatie te twijfelen, Iwanov, vermoordde hij in november 1869 in koelen bloede nadat hij vier van zijn kameraden had weten over te halen hem daarbij te helpen. Netsjajev ontkwam, de vier medeplichtigen werden gearresteerd en met hen nog eens driehonderd anderen.
Dostojevski was hooglijk geïntrigeerd door het geval en volgde persoonlijk het proces. In het manuscript wordt Pjotr Werchowenski lange tijd aangeduid met de naam van zijn prototype Netsjajev, en Sjatov, het godzoekende slavofiele slachtoffer, als Iwanov. Niet alleen wilde Dostojevski Netsjajev aanklagen maar evenzeer Iwanov en in hem zijn eigen jeugd.
....In één van hen, de jonge student met de flaporen, Sjigalev, heeft Dostojevski het utopisch socialisme, waarvoor hij ooit zelf warm was gelopen èn had moeten boeten, als schrikbeeld afgeschilderd. Sjigalev zet op een gegeven moment aan zijn kameraden zijn eigen systeem van een wereldstelsel uiteen, een compleet boekwerk. - Helaas, voegt hij er verontschuldigend aan toe, hapert er één ding aan zijn nieuwe wereld, namelijk dat de uitkomst van zijn denken lijnrecht in tegenspraak is met zijn aanvankelijke opzet: ‘Uitgaande van de onbeperkte vrijheid, kom ik ten slotte tot de onbeperkte dictatuur. Ik voeg er evenwel aan toe, dat mijn oplossing van de maatschappelijke kwestie de enig mogelijke is.’ Dostojevski laat hem van Plato tot erger vervallen, wanneer Sjigalev als ‘definitieve oplossing van het probleem’ voorstelt ‘de mensheid te verdelen in twee ongelijke delen. Een tiende deel krijgt persoonlijke vrijheid en een onbeperkt beschikkingsrecht over de overige negen tiende. Deze laatste moeten hun persoonlijkheid verliezen en een soort kudde worden en bij onbeperkte gehoorzaamheid door een reeks generaties de oorspronkelijke onschuld terugwinnen, enigszins in de geest van het aanvankelijke paradijs, hoewel ze natuurlijk wel moeten werken.’
Ook in de utopie van Sjigalev regeren de filosofen, maar dan wel filosofen die in niets geloven behalve in hun eigen Nieuwe Orde. In deze karikatuur - hoewel het na het Derde Rijk, het stalinisme, het Cambodja van de Rode Khmer en de Culturele Revolutie nauwelijks nog een vertekening te noemen is - treft Dostojevski de zenuw van één rode draad die door de geschiedenis van de utopie loopt: de totalitaire consequenties van allesomvattende toekomstbeelden die op een gelijkheidsmodel gebaseerd zijn en elk toeval, elke vrijheid en uitzondering proberen uit te schakelen. Met zijn geschiedenis in het klein (ook letterlijk, door de gebeurtenissen zich in een provinciestadje te laten afspelen) kreeg Dostojevski gelegenheid, de demonische gevolgen van de nihilistische denkwereld van een Netsjajev als reëel voor te stellen, door namelijk de getrouwe weergave van de historische feiten in een fictief utopisch perspectief te plaatsen. En zo fantastisch was de utopie van Sjigalev trouwens ook weer niet: de door Netsjajev bewonderde agitator Tkatsjev had eens serieus voorgesteld om alle Russen boven de vijfentwintig te liquideren omdat ze toch niet in staat waren de nieuwe ideeën te aanvaarden. De utopie van Sjigalev mag dan een pseudologische constructie van een abstracte dromer zijn, hersenspinsels van ‘papieren mensen’, zoals Sjatov ze noemt, die doodongelukkig zouden zijn als Rusland echt hervormd zou worden, - in Pjotr Werchowenski heeft Dostojevski aan hem een concrete dromer toegevoegd in wiens handen het Sjigalevisme een moorddadig systeem wordt dat hij, om te beginnen, binnen eigen kring in praktijk brengt. ‘Wat nodig is, dat is het vuile werk, maar Sjigalev minacht het vuile werk’ (www.dbnl.org/tekst/voge008teru01_01/voge008teru01_01_0005.php).

Als in een delirium ontvouwt Pjotr, in het hoofdstuk ‘Iwantsarewitsj’, tegenover Stawrogin zijn toekomstvisioen van de wereldwijde puinhoop die hij tot stand hoopt te brengen. Is die eenmaal bereikt, dan zullen allen tot slaven zijn gemaakt. ‘Zonder tirannie is er nooit vrijheid of gelijkheid geweest, maar in de kudde moet gelijkheid bestaan, en dat is het Sjigalevisme’. Alleen enkele begenadigden van het Herren-ras zullen een onbeperkte vrijheid genieten: ‘wensen en smarten voor ons, maar voor de slaven het Sjigalevisme’. Pjotr geeft grif toe dat hij geen socialist maar een boef is. Nikolai Stawrogin zal zijn (anti)messias zijn en hij zijn profeet: ‘Ik, ik heb precies zo iemand nodig als u bent. Ik weet niemand anders dan u. U bent de leider, u bent de zon, en ik ben uw worm... (...) zonder u ben ik een nul. Zonder u ben ik een vlieg, een idee op sterk water, Columbus zonder Amerika.’ Stawrogin zal zijn vernietigingswerk moeten bekronen: ‘Ach, als we maar de tijd hadden! Dat is de enige narigheid - dat we geen tijd hebben. Wij prediken de verwoesting... waarom, en nogmaals, waarom is dat ideetje zo fascinerend! Maar het is hoognodig, vast wat vingeroefeningen te maken. Dus gaan we branden stichten... We gaan legendes stichten... Daarbij zal elk schurftig ‘groepje’ ons van pas komen. En juist in die groepjes zal ik, let u eens op, jagers uitzoeken van het soort, dat tot ieder schot bereid zal zijn, en dan nog dankbaar zal blijven voor de eer. Welnu Meneer, en dan begint de opstand! Er zal een beroering komen zoals de wereld nog nooit heeft gezien... Rusland zal verduisteren, de aarde zal haar oude goden bewenen... Nu, Meneer, en dan komen we voor de dag met... Wie? - Met wie? - Met Iwantsarewitsj. - Met wie-ie? - Met Iwan de tsarenzoon; met u, met ù! (...) We hebben immers maar éénmaal een hefboom nodig om de aarde op te tillen. Alles zal omhoog komen! (...) Er is op de wereld geen ander dan u! Ik heb uw rol al in het buitenland verzonnen; ik heb u uw rol toebedeeld, zodra ik u zag’. In zijn sarcasme gaat Dostojevski zover dat hij tot het einde toe in het duister laat of Pjotr misschien niet al heel lang voor de politie werkt
(www.dbnl.org/tekst/voge008teru01_01/voge008teru01_01_0005.php).

Als er één sleutelwoord in de roman is, dan is dat wel het woord vrijheid, het verfoeilijkste dat er voor Dostojevski lijkt te bestaan. Vrijheid is chaos, een besmettelijke ziekte afkomstig uit het Westen: de demon van het atheïsme dat alle banden met God en moeder aarde slaakt en de mens afvallig maakt van de wereld en de gemeenschap. Anderzijds leidt vrijheid tot een totalitaire dictatuur wanneer duivelse geesten als Werchowenski en Sjigalev de kans krijgen. En voor het individu is vrijheid al niet minder fataal. Het duidelijkst wordt dat uitgesproken in het hoofdstuk ‘Bij Ticho’, wanneer Stawrogin - na door Pjotr tot messias te zijn uitgeroepen, en voorafgaand aan de moord op Sjatow en de brandstichting van de wijk waarbij ettelijke mensen omkomen - aan een wijze monnik, Ticho, de biecht laat lezen die hij voornemens is te publiceren. In die openbare bekentenis zal hij uiteenzetten hoe hij willens en wetens het kwaad heeft opgezocht
(www.dbnl.org/tekst/voge008teru01_01/voge008teru01_01_0005.php).

Boze geesten is de geschiedenis van een moord uit politieke motieven. Uiteindelijk blijkt er in het boek maar één drijfveer in het spel te zijn: vernietigingsdrang, de demon die allen in zijn greep heeft. Hoewel de moordgeschiedenis de vertelstructuur beheerst, is de politiek toch vooral een aanleiding om religieuze en ethische ideeën te behandelen. Dat verklaart het merkwaardige feit dat Pjotr, hoe belangrijk ook als onruststoker en intrigerende Judas, zowel binnen de revolutionaire kring als in het plaatselijke societyleven, inhoudelijk in de roman een bijrol heeft; ook technisch is hij een indringer in de roman die verder gecentreerd is rond Stawrogin en Kirilow. In die zin kan Pjotrs opmerking dat Nikolai Stawrogin ‘zijn betere ik’ is ook worden uitgelegd. Maar zoals goed en kwaad, Amerika en Columbus niet buiten elkaar kunnen, zo ook Pjotr Werchowenski en Nikolai Stawrogin. Als Nikolai voor Pjotr een afgod is, dan is Pjotr voor Nikolai een aap (én een naäper). Ze gebruiken elkaar, zoals trouwens allen elkaar schijnen te gebruiken. Zo ook bij voorbeeld Werchowenski en Kirilow. In Kirilow zingt het vrijheidsthema zich los van de betekenissen: ‘Volledige vrijheid zal er eerst zijn, als het er niet meer op aankomt of men leeft of niet. Ziehier het doel van alles.’ Hij is de eerste in de geschiedenis die geen God wil bedenken. Zelfmoord is voor Kirilow de proef op de som van een gedachtenexperiment: ‘Als God bestaat, dan is elke wil van Hem, en kan ik niets doen buiten Zijn wil. Als Hij niet bestaat, dan is het allemaal mijn eigen wil en ben ik verplicht, mijn vrije wil aan de dag te leggen’. Dat had een parafrase kunnen zijn van de uitspraak van Bakoenin: ‘God bestaat - en de mens is een slaaf; als de mens vrij is - bestaat God niet’, al was Bakoenin zeker niet bereid geweest Kirilow in zijn conclusie te volgen: ‘Ik ben verplicht, mijzelf dood te schieten, omdat het hoogtepunt van de vrije wil hierin bestaat - zichzelf het leven te benemen.’
Hoe onzinnig de consequenties van zijn uit hybris voortkomende logica zijn, demonstreert Dostojevski aan Kirilows bereidheid om er op afroep een eind aan te maken. Hij belooft het genootschap, daar het hem allemaal om het even is, zelfmoord te plegen wanneer dat voor de zaak nuttig mocht zijn. Hij zal dan een verklaring tekenen waarin hij, om anderen te dekken, de schuld op zich neemt, van wat dan ook. In de roman wordt dat een scène die in een Gothic novel niet misstaan zou hebben. Maar Kirilow is geen rabiate gek zoals Werchowenski. Hij is een atheïstische mysticus die in enkele seconden ‘de aanwezigheid van de eeuwige harmonie’ ervaart (‘als het langer dan vijf seconden duurde - dan zou de ziel het niet uithouden en moest zij te gronde gaan’). Hij gelooft niet in God, maar koestert een ander, even ongegrond geloof - in de goedheid van de mens: ‘Men moet inzien, dat men goed is, en dan wordt iedereen dadelijk goed, allemaal als één man.’ Maar als alles goed is, waarmee het kwaad uit de wereld zou zijn, is het einde nabij: ‘Wie gewaar wordt, dat iedereen goed is, zal een eind maken aan de wereld.’ In deze gedachte vinden Kirilow en Stawrogin (althans die van de biecht) elkaar (www.dbnl.org/tekst/voge008teru01_01/voge008teru01_01_0005.php).

Geen van de vele personen in de roman is een karakter in de traditionele zin. Hoezeer Dostojevski ook altijd geroemd is om zijn psychologisch inzicht, in Boze geesten vindt men voor gedragingen en reacties van mensen geen verklaringen uit een voorgeschiedenis of omgeving. Zelf heeft Dostojevski daarover eens een interessante uitspraak gedaan: ‘Men noemt mij een psycholoog; dat is onjuist, ik ben slechts een realist in hogere zin, dat wil zeggen: ik laat alle diepten van de menselijke ziel zien (...). Boven alles houd ik van het realisme in de kunst, het realisme, dat om zo te zeggen aan het fantastische raakt (...) Wat kan voor mij fantastischer zijn dan de werkelijkheid? Ja, wat kan onwaarschijnlijker zijn dan de werkelijkheid?’
Boze geesten is ook geen psychologische roman. Het is een roman over en met ideeën-ideeën in actie wel te verstaan. Dostojevski behandelt die, of liever, ensceneert ze op een manier die principieel verschilt van de roman die gebaseerd is op afgeronde karakters en ontwikkelingen te zien geeft. In deze roman zijn de ideeën geen ‘eigenschappen’ van ‘levende mensen’, het zijn eerder diverse mogelijkheden om de wereld en zichzelf te bekijken. De personages zien zichzelf, al of niet met enig inzicht, maar meestal zoals iemand zichzelf in een droom ziet, van buitenaf. Er is niet één personage dat dé spreekbuis van de auteur zou zijn. Evenmin kun je zeggen dat Dostojevski de ideeënstrijd van zijn tijd heeft willen uitbeelden. Het zijn ideeën die bij elkaar horen - hoe tegenstrijdig ze ook zijn, of juist daarom -, in één persoon of in verschillende personen; ze treden niet gescheiden op, maar zijn verdeeld over vele stemmen die aan vergelijkbare of dezelfde ideeën een andere intonatie en betekenis geven. Zoals er niet één afgerond karakter is, is er ook niet één idee dat geen tegenstrijdigheden in zich bergt. Ideeën - misschien is het beter te spreken van bewustzijnstoestanden, die net als andere toestanden aan tijd en plaats gebonden zijn. Vandaar ook het ogenschijnlijk chaotische karakter van het boek (dat bij nadere beschouwing door en door gecomponeerd is)1: of het nu om innerlijke of uitwendige evenementen gaat, voortdurend wordt er strijd geleverd, elke gedachte is in tegenspraak - zoal niet met andere gedachten dan toch op z'n minst met zichzelf.
De Russische literatuurtheoreticus Michaïl Bachtin heeft dit verschijnsel in zijn belangrijke boek over Dostojevski het dialogische genoemd; dit principe onderscheidt de polyfonische roman van de traditionele monologische (subjectieve) roman. Elk personage is voortdurend bezig het beeld dat de ander zich van hem maakt te doorbreken; vaak is daar geweld voor nodig, wat het geforceerde karakter van het boek uitmaakt (www.dbnl.org/tekst/voge008teru01_01/voge008teru01_01_0005.php).

Dostojevski voert zijn personages zo ten tonele - hij dramatiseert de ideeën dusdanig - dat je als lezer voortdurend een scheef beeld krijgt. Voortdurend verschuift het beeld van de personages. Soms zelfs op één pagina, zoals bijvoorbeeld dat van Liza, van wie het ene moment gezegd wordt dat ze verblindend mooi en het andere dat ze lelijk is. Warwara wordt van een ongenaakbare ‘hoge vrouw’ een banale mondaine. Pjotr is nu eens aandoenlijk naïef in zijn kippedrift, dan weer uiterst berekenend in z'n wraakzuchtige intriges. Het scheve beeld ontstaat waarschijnlijk door het ontbreken van een vast perspectief. Elk personage vertoont zichzelf telkens vanuit z'n eigen, veranderende optiek en in reacties op anderen. De ideeën zijn altijd in funktie: in dialogen tussen twee personen of in scènes die wemelen van af- en aanhollende figuren.
Zowel in hun gedragingen als in hun denken en spreken zijn alle personen onophoudelijk hectisch in beweging. Hun gestiek is duizelingwekkend: ze springen en trekken grimassen, maken driftige gebaren, praten op een heftige manier, hernemen zichzelf telkens weer en corrigeren zich in woorden evengoed als in gebaren, of die nu grotesk theatraal zijn dan wel verstolen en subtiel als rimpelingen op het water of het sidderen van een maaiveld - kortom, de pagina's zijn vol nerveuze trillingen. Die gestiek maakt alle inwendige bewegingen, hoe vluchtig en tegenstrijdig ook, aan de oppervlakte zichtbaar en onttrekt zich niettemin aan iedere psychologische verklaring van het gedrag uit een vermeend karakter. De vibraties aan het oppervlak die ‘ondergrondse’ bewegingen aan het licht brengen, blijven even ondoorgrondelijk als de grote gebeurtenissen die zich voordoen als natuurcatastrofen.
De roman heeft de structuur van een wervelstorm. Voortdurend snelt men in het stadje naar elkaars huis, uit nieuwsgierigheid of ordinaire bemoeizucht - voor de aardigheid zou je de handeling van de roman eens moeten situeren in de tijd na de uitvinding van de telefoon! Maar de catastrofeachtige beweging komt vooral hierdoor, dat elke scène een warrelende gelijktijdigheid van tegenstrijdigheden behelst.
De ochtend waarop - na de tweehonderd pagina's, waarin de vader-figuur Stepan Werchowenski de hoofdrol speelt - eindelijk Nikolai Stawrogin opduikt, wanneer zich ten huize van zijn moeder een groot gezelschap verzameld heeft en de schrijver, heel geraffineerd, eerst in zijn plaats Pjotr laat binnenvallen, die zondagochtend, waarop de eigenlijke gebeurtenissen een aanvang nemen, is een voorbeeld van zo'n wervelende situatie waarin elk der aanwezigen gedreven wordt door eigen wensen en belangen. De verteller die direct bij de handeling betrokken is, meestal als 'n soort postiljon tussen diverse personen, wordt hoofdzakelijk gedreven door nieuwsgierigheid. Hij vormt het verbindende element, maar ook hij is geen echte buitenstaander....De verteller - de ik die de gebeurtenissen beschrijft - is in het begin allerminst een buitenstaander, hij is ooggetuige en een enkele keer speelt hij zelfs een (bescheiden) rol zodat hij over ‘ons’ kan spreken. Hij weet niet meer dan alle anderen, ook hij heeft sommige dingen alleen van horen zeggen en moet het doorgaans doen met gissingen en veronderstellingen. Hij schrijft dan wel een kroniek, een echt overzicht heeft hij niet. Zijn beperkte gezichtsveld en al even onvolkomen inzicht geven impliciet te kennen dat het met de anderen - de bezetenen - net zo gesteld is en dat zij niet geleid worden door almachtige beslissingen en ingrepen van de auteur, maar gedreven worden door krachten in hen en om hen heen.
Daarin komt aan het eind van het vierde hoofdstuk opeens verandering, op de zojuist genoemde ochtend, de ‘dag van morgen’. Het tweede deel van de roman begint vervolgens met de mededeling: ‘Thans, nu alles tot het verleden behoort en ik deze kroniek schrijf, weten we, hoe de vork in de steel heeft gezeten; maar toentertijd wisten we nog niets...’ Een merkwaardige wending. Vanaf dat moment is de verteller iemand die van alles op de hoogte is en kunnen de optredende acteurs het zonder hem. In feite heeft de auteur z'n verteller terzijde geschoven om vanuit een verder niet nader aangeduide uitkijkpost te beschrijven wat er zoal met én in de personages plaats vindt.
Als het accent, zoals boven aangeduid, zich op 'n gegeven moment in het boek verplaatst van de oudere Stepan naar de jongere Pjotr en Nikolai, is daarvoor nog een verklaring te vinden; voor deze aflossing van een betrokken verteller door een almachtige blik is dat minder goed mogelijk. Misschien is het een slordigheid geweest, het gevolg van haast; in elk geval blijkt Dostojevski, zodra hij zich door zijn verhaal laat meeslepen, gemakkelijk bereid toe te geven aan een verleiding die vrijwel alle negentiende-eeuwse romanschrijvers parten speelde, om in hun werk zoal niet voor God-de-Vader dan toch op z'n minst voor machtige demiurg te spelen. In elk geval wrikt hier iets tussen de monoloog van de auteur en de polyfonie van zijn personages
(www.dbnl.org/tekst/voge008teru01_01/voge008teru01_01_0005.php).

"Strike me dead, the track has vanished,
     Well, what now? We've lost the way,
     Demons have bewitched our horses,
     Led us in the wilds astray.

     "What a number! Whither drift they?
     What's the mournful dirge they sing?
     Do they hail a witch's marriage
     Or a goblin's burying?"
     A. Pushkin. (www.gutenberg.org/files/8117/8117-h/8117-h.htm)
     "And there was one herd of many swine feeding on this
     mountain; and they besought him that he would suffer them to
     enter into them. And he suffered them.

     "Then went the devils out of the man and entered into the
     swine; and the herd ran violently down a steep place into
     the lake and were choked.

     "When they that fed them saw what was done, they fled, and
     went and told it in the city and in the country.

     "Then they went out to see what was done; and came to Jesus
     and found the man, out of whom the devils were departed,
     sitting at the feet of Jesus, clothed and in his right mind;
     and they were afraid."

     Luke, ch. viii. 32-37 (www.gutenberg.org/files/8117/8117-h/8117-h.htm).

Twee motto's heeft het boek meegekregen. Enkele strofen van een gedicht van Poesjkin, waarin de oorzaak van de geestesverwarring wordt aangeduid: ‘Nergens meer een spoor te vinden. Wat te doen? Verdoold zijn wij. Satan wist ons te verblinden.’ En de passage uit het Nieuwe Testament waarin Jezus de duivels uitdrijft en ze in een kudde zwijnen laat varen die zich in het water storten en verdrinken. Deze passage keert in een van de laatste hoofdstukken terug, wanneer de op drift geraakte Stepan Werchowenski aan een pelgrimstocht is begonnen en op zijn ziekbed uit de bijbel laat voorlezen. In een visioen ziet hij Rusland door de boze geesten bezeten, al sinds eeuwen: ‘Ja, en ze zijn misschien al in zwijnen gevaren! Dat zijn wij, wij, en die anderen, en Petroesja... et les autres avec lui, en ik, misschien, als eerste aan hun hoofd, en wij zullen ons, waanzinnig en bezeten, van de rotsen in zee storten en allemaal verdrinken, en daarheen leidt onze weg, omdat dat immers het enige is, waarvoor we deugen. Maar de zieke zal genezen en “aan de voeten van Jezus gaan zitten”...’
Met het tweede motto geeft Dostojevski aan wat de genezing van de kwaal zal zijn. Ook Stawrogin had hij, als de Grote Zondaar wiens Vita hij had willen schrijven, een bekering tot een Russische Christus toegedacht. Het resultaat van deze genezing zou er, vrees ik, nauwelijks anders hebben uitgezien dan het paradijs van Sjigalew. Dostojevski ziet de oplossing voor de door vrijheids- en vernietigingsdrang bezeten geest van zijn tijd in een opoffering van het verstand - de eigenlijke demon waarschijnlijk. Alleen dan wordt de mens bevrijd van de tegenstrijdigheid die in hem huist, van de wil tot het goede én het kwade die tot zelfdestructie leidt. Deze innerlijke kwellingen maken dat alle personages voortdurend zo razen en woeden tegen zichzelf. Van de wijze monnik Ticho krijgt Stawrogin het verwijt te horen dat hij geen nederigheid bezit en verliefd is op zijn eigen psychologie. Hij raadt hem aan een ‘grote daad’ te stellen: afzien van alle wensen - allereerst het verlangen naar zelfkwelling en zelfopoffering, maar ook de wens om zijn schuldgevoel te overwinnen -, aanpassing aan het gewone leven, verzoening met God en het Russische volk. Datgene waartoe Stawrogin wordt uitgenodigd is weinig minder dan een intellectuele zelfmoord, zoals Camus, die een toneelbewerking van Boze geesten heeft gemaakt, het noemde. Gelukkig bedankt Stawrogin voor een dergelijke ‘oplossing’ - ‘ik zal nooit mijn hoofd kunnen verliezen’ -, en knoopt hij zichzelf op; met die daad redt hij in de roman in elk geval één demon
(www.dbnl.org/tekst/voge008teru01_01/voge008teru01_01_0005.php).


Na zo'n hele lange boekbespreking had ik wel bier verwacht, maar helaas die verwachting kon ik niet inlossen...


Okee, dan moet ik maar gebruik maken van internet...

The Russian beer market is one of the largest in the world. In 2011 total volume of the Russian beer market was 91 million hectolitres making it the fourth largest beer market in the world (Euromonitor).
According to the Russian Brewers' Union there are now approximately 250 breweries in the country. More than 80% of the Russian beer market is held by five key players: Baltika Breweries (Carlsberg Group), SUN InBev, Heineken, Efes and SABMiller Rus.
Baltika Breweries was established in 1990, and in 1992 became part of a joint venture (named BBH) owned 50% by Carlsberg. With thetake-over of Scottish & Newcastle in 2008 Carlsberg Group became the controlling shareholder of Baltika Breweries, and in 2012 increased its shares to 100% (www.carlsberggroup.com/Markets/ee/Pages/Russia.aspx).

Why do writers drink? Discussing Edgar Allan Poe, Baudelaire once commented that alcohol had become a weapon "to kill something inside himself, a worm that would not die". In his introduction to Recovery, the posthumously published novel of the poet John Berryman, Saul Bellow observed: "Inspiration contained a death threat. He would, as he wrote the things he had waited and prayed for, fall apart. Drink was a stabiliser. It somewhat reduced the fatal intensity." In Cat on a Hot Tin Roof, Williams explains the desire even more succinctly. Towards the end of the play, Brick, the former football hero, tells his father that he needs to keep drinking until he hears "the click…This click that I get in my head that makes me peaceful. I got to drink till I get it." Horrified, Big Daddy grabs his son's shoulders, exclaiming: "Why boy, you're alcoholic." (www.theguardian.com/books/2013/jul/28/what-drives-writers-to-drink-echo-spring-extract)

In Russian literature, the drink that steals away men's brains is vodka. Tolstoy, repenting his youthful follies ("lying, thieving, promiscuity of all kinds, drunkenness, violence, murder"), founded a temperance society called the Union Against Drunkenness, and designed a label – a skull and crossbones, accompanied by the word "Poison"– to go on all vodka bottles. In the event, the health warning wasn't adopted but Tolstoy's views on vodka seep into his fiction, as do Dostoevsky's in The Devils ("The Russian God has already given up when it comes to cheap booze. The common people are drunk, the children are drunk, the churches are empty"). Chekhov was more ambivalent. As Geoffrey Elborn shows in his new cultural history, The Dedalus Book of Vodka, he was torn between his knowledge as a doctor and his understanding of human nature. Two of his brothers were alcoholic, and he denounced vodka companies as "Satan's blood peddlers". But he sympathised with the Russian peasantry, for whom vodka was nectar. And in his stories and plays, those who drink excessively – like the army doctor Chebutykin in The Three Sisters – are portrayed with humour and compassion (www.theguardian.com/books/2013/jul/20/why-do-writers-drink-alcohol).

“Just a glass of beer, a piece of dry bread—and in one moment the brain is stronger, the mind is clearer and the will is firm! Phew, how utterly petty it all is!” Fyodor Dostoyevsky, Crime and Punishment (www.goodreads.com/quotes/869575-just-a-glass-of-beer-a-piece-of-dry-bread-and)


Crime and punishment: in the United States produced beer based on Dostoevsky's novel
American brewers from Stone Brewing Company so inspired by the works of Russian writer Fyodor Dostoevsky, that based on famous works created two new beers - Crime and Punishment.
For design, the beer should be drunk in that order: first offense - a dark ale flavored with chilli and then punishment - a dark ale, but infused with the most acute varieties of pepper known to man.
The structure of penalties includes jalapeno, habanero, Black Nag, Morug Scorpio ghost pepper and a few lesser-known, but the same sorts of evil.
Brewers recommend that those who did something wrong, do not suffer as Rodion Raskolnikov, and drink a big mug of penalties and forget about everything (http://pro2015.ru/en/news/crime-and-punishment-united-states-produced-beer-based-dostoevskys-novel).

Fyodor’s Classic
Brewery: Stone Brewing Co.
Style: 2013 Imperial Russian Stout Aged in Bourbon Barrels
ABV: 13.9%
“This profoundly powerful beer will overwhelm all but the but the most stalwart beer fanatics with it’s level of intensity, rich coffee, bitter and milk chocolate flavors abound, while dark charred oak, rich vanilla and caramel from the bourbon barrels synergistically elevate and further enhance the ultra intense flavors of the original beer.” (http://thebrewbuzz.com/stone-brewing-co-fyodors-classic/)


Founded in 1993, by Greg Koch and Steve Wagner, Stone Brewing Co. has been one of the most successful breweries to date and they have experienced so much success for several reasons: first, they have stuck to their core belief in brewing strong and hoppy beers back when that wasn’t the cool thing to do. Instead of catering to the people, they took our palates to the extreme and waited for the rest of us to catch up. Secondly, they are visionaries, building one of the biggest craft breweries/ bistro and gardens hybrid locations that makes it elegant and comfortable. If you’ve ever been to the brewery, you instantly know that it’s like nothing else. Huge granite rock decor line the walls, beautiful trees and greenery make up the gorgeous garden areas, finely polished wood bars create a fine dining experience. Lastly, Stone Brewing Co. continues to help out the little guys by hosting annual home brew competitions with the winners getting a chance to brew on a large scale with the brewers from Stone Brewing itself. By doing this they are able to release new beers as well as their awesome core line up. Beers like Dayman IPA, 2013 Imperial Russian Stout with Espresso, and the Enjoy By series help Stone Brewing Co. stay successful and relevant in today’s hottest beer of the week community. It’s been a few years in the making but now Stone Brewing Co. is killing it with their barrel aged series Quingenti Millilitre. A series headed by Mr. Steve Gonzalez, if you missed our interview with him you can check it out HERE. Which brings me to today’s review of Fyodor’s Classic – 2013 Imperial Russian Stout aged in Kentucky Bourbon Barrels
(http://thebrewbuzz.com/stone-brewing-co-fyodors-classic/).


Fyodor’s Classic, named as a tip of the hat to one of greatest and most influential novelists in Russia’s Golden age – Fyodor Dostoyevsky, was probably the most anticipated barrel aged creation from Stone Brewing. Pouring out thick into the tulip, Fyodor boasts an opaque onyx body capped off with a foamy mocha colored head. The nose on this brew is fantastic and features aromas of vanilla, oak and chocolate with hints of bourbon. Absolutely amazing, especially if you like barrel aged stouts. Rich chocolate flavors hit upfront followed by a balanced mosaic of vanilla and oak flavors. All of which are woven perfectly by a smooth bourbon undertone. Full bodied with medium carbonation, Fyodor’s Classic delivers a smooth and creamy mouth feel with a sliver of bourbon on the back end. The finish is smooth with a subtle chocolate bitterness and a lingering sweet bourbon flavor that coats your palate. What an incredible creation by Stone Brewing Co. You don’t stay in business for 18 years by making mediocre beer, you do it by putting out the very best beer available and Fyodor’s Classic is one of the best barrel aged stouts I’ve had to date. Do yourself a favor and get a bottle while you can (http://thebrewbuzz.com/stone-brewing-co-fyodors-classic/).

Nog enkele weken en er is weer een hopoogst...

In de serie over Franse bieren, kan dit eiland niet ontbreken...

Corsica (in het Frans: Corse) is een eiland in de Middellandse Zee, gelegen tussen Sardinë en Ligurië. Het eiland behoort tot Frankrijk. Het Eiland is 8720 km² groot, en is daarmee het grootste eiland van Frankrijk (www.scholieren.com/werkstuk/24088).

Corsica (Frans: Corse) is een eiland in de Middellandse Zee. Het was tot 13 mei 1991 een van de regio's van Frankrijk. Vanaf 14 mei 1991 vormt het eiland de Collectivité territoriale de Corse en heeft het een speciale status binnen de Franse Republiek, waardoor het meer macht heeft dan de regio's op het vasteland. Het bestaat uit twee departementen: Haute-Corse (prefectuur: Bastia) en Corse-du-Sud (prefectuur: Ajaccio). Corsica ligt tussen het Italiaanse eiland Sardinië en Ligurië op het vasteland van Italië. Het ligt 180 km ten zuiden van het Franse vasteland met Nice, 80 km ten westen van Italië en maar 12 km van Sardinië. Het eiland is 8680 km² groot en is daarmee het grootste eiland van Frankrijk en na Sicilië, Sardinië en Cyprus het grootste in de Middellandse Zee. Corsica heeft ongeveer 300.000 inwoners, waarvan er 100.000 in de twee grootste steden wonen: in Ajaccio en in Bastia. De hoofdstad van Corsica is Ajaccio.
Het toerisme is voor Corsica een belangrijke bron van inkomsten. Toeristische trekpleisters op Corsica zijn het UNESCO erfgoed natuurreservaat Scandola en Calanches de Piana, de Genuese torens en bruggetjes, bergen als Col de Bavella en Monte Cinto, het oudheidkundig park Filitosa en de talloze stadjes met burchten en citadellen als Ajaccio, Bonifacio, Calvi en Corte.
Van de 13e tot de 18e eeuw was Corsica bezit van de republiek Genua. Met het Verdrag van Versailles (1768) kwam het eiland onder Franse controle en na de Franse Revolutie werd het een integraal deel van Frankrijk. In 1811 werd Corsica een departement van Frankrijk met Ajaccio als hoofdstad. De Franse taal werd ingevoerd en het Corsicaans verdween naar de achtergrond.
Het Corsicaans (u Corsu) is de lokale Romaanse taal. Dit is een sterk door het Frans beïnvloed Toscaans en daarmee een variant op het Italiaans. Corsicaans wordt als aparte regionale taal erkend door de Franse overheid. Het nauw verwante Gallura-dialect wordt in het noorden van Sardinië gesproken. Door de toevloed van Franstaligen, met name vanuit Algerije, staat het Corsicaans onder grote druk. Het wordt levend gehouden door muziekgroepen als I Muvrini, die ook buiten Frankrijk faam hebben verworven (https://nl.wikipedia.org/wiki/Corsica). (www.landenweb.nl/corsica/)


Als je op zoek bent naar het Mediterrane gevoel dan zit je op Corsica goed.
...
Corsica behoort weliswaar bij Frankrijk maar je zou het ook een eigen landje kunnen noemen.
Het is een eiland dat met veerdiensten vanuit Marseille, Toulon en Nice goed bereikbaar is en dat maakt het voor een autovakantie of rondreis een topbestemming! De echte Corsicanen spreken een dialect dat ze als hun eigen taal zien. Zij zijn trots op 'hun' eiland en voelen zich eigenlijk helemaal geen Fransen.
Sterker nog zij zien de Fransen absoluut niet als vrienden en dat heeft zijn oorsprong in 1769. In dat jaar werd het eiland door Genua aan de Fransen werd verkocht terwijl Corsica daarvoor een zwaarbevochten zelfstandigheid had bevochten. Vanaf dat moment is het nooit meer goed gekomen tussen de Corsicaan en de Fransman (www.frankrijkvakantieland.nl/regio/08_corsica/08_corsica.html).

In 1729 kreeg Corsica de steun van Frankrijk, toen het zich los wilde maken van de onderdrukkers uit Genua. Die steun liep uit op pure oveoverheersing door Frankrijk, die vooral de armen zwaar trof. Ten einde raad bewerkstelligden de Corsicanen een Corsicaans-Engels koninkrijk. Vergeefs: de Engelsen verlieten het eiland al na een paar jaar, waarna Genua het eiland aan Frankrijk verkocht. Sindsdien is het eiland Frans. Het verlangen naar onafhankelijkheid, in de achttiende eeuw ontstaan dankzij Pasquale Paoli, is nooit helemaal verdwenen. Corsicanen zijn er dan ook trots op dat hun Pasquale Paoli een grondwet voor Corsica schreef, die zelfs model zou staan voor de grondwet van de Verenigde Staten (www.hurktoilet.nl/corsica.php).

Wie op Corsica geweest is, kent zijn naam. Pascal Paoli is 200 jaar na zijn overlijden nog altijd het boegbeeld van de Corsicaanse beweging.
Maar waar de Corsicanen als logo een Che Guevara-achtig portret gebruiken, was Paoli als behalve een guerrillastrijder. Paoli was een staatsman, graag gezien aan alle hoven in Europa. Nu ja, behalve aan het hof van de Franse koning Louis XV dan, want hij wist te bereiken dat Corsica in 1755 onafhankelijk werd. Het land had een eigen munt, een eigen leger en bovenal een eigen grondwet.
Die grondwet, opgesteld door Paoli, wordt wel beschouwd als de eerste democratische grondwet. Ze diende als inspiratiebron voor de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring. Het schijnt dat er om die reden maar liefst zeven Amerikaanse plaatsen naar hem vernoemd zijn (www.hurktoilet.nl/weblog/wreageer.php?id=2121).

Na decennia van strijd tegen de Republiek Genua, sinds 1284 heer en meester op Corsica, verdreven de Corsicaanse rebellen onder leiding van Pasquale Paoli de Genuanen van het eiland. In november 1755 riep Paoli de republiek uit in Corsica en verklaarde het eiland zich onafhankelijk van Genua.
De grondwet van de republiek werd ontworpen door Paoli en geratificeerd door de bevolking van Corsica.
....Genua moest erkennen dat het Corsica kwijt was geraakt en verkocht het eiland in het geheim aan Frankrijk met het Verdrag van Versailles in 1768. Paoli vocht een guerrilla-oorlog tegen de Franse troepen vanuit de Corsicaanse bergen, maar werd verslagen in de Slag bij Ponte Novu op 8-9 mei 1769 en vluchtte naar Engeland. Corsica werd geannexeerd door Frankrijk en kreeg de status van provincie in 1770.
Na het uitbreken van de Franse Revolutie in 1789 mochten de gevluchte rebellen terugkeren naar Corsica. Paoli werd in 1790 benoemd tot president van het departement Corsica. Na de executie van koning Lodewijk XVI van Frankrijk in 1793 koos Paoli weer de kant van de Engelsen en wist de Fransgezinde Corsicaan Napoleon Bonaparte en zijn broers te verslaan. Corsica bleef een Engels protectoraat tot de Fransen in 1796 het eiland heroverden en Paoli nogmaals in ballingschap naar Londen moest vertrekken.
Tot op de dag van vandaag is Corsica een deel van Frankrijk. Nog steeds is er een onafhankelijkheidsbeweging actief die de republiek wil herstellen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Corsicaanse_Republiek).

[I]n het geboortehuis van Paoli in Morosaglia is een permanente expositie over hem en de onafhankelijkheidsbeweging ingericht (www.hurktoilet.nl/weblog/wreageer.php?id=2121).

De Corsicaanse Republiek was een onafhankelijke republiek die werd uitgeroepen op Corsica in 1755. De republiek bleef bestaan tot de Fransen het eiland in 1769 bezetten.
De Corsicaanse Republiek was de eerste republiek van de moderne tijd. Het had de eerste grondwet gebaseerd op de vrijheidsprincipes van de Verlichting, waaronder een representatief democratisch systeem. De republiek was een inspiratiebron voor de Amerikaanse Revolutie enkele decennia later, hoewel veel Corsicaanse rebellen in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog ironisch genoeg juist aan Britse zijde vochten (https://nl.wikipedia.org/wiki/Corsicaanse_Republiek).


Corsica is een Frans eiland ten noorden van het Italiaanse eiland Sardinië. Het is een bijzonder aantrekkelijk eiland en velen hebben hun hart aan dit eiland verpand. Is het niet om de heerlijk ruikende maquis, dan is het wel om de natuurlijke schoonheid.
Niet voor niets wordt Corsica lle de Beauté (Eiland van de Schoonheid) genoemd (www.corsica-info.nl/).

Corsica wordt door de Fransen liefkozend Île de Beauté genoemd.
Niet verwonderlijk want de natuur is puur en indrukwekkend. Het westelijk gedeelte heeft een grillige kust met schitterende inhammen en baaien met mooie zandstranden (www.frankrijkvakantieland.nl/regio/08_corsica/08_corsica.html).

Corsica wordt door de Fransen soms wel “une montagne dans la mer” oftewel “een berg in de zee” genoemd en dat is niet zonder reden. De gemiddelde hoogte op het eiland is maar liefst 568 meter boven zeeniveau! De hoogste pieken, de 2706 meter hoge Monte Cinto en de 2622 meter hoge Monte Rotondo, zijn forse bergen die een deel van het jaar zelfs met sneeuw bedekt zijn (www.corsicavakantieinfo.nl/bergen-op-corsica/).

... vele panoramische wegen van het eiland. Zoals de indrukwekkende D81 van Porto naar Piana, die langs de beroemde rode kliffen (calanques) van de westkust slingert. Iets verder in het achterland ligt de prachtige N196 van Ajaccio naar Bonifacio, waarbij je halverwege het mooie middeleeuwse dorpje Sartène aandoet. Ook het hoge binnenland heeft bijzonder fotogenieke wegen, zoals de groene route van Sartène via bergdorp Zonza naar de bergpas van het ruige Bavella Massief.
Ook bijzonder: onderweg moet je soms toeteren om loslopende koeien en half-wilde zwijnen van de weg te krijgen. Meer naar het noorden ligt de N193, die over het hoogste deel van het eiland naar de stad Corte gaat. Je komt daarbij langs het prachtige woud van Vizzavona (enorme dennenbomen!) en via smalle zijwegen kun je naar mooie watervallen en charmante dorpen rijden (www.frankrijk.nl/reports/de-mooiste-rondreizen-op-corsica/).

