Nu vind ik dit bier wat waterig en mist het bier wat body. Nu weet ik dat er manieren zijn om een pils wat op te pimpen. Zo doen de Mexicanen of Amerikanen bijvoorbeeld met maggi, tomatensap, worcestersaus of tabasco en bier (zie o.a. http://biervat.blogspot.nl/2013/08/mexicaans-bier.html, http://biervat.blogspot.nl/2013/07/cocky-rooster.html en http://biervat.blogspot.nl/2015/08/clamato-en-chelada-diy.html). Of wat te denken van de Hollandse boerenradler?
Ik heb dus ook een rijtje opgesteld:
- Sojasaus
- Aceto di vino bianco
- Shoyusaus
- Pomegranate Molasses
- Lijnzaadolie
Ik schenk een bodempje in een glas en proef het bier, vervolgens giet ik er wat in:
Sojasaus
Sojasaus is een gefermenteerde saus, gemaakt van de sojaboon, geroosterd graan, water en zeezout. Gewoonlijk wordt hij gebruikt in de Aziatische keuken en in sommige gerechten uit de westerse keuken, vooral worcestersaus of maggi. Echte sojasauzen zijn gefermenteerd met kōji ((麹) - de schimmels Aspergillus oryzae), tarwe en andere micro-organismen. Bijna alle sojasauzen krijgen wat alcohol toegevoegd bij het bottelen als conserveermiddel. Hierom moet sojasaus altijd in de koelkast worden bewaard.
Hoewel er veel verschillende types sojasaus zijn, zijn de meeste zoute en bruinkleurige vloeistoffen om eten te kruiden bij het koken of op tafel (https://nl.wikipedia.org/wiki/Sojasaus). Sojasauzen zijn in principe gefermenteerde sojabonen. In de Aziatische keuken wordt het gebruikt om een zoute smaak aan het eten toe te voegen of om kleur aan een gerecht te geven. Soms wordt ook suiker toegevoegd aan de sojasaus voor een zoet gerecht.
Er zijn echt ontzettend veel sojasauzen op de markt dus het is soms lastig kiezen.
Maar het belangrijkste is dat je de juiste sojasaus bij de juiste keuken gebruikt.
bij Chinese recepten Chinese sojasaus, en bij Indonesiche gerechten de Indonesiche ketjap (www.smulweb.nl/blog/tokofreak/12636/sojasaus-en-ketjap-wat-moet-je-wanneer-gebruiken).
De sojasaus die ik heb is van de AH en volgens Japans recept.
Hier giet je al snel te veel van bij. Ik leng het aan met wat meer bier. Het heeft duidelijk invloed op de smaak en het mondgevoel.
Aceto di vino Bianco
Is dit wittewijnazijn?
Viene definito aceto il liquido acido che è ottenuto grazie all'azione di batteri Gram-negativi del genere Acetobacter, che, in presenza di aria e acqua, ossidano l'etanolo contenuto nel vino, nel sidro, nella birra, nell'idromele (da cui si ricava l'aceto di miele) e in altre bevande alcoliche fermentate, oppure in altre materie prime quali malti, riso e frutta (anche mosto cotto), trasformandolo in acido acetico (https://it.wikipedia.org/wiki/Aceto). Zonde dat ik geen Italiaans ken, kan, kun of kon...
Deze dors ik niet te proberen en heb de fles maar weer terug in de kast gezet. dat rook zuur!
Azijn is een onmisbare smaakmaker voor salades en een belangrijk ingrediënt voor mayonaise en andere sauzen. Maar wat is het eigenlijk?
Azijn is een natuurproduct. Als het sap van vruchten gaat gisten, ontstaat alcohol. Onder invloed van lucht en de bacterie Acetobacter, wordt de alcohol omgezet in azijnzuur. De bacterie komt van nature voor in hout. Behalve druiven kunnen ook appels, bessen en zelfs aardappels, rijst en granen als basis dienen....Azijn wordt gemaakt van 4-8% azijnzuur aangevuld met water. Om extra smaak aan de azijn te geven kunnen kruiden worden toegevoegd. ...Door een verschillende basis van vruchten te gebruiken ontstaan verschillende azijnsoorten met verschillende kleuren en smaken:...de witte wijnazijn gemaakt van witte druiven heeft een wat mildere smaak dan de rode wijnazijn (http://rubriek.nl/koken/azijn-wat-is-het-en-welke-soorten-zijn-er).
