Curtius

Dirk Donker Curtius, ('s-Hertogenbosch, 19 oktober 1792 – Spa, 17 juli 1864) was een Haagse advocaat en minister die als liberaal opposant optrad tegen het bewind van Willem I en Willem II.
Hij pleitte onder meer in brochures en krantenartikelen voor invoering van de ministeriële verantwoordelijkheid en voor een rechtstreeks gekozen parlement. Donker Curtius was lid van de Grondwetscommissie-Thorbecke, waarvan hij de voorstellen - met steun van de koning - als minister behendig door het overwegend conservatieve parlement loodste. Later kwam hij in conservatiever vaarwater en vormde in 1853 met Van Hall, een vroegere politieke tegenstander, het Kabinet-Van Hall-Donker Curtius (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dirk_Donker_Curtius).

Julius Wilhelm Theodor Curtius (Duisburg, 27 mei 1857 – Heidelberg, 8 februari 1928) was een Duits chemicus. Hij studeerde onder andere chemie in Heidelberg en Leipzig, promoveerde in 1882 en werd vervolgens hoogleraar in Kiel, Bonn en Heidelberg, waar hij in 1897 Victor Meyer opvolgde. Zijn onderzoek richtte zich voornamelijk op stikstofverbindingen. Hij ontdekte bijvoorbeeld het hydrazine, waterstofazide en diazoverbindingen. De reactie van carbonzure aziden is naar hem vernoemd: de Curtius-omlegging (https://nl.wikipedia.org/wiki/Theodor_Curtius_(chemicus)).
Geheimrat Julius Wilhelm Theodor Curtius (27 May 1857 – 8 February 1928) was professor of Chemistry at Heidelberg University and elsewhere. He published the Curtius rearrangement in 1890/1894 and also discovered diazoacetic acid, hydrazine and hydrazoic acid (https://en.wikipedia.org/wiki/Theodor_Curtius).

De Curtius-omlegging, of vaak ook wel Curtius-reactie, is een omleggingsreactie waarbij uit een carbonzuur een isocyanaat gevormd wordt (https://nl.wikipedia.org/wiki/Curtius-omlegging).

The Curtius rearrangement (or Curtius reaction or Curtius degradation), first defined by Theodor Curtius in 1885, is the thermal decomposition of an acyl azide to an isocyanate with loss of nitrogen gas. The isocyanate then undergoes attack by a variety of nucleophiles such as water, alcohols and amines, to yield a primary amine, carbamate or urea derivative respectively (https://en.wikipedia.org/wiki/Curtius_rearrangement).

Georg Curtius (April 16, 1820 – August 12, 1885) was a German philologist.
Curtius was born in Lübeck, and was the brother of the historian and archeologist Ernst Curtius. After an education at Bonn and Berlin, he was for three years a schoolmaster in Dresden, until (in 1845) he returned to Berlin University as privatdocent. In 1849 he was placed in charge of the Philological Seminary at Prague, and two years later was appointed professor of classical philology in Prague University. In 1852, he moved from Prague to a similar appointment at Kiel, and again in 1862 from Kiel to Leipzig. His philological theories exercised a widespread influence (www.wikiwand.com/en/Georg_Curtius).