En dan de meest romantische manier om je te verplaatsen op het Ile de Beauté… Denk aan nostalgische wagons die omhoog klimmen over groene berghellingen en stoppen in de pittoreske stations van kleine bergdorpen Het meer dan honderd jaar oude traject van U Trinighellu (‘de kleine trein die trilt’) heeft 3 hoofdlijnen: Ajaccio-Corte-Bastia , Calvi-Ajaccio en Bastia-Calvi. ....Onderweg raak je niet uitgekeken op de weelderig begroeiing en de uitzichten op de bergen en kloven van Haute-Corse. Tussen Venaco en Vivario, in het hart van het eiland, steekt de trein een 170 meter-lange spoorbrug van Gustave Eiffel over (www.frankrijk.nl/reports/de-mooiste-rondreizen-op-corsica/).


Ajaccio (Corsicaans: Aiacciu) is de grootste stad op het Franse eiland Corsica, tevens hoofdstad van de regio Corsica ...Ajaccio werd gesticht door de Romeinen, die de nederzetting Adiacum noemden. In de 10e eeuw werd deze nederzetting verwoest door de Saracenen. Onder de heerschappij van Genua, van de 13e tot de 18e eeuw de bezetter van Corsica, werd in 1492 de stad heropgebouwd. In 1768 verkocht Genua het eiland aan Frankrijk. In 1811 werd Ajaccio hoofdstad van de regio (https://nl.wikipedia.org/wiki/Ajaccio).
Ajaccio zelf is de geboorteplaats van de allerbekendste Corsicaan.... Napoleon Bonaparte. Je kunt er nog zijn geboortehuis bezoeken (www.frankrijkvakantieland.nl/regio/08_corsica/08_corsica.html). Een ander bekende Corsicaan is  Lodewijk Napoleon Bonaparte, de eerste koning van Holland.

Napoleon Bonaparte (Ajaccio, 15 augustus 1769 - Sint-Helena, 5 mei 1821) was een Frans militair en politieke leider tijdens de laatste stadia van de Franse Revolutie. Als Napoleon I was hij van 1804 tot 1815 keizer der Fransen. Zijn juridische hervorming, de Code Napoléon, had een grote en blijvende invloed op het recht in vele landen, waaronder Nederland en België. Het best wordt hij echter herinnerd door de rol die hij in de naar hem genoemde Napoleontische oorlogen speelde. Het gelukte hem in het eerste decennium van de 19e eeuw een groot deel van Europa onder Frans gezag te brengen.

Sint-Helena is een eilandengroep in het zuiden van de Atlantische Oceaan met 4.255 inwoners (2008). De hoofdstad is Jamestown en de officiële taal is Engels. Sint-Helena maakt deel uit van het Brits overzees gebiedsdeel Sint-Helena, Ascension en Tristan da Cunha. De Engelse naam van het gebied is Saint Helena.
Het eiland is genoemd naar Sint-Helena, of Flavia Julia Helena, ook wel Helena van Constantinopel, die leefde van ongeveer 248 tot 329. Helena van Constantinopel was de moeder van de Romeinse keizer Constantijn de Grote. Ze wordt binnen het Oosters-Orthodoxe en Rooms-Katholieke Christendom als heilige vereerd.
Sint-Helena werd in 1502 door de Portugezen ontdekt en werd sinds het begin van de 17de eeuw door de Nederlandse Oost-Indiëvaarders als verversingsstation gebruikt.
In 1633 werd het voor de Staten-Generaal nominaal in bezit genomen. In 1673 veroverden de Hollanders een versterking, die de Engelsen op het eiland hadden opgeworpen. Nadat deze een half jaar later door de Engelsen was herwonnen, bleef Sint-Helena voorgoed in Engelse handen. Sint-Helena is de tweede oudste overgebleven Britse kolonie, nu overzees territorium genoemd (overseas territory), na het eiland Bermuda in het Caribisch Gebied.
De voormalige Franse keizer Napoleon Bonaparte verbleef van 1815 tot zijn dood in 1821 op Sint-Helena. Zijn verblijfplaats Longwood is Frans gebied.  De Britse koningin Victoria schonk Longwood in 1857 aan de stad Parijs.
In de laatste Boerenoorlog werd generaal Petrus Arnoldus Cronjé met enkele duizenden Boeren op Sint-Helena geïnterneerd (http://sint-helena-ascension.blogspot.nl/2012/07/kaart-sint-helena-jamestown-afrika.html).

Een wijdverspreid misverstand over Napoleon Bonaparte, is dat hij klein van stuk zou zijn geweest. Met name in spotprenten en karikaturen die ten tijde van zijn heerschappij over hem werden gemaakt, werd hij vaak afgebeeld als een lilliputter. Dit beeld is in veel hedendaagse media overgenomen en heeft onder andere bijgedragen aan het begrip Napoleoncomplex (https://nl.wikipedia.org/wiki/Napoleon_Bonaparte).

In werkelijkheid was Napoleon 1,67 lang, wat de gemiddelde lengte was voor mensen uit de vroege 19e eeuw. De foutieve opvatting over zijn lengte kent meerdere oorzaken. Allereerst verkeerde Napoleon vaak in gezelschap van zijn lijfwachten, die doorgaans werden geselecteerd op hun uitzonderlijk grote lengte, waardoor Napoleon in verhouding tot hen klein leek. Verder is het misverstand terug te voeren op Britse oorlogspropaganda, en een omrekenfout tussen de verschillende metrieke stelsels die Frankrijk en Engeland destijds hanteerden...James Gillray was een Engels schilder, cartoonist en etser vooral berucht om zijn kritische prenten tegen het Frankrijk van Napoleon Bonaparte. De bijnaam ‘Little Boney’ waarmee de Engelsen destijds de Franse keizer betitelden, was van Gillray afkomstig (https://nl.wikipedia.org/wiki/Napoleon_Bonaparte).

Napoleon werd geboren als Napoleone di Buonaparte ... op Corsica .... Zijn ouders waren van adellijke Genuese afkomst. In de jaren voor de Franse Revolutie werd hij op het vasteland van Frankrijk tot artillerieofficier opgeleid. Bonaparte kreeg onder de Eerste Franse Republiek bekendheid. Hij wist de Eerste- en Tweede Coalitie tegen Frankrijk te verslaan. In 1799 pleegde hij een staatsgreep, waarna hij zichzelf als eerste consul installeerde; vijf jaar later riep hij zichzelf in navolging van Karel de Grote tot keizer van Frankrijk uit. In het eerste decennium van de 19e eeuw was het Eerste Franse Keizerrijk onder Napoleon betrokken bij een reeks van conflicten - de Napoleontische oorlogen - waarbij alle Europese grootmachten betrokken waren. Na een serie van overwinningen slaagde Frankrijk er in om een dominante positie in continentaal Europa in te nemen. Bij de handhaving van de Franse invloedssfeer maakte Napoleon gebruik van uitgebreide allianties, waar hij vrienden en familieleden in machtsposities in andere landen benoemde om daar als Franse vazallen te heersen, zijn broer Lodewijk Napoleon in het Koninkrijk Holland is hiervan een voorbeeld. Hij slaagde er echter niet in zijn gezag blijvend aan Europa op te leggen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Napoleon_Bonaparte).

De invloed van de Franse Revolutie en de vervolgens door Napoleon geëxporteerde verworvenheden van de Revolutie op cultuur en bestuur van Europa waren groot en van blijvend belang....Verkeer: in continentaal Europa wordt sinds Napoleon vrijwel overal rechts gereden. Het Europese wegennet werd fors uitgebreid met een reeks verbindingen tussen grote steden die vaak lijnrecht waren. Deze zijn ook nu nog herkenbaar als "route nationale". In Nederland zijn nog altijd, in die tijd aangelegde, wegen bekend als Napoleonsweg.
In het gehele gebied werden dezelfde maten en gewichten zoals de kilo, de meter en de liter ingevoerd; oude lokale maten werden afgeschaft.
Een gestandaardiseerde registratie van geboorten, huwelijken, echtscheidingen en overlijdens werd ingevoerd: de Burgerlijke Stand. Mensen moesten een definitieve spellingswijze van de veelal al bestaande achternaam opgeven. In de meeste streken van Nederland bestonden 'vaste' achternamen soms al sinds de middeleeuwen. Alleen in het noorden van Nederland waren vele namen voor de verplichte registratie nog niet gefixeerd.
Veel (burgerlijke) wetgeving stamt uit deze tijd, zie het artikel over de Code Napoléon.
De maatschappelijke standen werden afgeschaft en hiermee tevens de speciale voorrechten en privileges van de geestelijkheid en de aristocratie. Dezen hadden voortaan dezelfde rechten en plichten als de burgerij.
Veel versnipperde kleine staatjes, vorstendommen en heerlijkheden werden samengevoegd tot grotere overzichtelijke eenheden zoals in het gebied van het aloude Heilige Roomse Rijk waar vele kleine vorstendommen en staatjes bijeen gevoegd werden door het door Napoleon opgelegde Reichsdeputationshauptschluss. Een voorbeeld was de nieuwe Rijnbond. In het gebied van Nederland werd in deze tijd het departement Neder-Maas gevormd: de latere provincie Limburg in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Dit bestond voorheen uit talloze versnipperde gebiedjes en heerlijkheden.
Onderwijs en gezondheidszorg werden beter geregeld en beter toegankelijk gemaakt voor de gewone burgers.
Carrièremogelijkheden voor iedereen in overheidsbestuur en leger (de hogere functies hierin waren voorheen bijna uitsluitend het terrein van de aristocratie) omdat vanaf Napoleon iemands capaciteiten belangrijker werden dan iemands afkomst.
Nadat Napoleon in 1815 was verslagen, werd de door Napoleon "geroofde" kunst teruggeëist door de betreffende landen. Het was een eis van de tweede Vrede van Parijs (1815). Het levenswerk van conservator Vivant Denon van het Musée Napoleon werd alzo tenietgedaan. De teruggekregen kunstwerken werden echter niet langer als de privécollectie beschouwd van een koning of prins maar ondergebracht in openbare musea. Het was het begin van de nationale musea in de meeste Europese landen; in Nederland van het Rijksmuseum Amsterdam (https://nl.wikipedia.org/wiki/Napoleon_Bonaparte).

...Waar zijn eigen macht niet in het geding was kon Napoleon tolerant en een zoon van de Franse Revolutie zijn. Hij emancipeerde onder meer de Joden; van het inschakelen van de Joden voor de Keizerlijke zaak kwam echter weinig terecht en in 1812 beperkte Napoleon hun politieke en economische rechten weer. De Napoleontische Code Pénal maakte een einde aan de vervolging van homoseksuelen. De slavernij werd door Napoleon daarentegen wèl verdedigd, en introduceerde daarom de suikerbiet om minder afhankelijk te zijn van Engeland en de wijze waarop suikerriet op de Caraïbische plantages werd geoogst. Zijn poging om Santo Domingo te heroveren mislukte.
Napoleon gebruikte iedere dag een flesje Eau de Cologne en liet maandelijks een grote partij uit Keulen aanvoeren.
De waardering van de persoon en zijn werk werden door de door Napoleon doelbewust gecreëerde legende gehinderd. Hij heeft zijn bekwaamste generaals stelselmatig belasterd en doodgezwegen. Op Sint-Helena is door de verbannen keizer zes jaar lang hard gewerkt aan een revisie van zijn loopbaan en de legende van de goedbedoelde, populaire staatsman. Alle mislukkingen werden op het conto van anderen geschreven. Door de verwrongen beeldvorming en de halve waarheden waarmee voor- en tegenstanders hun boeken vulden is het moeilijk om een objectief beeld van hem te krijgen....
De veldtocht van Napoleon naar Rusland in 1812 betekende een keerpunt. Zijn Grande Armée werd voor een belangrijk deel vernietigd en hij slaagde er niet in deze in de korte tijd, die hem nog restte, opnieuw op te bouwen. In 1813 versloeg de Zesde Coalitie het leger van Napoleon in de Slag bij Leipzig. Het volgende jaar viel de Coalitie Frankrijk binnen. Napoleon werd tot aftreden gedwongen en verbannen naar het eiland Elba. Minder dan een jaar later slaagde Napoleon er echter in te ontsnappen. Hij wist de macht in Frankrijk weliswaar opnieuw te grijpen, maar in de beslissende Slag bij Waterloo, vlak bij Brussel, in juni 1815 leed hij een nederlaag. Daarna bracht hij de laatste zes jaar van zijn leven in gevangenschap van de Britten op het eiland Sint-Helena door. Een autopsie zou hebben geconcludeerd dat hij stierf aan maagkanker.
...Napoleon vroeg na zijn nederlaag bij Waterloo politiek asiel aan bij de Engelsen. De Engelsen stemden toe, maar waren niet van plan hem in Europa te houden. Drie maanden voor de overgave van Napoleon hadden de geallieerden al besloten op het Congres van Wenen dat Napoleon zou worden verbannen van het continent. Toen Napoleon eenmaal aan de Engelsen overgeleverd was, braken ze hun belofte en werd hij verbannen naar het afgelegen eiland Sint-Helena in de Atlantische Oceaan nabij Zuid-Afrika (https://nl.wikipedia.org/wiki/Napoleon_Bonaparte) (https://elzeluikens.wordpress.com/tag/koning-willem-1-2/).


Naar Napoleon is niet enkel snoep genoemd, maar ook bier:


Napoleon  (7,5%) van Stadsbrouwerij De Helderse Jongen
Dubbel bockbier: vernoemd naar de kleine grote man Bonaparte. Dit bier is krachtig van smaak donker van kleur en heerlijk te combineren in stoofgerechten. Voor de échte bierliefhebber! (www.heldersejongens.nl/onze-bieren/?age-verified=0db3f8b84a)  De drie Helderse jongens (Dave Kleine, Mitchell Gerrits en Tim Ouwens) hebben het plan bedacht om in één van Den Helder's oude forten (Fort Westoever) een eigen brouwerij te beginnen (www.rtvnh.nl/nieuws/155453/napoleon-vloog-over-de-toonbank) (www.ontdekdenhelder.com/tag/napoleon/).

Napoleon (7 of 8 %) is een donker bier van Affligem Brouwerij (Brouwerij De Smedt) (www.belgisch-bier.nl/index.php?page=bierinfo&bier=430) Napoleon is een krachtig bier avn hoge gisting met nagisting op de fles. De rode kleur en de wat zoetige geur en smaak komen het beste tot hun recht in een ruim glas (www.belgenbier.be/bieren/beschrijvingbier.php?idbieren=602). Al zie ik het niet terug op de website van Affligem zelf.


Het Belgische Anthony Martin heeft Waterloobier (zie http://anthonymartin.be/nl/news-events/news/98-waterloo-is-geen-treurig-bier/#). Toch blijft het merkwaardig hoe de Slag bij Waterloo bij velen vooral het beeld van Napoleon oproept. Hoewel hij als verliezer uit de veldslag kwam, bleef hij als mythe overeind. Daarom bracht Brasserie du Marché in 1965 voor de 150ste verjaardag van de veldslag een bier op de markt dat hij “Napoleon” doopte en niet “Wellington”.
Nadat de historische brouwerij in 1971 de deuren sloot, werd ze in het begin van de 21e eeuw overgenomen door gepassioneerde investeerders die de oude recepten van de bieren van de Brasserie du Marché opnieuw lanceerden: de bruine Waterloo, natuurlijk, maar ook de blonde Waterloo  (http://anthonymartin.be/nl/news-events/news/98-waterloo-is-geen-treurig-bier/#).

Birra Napoleon® - Empereur Napoleon®
Brauerei Birra Napoleon
Via Carducci n° 90
57037 Portoferraio (LI) Italien
Ognuna con il suo inconfondibile aroma e sapore, grazie alla cura ed alla passione con cui i "Mastri Birrai" affinano le proprie ricette, dando così vita e corpo ad ogni Birra, per renderla unica ed inconfondibile, avvalendosi delle materie prime più pregiate e con la costante ricerca di raffinatezza ed originalità nei sapori e nei profumi che la Birra deve esprimere, esaltando le proprie caratteristiche anche nella Tavola, accompagnando i piatti dai più semplici a quelli più raffinati, dal semplice spuntino ai piatti più elaborati della nostra Cucina (www.bier-universum.de/datenbank/marken_und_biersuche/detail/beerdb/birra-napoleonR-empereur-napoleonR-1943.html).


In Oostenrijk is een bierzaak (bierhof?) op het adres:
Kagranerplatz 33
Wien, 1220
Österreich
(www.mamilade.at/wien/wien-22/essen/gasthaus-restaurant/bier-freihof-napoleon).

Geschiedenisles
Dan nu even een opfriscursus geschiedenis betreffende het ontstaan van het vaderland.
Op 14 juli 1789 loopt in Parijs een ongeoorloofde samenscholing een tikje uit de hand, wordt de Bastille bestormd, de adel onder de guillotine gelegd en het land op zijn kop gezet. ...De Nationale Vergadering die vanaf dat moment Frankrijk feitelijk regeert, schaft reeds in 1790 alle religieuze ordes af en nationaliseerde het kerkelijke grondbezit om de staatsfinanciën op orde te kunnen brengen. Die revolutionairen hielden niet van kloosters en zo. In tegenstelling tot hun evenknieën in onze huidige tijd, hielden ze waarschijnlijk niet van en pintje. Als de Fransen in 1794 de Oostenrijkers die dan over de Zuidelijke Nederlanden heersen verslaan, wordt wat nu België is bij Frankrijk gevoegd. Ook hier worden alle ordes en broederschappen afgeschaft en moeten alle kloosters, priorijen, abdijen, etc. de deuren sluiten. De bezittingen worden genationaliseerd. Slechts een paar blijven, meestal in de illegaliteit, bestaan. Napoleon houdt het uit tot 1814 en wordt dan verbannen naar Elba (www.twortwat.nl/t-i/1316584788).

De Franse keizer Napoleon Bonaparte verbleef van 4 mei 1814 tot 26 februari 1815 in ballingschap op Elba, nadat hij voor de eerste keer uit de macht gezet was. Hij werd door de geallieerde mogendheden die hem verslagen hadden tot soeverein vorst van dit eiland benoemd en hij mocht een leger van 600 man onder zijn bewind hebben. Hij reorganiseerde het eiland, waardoor de economie sterk verbeterde. Hij liet tussen de twee eerder genoemde vestingen zijn residentie bouwen, het Palazzina dei Mulini, en in San Martino staat de zomerresidentie van Napoleon, een fraaie villa met uitzicht op de stad. Napoleon heeft zijn - luxueuze - verblijf op het eiland als vernederend ervaren; uiteindelijk, na tien maanden ontsnapte hij van het eiland en trok met getrouwen terug naar Frankrijk (https://nl.wikipedia.org/wiki/Elba).

Ondertussen heeft hij zijn broer Lodewijk Napoleon in de gehele Nederlanden nog de achternaam laten invoeren zodat belastingen wat makkelijker te heffen werden. Jaap Havveniks was makkelijker terug te vinden in het bevolkingsregister dan Jaap Janszoon. Daar waren er namelijk een heleboel van.
Maar goed, Napoleon bleek niet voor één gat te vangen of beter gezegd op één eiland vast te houden, en verschijnt in 1815 terug aan het firmament. Samen met een leger van 125.000 man neemt hij het op de geallieerden onder leiding van Wellington. Met Napoleon loopt het niet goed af, hij vindt letterlijk en figuurlijk zijn Waterloo. Permanente exit voor de kleine fransman. Wat volgt is het congres van Wenen in 1815. Hier worden door de geallieerden de grenzen van het tijdperk na Napoleon vastgesteld en ontstaat het Koninkrijk der Nederlanden met de Zuidelijke Nederlanden (het huidige België). Willem Frederik van Oranje Nassau mag het nieuwe koninkrijk leiden en wordt Koning Willem I, ...Maar met de komst van de Nederlanders raakten de monniken van de regen in de drup. Die Noord-Nederlandse Oranjes waren protestant en hielden niet zo van katholieken en hun gewoontes. Een karige wijndrinker vast, die Willem nr.1. Nooit een goede pint leren drinken. Dat noem je nu een gebrekkige opvoeding. ...
België
Willem en consorten deelden de kloosters in drie categorieën; ziekenzorg, onderwijs en beschouwend leven. Vanaf 1818 mocht de laatste categorie geen novicen meer opnemen en eeuwig beloften meer afleggen. Een probleem, want de door onze smaakpapillen zo gewaardeerde Trappisten behoorden nu juist tot deze tot uitsterven gedoemde categorie. Waarschijnlijk deelden onze dan nog zuidelijke landgenoten de ontzetting die je bij deze gedachte bekruipt. In de tweede helft van 1830 gaan ze naar een toneelstuk met de naam: “De Stomme van Portici”  (De opera-uitvoering werd nota bene gegeven ter viering van de 58e verjaardag van koning Willem I.) en raken helemaal van de kook. Ze gaan die betweterige kaaskoppen te lijf en gooien ze de Zuidelijke Nederlanden uit. Van Speyck stribbelt in de Antwerpse haven nog even tegen, maar stemt uiteindelijk met een knallend vuurwerk in met de afscheiding. België is geboren! Biertechnisch gezien een heugelijk feit.....
In Westmalle draalt men vervolgens niet al te lang en begint men in hetzelfde jaar (1836) met de bouw van de eerste brouwerij. Eenmaal klaar werd natuurlijk de vraag actueel wie de roerstok moest gaan hanteren. Ene Albericus Kemp was in een vorig leven brouwersgast en kuiper geweest en ene Bonaventura Hermans was in een vorig leven apotheker en kruidendokter geweest. De eerste was vooral bekend met het werk in de brouwerij, de tweede had naar die tijd gemeten verstand van gezondheidszaken. Bier werd in die dagen vooral als gezondheidsdrank gezien. Saillant detail: beide heren waren Nederlanders. Welnu, de heren sloegen aan het brouwen, bepaald niet zonder succes en de rest is geschiedenis.
Aldus mag gesteld worden dat het ontstaan van de door ons zo gewaardeerde trappistenbieren een aparte geschiedenis kent. Het kloosterleven werd door de Franse Revolutie gedecimeerd en vervolgens kreeg het van Napoleon nog een extra zetje in de verkeerde richting. Willem I doet ook nog een duit in het zakje om het paapse zuiden eens lekker dwars te zitten. Een enkele vasthoudende en strak in de leer zijnde monnik blijft volhouden en heeft zelfs zoveel succes dat hij monniken de ware kloosterleer laat verbreiden. Zo komt België uiteindelijk aan zijn Trappisten en hun bier. Sailliant daarbij is dat de monnik in kwestie, De Lestrange, de consumptie van andere drank dan zuiver water niet toestond. Maar juist aan deze waterminnende en strak in de pij stekende fransman, hebben we te danken dat Trappisten in België terecht komen en zich uiteindelijk gaan bekwamen in de productie van de “gezondheidsdrank” bij uitstek, bier! Dus dankzij Rome en een geheelonthouder zijn wij de biebrouwende kloosterlingen gaan verafgoden (www.twortwat.nl/t-i/1316584788).

Lodewijk Napoleon Bonaparte (Ajaccio, 2 september 1778 – Livorno, 25 juli 1846), bijgenaamd de Lamme Koning en Lodewijk de Goede, was de jongere broer van keizer Napoleon I en de vader van de latere Franse keizer Napoleon III. In 1806 werd hij op last van zijn broer Napoleon koning van Holland. Hij ging een eigen koers varen en kwam zelfs op voor de belangen van het Koninkrijk Holland. Dat leidde tot een conflict met zijn broer. Als gevolg moest hij in 1810 aftreden, waarop het Koninkrijk Holland in zijn geheel werd geannexeerd door Frankrijk.
De koning van Holland maakte zich snel geliefd onder het volk door zijn betrokken optreden bij rampen, waarin hij werd nagevolgd door alle Nederlandse staatshoofden die na hem kwamen.
Lodewijk (Italiaans: Luigi; Frans: Louis) werd in 1778 geboren als zoon van Carlo Maria Buonaparte en Maria Laetitia Ramolino. Hij had drie oudere broers, Jozef, Napoleon en Lucien, een oudere zuster, Elisa, twee jongere zusters, Pauline en Carolina, en een jongere broer, Jérôme.
Na de dood van zijn vader in 1785 werd hij opgevoed door zijn oudere broer Napoleon. Hij kwam in 1791 naar het vasteland van Frankrijk, waar hij Frans leerde; zijn moedertaal was Italiaans. Onder zijn broer streed hij in diens Italiaanse veldtocht en in Egypte. Hierop werd hij bevorderd tot kolonel. Bij Napoleons keizerskroning in 1804 werd hij brigadegeneraal, Maarschalk van Frankrijk en keizerlijk prins.
Napoleon besloot in 1806 een eind te maken aan het Bataafs Gemenebest, omdat hij een sterk gezag wenste in de strategisch gelegen Nederlanden. Hij plaatste daarom zijn jongere broer Lodewijk Napoleon op de troon: door een familielid tot vorst te benoemen kon Napoleon toch invloed uitoefenen. Door het overlijden van stadhouder Willem V op 9 april 1806 stond Napoleon niemand meer in de weg. De zoon van Willem V, erfprins Willem Frederik had, in tegenstelling tot zijn vader, afstand gedaan van zijn rechten in de Nederlanden in ruil voor het vorstendom Fulda. Na een georkestreerd, maar formeel verzoek uit Nederland op 5 juni 1806, werd Lodewijk Napoleon koning van Holland.
Lodewijk Napoleon maakte echter bezwaar tegen de plannen van zijn broer. Omdat hij al jaren kwakkelde met zijn gezondheid – reuma dwong hem regelmatig kuuroorden op te zoeken – was hij niet van plan naar Nederland af te reizen. Ook beviel het hem niet dat zijn broer hem als een ondergeschikte behandelde, die zonder inspraak de keizerlijke orders moest uitvoeren. Napoleon was echter onverbiddelijk, en uiteindelijk schikte Lodewijk zich in zijn lot.
Bij zijn aankomst in Nederland had Lodewijk dus een gezagsprobleem, omdat de Hollanders een vorst kregen opgedrongen. Bovendien werd na eeuwen de Republiek plots voor een monarchie ingeruild, terwijl de patriotten zich juist fel hadden verzet tegen de stadhouderlijke monarchale ambities. Nederland was tot Lodewijks komst een republiek. Een vorst op de Nederlandse troon was in de ogen van de Hollandse patriotten in strijd met alles waar de zuivere republikeinse traditie en de uitgangspunten van de Bataafse Revolutie voor stonden.
Vreemd genoeg was van verzet nauwelijks sprake. Bij Lodewijks intocht in Den Haag waren slechts her en der toeschouwers te bespeuren, die meer uit nieuwsgierigheid dan enthousiasme een blik van de onbekende vorst wilden opvangen. Op enkele pamfletten na, met kritiek op de opgedrongen koning, van de polemiste Mietje Hulshoff, die daarvoor werd opgesloten, bleven protesten en revolutie uit. Apathisch wachtte het gewone volk wat de nieuwe machthebber hen zou brengen.
Al viel het verzet dus mee, de nieuwe vorst nam geen genoegen met de gelatenheid, maar poogde daadwerkelijk de sympathie van het volk te winnen en zijn gezag te rechtvaardigen. Reeds in zijn welkomsttoespraken haastte Lodewijk zich de Hollanders gerust te stellen. Hij mocht dan op Corsica zijn geboren, hij beloofde plechtig het belang van zijn Hollandse onderdanen in het oog te houden.
Lodewijk nam zijn taak zo serieus, dat hij taallessen nam bij de hoogleraar David Jacob van Lennep en bij de schrijver en hofdichter Willem Bilderdijk om het Nederlands onder de knie te krijgen. Maar zoals voor alle Franstaligen ging hem de Nederlandse accentuering niet gemakkelijk af. Zo zou hij zichzelf bij een toespraak in Amsterdam (door de Franse neusklank) konijn van Olland genoemd hebben. De historiciteit van deze gebeurtenis staat echter niet vast.
Direct na zijn aankomst in Holland in juli 1806 pakte Lodewijk de codificatie aan...De koning kreeg van zijn broer, keizer Napoleon, de opdracht om in Nederland de Franse Code civil, het burgerlijk wetboek, in te voeren. Maar dat deed hij niet. Er kwam in 1809 een Wetboek Napoleon, ingerigt voor het Koningrijk Holland, dat weliswaar geïnspireerd was door het Franse voorbeeld, maar veel eigen vaderlandse wetgeving kende. Daarmee toonde Lodewijk Napoleon baas in eigen huis te willen zijn. Hij werd hierin van harte gesteund door de vaderlandse juristen.
Door twee nationale catastrofes kreeg Lodewijk onvoorzien de kans zich opnieuw als volkskoning te profileren. Op een kille wintermiddag in januari 1807 ontplofte een schip volgeladen met buskruit in het centrum van Leiden, de zogenaamde Leidse buskruitramp. De klap was tot in Den Haag te horen. Van het kruitschip werd alleen het anker teruggevonden, in een weide buiten de stad. Lodewijk spoedde zich nog dezelfde dag naar de plaats des onheils, waar hij diep getroffen was door de ravage. Honderden huizen waren van de aardbodem weggevaagd, een hele schoolklas was onder het puin bedolven en tussen de zwartgeblakerde ruïnes trof hij de verdwaasde slachtoffers aan.
De vorst trad doortastend op. Hij zette de koninklijke garde onmiddellijk aan het werk om het puin te ruimen, coördineerde de reddingswerkzaamheden, gaf bakkers in Delft opdracht brood te bakken voor de slachtoffers, ontbood zijn hofchirurg in Leiden en liet Paleis Huis ten Bosch als hospitaal voor de gewonden inrichten. Pas de volgende dag keerde hij terug naar Den Haag. Ook had Lodewijk oog voor de toekomst: hij verbood het vervoer van buskruit door dichtbevolkte plaatsen, richtte een rampenfonds op waarin hij 30.000 gulden stortte en stelde de stad Leiden de komende tien jaren vrij van belasting.
Het volk sloot de vorst meteen in de armen.
Overstromingen in 1809 waren opnieuw aanleiding voor optreden. Hele dorpen werden verzwolgen toen de grote rivieren als gevolg van ijsdammen buiten hun oevers traden, de Betuwe veranderde in een gigantische binnenzee. Zonder een spoor van angst hielp Lodewijk echter eigenhandig mee de dijken met zandzakken te versterken. Hij coördineerde de hulpacties en bezocht afgelegen dorpen in het gebied om de getroffenen een hart onder de riem te steken. Wederom gaf Lodewijk prentenmakers opdracht zijn goede daden te verbeelden – op de beroemdste gravure spreekt de vorst op een smalle dijk enkele ontredderde dorpsbewoners moed in, het water klotsend om zijn voeten.
Napoleon raakte intussen steeds ontevredener over het beleid van zijn broer. Hij verweet Lodewijk de Nederlandse belangen telkens te laten prevaleren boven de Franse. Alhoewel hij de meeste bevelen van zijn broer uitvoerde, zoals het sluiten van de havens voor Engelse schepen in 1808, nam Lodewijk het inderdaad steeds vaker op voor de Hollandse belangen....In november 1809 vertrok Lodewijk op last van zijn broer naar Parijs,.. Lodewijk suggereerde Amsterdam te verdedigen, maar Dumonceau en De Winter waren tegen dat plan. Toen begreep hij dat zijn zaak verloren was, en trad op 1 juli af ten gunste van zijn zoontje Napoleon Lodewijk (met een aantal ministers als regent, want Hortense was opnieuw Amsterdam ontvlucht). In de nacht van 2/3 juli vertrok Lodewijk uit Haarlem en vestigde zich in het Oostenrijkse Graz. Het koninkrijk Holland werd op 9 juli 1810 per decreet (van Rambouillet) ingelijfd bij het Franse keizerrijk (https://nl.wikipedia.org/wiki/Lodewijk_Napoleon_Bonaparte).

Lodewijk Napoleon Bonaparte was tweehonderd jaar geleden, om precies te zijn op 3 mei 1809,[in Roosendaal, een] 4760 inwoners tellende dorp, dat al weken in de ban was van zijn komst. Roosendaal werd op die gedenkwaardige dag tot een echte stad verheven...Arnulfus 1809 komt er op de etiketten, speciaal gebrouwen in het kader van de viering van 200 jaar stadsrechten en is verkrijgbaar vanaf 3 mei....Stichting Cerevisiam Bibat [laat het] in Waalwijk ...brouwen bij Sjef Groothuis van brouwerij 3 Horne (www.arnulfusbieren.nl/wordpress/).

In 1809 werden ook Ootmarsum en Assen tot stad verheven, waardoor er in Assen een café-restaurant genoemd is als 1809 Lodewijk Napoleon (www.lodewijknapoleon.nl/over-1809-lodewijk-napoleon/).

Weinigen weten het, maar het had begin 1814 zo maar anders kunnen uitpakken in het ‘bevrijde’ Nederland. De veronderstelling dat prins Willem van Oranje-Nassau zonder problemen, vragen en twijfels onze nieuwe vorst zou worden was in de eerste maanden van het nieuwe jaar niet zonder meer een uitgemaakte zaak.
Er wordt mij tijdens het huidige herdenkingscircus Nederland tweehonderd jaar Koninkrijk der Nederlanden nog steeds te snel voorbij gegaan aan dat cruciale moment – begin januari, februari 1814 – uit onze vaderlandse geschiedenis. Ik weet het: als dan is geen geschiedenis, maar wel het bespreken van een mogelijk ander scenario waard. Ook al omdat hierdoor andere gevoelens aan het licht worden gebracht. Wat is het geval?...Ook al hadden de jaren 1806-1810 veel weg van een zigzagkoers van Nederland in het door de Fransen overheerste (West)-Europa, het smaakte velen naar meer....Deze Lodewijk nu, waaraan velen een goede herinnering hadden, richtte zich halverwege januari 1814 via een manifest tot de bevrijde Nederlanders om hem opnieuw tot hun Koning te kronen. In genoemd manifest kondigde hij alvast aan alle ambtenaren in hun ambt te zullen aanhouden, mits ze zich ordentelijk zouden gedragen tijdens deze warrige maanden van overgang. Ook zinspeelde Lodewijk op een hernieuwd voortzetten van de jaren van zijn eerder koningschap. Het was immers velen bevallen met hem als hun vorst? ...Enkel zijn timing was ronduit belabberd. ...Niemand zat dan ook op het moment dat Lodewijk ons dus een aanzoek deed te wachten op nieuwe moeilijkheden met een eventueel intussen weer oppermachtig geworden Keizer aller Fransen. Ook al werd het Lodewijk-manifest niet getracteerd op hoongelach, het parool werd: geen gedoe. Alles zo kalm mogelijk als maar kon afwikkelen. En dat was al moeilijk genoeg. Het manifest, bekend gemaakt in de eerste plaats aan de Gelderlanders en vervolgens aan alle Nederlanders, heeft daarom uiteindelijk slechts de status ‘kennisgeving’ gekregen (https://elzeluikens.wordpress.com/2014/02/17/lodewijk-napoleon-versus-souverein-vorst-willem-i/)

Toen Nederland 200 jaar monarchie vierde, heb ik ook niks over Lodewijk konijn van 'Ollande gehoord, eigenlijk, maar goed dit blog is geen Blauw Bloed blog, maar een bierblog. Eens zien of er bier te vinden is op http://corsica.startpagina.nl/

Corsica.startpagina.nl is de officiële Nederlandse Startpagina over Corsica, het grootste Franse eiland in de Middellandse zee. Corsica kent twee grote steden, namelijk Bastia en Ajaccio (http://corsica.startpagina.nl/).

Ik vind Corsa Lager Brewed by Cervecería Corsa S.A., Santa Cruz de la Sierra, Santa Cruz, Bolivia
Style: Zwickel/Keller/Landbier (www.ratebeer.com/beer/corsa-lager/266039/). Wacht even dat is geen Frans bier, maar een Boliviaans bier??

Driven by the desire to return home, Armelle and Dominique, who is a native of Pietraserena, a small village of 76 inhabitants located in the canton of Bustanico, began thinking about developing a promising project in corse-ile-de-beaute" Corsica.
During the summer of 1992, while attending a concert of “I Muvrin" (a famous Corsican group) in Corte, they felt like drinking a Corsican beer.  But it hadn’t been invented yet.
“Claiming not only to make beer in Corsica, but to make a Corsican beer!”: the idea was preposterous (www.brasseriepietra.corsica/, www.maisondelacorse.fr/?page_id=270). De brouwerij is virtueel te bezoeken. Route de La Marana – 20600 FURIANI – France.

L´art de la brasserie regarde en arrière sur la Corse en une courte histoire, car seulement en 1995, on commençait par la production de la première bière corse, la Pietra. Cette bière brune est brassée avec des châtaignes. Entre-temps, elle s´est bien établie sur l´ile et est à avoir pratiquement dans chaque local (www.paradisu.info/manger-et-boire-boissons.html).
Bière Pietra
Bière brassée selon des méthodes traditionnelles et artisanales, à partir de malts sélectionnés et de farine de châtaignes corses (www.corsica-colis.com/bieres-de-corse_45_.html?choix_tva=fr). Créée en 1996, la bière a d'abord été brassée en Belgique avant d'être intégralement fabriquée en Corse dans le petit village de Pietraserena qui lui a donné son nom (www.jedecouvrelafrance.com/f-2812.haute-corse-pietra.html).  ...in 1995, begon met de productie van de eerste Corsicaanse bier, Pietra. Het donker bier wordt gebrouwen met kastanjes (www.paradisu.info/manger-et-boire-boissons.html).


Pietra, the Corsican chestnut beer
Beer of the land and nature
PIETRA is a specialty beer, of low fermentation.
Using traditional methods it is brewed from selected malts and Corsican chestnut flour.
The chestnuts used come from the most beautiful and highest chestnut grove in Europe, located in the Castagniccia, at an altitude of over 1,000 meters.
Every autumn the fruit is hand-picked, transported down the hill on donkeys and sorted by hand.  This guarantees flour of a very high quality, from a totally natural environment, flour having the Organic label.
Highly fermentable, chestnut flour has an excellent impact on the quality of the head and gives beer its beautiful coloring.  Mixed into the malt during the mashing process, the chestnut flour is a prime ingredient and not just a flavoring.
This recipe, unique in the world, gives PIETRA its conflicting taste accentuating a lingering subtle bitterness (www.brasseriepietra.corsica/en/bieres/pietra/).



Pietra Rossa, la bière s'offre une robe rouge
La brasserie Pietra continue d’innover. Après la Colomba, la Serena, la Bionda et une bière di Natale, c’est la Pietra Rossa qui mousse avec des arômes de cerises, de framboises et de mûres (www.corsematin.com/article/culture-et-loisirs/pietra-rossa-la-biere-soffre-une-robe-rouge.1489871.html): La Pietra brouwerij blijft innoveren. Na Colomba, de Serena, de Bionda di Natale en bier, dit is de Pietra Rossa schuim met aroma's van kersen, frambozen en bramen.
In de saga van Pietra, Armelle en Dominique Sialelli voortdurend innoveren. Het moet gezegd worden dat er tussen het testen van bier met kastanje, 1992-1996 tot het heden, de brouwerij is gegroeid. ...Onlangs heeft het echtpaar ging naar Sialelli "rood": begrijpen dat niets hen kan stoppen. Dus bedacht ze een feestelijke en lekker bier, Pietra Rossa. ....Ze nam[en] de naam van Rossa "voor zijn paarse kleur, de rode bessen die het zijn smaak, genereus en stoutmoedig karakter" uit te leggen zijn 'ouders', Dominique en Armelle Sialelli, ook zeer gedurfd. Voor hun Pietra is fijn op smaak gebracht met kersen en frambozen, met een vleugje van de BlackBerry: "Haar jurk is een diep rood, is bekroond met een diepe, dichte schuim". Aantekeningen van kersen, frambozen en een hint van vers geplukte bramen, zoals bier 6,5% alcohol, een subtiele zoetzure en verfrissende balans (www.corsematin.com/article/culture-et-loisirs/pietra-rossa-la-biere-soffre-une-robe-rouge.1489871.html).

Colomba est une nouvelle de Prosper Mérimée , parue le 1er juillet 1840 dans la Revue des deux Mondes puis publiée en volume en 1840 chez Magen et Comon.
Colomba a pour thème la vendetta1, guerre privée de vengeance entre familles qui se « faisaient elles-mêmes justice », et dans le cadre de laquelle la famille dont un membre avait été offensé se devait d’exercer sa vengeance contre la famille de l’offenseur (https://fr.wikipedia.org/wiki/Colomba_(nouvelle)). Cette nouvelle de Prosper Mérimée (1803-1870) a été publiée à Paris dans la Revue des Deux Mondes en juillet 1840.
Inspecteur des Monuments historiques, Prosper Mérimée s'était rendu en 1839 en Corse pour une mission archéologique (www.alalettre.com/merimee-oeuvres-colomba.php).