Bij vruchtenazijn wordt de azijn gevormd door bijvoorbeeld appelsap of druivensap op natuurlijke wijze te laten gisten zodat er alcohol ontstaat. Door deze appelcider of wijn in aanraking te laten komen met lucht zorgt de van nature aanwezige azijnzuurbacterie (die overgebracht wordt door fruitvliegjes[je kan ze er ook mee vangen]) er vervolgens voor dat de alcohol omgezet wordt in azijnzuur.
Veelal wordt een deel van het verkregen azijnzuur bewaard om als starter te dienen voor de volgende lading te maken azijn. De smaak van de cider dan wel wijn is na de azijnzuurgisting wat vlakker geworden maar nog steeds duidelijk herkenbaar. Alle sporen, mineralen en zouten van het beginproduct zitten nog in de vruchtenazijn.
...
Natuurazijn, ook wel brandewijnazijn genoemd, is neutraal van smaak en gemaakt van suikers en water en daardoor een stuk goedkoper. De natuurazijn die gemaakt is van biologische rogge wordt veelal gebruikt in de biologische sector bij het inmaken van (zoet)zure producten.
Gangbaar wordt veelal nog goedkopere niet-biologische riet/bietsuikermelasse (afvalproduct van de suikerproductie) als basis gebruikt (www.preventievegezondheidszorg.com/azijnplus.php). Het is heel eenvoudig om zelf azijn te maken.
Shoyusaus
Ook dit is een japanse saus van gefermenteerde sojabonen.
Ik heb geen idee wat het is.
In Japan kent men in de basis 5 soorten sojasaus (sojasaus is shoyu in het Japans): koikuchi, usukuchi, tamari, saishikomi en shiro. Daarvan kennen wij in Nederland voornamelijk de eerste: koikuchi. ...Koikuchi sojasaus (gefermenteerde sojabonen met tarwe, water, zout en gist) wordt gemaakt van gelijke delen soja en tarwe. Door die grotere hoeveelheid tarwe is hij zachter en minder zout van smaak dan de Chinese lichte sojasaus, maar wel erg vergelijkbaar (www.aziatische-ingredienten.nl/japanse-sojasaus/).
shoyu (=sojasaus met tarwe)
De shoyusaus wordt volgens een eeuwenoud Japans recept bereid. Hele sojabonen woren gekookt en vermengd met gebroken tarwe. Vervolgens wordt dit mengsel met Koji verrijkt. Koji is een cultuur van schimmelsporen van de Aspergillus Oryzae. Deze verrijking duurt 3 dagen, waarna het mengsel gedurende 15 maanden op omgevingstemperatuur verder rijpt in cedervaten, ook ‘kegs’ genoemd. Uit het brouwsel wordt het sap handmatig verwijderd dmv het uitpersen van doeken.
In dit proces komen geen chemie of chemicaliën voor. Men laat de natuur zijn ding doen. Minder dan 1% van alle soyasaus, vandaag gemaakt in Japan, wordt nog op deze manier geproduceerd.
Het lange rijpingsproces in houten vaten doet -via het fermentatieproces- het natuurlijke eiwit ‘glutamaatzuur’ ontstaan wat een rijk en heerlijk aroma verzekert. Een complexe mix van zoet en umami (eigen aan glutamaatzuur) is het eindresultaat van de traditioneel gebrouwde sojasaus met vakmanschap bereid en door kenners hoog gewaardeerd (www.bertyn.eu/seitan/traditionele-tamari-en-shoyu-saus-met-mirin-voor-umami-smaak).
Hiervan goot ik ook meteen te veel in het glas. Beetje aangelengd weer. Het geeft een vetter mondgevoel en het heeft ook effect op de smaak.
