Zo aan het eind van het jaar lag er weer een allerhande op de keukentafel met een krantje. Op blz. 66 staat een artikel over La Trappe. Vader abt Bernardus geeft er in aan dat een zwaar bier van 10% goed past bij hun filosofie van rust. De paar regels tekst staan naast een grote foto van een stoofvleesschotel met la Trappe Quadrupel. De Quadrupel is ingeschonken trouwens in een hoekig glas dat doet denken aan Hoegaarden. Vervolgens is er een recept met La Trappe Isid'or.
![]()
Al sinds 1884 wordt er gebrouwen binnen d emuren van de abdij. Vervolgens blijkt dat de abdij is gebouwd tussen 1891 en 1894. Het is dan ook een van de grotere monumenten van Nederland. Vader abt Bernardus is in 1988 begonnen als 20-jarige en vind bierbrouwen een vorm van scheppen.
Op blz. 72-73 is er een overzicht van bierstijlen weergegeven. Er zijn 11 stijlen, 4 ingrediënten en 5 glazen weergegeven. Zo zijn er radler, witbier, pils, blond, weizen, tripel, dubbel, IPA, amber, herfstbock en quadrupel met elk een korte omschrijving, bitterheidgehalte, kleur en type glas. Ook is er aangegeven welke merken te koop zijn bij AH.
Op blz 104 staat een paginagrote reclame van Bavaria Glutenvrij Pils.
![]()
Op het einde van de allerhande (met name na blz. 170) is er aandacht voor wijn. Zo is er een wijntour in Toscane beschreven. Zo is er aandacht voor de Toscaanse druif, chianti, en dergelijke.
Ook opvallend dat AH aandacht heeft voor het voorkomen van phishing. Op zich mooi, maar het doet mij een beetje verplicht programmatisch aan. 'Wij hebben aandacht voor het probleem, want het stond in de allerhande. Mensen moeten dus niet klagen als ze door een nepmail onder naam van AH worden opgelicht, want ze hadden het kunnen weten...' (even ademhalen...)
Achterop staat een reclame van brouwers pilsener...
Tussen het blad zat nog een blad van een ander AH-blad (een of ander reclamekrantje). Op blz. 7 staat een foto van Henri Reuchlin (met dank aan Brouwerij Kompaan). Het gaat weer over de bierrevolutie. Reuchlin omschrijft het brouwen als 'het perfecte huwelijk tussen Moeder Natuur en menselijke slimheid'. De 'ambachtelijke component' zit volgens hem in de gebruikte mout en het brouwproces. Hierbij worden de natuurlijke ingrediënten water, hop en graan benoemd. Al zijn er ook Italiaanse brouwers die exotischer ingrediënten gebruiken, zoals hibiscus of basilicum. Volgens Amerikaanse cijfers zouden er nu 120 biersoorten zijn. zo bezien zijn de 11 uit de allerhande dan maar een povere selectie. Vervolgens worden Britse IPA, Duitse Weizen en Belgische tripel benoemd als voorbeelden van biersoorten. Het geeft wel aan dat bier een internationaal fenomeen.
Sinds 1985 is het aantal bierbrouwerijen in Nederland vertienvoudigd. Leuk detail vind ik dat La Trappe zich lange tijd heeft omschreven als het enige Nederlandse trappistenbier, maar nu in het artikel staat te lezen dat Zundert Trappist het enige trappistenbier met kruiden is. Ze worden benoemd als een succesvolle nieuwkomer. Ander succesvolle nieuwkomers zijn Maximus uit Utrecht en Kompaan uit Den Haag. De bieren van deze twee brouwerijen worden omschreven als klassiek met een nieuwe draai. Onder het artikel staan nog drie voorbeelden van speciaalbier: Brooklyn Brewery Lager, 'T IJ Zatte en La Trappe Blond. In de hoek van de pagina staat weer een reclame(tje) van Brouwers Pilsener.
Albert Hein heeft sinds 2015 speciaalbier in het assortiment en blijkbaar zijn ze er serieus mee.
![]()
Hoe het nieuwe eigen biermerk van Albert Heijn me met mezelf confronteert: een kind dat de spinazie wél eet als iemand doet alsof de lepel een vliegtuigje is.
Er gaat veel mis in Nederland, maar zolang het aanbod van speciaalbier in de supermarkt gestaag blijft uitbreiden, geloof ik dat het uiteindelijk allemaal wel goed komt. Het bierschap in de gemiddelde Albert Heijn is inmiddels bijna langer dan het wijnschap, vol flesjes met kleurrijke etiketjes met dromerige eilandscènes, gestippelde olifantjes die drijven op een kalme rivier of wulpse pin-ups met de houdbaarheidsdatum op hun billen getatoeëerd. Ook gevestigde biermerken als Palm en Bavaria doen mee en proberen elkaar af te troeven met stemmige pastelkleuren en retro 3D-letters. Elk afzonderlijk flesje bier is een klein kunstwerkje en ik krijg er maar geen genoeg van.