Dit verhaal gaat over een eer(?)wraak van Colomba della Rebbia die haar vader vermoord zag worden, door iemand die aan justitie wist te ontkomen. Het zou zijn gebasseerd op een vendetta op Corsica. Volgens mij is het in 2008 verfilmd?

Prosper Mérimée (Parijs, 28 september 1803 - Cannes, 23 september 1870) was een Frans auteur, historicus en archeoloog. Een van zijn novellen vormt de basis voor de opera Carmen....Carmen is ongetwijfeld de succesvolste novelle van Mérimée. Georges Bizet baseerde zich op het verhaal voor zijn opera Carmen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Prosper_M%C3%A9rim%C3%A9e).



Colomba
The white beer that takes to the ‘maquis’ (Corscian scrub)
A very Corsican name for a white beer with original, captivating flavors.
Colomba is brewed from barley and wheat. It has a 5% alcohol content.
Unfiltered and bottom-fermented, COLOMBA has a cloudy look due to the presence of yeast but it gets its unique taste and aroma from the heart of Corsica’s scrub land.
Its secret: arbutus, myrtle, juniper…and other aromatic species, a subtle and delicate mixture prepared in a huge tea ball and infused in the hop vat while the wort is cooking.
This decoction releases flavors never before tasted and gives Colomba a very specific personality, a real bouquet of pleasure to taste and smell. Its exclusive recipe has been acclaimed by experts.




SERENA
SERENA is a 100% malt lager.
Light with its 5% alcohol content, SERENA has a beautiful golden color, a clear, light, long-lasting head, a very fine bitterness and is a great thirst-quencher.
It is brewed using a low fermentation process which produces the most subtle beer with a refined character. It contains all the qualities of a craft beer, and great care is taken in its production (www.brasseriepietra.corsica/en/bieres/serena/).

Une nouvelle bière Corse a fait son apparition sur le marché, enfin VA faire son apparition car son lancement est prévu pour le printemps prochain! (http://thebeerlantern.com/nouvelle-biere-corse-qui-va-faire-son-apparition/) We wisten dat de Pietra of Colomba, maar Serena en tenslotte Ribella, en veel van onze vrienden hebben verzonnen Corsicanen ons: The Hood Biera Corsa! (http://thebeerlantern.com/nouvelle-biere-corse-qui-va-faire-son-apparition/)

De naam verwijst misschien wel naar de gelijknamige ondergrondse groep:

La Cagoule (The Cowl, press nickname coined by the Action Française nationalist Maurice Pujo), officially called Comité secret d'action révolutionnaire (Secret Committee of Revolutionary Action), was a French fascist-leaning and anti-communist group that used violence to promote its activities from 1935 to 1937.
It developed to overthrow the French Third Republic, led by the Popular Front government, an alliance of left-wing groups. La Cagoule was founded by Eugène Deloncle. Among others, the founder of the cosmetics company L'Oréal, Eugène Schueller, bankrolled the clandestine movement.
...
The Cagoule was infiltrated by the French police. On November 15, 1937, Marx Dormoy, Minister of the Interior (and the top officer of law enforcement), denounced their plot and ordered wide arrests of members. The French police seized 2 tons of high explosives, several anti-tank or anti-aircraft guns, 500 machine guns, 65 submachine guns, 134 rifles and 17 sawed-off shotguns.
...At the outbreak of World War II, the French government released imprisoned cagoulards to fight in the French Army. Some entered the Milice,..(https://en.wikipedia.org/wiki/La_Cagoule) The Milice française (French Militia), generally called the Milice (French pronunciation: ​[milis]), was a paramilitary force created on January 30, 1943 by the Vichy regime (with German aid) to help fight against the French Resistance during World War II (https://en.wikipedia.org/wiki/Milice).

On connaissait déjà la Cagole, cette bière blonde à la sympathique étiquette made in Marseille. De la Cagole à la Cagoule, il n’y avait qu’une lettre, que David Anania et sa bande de copains artistes, écrivains, cinéastes, n’ont pas hésité à ajouter. "Tout est parti d’une boutade lors d’une soirée thématique que nous avions organisée au resto", explique le patron d’Il Topolino, la table italo-corse de la Capelette (10e arrondissement de Marseille).
Une vanne autour de la Cagoule, le nom que pourrait porter une bière corse, et le projet était lancé. "On a mis un an pour tout mettre en place, en réfléchissant mûrement le logo, qui doit être un clin d’œil qui ne froisse personne", poursuit le patron, fier de pouvoir annoncer que "la Cagoule, brassée en Corse, sera commercialisée en avril dans la région et sur l’île, puis en décembre, dans toute la France."
Mieux, la marque qui promeut la qualité des saveurs corses, sera ensuite déclinée en jus de fruits 100% pressés sur l’île de Beauté (www.laprovence.com/actu/leco-en-direct/2708923/biere-apres-la-cagole-voila-la-cagoule.html) (www.happybeertime.com/blog/2014/01/17/la-cagoule-une-nouvelle-biere-corse/). Het bier wordt misschien niet gebrouwen op Corsica, maar heeft er wel een binding mee, op de een of andere reden.

Op een leuke woordspeling, een mooie snook, The Hood, nieuw bier gebrouwen in Corsica werd geboren....Direct Matin Provence kopte "The Hood tuimelt" en presenteerde de nieuwe bier Corsica geboren uit een grote misleiding. Zoals zo vaak zal je me vertellen. Inderdaad, David Anania maker bier is de baas van een klein Italiaans-Corsicaanse restaurant noemde het Topolino.
De vraag is of deze kap nogal ludieke naam is ernstiger dan zijn tegenhanger La Cagole. Sterker nog, het lijkt verrassend dat het een pizzeria in Marseille baas die op een begint Corsicaanse brouwerij. Drie oplossingen mogelijk lijkt:
Dit laatste brouwerij zou niet dat inspireerde de naam van de Cagole ...
Dit bier wordt gebrouwen door een andere brouwerij Corsica (Colomba, Serena, Ribella ...)
Het restaurant eigenaar is manager van de brouwerij en heeft een brouwer ingehuurd
Als men verwijst naar Direct Matin dit bier zou worden gebrouwen in   Corsica:
Hoe dan ook, ik hou van het label en het logo van het nieuwe bier toepasselijke naam. Ik denk dat ze toonden een zelfspot mooie aangenomen via de link tussen de motorkap en Corsica (www.happybeertime.com/blog/2014/01/17/la-cagoule-une-nouvelle-biere-corse/).

Geen idee wat een motorkap te maken heeft met Corsica, maar dat is nu eenmaal het nadeel van taal. Er zit soms een extra laag in de taal. Die voor hen die het begrijpen poëtisch en diepzinnig kunnen maken, om die taalbarrière te kunnen overbruggen zijn dan jaren nodig om de taal te leren beheersen... Nou daar heb ik voor dit blog geen tijd voor. C'est ne pas un blog du language....

C'est un blog pour biere et brasserries:

Brasserie Ribella
Domaine MAESTRACCI
(http://yves.bou.pagesperso-orange.fr/brasseries/ribella.htm)
Domaine Pastricciola 20253 PATRIMONIO
(http://bierestory.fr/brasseries/brasserie-ribella.html)
Bière artisanale bio Corse brassée à Patrimonio
Site en construction
La bière Ribella met le terroir corse en bouteille
Pierre-François Maestracci développe depuis 2009 à Patrimonio une activité de brasseur traditionnel.
(www.corsenetinfos.corsica/La-biere-Ribella-met-le-terroir-corse-en-bouteille_a8235.html)
Situé au cœur de Patrimonio en Corse, Pierre-François nous invite à découvrir l’univers de la célèbre brasserie Ribella (www.vandb.fr/ribella-biere-aux-aromes-corses/).
De Ribella, "rebel" in het Frans, is een bier geproduceerd door hem, met inachtneming van een aantal criteria van de biologische landbouw. Het produceert ook vijf rassen van aromatische hop en bitterhop verkrijgbaar in verschillende smaken, altijd met respect voor een 100% natuurlijke omgeving. Tot slot, ontdek het bier hazelnoot bio Cervione met zijn karamel kleur en de zuurgraad, het is gedronken in de zomer, en de frisse natuurlijk! (www.vandb.fr/ribella-biere-aux-aromes-corses/) (http://biere.bbfr.net/t7500-brasserie-ribella). Zie hier een filmpje van/over de brouwerij.


Wat is het pictogram dat op uw flessen verschijnt?
- Dit is het schild van Athena godin van de oorlog en de schoonheid die het embleem van de Ribella. Zoals u kunt zien, zijn onze instellingen doordrenkt van mythologie, tussen de Minotaurus, een monster met het menselijk lichaam en het hoofd stier die Koning Minos bouwde de Labyrint en Medusa Gorgon hoofd gehuld in slangen symboliseert harmonie en de juiste maatregel.
...
De Minotaur is een vlees bar waar u kunt genieten van originele Corsicaanse bieren als een manier om volledig biologische productie. Het bier gaat goed met vlees, het is een zeer goede combinatie van smaak, maar ook omdat onze lokale bieren en ons vlees zijn lokale. Wat ons interesseert is om te blijven consistent in onze producten tijdens het mengen invloeden het culinaire niveau tussen Corsicaanse gerechten en gerechten revisited dus hamburgers (http://www.corsenetinfos.corsica/La-biere-Ribella-met-le-terroir-corse-en-bouteille_a8235.html).

Medousa (Oudgrieks: Μέδουσα) of Medusa (gelatiniseerd) is een monsterlijke chtonische figuur uit de Griekse mythologie. Zij is de dochter van Phorcys en Ceto en is de bekendste van de drie Gorgonen.
Medusa had ooit een bijzondere schoonheid. Ze woonde echter, tot haar verdriet, in een land waar nooit de zon scheen. Medusa smeekte Athena haar te laten vertrekken naar zonnige streken. Athena stond dit niet toe, waarna Medusa Athena toevoegde dat de mensen anders haar en niet meer Athena om haar schoonheid zouden prijzen.
In een andere versie van de mythe zou Medusa de toorn van Athena hebben gewekt door in Athena's tempel de liefde met Poseidon te bedrijven. De woedende Athena nam wraak door Medusa's mooie haar in een nest kronkelende slangen te veranderen. Verder zou eenieder die Medusa in het gelaat keek, ter plaatse verstenen. Sindsdien zou het haar taak zijn zo veel mogelijk mensen te doen verstenen.
Uiteindelijk wordt ze gedood en onthoofd door de held Perseus, die hierbij onder meer door Athena geholpen werd. Uit haar bloed werden (als gevolg van een eerdere liefde met Poseidon) het gevleugelde paard Pegasus en de reus Chrysaor geboren. Uiteindelijk werd haar hoofd door Perseus aan Athena geschonken, die het op haar schild plaatste om vijanden mee te kunnen verstenen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Medusa_(mythologie)).

Medusa heeft al meer bieren geïnspireerd:





Medusa is ook inspiratie voor het Amerikaanse Medusa Brewing: Medusa Brewing Co. was founded in August of 2013 with one goal in mind: Create exquisite beer, and a unique destination in which to serve it (www.kickstarter.com/projects/1101943817/medusa-brewing-company-brewery-and-taproom).


Maar goed, even terug naar Frankrijk. Wist je overigens dat Amerikanen echt niet zo homfoob en xenofoob zijn als de media je willen doen geloven, maar ze de Fransen wel schijnen te haten? Geen idee waarom...


Filitosa is een van de meest spectaculaire archeologische vindplaatsen op Corsica. De site is gelegen bovenop een rotsachtige heuvel, uitkijkend over de Taravo vallei. Uit opgravingen blijkt dat deze plek al in het vroege Neolithicum werd bewoond, zo’n 8000 jaar geleden (http://zonnigzuidfrankrijk.nl/corsica/bezienswaardigheden/filitosa/). Filitosa... is een prehistorisch centrum waar meer dan 4000 jaar oude Menhirs staan. Ze zijn bijzonder en anders dan de Menhirs in Bretagne. Velen zijn namelijk voorzien van beeldhouwwerk die mensen en wapens voorstellen. De omgeving zelf is ook markant. De tijd heeft er stil gestaan. Ook dit gebied behoort tot het Unesco Werelderfgoed (www.frankrijkvakantieland.nl/regio/08_corsica/08_corsica.html). Filitosa is een archeologische vindplaats in de gemeente Sollacaro in het zuiden van Corsica, die bewoond was van het einde van het neolithicum tot de Romeinse tijd. Het is enige plek op het eiland waar megalitische menhir-standbeelden en Torreaanse torens samen voorkomen.
In 1946 ontdekte Charles-Antoine Cesari archeologische resten op zijn land in het dal van de rivier Taravo. Acht jaar later leidde Roger Grosjean de eerste systematische opgravingen. Dit onderzoek bracht resten aan het licht uit verschillende periodes: de nieuwe steentijd (vanaf 6000 v. Chr.), het megalitische tijdperk (3500 tot 1600 v. Chr.), het Torreaanse tijdperk (1600 tot 800 v. Chr.) en de Romeinse tijd (https://nl.wikipedia.org/wiki/Filitosa). In 1946 werd de site ontdekt door Charles-Antoine Cesari, eigenaar van het land waar Filitosa zich bevindt. Evenals bij Cucuruzzu, ontfermde archeoloog Roger Grosjean zich over het archeologisch onderzoek, dat startte in 1954. Gedurende het archeologisch onderzoek zijn er pijlpunten en potscherven gevonden welke gedateerd zijn op 3300 jaar voor Christus. ...De site van Filisota kan bereikt worden via een weg door een oude olijvengaard. Het eerste monument dat te zien is, is een overhangende rots en de omliggende muur. Vervolgens komt de bezoeker bij het centrale monument. Dit centrale monument kan gezien worden als het startpunt voor uw bezoek aan Filitosa. Doordat Filitosa zich bovenop een rotsachtige heuvel bevindt, heeft u vanaf de site een prachtig uitzicht (http://zonnigzuidfrankrijk.nl/corsica/
bezienswaardigheden/filitosa/).

Brasserie De La Prehistoire
Petite Restauration
Sollacaro
Filitosa
20140 Sollacaro
(www.lacorsedesorigines.com/Restaurants/BRASSERIE-DE-LA-PREHISTOIRE)

Elle est située près de la réception et bénéficie d'un accès direct sur le site. Avec ses baies vitrées donnant sur le musée d'une part, et le hameau de Filitosa d'autre part, elle a la particularité d'allier modernité, avec ses lignes pures, et authenticité, dans ses tonalités grises comme la pierre. Elle permet de servir boissons et collations toute la journée, à l'intérieur (salle climatisée) comme à l'extérieur (terrasse spacieuse et ensoleillée) (http://filitosa.fr/fr/brasserie.html).

Maar deze locatie staat bekend om salades en niet om bier. Dus het zal wel geen brouwerij zijn....

Sartène is een van de grotere plaatsen in het zuidwesten van Corsica. Het ligt iets meer dan 10 kilometer bij de kust vandaan en biedt een goed onderhouden historisch centrum...Naar Corsicaanse begrippen is Sartène een jonge stad. Het werd gesticht in 1507 door de Genuese overheersers om meer controle over dit deel van het eiland te krijgen. Samen met het iets verderop gelegen Propriano groeide het vervolgens uit tot de belangrijkste stad in de regio. Waar Propriano het moet hebben van de haven en de stranden, is Sartène juist populair door het schilderachtige straatbeeld. (www.corsicavakantieinfo.nl/sartene/).

With its grey granite houses, secretive dead-end alleys and sombre, introspective air, Sartène has long been said to encapsulate Corsica’s rugged spirit (French novelist Prosper Mérimée dubbed it the ‘most Corsican of Corsican towns’). There’s no doubt that Sartène feels a long way from the glitter of the Corsican coast; the hillside houses are endearingly ramshackle, the streets are shady and scruffy, and life still crawls along at a traditional tilt. It will offer a much more convincing glimpse of how life was once lived in rural Corsica than do any of the island’s more well-heeled towns (www.lonelyplanet.com/france/corsica/sartene-sarte).

Sartène (Corsicaans: Sartè) is een gemeente [op Corsica]. Prosper Mérimée noemde haar de "meest Corsicaanse stad van Corsica". De stad ligt in een gebied vol prehistorische ruïnes en heeft een geschiedenis van vendettas, die plaatsvonden in de 19e eeuw...Sommige onderzoekers beweren dat Sartène, net als Sardinië, van Sardes zou stammen, een stad in Klein-Azië (https://nl.wikipedia.org/wiki/Sart%C3%A8ne).

Sartène is een leuk middeleeuws stadje met smalle straatjes. Op het zuidelijkste puntje van het eiland (en ook van Frankrijk) ligt Bonifacio. Dit stadje heeft een mooie haven en het uitzicht is hier zo mooi dat menigeen van mening is dat je in Bonifacio het mooiste uitzicht van de Middellandse Zee hebt (www.frankrijkvakantieland.nl/regio/08_corsica/08_corsica.html).

Brasserie Piazza Porta
13 pl Porta, 20100, Sartène, Corse, France
Ajoutez les horaires d'ouverture de Brasserie Piazza Porta pour que les autres clients sachent quand venir (www.tripadvisor.fr/Restaurant_Review-g644100-d2279281-Reviews-Brasserie_Piazza_Porta-Sartene_Corse_du_Sud_Corsica.html). Ook deze

(www.lacavesartenaise.lesite.pro/, www.lacavesartenaise.lesite.pro/r14_pietra-biera-corsa)

Lutina Ambria
Brassee En Castagniccio
Bière de Garde 6.5% ABV
(https://untappd.com/b/brassee-en-castagniccio-lutina-ambria/414781)


Paisolu Di Lutina
Bière artisanale aromatisée au cédrat - Produits de la région
Accueil : De janvier à mai : 9h-12h et 14h-18h.
De juin à septembre : 10h30-12h30 et 17h-20h
Groupes sur réservation.
Territoire : Casinca - Castagniccia - Costa Verde
Catégorie : Autres ...
Folelli - RN 198
20213 Penta di Casinca
(www.gustidicorsica.com/fr/9-7/producteur/paisolu-di-lutina.html)

Wacht even...Voor de goede orde. Sartène is gelegen aan de Zuidelijke zijde van het eiland Corsica. De brouwerij Paisolu Di Lutina is gelegen aan de Noordelijke kant van het eiland, de  Noordoostelijke kant, aan de weg N198 ten Zuiden van het Centre controlé technique Dekra.

Partez à la découverte de l'Ile de Beauté !
Brassée en Castagniccia, région montagneuse surplombant la mer Méditerranée, sa couleur et ses arômes sont le fruit de l'assemblage de Malts pils et ambrés, associés aux écorces de Cédrat, agrume emblématique et endémique de la Corse. Bière de Garde de Fermentation Haute, naturellement pétillante et non pasteurisée. A déguster avec modération entre 8° et 10° (http://biere.bbfr.net/t10319-brasserie-lutina).


Brasserie Lutina
Dans une région où la bière n’était encore pas il y a quelques années une habitude de consommation, Lutina a su s’imposer doucement sur le marché de la bière artisanale. Grâce à ses boissons fermentées selon la méthode des moines trappistes, la brasserie de Castagniccia prend de l’ampleur et se positionne aujourd’hui en leader sur le marché artisanal de la micro-brasserie en Corse (http://biere.bbfr.net/t10319-brasserie-lutina). En dit is natuurlijk het dorp Lutina, 700 meter boven de zeespiegel, de kleine zakelijke bronnen zijn water. Gebrouwen in een methode van gisting in de fles, wordt het product weinig gefilterd om de smaak te behouden (http://biere.bbfr.net/t10319-brasserie-lutina). De brouwerij bestaat sinds 2012 als mijn Frans goed genoeg is (of eerlijk gezegd, als als het Frans van Google Translate goed genoeg is)

Paisolu Di Lutina
Craft beer flavoured with citron - Regional products
Visits : January to May, 9am-12pm and 2pm-6pm ?June to September: 10.30am to 12.30pm and 5pm to 8pm
Groups by reservation.
Regions : Casinca - Castagniccia - Costa Verde
Folelli - RN 198
20213 Penta di Casinca
Handcrafted, original and "fattu in Corsica!"
A golden and bubbly addition to Corsica’s drinks repertoire! Its name is Lutina, it’s Corsican and the result of a union between an oenologist and a beer lover... you guessed it, Lutina is a beer. It owes its name to a hamlet of the little village of Poggio Marinacciu, overlooking the sea, perched at a height of seven hundred metres .
The beer is handcrafted in open vats, and scrupulously follows the traditional methods of Trappist monks! What’s different about it? The water used to brew it (coming straight down from the village) and the good thinking of its inventors in mixing golden pils malts with citron peel. A decidedly original beer, amber, long in the mouth... with very fine bubbles and very white foam.
A beer for connoisseurs to taste or to give as a present – in any case, one not to be missed! This product is somewhat exclusive, and it has been warmly received by professional chefs.
It can be bought directly from the brewery, where the welcome is friendly and the master of the property will enthusiastically tell you all about their "Lutinas" - the Ambria and the last born, the Viuletta. He will also offer to throw a selection of fine, but little-known Corsican products into the bargain.
NB: enjoy responsibly between 8° and 10°C.
(www.gustidicorsica.com/en/9-7/producteur/paisolu-di-lutina.html)



1735 is een bier gebrouwen en gebotteld in Corsica door de brouwerij Lutina. Lichtgewicht, dit is een bovengistend pils, natuurlijk sprankelende en ongepasteuriseerde. Drink ijs! 1735 viert het jaar van de eerste Corsica grondwet van de onafhankelijkheid van het eiland te verkondigen. Het is synoniem met vrijheid, onafhankelijkheid en het delen in verwijzing naar de waarden die de Corsica karakteriseren. Dit is hoe de makers van deze drank definiëren hun nieuwe product (http://biere.bbfr.net/t10319-brasserie-lutina).

???
Volgens mij is 1755 en niet 1735 het jaar van de Corsicaanse grondwet!?

Van de 13e tot de 18e eeuw was Corsica bezit van de machtige Italiaanse Republiek Genua. De Corsicanen kwamen rond 1730 echter in opstand en in 1735 besloot de Consulta van Corti (parlement) dat de Heilige Maria Koningin van Corsica zou worden. Luigi Giafferi, Ghjacintu Paoli en Andria Ceccaldi werden tot Kapitein van de Natie gekozen. De advocaat Costa begon met het schrijven van een grondwet (https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_Corsica).
(www.scholieren.com/werkstuk/24088)
In Januari 1735, komt de Cunsulta d’ Orezza met de eerste Proclamatie voor de Onafhankelijkheid. Een project om een constitutie voor te bereiden wordt opgezet, de uitvoerende macht wordt toevertrouwd aan de 3 chefs van het Royaume de Corse: Hyacinte Paoli, Luigi Giafferi en Andréa Ceccaldi (www.corsica-prikbord.nl/onderwerp.php?p=16310).

Dus toch! 1735 is het jaar van de eerste onafhankelijkheidsverklaring.

In 1736 werd Theodor von Neuhoff uit Duitsland koning Tiadoru van Corsica. Hij bleef echter maar acht maanden aan de macht. Genua wilde Corsica echter houden. Ghjacintu Paoli probeerde daarom hulp te vinden in Europa, maar kreeg die niet. Hij leefde in ballingschap in Napels, en stierf in 1756 in Londen.
In 1755, ondanks de Franse en Oostenrijkse hulp, heeft Genua alleen controle over de presidii: Bastia, San Fiurenzu, Calvi en Bonifacio. Dat jaar wordt Pasquale Paoli, zoon van Ghjacintu Paoli, vriend van Rousseau, James Boswell en Voltaire, als kapitein van de Natie gekozen. Hij maakt een democratische grondwet en wordt in heel Europa beroemd: uit ieder pieve wordt er een afgevaardigde gekozen voor de Consulta. Dat parlement kiest dan de Kapitein van de Natie (Capu Ginarale di Statu). Corte wordt de hoofdstad. Paoli opent onder andere een universiteit, en laat zijn eigen munt (a zecca) maken. Corsica krijgt zijn vlag en zijn hymne: Dio Vi Salvi Regina. Het land heeft Nederlandse en Engelse steun.
Genua roept Frankrijk te hulp, dat troepen stuurt. Eerst worden ze verslagen door de legers van Paoli (slagveld van Borgo, 6 oktober 1768). Genua kan zijn schulden aan Frankrijk niet inlossen en geeft het eiland in pand (Verdrag van Versailles (1768). In 1769 (geboortejaar van Napoleon Bonaparte) neemt Frankrijk de havens en de vestingen van het eiland onder controle.
Het land wordt tot aan de Franse Revolutie beschouwd als persoonlijk bezit van de koning en bestuurd als een zelfstandige Franse provincie. Pasquale Paoli, inmiddels conservatief geworden, wordt verdreven door de broers van Napoleon. Het werd de tijd van de vendetta's die schrijvers als Prosper Mérimée inspireerden en die het beeld van het eiland nog steeds beheersen.
In 1811 werd Corsica één departement van Frankrijk met Ajaccio als hoofdstad. De Franse taal werd ingevoerd en het Corsicaans verdween naar de achtergrond (https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_Corsica).
(www.scholieren.com/werkstuk/24088)

Dus toch...

Onafhankelijkheidsoorlog 1729-1769.
Deze oorlog, die ook wel de Veertigjarige Oorlog wordt genoemd, begon in 1729 met een opstand tegen Genua in de streek rondom Corte. Het volk sloot zich er direct bij aan, de notabelen volgden later pas.
In het klooster van Orezza (bij Piedicroce in de Castagniccia), dat in deze oorlog de haard van weerstand was tegen de Genuese bezetter en later ook tegen de Franse troepen, kwamen vele opstandelingen bijeen op 20 april 1731. Twintig vertegenwoordigers van de Corsicaanse geestelijkheid bestudeerden er de vraag die het geweten van de mensen bezighield : is opstand tegen het wettige gezag van Genua wel in overeenstemming met de christelijke moraal ? Een meerderheid van de geestelijkheid ontsloeg de Corsicanen van hun belofte van trouw aan Genua en verklaarde het dragen van wapens ‘rechtvaardig en heilig’.
Ceccaldi en Giafferi werden als leiders gekozen. Toen men op Corsica vernam dat in Genua een Corsicaans soldaat was onthoofd nadat hij enkele bespotters van zijn vriend had gedood, laaide het vuur op. De Genuezen op het eiland werden met messen en bijlen aangevallen. Genua kreeg hulp van keizer Karel VI van oostenrijk, die tegen betaling troepen stuurde onder aanvoering van Wachtendonck. Toen Wachtendonck geen overwinning kon forceren omdat er Corsicanen van het vasteland te hulp snelden, sloot hij 1732 vrede te Corte. Genua nam echter enkel Corsicaanse leiders gevangen, zodat de strijd opnieuw uitbrak.
In 1735 werd een grondwet opgesteld en de onafhankelijkheid uitgeroepen, onder leiding van het driemanschap Ceccaldi, Giafferi en Hyacinthe Paoli. Zij stelden hun eiland onder de bescherming van Maria, wier afbeelding in het vaandel werd opgenomen. Ondertussen stuurde Genua een groot leger naar het eiland. ...
 Op 12 maart 1736 kwam in Aléria een schip aan onder Engelse vlag, met aan boord kanonnen, geweren, munitie, schoenen en graan. Op de loopplank verscheen een deftig heer, baron Theodor von Neuhoff, uitgerust met pistolen en een sabel, gekleed in een vuurrode mantel, gele schoenen en een hoed met veren.
Theodor was in 1695 in Westfalen geboren als zoon van een kapitein in het leger van de bisschop van Münster. In een duel doodde hij een medeminnaar en vluchtte naar Nederland. Toen volgde een grillige reeks functies, hij deed dienst als officier in Algiers en was er tolk bij de bey (titel van de vorsten van Tunis); hij trouwde met een hofdame van de Spaanse koningin, maar verliet haar met medeneming van haar juwelen ; hij werd Oostenrijks gezant in Florence. Toen kwam hij in Livorno in contact met Corsicaanse ballingen, aan wie hij beloofde Corsica te helpen als hij koning van het eiland kon worden. Zo zeilde hij naar Corsica met het schip dat hij in Tunis had laten laden.
Op 15 april 1736 liet deze mysterieuze figuur zich in het klooster van Alesani (Castagniccia) tot koning van Corsica laten uitroepen : koning Théodore I. De nieuwbakken koning benoemde Giafferi en Hyacinthe Paoli tot zijn ministers. Hij richtte een echte hofhouding in, deelde eretitels uit en liet koperen ketels omsmelten en tot munten slaan met daarop TR (Theodorus Rex).
Om aan geld te komen, richtte hij de Orde van de bevrijding op ; wie als lid ingeschreven wilde worden, moest duizend dukaten betalen. Hij bouwde een wapenfabriekje, breidde de zoutpannen uit en nodigde joodse handelaars uit zich op Corsica te vestigen om de economie wat op te vijzelen. Het mocht allemaal niet baten. De Corsicaanse legeraanvoerders hadden geen vertrouwen in de koning ; steeds nijpender was het gebrek aan geld. Genua lachte om Theodorus Rex : TR, zeiden ze, dat is Tutto rame (allemaal koper) of Tutti rebelli (allemaal rebellen).
Na zeven maanden koningschap moest Theodor von Neuhoff zich op 11 november 1736 in Solenzara inschepen. Hij verbleef daarna in verscheidene Europese steden, ook in Amsterdam. Hij werd er gegijzeld op last van zijn schuldeisers maar hij wist te ontsnappen. Een poging om naar Corsica terug te keren, mislukte echter. Na veel omzwervingen kwam hij in Londen terecht, waar hij na een ellendig leven in 1756 overleed.
In 1738 en in 1747 greep Frankrijk na een verzoek aan Genua in om de orde op Corsica te herstellen, maar zonder veel resultaat. In 1751 kwamen de Corsicanen bijeen in het klooster van Orezza. Ze stelden een nieuwe grondwet op en benoemden als hun leider (Général de la nation) de arts Jean-Pierre Gaffori. In 1753 werd Gaffori verraden door zijn eigen broer ; hij vond de dood in een hinderlaag van de Genuezen. ....
In 1755 werd Pascal Paoli benoemd tot leider van het onafhankelijke Corsica met Corte als hoofdstad. Hij ontwierp een democratische grondwet volgens de beginselen van de volkssoevereiniteit en de scheiding van de drie staatsmachten.
Paoli stichtte in Corte volksscholen en een universiteit. Hij liet koperen en zilveren munten slaan, hervormde de rechtspraak en het leger, liet moerassen droogleggen en stimuleerde landbouw, handel en nijverheid. Ook legde hij de haven van Ile-Rousse aan ter beconcurrering van die van Calvi, dat in handen van Genua was. Het eerste boek dat van de persen van de door Paoli gestichte drukkerij rolde, droeg als titel : Rechtvaardiging van de opstand van Corsica.
Verbeten was de strijd die Paoli met de zijnen tegen Genua bleef voeren, een guerilla vanuit de maquis (ondoordringbaar struikgewas).
...
Pascal Paoli werd op 6 april 1725 geboren te Morosaglia als jongste zoon van de reeds enkele malen vermelde Hyacinthe Paoli. Toen hij veertien jaar oud was, volgde hij zijn vader in ballingschap naar Napels, waar hij de universiteit bezocht. Hij sprak en schreef Frans, Engels, Italiaans en Latijn. Pascal was een knappe jongeman : slank, blond, met keurige manieren, welsprekend en met een heldere stem. Hij trad in dienst van de hertog van Farnese, maar na de moord op Gaffori vroegen de Corsicaanse vrijheidsstrijders om de terugkeer van Paoli naar Corsica. In 1755 ging de dertigjarige officier in Aléria aan land en begon met de reorganisatie van het onafhankelijke Corsica. Hij weigerde met Genua te onderhandelen, waarna Genua zich ten slotte tot Frankrijk wendde. Op 15 mei 1768 verkocht Genua bij het Verdrag van Versailles zijn rechten op Corsica aan Frankrijk, zonder overleg met Paoli. Deze riep toen het volk op tot een algemene opstand : ‘Ze verhandelen ons als een kudde schapen !’. 
...
Paoli versloeg het Franse leger bij Borgo, ten zuiden van Bastia, maar Frankrijk voerde nieuwe troepen aan. Paoli bood koning Lodewijk XV van Frankrijk de soevereinitiet over Corsica aan, met behoud van de eigen grondwet. Frankrijk weigerde en de strijd werd voortgezet, tot het Corsicaanse leger op 8 mei 1769 in Ponte-Nuovo, ten noordoosten van Ponte-Leccia, werd overwonnen. Dat was het einde van de onafhankelijkheid, het begin van Corsica als een Franse provincie. Op 15 augustus 1769 werd Napoleon in Ajaccio geboren, de latere keizer der Fransen. Op het nippertje was hij dus nog een Fransman.
Paoli trok zich met de rest van het leger terug op Corte, maar hij moest de strijd staken omdat vele soldaten naar Frankrijk overliepen. In het geheim verliet Paoli zijn geliefde eiland. Hij ontmoette keizer Frans Jozef van Oostenrijk, reisde door Duitsland en Holland ; hij werd uitgenodigd door de Engelse koning en kwam op 19 september 1769 in Londen aan, waar hij enthousiast werd ontvangen door koning George III.
....
Na 1769 beijverde Frankrijk zich om op Corsica de orde te herstellen, het eiland weer te bevolken en de economie te ontwikkelen. In 1789, na het uitbreken van de Franse Revolutie, kondigde Frankrijk amnestie voor de Corsicaanse ballingen af en Paoli keerde in 1790, na twintig jaar ballingschap, via Parijs naar zijn eiland terug.
In Macinaggio (Cap Corse) zette hij voet aan wal, viel op de knieën en kuste zijn geboortegrond. Groot was de blijdschap van het volk en in optocht trok men naar Bastia. Paoli kreeg een leidende positie, maar hij voelde duidelijk dat na 1769 de mensen op Corsica waren veranderd. Zijn ideaal was nu een onafhankelijk Corsica, maar verbonden met de Franse kroon. Dat ideaal werd onmogelijk te verwezenlijken toen in 1793 koning Lodewijk XVI werd onthoofd en de leiders van de Franse Revolutie steeds wreder optraden.
In 1792 mislukte een Franse expeditie tegen Sardinië ; Paoli werd ervoor verantwoordelijk gesteld, van zijn militaire functies ontheven en buiten de wet geplaatst. Paoli bewapende echter het volk en deed een beroep op de Engelse koning om het ‘onafhankelijke Corsica’ te helpen. De Engelse vloot bezettte enkele havens van het eiland ; Paoli veroverde Zuid-Corsica op Frankrijk ; een vergadering in Corte bood in 1794 de soevereiniteit over het eiland aan de Engelse koning George III aan. Tot Paoli’s verbazing en die van zijn landgenoten benoemde koning George niet Paoli, maar ene Sir Gilbert Elliot tot onderkoning van het eiland. Deze was dat niet voor lange tijd, want reeds in 1796 vertrokken de Engelsen. Het omliggende vasteland raakte steeds meer in handen van de Fransen, omdat de legers van Napoleon oprukten door Italië. De Engelsen dreigden geïsoleerd te raken. In 1796 vertrokken ze, niet tot groot verdriet van de Corsicanen.
Paoli, die het niet kon vinden met Elliot, was in oktober 1795 door de koning naar Engeland ontboden. Daarmee begon zijn tweede ballingschap. Op 5 februari 1807 stierf de 82-jarige Paoli in Londen en werd daar begraven. In 1887 werden de stoffelijke resten van de vader des vaderlands overgebracht naar zijn geboortehuis in Morosaglia (www.collegenet.nl/studiemateriaal/frames_verslagen.php?verslag_id=12756&site=).

Wow, dat geeft toch even stof tot nadenken.. Napoleon een van de grote leiders van Europa, was bijna onafhankelijk Corsicaan geweest en daarmee geen rol in de Franse politiek gehad. Had Frankrijk niet de moeite genomen om dat eiland toe te eigenen had hun Staatsgreep van 9 november 1799 heel anders kunnen aflopen...


Corsica is een Frans eiland, maar er zijn meer Franse eilanden, zoals direct aan de kust van Bretagne, maar ook verder weg zoals het bekende Frans Polynesië. Zijn er daar ook bieren?


Ile de Bréhat
Tien minuten per boot vanaf de Bretonse noordkust, net boven Paimpol, ligt Bréhat, een archipel van één groot eiland en meer dan 90 kleinere rotseilandjes. Hun kusten zijn grillig maar de begroeiing is paradijselijk, dankzij de warme golfstroom van de Atlantische Oceaan (www.frankrijk.nl/2015/04/de-mooiste-eilanden-van-frankrijk/).

Ile d’Ouessant
Het einde van het land, dat is de letterlijke betekenis van de naam van het departement Finistère (finis terrae). Maar eigenlijk houdt Frankrijk pas op na Ouessant, dat 20 kilometer verderop in de Atlantische Oceaan ligt. Een ruig eiland omringd door scherpe riffen, woeste stromingen en veel wind. De huizen zijn er daarom laag, hebben dikke muren en kleine raampjes en staan altijd met de achterzijde naar het noorden. Zoals te zien in Laimpaul, het grootste dorp van het eiland. Omdat de mannen van het eiland traditioneel in de zeevaart werkten en dus maanden achtereen van huis waren, maken de vrouwen al eeuwenlang de dienst uit op Ouessant. Zij verbouwden het land en zij vroegen de mannen ten huwelijk. Denk Wuthering Heights voor de natuur van dit eiland dat grotendeels uit heidelandschap bestaat (zomers prachtig paars en geel!) en uit uitgestrekte weilanden, met lage stenen muurtjes waarachter de grappige dwergschapen van het eiland schuilen voor de wind  (www.frankrijk.nl/2015/04/de-mooiste-eilanden-van-frankrijk/).

Belle-Ile-en-Mer
Belle-Ile-en-Mer verenigt natuurkenmerken uit heel Bretagne. Het ruigst is de westkust, waar de beroemde puntrotsen uit de zee omhoogkomen. Deze Aiguilles de Port-Coton zijn al vaak vastgelegd, onder meer door Monet die ze wel 36 keer schilderde. Ook op dit Bretonse eiland groeien mediterrane bloemen, zoals mimosa, orchideeën, camelia en oleander. Le Palais, de grootste plaats van het eiland, heeft een mooie 17e-eeuwse citadel en charmante aflopende straatjes vol winkels en restaurants (www.frankrijk.nl/2015/04/de-mooiste-eilanden-van-frankrijk/).

Houat & Hoëdic
Vlak bij Belle-Ile-en-Mer liggen Houat en Hoëdic, twee kleine eilanden met spectaculaire zandstranden en glashelder water. Je vindt er pittoreske haventjes en ruig duinlandschap, waar wilde jasmijn, anjers en een zeldzame leliesoort groeien (www.frankrijk.nl/2015/04/de-mooiste-eilanden-van-frankrijk/).

Porquerolles
Aan de andere kant van Frankrijk, in de warme Middellandse Zee, liggen Porquerolles en Port-Cros. Eilanden met dichtbegroeid binnenland en een bruinrode rotskust, die aan het einde van de dag een gouden gloed krijgt, vandaar hun bijnaam Iles d’Or. Porquerolles is het meest ‘extroverte’ van de twee, met 10 hotels, 20 restaurants en een paar honderd huizen – wit en roze gepleisterd, overgroeid met bougainville of roze oleander. Midden in het enige dorp staat een geel-wit kerkje aan een ongeplaveid plein met grote eucalyptusbomen,waar in de schaduw pétanque gespeeld wordt. De rest van het eiland bestaat uit weelderige natuur: glooiend in het noorden en met metershoge kliffen aan de zuidkust. Het water rond Porquerolles is kristalhelder, zodat je al vanaf de veerboot veel van het onderwaterleven kunt zien (www.frankrijk.nl/2015/04/de-mooiste-eilanden-van-frankrijk/).
Porquerolles is de grootste van de drie Îles d'Hyères; een exclusieve plek voor de rich & famous bij de Franse Rivièra. U kunt er een leuke dagtrip naar toe maken. Naturisten en liefhebbers van het testen van raketten, kunnen beter voor het naburige Île du Levant kiezen (www.skyscanner.nl/nieuws/10-geheime-europese-eilanden).

Tahiti
Tahiti, vroeger Otaheite genoemd, is een eiland in de Stille Zuidzee. Het behoort samen met de eilanden Moorea en Bora Bora tot Frans-Polynesië, een grote eilandengroep van 118 eilanden die gelegen is tussen Australië en Zuid-Amerika. Veel van deze eilanden hebben een vulkanische oorsprong.
Tahiti heeft een gevarieerd landschap; naast schilderachtige stranden zijn er bergen en junglegebieden. Tahiti is onder andere bekend geworden omdat de Franse schilder Paul Gauguin er een aantal jaren heeft gewoond en gewerkt. De hoofdstad van Tahiti is Papeete (https://nl.wikipedia.org/wiki/Tahiti).