Pomegranate Molasses
The pomegranate (/ˈpɒmɨɡrænɨt/), botanical name Punica granatum, is a fruit-bearing deciduous shrub or small tree growing between 5 and 8 m (16 and 26 ft) tall (https://en.wikipedia.org/wiki/Pomegranate). = De granaatappel (Punica granatum) is zowel de een tot zes meter hoge struik met lange, doornige takken als de vrucht van deze struik. De plant behoort tot de kattenstaartfamilie (Lythraceae) dan wel de familie Punicaceae (orde is in revisie). ....Granaatappels zijn oorspronkelijk afkomstig uit Perzië [zie ook hier] en worden al eeuwenlang gekweekt rond de Middellandse Zee, het Midden-Oosten, Afganistan, India en de Kaukasus. De geslachtsnaam van de struik, Punica, is een herinnering aan de Feniciërs, die de teelt hebben verspreid, deels om religieuze redenen. Het granatum komt van het Latijnse woord voor korrel, granum. De edelsteen granaat is waarschijnlijk naar de granaatappel genoemd, niet alleen vanwege de kleur, maar ook vanwege de vorm van de cellen, die wel wat op edelsteentjes lijken (https://nl.wikipedia.org/wiki/Granaatappel).
Pomegranate juice is made from the fruit of the pomegranate. It is used in cooking both as a fresh juice and as a concentrated syrup.
While preliminary research suggests that the fruit juice may play a role in reducing the risk of cancer, reducing serum cholesterol, and protecting arteries from clogging, more research is needed to validate these findings. Its possible benefits also need to be balanced against its high caloric content derived from its natural sugars (https://en.wikipedia.org/wiki/Pomegranate_juice).
Made using only fresh pomegranate juice, reduced to a thick, dark syrup. It is sweet but also very sharp. It can be compared to balsamic vinegar, yet is much fruitier and should be used sparingly. Pomegranate molasses add depth and richness to meat, fish, vegetables and vegetarian stews. It is a versatile condiment that can substitute vinegar, honey and in some cases lemon juice in salad dressings. Try it in marinades, vinaigrettes, dressings and dips (www.ottolenghi.co.uk/pomegranate-molasses-shop).
Pomegranate molasses is a pretty simple ingredient (you can even make it yourself). It is pomegranate juice that has been reduced down, with or without sugar, to a thick, intensely flavored syrup. One of the things I appreciate most about it is its lack of sweetness. Pomegranate molasses is syrupy and rich, but even versions with added sugar are not very sweet. Instead it's tangy and a little musky with a depth of flavor that I usually associate with wine or concentrated meat drippings.
This makes it invaluable anywhere you want to add a little depth or complexity (www.thekitchn.com/5-ways-to-use-pomegranate-molasses-ingredient-intelligence-202643). Ook dit kun je zelf maken : Combine all ingredients. Simmer and reduce until there is only 1 cup of liquid remaining (www.food.com/recipe/homemade-pomegranate-molasses-86849).
Zoet en dik. het zakt zo naar de bodem, dus ik moet eerst roeren. Vervolgens proef ik de zoetheid ook in het bier. Net bier met grenadine; zoet. Het heeft ook invloed op het mondgevoel.
Lijnzaadolie
Koud geperst Raw Superfood...
Het geeft het bier een iets voller gevoel. Klein vettig gevoel, geen idee eigenlijk.
Lijnzaadolie of kortweg lijnolie is olie afkomstig uit de zaden van olievlas. Olievlas hoort tot dezelfde soort als vezelvlas (vlas, Linum usitatissimum) maar verschilt van vezelvlas doordat de planten van olievlas kort en sterk vertakt zijn en die van vezelvlas lang en weinig vertakt. De zaden van olievlas bevatten ongeveer 40% olie.
Lijnolie wordt gemaakt door de zaden van olievlas uit te persen. Het restant van de vlaszaden wordt als lijnkoeken voor veevoer gebruikt. Bij het telen van vlas ten behoeve van de olieproductie is dus een hoge zaadopbrengst van belang.
Lijnolie moet in donkere flessen bewaard worden, omdat de olie onder invloed van (zon)licht in kwaliteit achteruitgaat.
...
Het product wordt als rauwe lijnolie, gekookte lijnolie of als flax oil (vlasolie) op de markt gebracht. Lijnzaadolie is een belangrijk onderdeel van linoleum. Verder wordt het gebruikt voor het maken van zeep en kunsthars. Ook wordt het gebruikt in brood.
Lijnolie is een van de oudst gebruikte oliën en wordt sinds eeuwen gebruikt in verven en vernissen, producten die nu weer populair worden. Tevens wordt lijnolie gebruikt voor de conservering van ongeverfd hout en van visnetten. Deze gebruiken zijn gebaseerd op het uitharden (polymeriseren) van de olie. Er zijn twee soorten lijnolie: rauw en gekookt. Rauwe lijnolie hardt minder snel uit dan de gekookte variant. "Gekookte" lijnolie is meestal niet in temperatuur verhoogd maar heeft metaalzouten (met name kobalt) die het polymeriseren katalyseren.