Ernst Robert Curtius
German, 1886–1956
In his magisterial study Europäische Literatur und lateinisches Mittelalter (1948;
European Literature and the Latin Middle Ages), Curtius collected many of his important essays and articles written during nearly 30 years of philological research. This book made him famous among both medievalists and early modern literary scholars. In it he discussed the cultural world of the Latin Middle Ages, the role of literature and education from the early through the late Middle Ages, rhetoric, topoi or topics, the function of the poetic figure of goddess Natura, the relationship of poetry and rhetoric, the topos of the ideal landscape, the concept of classicism, mannerism, the book as a symbol, the relevance of Dante for medieval literature, and the interplay between theology and poetry among Italian writers of the 14th and 15th centuries. In a voluminous appendix Curtius added a collection of other essays dedicated to themes such as devotional formulae and humility, jest and earnest in the Middle Ages, divine frenzy among poets, numerical composition, the relationship between poetry and scholasticism, self-references of medieval poets, the cultural development of Spain in the 16th and 17th centuries, and, finally, essays on Calderón, Montesquieu, Diderot, and Horace.
...
Despite Curtius’ efforts to awaken his contemporaries to the values of humanism based on classical learning, the trends of his time were against him. In Deutscher Geist in Gefahr he attacked the new barbarism of the National Socialists and the general decline of cultural values. In particular, he challenged the suddenly fashionable view of Charlemagne as the first perpetrator who alienated the Germanic world from its indigenous values and allowed Christianity and Roman culture to enter the minds of his people. Curtius desperately stressed the European orientation of the emperor and the absolute importance of classical antiquity for the emergence of medieval and Renaissance civilization on North European soil.
On the other hand, Curtius attacked the rise of new schools of thinking and new academic disciplines such as sociology because, as he saw it, they engendered nothing but useless knowledge, whereas traditional humanism would be the only trustworthy guarantor for the survival of culture. The study of the past, in particular of the Middle Ages, would provide modern students with an instrument to grasp both their origins and their present. But Curtius differentiated here, since the study of Greek culture was in such a decline that there was no possibility of its revival in the schools. Instead, the world of Rome and the Middle Ages based on the Latin language promised hope for the future. (https://danassays.wordpress.com/encyclopedia-of-the-essay/curtius-ernst-robert/).
(http://america.pink/ernst-robert-curtius_1460252.html)

Het Grand Curtius is een museum van kunst, kunstvoorwerpen en oudheden in de Belgische stad Luik. Het museum is gelegen aan de Féronstrée in het historische centrum van Luik, dezelfde straat waaraan ook het Museum voor Schone Kunsten en het Musée d'Ansembourg gevestigd zijn. Met zijn ruim 5000 vierkante meter tentoonstellingsoppervlak en ruim 5000 tentoongestelde voorwerpen is het museum het grootste en belangrijkste museum van Wallonië.
Op 4 april 1850 werd door enkele Luikse notabelen het Institut archéologique liégeois opgericht, een vereniging die zich ten doel stelde voorwerpen van kunst en oudheden te verzamelen en exposeren. Na wat omzwervingen werd in 1874 een museum geopend in een vleugel van het Paleis van de Prins-bisschoppen aan de Place Saint-Lambert. In 1896 werden de collecties van het Institut en die van de gemeente Luik samengevoegd. In 1901 kocht de gemeente het Palais Curtius als huisvesting voor een nieuw museum van oudheden. Na een restauratie onder leiding van architect Joseph Lousberg opende het Curtiusmuseum (Musée Curtius) op 1 augustus 1909 haar deuren. Het museum huisvestte aanvankelijk slechts archeologische en historische voorwerpen en toegepaste kunst (Musées d'Archéologie et d'Arts décoratifs). Later kwam daar een aparte afdeling kerkelijke kunst bij (Musée d'Art religieux et d'Art mosan). Door een fusie met het Musée des Verres, het Musée des Armes en de afdeling Egyptologie van de Universiteit van Luik ontstond in 2009 het Grand Curtius
Naamgever van het belangrijkste pand en tevens van het hele museum is Joannes Curtius, de gelatiniseerde naam van Jean de Corte (1551-1628). De Corte was een succesvolle handelaar in wapens en kanonskruit (dat hij onder meer tijdens de Tachtigjarige Oorlog verkocht aan de Spanjaarden). Steenrijk geworden liet hij tussen 1597 en 1605 aan de Quai de Maestricht, op de plek van een voormalig kanunnikenhuis, een groot huis optrekken in rode baksteen en contrasterende Naamse steen. Het gebouw wordt vaak gezien als het oervoorbeeld van de Maaslandse renaissancestijl. Na de dood van De Corte ging het hoofdgebouw (het Palais) over naar een kloosterorde, Mont de Piété geheten. De rest van het complex, de Résidence Curtius, bleef tot 1734 in de familie. Het Palais Curtius bood vanaf 1909 huisvesting aan het oude Curtiusmuseum met haar archeologische collectie, kunstvoorwerpen en kerkelijke kunst. Na de recente uitbreiding van het museum wordt het gebouw thans nog hoofdzakelijk voor tijdelijke exposities gebruikt.(https://nl.wikipedia.org/wiki/Grand_Curtius).