Alhoewel Europese ontdekkingsreizigers al ruim 250 jaar door de Pacific voeren, werden de eilanden van Frans-Polynesië pas in 1767 door Engelse kapitein Wallis ontdekt. De Tahitianen bleken vriendelijke bewoners te zijn - zij kenden geen kannibalisme, iets dat al heel uitzonderlijk was voor het gebied in die tijd. In ruil voor spijkers bleken de lokale vrouwen zich massaal aan de bemanning aan te bieden voor de liefde. Ook bij de bezoeken van latere ontdekkingsreizigers als de Bougainville (1768), Cook (1769) en Bligh (1788) was dit een gebruikelijk ritueel.
James Cook kwam eigenlijk naar Tahiti voor een astrologische waarneming (het passeren van de planeet Venus voor de zon langs) en verbleef daarbij drie maanden op het eiland. De wetenschappers, die op de reis waren meegekomen, bestudeerden in de tussentijd het eiland en haar bewoners, hetgeen de grootste hoeveelheid informatie opleverde over de Polynesiërs tot dan toe. Cook keerde, na dit eerste bezoek, op zijn latere ontdekkingsreizen nog twee maal terug naar Tahiti.
...
De reis van de Engelse kapitein William Bligh met de Bounty was erop gericht om zaden en jonge planten van de broodboom uit Tahiti mee te nemen naar de Engelse kolonies in het Caraibisch gebied. De reis begon met veel tegenslag. Tevergeefs werd geprobeerd om vanuit Europa Kaap Hoorn te ronden op weg naar de Pacific. Pas na een maand van storm en ontbering besloot Bligh de reis voort te zetten via Kaap de Goede Hoop en Australië. Bligh en z'n bemanning verbleven een half jaar op Tahiti, waarbij de bemanning zeer gehecht raakte aan de Polynesische manier van leven. Kapitein Bligh moest diverse malen optreden, toen er zaken uit de hand dreigden te lopen.
Drie weken nadat koers werd gezet voor de terugtocht ging bij Tonga een deel van de bemanning over tot muiterij. Kapitein Bligh en enkele getrouwe bemanningsleden werden in een sloep van boord gezet, met minimaal proviand, water en instrumenten in de overtuiging van de muiters dat ze ergens in de Pacific zouden omkomen. Bligh en een groot deel van z'n getrouwen overleefden echter op wonderbaarlijke wijze de tocht. Hij werd bij Fiji achterna gezeten door kannibalen en doorstond enkele stormen en kwam na 41 dagen uiteindelijk aan op Timor, in Nederlands-Indië.
De muiters waren ondertussen met de Bounty op zoek naar een veilig toevluchtsoord. Ze vestigden zich korte tijd op het eiland Tubuai in de Austral-groep, maar kregen ruzie met de lokale bewoners. Ze voeren terug naar Tahiti om vrouwen, dieren en proviand mee te nemen en vestigden zich uiteindelijk op het eiland Pitcairn, een eiland dat ze op de heenreis hadden waargenomen en nog niet op de zeekaarten stond (www.pacificislandtravel.nl/frans-polynesie/algemene-informatie-frans-polynesie.asp#geschiedenis).

The island was part of the Kingdom of Tahiti until its annexation by France in 1880, when it was proclaimed a colony of France. It was not until 1946 that the indigenous Tahitians were legally authorised to be French citizens. French is the only official language although the Tahitian language (Reo Tahiti) is widely spoken.
Tahiti is the highest and largest island in French Polynesia lying close to Moorea island. It is located 4,400 km (2,734 mi) south of Hawaii, 7,900 km (4,909 mi) from Chile and 5,700 km (3,542 mi) from Australia.
...The first European to have visited Tahiti according to existing records was lieutenant Samuel Wallis, who was circumnavigating the globe in HMS Dolphin, and landed on 17 June 1767...
In 1903, the Établissements Français d’Océanie (French Establishments in Oceania) were created, which collected together Tahiti, the other Society Islands, the Austral Islands, the Marquesas Islands and the Tuamotu Archipelago.
In 1946, Tahiti and the whole of French Polynesia became an overseas territory (Territoire d'outre-mer). Tahitians were granted French citizenship, a right that had been campaigned for by nationalist leader Pouvanaa a Oopa for many years. In 2003, French Polynesia's status was changed to that of an overseas collectivity (Collectivité d'outre-mer) and in 2004 it was declared an overseas country (pays d'outre-mer or POM) (https://en.wikipedia.org/wiki/Tahiti).


When in Rome you do as the Romans do… So when you’re in Tahiti, you drink Hinano (www.tailgatingideas.com/beer-review-hinano/).


let’s review Hinano.
Appearance: Hinano is a light golden beer that when poured into my Hinano glass is very similar to a domestic light beer. It has a light white head to it that settles quickly.
Smell: The smell is light and crisp with not distinct aroma characteristic other than grain.
Taste: Very light in flavor with a crispness that would fool you into thinking you were drinking a domestic light if you didn’t know the difference. Hinano has little in the area of aftertaste either which makes it easy drinking especially on a hot day.
Alcohol: 5% which makes it at or above average.
Availability: Hinano is brewed in Tahiti but is available just about anywhere (www.tailgatingideas.com/beer-review-hinano/).
(http://trinkprotokoll.at/ein-bier-fuer-stilbewusste-surfer-das-hinano-aus-papeetetahiti/)


Launched in 2001, the www.hinano.com website was one of the first websites created in French Polynesia (www.hinano.com/category/actualites-en/?lang=en).  In march 2011, Hinano becomes part of the first global social network: Facebook. In doing so, the brand confirms its interest in the web and its determination to get closer to its local, as well as international fans (www.hinano.com/category/actualites-en/?lang=en). Naast facebook hebben ze ook een ouderwetse kalender:



For its 100-year anniversary, Brasserie de Tahiti has launched a new beer, Hinano Gold. To celebrate, the famous vahine is dressed in black and gold colours for a truly elegant design (www.hinano.com/nouveau-hinano-gold-la-nouvelle-biere/?lang=en). Bijzonder is wel dat in de tijdlijn bij 2004/2005 vermeld staat:  Hinano's 50-year anniversary

Brasserie de Tahiti bestaat echter 100 jaar:

Het was dan ook: First food processing company in French Polynesia (www.brasseriedetahiti.com/en/the-company/introduction/).
1914 The founding of “ Brasserie de Tahiti” and launch of the first beer made industrially in French Polynesia: L’Aorai.
1937 “Brasserie de Tahiti” becomes the property of the Martin’s group companies
...
 1991 Moving the brewery of Notre Dame to the Punaruu and opening the new brewery.
 2005 Celebrating 50 years of the Hinano beer (www.brasseriedetahiti.com/en/the-company/history/#)

La Brasserie de Tahiti (Heineken)
P.O. Box 597
Papeete, Tahiti, French Polynesia
(www.ratebeer.com/brewer/1284/sort/0/)


Hinano, Tahiti’s national beer, was born in the heart of the South Pacific and has a great deal of history and culture behind it. It was first created in 1955 and launched during the Heiva I Tahiti in July (then known as the Tiurai festival). Since this year’s Heiva I Tahiti is going on right now, we thought we’d crack open a beer with you and share the story behind the Hinano we all know and love.
It was created in 1955 and launched by Yves Martin during the island’s annual festival, Heiva I Tahiti. Soon after, it achieved international recognition and expanded its distribution to China in 1960, Japan in 1991, and France in 1992.
Today, Hinano is known for being a deluxe lager with a light, golden color and a slightly bitter taste. It’s made with 5.0% alcohol content and brewed at a highly advanced production site in the Punaruu Valley of Tahiti, Brasserie de Tahiti. This advanced technology guarantees its quality; and Hinano was even awarded with a Gold Medal at the Luxembourg International Beer Awards in Brussels in 1993 (http://blog.tahiti.com/2012/07/05/the-history-of-hinano/).


The art on Hinano’s label was first designed in 1953 by a Swedish artist named Pierre Heyman. It featured the now-famous vahine (Tahitian for “woman” or “girl”) and was initially engraved on each glass bottle. A few years later, the symbol was adapted by Pierre Pothier and printed on the first paper label in 1957.
Since then, this iconic logo has gone through a number of slight modifications, but the basic design has remained the same since its inception. The latest update was in 2005, marking the 50th anniversary of the beer. In addition, the labels or cans themselves often change for special events. Over the years, Hinano has released a range of collector bottles and cans, including designs for the Heiva I Tahiti — the event responsible for first launching the brand (http://blog.tahiti.com/2012/07/05/the-history-of-hinano/).

1955
Pierre Pothier designs the first label inspired by Heyman’s Vahine. Behind the Vahine, a motu (small island) and a starry background appear.
1962
First modification of the label: the stars disappear and the motu is restyled. The Vahine undergoes the main changes: her face gets longer and her chest fuller. She only has 4 toes from now on.
1989/1990
Further modification of the label: mandatory text is added, as well as an English translation.
2006
New label: stars are added above the motu, the blue background turns midnight blue and the stars and motu turn silver (www.hinano.com/histoire-de-la-marque/?lang=en).

Hinano is actually the name of a white, tropical flower that comes from the male Pandanus plant. Indigenous to the South Pacific, this palm-like tree has a very distinctive appearance because of its thick, spreading roots that are visible above the soil. The leaves of the plant are frequently woven into items such as hats and baskets; but most notably, they are used to construct the roofs of most overwater bungalows in the region.
In addition, Hinano is one of the most popular first names used in French Polynesia. When Yves Martin was seeking a name for his beer, he wanted a Polynesian word that was easy to say in most common languages (i.e. Tahitian, French and English), so he opted for the name Hinano.
The Song
Hinano even has a theme song dedicated to the brand. “Oe Hinano,” which originated in 1955 when the beer first launched, boasts the lyrics: “Hinano, Hinano, it’s the beer we need.”  The song was composed by Yves Roche and originally performed by Alain Mottel (http://blog.tahiti.com/2012/07/05/the-history-of-hinano/).

2001
All the production activities and packaging of beers, soft drinks, fruit juices and Premium water are consolidated on the Punaruu site (www.hinano.com/histoire-de-la-marque/?lang=en).


On the industrial site of the Punaruu, “Brasserie de Tahiti” is producing and bottling beers, soft drinks, fruit juices and Premium water of Tahiti (www.brasseriedetahiti.com/en/our-activities/production/). “Brasserie de Tahiti” owns its local brands like the HINANO beer and EAU ROYALE spring water.
Furthermore, the company owns licenses to produce and sell international brands like COCA-COLA, SCHWEPPES and ORANGINA, and also a license to brew the HEINEKEN beer (www.brasseriedetahiti.com/en/the-company/introduction/).


Some Tahitian Phrases
Hello (general greeting)Ia Orana (yo-rah-nah)
Do you want a drink?Hina'aro oe e inu? (hee-nah-ah-roh oh-ay ay ee-noo)
Beer                                        Pia
(www.tahiti-explorer.com/frames/bora-index.html)

Tahiti’s local brewery has been testing a beer made from Uru taking advantage of the breadfruit that grows in abundance throughout the country (www.bora-bora-insider.com/bora-bora/uru-breadfruit-beer.html). Culture is an essential component of tourism; the uru or breadfruit tree central to authentic Polynesian culinary culture.
Uru Beer – Pia Uru – is now produced & available in Tahiti.
Uru Beer – the quality & taste have received glowing reports – a beer, well ‘which tastes exactly like a beer should taste’, with a golden colour & a crisp, refreshing taste.
Tahiti is not the only one to have embarked on the adventure of Uru Beer. A beer made from breadfruit & roasted papaya seeds called ‘Liquid Breadfruit’is currently manufactured & sold in Hawaii; a beer ‘right up there’ at 8%!
A Samoan beer producer too is set to launch a beer made from ulu (as the fruit is known there). The aim is to initially service the local market but the sights are set on the international demand for boutique beers amongst an increasingly more health conscious market-place – Uru Beer is, after all, gluten-free & low in calories.
The Uru Beer project in Samoa has been actively under way since 2006. A local brewer found whilst studying for his brewing qualifications that he could replace 12% of imported malt (barley) with breadfruit. By 2013 this figure had been increased to 20%. Once again supply is the area of concern in Samoa – the required volume of production is readily available but there is a need to ‘tie in’ producers.
Here in Tahiti the Uru Beer project has been taken up by the Service du Developpement Rural (SDR), the body charged with the responsibility in matters ‘rural’, which has reportedly started training more than 150 breadfruit growers in the production of uru flour, a key ingredient in the production of uru beer & of course uru bread (www.bora-bora-insider.com/bora-bora/uru-breadfruit-beer.html).
An interesting entry in the market & on balance a good effort. The bubbles are more akin to a soda than a beer, the head needs froth (not bubbles). The taste is too light & lacks bite. If drinkers are to be weaned off their existing beer preferences more refinement is required to render the difference in taste less dramatic (www.bora-bora-insider.com/bora-bora/uru-breadfruit-beer.html).

(http://movingtahiti.com/a-table/pia-uru-un-moment-de-fraicheur-100-local/)

Bora Bora
Bora Bora is een atol gelegen in de Stille Oceaan tussen Australië en Zuid-Amerika. Het eiland behoort samen met onder andere Tahiti en Moorea tot Frans-Polynesië en ligt zo'n 260 kilometer ten noordwesten van de hoofdstad Papeete. Het eiland bestaat uit een uitgedoofde vulkaan, de 727 meter hoge Mount Otemanu, en een door een rif omgeven lagune.
Het atol werd waarschijnlijk in de 4e eeuw door Polynesiërs gekoloniseerd. Hoewel Bora Bora al in 1722 werd ontdekt door de Nederlander Jacob Roggeveen, duurde het tot 1777 voordat James Cook als eerste Europeaan voet aan wal zette. In 1842 werd Bora Bora een Frans protectoraat.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vestigde de Verenigde Staten er een basis. .... De basis werd ...op 2 juni 1946 opgeheven. Maar veel Amerikanen hadden het er zo naar hun zin dat ze weigerden te vertrekken. Sommigen zijn uiteindelijk met harde hand van het eiland verwijderd (https://nl.wikipedia.org/wiki/Bora_Bora).

Bora Bora moet je trouwens niet verwarren met het Afghaanse Tora Bora, waar voorheen een vermeende Talibanbasis zou zijn vernietigd.

Bora Bora - Unquestionably the most mythical of the Pacific islands remains the island of all dreams.
ush tropical slopes and valleys blossom with hibiscus, while palm-covered motu circle the lagoon like a delicate necklace. Perfect white-sand beaches give way to emerald waters where impossibly colored fish animate the coral gardens. So much has been written about Bora Bora, and yet it is hard to find the right words to describe the magic that emanates from this island.
Seen from the air, Bora Bora has been compared to that of "a tiny emerald in a setting of turquoise, encircled by a sheltering necklace of sparkling pearls".
The airport, built by the US forces in 1942, is located on a palm fringed motu about 20 minutes by boat from the main village of Vaitape. Some other remnant of the US presence are 2 large cannons hidden in the lush hills overlooking the lagoon.
The view of Bora Bora from the airport is truly breathtaking, and as you travel across the spectacular lagoon you will soon understand why it is the main area of attraction for most visitors.
Bora Bora itself is rather small, and can be circled by car in about an hour.
Most of the temples (Marae) having been destroyed during the last century by the English missionaries, and unfortunately there is little archeological remnants left (www.tahiti-explorer.com/frames/bora-index.html).
Moruroa
Moruroa (Mururoa, Mururura), in de geschiedenis ook bekend als Aopuni is een atol dat behoort tot de Tuamotueilanden die weer deel uitmaken van Frans-Polynesië. Het is 28 km lang en 11 km breed en heeft een landoppervlak van 15 km². Het ligt zo'n 1250 km ten zuidoosten van Tahiti.
Moruroa is in het verleden bewoond geweest. De eerste melding van het atol werd gemaakt in 1767 door de Britse ontdekkingsreiziger Philip Carteret, net nadat hij Pitcairn had ontdekt. Hij noemde het Bishop of Osnaburgh Island. In 1792 zonk de walvisvaarder Matilda in de buurt van Moruroa. De opvarenden overleefden een tijd op het atol (https://nl.wikipedia.org/wiki/Moruroa).

Pitcairn werd in 1767 ontdekt en genoemd naar de toen vijftienjarige matroos die het ontdekte, Robert Pitcairn (https://nl.wikipedia.org/wiki/Pitcairn_(eiland)).

The first recorded European to visit this atoll was Commander Philip Carteret on HMS Swallow in 1767, just a few days after he had discovered Pitcairn Island. Carteret named Mururoa "Bishop of Osnaburgh Island". In 1792, the British whaler Matilda was wrecked here, and it became known as Matilda's Rocks. Frederick William Beechey visited it in 1826 (https://en.wikipedia.org/wiki/Moruroa)

Het atol is sinds 1962 militair terrein van Frankrijk. Het is daarom verboden om het atol of de lagune te betreden. De doorgangen in het rif zijn om deze reden afgesloten. Schepen en vliegtuigen die binnen een straal van 30 kilometer komen zijn verplicht zich via de radio te melden.
Op de eilanden zijn een landingsbaan en een paar opslagbunkers te vinden.
Nucleaire tests
Tussen 1966 en 1996 zijn binnen de lagune door de Franse krijgsmacht veelvuldig kernproeven uitgevoerd. Dit waren 41 bovengrondse en 174 ondergrondse tests. Tegen deze proeven werd veel geprotesteerd, onder andere door Greenpeace, met de Rainbow Warrior die later door de Franse geheime dienst in Auckland is opgeblazen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Moruroa).

...just before midnight on the evening of 10 July, two explosions ripped through the hull of the Greenpeace flagship Rainbow Warrior, which was moored at Marsden Wharf in Auckland.
A Portuguese crew member, Fernando Pereira, was killed in the explosions. The Rainbow Warrior had been involved in protests over French nuclear testing in the Pacific. French Secret Service (DGSE) agents were sent to prevent it leaving for another protest campaign at Mururoa Atoll.
Two DGSE officers, Dominique Prieur and Alain Mafart, were arrested on 24 July. Both were charged with murder, pleaded guilty to manslaughter and were sentenced to 10 years’ imprisonment. The case was a source of considerable embarrassment to the French government. While the attack was on an international organisation rather than New Zealand itself, most New Zealanders did not make such a distinction. The fact that it was committed on New Zealand territory by a supposed friend produced a sense of outrage and a serious deterioration in relations between New Zealand and France...Almost a year after the bombing, on 8 July 1986, United Nations Secretary-General Javier Perez de Cuellar announced, in a binding decision, that New Zealand would receive an apology and compensation of $13 million from France...In what was seen as the final insult, both prisoners were released early. Alain Marfart returned to France because of ‘illness’ in 1987, while Dominique Prieur was repatriated in May 1988 because she was pregnant. Both were decorated and promoted upon their return home. (www.nzhistory.net.nz/politics/nuclear-free-new-zealand/rainbow-warrior).




After the Second World War the United States, along with its French and British allies, frequently tested nuclear weapons in the Pacific region. In the 1950s New Zealand military personnel observed British and American nuclear tests in Australia, the Pacific and Nevada, and vessels of the Royal New Zealand Navy served as weather ships for British tests in the Indian Ocean. In 1963 the British, American and Soviet governments agreed to ban atmospheric tests. New Zealand also signed this treaty – but India, China and France were among those countries which did not.
New Zealand was involved in ongoing protest over French nuclear testing from the mid-1960s, when France began testing nuclear weapons in French Polynesia. Mururoa (or Moruroa) Atoll became the focal point for both the tests and opposition to them. Greenpeace vessels sailed into the test site in 1972, and the following year the New Zealand and Australian governments took France to the International Court of Justice in an attempt to ban the tests. France ignored the court’s ruling that they cease testing.
The third Labour government, led by Norman Kirk, responded by sending two navy frigates, HMNZS Canterbury and Otago, into the test area, with a Cabinet minister on board. Prime Minister Kirk put all his Cabinet ministers’ names into a hat and drew out the name of Fraser Colman, the minister of immigration and mines. He sailed from Auckland on 25 June aboard the Otago, which carried a crew of 242. A month later the ship was at Mururoa, and those on board witnessed the first atmospheric test....These protests achieved some success: in 1974 the new French president, Valéry Giscard d’Estaing, ordered that the tests move underground. With testing continuing, however, Mururoa remained a focus of anti-nuclear protest (www.nzhistory.net.nz/politics/nuclear-free-new-zealand/testing-in-the-pacific).

Nieuw-Zeelandse zond fregatten om te protesteren tegen de proeven. Die soldaten dronken natuurlijk ook bier:

We proceeded to store ship in a big way where we received copious amounts of "Black Oil, Beans and Bullets". But most important of all was the stock of beer for our daily issue as can be seen by the following photo (http://www.navaltankermen.com/mururoa.html).


ANZUS was a military alliance between Australia (A), New Zealand (NZ) and the United States (US) that commenced in 1951 in the shadow of the developing Cold War.
With the South Pacific being used as a testing ground for nuclear bombs by France in the 1980's, an Anti-Nuclear sentiment was growing strongly in NZ. In 1984 the New Zealand Government barred Nuclear powered or nuclear armed vessels from visiting our shores. As the US Navy refused to confirm or deny the presence of nuclear weapons aboard its ships, and with a port visit by the USS Buchanan refused by NZ in early 1985, the US Government announced it was suspending its treaty obligations to New Zealand. The 'No Nukes' sentiment in NZ became even firmer following the bombing of the 'Rainbow Warrior' Greenpeace ship in Auckland on July 10, 1985, committed by French Government agents.
On the 1st of March 1985, New Zealand Prime Minister David Lange addressed the Oxford Union Debate arguing 'Nuclear Weapons Are Morally Indefensible', where in reply to a question by a frustrated opposition made the now infamous quote "If you hold your breath just for a moment... I can smell the uranium on it as you lean towards me...".
...
Croucher Brewing's Nuclear Free ANZUS IPA is our effort to repair relations between these three international Super-Powers. While a Nuclear Free ANZUS military alliance didn't work, the Nuclear Free ANZUS IPA with its heady blend of the best aroma hops from Australia, New Zealand and the USA sure does. After a glass of this it won’t be Uranium they’ll be smelling on your breath.
Croucher 'Nuclear Free ANZUS IPA' was launched at the Great Australasian Beer SpecTAPular in Melbourne, Australia in late May 2013. It is now available on tap around NZ, and bottles are expected later in 2013. Keep an eye out (www.croucherbrewing.co.nz/anzus.html).



French nuclear tests 'showered vast area of Polynesia with radioactivity'
Declassified papers show extent of plutonium fall-out from South Pacific tests of 60s and 70s was kept hidden, says French paper.
From 1960 to 1996, France carried out 210 nuclear tests, 17 in the Algerian Sahara and 193 in French Polynesia in the South Pacific, symbolised by the images of a mushroom cloud over the Mururoa atoll. For decades, France argued that the controlled explosions were clean.
...
French nuclear tests in the South Pacific in the 1960s and 1970s were far more toxic than has been previously acknowledged and hit a vast swath of Polynesia with radioactive fallout, according to newly declassified ministry of defence documents which have angered veterans and civilians' groups.
The papers, seen by the French paper Le Parisien, reportedly reveal that plutonium fallout hit the whole of French Polynesia, a much broader area than France had previously admitted. Tahiti, above, the most populated island, was exposed to 500 times the maximum accepted levels of radiation. The impact spread as far as the tourist island, Bora Bora.
Thousands of veterans, families and civilians still fighting for compensation over health issues have insisted France now reveals the full truth about the notorious tests whose impact was kept secret for decades (www.theguardian.com/world/2013/jul/03/french-nuclear-tests-polynesia-declassified).

France undertook nuclear weapon tests between 1966 and 1996 at Moruroa and Fangataufa, causing international protests, notably in 1974 and 1995. The number of tests performed have been variously reported as 175 and 181....The atoll was officially established as a nuclear test site by France on September 21, 1962, when the Direction des Centres d'Experimentation Nucleaires (DIRCEN) was established to administer the nuclear testing. This followed with the construction of various infrastructures on the atoll commencing in May 1963. The atoll of Hao, 245 nautical miles (450 km; 280 mi) to the north-west of Mururoa, was chosen as a support base for the nuclear tests and other operations.
Despite objections from some 30 members of the Polynesian Territorial Assembly, the first nuclear test was conducted on July 2, 1966, code named Aldebaran, when a plutonium fission bomb was exploded in the lagoon. Greenpeace stated that it sucked all the water from the lagoon, "raining dead fish and mollusks down on the atoll", and it spread contamination across the Pacific as far as Peru and New Zealand. President Charles de Gaulle himself was present at Moruroa on 10 September 1966 when a test was conducted, using a device suspended from a balloon....A major accident occurred on 25 July 1979 when a test was conducted ... and caused a large submarine landslide on the southwest rim of the atoll, causing a significant chunk of the outer slope of the atoll to break loose and causing a tsunami affecting Mururoa and injuring workers. The blast caused a 2 kilometre long and 40 cm wide crack to appear on the atoll.
French president Jacques Chirac's decision to run a nuclear test series at Mururoa on 5 September and 2 October 1995, just one year before the Comprehensive Test Ban Treaty was to be signed, caused worldwide protest, ... These tests were meant to provide the nation with enough data to improve further nuclear technology without needing additional series of tests. The test site at Mururoa was dismantled following France’s last nuclear test to date, detonated on 27 January 1996, but the atoll is still guarded by the French Forces. In total, 181 explosions took place at Moruroa and Fangataufa, 41 of which were atmospheric. However, the total number has been variously reported: nuclear scientists working at the site claim 175 explosions in total took place in the Pacific
(https://en.wikipedia.org/wiki/Moruroa).

Nuku Hiva
Nuku Hiva is een eiland in de Stille Oceaan en maakt deel uit van de Marquesaseilanden (Frans-Polynesië). Het is het grootste eiland van deze archipel. Voorheen was het eiland ook bekend als Île Marchand en Madison Island (https://nl.wikipedia.org/wiki/Nuku_Hiva).

Although it appeared on the world's television screens in 2002 as the setting of the fourth Survivor series, Nuku Hiva first became famous in the 1840s, when Herman Melville jumped ship and was befriended for several weeks by the otherwise ferocious Taipi tribe in the rugged Taipivai Valley. Based on that adventure, Melville's first novel, Typee, launched his illustrious writing career.
Then as now, Nuku Hiva is the largest of the Marquesas Islands and the second largest in French Polynesia (www.frommers.com/destinations/nuku-hiva/275616)

De Gambiereilanden vormen een eilandengroep in het zuidoosten van Frans-Polynesië. Er wonen zo'n 600 mensen. De belangrijkste plaats is Rikitea. Ten tijde van de nucleaire tests op Moruroa diende Mangareva [het hoofdeiland] ook als logistiek steunpunt (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gambiereilanden).


Îles Gambier or Archipel des Gambier
The Gambier Islands or Mangareva Islands (French: Îles Gambier or Archipel des Gambier) are a populated (1641 people) small (30 square kilometres (12 sq mi)) group of islands, namely remnants of a caldera along with islets on the surrounding fringing reef, in French Polynesia, located at the southeast terminus of the Tuamotu archipelago
Approximately from the 10th to the 15th centuries, the Gambiers hosted a population of several thousand people and traded with other island groups including the Marquesas, the Society Islands and Pitcairn Islands. However, excessive logging by the islanders resulted in almost complete deforestation on Mangareva, with disastrous results for the islands' environment and economy. The folklore of the islands records a slide into civil war and even cannibalism as trade links with the outside world broke down, and archaeological studies have confirmed this tragic story. Today, the islands can support a population of only a few hundred.
In 1834, the French Picpus priests Honoré Laval and François Caret with their assistant Columba Murphy founded a Roman Catholic mission in the Gambiers. After their success here, they moved to Tahiti in 1836.
...
The Gambiers served as a logistical staging base for French nuclear testing activity in Mururoa. During this time, the French military dragged a chain through some of the coral reef beds to cut a wider and deeper channel for deep draft vessels....French military vessels ... collect... specimens of water, food, human hair and other material, as well as taking detailed accounts of births, deaths and other demographic events, presumably for on-going research into the effects of the nuclear testing. ....
According to French Polynesian doctors who have worked in the area, considerably higher than normal incidences of cancer and thyroid problems are found amongst Polynesians who live near the Moruroa atoll (https://en.wikipedia.org/wiki/Gambier_Islands).

Mangareva — the largest island and only island developed for tourism. The only method of traveling to the Pitcairn Islands without your own boat is through Mangareva.
...
Despite French nuclear testing at nearby Muraroa the water is safe to drink, and bottled water is available from small shops in town. Many of the locals, the land, and water have been tested for residual radiation. All came back clean. These tests were performed by Greenpeace. Furthermore, all water is rainwater collected by catchment from roofs. There are no streams/wells.
In Rikitea there are 2 small markets. One has a decent selection of alcohol, but you will pay dearly for anything but beer. A bottle of Absolut Vodka was priced at nearly $100USD. If you wish to have anything specific for you trip I would highly recommend bringing it with you from home, as prices even in Papeete are high.
At night the pensions, and couple small restaurants, serve beer (Hirono).
Knowing french or tahitian will serve you well here. Very few locals speak english. At the pensions usually one person will know basic english words, but anything approaching a conversation will be impossible (http://wikitravel.org/en/Gambier_Islands).

Duivelseiland
Het Duivelseiland (Frans: Île du Diable) is het kleinste en noordelijkste eiland van de Îles du Salut nabij Kourou voor de kust van Frans-Guyana.
Deze drie kleine eilanden werden tot in de achttiende eeuw samen de Duivelseilanden genoemd en nu nog wordt het eigenlijke Duivelseiland wel eens verward met de andere eilanden.
De drie eilanden behoren administratief tot de gemeente Cayenne, de hoofdstad van Frans-Guyana, hoewel ze op zichtsafstand van de stad Kourou liggen. Vanwege de nabijheid van het ruimtevaartcentrum van Kourou behoren de drie eilanden toe aan het Franse Centre national d'études spatiales (CNES).
Het is een rotsachtig eiland van 14 hectare dat maximaal 40 meter hoog is. Het is volledig bezet met palmbomen. In tegenstelling tot het Île Royale en het Île Saint-Joseph, de beide andere eilanden van de groep, is het permanent onbewoond en wordt het niet gebruikt. Het eiland is verboden terrein. Door de zware stromingen is het trouwens moeilijk het eiland te betreden, ook al is het maar enkele honderden meters van de twee andere eilanden verwijderd.
Vanaf 1852 vormde het Duivelseiland, net als de twee naburige eilanden, een onderdeel van de Franse strafkolonie van Frans-Guyana. Onder het regime van Napoleon III werden er politieke gevangenen vastgezet, in totaal meer dan driehonderd, waarvan meer dan zeventig er overleden. Sinds 1866 werd het eiland alleen gebruikt voor een beperkt aantal veroordeelden, die als staatsgevaarlijk werden geschouwd, zoals terroristen en spionnen. In totaal verbleven er niet meer dan 31 van die gevangenen, vaak niet meer dan één tegelijk, met hun bewakers. Mensen en goederen werden aan- en afgevoerd via een kabelbaan vanaf het Île Royale.
De bekendste gevangene was de (ten onrechte) voor spionage veroordeelde Franse kapitein Alfred Dreyfus, die er van 1895 tot 1899 onder een bijzonder streng regime verbleef. Hij zat in een hut die hij aanvankelijk niet mocht verlaten.
Nadat de laatste gevangene in 1938 vertrokken was, werd het eiland volledig ontruimd. De enkele gebouwtjes, zoals de vroegere hut van Dreyfus, raakten vervallen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Duivelseiland_(eiland)).

Wat is er zo Duivels aan de Duivelseilanden?
...De Duivelseilanden werden gebruikt om Franse krijgsgevangenen te huisvesten waarvoor in Frankrijk geen plek was of welke daar tot last waren. In de meeste gevallen betekenden dat zij nooit meer het vaste land van Europa zouden gaan zien. Na een selectieprocedure in Saint-Laurent du Maroni, werden de meest gevaarlijke gevangenen verbannen naar de Duivelseilanden. Wanneer je je aldaar niet aan de regels hield of stierf, werd je in zee gegooid, waar je of werd opgegeten door de haaien of verdronk door sterke stroming. Dit gehoord hebbende begreep ik wel waarom deze eilanden de naam Duivelseilanden hadden meegekregen. Maar na afloop van deze dag kon ik alleen maar denken, wat zijn dit Duivels mooie eilanden! (www.columbusmagazine.nl/zuid-amerika/frans-guyana/kourou/reisreporter/blogs/6936.html)

Duivels Bier is een Belgisch bier. Het wordt gebrouwen door Brouwerij Boon, gevestigd te Lembeek (een deelgemeente van Halle in de provincie Vlaams-Brabant). (https://nl.wikipedia.org/wiki/Duivels_Bier, www.encyclo.nl/begrip/Duivels%20Bier).
Duivels Bier is een zwaar, donker bier dat al sinds 1883 gebrouwen wordt in Halle. Oorspronkelijk was het een speciaalbier voor de bedevaarders. Sinds lang is het dan ook een streekproduct van Halle. Oorspronkelijk was de naam van het bier Duivel en werd het gebrouwen door brouwerij Pêtre Frères uit Halle. In 1923 lanceert brouwerij Moortgat een eigen zware Scotch ale onder de naam Duvel (tot 1965 was Duvel een zwaar donker bier). Dan volgen jaren van strijd om de naam. In 1952 sluit brouwerij Pêtre en wordt het merk "Duivel" overgenomen door brouwerij Vander Linden. In 1996 laat de brouwerij het merk "Duivelsbier" officieel registreren. In 2001 stopt brouwerij Vander Linden (in 2008 werden de gebouwen verkocht om af te breken om er appartementen te plaatsen). In 2002 wordt het merk "Duivelsbier" overgedragen aan brouwerij Boon. In 2003 wordt het etiket vernieuwd en de naam gewijzigd in Duivels Bier (https://nl.wikipedia.org/wiki/Duivels_Bier). Dit heeft echter niets te maken met het eiland....

Europa (Frans: Île Europa) is een tropisch eiland van 28 km² en een kustlijn van 22,2 km. Het ligt in de Straat Mozambique, tussen Mozambique en Madagaskar (op 22°20 S, 40°22 E). Het is in bezit van Frankrijk sinds 1897 en het eiland wordt bestuurd vanuit Réunion. Het kleine eiland is particulier bezit van de Franse staat en wordt geclaimd door Madagaskar. De prefect die het eiland bestuurt zit op Réunion.
Het eiland heeft geen haven en is vrijwel onbewoond. De enige bewoners zijn zo'n 15 Franse militairen. Verder heeft het een meteorologisch station en een ongeasfalteerde landingsbaan (https://nl.wikipedia.org/wiki/Europa_(eiland)). Het hoort bij de Verspreide eilanden in de Indische Oceaan.
Ik ga niet eens zoeken op deze naam i.r.t. bier en brouwerijen. Dat wordt toch niks, snel verder met het volgende eiland. Dat heeft ook al zo'n onmogelijke naam...

Amsterdam
Amsterdam of Nieuw-Amsterdam (Frans: Île Amsterdam) is een eiland en ligt in de zuidelijke Indische Oceaan ten noordoosten van de Kerguelen. Het Franse eiland is 56 km² groot en behoort tot de Franse Zuidelijke en Antarctische Gebieden (Terres australes et antarctiques françaises) waarvan het, samen met het 85 kilometer verderop gelegen Île Saint-Paul, een van de vijf districten vormt genaamd Saint-Paul en Amsterdam.
Het geldt als een van de meest afgelegen oorden op deze planeet
...
Amsterdam werd ontdekt op 18 maart 1522 door de Spaans-Baskische zeevaarder Juan Sebastián Elcano aan boord van de Victoria. Dit schip maakte deel uit van de expeditie van Ferdinand Magellaan, en zou in september van dat jaar ... de eerste reis rond de wereld voltooien. Er werd echter niet op het eiland aangemeerd. Door wie en wanneer het buureiland Saint-Paul werd ontdekt, is niet bekend.
De eerste Nederlander die Saint-Paul bezocht en een beschrijving van dat onbewoonde eiland gaf, was Haevick Claeszoon in 1618. In datzelfde jaar werd ook het huidige Île Amsterdam voor het eerst door Nederlanders gezien, aan boord van de Tertolen. ...Op 17 juni 1633 zeilde Anthonie van Diemen, op weg naar Java, tussen dit eiland en Île Saint-Paul door. Hij gaf het eiland de naam van zijn schip: Nieuw Amsterdam. In 1696 werden beide eilanden nauwkeuriger onderzocht door Willem de Vlamingh, die als eerste voet aan wal zette op Île Amsterdam; naar hem is Pointe Vlaming op de zuidkust vernoemd.
In 1843 werd het eiland door Frankrijk in bezit genomen maar bleef verder onbewoond. In 1871 werd een poging daartoe ondernomen door een eensgezinskolonisatie van Heurtin die slechts een half jaar stand hield. In 1924 werden île Amsterdam en St.-Paul administratief ingedeeld bij Madagaskar.
Amsterdam had tot enkele jaren geleden een militaire status, maar is nu vrij toegankelijk. Eens in de drie maanden komt er een bevoorradingsschip (Marion Dufresne 2 geheten) uit Réunion langs, met vaak toeristen aan boord die een dag blijven. Het heeft een korte havenpier en een dorpje (Martin-de-Viviès), genoemd naar de stichter van deze basis in 1949, met enkele tientallen bewoners (veelal wetenschappers en een huisarts) (https://nl.wikipedia.org/wiki/Amsterdam_(Indische_Oceaan)).

Uiteraard levert Google veel zoekresultaten voor de combi Amsterdam en bier, het gaat mij om de Franse eilanden en hun Franse bieren..

La Réunion, een uitzonderlijk Frans eiland in de Indische Oceaan
(http://be.france.fr/nl/bezienswaardigheid/reunion-een-uitzonderlijk-frans-eiland-indische-oceaan) Het ligt naast het Afrikaanse Madagaskar.


Réunion (Frans: La Réunion) is een eiland in Afrika ten oosten van Madagaskar en ten westen van Mauritius. Het is een Frans overzees departement. Een oude benaming die in 1848 werd afgeschaft, is Île Bourbon.
Het toentertijd onbewoonde Réunion werd in 1513 ontdekt door de Portugezen. De huidige bevolkingsmix is ontstaan vanaf de 17e eeuw toen het eiland door Fransen, Afrikanen, Chinezen, Maleisiërs en Indiërs werd bevolkt. Tot de opening van het Suezkanaal was het een belangrijke stop onderweg naar Oost-Indië. Vandaag de dag is het eiland Réunion een modern en welvarend eiland Deze welvaart dankt het eiland vooral aan het toerisme, Réunion is vooral een geliefde locatie onder bergbeklimmers en natuurliefhebbers. Grote trekpleisters zijn de vulkaan Piton de la Fournaise en het strand van Boucan-Canot. Omdat Réunion een Frans departement is, maakt het deel uit van de Europese Unie (https://nl.wikipedia.org/wiki/R%C3%A9union).