‘Hé gezellig, weer een nieuw speciaalbiertje!’ dacht ik daarom, toen ik een stapel blauw-witte blikjes zag staan in het bierschap. ‘Brouwers’ stond in er in hippige zwarte letters op de verpakking, ‘de smaak van nu’. Het logo leek erg op dat van Brouwerij ’t IJ, maar dan met een authentieke brouwketel in plaats van een struisvogel. ‘Koop mij!’ schreeuwde de beeldtaal, ‘ik ben het soort bier dat jij wilt!’ De prijs was ook nog eens een stuk lager dan ik verwachtte. Ik was niet de enige die zich aangetrokken voelde tot dit nieuwe merk: die avond in het park dreven er in het gesmolten ijs van de koeltas talloze blikjes Brouwers.
Maar ‘Brouwers’ is helemaal geen hippe brouwerij in een loods aan de rand van Amsterdam-Noord, het blijkt gewoon het nieuwe eigen merk bier van Albert Heijn te zijn. Het biertje bestond al vanaf 1978, maar werd in 1999 vervangen door AH Pilsener. Nu is het dus weer terug, al lijkt het nauwelijks op het biertje dat het ooit was. Niet alleen is de verpakking dramatisch verhipt; in een poging beter aan te sluiten op de wensen van de hedendaagse consument wordt het bier nu gebrouwen met extra hop, in een proces dat ‘dry-hopping’ heet (al wordt op bierblogs betwijfeld in hoeverre dat terug te proeven is, aangezien dit een vrij duur proces is voor een budgetbiertje) (www.vn.nl/albert-heijn-brouwers/).
![]()
Albert Heijn is als een wrede spiegel, waarin ik mezelf zie als de beïnvloedbare zombie-consument die ik ben. Ik ben een verwende maar onwetende biersnob, die denkt dat het bier lekkerder smaakt als er een leuk plaatje op zit. Albert Heijn weet precies waar ik op val, en manipuleert me zonder moeite, alsof ik een nukkige baby ben die het hapje spinazieprut ineens wèl wil eten als iemand doet alsof de lepel een vliegtuig is.
En het ergste is: ik vind het niet eens erg. Het is juist prettig dat ik nu voor minder geld mooie blikjes bier kan kopen, en mezelf voordelig voor de gek kan houden. Ik ga dolgraag mee in deze illusie (die alleen verbroken wordt door de harteloze weergave van het aantal calorieën in één blikje, zoals Albert Heijn dat op alle eigen merk producten afdrukt). De kleuren van deze zomer worden blauw en wit (www.vn.nl/albert-heijn-brouwers/).
Al sinds 1884 wordt er gebrouwen binnen d emuren van de abdij. Vervolgens blijkt dat de abdij is gebouwd tussen 1891 en 1894. Het is dan ook een van de grotere monumenten van Nederland. Vader abt Bernardus is in 1988 begonnen als 20-jarige en vind bierbrouwen een vorm van scheppen.
Op blz. 72-73 is er een overzicht van bierstijlen weergegeven. Er zijn 11 stijlen, 4 ingrediënten en 5 glazen weergegeven. Zo zijn er radler, witbier, pils, blond, weizen, tripel, dubbel, IPA, amber, herfstbock en quadrupel met elk een korte omschrijving, bitterheidgehalte, kleur en type glas. Ook is er aangegeven welke merken te koop zijn bij AH.
Op blz 104 staat een paginagrote reclame van Bavaria Glutenvrij Pils.
Op het einde van de allerhande (met name na blz. 170) is er aandacht voor wijn. Zo is er een wijntour in Toscane beschreven. Zo is er aandacht voor de Toscaanse druif, chianti, en dergelijke.
Ook opvallend dat AH aandacht heeft voor het voorkomen van phishing. Op zich mooi, maar het doet mij een beetje verplicht programmatisch aan. 'Wij hebben aandacht voor het probleem, want het stond in de allerhande. Mensen moeten dus niet klagen als ze door een nepmail onder naam van AH worden opgelicht, want ze hadden het kunnen weten...' (even ademhalen...)
Achterop staat een reclame van brouwers pilsener...