Met lijnzaadolie verontreinigde lappen kunnen, door het polymeriseren, brandgevaarlijk zijn. Als lappen of keukenpapier met lijnzaadolie op een hoop worden gelegd kan er een exotherme chemische reactie optreden, met warmteontwikkeling tot gevolg. Dit heet 'broei' en kan tot brand leiden. Er wordt daarom geadviseerd om lappen en doeken waar lijnzaadolie in zit, vlak op te hangen om de lappen te laten drogen.
...
Lijnzaadolie is niet geschikt voor bakken en braden, aangezien alfa-linoleenzuur sterk onverzadigd en daarom zeer oxidatiegevoelig is. Koudgeperste lijnzaadolie wordt (onverhit) wel gebruikt als bron van omega 3-vetzuren, vanwege het hoge gehalte alfa-linoleenzuur. Het gehalte aan omega-3-vetzuren in lijnzaadolie is het hoogste van alle plantaardige oliën. Er is overigens wel vlaszaad ontwikkeld waarin het gehalte alfa-linoleenzuur via genetische technologie omlaag is gebracht.[1] Lijnzaadolie wordt wel gebruikt om gietijzeren en stalen pannen van een beschermend laagje te voorzien, zodat ze geschikt zijn om in de keuken te gebruiken (https://nl.wikipedia.org/wiki/Lijnzaadolie).
Uit talloze wetenschappelijke onderzoeken blijkt dat lijnzaadolie niet alleen preventief goed is maar ook reparerend kan optreden in ziekten die te maken hebben met verstoorde stofwisseling, stress en negatieve omgevingsinvloeden. Steeds meer artsen en natuurgeneeskundigen prijzen de geneeskrachtige kwaliteit van lijnzaadolie aan....Biochemicus Johanna Budwig heeft in de 20e eeuw al gezegd dat lijnzaadolie het algemeen welbevinden verhoogt (http://mens-en-gezondheid.infonu.nl/gezonde-voeding/117402-de-geneeskracht-van-lijnzaadolie.html).
Dus, dit is echt een onderzoekje van niks. Maar mocht je pils wat saai smaken, dan kun je met Maggi of sojasaus je bier wat spannender maken.
Het klinkt vreemd, maar is minder raar dan je zou denken: de sojasaussmaak wordt vaak in bier aangetroffen (zie www.chowhound.com/post/soy-taste-beer-548500 en www.ratebeer.com/forums/what-causes-soy-sauce-flavors-in-beer_99313.htm).
If your beer smells meaty or like soy sauce or marmite, this is most likely a result of the death and decomposition of yeast cells in the bottle. In small amounts it can add a certain complexity to higher alcohol beers. In large amounts it can make you feel like you are drinking a glass of soy sauce (www.annarbor.com/entertainment/a-lesson-in-beer-bad-beer/).
Have you ever had a beer which tastes like marmite, burnt rubber or soy sauce? If so, what you are tasting is yeast cells which have died, ruptured and spilled their beer-spoiling guts into your brew...
Autolysis will be most common in old beers and I’ve had it often in aged bottled-conditioned strong ales but it’s also possible in fresh beer, where it will produce a burnt rubber aroma and taste. As a flavour I don’t mind it in strong, dark beers, finding that it adds a depth of complexity to the beer if it’s not too overpowering, but given its umami, marmite-like flavour (marmite being yeast extract), I’m guessing it’s a love-hate thing with other people (www.pencilandspoon.com/2011/06/when-beer-goes-bad-autolysis.html).
Mark from Beer. Birra. Bier.adds the following about autolysis: “A big thing here is oxygen. If oxygen isn’t present when the yeast cells are multiplying then the cell walls of the yeast cells that result will suck. Leaving beer on yeast cells for long periods of time will also cause autolysis and crappy unhealthy yeast cells are just more likely to want to explode and die.” (I love the last line and have visions of crazy, lazy kamikaze yeast cells self-destructing because they’ve had enough!) (www.pencilandspoon.com/2011/06/when-beer-goes-bad-autolysis.html).