Roland Garros (luchtheld) is geboren op Réunion:
Eugène Adrien Roland Georges Garros (Saint-Denis, (Réunion), 6 oktober 1888 – Vouziers, 5 oktober 1918) was een Frans vliegtuigpionier en oorlogsheld. Hij kan de eerste echte gevechtspiloot worden genoemd. Zijn naam leeft echter vooral voort in de Open Franse Tenniskampioenschappen.
Roland Garros werd geboren uit een Franse familie die al generaties lang gevestigd was op het eiland Réunion. Op zijn twaalfde ging hij naar Parijs voor zijn secundaire studies. Hij zou in Parijs blijven. ...Na afgestudeerd te zijn aan een hogere handelsschool, begon hij een auto- en fietsenhandel. Met het geld dat hij daarmee verdiende, kon hij in 1910 zijn eerste vliegtuig kopen. Kort daarna werd hij opgenomen in de Moisant International Aviators,, een vliegend circus waarmee hij airshows deed in Cuba, Mexico en de Verenigde Staten. Hij kreeg de bijnaam cloud kisser ("wolkenkusser"). Terug in Frankrijk bleef hij aan airshows en wedstrijden deelnemen. In 1911 vestigde hij het wereldhoogterecord met een vliegtuig (3950 m) en vloog hij als eerste boven de baai van Rio de Janeiro.
Vanaf 1912 was hij testpiloot van de vliegtuigconstructeur Morane-Saulnier. Eind dat jaar vloog hij in drie etappen van Tunis naar Rome. Daarmee was hij de eerste die van Afrika naar Europa vloog en de eerste die boven de Vesuvius vloog. Zijn grootste prestatie kwam toen hij op 23 september 1913 als eerste non-stop de Middellandse Zee overstak. Garros vertrok van Fréjus in Frankrijk en landde in Bizerte aan de Tunesische kust. Hij vloog over Corsica en Sicilië naar Tunesië in 7 uur 53 minuten. Bij de landing had hij nog slechts vijf liter brandstof over.
Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog meldde Roland Garros zich als vrijwilliger en hij werd meteen militair piloot. Eind 1914 ontwikkelde hij met zijn vriend en vroegere werkgever Raymond Saulnier een systeem om met een machinegeweer door een draaiende propeller te schieten. Op 18 april 1915, tijdens een aanval op het spoorwegstation van Lendelede dropte hij 2 kleine granaten en werd zelf beschoten. Daarop moest hij een noodlanding maken op Hoog Wallegem in Hulste (nu deelgemeente van Harelbeke). Daar maakten Duitse strijdkrachten hem krijgsgevangen en confisqueerden ook zijn vliegtuig, dat hij na de landing nog geprobeerd had in brand te steken. Geïnspireerd door Garros' toestel maakte de (toen in Duitsland werkende) Nederlandse vliegtuigbouwer Anthony Fokker een soortgelijk, maar sterk verbeterd systeem van machinegeweer dat door een draaiende propeller schoot. De Duitse luchtmacht wist daarmee enige tijd het luchtruim te beheersen.
Garros verbleef als krijgsgevangene op verschillende plaatsen in Duitsland, waar hij meerdere malen probeerde te ontsnappen. Begin 1918 ontsnapte hij uit een kamp in Maagdenburg en wist hij via Nederland naar Frankrijk terug te keren.
Hoewel tijdens zijn gevangenschap zijn gezondheid achteruit was gegaan - hij was bijziend geworden - kon hij na een herstelperiode toch opnieuw aan de slag als gevechtspiloot. Op 2 oktober 1918 haalde hij zijn vierde vliegtuig neer. Drie dagen later - de dag voor zijn dertigste verjaardag - kwam hij om in een luchtgevecht bij Saint-Morel in de Franse Ardennen. Hij werd in het naburige Vouziers begraven. Toen in 1927 een groot tennisstadion in Parijs werd aangelegd, kreeg dit de naam van Roland Garros. De toenmalige voorzitter van het Stade Français, Émile Lesieur, eiste dat het complex naar zijn voormalige vriend en medestudent zou worden genoemd. Op "Roland-Garros" worden jaarlijks de Open Franse Tenniskampioenschappen gehouden (https://nl.wikipedia.org/wiki/Roland_Garros_(luchtheld)).

Michel Houellebecq, pseudoniem van Michel Thomas, (Réunion, 26 februari 1956) is een Frans romancier, dichter, toneelschrijver en filmregisseur. ...In zijn oeuvre beschrijft hij het bankroet van de libertijnse westerse maatschappij die de individuele vrijheid als ultieme maatstaf aanneemt en ontspoort in een koude, egoïstische samenleving waarin onder andere new age, vrije liefde, abortus, euthanasie en zelfmoord alomtegenwoordige en gebanaliseerde verschijnselen worden. Niet alleen diverse linkse groeperingen en feministen hebben zijn werk dan ook met verontwaardiging ontvangen, maar ook reisorganisaties hebben aanstoot aan zijn werk genomen. Ondanks de kritiek van het merendeel van de gevestigde media, blijkt zijn werk echter uitermate populair in Frankrijk en daarbuiten. Zo werd zijn roman Les Particules élémentaires (1998, Elementaire deeltjes), reeds in ongeveer 25 talen vertaald. Velen zien hierin een bewijs dat een groeiend deel van de generaties die te jong zijn om [de studentenrevolte van] mei '68 bewust meegemaakt te hebben, sympathiseert met zijn analyse van de huidige samenleving (https://nl.wikipedia.org/wiki/Michel_Houellebecq).

Veel manifestanten [van de studentenrevolte van mei '68] waren aanhangers van linkse bewegingen, communisme en anarchisme. Velen zagen een gelegenheid om de "gevestigde maatschappij" door elkaar te schudden in allerlei opzichten, zoals op het gebied van onderwijsmethoden en het propageren van de vrije liefde. Een kleine minderheid was extreem-rechts, de overgrote meerderheid extreem-links. Boegbeelden van de beweging waren onder meer de filosofen Jean-Paul Sartre, Jacques Derrida en Herbert Marcuse, de Franse psychoanalyticus Jacques Lacan, de Duitse agitator Rudi Dutschke en de Franse studentenleider Daniel Cohn-Bendit, die algemeen als de aanstichter wordt beschouwd en nadien tot persona non grata werd verklaard in Frankrijk (https://nl.wikipedia.org/wiki/Parijse_studentenrevolte).

Les Brasseries de Bourbon est le seul grand producteur de bière de La Réunion. Les Brasseries de Bourbon appartiennent désormais au groupe international Heineken et sont dirigées par Eugène Ubalijoro (https://fr.wikipedia.org/wiki/Brasseries_de_Bourbon). Het is onderdeel van de Réunion landschap en de geschiedenis van het eiland voor meer dan 40 jaar, dankzij de productie van de beroemde Beer Bourbon, ook wel de "Dodo". In 1960 een lokaal bier brouwt kwaliteit is zo ambachtelijk. Een lokale ondernemer, een KVM Stevenson, besloot in 1962 om vond de brouwerij. Met de hulp van brouwmeester Gérard Avanzini, installatie plannen en materialen die door de brouwer Duitse Haase, ontwikkelde hij een unieke recept. Om kracht te testen en na een moeilijke start - gekwalificeerde arbeidskrachten fout - de eerste  "Dodo" (nu Bier Bourbon)..Heineken komt in de brouwerij in 1986 (https://fr.wikipedia.org/wiki/Brasseries_de_Bourbon).  The Brasseries de Bourbon ("Breweries of Bourbon") is the only major producer of beer on Réunion Island, a French oversea department in the Indian Ocean formerly known as Bourbon Island.


The group was founded in 1962. The first product of the brasseries, and by far now their most sold and widely known, is the blonde lager Dodo, named after the now extinct bird of Mauritius Island (its official name is simply "Bourbon"). This beer is widely known because of its emblem of a smiling dodo, and the creole slogan La dodo lé la (The Dodo is here!), both displayed in colourful wall paintings on shops, snacks etc. selling the beer. In 1986, Heineken entered the capital of the brasseries (https://en.wikipedia.org/wiki/Brasseries_de_Bourbon).



La Bourbon, communément appelée Dodo, est une bière blonde produite et commercialisée à la Réunion par les Brasseries de Bourbon du groupe Heineken, dont elle est le premier produit, le plus connu et le plus vendu. Elle est ainsi surnommée en référence à l'oiseau de l'île Maurice aujourd'hui disparu qui fait figure de logo, un dodo souriant.
La recette de la bière Bourbon a été élaborée avec l'aide d'un maître brasseur appelé Gérard Avanzini par celui qui a fondé les Brasseries de Bourbon en 1962, un certain Stevenson.
La première Dodo sort des fûts le 9 juin 1963. Elle est d'abord commercialisée sous le nom de Dodo-Pils, dans des bouteilles de 75 cl.
La boisson prend le nom de Bière Bourbon en 1970, mais le changement d'identité est un échec, la clientèle continuant de recourir à l'appellation dodo. La brasserie décide alors de communiquer sur ce nom pourtant officieux et de valoriser au maximum le profil sympathique du gros oiseau qui figure sur l'étiquette.
Aussi, cet emblème publicitaire aux couleurs vives apparaît aujourd'hui très souvent sur les murs des petits commerces traditionnels réunionnais accompagné du slogan « La dodo lé la », ce qui signifie « La Dodo est ici » en créole (https://fr.wikipedia.org/wiki/Bourbon_(bi%C3%A8re)).

Brasseries De Bourbon
Visites - Points d'intérêt, Musée
60, quai Ouest
97499 SAINT-DENIS
La Maison des Brasseries de Bourbon propose la visite des brasseries qui produisent toutes les Dodo de l'île et également d'autres bières et sodas. Ouverte depuis 1962, elle débite 30 000 bouteilles à l'heure, dont la fameuse Dodo dont on suit tout le processus de fabrication depuis la livraison des matières premières jusqu'au nettoyage, concassage, brassage et embouteillage, mais aussi du Coca-Cola et d'autres boissons produites par les Brasseries (www.petitfute.com/v61343-saint-denis-97400/c1173-visites-points-d-interet/c958-musee/81516-maison-des-brasseries-de-bourbon.html).

De Franse Antillen (Frans: Antilles Françaises)e, soms ook Frans-West-Indië genoemd heeft ook diverse Franse eilanden.

Guadeloupe is een Frans overzees departement in de Caribische Zee, ten noorden van Dominica en ten zuidoosten van Montserrat. Het bestaat uit een archipel van eilanden die tot de Kleine Antillen worden gerekend, aan de noordkant van de Bovenwindse Eilanden. Met Guadeloupe wordt vaak het hoofdeiland bedoeld dat eigenlijk uit twee door een smalle zeestraat gescheiden eilanden bestaat: Basse-Terre en Grande-Terre.
Guadeloupe werd aanvankelijk bewoond door de Cariben-indianen die het eiland Karukera noemden ('eiland van het mooie water'). Toen Columbus de eilanden in 1493 ontdekte, noemde hij ze naar de Maagd van Guadeloupe in het Spaanse Extremadura. Sinds 1635 is Guadeloupe Frans bezit, met uitzondering van twee korte bezettingen door de Britten gedurende de Zevenjarige Oorlog, en tijdens de Franse Revolutie (https://nl.wikipedia.org/wiki/Guadeloupe).

In Guadeloupe is bier (zie ook www.ratebeer.com/country/guadeloupe/85/) dankzij Gwada (Les Brasseurs de Guadeloupe) (zie www.ratebeer.com/brewers/gwada-les-brasseurs-de-guadeloupe/4487/).


Martinique is een eiland in het werelddeel Amerika in de Caribische Zee...Ter plaatse wordt het eiland Madinine genoemd. Martinique ligt in het westen aan de Caribische Zee en in het oosten aan het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan.
In het zuiden ligt het aan de Straat van Saint Lucia en in het noorden aan de Martinique Passage.
Martinique behoort tot de Bovenwindse Eilanden van de Kleine Antillen.
Het eiland vormt met het 150 kilometer noordelijker gelegen Guadeloupe en de kleinere eilanden

Saint-Barthélemy en Saint Martin, het Franse deel van het eiland Sint Maarten, de zogenoemde Franse Antillen. Dit deel van de Antillen wordt in het Frans Antilles Françaises en soms ook Frans-West-Indië genoemd (http://frankrijk-antillen.blogspot.nl/2012/07/kaart-martinique-en-fort-de-france.html).

Martinique is een eiland in de Caribische Zee, ongeveer 700 kilometer ten zuidoosten van de Dominicaanse Republiek. Het ligt ten zuiden van Dominica en ten noorden van Saint Lucia, en behoort tot de Bovenwindse Eilanden van de Kleine Antillen. De hoofdstad is Fort-de-France. Martinique vormt met het 150 km noordelijker gelegen Guadeloupe en enkele andere kleinere eilanden de Franse Antillen.
Aanvankelijk werd Martinique bevolkt door indianen. Columbus ontdekte Martinique op 15 juni 1502. In 1635 landden Franse kolonisten op het eiland. Ze roeiden de aanwezige indianen uit, stichtten het eerste stadje (Saint-Pierre) en introduceerden het verbouwen van suikerriet. Als gevolg van oorlogen en verdragen ging Martinique verschillende keren van Franse in Britse handen over. Vanaf 1816 behoort het definitief tot Frankrijk.
Joséphine de Beauharnais, de echtgenote van Napoleon Bonaparte werd op 23 juni 1763 geboren op Martinique, als dochter van Franse kolonisten. Joséphine stond in haar kringen bekend als "Creoolse" (dochter van blanke Fransen, geboren in de Caraïbische gebiedsdelen, zie Creolen (blanke kolonisten). Ook Napoleon noemde haar vaak zo (https://nl.wikipedia.org/wiki/Martinique).

De Caraïben (ook Caraïbische eilanden, Caraïbisch of Caribisch gebied) is het gebied, dat bestaat uit de Caraïbische Zee en de oceaan in de buurt van de Bahama's. Het gebied is bekend door het grote aantal eilanden dat er ligt. De naam van het gebied komt van de Cariben, een indianenstam die in het gebied leefde ten tijde van de komst van de Europeanen. Het gebied werd in de koloniale tijd aangeduid met West-Indië of de West, een naam die nog altijd slaat op Christoffel Columbus' verkeerde opvatting dat hij Indië had bereikt. Het gebied maakt deel uit van Noord-Amerika, alleen de eilanden behorend bij Venezuela en Colombia en de drie Guyana's worden tot Zuid-Amerika gerekend. De kust van de eilanden in het Caraïbisch gebied worden aangeduid als de Caraïbische kust; de kust van de drie Guyana's werd in de koloniale tijd de 'Wilde Kust' genoemd, maar heet tegenwoordig de Atlantische Kust. Veel landen in het Caraïbisch gebied zijn verenigd in de Caricom. Zo'n 70% van de bevolking van de eilanden spreekt Spaans, de overige belangrijke talen zijn Frans, Engels en Nederlands (https://nl.wikipedia.org/wiki/Cara%C3%AFben).

De Cariben (ook wel Eilandcriben) is de benaming voor de oorspronkelijke bewoners van de Kleine Antillen. Naar hen is ook de hele regio en de Caribische Zee genoemd; zij noemden zichzelf echter Kalinago (mannelijk) en Kallipuna (vrouwelijk). Zij spraken Kalhíphona, een Arawaktaal, hoewel de mannen óf een Caribische taal spraken óf pidgin. In de zuidelijke Cariben leefden zij met de Galibi, die echter in afzonderlijke dorpen leefden. De Galibi zijn, zo wordt aangenomen, de Cariben van het vasteland. In het verleden bewoonden de Cariben een groot deel van de oostelijke Antillen; tegenwoordig zijn er alleen op Saint Vincent, Tobago en Dominica nog Cariben over (https://nl.wikipedia.org/wiki/Cariben_(indianen)).

Een creool is in België de benaming voor de afstammelingen van blanke kolonisten in voormalige koloniën. De term wordt bijvoorbeeld gebruikt om iemand uit het voormalige Belgisch-Kongo aan te duiden. De term is een verbastering van het Spaanse "criollo", iemand die etnisch van Spaanse afkomst was, maar geboren in een kolonie.
De term dient niet verward te worden met de in Nederland en Suriname gebruikelijke invulling van het begrip "creool", namelijk een kleurling waarvan een of meer voorouders van Afrikaanse afkomst zijn (https://nl.wikipedia.org/wiki/Creolen_(kolonisten)). Joséphine's, vader, was de zoon van een Franse kolonist, en haar moeder was de dochter van een Franse kolonist.

Joséphine vicomtesse de Beauharnais, geboren Marie-Josèphe-Rose Tascher de la Pagerie, (Les Trois-Îlets, Martinique, 23 juni 1763 – Rueil-Malmaison, 29 mei 1814), kortweg Joséphine, was een West-Indische schoonheid, die deel uitmaakte van de Parijse society, bekend als de eerste echtgenote van keizer Napoleon Bonaparte.
Via haar tante Edmée marquise de Beauharnais, geboren Tascher de La Pagerie, werd een huwelijk gearrangeerd met stiefzoon Alexandre de Beauharnais, de zoon van de gewezen gouverneur....Hij is op 23 juli 1794, enkele dagen voor het einde van het Schrikbewind, onthoofd onder de guillotine.
Ook Marie-Rose [destijds de roepnaam van Joséphine] was in november gevangengezet in Croissy. Zij kwam na de val van Robespierre weer vrij op 6 augustus. In de gevangenis had ze kennis gemaakt met de geraffineerde Thérésia Cabarrus, later madame Tallien, een mooie en in de mode toonaangevende vrouw in Parijs, die relaties met bankiers en politici onderhield. Josephine leefde tijdens de Witte Terreur met grote schulden; haar knecht en huishouding werden betaald door Paul Barras.
Marie-Rose zou eerst de maîtresse zijn geweest van generaal Lazare Hoche, vervolgens van Paul Barras, die samen met Tallien Robespierre ten val hadden gebracht uit vrees voor hun eigen leven. arras zou Napoleon voorgesteld hebben aan haar. Als hij geweten had hoeveel duizenden francs schuld zij had, had hij misschien geaarzeld met zijn huwelijksaanzoek. Napoleons familie was tegen het huwelijk, met name zijn moeder Laetitia en broers Joseph en Lucien. Joséphine aarzelde; zij wist niet goed wat ze aanmoest met die magere Corsicaan.[bron?] Uiteindelijk raadpleegde zij Barras, die haar overhaalde Napoleons aanzoek te accepteren. Het is onduidelijk of Joséphine uit liefde of uit koele berekening trouwde...
Ze trouwden op 9 maart 1796 in het geheim; Napoleon, druk bezig met de voorbereidingen voor de militaire campagne, kwam veel te laat. Het huwelijk werd gesloten door kardinaal Joseph Fesch, de halfbroer van haar schoonmoeder, Laetitia Bonaparte. Van een kerkelijke inzegening zagen zij af (waarschijnlijk niet bon ton in het revolutionaire Parijs).
Op 2 december 1804 werd Joséphine door Napoleon gekroond tot keizerin. De dag daarvoor was Josephine gaan biechten bij paus Pius VII en vertelde dat zij nooit voor de kerk was getrouwd met Napoleon. Haar belang om deze ontboezeming te doen, was het feit dat zij een echtscheiding verwachtte, omdat zij nog steeds kinderloos was. De paus vond dat een dergelijke verbintenis nodig voordat zij tot keizer en keizerin gekroond konden worden. Napoleon moest daarom dezelfde avond nog rap in het kerkelijk huwelijk treden met Joséphine. Een actie die hij haar niet snel meer zou vergeven. Joséphine was 41 en Napoleon 35 jaar toen zij tot keizerin en keizer werden gekroond. Napoleon kroonde, in aanwezigheid van de paus eerst zichzelf en daarna zijn echtgenote.
In 1806 kreeg Napoleon een buitenechtelijk kind, Charles Léon comte Denuelle, maar als bastaard was hij geen wettig erfgenaam. Er werd door Napoleon een familieraad georganiseerd in 1809 om zijn kinderloos huwelijk met Joséphine te kunnen ontbinden. De Senaat keurde het handelen van Napoleon goed, omdat dit in het belang van Frankrijk was. Een maand later verklaarde de Franse kerk [bron?] het in 1804 gesloten huwelijk ongeldig, omdat er geen getuigen aanwezig waren geweest. Niets stond Napoleon nu nog een nieuw huwelijk in de weg (https://nl.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9phine_de_Beauharnais).

Biére Lorraine is een biermerk in het Franse departement Martinique. Het bier wordt gebrouwen in Brouwerij Lorraine te Le Lamentin. De brouwerij is eigendom van Heineken. Het is een blonde ‘premium’ lager met een alcoholpercentage van 5%. Dit bier is het best verkopende bier op het eiland en wordt ook geëxporteerd naar Guadeloupe, Guyana en Frankrijk (https://nl.wikipedia.org/wiki/Bi%C3%A8re_Lorraine).  Bière Lorraine
Lorraine Beer – Brasserie Lorraine. Martinique , FWI
Lorraine Beer has a pale golden colour with a white head. Sweet soft and slightly herbal aroma with a malty character that finishes with a short bitter palate (http://beerofthecaribbean.com/martinique/).

Brouwerij Lorraine te Le Lamentin is makkelijk te verwarren met een Parijs restaurant (www.brasserielalorraine.com/) of een Australische aannemer (www.brasserielorraine.com/).

Saint-Barthélemy (Nederlands: Sint-Bartholomeus), officieel Collectivité de Saint-Barthélemy, is een eiland in de Caraïbische Zee en overzeese gemeenschap (collectivité d'outre-mer) van Frankrijk. Het ligt ten zuidoosten van Sint Maarten en ten noordwesten van Saint Kitts, en het behoort tot de Bovenwindse Eilanden van de Kleine Antillen. Het wordt ook wel Saint Barts, Saint Barths of Saint Barth genoemd. De hoofdstad is Gustavia.
Saint-Barthélemy werd in 1493 ontdekt door Columbus, en werd genoemd naar de naamheilige van diens broer Bartolomeo. Het eiland werd bevolkt door Cariben. Pas in 1648 werd het gekoloniseerd, door Franse kolonisten van Saint Kitts. In 1651 werd het eiland echter aan de Ridders van Malta verkocht. De Cariben moordden in 1656 alle kolonisten uit. In 1763 vestigden Franse boekaniers uit Normandië en Bretagne zich op het eiland. Onder Lodewijk XVI werd het op 1 juli 1784 aan Zweden verkocht, in ruil voor handelsrechten in Göteborg. De Zweden noemden de hoofdstad Gustavia, naar hun koning Gustaaf III.
Saint-Barthélemy werd een vrijhaven, waar gekaapte lading kon worden verkocht. Het eiland bloeide op, tot het door de opkomst van het stoomschip minder belangrijk werd. Op 10 augustus 1878 kochten de Fransen het terug, nadat de plaatselijke bevolking voor aansluiting bij Frankrijk had gestemd (https://nl.wikipedia.org/wiki/Saint-Barth%C3%A9lemy_(eiland)).


Sint-Maarten (Frans: Saint-Martin), officieel Collectivité de Saint-Martin, is het noordelijk deel van het eiland Sint-Maarten en een overzeese gemeenschap (collectivité d'outre-mer) van Frankrijk. De hoofdstad is Marigot. Het is onderdeel van de Europese Unie; de valuta is de euro.
Het zuidelijke deel van het eiland is een zelfstandig land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Tot de opheffing ervan in 2010 was het onderdeel van de Nederlandse Antillen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Maarten_(Franse_Antillen)).

In de aan St. Maarten gewijde Brouwerskapel van de Grote of St. Bavokerk in Haarlem werd het Jopen Hoppenbier op 11 november 1994 ten doop gehouden (www.cambrinus.nl/brw/JOPEN.HTM).
Elk jaar brouwt Jopen ter ere van Sint Maarten een Meesterstuk. Sint Maarten was namelijk de beschermheilige van het Haarlemse brouwersgilde (www.cambrinus.nl/brw/JOPEN.HTM).


Abbaye de Saint-Martin is een Belgisch abdijbier [van Brunehaut Brewery]. Op 26 februari 2001 krijgt de brouwerij de toelating om de naam van de Abdij (abbaye) van Sint-Maarten (Saint-Martin) te gebruiken voor hun nieuw bier. Daarbij krijgen ze ook de toelating van kanunnik Jean Dumoulin, archivaris en conservator van de kathedraal van Doornik, om de reproductie van een glasraam uit die bisschopskerk te gebruiken op hun etiket. Bovendien krijgen ze op 25 maart 2002 van Christian Massy, burgemeester van Doornik, de toelating om het stadswapen op het etiket aan te brengen. Op 6 juni 2002 wordt het eerste bier Saint-Martin voorgesteld. Het bier krijgt ook het label Erkend Belgisch Abdijbier. Na de overname van de brouwerij worden nieuwe etiketten gebruikt (https://nl.wikipedia.org/wiki/Abbaye_de_Saint-Martin). Abbaye de Saint-Martin Blonde: Wazig goud met een romige witte schuimkraag. Een gistachtig en licht kruidig ​​en fruitig blond bier van 7% (http://www.bierpassie.com/beer/265/abbaye-de-saint-martin-blonde).

Rue des Panneries, 17
7623 Brunehaut
BELGIQUE
(http://brunehaut.com/nl/contact.html)
Het is in 1890 dat de familie Allard te Guignies de brouwerij van Brunehaut opricht, toen nog Brouwerij St. Joseph. In de streek worden ze bekend om bieren zoals “La Druide” en de “Brunehaut 8°”. In 1991 gaat het bedrijf een nieuwe uitdaging aan met een verhuis naar moderne gebouwen, maar behoudt het artisanale karakter en de kwaliteit van de producten, door kenners bestempeld als “grand crus”. Een alliantie tussen Traditie en Moderniteit!
Dit is dan ook de slagzin van het bedrijf, een echt credo voor de verantwoordelijken van de brouwerij van Brunehaut. Traditie, want de artisanale brouwerij behoudt de volledig natuurlijke brouwmethode voor bieren met een hoge gistingsgraad en die op flessen en op vaten hergist worden. Het resultaat is er naar: een aanbod van een tiental diverse abdij- en biologische bieren, die één voor één kostbaar en origineel zijn (http://brunehaut.com/nl/geschiedenis.html).

Le Moulin de Saint-Martin Biere a la Cerise
Brewed by Moulin de Saint-Martin
Style: Bière de Garde
Saint Martin de Bossenay, France
COMMERCIAL DESCRIPTION
Bottle: Unfiltered.
Ingredients: Water, Malt, Cherry juice, Hops, Sugar, Yeast (www.ratebeer.com/beer/le-moulin-de-saint-martin-biere-a-la-cerise/151617/).

Het is ook een Bed & Breakfast?
Le Moulin de Saint-Martin
7 rue de Saint-Martin, 77580, Crécy-la-Chapelle
Bed en Breakfast Le Moulin de Saint-Martin in Crécy-la-chapelle is B&B met 2 kamers.
45 km from Paris and 15 km from Disneyland, situated at the gateway of Crécy la Chapelle, called "Venice of the Brie”, one of the most typical village of Seine et Marne (www.bedandbreakfast.eu/bed-and-breakfast-nl/crecy-la-chapelle/le-moulin-de-saint-martin/127659/). Of toch niet?

Le Moulin de Saint Martin (Brasserie Artisanale)
Adres: 3 Chemin Laiterie, 10100 Saint-Martin-de-Bossenay, Frankrijk
d’Arras d’Haudrecy Mahaut
6, chemin de la Laiterie
10100 Saint-Martin-de-Bossenay France
La Brasserie du Moulin de Saint-Martin, dans ses locaux flambant neufs, vous accueille pour de belles dégustations. Cette brasserie spacieuse et moderne propose un choix très varié de bières blondes, brunes, anciennes ou exotiques. (www.petitfute.com/v12292-saint-martin-de-bossenay-10100/c650-produits-gourmands-vins/c1117-vins-alcools/c714-biere-brasserie/396601-brasserie-le-moulin-de-saint-martin.html) (www.lemoulindesaintmartin.com/brassage.html). Ze brouwen verschillende bieren:
`


Deze brouwerij is gevestigd in Picardië... en zo zijn we weer terug nij af...

Was er in de jaren tachtig bier op TV?
Vast wel, maar zat het ook in de series die ik keek?

Street Hawk (1985)
A desk bound cop secretly fights crime as the test pilot for a prototype combat motorcycle (www.imdb.com/title/tt0088618/). Street Hawk is an American television series that aired for 13 episodes on ABC in 1985. The series is a Limekiln and Templar Production in association with Universal Television. Its central characters were created by Paul M. Belous and Robert "Bob" Wolterstorff, and its core format was developed by Bruce Lansbury, who had initially commissioned the program's creation.
The premise of the show is narrated before every episode during the opening titles, voiced by Ernie Anderson:
This is Jesse Mach, an ex-motorcycle cop, injured in the line of duty. Now a police troubleshooter, he's been recruited for a top secret government mission to ride Street Hawk -- an all-terrain attack motorcycle designed to fight urban crime, capable of incredible speeds up to three hundred miles an hour, and immense firepower. Only one man, federal agent Norman Tuttle, knows Jesse Mach's true identity. The man...the machine...Street Hawk.
The pilot episode shows the backstory: Jesse Mach's (Rex Smith) earlier work as a police officer and amateur dirt-bike racer; his recruitment by Norman Tuttle for the Street Hawk project; and the capabilities of the motorcycle and its computer backend, from providing the motorcycle rider with real-time mission information, to assisting the motorcycle during its high-speed "hyperthrust" runs.
All subsequent episodes show Mach leading a double life, a police public relations officer by day, and crimefighter by night. Street Hawk is regarded as a lawless vigilante and a public relations embarrassment by the police, especially by Mach's commanding officer Captain Leo Altobelli (Richard Venture). Each episode deals with a specific crime or mission, and there are no multi-episode story arcs.
The motorcycle in the pilot episode was based on a 1983 Honda XL500 trailbike. The motorcycles used in the series were based on 1984 Honda XR500s. The motorcycles used for the stunt shots were based on Honda CR250s (https://en.wikipedia.org/wiki/Street_Hawk). The real star of the show was the Street Hawk motorcycle, a converted Honda dirt bike. There were a total of 15 bikes made for the show using different Honda models. Features of this "all-terrain attack motorcycle" included a laser that appeared from a compartment behind the headlight, "hyperthrust" speed up to 300 MPH, machines guns, and a rocket launcher. A vertical lift system also helped launch the bike over obstacles, much like K.I.T.T.'s turbo boost in Knight Rider. Mock's helmet also featured a zoom-in camera and a recording capability that could be played back at the command center (www.rediscoverthe80s.com/2012/03/man-machinestreet-hawk.html).

Hmm, nee deze serie komt mij totaal niet bekend voor...
En ik vind er ook geen bier over...

Verder zijn er nog A-team, Airwolf, Knight-Rider, Roseanne, Saved by the Bell...en die ken ik wel. Eens zien wat ik daar van kan vinden.

Zou er bier-product placement zijn te vinden?

[opening narration]
Narrator: In 1972 a crack commando unit was sent to prison by a military court for a crime they didn't commit. These men promptly escaped from a maximum security stockade to the Los Angeles underground. Today, still wanted by the government, they survive as soldiers of fortune. If you have a problem, if no one else can help, and if you can find them, maybe you can hire the A-Team.
(www.imdb.com/title/tt0084967/quotes?ref_=tt_ql_3)


The A-Team is een televisieserie uit de jaren tachtig. De serie gaat over een groep huurlingen die in hun busje dwars door Amerika trekt. Onderweg helpen ze onderdrukte mensen in hun strijd tegen rijke criminelen en onderdrukkers. Kenmerkend voor de serie was de unieke combinatie van humor, stripachtige actie en jongensboekachtig avontuur. The A-Team was een succes en trok wereldwijd een miljoenenpubliek. Vandaag de dag wordt The A-Team nog vaak op tv herhaald. Omdat de serie destijds vooral kinderen van onder de 10 jaar aansprak, wordt het nu vooral gerekend tot jeugdsentiment. Ook zijn er vele A-Team fanclubs opgericht en heeft de serie een zekere cultstatus. De serie werd in Nederland voor het eerst door de TROS uitgezonden.
Opmerkelijk is dat de serie destijds veel controverse opriep, vanwege het vermeende geweldsgehalte en pro-militaire karakter. Vandaag de dag blijkt dat allemaal best mee te vallen: ondanks de ontelbare explosies, stunts, kogelregens en vuistgevechten, valt in de gehele serie slechts één zichtbare dode en vloeit er zelden bloed (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie)).

During the entire series, only five people died on-screen. They include Gen. 'Bull' Fulbright (Jack Ging), who got shot in the back by a hostile during an operation working together with the A-Team. The deaths of at least three more characters were left ambiguous (www.imdb.com/title/tt0084967/trivia?ref_=tt_ql_2).

Opgesloten in een schuur, met alleen wat hooivorken en kruiwagens, wist The A-Team hun bus om te bouwen in een tank waarmee ze de strijd aangingen met de bad guys. En iedereen die de show vroeger keek weet nog wel dat er nooit iemand gewond raakte. Ondanks de vele explosies en schietpartijen zag je de bad guys opkrabbelen en zichzelf afstoffen. “I love it when a plan comes together” daarmee sloot Hannibal altijd af wanneer zijn team weer als winnaar uit de bus was gekomen (www.serieblog.nl/the-a-team-komt-terug/).


...the biggest hit and very best television show of the ’80s was a show on 4 Vietnam-veterans who were falsely accused of a bank robbery in Hanoi and were thusly destined to start living their lives as fugitives on the run.  To make ends meet, they would perform freelance missions as vigilantes fighting corrupt politicians, dirty cops, mafia members and guerilla soldiers.  The show became an overnight classic and after a mere 3 weeks, it already crowned the number 1-spot!
The thing that made The A-Team so wonderfully pleasing for the eye was its simplicity.  The group had only four members and each one of them had their own special set of skills, almost like superheroes in a comic book.
There was the leader of the group – a brilliant strategist and tough-as-nails military genius – who would meet any and all challenges without a moment’s hesitation, preferably with a big white smile on his face!
There was also a multi-talented mechanic who was able to transform any piece of old iron into a near brand-new engine or never-seen-before machinery.  A reinforced vehicle or beefed up bulldozer which never seem to fail or backfire.  Oh, and he was also strong … very strong!
Then you had the best pilot the American army has ever known, but … this man was as crazy as a runaway twisted merry-go-round on steroids.
Last but not least, you had the ladies’ man.  A suave, smooth-talking scrounger who was hugely successful with women and who was able to get his team anything they needed, using a variety of disguises.  He was the perfect con man, though always neatly dressed like the gentleman that he was.
(https://belgianfilmfreak.wordpress.com/tag/a-team/)


The original A-Team series was created by Cannell and Frank Lupo from a pitch by NBC Entertainment President Brandon Tartikoff. The show revolved around the four former commandos-turned-mercenaries —  John “Hannibal” Smith (George Peppard), Templeton “Faceman” Peck (Dirk Benedict), the team’s pilot H.M. “Howling Mad” Murdock (Dwight Schultz) and strongman, B.A. (Bad Attitude) Baracus (Mr. T) (http://deadline.com/2015/09/a-team-series-remake-chris-morgan-stephen-j-cannell-1201544600/).


Four Vietnam vets, framed for a crime they didn't commit, help the innocent while on the run from the military (www.imdb.com/title/tt0084967/). The crime the team didn't commit was that their commanding officer in Vietnam, Colonel Morrison, ordered them to rob the Bank of Hanoi. The hope was that this would help bring the war to an end. The mission was successful, but when they returned to headquarters, the A-Team found it burned to the ground, and that Morrison was murdered by the Viet Cong. All the evidence that they were acting under orders vanished in the fire (www.imdb.com/title/tt0084967/trivia?ref_=tt_ql_2).



[repeated line]
Hannibal: I love it when a plan comes together!
...
Murdock: I'm a bird! I'm a plane! I'm a choo-choo train!
...
B.A. Baracus: Shut up, fool.
(www.imdb.com/title/tt0084967/quotes?ref_=tt_ql_3)


Ook B.A. heeft diverse belangrijke tekst...



The A-Team launched after the Super Bowl in 1983 and became a breakout hit and a pop culture stapl, running on NBC for five seasons (http://deadline.com/2015/09/a-team-series-remake-chris-morgan-stephen-j-cannell-1201544600/).



Kolonel John "Hannibal" Smith (gespeeld door George Peppard). Dit is de sigaarrokende leider van het team. Hij kreeg de bijnaam Hannibal omdat hij een briljant strateeg is. Hij is een meestervermommer en het grote brein achter de plannen om de missies tot een succesvol einde te brengen. Een van zijn favoriete uitspraken is dan ook "I love it when a plan comes together" ("Ik houd ervan als een plan werkt"). (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie)).



Sergeant Bosco Albert Baracus (gespeeld door Mr. T). Hij wordt B.A. genoemd. Dat zijn zijn initialen maar het kan ook "bad attitude" betekenen (hetgeen verwijst naar zijn agressieve gedrag). B.A. is de krachtpatser en de techneut van het team. Hij is dol op kinderen, maar heeft last van vliegangst. Dat is de reden waarom hij meestal verdoofd wordt voor ze gaan vliegen https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie)).


Luitenant Templeton Peck (gespeeld door Dirk Benedict). Zijn bijnaam Faceman, meestal afgekort tot Face, verwijst naar zijn knappe gezicht, waarmee hij veel voor elkaar krijgt. Face is de regelneef van het team. Zonder enige moeite weet hij van alles te regelen. Vooral bij het vrouwelijk schoon kan hij veel voor elkaar krijgen https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie)).



Kapitein H.M. "Howlin' Mad" Murdock (gespeeld door Dwight Schultz). Hij is de piloot van het team. Hoewel hij officieel tot gek verklaard is, is hij een waardevol lid van het team. Hij doet vaak vreemd, maar weet zijn mannetje te staan. Hij is dol op dieren (vooral zijn onzichtbare hondje Billy). Murdock wordt met rust gelaten nadat kolonel Lynch zichzelf er in aflevering 1 van overtuigd heeft dat Murdock geestelijk gestoord is. Vaak moet Murdock voor een opdracht uit een psychiatrische inrichting ontsnappen. B.A. en Murdock hebben vaak ruzie of een woordenwisseling omdat B.A. niet goed om kan gaan met het vreemde gedrag van Murdock, maar stiekem zijn ze wel op elkaar gesteld.
https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie)).




In de eerste aflevering gaat verslaggeefster Amy Allen (gespeeld door Melinda Culea) op zoek naar het A-Team. Daarna werkt ze een tijdje met hen samen. Later wordt ze vervangen door Tawnia Baker (gespeeld door Marla Heasley), een collega-verslaggeefster. In de aflevering "The Bend in the River" huurt Tawnia het A-Team in om haar verloofde te zoeken. Als het A-Team een Nazi-complot heeft verijdeld, trouwt ze met haar verloofde om daarna het team te verlaten.

In het laatste seizoen krijgt het A-Team versterking van Franky Santana (gespeeld door Eddie Velez), gespecialiseerd in speciale effecten. Verder worden ze gedwongen door generaal Hunt Stockwell (gespeeld door Robert Vaughn), om klussen voor hem op te knappen (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie)).


In order of descending rank Hannibal is a Colonel, Murdock a Captain, Face a Lieutenant and BA a Sergeant. Although Murdock technically outranks him when Hannibal is absent it's normally Face who takes charge due to Murdock's apparent insanity. Hannibal, Face and BA were all Green Berets, members of the US Army Special Forces. In The A-Team: A Nice Place to Visit (1983) we see Murdock wearing his formal uniform at a funeral and see that he was an army helicopter pilot but not a Green Beret. His uniform does display the Parachutist Badge (Airborne wings) showing that he has undergone paratrooper training (www.imdb.com/title/tt0084967/trivia?ref_=tt_ql_2).

So the first ever episode of “The A-Team.” This is the show that made a pin-on button of Mr. T pretty much the coolest thing you could wear to my third grade class.
The B.A. button supplanted even the seemingly invincible, studded leather jacket with zippers all over it, from second grade. This is serious business. But I think the most important thing about The “A-Team” pilot has to do with the fact that it has a different Face.
Quoth Wikipedia:
Tim Dunigan played this role in the pilot episode, but reputedly he was thought to look too young to be a believable Vietnam veteran, and he was much taller than the rest of the cast. He was replaced by [Dirk] Benedict… ....the pilot is actually a two parter and kind of the classic Western scenario, borrowed partially from, yes really, The Seven Samurai. This gang of Mexican bandits, led by a man who says things like “come, we will talk! You will see that I am a lover of life! A hunter of Rabbits! A Singer of Songs!” plague a small village and shake them down for all of their money and terrorize their women...So some journalist is investigating all of this for some reason and they capture him. He works for the same paper as that chick Amy and since nobody else can help, she tracks down the A-Team, even though most people seem to regard them as an urban legend. After that, a whole ton of predictable stuff happens and none of it makes any sense. It turns out that the banditos terrorizing this small town are part of what must be a billion dollar business, smuggling crates of marijuana to The States, where it will no doubt lead to countless overdoses and cases of hard core addiction. So why are these guys, with direct ties to the military (WOOPS, I mean “gorillas” because the real Mexican army would never dabble in narcotics trafficking) call attention to themselves by shaking down a farming village for what must literally be a couple thousand dollars a year? Because, um…When we meet Hannibal, one of the most wanted men in America he is keeping a low profile working in the movie industry. Granted, he is in a big rubber suit playing a sea monster or something, but that’s never really explained. Murdock is semi-faking his stay in the nut house and the guys get him out. I think Face is just a gigolo, everywhere he goes. B.A. is kicking it in the ‘hood and polishing his van while passing on life lessons to black youth, which at least seems like something that could actually happen. ...So Amy goes through this whole bullshit routine and brings on the A-Team. They go down, uncover the drug ring, blah, blah, blah. At some point they use a crop duster to kill the pot crops. Amy doesn’t have enough money to pay their full fee, but they do the job anyway. B.A. converts an old school bus into a tank or something. It’s just a mess. A big part of this is Face using pure bullshit to con the staff of a high end resort into believing he is a producer looking to make a big Hollywood movie there to the extent that the concierge gets the national minister of culture or whatever to arrange for them to have a military helicopter. Nobody is ever like, “by the way, what studio do you work for because I’d like to call them.” Or, “I know this is only Mexico, but we’re still not going to give you a military helicopter.” The rest of it is really kind of boring and involves tons of Jeeps. The other really noteworthy thing about this episode is that this massive Mexican dude fights B.A. and kicks his ass! I can’t guarantee anything, but I bet that B.A. doesn’t lose a fight for the whole rest of the series (www.ruthlessreviews.com/10509/the-a-team-season-one-and-the-malt-liquors-of-the-world-a-journal-episodees-1-2/).