Ja, ik ga hier niet over oude politici of stoffige musea praten, ik ga het hebben over bier:


Een Luiks bier, complex en elegant Curtius is een blond bier, gebrouwen met hoogwaardige producten van de beste kwaliteit. Een bier met een licht aroma en een verfrissende smaak. Samengesteld uit verschillende soorten malt, gisten en tarwesoorten, die de basis vormen voor haar aangename lichtheid, terwijl de toevoeging van hopscheuten haar een subtiele bittere, florale en fruitige nasmaak geeft. Haar unieke smaak is het resultaat van verschillende gistingsmomenten gedurende vele maanden. Curtius verdient het om een speciaal flesje te krijgen dat haar inhoud alle eer aandoet. Vandaar de keuze om het aan te bieden in een fles van 37,5 cl met champagnekurk (www.lacurtius.com/nl/la-curtius).



Het bier heeft inderdaad een frisse en lichte smaak. Ik mis een florale smaak, maar herken de fruitigheid. Dat de fles 37,5 cl. was me niet opgevallen ik dacht dat het een 33 cl flesje was, want zo snel was het al op...
Mijn eerste indruk was namelijk de volgende:

Het is strogeel en heeft dik wit schuim. Het ruikt wat zuur zoals een geuze, maar smaakt niet zuur. Integendeel. Het bier is moutig met een licht zuurtje (dat niet echt zuur is). Het bier is goed doordrinkbaar. Het is niet heel bitter, maar wel ook niet dik of zwaar van smaak. Het is een licht en fijn doordrinkbaar bier, dat door de prik (niet de koolzuur die is heel delicaat) en de smaak afwijkt van pils. Het bier steekt af tegen pils. Pils doet zwaar en dof aan tegenover dit frisse bier. Dit is echt een aanrader!


Renaud Pirotte en Francois Dethier vormen de brouwerij. Afgestudeerd op het gebied van Landbouw en Voeding, werd het brouwen van bier hun passie. Zo ontstond het project om een Luiks prestigebier te ontwikkelen. Onze microbrouwerij moest zich in het hartje van "la cité ardente" bevinden en bezit dezelfde dynamiek als de streek, in volle expansie en groei. Gedurende drie jaar ontmoetingen met zowel Belgische meester-brouwers als met brouwers vanuit een andere brouwerstraditie, hebben zij geëxperimenteerd met tientallen recepten. Door hun inspiratie als jonge brouwers en door de opgedane kennis en ervaring, heeft dit geleid tot de geboorte van nieuw bier: de ‘Curtius’. Sinds deze lente 2014, heeft de microbrouwerij een nieuwe implantatie, in het historische centrum van Luik, Impasse des Ursulines 14/24 4000 Luik (http://www.lacurtius.com/nl/who). Onze micro-brouwerij moest zich in het hartje van "la cité ardente" bevinden en zo ook dezelfde dynamiek vertonen al seen streek in volle expansie en groei. De volgende 3 jaren zijn zeer leerzaam geweest met ontmoetingen met meester-brouwers, Belgische maar ook van andere culturen. We hebben tijdens deze periode heel wat ge-experimenteerd, dit alles heeft ons uiteindelijk gebracht naar een nieuw en uniek bier met de naam "Curtius". Sinds deze lente 2012 kan u onze brouwerij terugvinden in Rue de la Brasserie 18 , 4000 Luik  (www.bestbeersfrombelgium.eu/contents/nl/d157_La_Curtius.html)



Museum en bier Curtius
Ontdek eens het gloednieuwe ‘Archeoforum’, waar je de funderingen van de Sint Lambertuskathedraal kunt bekijken. De hele Waalse geschiedenis kun je bekijken in ‘Le Grand Curtius’ , een hedendaags en uiterst boeiend museum. Proef dan ook meteen het Luikse bier ‘La Curtius’ dat wordt gebrouwen door twee jonge ondernemers (https://
aubergedunotaire.wordpress.com/tag/curtius/).


Ik kocht dit bier in België in de supermarkt...

Anyway, enfin, dit bier is een bier voor de zomer van 2016...