Tussen het blad zat nog een blad van een ander AH-blad (een of ander reclamekrantje). Op blz. 7 staat een foto van Henri Reuchlin (met dank aan Brouwerij Kompaan). Het gaat weer over de bierrevolutie. Reuchlin omschrijft het brouwen als 'het perfecte huwelijk tussen Moeder Natuur en menselijke slimheid'. De 'ambachtelijke component' zit volgens hem in de gebruikte mout en het brouwproces. Hierbij worden de natuurlijke ingrediënten water, hop en graan benoemd. Al zijn er ook Italiaanse brouwers die exotischer ingrediënten gebruiken, zoals hibiscus of basilicum. Volgens Amerikaanse cijfers zouden er nu 120 biersoorten zijn. zo bezien zijn de 11 uit de allerhande dan maar een povere selectie. Vervolgens worden Britse IPA, Duitse Weizen en Belgische tripel benoemd als voorbeelden van biersoorten. Het geeft wel aan dat bier een internationaal fenomeen.
Sinds 1985 is het aantal bierbrouwerijen in Nederland vertienvoudigd. Leuk detail vind ik dat La Trappe zich lange tijd heeft omschreven als het enige Nederlandse trappistenbier, maar nu in het artikel staat te lezen dat Zundert Trappist het enige trappistenbier met kruiden is. Ze worden benoemd als een succesvolle nieuwkomer. Ander succesvolle nieuwkomers zijn Maximus uit Utrecht en Kompaan uit Den Haag. De bieren van deze twee brouwerijen worden omschreven als klassiek met een nieuwe draai. Onder het artikel staan nog drie voorbeelden van speciaalbier: Brooklyn Brewery Lager, 'T IJ Zatte en La Trappe Blond. In de hoek van de pagina staat weer een reclame(tje) van Brouwers Pilsener.
Albert Hein heeft sinds 2015 speciaalbier in het assortiment en blijkbaar zijn ze er serieus mee.
Hoe het nieuwe eigen biermerk van Albert Heijn me met mezelf confronteert: een kind dat de spinazie wél eet als iemand doet alsof de lepel een vliegtuigje is.
Er gaat veel mis in Nederland, maar zolang het aanbod van speciaalbier in de supermarkt gestaag blijft uitbreiden, geloof ik dat het uiteindelijk allemaal wel goed komt. Het bierschap in de gemiddelde Albert Heijn is inmiddels bijna langer dan het wijnschap, vol flesjes met kleurrijke etiketjes met dromerige eilandscènes, gestippelde olifantjes die drijven op een kalme rivier of wulpse pin-ups met de houdbaarheidsdatum op hun billen getatoeëerd. Ook gevestigde biermerken als Palm en Bavaria doen mee en proberen elkaar af te troeven met stemmige pastelkleuren en retro 3D-letters. Elk afzonderlijk flesje bier is een klein kunstwerkje en ik krijg er maar geen genoeg van.
‘Hé gezellig, weer een nieuw speciaalbiertje!’ dacht ik daarom, toen ik een stapel blauw-witte blikjes zag staan in het bierschap. ‘Brouwers’ stond in er in hippige zwarte letters op de verpakking, ‘de smaak van nu’. Het logo leek erg op dat van Brouwerij ’t IJ, maar dan met een authentieke brouwketel in plaats van een struisvogel. ‘Koop mij!’ schreeuwde de beeldtaal, ‘ik ben het soort bier dat jij wilt!’ De prijs was ook nog eens een stuk lager dan ik verwachtte. Ik was niet de enige die zich aangetrokken voelde tot dit nieuwe merk: die avond in het park dreven er in het gesmolten ijs van de koeltas talloze blikjes Brouwers.
Maar ‘Brouwers’ is helemaal geen hippe brouwerij in een loods aan de rand van Amsterdam-Noord, het blijkt gewoon het nieuwe eigen merk bier van Albert Heijn te zijn. Het biertje bestond al vanaf 1978, maar werd in 1999 vervangen door AH Pilsener. Nu is het dus weer terug, al lijkt het nauwelijks op het biertje dat het ooit was. Niet alleen is de verpakking dramatisch verhipt; in een poging beter aan te sluiten op de wensen van de hedendaagse consument wordt het bier nu gebrouwen met extra hop, in een proces dat ‘dry-hopping’ heet (al wordt op bierblogs betwijfeld in hoeverre dat terug te proeven is, aangezien dit een vrij duur proces is voor een budgetbiertje) (www.vn.nl/albert-heijn-brouwers/).
En het ergste is: ik vind het niet eens erg. Het is juist prettig dat ik nu voor minder geld mooie blikjes bier kan kopen, en mezelf voordelig voor de gek kan houden. Ik ga dolgraag mee in deze illusie (die alleen verbroken wordt door de harteloze weergave van het aantal calorieën in één blikje, zoals Albert Heijn dat op alle eigen merk producten afdrukt). De kleuren van deze zomer worden blauw en wit (www.vn.nl/albert-heijn-brouwers/).