The formula was always the same.
One good citizen was abused or pushed into giving up their home, money – or worse – their life by a worthless set of hoodlums or authority figures from the criminal underworld, but the police was powerless to do anything about it.  They would need definite proof or the very police officer who was assigned the case, was part of the conspiracy.
Cue The A-Team!
Time for this quintessential quartet to make their mark and who better to solve this issue than four heavily trained and extremely skilled elite soldiers who feared no one and always brought home success?
The victims who cried out for help in each episode were hard working people like a local farmer, a fire brigade who were on the brink of having to close their business, an honest to God police officer who wanted to exterminate any corruption in his department to even the a very powerful mafia boss who made his money with extortion.
But there was more!  The four members of The A-Team were continuously hunted down by the American army or an overzealous sheriff of a one-horse town.  So the premise of the show wasn’t just about our heroes staying alive against a powerful opponent and trying to finish their missions.  No, there was always the looming danger that they would end up in prison …
One classic element that can be found in every single episode is how the mission half-way through would suddenly pose serious problems.  Usually, this meant that our heroes were captured and they had to find an ingenious way to escape their captivity.  For a moment there, it seemed that the ‘good guys’ would lose from the ‘bad guys’!
ut nothing to fear!  B.A., Hannibal, Face & Murdock of The A-Team would always rise to the occasion and stand tall.  THAT was the number 1-reason for its success.  You knew the good guys were going to win.
The show was an innocent, childlike look upon the world, a purposely naive and innocent picture without any bloodshed or real pain.  It was the same way children used to play cowboys & Indians.
The A-Team only had one ideal: to make people enjoy the show!
...
Of course, everything that has a beginning must come to an end.  And it is the last season of The A-Team which is the weakest, because the creators of the show started tampering with the rules.  Seasons 1, 2 3 & 4 all followed the same basic set of guidelines, but season 5 became quite something different.  The new trend was already set in motion when a character was killed on-screen for the very first time in the show!
Colonel Lynch and the legendary Colonel Decker – amazingly performed by William Lucking and Lance LeGault – were never successful in apprehending the A-Team in seasons 1 through 4.  Thus, they were replaced by Jack Ging who would play the part of General Bull Fullbright.
Unbeknownst to the viewer, this latest character would be shot in the back and come to pass seconds later – a true shock for the otherwise docile television show.  Oh no!!  Someone died on The A-Team!!!  I knew it …
With the very first death set in motion, the show started its last season.  It wasn’t much of a success and it became clear that the show was running on its last legs.
In season 5 the team is lured in a trap by General Hunt Stockwell (measly performed by Robert Vaughn) resulting in the team having to work for the government + a new character was added to the group.  His name was Frankie Santana, a young but very talented Puerto Rican stuntman from Hollywood who managed to come up with an unlimited resource of equipment to create special effects, such as fake explosions, and such.
The new character was played by Eddie Velez.  The actor tried to fit in, but in truth never became a familiar face like the original set-up.
The biggest problem of The A-Team started when the show took itself too serious.  B.A. and Face started to fade to the background, Hannibal was hardly the leader of the group and no longer took on any more disguises and even Murdock was only occasionally amusing.
All in all, it wasn’t that bad, but it became painfully obvious that The A-Team had started to drain.  Once so fresh and powerful, the best show of the ’80s had become a bit of a humdrum …
(https://belgianfilmfreak.wordpress.com/tag/a-team/)



Ed Sheeran heeft een liedje over, genaamd A-Team, of toch niet?

“Witte lippen, bleek gezicht, branende longen, lange nachten en vreemde mannen.” Nee, Ed Sheerans lied A Team gaat niet over de vrolijke boefjes van de gelijknamige tv-serie (https://goedgelovig.wordpress.com/2012/01/21/recensie-ed-sheerans-the-a-team/).


De serie gaat over vier Vietnamveteranen die er ten onrechte van worden beschuldigd de bank van Hanoi net na het einde van de oorlog te hebben overvallen. Zij zeiden dat het een missie was, doch daags na de missie wordt het kantoor van de officier opgeblazen en zo ook de officier. Ze worden ervoor veroordeeld, maar weten uiteindelijk te ontsnappen uit Fort Bragg. Ze vluchten naar Los Angeles en duiken onder. Daar overleven ze als huurlingen, maar zo nu en dan helpen ze ook gratis mensen die onrecht wordt aangedaan.
Hoewel iedere aflevering van het A-Team op zichzelf staat en dus onafhankelijk is te kijken, zijn er toch een aantal subplots die als een rode draad door de serie lopen. Zo worden ze gedurende de eerste helft van de serie opgejaagd door verschillende personen van het Amerikaanse leger: kolonel Lynch, kolonel Briggs en kolonel Decker en hun soldaten van de militaire politie.
Ook worden zij enkele afleveringen gevolgd door generaal Harlan The Bull Fullbright die er, net als Lynch en Decker, zelfs na grote moeite niet in slaagt om het A-Team achter slot en grendel te krijgen. Wanneer Fullbright samen met het A-Team in Vietnam op zoek is naar zijn dochter, raakt hij echter overtuigd van de onschuld van de leden van het A-Team. Hij krijgt echter geen kans meer om hen te helpen, doordat hij door een Vietnamese oorlogsmilitie wordt doodgeschoten.
De eerste drie afleveringen van het vijfde (en laatste) seizoen draaien om de gevangenname, berechting en (voorkomen) executie van drie van de vier A-Teamleden. Ze worden gearresteerd als ze achter een legerkapitein aangaan die hun onschuld kan bewijzen. Door een militaire rechtbank worden B.A., Face en Hannibal veroordeeld tot de doodstraf en in afwachting van de voltrekking daarvan zitten ze op een militaire basis op een eiland in de oceaan. Ze worden echter gered door Murdock en het nieuwe teamlid Franky Santana, met hulp van generaal Hunt Stockwell. Doordat ze nog steeds veroordeelde criminelen zijn, kan Stockwell hen dwingen voor hem te werken in ruil voor bescherming. De opdrachten die ze moeten uitvoeren dienen de Amerikaanse overheid, maar zijn allemaal clandestien (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie)).



Much like First Blood and Rambo: First Blood, Part II, The A-Team has taken potshots at civilians who don’t acquiesce to Military Majesty.  But where Stallone’s movies punch hippies and anti-war critics, The A-Team instead isolates said military critics into cowboy hat-wearing villains.
In this episode, it is not enough that the villains were the town bullies.  It is not enough that Brenner was the only one to stand up to them and was killed because of it.  It was not enough that “The Law” condones the behavior of the Villains of the Week.  We had the add that the Villains hate Military Personnel.  In this case, the Watkins Boys forbade ANYONE from going to Mr. Brenner’s funeral.  Because Ray Brenner, you see, was a Vietnam Veteran.  And, because of it, Brenner was hated.  The “Why He Was Hated,” however, is never addressed here – much like any other Peacenik-bashing picture fest (https://heavyarmor.wordpress.com/2014/04/20/hiring-the-a-team-season-1-episode-14-a-nice-place-to-visit/).

The series was originally conceived by NBC executive Brandon Tartikoff. Tartikoff was influenced by The Dirty Dozen (1967) and Mad Max 2 (1981). Murdock was inspired by Bruce Weitz's character, Mick Belker, from Hill Street Blues (1981). Tartikoff was impressed with Mr. T in Rocky III (1982) (www.imdb.com/title/tt0084967/trivia?ref_=tt_ql_2).

B.A. Baracus bears the tattoos "Pity" and "Fool" on his knuckles, as a tribute to Mr. T's catchphrase from Rocky III (1982): "I pity the fool!". Contrary to popular myth, B.A. Baracus never uttered that exact phrase on "The A-Team" (www.imdb.com/title/tt0429493/trivia?ref_=tt_ql_2).

Sergeant Bosco Albert "B. A." (Bad Attitude) Baracus /bəˈrækəs/, played by Mr. T... is a fictional character and one of the four protagonists of the 1980s action-adventure television series The A-Team. B. A. Baracus appeared on The A-Team from the series beginning in 1983 until its cancellation in 1987. He is arguably the breakout character of the series and has become a cult icon worldwide.....In the pilot episode, "Mexican Slayride", B. A. is described as follows by a reporter colleague of Amy Allen: "Bosco Baracus. Known as B. A. for 'bad attitude.' The man is a mechanical genius. He also has one of the worst conduct records in the army. He likes to slug officers." A rough-and-tough fighter, the character of B. A. Baracus is basically that of the public persona of Mr. T himself. He is known for his trademark African Mandinka warrior hairstyle (often mistaken for a mohawk hairstyle), and his gold jewelry.
While the other members of the team regularly resort to disguises, scams and subterfuge to achieve their goals, B. A.'s distinctive appearance and confrontational attitude usually lead to a more direct approach to problems, which often involve either his skills at hand-to-hand combat, or his mechanical talents.
He is a highly skilled mechanic and has an amazing talent for making impressive machinery out of just about any ordinary parts.
...
A teetotaler, B. A. never touches alcohol, preferring milk instead. He suffers from pteromechanophobia, an intense fear of flying, especially when the plane in question is flown by "Howling Mad" Murdock. He typically exclaims, "I ain't gettin' on no plane!" This difficulty is often overcome by other members of the team drugging him, knocking him unconscious, or, as in one episode, hypnotizing him, so he can be transported without objection. In the Season 1 episode "The Beast from the Belly of a Boeing", he is on a plane pretending to be a maintenance technician with Murdock when the plane suddenly takes off (https://en.wikipedia.org/wiki/B._A._Baracus).


De serie werd door Stephen J. Cannell geschreven rondom Mr. T naar aanleiding van zijn optreden in Rocky III met Sylvester Stallone. De bedoeling was dat Mr. T de leider van het A-Team werd en dat de andere personages veel minder tekst kregen. Gaandeweg het schrijfproces besloten de schrijvers de andere personages veel uitgebreider te maken, ook bedachten ze een nieuw personage (Hannibal) dat de leiding kreeg.
Ook het karakter van de serie veranderde: eerst wilde men er een serieuze actieserie van maken, maar al snel koos men voor een kinderlijker, minder gewelddadig en vooral humoristischer karakter. Interessant is hierbij dat men als uitgangspunt voor de serie koos voor een parodie. Het A-Team moest eigenlijk een soort parodie op actie- en oorlogsfilms worden. Dit verklaart waarom de actie, de verhalen, het acteerwerk en de muziek allemaal een tikkeltje overdreven zijn.
De titel A-Team is een verwijzing naar de standaardbenaming voor de kleinste Green Beret (Commando)-legereenheid. In hun Vietnam-tijd waren de vier hoofdpersonages uit de serie lid van zo'n A-Team (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie))..


According to Stephen J. Cannell, the writers had a running gag where they would stage these horrific car crashes, but the people would come out unscathed. They would do this to test the limits of realism on purpose (www.imdb.com/title/tt0084967/trivia?ref_=tt_ql_2).


Although ratings soared during its early seasons, many television critics described the show largely as cartoonish and thereby wrote the series off. Most reviews focused on acting and the formulaic nature of the episodes, most prominently the absence of actual killing in a show about Vietnam War veterans.
They are all Vietnam veterans. The gradual assimilation of Vietnam into acceptable popular mythology, which began solemnly with The Deer Hunter, has reached its culmination with The A-Team: No longer a memory to be hurriedly brushed aside, but heroes of a network adventure show. Their enemy is a comic army officer, Col. Lynch, see Sgt. Bilko, see Beetle Bailey, see M*A*S*H*, whose pursuit of our heroes is doomed to slapstick failure. This is classic right-wing American populism; patriotic, macho, anti-authority, and is unlikely to be understood in Britain, where to be right-wing implies an obsequiousness towards officers and the status quo. But right-wing this series certainly is. The bandits, it turns out, are in league with a group of sinister guerrillas who are trying to destabilise the country. Thanks to the A-Team's hearts and minds policy, the villagers rise up and put them to rout, in a 20-minute series of comic-book battle scenes, over-turning cars and airplane stunt-tricks, in which not a single person is hurt.
Mary Harron, New Statesman (https://en.wikipedia.org/wiki/The_A-Team)

The violence presented in The A-Team is highly sanitized. People do not bleed or bruise when hit (though they might develop a limp or require a sling), nor do the members of the A-Team kill people. The results of violence were only ever presented when it was required for the script. In almost every car crash there is a short take showing the occupants of the vehicle climbing out of the mangled or burning wreck, even in helicopter crashes. However, more of these types of takes were dropped near the end of the fourth season. According to Stephen J. Cannell, this part of the show did become a running joke for the writing staff and they would at times test the limits of realism on purpose.
The show has been described as cartoonish and likened to Tom and Jerry. Dean P. of the Courier-Mail described the violence in the show as "hypocritical" and that "the morality of giving the impression that a hail of bullets does no-one any harm is ignored. After all, Tom and Jerry survived all sorts of mayhem for years with no ill-effects." Television reviewer Ric Meyers joked that the A-Team used "antineutron bullets—they destroy property for miles around, but never harm a human being". According to certain estimates, an episode of the A-Team held up to 46 violent acts. Stephen J. Cannell, co-creator of the show responds: "They were determined to make a point, and we were too big a target to resist. Cartoon violence is a scapegoat issue." Originally, The A-Team's status as a hit show remained strong, but it ultimately lost out to more family-oriented shows such as The Cosby Show, Who's the Boss? and Growing Pains (https://en.wikipedia.org/wiki/The_A-Team).

Aanvankelijk had men voor de rol van Hannibal James Coburn op het oog, maar het werd uiteindelijk toch George Peppard.
Dwight Schultz stond voor z'n rol als Murdock ook op de tocht: de producers vonden dat hij zijn rol overdreef. Pas nadat men een proefaflevering met testpubliek maakte besloot men om Schultz toch te houden.
Men had voor de rol van 'Face' Dirk Benedict op het oog, maar wegens contractuele problemen werd de rol in de pilot-aflevering gespeeld door Tim Dunigan. Hierna werd Dunigan alsnog vervangen door Benedict.
Gedurende de opnames waren er enkele strubbelingen tussen de acteurs. Amy werd uit de serie geschreven, naar verluidt omdat Melinda Culea te veel eisen had; ze wilde deel uitmaken van het team en meer actiescenes doen. George Peppard en Mr. T konden niet samen door een deur, voornamelijk omdat Peppard het niet verkroppen kon dat, hoewel hij in tegenstelling tot Mr. T een formele opleiding tot acteur had gevolgd, Mr. T de echte ster van de serie was.
Het budget van de serie was op sommige momenten zo laag dat men ervoor koos om sommige bijrol-acteurs te recyclen. Acteurs die soms een gastoptreden als slechterik hadden werden in een bepaalde aflevering verslagen maar verschenen in de volgende aflevering weer als slechterik maar dan in een ander personage. Hierdoor kwam het dat een acteur meerdere slechteriken speelde en dat veel van de slechteriken op elkaar leken. Alle scènes van meerdere personages die door 1 acteur werden gespeeld werden dan op 1 dag opgenomen (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie)).

The remaining cast members have not made it a secret that Mr. T and George Peppard did not get along very well on the set. Arguments were fed by the fact that Mr. T became the real star of the show, despite Peppard's being a 'proper movie actor'. Things got even worse when Peppard learned that Mr. T was paid more than he was (www.imdb.com/title/tt0084967/trivia?ref_=tt_ql_2).

George Peppard and Mr T were the big names to start with in The A-Team and this showed off screen as toward the end of the shows life George Peppard refused to work beyond 5:30. When Mr T herd about this he also refused to work beyond this time which only left Dirk Benedict and Dwight Schultz working late into the evening to make up the shots. This is why in later episodes you will see a lot of scenes with just Dirk and Dwight (www.legendarytv.com/the_a-team/the_a-team_show_facts.asp).
De eerste aflevering van het A-Team werd in januari 1983 uitgezonden op de Amerikaanse televisie. Vervolgens werd het A-Team wekelijks op de Amerikaanse tv uitgezonden. De serie was meteen een succes en liep door tot december 1986. In die tussenliggende periode werden er 98 afleveringen gemaakt. Vanaf mei 1984 was het A-Team ook in Nederland wekelijks te zien.
Na het einde van de serie ging er jarenlang het gerucht van een bioscoopfilm over het A-Team. De film zou een soort reünie moeten worden. Het team zou in deze film een volledig pardon krijgen en dus niet meer gezocht worden door de overheid. Deze plannen kregen geen doorgang toen George Peppard in mei 1994 overleed (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie)).

In the opening season the A-team use standard weapons of the US Army from the Vietnam War era, Colt 45 pistols, M16 assault rifles, M60 machine gun, M79 grenade launchers, Remington 870 pump action shotguns and Remington 700 sniper rifles. They later replaced the M16s with folding stock Ruger Mini-14 assault rifles. Face uses a stainless steel Smith & Wesson .357 Magnum revolver and Hannibal a Smith & Wesson 9mm automatic pistol. They also make occasional use of an Uzi submachine-gun and Hannibal carries a Fairburn & Sykes commando dagger on his belt (www.imdb.com/title/tt0084967/trivia?ref_=tt_ql_2). "So many different firearms were used in the 1980s hit “The A-Team” that it’s impossible to list them all. For five seasons, the wrongly accused foursome used rifles, handguns, submachine guns and shotguns to bring justice for the little guy while trying to stay out of jail. And the best part had to be that regardless of the number of explosions or rounds fired, nobody ever got seriously hurt except for the occasional flesh wound of a team member." As a result, the American Rifleman declared The A-Team the Number One Show on Television to regularly feature firearms (https://en.wikipedia.org/wiki/The_A-Team).


The 1983 black and metallic gray GMC Vandura van used by the A-Team, with its characteristic red stripe, black and red turbine mag wheels, and rooftop spoiler, has become an enduring pop culture icon. The GMC Vandura used on the A-Team movie was also on display at the 2010 New York International Auto Show.
Early examples of the van had a red GMC logo on the front grille, and an additional GMC logo on the rear left door. Early in the second season, these logos were blacked out, although GMC continued to supply vans and receive a credit on the closing credits of each episode (https://en.wikipedia.org/wiki/The_A-Team).



In The A-Team zijn vijf GMC-bestelbusjes gebruikt, waarvan twee mooi en onbeschadigd moesten blijven (deze worden ook wel de gave uitvoeringen genoemd). Er zijn heel veel onofficiële Vans gebruikt (ook van andere merken als Chevrolet en Ford), die werden gebruikt om grote stunts mee te doen (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie)).

The series has achieved cult status through heavy syndication in the U.S. and internationally. It has also remained popular overseas, such as in the United Kingdom, where the show has been on-air almost continuously in some form since it was first shown in July 1983 (currently running on the satellite and cable channel Esquire Network. This series is also slated to begin airing over NBC-TV's OTA digital subchannel network, Cozi TV, in January 2016 (https://en.wikipedia.org/wiki/The_A-Team).

Dit programma is een van de jeugdherinneringen die worden aangehaald in het lied Kvraagetaan (2007) door Fixkes. De zanger zingt dat in zijn jeugd "niemand Hannibal of Murdock wilde zijn" (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(televisieserie)).

20th Century Fox revived the series as a feature starring Liam Neeson, Bradley Cooper, Quinton Jackson and Sharlto Copley as the four characters from the show. Directed by Joe Carnahan, the feature was released in 2010 (http://deadline.com/2015/09/a-team-series-remake-chris-morgan-stephen-j-cannell-1201544600/).


The A-Team is een Amerikaanse speelfilm uit 2010, geregisseerd door Joe Carnahan. De film is gebaseerd op de gelijknamige TV-serie uit de jaren tachtig.
Enkele gewezen Amerikaanse soldaten uit de Irakoorlog worden er vals van beschuldigd dat ze een paar drukplaten van de U.S. Treasury hebben gestolen uit Bagdad. Ze werden op deze missie uitgestuurd door een legerkapitein en ene Lynch van de CIA. Het werkelijke doel was om het A-Team erin te luizen. Dit plan slaagde en het A-Team werd gevangengezet. Door toedoen van Lynch werd het A-Team weer bevrijd met de opdracht om de drukplaten op te sporen. Tijdens deze missie komen ze erachter dat Lynch de platen al in zijn bezit heeft. En dan gaat het A-Team druk aan de slag om hun naam te zuiveren (https://nl.wikipedia.org/wiki/The_A-Team_(film)) A sequel was planned but Bradley Cooper and Joe Carnahan confirmed that it was canceled because of this film's disappointing box-office returns (www.imdb.com/title/tt0429493/).


The movie that plays at the Frankfurt psychiatric hospital begins with the original The A-Team (1983) theme music, and its credits contain names that relates to the original Team's careers:
The first name credited is "Reginald Barclay." Dwight Schultz, who was the original Murdock, played a character named Reginald Barclay in Star Trek: The Next Generation (1987), Star Trek: Voyager (1995), Star Trek: First Contact (1996) and Star Trek: Elite Force II (2003).
The next credit reads "Thomas Banacek." George Peppard, who was the original Hannibal, played detective Thomas Banacek in Banacek (1972).
The third and final credit reads "G.F. Starbuck." Dirk Benedict, who was the original Face, played Lieutenant Starbuck in Battlestar Galactica (1978) (www.imdb.com/title/tt0429493/trivia?ref_=tt_ql_2).
‘A-Team’ TV Series Remake In Works With Chris Morgan Producing
(http://deadline.com/2015/09/a-team-series-remake-chris-morgan-stephen-j-cannell-1201544600/, www.comingsoon.net/tv/news/616551-the-a-team-remake-series-in-the-works-at-20th-century-fox-tv) (www.serieblog.nl/the-a-team-komt-terug/)


Iconisch voor de jaren tachtig..
En zelfs de film kan niet tippen aan die parodie-stijl. Als kind was ik niet echt bekend met dat gegeven. Al ga je na een tijdje wel twijfelen aan al dat geschiet zonder dat iemand geraakt wordt. Deed me een beetje denken aan Sinterklaas. Al dat geloof ergens in. Maar de A-team-TV-serie was een parodie, een soort knipoog naar al die actiefilm's en series...
Was er bier in de serie?

Jazelker, zoals we al zagen in de scene barfight...


Hmm, beetje weinig bier...

Oven uit zestiende-eeuwse bierbrouwerij hergebruikt
De karakteristieke oven van de onlangs gevonden resten van de zestiende-eeuwse bierbrouwerij Het Delffse Wapen van IJsbrant Ben wordt opnieuw opgebouwd. Op een binnenplaats in het nieuwe wooncomplex De Keizer aan de Wijdesteeg in Amsterdam krijgt hij een plek.
Bouwbedrijf en restaurateur De Nijs heeft volgens Het Parool besloten om de over te restaureren. Daarna wordt hij op de plek waar hij lange tijd stond, herbouwd. De oven van de brouwerij herinnert aan de vele industrieën, zoals bierbrouwerijen en zeepziederijen, die de stad telde in de zestiende eeuw.
Vorige maand stuitte een stadsarcheoloog op de oude oven, die in relatief goede conditie is gebleven. De loden leidingen en bakstenen gootjes zaten er nog aan.
De fabriek werd na 1680 gesloten. De ronde oven werd opengebroken om ruimte te bieden voor een 'poer', de basis voor pijlers, die het fundament vormde voor het pakhuis dat erop kwam.
De resten kwamen naar boven na de sloop van de garages en de Tapakspanden naast het Slangenpand (www.ad.nl/amsterdam/oven-uit-zestiende-eeuwse-bierbrouwerij-hergebruikt~a96bd24e/).



Mitraformule overgenomen door drankengroothandel De Monnik Dranken
Drankenspeciaalzaakketen Mitra maakt definitief een doorstart. De slijterijformule is overgenomen door drankengroothandel De Monnik Dranken en ondernemers met een Mitra-winkel. Dat is vrijdag bekendgemaakt door De Monnik Dranken.
Mitra, dat onderdeel was van de Dirkzwager Groep, telt nu 120 ondernemers met circa 145 drankspeciaalzaken. De ruim twintig eigen winkels van de failliete keten zijn eerder al gesloten (www.stap.nl/nl/nieuws/laatste-nieuws.html/3454/5065/slijterij-mitra-maakt-een-doorstart-#p3454).
(http://monnik-dranken.nl/nl/mitra-drankenspeciaalzaak-maakt-doorstart/) De samenwerking tussen De Monnik Dranken en de ca. 120 ondernemers met ca. 145 drankspeciaalzaken wordt geïntensiveerd en samen zullen ze sturing gaan geven aan de nieuwe organisatie van Mitra. Mitra zal dus geen onderdeel worden van De Monnik Dranken, maar zal op zichzelf staand opereren, waarbij de ondernemers een eigen bestuur zullen vormen.
De afgelopen weken heeft de curator, mr. Coen Houtman (Poelmann Van den Broek Advocaten te Nijmegen), zich ingespannen om er voor te zorgen dat een dergelijke doorstart gerealiseerd kon worden. Tot grote tevredenheid van de Mitra franchisers en De Monnik Dranken als toeleverancier is de curator er in geslaagd de Mitra-formule voor de consument te bewaren.
Hans Olde Monnikhof, directeur De Monnik Dranken: ”De doorstart zorgt ervoor dat Mitra, sinds 1974 actief en een grote speler in de drankenwereld, niet uit de markt verdwijnt. De ondernemers hebben een zware tijd achter de rug, maar gelukkig kunnen we met elkaar weer vooruit kijken” (http://monnik-dranken.nl/nl/mitra-drankenspeciaalzaak-maakt-doorstart/).

Bierfestivals
Er waren deze maand weer diverse bierfestivals, zoals Burg Bieren Bierfeest, Haarlem Culinair Speciaalbierfestival, Kimchi Festival van Oedipus, Delftse bierfestival van Bierlokaal Locus Publicus. En 4 september is er alweer het Apeldoornse Bierfestival.

Megabierfusie bierbrouwer AB InBev in oktober klaar 
De fusie van de biergiganten AB InBev en SABMiller moet op 10 oktober zijn afgerond.
Een dag later zal het gezamenlijke aandeel van de Amerikaans-Belgische brouwer en de Zuid-Afrikaanse branchegenoot voor het eerst aan de beurs van Brussel genoteerd zijn, met een secundaire notering in Zuid-Afrika. Dat maakte AB InBev maandag bekend.
De twee grootste brouwers ter wereld bereikten vorig jaar al overeenstemming over een overname.
Tegen de toen geldende wisselkoersen was het bod van 44 pond per aandeel goed voor een totaal overnamebedrag van ruim 100 miljard euro. AB InBev verhoogde zijn bod dinsdag naar 45 pond per aandeel om de waardedaling van het Britse pond te compenseren.
Het bestuur van SABMiller schaarde zich vrijdag formeel achter het verhoogde overnamebod van AB InBev. Eerder op de dag stemde de Chinese toezichthouder al in met de fusie. Toezichthouders in de Verenigde Staten deden dat daarvoor ook al (www.nu.nl/economie/4301106/megabierfusie-bierbrouwer-ab-inbev-in-oktober-klaar.html). Vorige maand berichtte ik nog dat de fusie werd uitgesteld, maar de ontwikkelingen gingen sneller dan mijn maandelijkse nieuwsbrief...
Alhoewel als ik wil teruglinken vind ik het bericht niet eens... Heb ik dat nieuws weer gemist??

SABMiller zet deal met AB InBev on hold
Bij SABMiller zijn ze voorlopig gestopt met de voorbereidingen op de fusie met AB InBev. Die beslissing komt er nadat enkele aandeelhouders niet meer tevreden zijn met het overnamebod, omdat de waarde van de pond sterk is gedaald.
Verhoogd bod
Een aantal aandeelhouders vindt dat ze niet genoeg gecompenseerd zijn voor de val van de pond, ten gevolge van de Brexit. AB InBev verhoogde nochtans onlangs zijn bod met 1 pond per aandeel.
Voorlopig is het nog niet duidelijk wat er nu gaat gebeuren, maar dat er een kink in de kabel zit, is duidelijk. De raad van bestuur van SABMiller bekijkt nu het laatste bod van AB InBev en het is afwachten wat hun beslissing zal zijn.
Enkele dagen geleden leek de deal bijna volledig rond, nadat de goedkeuring van de Europese en Amerikaanse mededingingsautoriteiten was verkregen.
Ook problemen bij andere partijen
De raad blijkt nu echter bang te zijn dat een aantal aandeelhouders de fusie uiteindelijk niet zal goedkeuren. Tot het probleem is opgelost, heeft SABMiller besloten om al het contact met AB InBev, rond de voorbereiding van de fusie, stop te zetten.
Ook bij Molson Coors en Asahi zullen ze de ontwikkelingen opvolgen. Zij nemen immers delen van SABMiller over, maar die deals worden enkel afgerond als de fusie met AB InBev er ook effectief komt (www.retaildetail.nl/nl/news/food/sabmiller-zet-deal-met-ab-inbev-hold).

Ik vermoed dat ik het nieuws wel heb ingevoerd, maar niet goed heb opgeslagen....

ABInBevSABMiller
ABInBev, bekend van merken als Stella Artois en Skol, verkocht in het tweede kwartaal minder bier dan een jaar geleden: 114,9 miljoen hectoliter. De brouwer kampt met afzetproblemen in Latijns-Amerika en heeft te maken met een afnemende populariteit van zijn biermerken in Europa en de Verenigde Staten.
SABMiller heeft de onderhandelingen met ABInBev over een overname opgeschort, nadat een kleine groep aandeelhouders deze week dwars ging liggen. Zij eisen dat het Belgisch-Braziliaanse bedrijf met een hoger bod komt. Er ligt momenteel een bieding van $103 mrd op SABMiller (www.stap.nl/nl/nieuws/laatste-nieuws.html/3454/5072/abinbev-verkoopt-in-europa-minder-bier#p3454).

Ach ik mis wel vaker nieuws:

Oudste bierblog van Nederland bestaat 10 jaar
Deze week viert het oudste bierblog van Nederland haar tiende verjaardag. Op 14 juli 2006 schreef Henri Reuchlin op www.bierburo.nl zijn eerste bijdrage over bier en botten. Sindsdien zijn er ongeveer eens per twee weken in totaal bijna 300 blogs van zijn hand gevolgd.
Het zijn verhalen met de meest uiteenlopende onderwerpen zoals bieren gebrouwen met gloeiende stenen of met johannesbrood, schitterende bierdiners, brouwersleed, het oogsten van hop, de hoogste kroegen van Afrika of Engeland en oude en nieuwe brouwerijen in Nederland en ver daarbuiten. Het bierblog van het Bierburo geeft zo een mooi inkijkje in de ontwikkeling van de bierrevolutie in het afgelopen decennium (http://bierista.nl/actueel/oudste-bierblog-van-nederland-bestaat-tien-jaar/). Het geeft mij een idee voor een nieuw item, waarover later meer...

Parlamento italiano aprova definição de cerveja artesanal
"Als je ambachtelijke bier dat wordt geproduceerd door kleine onafhankelijke brouwerijen en niet tijdens de productie fase, pasteurisatie en microfiltratie worden onderworpen definiëren. Voor de toepassing van deze alinea, middelen voor kleine onafhankelijke brouwerij, dat is wat er juridisch en economisch onafhankelijk is van andere brouwerijen, die aparte voorzieningen van andere brouwerijen, die niet werkt onder licentie en met een jaarproductie van niet meer dan 200 000 hl gebruikt, met inbegrip van die van kwantitatieve productie aan derden. "
Zo zou de beroemde brouwerij Birra del Borgo uit die denominatie zijn vanwege de recente aankoop door AB-Inbev reus . De wet moet nog revisies en specificaties waarin pasteurisatie stap van de werkwijze wordt uitgevoerd, omdat sommige het proces en eindigen refermentar bier in de fles en op de lengtemaat deze microfiltratie (hoeveel micron?).
Een ander vermeldenswaardig punt heeft betrekking op de productie van brouwer inputs, zoals hop aan te moedigen:
"Het ministerie van Landbouw bevordert de verbetering van de omstandigheden bij de productie, verwerking en afzet van hop en hop producten. Voor dit doel wijst een deel van de middelen die jaarlijks toegekend als een voor de financiering van onderzoek en ontwikkeling van projecten voor de productie en primaire verwerking van prioriteit aan het leveringsschema verwerkt hop, voor genetische studies van hop en de juiste mechanisatie processen te identificeren . ' (www.lupulento.com.br/2016/07/parlamento-italiano-aprova-definicao-de-cerveja-artesanal/)

AB InBev acquires Birra del Borgo
Ja dit zal aan de lopende band gebeuren...
Birra del Borgo partners with Anheuser-Busch InBev; AB InBev to support craft brewer’s plans to grow
(Rome, ITALY) – Birra del Borgo is happy to announce that it has decided to partner with Anheuser-Busch InBev (AB InBev). The partnership will give Birra del Borgo, one of the leading craft brewers in Italy, a unique opportunity to make the necessary investments for expansion while continuing to independently manage its business and define how to grow.
AB InBev will provide the support to allow Birra de Borgo to expand its brewery know how and infrastructure, continue to innovate and bring new great beers on the market through its distribution system. Founder Leonardo Di Vincenzo will continue to lead Birra Del Borgo as CEO of the company (http://beerpulse.com/2016/04/a-b-inbev-acquires-birra-del-borgo-ceo-to-remain-in-position-4193/).

Hogere opbrengst alcoholaccijnzen eerste kwartaal
De opbrengst van de alcoholaccijnzen is in het eerste kwartaal van 2016 duidelijk hoger dan die in het eerste kwartaal van 2015. In 2015 ging het om € 251 miljoen, dit jaar om € 264 miljoen, dat is een stijging met ruim 5%. Dat blijkt uit cijfers van het CBS.
Kijk je echter naar de accijnsopbrengsten van de drie soorten alcoholhoudende drank afzonderlijk, dan zie je dat de accijnsopbrengst op gedistilleerde dranken ('alcoholaccijns') behoorlijk is gestegen, evenals die op wijn, inclusief prosecco en champagne. De opbrengst van de bieraccijns is beduidend lager (www.stap.nl/nl/nieuws/laatste-nieuws.html/3454/5053/hogere-opbrengst-alcoholaccijnzen-eerste-kwartaal-#p3454).

The Beer Mile in Engeland: al bier drinkend rennen
Beer Mile World Classic is een internationale race waarbij de renners al bier drinkend een mijl afleggen. Zondag 31 juli 2016 werd de race in Londen gehouden.
Als je de race in je eentje loopt, moet je vier biertjes meebrengen. De eerste nuttig je direct bij de start. Daarna ren je een rondje om het veld en vervolgens drink je weer een biertje. Vier biertjes, vier rondjes. Als je biertje op is, draai je het blikje of flesje om zodat iedereen kan zien dat het daadwerkelijk leeg is. Verspil je bier, door bijvoorbeeld over te geven, dan moet je een extra rondje rennen. De winnaar krijgt een prijs in de vorm van een beker. Je kunt ook met een team meedoen, dan rent iedereen een rondje en drinkt iedereen een biertje.
Zowel mannen als vrouwen doen mee met de race en het lijkt een pittige uitdaging. Het bier drink je zo snel mogelijk op en dan begin je te rennen. Volgens de deelnemers is het dan ook het moeilijkst om met al dat koolzuur in je maag door te rennen. De enige oplossing: veel boeren! Uiteraard drinkt het publiek een biertje mee, maar dan vanaf de zijlijn (www.metronieuws.nl/xl/raar/2016/08/the-beer-mile-in-engeland-al-bierdrinkend-rennen).

Broodbakmachine voor bier: Startup MiniBrew start met officiële verkoop
Met de Minibrew kun je zelf bier brouwen. Deze kleine machine/brouwewij zal in de lente van 2017 voor het eerst worden uitgeleverd.
MiniBrew BETA machines via de website te bestellen. De winnaar van de Sprout StartUp Of The Year 2016 verkiezing, verwacht de eerste machines in de lente van 2017 uit te leveren. Dit werd natuurlijk gevierd met bier op het kantoor in Utrecht.
Twee jaar geleden hadden oprichters Olivier van Oord en Bart van de Kooij het idee om een bierbrouw machine te maken waarmee je op een simpele wijze thuis bier kan brouwen. Geen gedoe meer met potten en pannen maar een machine die al het (vieze) werk voor je opknapt. Nu twee jaar later, vier prototypes en honderden testen verder is de MiniBrew het enige all-in-one apparaat dat daadwerkelijk bier kan brouwen.
Hoe werkt de MiniBrew?
De volautomatische MiniBrew is gestuurd door een app. Na het vullen van de mout, hop en water neemt de software het over door een simpele druk op je telefoon. Na een brouwproces van slechts 3,5 uur kan de gist worden toegevoegd en begint het fermenteren. Het enige wat nu rest, is wachten tot de gist zijn natuurlijke werking doet en de ingrediënten worden omzet in een home-made biertje. Nadat dit gebeurd is krijgt de gebruiker via de app een bericht dat het bier uit de MiniBrew getapt kan worden (www.biernet.nl/nieuws/startup-minibrew-start-met-officiele-verkoop).

Grolsch gaat samenwerking aan met Dekmantel
Grolsch en Dekmantel zijn een samenwerking aangegaan. Vakmanschap is daarbij de verbindende factor tussen de bierbrouwer en het platenlabel en evenementenorganisatie. ...  In aanloop naar het Dekmantel Festival (4 – 7 augustus) presenteren Grolsch en Dekmantel het eerste resultaat van hun samenwerking: een documentaire met in de hoofdrol de oprichters van de Amsterdamse underground instituten Red Light Radio en Red Light Records (www.biermagazine.nl/bier/22/757/grolsch_gaat_samenwerking_aan_met_dekmantel.html).

Science says: muziek laat je bier beter smaken
Meestal wanneer je een biertje drinkt, gaat dat vergezeld met achtergrondmuziek. In de kroeg, op een festival of bij een feestje: bier en muziek gaan hand in hand.
Het lijkt soms wel alsof je dan nog extra van je biertje geniet. Welnu, dat blijkt ook echt zo te zijn. Bier smaakt lekkerder met muziek op de achtergrond, blijkt uit onderzoek.
Ergens is het ook wel logisch: onze ervaringen worden beter naarmate je ergens meer van geniet. Dus als er leuke muziek opstaat, ben je eerder geneigd om óók meer van je biertje te genieten. En dat is nu dus ook wetenschappelijk bewezen.
De muziek die tijdens dit onderzoek werd gebruikt, was het nummer ‘Oceans of Light’ van The Editors. De britse rockband werkte mee aan dit onderzoek, dat werd gehouden aan de Vrije Universiteit Brussel en de KU Leuven.
Hierbij werden 231 deelnemers gevraagd om bier te proeven en beoordelen. De eerste groep kreeg een biertje, zonder merk of label. De tweede groep kreeg het label wel te zien en de derde groep zag niet alleen het label, maar hoorde ook het nummer van The Editors op de achtergrond spelen.
Die laatste groep gaf een hoger cijfer voor het bier dan de andere twee groepen. De onderzoekers willen nu ook gaan onderzoeken of voedsel, zicht, geur en aanraking er ook voor kunnen zorgen dat biertjes beter smaken (www.metronieuws.nl/lifestyle/food/2016/07/muziek-laat-je-bier-beter-smaken).

The beer used in this experiment, a limited edition named “Salvation,” is a co-creation between TBP and an UK music band called “The Editors3” (TE). The complete description of the creative process involving the development—and characterization—of the experimental taste and sonic stimuli can be accessed at the following link: http://tbpeditors-experience.tumblr.com/; Retrieved on January 2016). The bottle, front and back labels are shown in Figure 1.
Figure 1. Visual presentation of the “Salvation” beer: full bottle (top), zoom-in on front (bottom-left), and back label (bottom-right). Dimensions of the front label (7 × 9 cm) and the back label (7 × 6 cm)—height × width. The bottle is a template 33cl Belgian beer bottle, commonly used among most small-artisanal Belgian brewers (http://journal.frontiersin.org/article/
10.3389/fpsyg.2016.00636/full).

The formula of the beer is based on a UK porter style. Porter beers constitute a sub-category of general dark ale beers. They are considered as dark beers in the EBC color scale4 and have medium body. As an element of the association with the UK, an Earl Grey infusion was added to the beer's formula. Earl Grey tea is aromatized with bergamot orange, giving it a distinctive citrus note in the flavor. The formula is also composed by the following grains: pale, vienner, cara, carafa, and roasted barleys. This combination of malts gives bitter cocoa and biscuit flavor notes. Finally, a classic-hop is also included, with moderated bittering value (IBU)5, in order to add a baseline of bitterness to the final formula. Its alcohol strength is labeled as 5.3%. Figure 2 shows a picture of the beer, as it was served in the experiment. Note that the glass used in this experiment is a TBP glass. In Belgium, each brewery (and sometimes, each type of beer) has its own glass and is generally served in such matching glassware (cf. Spence and Wan, 2015).
(http://journal.frontiersin.org/article/10.3389/fpsyg.2016.00636/full).

Music Influences Hedonic and Taste Ratings in Beer
Felipe Reinoso Carvalho1,2*, Carlos Velasco3, Raymond van Ee2,4,5, Yves Leboeuf6 and Charles Spence3
1Department of Electronics and Informatics, Vrije Universiteit Brussel, Brussels, Belgium
2Department of Experimental Psychology, KU Leuven, Leuven, Belgium
3Crossmodal Research Laboratory, Department of Experimental Psychology, University of Oxford, Oxford, UK
4Philips Research Laboratories, Department of Brain, Body and Behavior, Eindhoven, The Netherlands
5Department of Biophysics, Donders Institute, Radboud University, Nijmegen, Netherlands
6The Brussels Beer Project, Brussels, Belgium
There is growing evidence to support the claim that multisensory information can be used to improve the design of food/beverage products, as well as the design of dining experiences (see Spence, 2015b, for a review). For instance, by systematically manipulating the different sensory cues that are involved in the process of eating and drinking, it is possible to positively impact the overall eating and drinking experience (see Spence and Piqueras-Fiszman, 2014, for a review). Exploring our senses and the way in which they interact while eating and/or drinking, has opened up the way for novel trends, such as “Sensploration”, and concepts, such as “Gastrophysics.” These trends and concepts are contemporary with the interests of upcoming generations that are undoubtedly seeking out experiences that will “promote their senses” (Spence and Piqueras-Fiszman, 2014; Leow, 2015).
In particular, research shows that what we see and hear can exert a significant influence over our perception of, and hedonic responses to, flavors (Spence et al., 2015; see Favre and November, 1979; Seo and Hummel, 2015; Spence, 2015a, for reviews). So, for example, researchers have documented that the curvature of different design elements on a product's packaging can influence the expected taste of a product, with people expecting sweeter tastes for rounder designs and sourer tastes with more angular designs (Lunardo and Livat, 2016; see also Velasco et al., 2016, for a review). Researchers have also documented that the shape of the food, and even the shape of a plate on which it is served, can influence the perception of taste (e.g., sweetness; see Fairhurst et al., 2015; see Spence and Piqueras-Fiszman, 2014, for a review). Furthermore, the different colors that may be used on product packaging/labeling have also been shown to lead to different flavor associations (e.g., Piqueras-Fiszman and Spence, 2011), and to influence the way in which people search for flavor information (for example, when the color information is congruent vs. incongruent with the associated flavor, Velasco et al., 2015). That said, recent reports have evaluated whether sensory interventions can add value by influencing, for example, a customer's willingness to pay. For instance, Michel et al. (2014) demonstrated that consumers are willing to pay significantly more for art-inspired plating, as compared to neat and simple ways of arranging the food on the plate. Notably, such plating techniques already caught the attention of major retailers, such as Lidl1.
(http://journal.frontiersin.org/article/10.3389/fpsyg.2016.00636/full).

?? wablief!? Dus door een andere vorm, kleur en uitstraling verwacht je een bepaalde smaak en ben je bereidt om meer te betalen ook! De verpakking speelt dus wel degelijk een rol!!

It is important to point out that the way in which foods and drinks are perceived prior to tasting is mostly related to visual and orthonasal sensory inputs (Spence and Piqueras-Fiszman, 2014). Nevertheless, a spate of recent studies has also highlighted the significant influence that sound can have on how we perceive foods and drinks, considering that this can add significant value (not to mention pleasure) to the consumer's overall eating/drinking experience (e.g., Reinoso Carvalho et al., 2013, 2015c; see Spence and Shankar, 2010; Spence, 2015a, 2016, for reviews). For instance, Reinoso Carvalho et al. (2015a, 2016, in press) and Crisinel et al. (2012) have demonstrated that by following the literature (as a baseline for the production of sonic stimuli), it is possible to compose music and soundscapes that systematically, and specifically, modulate the perceived flavor of food and/or drinks.
Reinoso Carvalho et al. (2015a) conducted a study in which three soundtracks were produced, one designed to be congruent with sweetness, another with bitterness, and the third somewhere in-between (see Spence and Shankar, 2010; Knoeferle and Spence, 2012, for overviews). The results revealed that what people hear exerts a significant influence over their ratings of the taste of the chocolate. Moreover, Reinoso Carvalho et al. (2015b) recently demonstrated that customers are willing to pay significantly more for a chocolate that comes with its own song, than when no song comes with it. Another study that looked for crossmodal correspondences between classical music and wine showed that people perceived a wine as tasting sweeter, and reported enjoying the experience more while listening to matching music, than while tasting the wine in silence (Spence et al., 2013; see also Spence et al., 2014). Moreover, in an early study designed to assess the influence of sonic cues on consumer behavior, Areni and Kim (1993) reported that customers were willing to spend significantly more for a bottle of wine when classical music was played in the background, as compared to “Top-40” pop music
(http://journal.frontiersin.org/article/10.3389/fpsyg.2016.00636/full).
Zie o.a. ook:
Areni, C. S., and Kim, D. (1993). The influence of background music on shopping behavior: classical versus top-forty music in a wine store. Adv. Consum. Res. 20, 336–340.
Crisinel, A.-S., Cosser, S., King, S., Jones, R., Petrie, J., and Spence, C. (2012). A bittersweet symphony: systematically modulating the taste of food by changing the sonic properties of the soundtrack playing in the background. Food Qual. Prefer. 24, 201–204. doi: 10.1016/j.foodqual.2011.08.009
Drews, D. R., Vaughn, D. B., and Anfiteatro, A. (1992). Beer consumption as a function of music and the presence of others. J. Pa. Acad. Sci. 65, 134–136.
Guéguen, N., Jacob, C., Le Guellec, H., Morineau, T., and Lourel, M. (2008). Sound level of environmental music and drinking behavior: a field experiment with beer drinkers. Alcohol. Clin. Exp. Res. 32, 1–4. doi: 10.1111/j.1530-0277.2008.00764.x
Guinard, J.-X., Uotani, B., and Schlich, P. (2001). Internal and external mapping of preferences for commercial lager beers: comparison of hedonic ratings by consumers blind versus with knowledge of brand and price. Food Qual. Prefer. 12, 243–255. doi: 10.1016/S0950-3293(01)00011-8
(http://journal.frontiersin.org/article/10.3389/fpsyg.2016.00636/full).

[opening narration]
Narrator: Knight Rider, a shadowy flight into the dangerous world of a man who does not exist. Michael Knight, a young loner on a crusade to champion the cause of the innocent, the helpless, the powerless, in a world of criminals who operate above the law....[closing narration - early episodes]
Narrator: Michael Knight, a lone crusader in a dangerous world. The world... of the Knight Rider. (www.imdb.com/title/tt0083437/quotes?ref_=tt_ql_3).


The narrator of the show's opening credits was Richard Basehart who played dying benefactor Wilton Knight in the pilot episode, Knight Rider: Knight of the Phoenix: Part 1 (1982) (www.imdb.com/title/tt0083437/trivia?ref_=tt_ql_2).


Knight Rider (1982–1986)
TV Series  |  MG6
A lone crimefighter battles the forces of evil with the help of an indestructible and artificially intelligent supercar (www.imdb.com/title/tt0083437/). De afleveringen zijn hier terug te vinden.


Knight Rider is een Amerikaanse televisieserie uit de jaren 80 van de 20e eeuw, met [de bekende intro] onder anderen David Hasselhoff in de hoofdrol. De serie bestond uit 90 afleveringen van elk 45 minuten, die in Nederland door de TROS zijn uitgezonden. Naast de serie verschenen er ook televisiefilms. Onder andere: "Knight Rider 2000" en "Knight Rider 2010".
De serie liep van 26 september 1982 tot 8 augustus 1986. De serie draaide om Michael Knight die als een soort moderne ridder samen met zijn technisch zeer geavanceerde 'denkende' auto KITT (Knight Industries Two Thousand) met artificiële intelligentie werkt voor de organisatie FLAG (Foundation for Law And Government).
Het verhaal begint wanneer politieagent Michael Long wordt neergeschoten en voor dood achtergelaten door een paar criminelen. Michael overleeft de aanslag, maar zijn gezicht is zwaar beschadigd en zelf is hij ook meer dood dan levend. Hij wordt opgenomen door de FLAG (Foundation for Law And Government), een misdaadbestrijdingorganisatie opgezet door Wilton Knight.
Via plastische chirurgie krijgt Michael een nieuw gezicht en gaat voor FLAG werken als Michael Knight. Samen met de supergeavanceerde auto KITT (Knight Industries Two Thousand) zet hij Wilton Knights werk voort onder leiding van diens vriend en directeur van FLAG Devon Miles. Michaels eerste missie betreft de criminelen die hem als Michael Long hebben neergeschoten (https://nl.wikipedia.org/wiki/Knight_Rider).

Knight Rider is an American live-action television series of the action and science fiction genres. It aired for four seasons from 1982 to 1986 on NBC, totaling ninety episodes. The program was created by Glen A. Larson and produced by NBC Universal Television and Glen A. Larson Productions. The show yielded two spin-off projects, the 1991 television movie, Knight Rider 2000 and a short-lived continuitation of the show, Knight Rider, in 2008.
The series stars David Hasselhoff as Michael Knight - a "lone crusader" fighting to protect the innocent and fight up against those who think they are above the law, as well as Edward Mulhare as Devon Miles - administrator for the Foundation for Law and Government (F.L.A.G.) and executive of Knight Industries. Other cast members include Patricia McPherson, who played Bonnie Barstow in seasons 1, 3, and 4, and Rebecca Holden, who played April Curtis in season two. The true star of the show however was K.I.T.T. (Knight Industries Two-Thousand) - a modified Pontiac Firebird Trans-Am with a super-strong molecularly bonded exterior and an artificial intelligence voiced by William Daniels. Michael Knight becomes F.L.A.G.'s most important human asset, as well as the driver of K.I.T.T., with whom he shares a close bond with. Their adventures take them all across the state of California, and occasionally into other locales as well, such as Las Vegas (http://headhuntersholosuite.wikia.com/wiki/Knight_Rider_(1982_TV_series)).


De personages:

Michael Knight
In de eerste aflevering wordt undercover politieagent Michael Long verraden en neergeschoten door Tanya Walker. Een metalen plaat in zijn voorhoofd zorgde dat hij de aanslag overleefde, maar zijn gezicht was zwaar beschadigd. Hij werd officieel doodverklaard en door de FLAG-organisatie opgenomen.
Na een nieuw leven te zijn begonnen als Michael Knight wordt hij door FLAG tewerkgesteld. Hij is in hun ogen de perfecte kandidaat vanwege zijn goede zelfverdedigingstraining, ervaring als agent en vooral zijn voorkeur om alleen te werken.
Michael is het typische voorbeeld van een held die als het even kan geweld uit de weg gaat en bijna nooit vuurwapens gebruikt (https://nl.wikipedia.org/wiki/Knight_Rider). Michael Arthur Knight, beter bekend als gewoon Michael Knight, is een personage uit de Amerikaanse televisieserie Knight Rider. Het personage wordt gespeeld door David Hasselhoff.
Oorspronkelijk heette Michael Knight nog Michael Arthur Long. Op zijn 20e ging hij in het leger, en was onderdeel van de groene baretten. Hij vocht drie jaar lang in de Vietnamoorlog. Eenmaal werd hij gevangen, maar kon ontsnappen. Hierbij liep hij wel een verwonding op die een lichte hersenbeschadiging veroorzaakte, en waarvoor hij een metalen plaat in zijn schedel moest laten zetten.
Terug in Los Angeles werd Michael lid van de politie, waar hij zich een weg omhoog werkte naar detective-luitenant.
Na 10 jaar als politieagent te hebben gewerkt, ging het mis. Terwijl Michael op een undercovermissie was om een lading gestolen microchips te vinden in Las Vegas, werd hij verraden door een vrouwelijke informant. Hij werd in een hinderlaag gelokt en neergeschoten, waarna de schutter hem voor dood achter liet. De metalen plaat in zijn schedel beschermde hem, maar desondanks raakte Michael wel zwaargewond. Nog diezelfde avond werd hij officieel dood verklaard.
In werkelijkheid leefde Michael nog. Hij werd opgenomen door de Foundation for Law And Government (FLAG). De FLAG liet Michael plastische chirurgie ondergaan, en gaf hem de nieuwe identiteit van Michael Knight. Na te zijn genezen kreeg Michael te horen dat FLAG-oprichter Wilton Knight hem had uitgekozen als zijn opvolger. Michael stemde toe Wiltons werk voort te zetten. Hij kreeg tevens een nieuwe partner, de supergeavanceerde auto KITT.
Michaels eerste missie bracht hem weer in conflict met de criminelen die hem hadden neergeschoten.
Michael was een typische held, en een soort moderne ridder die als het kon geweld vermeed en niet graag vuurwapens gebruikte.
De metalen plaat in Michaels voorhoofd was volgens geruchten ook aangepast bij de operatie om radiogolven en signalen op te kunnen vangen. Dit gegeven werd volop verkend in de vele Knight Rider-boeken die naar aanleiding van de serie werden gemaakt, maar in de serie zelf kwam dit nauwelijks ter sprake.
Michaels gezicht is gemodelleerd naar dat van Wilton Knights biologische zoon, Garthe Knight.
In de film Knight Rider uit 2008 bleek Michael een zoon te hebben van wie hij vervreemd was geraakt. Deze zoon, Mike, speelde de hoofdrol in de nieuwe Knight Rider-serie (https://nl.wikipedia.org/wiki/Michael_Knight_(personage)).
David Hasselhof
David Michael Hasselhoff (Baltimore (Maryland), 17 juli 1952) is een Amerikaans acteur die het bekendst is vanwege zijn rol in de televisieseries Knight Rider en Baywatch. Hasselhoff had als grootste droom het hebben van een professionele zangcarrière. Hoewel hij in Nederland een hit had, is hij alleen in Duitsland echt doorgebroken  (https://nl.wikipedia.org/wiki/David_Hasselhoff). [hij scoorde een nummer 1 hit in 1989 met een cover van Marc Seaberg (zie  www.whosampled.com/cover/92103/David-Hasselhoff-Looking-for-Freedom-Marc-Seaberg-Looking-for-Freedom/). Hij heeft zelfs op de muur gezongen! Misschien dat hij er daarom zo aan is gehecht?]


Hasselhoff wordt ook wel 'The Hoff' genoemd.
Al vanaf zijn zevende wilde David acteren en nam toen ook al acteer-, zang- en danslessen. Aanvankelijk dacht Hasselhoff aan een carrière op Broadway, maar in Californië kreeg hij een rol in The Young and the Restless: zijn lot als TV-acteur lag vast. Tot 1982 speelde hij de rol van Dr. William 'Snapper' Foster Jr., daarna speelde hij tot 1986 in Knight Rider. In 1991 verscheen nog een televisiefilm omtrent K.I.T.T. en Michael Knight. Deze rol vertolkte hij in zijn begindagen als acteur.
... ook in films en speelde hij gastrollen in televisieseries als The Love Boat. In 1988 speelde hij in de Duitse film Starke Zeiten en ontmoette hij Jack White, een bekende Duitse platenproducent. Tot op de dag van vandaag is Hasselhoff een succesvolle zanger in Duitsland.
Zijn rol in Baywatch, die hij tussen 1989 en 2000 speelde, heeft David een hoop bijgebracht. In augustus 1995 redde hij een verdrinkend kind en eerder dat jaar hielp hij al met het redden van een slachtoffer van een auto-ongeluk.
Als bekroning voor zijn werk, kreeg hij in 1996 een ster op de welbekende Hollywood Walk of Fame.
David Hasselhoff kampt al een aantal jaren met een drankprobleem. Al in 2002 liet hij zich opnemen in de Betty Ford-kliniek. Hij werd echter in 2006 uit een café in Wimbledon, Londen gezet, vanwege overmatig drankgebruik en vechtpartijen. In 2009 verscheen hij als gastpresentator op de MTV awards in schijnbaar beschonken toestand. Op internet circuleren ook enkele filmpjes die zijn geschoten door zijn dochter waarin hij schijnbaar dronken is en wordt gemaand de fles te laten staan. Zijn dochter verspreidde de filmpjes in de hoop dat de blamage hem zou doen inzien dat hij op het verkeerde pad beland is (https://nl.wikipedia.org/wiki/David_Hasselhoff).

On May 3, 2007, a home movie clip of drunk David Hosselhoff eating a cheeseburger surfaced on YouTube. It was taken by his daughter Taylor Ann, who’s also featured in the video as she tries to make her father quit drinking before the upcoming Las Vegas show “The Producers.” (http://knowyourmeme.com/memes/david-hasselhoff-drunk).

Much of the fan mail written to the series by younger viewers was addressed to the name Michael Knight. Some of these letters were accidentally sent to Actor Michael Knight, who was emerging as a popular cast member of the Daytime Drama All My Children. Knight subsequently added his middle initial E to his screen name to avoid confusion. Interestingly, the actor Michael Knight would later marry Catherine Hickland, who played Michael's love interest on Knight Rider, and was married to David Hasselhoff at the time of the series (www.imdb.com/title/tt0083437/trivia?ref_=tt_ql_2).

Devon Miles
Een goede vriend van Wilton Knight en Michaels opdrachtgever. Hij komt in bijna elke aflevering voor en geeft Michael altijd informatie over zijn nieuwste opdracht. Devon is zeer ervaren in zijn werk en weet zich altijd uit lastige situaties te praten. Hij ergert zich geregeld aan Michaels roekeloze gedrag. In de film Knight Rider 2000 wordt Devon vermoord door de "bad guys". Devon wordt gespeeld door acteur Edward Mulhare (https://nl.wikipedia.org/wiki/Knight_Rider).

Edward Mulhare (Cork (Ierland), 8 april 1923 - Los Angeles (Californië), 24 mei 1997) was een Amerikaans acteur van Ierse afkomst. Hoewel bij het jongere publiek vooral bekend als Devon Miles uit de serie Knight Rider, speelde hij ook vele andere rollen. Ook in de serie The Ghost & Mrs. Muir had Mulhare een belangrijke rol. Voor zijn rol in deze serie werd hij in 1969 genomineerd voor een Emmy.
Ook had hij belangrijke rollen in films als Von Ryan's Express en Our Man Flint en speelde hij een klein rolletje in de Bondfilm You Only Live Twice. De sterk op Rex Harrison lijkende Mulhare had in de periode 1965-1967 ook op Broadway veel succes. Hij speelde Henry Higgins in My Fair Lady (https://nl.wikipedia.org/wiki/Edward_Mulhare).


Bonnie Barstow
KITT’s hoofdmonteur in seizoenen 1, 3 en 4. Ze heeft voor Michael en KITT dezelfde rol als Q voor James Bond. Ze komt vaak met nieuwe gadgets voor KITT. Bonnie lijkt een oogje te hebben op Michael (https://nl.wikipedia.org/wiki/Knight_Rider).


April Curtis
Nam in seizoen 2 de rol van Bonnie over als KITT's hoofdmonteur. Ze had ook ervaring op het gebied van geneeskunde. Ze verdween zonder verklaring uit de serie toen Bonnie terugkeerde in seizoen 3 (https://nl.wikipedia.org/wiki/Knight_Rider). April Curtis was the chief mechanic for KITT in season 2 of Knight Rider. After Bonnie Barstow left The Foundation in 1983 to pursue graduate studies. April replaced her during that time.
She was the head of the Design Team and preformed all of KITT's needs and technological duties and became a personal assistant to Devon. April was an excellent Knight Industries System Engineer in her own right (http://knight-rider.wikia.com/wiki/April_Curtis). Rebecca Holden is an American film and television actress and stage singer. She was born in Dallas, Texas on June 12th, 1958. Rebecca's acting career in television began in 1980 when she appeared on an episode of the crime drama series B.A.D. Cats. Rebecca is best known for playing enhanced vehicle technician April Curtis on season two of the 1982-1984 NBC action series Knight Rider. She was credited in twenty-four episodes of the season, but actually only appeared in twenty-two (http://headhuntersholosuite.wikia.com/wiki/Rebecca_Holden).


RC3
Reginald Cornelius III, of kortweg "RC3", werd lid van het team in seizoen 4. Hij voegde nieuwe talenten toe aan het FLAG-team, waaronder zijn "straatwijsheden" en versterking voor Michael in gevechten. Hij heeft Michael al meerdere malen gered, maar komt zelf ook vaak in de problemen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Knight_Rider).


F.L.A.G. Mobile Unit
The F.L.A.G. Mobile Unit is a semi-trailer truck owned by the Foundation for Law and Government, which functions as a mobile garage for K.I.T.T. and a mobile Headquarters for Devon Miles to relay information to Michael when Michael's and K.I.T.T.'s missions bring them far enough away from F.L.A.G.'s standard HQ. The Mobile Unit is referred to as just "The Semi" on many occasions, but has also been called "The Rook,""Mobile Office"& "Mobile Base." The Mobile Unit was usually parked or driving around somewhere near Michael's & K.I.T.T.'s location.
During Season 1 through 3, the audience never learns who the driver is. The audience can see the driver on occasion when there is an outside shot of the Mobile Unit. Occasionally the driver is accompanied by someone else, as seen in Knight of the Drones.
In the Season 4, Reginald Cornelius III, or RC3, is officially designated the driver and is seen doing so on many occasions. (http://knight-rider.wikia.com/wiki/F.L.A.G._Mobile_Unit)



KITT
KITT, ofwel de Knight Industries Two Thousand, was voor veel fans toch wel de ster van de serie. KITT is ontworpen door Wilton Knight, de oprichter van FLAG. Hij is een bijna onverwoestbare auto met een hoop wapens en gadgets om Michael bij te staan in zijn missies (https://nl.wikipedia.org/wiki/Knight_Rider). KITT beschikt over kunstmatige intelligentie, en een persoonlijkheid nagenoeg gelijk aan die van een mens. Daardoor is hij niet alleen in staat te praten, maar ook te redeneren en vaak genoeg sarcastische opmerkingen richting Michael te maken. Dat redeneren ging in het begin van de serie nog niet altijd even goed. KITT was toen nog een 'lerend' kind, maar kan zich al snel vinden in een wereld vol mensen. Als KITT praat, knippert er altijd een rood lampje op het dashboard.
KITT en Michael hebben vaak conflicten, vooral omdat KITT de muziek waar Michael naar luistert vreselijk vindt. In een aflevering waar Michael zijn geheugen verloor geeft KITT toe dat hij erg op Michael gesteld was. Het wordt nooit echt duidelijk of KITT daadwerkelijk over emoties beschikt of dat zijn reacties simpelweg erg goed geprogrammeerd zijn.
KITT is in de originele serie een omgebouwde Pontiac Firebird Trans-Am uit 1982. Deze rol maakte de Trans-Am uit dat jaar zeer populair. In het begin van de serie werd KITT ook nog aangeduid als zijnde een Pontiac of Trans-Am. Later in de serie werd de term black T-top gebruikt omdat Pontiac had aangegeven het een beetje beu te zijn dat Trans-Amkopers wel graag een computerdashboard en een rode scanner in de bumper wilden.
KITT's "Anti Collision"-computer berekent alle mogelijke gevaren op de weg en maakt de kans op een ongeluk miniem. Daardoor was KITT niet alleen de snelste en de sterkste, maar ook nog eens de veiligste auto ter wereld. Vreemd genoeg werd het "Anti Collision"-systeem in de serie niet meer gebruikt, nadat het in de Pilot door Devon Miles was gedemonstreerd. KITT ontving gedurende de serie wel allerlei andere nieuwe mogelijkheden van zijn monteur April en cyberneticsspecialist Bonnie. Hij werd met regelmaat weer een beetje aangepast. Zo gaf Bonnie hem aan het begin van seizoen 3 een hoop nieuwe gadgets en een nieuw dashboard.
De grootste verandering kwam wel in de opening van seizoen vier. KITT werd toen geheel vernield op zijn computer na. Bonnie, met de hulp van RC3, herbouwde KITT. Omdat ze niet op tijd in staat waren KITT zijn onkwetsbaarheid terug te geven gaven ze hem de zogenaamde "Super Pursuit Mode" (super achtervolgingsmode). Verder kreeg KITT van RC3 de mogelijkheid te veranderen in een cabriolet.
In de televisiefilm Knight Rider 2000 is KITT ontmanteld en heeft FLAG een nieuwe superauto gebouwd: de Knight Industries 4000 (KIFT). KITT's computer bestaat nog wel en wordt door Michael tijdelijk in zijn eigen auto gezet. Op het eind plaatst Michael KITT's computer in de nieuwe superauto omdat hij KITT wat betreft persoonlijkheid beter geschikt vond voor het FLAG-werk dan KIFT (https://nl.wikipedia.org/wiki/KITT).



KARR
Een kwaadaardig prototype van KITT. Hij kwam voor in twee afleveringen van de originele televisieserie. KARR staat voor Knight Automated Roving Robot.
KARR was Wilton Knights eerste poging om een superauto te bouwen. Door een programmeerfout denkt KARR alleen aan zichzelf en vormt daardoor een gevaar voor iedereen. Het grote verschil tussen K.I.T.T. en K.A.R.R. is dat KITT het leven van de mens en bovenal dat van zijn bestuurder beschermt. KARR daarentegen beschermt zijn eigen 'overleving'. Nadat KITT werd gebouwd zou KARR worden ontmanteld, maar dit is nooit gebeurd. Uiteindelijk wordt KARR wel vernietigd in de aflevering "KITT vs KARR": KITT springt tegen KARR en KARR ontploft, maar op het einde is te zien dat KARR's scanner toch nog aanstaat (https://nl.wikipedia.org/wiki/KITT).



KIFT (Knight 4000)
KIFT is de tweede versie van KITT, geïntroduceerd in de televisiefilm Knight Rider 2000. Deze auto heeft meer mogelijkheden dan de oude KITT, maar dankzij Michael is de persoonlijkheid van de wagen onveranderd gebleven. KIFTs ontwerp is gebaseerd op een Pontiac Banshee Conceptcar, echter de daadwerkelijke auto in de film was een omgebouwde Dodge Stealth (https://nl.wikipedia.org/wiki/KITT).


Garthe Knight
Garthe Knight is the son of Wilton Knight and Elizabeth Knight and the brother of Jennifer Knight. Garthe is almost indentical to Michael Knight except that Garthe has a moustache and a small beard. The reason why Garthe looks like Michael Knight is because Wilton Knight changed Michael Long's face to look like Garthe when he created the new identity "Michael Knight" (http://knight-rider.wikia.com/wiki/Garthe_Knight).

Overigens heeft David Hasselhof zijn KITT verkocht (zie www.nu.nl/film/3711355/david-hasselhoff-veilt-knight-rider-wagen.html).

De serie was erg SF, maar wel de tijd ver vooruit, met het horloge met intercom-functie. Iets wat we nu 30 jaar later ook hebben, net zoals de zelfrijdende auto's...alhoewel: iets wat in 2009 nog Science Fiction leek, is eigenlijk al realiteit


Volvo's Knight Rider-style system lets you control your car by talking into a gadget on your wrist
Swedish car maker Volvo has developed the new service with Microsoft
Drivers need to buy a Microsoft Band 2 and download 'Volvo on Call' app
Every time they talk into the band, the internet-connected gadget will turn their verbal instructions into a digital signal, and send it to the car
It has been likened to the talking car K.I.T.T in the TV show Knight Rider (www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-3385122/Volvo-s-Knight-Rider-lets-control-car-talking-gadget-wrist.html).`Microsoft en Volvo werkten eerder al samen aan een automatieve toepassing van de HoloLens, waarmee interieur en exterieur van een auto holografisch geprojecteerd kunnen worden, zodat een klant kan zien wat zijn keuzes doen voor de looks van zijn potentiële aankoop. De Zweeds-Amerikaanse samenwerking is voornamelijk toegespitst op het vergroten van veiligheid en gebruiksgemak door middel van nieuwe technieken.
Volvo on Call
De Microsoft Band 2 is vanaf dit voorjaar verkrijgbaar voor Volvo-rijders die gebruikmaken van Volvo on Call, de app van Volvo die al soortgelijke functies mogelijk maakt. Met die applicatie kan via de smartphone bijvoorbeeld de auto worden ontgrendeld of de verwarming worden aangezet (www.telegraaf.nl/autovisie/autovisie_nieuws/volvo/24955977/__Knight_Rider_wordt_realiteit_dankzij_Volvo__.html).



You never see a long shot of KITT changing into Super Pursuit Mode, since KITT is not moving at all. A shell of KITT's body was used when filming the transition to Super Pursuit Mode, since large hydraulic rams were needed to articulate the body panels, and there was no room for an engine or running gear in the car.
...
In many of KITT's jump scenes, the screen jumps to another angle (such as Michael driving) before landing. This is because more often than not, the front end of the stunt car is totaled upon landing.
...
The logo on the side of the semi-trailer of the truck K.I.T.T. is always seen driving into is a "Knight" chess piece.
....
William Daniels who did the voice of K.I.T.T., never appeared in the in credits during the show's four year run. Daniels, also played the beloved principal 'George Fenney' on "Boy Meets World",,,
David Hasselhoff and William Daniels (voice of K.I.T.T.) meet on the Christmas party after six months filming the season. Until that point, Hasselhoff hadn't seen the face behind the voice of the car.....
K.I.T.T. has The roving Red sensor on the hood, It is not only modeled after The Cylon's roving eye from Battlestar Galactic but when it shown in a close up, and is moving, not only does it look like the Cylon eye, but also has the same sound effect of it moving as the Cylon's eye made....When this show became a hit, and for several years following its cancellation, aftermarket kits were available to add the "scanner eye" to consumer Trans-Am cars of appropriate vintage. [en nog steeds zijn dergelijke zaken, zoals een GPSstem, te koop, zoals hier]
K.A.R.R. - (Knight Automated Roving Robot) aka the evil Trans Am, was the prototype for K.I.T.T. But its system had only been programed for self-preservation whereas K.I.T.T. is programed to preserve human life its "evil twin" was not. The voice of K.A.R.R. was done by voice actor Peter Cullen, who is probably best known as the voice of Optimus Prime of "The Transformers", Cullen has also been voice to "The Predator" and Eeyore of "Winnie Pooh".
...
Glen A. Larson borrowed the idea of K.I.T.T.'s hood mounted scanner from one of his earlier projects, 'Battlestar Galactica'. The Cylon Centurions in that series had an almost identical scanner that functioned as eyes, and Larson adapted the idea for K.I.T.T. Also, originally K.I.T.T. had a square red light on the dashboard that lit up as he spoke. His more familiar 'voice modulator', with three red lines broken into cells which went up and down as he spoke, was introduced half-way through the first season (www.imdb.com/title/tt0083437/trivia?ref_=tt_ql_2).


Glen A. Larson got the idea for K.I.T.T. and Knight Rider from watching "Ein Käfer geht aufs Ganze" (1971) movie.
...
According to Brandon Tartikoff, the head of programming at NBC during the 1980s, the inspiration for the series came about when NBC executives started complaining about the problems of casting handsome leading men in TV series, because many of them couldn't act. Tartikoff and his assistant came up with a concept for a TV show called, "The Man of Six Words". Each show would begin with the leading man getting out of a woman's bed and saying, "Thank you." Occasionally, throughout the show, the leading man would say, "Okay," when receiving orders from his boss. Then he would chase down some villains and say "Freeze!" Finally, when the people he had saved from death would thank him, he would say, "You're welcome." For the rest of the show, the car would do all the talking. Although Tartikoff had meant the pitch to be a joke, the NBC executives liked the idea of a TV show about a man with a talking car, and approved it for development (www.imdb.com/title/tt0083437/trivia?ref_=tt_ql_2) (http://knightrideronline.com/knight_rider/).



KITT, the Knight Industries Two-Thousand, was a customized 1982 Pontiac Trans-Am. The 1982 model year was the first year of the third-generation (1982-1992) F-bodies (Chevrolet's Camaro and Pontiac's Firebird share the same platform), and was a complete redesign of the second-generation (see Smokey and the Bandit (1977) for a 2nd-gen Trans-Am).
According to Car & Driver Magazine, K.I.T.T. was originally intended to be a modified Datsun 280ZX, but General Motors' recently introduced F-Body Firebird Trans Am was substituted in pre-production.
Pontiac, who supplied the Trans Am for the series, found itself swamped with customer requests for black Firebird Trans Ams with T-tops, tan interiors, and red lights on the front bumper, just like the show car (www.imdb.com/title/tt0083437/trivia?ref_=tt_ql_2).


The "jumping car" was a hollow-fiberglass Trans Am
...
The "auto-cruise" car was a right-hand drive car, so that Hasselhoff could get into the car without cutting the scene (only on the last season).....The "auto-cruise" car was driven by a stunt driver inside the driver seat....In part 2 of Episode Knight of the Phoenix while KITT is driving back from the Sheriff's station you can see the driver hidden in the driver's seat. Before Michael gets in the drivers arm is visible, cleverly hidden with the upholstery.
...
The second series saw the extensive use of miniatures provided by Jack Sessums for most of the really impossible stuff like jumping over trains, over helicopters, crashing into Goliath and "walking on water". The miniatures of KITT were made to 1/8th scale, modified from the existing commercially available Monogram kit of the 1982 Camaro Z-28 to the same scale. Almost everything done involving trains were miniatures built by Sessums and his crew, as it turns out Sessums was a model train enthusiast who had large scale garden railway models already built, and the production crews made a lot of use of these models which for the most part were ready for use. The same model trains were also used in The Fall Guy (1981) and other similar productions of the time (www.imdb.com/title/tt0083437/trivia?ref_=tt_ql_2).


Een typische aflevering:

Chasing Knight Rider – Season 1, Episode 14: Give Me Liberty, or Give Me Death
Quick Hitch:
Michael Knight must investigate an alternative fuel race which has been the target of accidents and criminal activities, including murder.
Review and Analysis:
This episode could be described as “Alternative Fuel Deathrace.”  We have lots of engines, lots of fast driving (straight out of a high-performance driver education course, no less), bullets, and bombs.  We also have racism, chauvinism, and the usual litany of bad Action Show plotlines.
On Substitute Fuels and Oil Embargoes:
One of the many casualties caused by the Reagan Administration was the idea of using something other than petroleum-based energy sources.  Much like American enthusiasm for scientific projects, such thinking began its power dive (long after reaching stall speed in the 1970s) as American military and financial power was directed to gaining corporate control of oil production in countries where American influence was close to non-existent.
In this episode, such fears are expressed through those who are investigating the sabotage.  Dr. Kempler, the mastermind behind the Alternative 2000 race, laments that the hopes he had for the race were dashed after the sniper attack on Ackridge and the bomb that destroyed the Princes turned his race into a Blood-and-Guts demolition derby.  Because of this, no scientific quarterly journal writer has been seen in the press field.....Bonnie Barstowe does something rather amazing in this episode.  She states that, for the purposes of this race, she converted KITT’s fuel system to run on Liquid Hydrogen.  Which means that KITT’s fuel system is much more mysterious and ambiguous than what Bonnie converts it to.  One must bear in mind that KITT is capable of speeds in excess of 200 miles per hour (even before Season 4’s Super Pursuit Mode) – along with the Rocket-Assisted Steering and Braking.  And that fuel has to power that engine.  And run KITT’s systems, like Turbo Boost, Laser and Micro-Jam.
And Bonnie takes that mysterious system and re-powers KITT with Hydrogen.  With no loss of power, function, nor efficiency.
Thus, the extent of what the Knight Foundation has hidden in its vaults remains a mystery.  Also, for that matter, just how vast Bonnie’s technical, mechanical, and technological repertoire really is.
....For this race, the cars are supposed to be familiar, but are never named.  All identifying emblems and badges are removed.  I termed Ms. Ackridge’s car the Ackridge Stallion in honor of the car being a parody of the Ford Mustang, which this car pretty much is supposed to be.  This car, throughout the history of Ford and Chevy, was the chief rival to the Camaro – and its Pontiac twin, Firebird.
Knight Rider, by virtue of having the KITT cars all furnished by Pontiac – as well as the FLAG semi being a GMC model, takes a moment to potshot Ford – by having the sniper fire at KITT and having the bullet deflected.  This directly followed by the Ford being hit by the bullet and skidding out of control, only to be saved by the GM car.  And as the series progresses, there are a number of times where Ford vehicles are used specifically in the service of…evillllll…..
...Hashi al Qatar shows up in the race running a Sandrail.  We learn ... that he is from an OPEC Country (Hollywood Fictitious Name never given – Devon says he is from a Major Oil Producing Country) based in the Middle East.  In order for the plot to thicken, Devon Miles has a moment of bigotry when the rifle is found in Hashi’s room – and Bonnie confirms the ballistics of the rifle match the bullet that disabled Dorothy’s car. Of course, it never occurs to Devon that the rifle being found in Hashi’s room may be a ruse.  But, for Devon, Hashi enters the race to sabotage the entries – and destroy (Private/Small Business) American dreams for using “Alternative Energy” to power automobiles.
As in, Devon considered the matter closed....And then, at the very end, when Mr. Sellers and his henchman have been arrested, Devon Miles never issues a formal apology to Hashi al Qatar.....A very consistent theme within Knight Rider has been its execution of Gender Role Reinforcement.  If guest women appear, they will not be allowed to do their job with any competence; they will make mistakes that are ascribed only to the fact that they are women.  It doesn’t matter if they are of the Fire-Breathing, Man-loathing Straw Feminist, or the Sexywoman Hated by Straw Feminism; both are shackled by what is expected by the Male Gaze; never act rationally, always show emotion, and never do the job you volunteered for with any distinction or achievement....Basically, Give Me Liberty, or Give Me Death is Action Show Typical for the Era (https://heavyarmor.wordpress.com/2014/04/21/chasing-knight-rider-season-1-episode-14-give-me-liberty-or-give-me-death/).


Everyone loves Knight Rider but has anyone actually watched it in the past 20 years? IT SUCKS. We just sat through the box set of season one and holy shit is it bad. It’s boring. The acting is terrible. There’s no action at all. ...We thought it was “so bad it’s good” television but it’s “so bad,” “it’s bad television.” From now on we’re going to mix it up and try beer cans...(http://streetcarnage.com/blog/fck-knight-rider/)


Spin-offs
De tweedelige aflevering "Mouth of the Snake" diende als basis voor de korte serie Code of Vengeance.
In 1997 kwam de serie Team Knight Rider uit met daarin een groep intelligente auto’s met hun bestuurders.
Knight Rider 2000: een televisiefilm waarin KITT een nieuw lichaam krijgt. De film diende als pilot voor een nieuwe serie, maar die kwam niet van de grond. ['Knight Rider 2000 is een Amerikaanse televisiefilm uit 1991, gebaseerd op de televisieserie Knight Rider. De film diende als pilot voor een nieuwe serie, maar die is nooit gemaakt. De film kwam uit op 19 mei 1991. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Knight_Rider_2000)]
Knight Rider 2010: een tweede televisiefilm die vrijwel niets meer te maken had met de originele serie. [Knight Rider 2010 is een Amerikaanse televisiefilm uit 1994. De film is zeer losjes gebaseerd op de televisieserie Knight Rider. De regie was in handen van Sam Pillsbury.
David Hasselhoff, die in de serie en de vorige film de rol van Michael Knight vertolkte, deed in deze film niet mee....De film heeft vrijwel niets meer te maken met de originele televisieserie. Toch waren oudere plannen voor het script nog wel trouw aan de serie. Zo zou aanvankelijk KITT meedoen in de film. De reden dat dit plan werd verworpen is niet bekend
 https://nl.wikipedia.org/wiki/Knight_Rider_2010]
In 2008 verscheen er een nieuwe Knight Rider-film. In deze film wordt een nieuwe KITT geïntroduceerd, ditmaal een Ford Mustang Shelby GT500 KR. Ook deze film dient als pilot voor een nieuwe serie. In 2008 kreeg de serie een vervolg, eveneens getiteld Knight Rider. Deze serie werd geïntroduceerd met de televisiefilm van eerder dat jaar (https://nl.wikipedia.org/wiki/Knight_Rider).
In de Knight Rider-film uit 2008 werd een nieuwe versie van KITT geïntroduceerd: de Knight Industries Three-Thousand. Deze KITT is gemodelleerd naar een Ford Mustang Shelby GT500KR. Deze versie van KITT steelt de show in de nieuwe Knight Rider-serie [intro].
Deze versie van KITT gebruikt nanotechnologie voor al zijn vaardigheden. Hierdoor beschikt hij over meer mogelijkheden [al komt dat meer door de Visuel Effects, zie o.a. hier]. Zo kan hij bijvoorbeeld van kleur veranderen. Deze nanotechnologie is alleen actief als de kunstmatige intelligentie van de auto aan staat. Derhalve verliest de auto zijn vaardigheden als KITT's computer wordt uitgeschakeld (https://nl.wikipedia.org/wiki/KITT). O.a. met een eigen "KITT vs KARR". Knight Rider (2008–2009) KITT (Knight Industries Three Thousand) is an artificially intelligent car that can hack any system, shoot weapons like a jet fighter, and use holograms to transform into other vehicles (www.imdb.com/title/tt1213404/).
Busta Rhymes sampled the theme music for his song "Turn It Up/Fire It Up." (www.imdb.com/title/tt0083437/trivia?ref_=tt_ql_2)




Het succes van Knight Rider inspireerde andere shows over misdaadbestrijders met high-tech voertuigen, zoals Airwolf, Viper, Street Hawk, Blue Thunder en The Highwayman. Er waren ook een paar animatieseries geïnspireerd door Knight Rider, zoals Turbo Teen en Pole Position.
Een andere show min of meer geïnspireerd door Knight Rider is MacGyver, die ook een cultserie is geworden (https://nl.wikipedia.org/wiki/Knight_Rider).

"Uh, What the Hell Is Knight Rider Heroes?"
There is a website, which doesn't offer much information, but which allows you to sign up to receive some when there is any. I will note that the trailer seems to have been assembled without a ton of oversight (www.notey.com/external/7207588/watch-a-mysterious-trailer-that-strongly-implies-a-knight-rider-movie-is-on-its-way-on-its-way-in-a-self-driving-car-of-course-knight-rider-knight-rider-television-david-hasselhoff-notes.html).

s/b "led," guys.
TARA: If I had to guess, that guess would be Kickstarter.
SARAH: Good luck with those rights issues, folks (www.notey.com/external/7207588/watch-a-mysterious-trailer-that-strongly-implies-a-knight-rider-movie-is-on-its-way-on-its-way-in-a-self-driving-car-of-course-knight-rider-knight-rider-television-david-hasselhoff-notes.html).

The Weinstein Company are said to be moving ahead with the reboot having acquired the rights to the hit ’80s franchise (www.wow247.co.uk/2013/06/26/knight-rider-movie-david-hasselhoff-67222/).
(http://lesscro.com/2015/12/16/knight-rider-heroes-reunites-david-hasselhoff-kitt-video/)

A mysterious new project called Knight Rider Heroes looks to revive some of the fun of the classic '80s TV show, including reuniting KITT and David Hasselhoff.
The trailer is light on details, but KITT blasts through the desert in a nod to the show's opening. The Hoff also appears in his leather jacket and shades. The end directs viewer's to an official website, but there's no solid info there. Hasselhoff also promoted the clip on his site but without any further explanation (www.autoblog.com/2015/12/16/kitt-knight-rider-video/).

Maar goed, tot zo ver 'the eighties', nu mijn biervragen:
Was er bier? Was er bier in de serie?
Is er bier naar de serie vernoemd?
We zullen zien..

Maar goed na een avondje surfen is ook hier het eindoordeel dat er geen bier in de srie is te vinden op internet. Wel vond ik wat bierconnecties:


Well...I have found a pretty cool piece of trivia. For those of you that have seen the Dos Equis beer commercials featuring "The Most Interesting Man In The World", the actor, Jonathan Goldsmith was a guest star in the 4th season episode, KNIGHT OF A THOUSAND DEVILS. He played bad guy Ronald Becker. Here are photos of "The Most Interesting Man In The World", and photos from the episode KNIGHT OF A THOUSAND DEVILS. So...."STAY THIRSTY MY FRIENDS" ....So, an actor who was in a Knight Rider episode was noticed also acting in a beer commercial.(http://knightrideronline.com/forum/viewtopic.php?f=2&t=11551).
Jonathan Goldsmith (born September 26, 1938) is an American actor (www.imdb.com/name/nm0326091/). He began his career on the New York stage, then started a career in film and television. He appeared in several TV shows from the 1960s to the 1990s. He is best known for appearing in television commercials for Dos Equis beer, beginning in 2006, as the character The Most Interesting Man in the World, in which he speaks with an accent and a distinctive deep voice inspired by his deceased sailing partner and friend Fernando Lamas.
Jonathan has made over 350 television appearances in his career. Among them was the role of Marvin Palmer in the 1964 Perry Mason episode, "The Case of the Blonde Bonanza." ...Goldsmith also made guest appearances on 45 television series, including Gunsmoke, Adam-12, Knight Rider, CHiPs, Eight Is Enough, The Rockford Files, Hawaii Five-O, Barnaby Jones, MacGyver, Murder, She Wrote, Charlie's Angels, Manimal, The Fall Guy, Dynasty, T.J. Hooker, Hardcastle and McCormick, Magnum, P.I., Knots Landing, The A-Team, as well as a few made-for-TV movies. His longest run in a television series was on Dallas, in which he appeared 17 times.....Beginning in April 2007 and continuing through 2015, Goldsmith had been featured in a high profile television ad campaign, promoting Dos Equis beer.[5] The campaign, which transformed Goldsmith into "the most interesting man in the world", has been credited for helping to fuel a 15.4 percent sales increase for the brand in America in 2009 and also made him into a very popular meme.[3]
Goldsmith landed the Dos Equis gig by auditioning for the role. Auditioners were given the ending line "...and that's how I arm wrestled Fidel Castro" and asked to improvise. Goldsmith began his audition by removing one sock and then improvised for 30 minutes before reaching the concluding line (https://en.wikipedia.org/wiki/Jonathan_Goldsmith).
(http://thegrio.com/2012/09/13/the-most-interesting-man-in-the-world-endorses-obama-dos-equis-pitchman-hosting-fundraiser-for-president/)

You’ve seen his face on television and heard his voice on the radio, he is: The most interesting man in the world. ...He’s Ernest Hemingway, Don Draper, Chuck Norris and your dad combined. He’s the Most Interesting Man in the World, and he’s played by Jonathan Goldsmith, a hardworking actor whose real life just might be worthy of the Dos Equis commercials he’s known for. Born in New York, Jonathan got his start in Westerns, most notably as a bad guy opposite John Wayne in the 1976 film The Shootist. He’s also been a fixture in a number of classic TV shows, playing guest roles on shows like Hawaii Five-O, MacGyver, Magnum, P.I., The A-Team, Knight Rider, CHiPs and Charlie’s Angels.....If you still can’t get your fill of the Dos Eqius man, then there is a rich Internet culture of impostors, fakes and memes, all trying to capture his glory and essence through imitation and tribute (www.primermagazine.com/2011/live/interview-jonathan-goldsmith-most-interesting-man-in-the-world). The Most Interesting Man In The World is an image macro series based on an advertising campaign for Dos Equis beer. The captions typically follow the phrasal template “I don’t always X, but when I do, I Y.”
The advertising campaign was created by the global marketing firm Euro RSCG Worldwide.[2] The ads starred American actor Jonathan Goldsmith[3] as “the most interesting man” with narration by Will Lyman, best known for his narrating role in the public affairs TV program Frontline. Goldsmith’s character is known for his catchphrases “I don’t always drink beer, but when I do, I prefer Dos Equis,” and “Stay thirsty, my friends.” (http://knowyourmeme.com/memes/the-most-interesting-man-in-the-world).



Zo is er ook een interessant bierglas met Knight Rider opdruk:

Das Knight Rider Bier
SuperDry von Hahn Beer Die Achtziger haben wunderbar viele schräge Elemente zu bieten und in folgendem Video für das australische Hahn Beer wurden etliche vereint (www.artundweise.de/author/nicole-haase/page/16/).


Dr. Charles Hahn established the Hahn Brewery in Sydney, Australia in 1986. About a decade later the company released its Super Dry low-carb brand.
Set to the Knight Rider theme, this masterful bit of advertising that takes you through how “Super goes in, Super Dry comes out” features some Bruce Lee kicks, some ’80s wigs, some giant Elvis suits, some wicked drumming, some DeLorean monster trucking and some of the coolest cats in the land.
This is how it’s done. This is fantastic:
It’s getting to the point where a Knight Rider Theme back can make anything awesome.
(http://hypervocal.com/entertainment/2011/this-knight-rider-backed-aussie-beer-commercial-rules/)
(http://dailypicksandflicks.com/2011/06/03/hahn-beer-ad-is-the-manliest-commercial-ever-video/)


According to the ad, Hahn beer is brewed by having bodybuilders crush the hops with hammers.  Then they show the hops footage from old kung-fu movies, and the beer gets poured over a mountain of trophies before it’s ready to drink. There’s also a DeLorean with monster truck wheels that powers the conveyor belt.  And the ad features the theme song from the TV show “Knight Rider” (http://awesome98.com/is-this-australian-beer-ad-the-most-epic-beer-commercial-ever-video/).

Titled “Super In, Super Out,” the advert is for Hahn Super Dry, which is apparently an Australian beer with a testosterone level that goes to eleven.  The ad finishes with the on-screen tagline “Super goes in, Super Dry taste comes out.”  Super indeed.  Check out the video below (http://topsytasty.com/blog/most-epic-beer-commercial-ever-ever/).


...this amazingly weird and brilliant beer commercial from Australian beer producer Hahn, for their Hahn Super Dry beer. It features a Knight Rider sound track, a Monster Truck DeLorean, various animals, martial arts movies and the largest Elvis jacket in the known universe. These are but some of the ingredients that allegedly make great beer, and that make for a commercial that takes the art of the beer commercial to strange, new heights. Or depths. You choose.
...But I can say that the Knight Rider sound track (on cassette no less!) is simply inspired creativity. How they came up with the DeLorean monster truck, well, I'll just guess the director was a fan of the Mad Max movies. And probably has them committed to memory. (Remember Lord Humungus and Wez, anyone?) And if you're wondering where the "beer panther" came from, I'll attribute that to some major drug ingestion or a recessive gene that fired up in the director's brain.
I strongly urge you to watch this ad. Again and again. There are so many visual bits of gold in here you can barely count them all. If you feel that this beer commercial may be the best one ever, leave your comment below (www.thecarconnection.com/news/1061591_delorean-knight-rider-beer-a-recipe-for-awesome) (http://jackseattle.cbslocal.com/2011/06/14/ingredients-for-a-great-beer/).

Er is ook bier naar vernoemd:

Knight Rider - Rivertowne Pourhouse
Brewed by: Rivertowne Pourhouse
Pennsylvania, United States | website
Style | ABV
American Black Ale | 6.70% ABV
(www.beeradvocate.com/beer/profile/16110/69046/)
At Rivertowne Brewing our mission is to brew quality, craft beer that embodies our commitment to using the freshest ingredients, state of the art brewing processes and sustainable packaging (www.myrivertowne.com/brewing/index.asp). Geen vermelding van Knight Rider...

Knight Rider Imperial Stout - Taos Mesa Brewing
Brewed by: Taos Mesa Brewing
New Mexico, United States | website
Style | ABV
American Double / Imperial Stout | 8.90% ABV
(www.beeradvocate.com/beer/profile/31733/94882/)
Taos Mesa Brewing is a microbrewery, restaurant & indoor/outdoor "brewclub" on the spectacular Taos Mesa. We feature hand-crafted beer on draught, wine, delicious homemade food, premier live music & the best mountain-view sunsets in Taos.
Taos Mesa Brewing features 9-12 distinct beers on draught at all times: including staple products and seasonal or specialty beers in rotation. In addition, TMB features other regional craft beers to create an authentic Tap Room atmosphere. With the initial 7 bbl system and our ample tanks and cold storage, our goal is to produce high quality beer. Top quality, consistent, and highly quaffable beer are the TMB signature. Taos Mesa Brewing's beers are produced in an all grain infusion mash brew house (www.taosmesabrewing.com/). Geen vermelding van Knight Rider...maar wel:
Knight Train Imperial Stout
8.9% ABV / 20 IBUs
Made with 25 lbs. of local clover honey and 7 different varieties of caramel malts, this bold beer has both sweetness and roastiness in its profile (www.taosmesabrewing.com/beer.php). Echter zijn er wel reviews te vinden op untappd.

Night Rider - Pizza Port Solana Beach
Brewed by: Pizza Port Solana Beach
California, United States | website
Style | ABV
American Double / Imperial Stout | 10.00% ABV
(www.beeradvocate.com/beer/profile/1337/27434/)
Back in March of 1987, Gina and Vince Marsaglia, a pair of siblings in their 20′s, bought a struggling pizza place in the sleepy coastal town of Solana Beach, just north of San Diego. From a funky storefront on the famous Pacific Coast Highway the duo ran the “Pizza Port” with a classic menu of pizza and chicken wings to which they added their own “San Diego” twist.
Early on, Vince took advantage of free space in the restaurant’s storage area to dabble with home brewing. The hobby took off and he was eventually brewing more than could reasonably be consumed at home. So at the urging of friends and fans, Vince and Gina decided to go into the brewpub business. Pizza Port offered its first craft-brewed beers to patrons in 1992.
...
Embracing the same “flavor-driven” principles that had made the pizza menu so popular, Pizza Port quickly gained a reputation in San Diego’s nascent craft beer scene. In 1997, the company opened a second location a few miles north of Solana Beach in Carlsbad, and a third in 2003 in San Clemente. The same year San Clemente opened (as well as the year after), the original location in Solana Beach won Great American Beer Festival “Small Brewpub of the Year”.
The Pizza Port family’s reputation for great foods and craft beer continued to grow, making them landmarks not just for Southern Californians, but for beer lovers from around the world....Through all the growth and changes the company has seen over the past 26 years, what continues to drive our passion and our mantra still rings true: “Good Food and Good Beer Bring Good Cheer!”
(www.pizzaport.com/about-us/)  Geen vermelding van Knight Rider... maar wel op een andere vage site:
...it’s a little silly to try to pick a “Best of Show” beer, but here are a few that really stood out for us.  Pizza Port’s Barrel Aged Knight Rider, is an Imperial Stout that spent 9 months in Heaven Hill Bourbon Barrels.  A great beer that we recently had during our trip to Pizza Port (https://brewtallyinsane.wordpress.com/tag/pizza-port-knight-rider/).


Pizza Port Night Rider
Brewed by Pizza Port (Carlsbad)
Style: Imperial Stout
Carlsbad, California USA
 ABV: 9.5%
No commercial description
corby112 (2804) - philadelphia, Pennsylvania, USA - NOV 29, 2015
Pitch black and nearly opaque with faint chestnut brown edges and a two finger frothy mocha head that very slowly settles into a thick, lasting ring. Very good retention for style and ABV leaving streaks of soapy lacing behind. Very inviting and complex aroma with a luscious barrel presnce that’s nicely integrated into the characteristic of the base beer. A decent amount of sweet, spicy bourbon but no overpowering or too boozy. Lots of vanilla bean and toasted coconut along with subtle dry oak. This is countered by delicate roast and silky chocolate malt sweetness. Hints of bakers chocolate, caramel, oatmeal and gourmet coffee beans. Smells awesome! Medium body with a blast of spicy, boozy heat that dominates the flavor lingering over the subtle roast into a boozy, bone dry finish. Strong char with heavy oak and bourbon flavor. Strong whiskey presence along with toothpick and burnt wood. Not as complex or well balanced as the nose suggests. Slightly smokey/peated but most of he vanilla and coconut smoothness from the nose is missing. Underneath, there is some dry roast with oatmeal, spent coffee grinds, burnt toast and biittersweet dark chocolate. Lacking the dessert-like sweetness from the aroma. One dimensional and lacking in balance. Needs less whiskey/heat and a more complex barrel character. Also, the body is a bit thin and overall could used more sweetness (www.ratebeer.com/beer/pizza-port-night-rider/53794/).

Knight Rider W/ Coffee & Vanilla
Pizza Port Brewing Co.
Stout - Russian Imperial 10.5% ABV
(https://untappd.com/b/pizza-port-brewing-co-knight-rider-w-coffee-and-vanilla/1386800/photos)

Night Rider - Bourbon Barrel Aged - Pizza Port Solana Beach
Brewed by: Pizza Port Solana Beach
California, United States | website
Style | ABV
American Double / Imperial Stout | 10.00% ABV
(www.beeradvocate.com/beer/profile/1337/63499/)

Maar stills uit de TVserie waar een blikje of flesje bier in voorkomt, nee niet gevonden...

[H]et zogenaamde eenstapsmaischschema.
Bij een dergelijk schema wordt voornamelijk één temperatuur aangehouden.
TemperatuurDuur pauze
65 ºC60 min.
78 ºC1 min.
Dit schema geeft wat drogere bieren. Als je meer zoeter bier wilt brouwen met meer body dan kun je beter 68 à 69 ºC aanhouden. Uiteraard kun je op ook op 66 à 67 º gaan zitten voor een gulden middenweg. Omdat de temperatuur bij deze methode heel precies komt hoor te beschikken over een nauwkeurige (digitale) thermometer. Gelukkig zijn dergelijke thermometers niet zo heel duur.
Het verhogen van de temperatuur op het einde van het maischen wordt vooral gedaan om sneller te kunnen filteren. Daarnaast worden door de hogere temperatuur de enzymen geïnactiveerd. Zeker als je een wat zoeter bier wilt brouwen is dat gewenst.
Naast de maischtemperatuur kun je ook spelen met de maischduur. Verkorten van het maischschema zal een iets zoeter, voller bier geven en verlengen een droger bier. De invloed van de maischtijden is minder groot dan die van de maischtemperaturen (www.hobbybrouwen.nl/brouwko2.html).


In het verleden werd vaak bij een veel lagere temperatuur begonnen met het maischen. Zoals hiervoor vermeld laten de meeste mouterijen het meellichaam van de gerst/tarwe veel verder oplossen dan een aantal jaren geleden. Voor de bierbereiding heeft dit een aantal voordelen. Door te starten bij een hogere temperatuur heb je minder snel last van de vorming van de zogenaamde verouderingssmaak. Verder krijg je een betere schuimhoudbaarheid, meer body en je hebt veel minder tijd nodig voor het maischen  (www.hobbybrouwen.nl/brouwko2.html). Volgens mij is die lagere temperatuur 55 ºC.



In het geval je meer dan 20% ongemoute granen in je beslag gebruikt dien je echter wel bij een lagere temperatuur te beginnen en wel bij 40 ºC. Na een pauze van 10 tot 15 minuten verwarm je het beslag zonder rustpauzes door naar 63 ºC of hoger. Ook als je weizen wilt brouwen en een kruidnagelsmaakje in deze bieren waardeert dien je te beginnen bij 40 ºC. Bij alle andere bieren is het niet nodig om bij 40 ºC te beginnen.
Wanneer je een recept wilt nabrouwen dat al enkel jaren oud is doe je er goed aan rekening te houden met de nieuwe inzichten en het maischschema aan te passen. Begin op een hogere temperatuur (minimaal 60 ºC) en houd kortere maischtijden aan.
Als je uitsluitend mout gebruikt en rustpauzes aanhoudt langer dan 10 minuten bij temperaturen onder de 60 ºC kun je bieren krijgen met een minder volle smaak. Ook de schuimhoudbaarheid van deze bieren is in de regel minder. Dit komt omdat de middelgrote eiwitten, die verantwoordelijk zijn voor de volmondigheid en schuimhoudbaarheid van een bier, dan te ver afgebroken worden (www.hobbybrouwen.nl/brouwko2.html). Maar hoe weet je nu of je te maken hebt met een oud recept? Dat is volgens mij enkel aan de orde als je een oud receptenboek hebt. 


In de paragraaf over het brouwwater is er al op gewezen dat naast de temperatuur het ook belangrijk is de pH-waarde van het beslag in de gaten te houden. Deze hoort 5,6 à 5,4 te zijn. In een beslag met de juiste pH-waarde werken de enzymen beter. Met daarvoor geschikt pH-papier of een pH-meter kun je de pH-waarde controleren. Indien nodig kun je het beslag voorzichtig aanzuren met melkzuur of fosforzuur. Doe dit steeds met kleine hoeveelheden. Je kunt een teveel aan zuur niet verwijderen! Je kunt de pH ook corrigeren door gebruik van brouwzouten (calciumsulfaat en calciumchloride) (www.hobbybrouwen.nl/brouwko2.html). Leuk weetje is dat de pH is ontwikkeld vanwege/door de bierbrouwerij-ambacht.




Na het maischen volgt het filteren van het beslag. Als filtermateriaal dienen de kafdeeltjes van het mout..... Je moet bij het filteren proberen een zo helder mogelijke vloeistof uit het beslag te filteren. Deze vloeistof wordt wort genoemd. In het begin is het wort niet helder. Giet deze troebele wort voorzichtig weer terug in je ketel/emmer. Wacht dan even één à twee minuten en zet daarna de kraan van het filtersysteem niet te ver open anders slaat het filter dicht. Het filter wordt overigens gevormd door de kafdeeltjes van de mout. Het steeds teruggieten is noodzakelijk om het filterbed de gelegenheid te geven zich te vormen. Vandaar ook dat het wort als het goed is steeds een beetje helder wordt. Zodra het wort echt helder is hoef je niet meer terug te gieten en kun je het opvangen. Vaak is dit het geval na 3 tot 5 keer teruggieten, maar het kan zijn dat je een paar keer meer moet teruggieten. Geduld is bij dit proces een schone zaak.

Op https://decorrespondent.nl/3564/Waarom-ik-het-liefst-fabrieksbier-drink-en-niet-de-thuis-gebrouwen-herfstbok-van-mijn-buurman/379969127604-a2a00aab kom ik frappante opmerking/stelling tegen dat fabrieksbier beter is!?

Dat daagt uit om te lezen...

Het artikel begint met de laatste rustplaats van een biertycoon;

Op de oude begraafplaats van St. Louis, Missouri staat een granieten mausoleum. Een neogotisch bouwsel met glas-in-loodramen en in steen de gravure: VENI VIDI VICI. Het bronzen hekwerk eromheen is gedecoreerd met hopplanten.
Hier rust een bierbaron. Adolphus Busch (1839-1913) kwam als immigrant uit Duitsland in St. Louis wonen. Daar bedacht hij het Budweiserbier, het paradepaard van de Anheuser-Busch-brouwerijen, het Heineken van de Verenigde Staten. Zijn tombe is een bedevaartsoord, getuige de achtergelaten kronen van de Budweiserflesjes. Ook ik bracht een bezoek aan zijn laatste rustplaats, als eerbetoon aan de man die een einde maakte aan de hegemonie van de speciaalbiertjes (https://decorrespondent.nl/3564/Waarom-ik-het-liefst-fabrieksbier-drink-en-niet-de-thuis-gebrouwen-herfstbok-van-mijn-buurman/379969127604-a2a00aab).

Die laatste zin vind ik wel raak. Pilsbrouwers zoals die in Pilzen, maar ook Heineken, Amstel, Warsteiner en Carlsberg waren destijds ook pioniers. Pils was toen ca. 1850 nog geen mainstream, het was derhalve zelf een speciaalbier!

Adolphus Busch had een droom. Hij wilde bier maken voor iedereen. Op zoek naar toegankelijke bieren bezocht hij brouwerijen in zijn geboorteland en won hij informatie in over de nieuwste technologie. Zo leerde hij bijvoorbeeld over pasteurisatie, in 1862 uitgevonden door de scheikundige Louis Pasteur. Je kon er bacteriën mee doden zonder de smaak te verliezen. Busch introduceerde de techniek in de Verenigde Staten. Zijn bier was langer houdbaar, smaakvaster en makkelijker te distribueren.
Als speerpunt van zijn brouwerij koos hij een licht soort bier. Budweiser, doopte hij het. Een Duitse naam, die elke Amerikaan niettemin makkelijk kon uitspreken. Bier voor iedereen, al werd het aanvankelijk slim verpakt in flessen met kurk en folie, als ware het champagne. Lees hier meer over de eerste marketing van Budweiser.
Het bleek een groot succes.  
(https://decorrespondent.nl/3564/Waarom-ik-het-liefst-fabrieksbier-drink-en-niet-de-thuis-gebrouwen-herfstbok-van-mijn-buurman/379969127604-a2a00aab).

Ambachtelijkheid was in die tijd geen pré. De marketeers benadrukten juist dat het bier uit de fabriek kwam. De slogan, op deze advertentie uit 1913: 'Budweiser, made in a gigantic plant.'
(https://decorrespondent.nl/3564/Waarom-ik-het-liefst-fabrieksbier-drink-en-niet-de-thuis-gebrouwen-herfstbok-van-mijn-buurman/379969127604-a2a00aab).



Pralen met je megafabriek lijkt tegenwoordig niet verstandig meer. De laatste decennia kwamen juist de ‘micro breweries’ weer op. Ambachtelijk bier in kleine oplagen, bier als bibliofilie.

Cijfers: in Amerika waren er in 1980 nog geen honderd brouwerijen over. Inmiddels zijn er alweer bijna drieduizend. 
Die explosie wordt de ‘craft beer revolution’ genoemd, hoewel het dus geen revolutie is maar een terugkeer is naar de negentiende eeuw. Met het verschil dat die kleinschaligheid nu een keuze is, in plaats van een gevolg van gebrekkige techniek en logistiek.
Ook de Albert Heijn doet eraan mee. Het is speuren naar de Heineken tussen de flesjes Straffe Hendrik en Sloeber. Die minibrouwerijtjes zijn kennelijk zelf mainstream geworden. En na het microbrouwen volgt nu het nanobrouwen. Men wil een drankje dat de buurman heeft gebrouwen, met een grappig etiketje dat hij er persoonlijk heeft opgelikt.
Onlangs werd er zelfs een ‘broodbakmachine voor bierbrouwen’ gepresenteerd door een Nederlandse start-up.. Een geavanceerd machientje om thuis op kleine schaal bier te brouwen. 
Ironisch dat nieuwe techniek tegenwoordig wordt ingezet om juist zo inefficiënt mogelijk te produceren. Zo sterk is de drang naar micro en lokaal.
(https://decorrespondent.nl/3564/Waarom-ik-het-liefst-fabrieksbier-drink-en-niet-de-thuis-gebrouwen-herfstbok-van-mijn-buurman/379969127604-a2a00aab).

Dit punt had ik in een eerder blogbericht (al weet ik niet of dat al is geplaatst) ook al aangestipt. De grote brouwerijen hebben een grotere absolute milieubelasting, maar zijn per liter geproduceerd bier veel efficiënter. Ze zuiveren hun afvalwater, ze recupereren hun afvalwarmte en hebben vanwege hun continue procesvoering veel minder spoelwater en schoonmaakmiddel nodig.

De marketeers van Budweiser kwamen ...met een tegenreactie. In het veelbekeken reclameblok van de Superbowl verscheen een reclame waarin Budweiser zich afficheerde als ‘macrobier’ - fabrieksbier gebrouwen om te drinken, niet om over te praten.
(https://decorrespondent.nl/3564/Waarom-ik-het-liefst-fabrieksbier-drink-en-niet-de-thuis-gebrouwen-herfstbok-van-mijn-buurman/379969127604-a2a00aab).


“It’s not brewed to be fussed over -- it’s brewed for a crisp smooth finish” and “There’s only one Budweiser. It’s brewed for drinking, not dissecting”


Blijkbaar zijn ze er best trots op bij Budweiser dat ze zo groot zijn.

In de reclame zet Budweiser zich af tegen de mcirobrouwerijen met hun 'Let them drink Pumpkin Peach Ale'.   Ze zetten zich af tegen die 'beer geek'/snob'-cultuur/

De spectaculair uitdijende drankkaart kun je zien als een verrijking. Soms wil je gewoon een biertje ('Biertje?'), soms wil je gerstenat dat smaakt naar chocola of pompoen of donut of pizza (ja, dit bestaat).
Het debat tussen micro en macro zie ik daarom grotendeels als een vals dilemma: je kunt gewoon beide drinken. Toch, als ik een snob ben, dan een fabrieksbiersnob. Ik wil niet op een cursus bier drinken. (https://decorrespondent.nl/3564/Waarom-ik-het-liefst-fabrieksbier-drink-en-niet-de-thuis-gebrouwen-herfstbok-van-mijn-buurman/379969127604-a2a00aab).

Ook hier kan eigenlijk enkel maar knikken en de boodschap beamen. Bier was juist zo leuk omdat het anders was dan wijn en sterke drank. Daar zit toch vaak een elitaire sfeer omheen van speciale glazen en drinkgewoonten, en een bouquet en terroire etc..

Macrobier smaakt nergens naar, is dan vaak de klacht. Inderdaad is de smaak van Budweiser nauwelijks waarneembaar, maar dat is juist de bedoeling van dit type bier: heerlijk, helder en licht. Wodka heeft ook geen smaak. Daar hoor je geen klachten over.
(https://decorrespondent.nl/3564/Waarom-ik-het-liefst-fabrieksbier-drink-en-niet-de-thuis-gebrouwen-herfstbok-van-mijn-buurman/379969127604-a2a00aab).

Ik hoor ook wel eens 'Life's too short to drink lager' (of pils), maar eigenlijk vind ik dat maar onzin. Wie gaat er met vrienden nou ongecompliceerd laagdrempelig aan de bar hangen en bijpraten en dan speciaalbier. In zo'n rokerige drukke kroeg met een wildvreemde ouwehoeren over het verswchil tussen Volvo en Daf, en dan plots het gesprek afkappen want dat ene goede nummer is op en je moet meezingen. Daar past toch geen WestVleteren Quadrupel Barrel Aged collaboration brew limited edition?

Ik heb begrepen lastig te brouwen is. dat het juist extra veel vernuft vergt om een bier te brouwen dat overal ter wereld exact hetzelfde smaakt. Bij een licht bier als Budweiser kun je afwijkingen niet camoufleren met een overdosis hop.
(https://decorrespondent.nl/3564/Waarom-ik-het-liefst-fabrieksbier-drink-en-niet-de-thuis-gebrouwen-herfstbok-van-mijn-buurman/379969127604-a2a00aab).

Artikel over de waarheid achter de claim dat Budweiser
Not only is Budweiser making a style of beer that’s notoriously a difficult style to brew well, but it is making it in nearly unfathomable quantities.The “American light lager” -- the official beer-nerd term for the ubiquitous “golden suds” of Miller, Coors and Anheuser Busch -- is time-consuming to make, and the trademark approachable, inoffensive flavor means that any mistakes, flaws or inefficiencies in the brewing process are obvious in the finished product.
There’s no big malt body, bold hop flavor or punchy alcohol kick for off-flavors to hide behind. Furthermore, the skilled brewers at Anheuser Busch’s gargantuan breweries achieve a level of consistency that any craft brewer should envy. Every Budweiser will taste the same as every other Budweiser, even if they are made at breweries 1,000 miles apart. That is no easy feat (www.latimes.com/food/dailydish/la-dd-how-the-proud-to-be-macro-budweiser-super-bowl-ad-got-it-all-right-20150202-story.html).
Belangrijker is de prijs. Budweiser is vaak drie keer zo goedkoop als speciaalbier, dat in cafés soms 8 dollar (zeven euro) per flesje kost. Alleen een happy few kan zich veroorloven aangeschoten te raken op zulk bier.
Die prijs proef je overigens niet per se terug. Het verschil zit in de verpakking en de inefficiënte, kleinschalige productie. Vergeleken met fabrieksbier gaat er bij microbrouwerijen veel meer geld naar 'bijzaken' als marketing. 
...
Speciaalbieren pronken regelmatig met lokale wortels. Vaak gaan die lokale wortels gepaard met quasi-antiek gespelde namen...Bierbrouwerijen liegen vaak over hun roots, behalve Budweiserbier. Dat werd daadwerkelijk in 1876 onder die naam gelanceerd. Budweiser heeft daarnaast hyperlokale wortels. Het merk sponsort zo'n beetje alles wat los en vast zit in St. Louis: ziekenhuizen, scholen, sportclubs (https://decorrespondent.nl/3564/Waarom-ik-het-liefst-fabrieksbier-drink-en-niet-de-thuis-gebrouwen-herfstbok-van-mijn-buurman/379969127604-a2a00aab).

Wat was die film  'Clash By Night' (1952)?

Clash by Night (1952)
Adapted from a play by Clifford Odets, Clash by Night is a pretentious but well-staged "kitchen sink" drama involving love and lust in a tiny fishing village. Desperate for security and happiness, Barbara Stanwyck enters into a loveless marriage with cloddish but likeable fisherman Paul Douglas. Douglas' best pal is local movie projectionist Robert Ryan, who makes a beeline for Stanwyck. She entertains thoughts of leaving Douglas, but is dissuaded by her knowledge of his volatile temper. Given the film's title, a "clash by night" is inevitable, but the results aren't as horrible as Stanwyck imagined. Counterpointing the film's main triangle is a subplot involving the tempestuous romance between Keith Andes and Marilyn Monroe, the latter playing a naive but sexy young girl who yearns for the sort of adventure that the "worldly" Stanwyck has supposedly experienced in her life. Clash by Night was directed by the mercurial Fritz Lang, who enjoyed working with the ever-professional Stanwyck but had the devil's own time coaxing a believable performance out of Monroe (though he certainly succeeded) (www.rottentomatoes.com/m/clash_by_night/).

Wie was Robert Ryan?
Robert Bushnell Ryan (Chicago, 11 november 1909 – New York City, 11 juli 1973) is een gewezen Amerikaanse acteur. Hij werd in 1948 genomineerd voor een Oscar voor z'n bijrol in de film Crossfire (1947). Echte bekendheid verwierf hij met rollen in films als Bad Day at Black Rock (1955), The Dirty Dozen (1967) en The Wild Bunch (1969). 
Robert Ryan trachtte eerst aan een carrière als toneelschrijver te bouwen, maar slaagde daar niet in. Hij ging vervolgens acteerlessen volgen in Hollywood. Gedurende de jaren 40 was hij meermaals op de planken te zien of in bijrollen in films. In 1944, nadat hij een contract bij de filmstudio RKO Pictures had ondertekend, sloot hij zich aan bij het United States Marine Corps. In het leger is hij actief als drilinstructeur op de legerbasis van San Diego. Daar wordt hij bevriend met schrijver/regisseur Richard Brooks.
De grote filmdoorbraak van Ryan kwam er met z'n rol in de film noir Crossfire (1947) van Edward Dmytryk, gebaseerd op de roman van Richard Brooks. Ryan werd genomineerd voor een Academy Award. Later zou hij nog te zien in enkele bekende films als On Dangerous Ground (1951), Bad Day at Black Rock (1955) en Odds Against Tomorrow (1959). Verder maakte hij ook deel uit van enkele grote producties die konden rekenen op een all-star cast. Zo speelde Ryan mee in King of Kings (1961), The Longest Day (1962), The Dirty Dozen (1967) en The Wild Bunch (1969) (https://nl.wikipedia.org/wiki/Robert_Ryan).

Wie was Marilyn Monroe?
Marilyn Monroe had een moeilijke jeugd. Haar moeder was Gladys Pearl Mortenson, geboren Monroe, eerder gehuwd met John Baker. Norma Jeane's moeder liet zich nog naar hem Gladys Sasha Baker noemen en liet Norma Jeane ook met deze achternaam dopen. Gladys Baker was weliswaar in 1924 getrouwd met Martin E. Mortensen, maar ze leefden al gescheiden voor Gladys zwanger werd. Vermoedelijk was Norma Jeane's vader Charles Stanley Gifford. Gifford en Gladys Baker werkten beiden in de snijstudio van RKO Pictures, waar Baker Giffords ondergeschikte was. Gladys Baker was drugsverslaafd en liet de opvoeding van Monroe over aan haar vrienden Albert en Ida Bolender. ...Monroe wordt daardoor in het gezin van Grace McKee (later Goddard) geplaatst. ...In 1942 moet McKees man voor zijn werk naar de oostkust van de Verenigde Staten. Het is voor het stel te duur om de 16-jarige Monroe nog te onderhouden. Het jonge meisje heeft twee keuzes: terug naar het weeshuis of trouwen. Ze koos voor het laatste en trouwde op 19 juni 1942 met haar 21-jarige buurjongen James Dougherty. Terwijl Dougherty in het leger diende, ging Monroe in op het verzoek van een fotograaf om te poseren...Toen Dougherty terugkeerde, kon hij haar niet langer thuishouden en op 13 september 1946 scheidde het stel.....Ze kreeg onder de naam Marilyn Monroe een contract bij een filmmaatschappij, maar buiten één kleine bijrol, die ook nog eens sneuvelde in de montagekamer, bleef dit zonder succes. Een contract bij een maatschappij was in die tijd vaak een geïnstitutionaliseerde vorm van prostitutie: de 'actrices' mochten met de relaties van de filmbazen uit eten....Ze werkte ondertussen aan haar houding, nam acteer- en zanglessen, blondeerde haar haar en liet haar gebit reviseren. Ze maakte geleidelijk aan naam als dom blondje, een imago dat ze bewust cultiveerde. Haar eerste grote rol was in How to Marry a Millionaire. Ze had groot succes in Gentlemen Prefer Blondes, naast Jane Russell en met The Seven Year Itch, waarin het befaamde shot zit met de opwaaiende jurk. Haar laatste project was Something's Got To Give, een onvoltooide film samen met Dean Martin. Als de film was afgemaakt, was zij de eerste actrice geweest die een naaktscène deed in een film....Aan het einde van de jaren vijftig richtte ze haar eigen productiehuis op, en verhuisde naar New York. Ze nam lessen bij The Actors Studio van Lee Strasberg, en kreeg een relatie met toneelschrijver Arthur Miller met wie ze op 29 juni 1956 trouwde. Ze wilde zich verdiepen en serieuzere rollen spelen. In Engeland maakte ze The Prince and the Showgirl, met Laurence Olivier. De film was een flop....Samen met haar alcohol- en medicijngebruik leidde dat tot veelvuldig laatkomen of eenvoudigweg niet verschijnen. Halverwege de opnamen stuurde de regisseur John Huston, die zelf ook wel een slokje lustte en soms tijdens de opnamen in slaap viel, haar naar een kliniek om van haar verslaving af te komen. De laatste opnamen zijn in softfocus gefilmd om de sporen van de verslaving te maskeren....Op 5 augustus 1962 werd ze dood aangetroffen door de huishoudster Eunice Murray in haar huis in Brentwood, Californië. Bij de autopsie op het lichaam van Marilyn Monroe werd acht milligram van het middel chloraalhydraat en 4,5 milligram van het middel Nembutal in haar lichaam gevonden, en dr. Theodore J. Curphey van The Los Angeles County Coroner's Office zei in een persconferentie dat de doodsoorzaak een acute " barbituraat-vergiftiging " was, als gevolg van een "waarschijnlijke zelfmoord" (https://nl.wikipedia.org/wiki/Marilyn_Monroe).

Ik vond het onderwerp van de film al zwaar, maar zo te lezen was haar leven ook erg zwaar. Maar goed, even weer wat luchtigers, het bier:


Marilyn Monroe wordt door (Nederlandse) brouwers nog graag gebruikt in hun reclame:

In 2006 kwam Grolsch met een reclame voor hun blond bier (zie www.thisismarilyn.com/dutch-beer-add-2006-151925.photo, http://inkybeer.com/tag/marilyn-monroe/): Grolsch blonde legende. In 2014 kwam Bavaria ook met een reclame waar ze in voor kwam (zie www.elvisblog.net/2014/09/,
www.huffingtonpost.com/2014/03/26/dead-celebrities-dutch-beer-ad_n_5034287.html):



Zo had Carling Black Label een actie met haar afbeelding op hun blikje (zie www.ebay.com/itm/Lot-of-10-Rare-Legend-Series-Set-Carling-Black-Label-Beer-Cans-Marilyn-Monroe-/272083864470?hash=item3f59764b96%3Ag%3AWG0AAOSw3KFWeD9C&nma=true&si=SQa7esNmtD3eU3DiC9Wc5u5opQk%253D&orig_cvip=true&rt=nc&_trksid=p2047675.l2557).

4 August 1949, Marilyn does the Pabst Beer shoot (https://nl.pinterest.com/pin/22869910581551036/).

Marilyn Monroe Blonde Bombshell (6%)
Goodhead Brewery
Homebrew, Blonde Ale
Interesting blend of a Blonde Ale and Blue Moon combo and Citra Hops very different (https://untappd.com/b/goodhead-brewery-marilyn-monroe-blonde-bombshell/108433).


Raduga Some like it hot (5%)
Lemongrass American Wheat
(www.piwnybrodacz.pl/2015/08/some-like-it-hot-raduga.html)

Willimantic Marilyn Monroe Blonde Ale (5,2%)
Also known as Willimantic M.M. Blonde Ale
Brewed by Willimantic Brewing Company
Style: Golden Ale/Blond Ale
Willimantic, Connecticut USA
Commercial description
Marilyn Monroe Blonde Ale – Our unfiltered Dirty Blonde Ale, light on hops, but full of flavor.
... Brewed with pale, oats, caramel, and carapils malts and Liberty hops this easy on the palate and eyes beer is sure to please.
The brewer markets this same or near-same product by more than one names. This can be the result of a brewer distributing this beer under different names in different countries, or the brewer simply changing the name, but not the recipe at different points in time (www.ratebeer.com/beer/willimantic-marilyn-monroe-blonde-ale/49457/) (www.ratebeer.com/beer/willimantic-marilyn-monroe-blonde-ale/98971/). Geen idee of hier foto's van zijn, maar haar imago heeft in ieder geval een iconische status.