Bij bierdrinken wordt vaak gezondheid gewenst. Op dit blog heb ik het al wel eens over gezondheid gehad, zoals hier, hier en hier, waarbij ik onder meer het werk van Prof. Dr. Anton Piendl en prof. Dr. Walter Hartenbach en dr. Malcolm Kendrick. Ik heb ook al eens iets geschreven over de broodbuik (naar aanleiding van https://melchiormeijer.wordpress.com/2013/07/03/de-onvermijdelijke-post-over-broodbuik/).
Alcohol en dus ook bier, is volgens sommigen ongezond, maar zittend (ja stilzitten) een volkorenboterham (ja volkorenboterham) met kaas (ja kaas) met melk (ja melk) is ook ongezond.
Aangezien bier ook van granen wordt gemaakt kijk ik eens naar:
![]()
De bestseller uit New York. Zo ongezond zijn tarwe en gluten voor je! ls we minder tarwe nuttigen, vallen we niet alleen af, maar verdwijnen allerlei vage vermoeidheids- en buikklachten, kunnen we ontstekingen remmen en type 2 diabetes terugdringen. Het gevaar van tarwe is hét gezondheidsissue anno nu (www.bol.com/nl/p/broodbuik/9200000009953603/, www.broodbuik.nl/).
Nederlandse wetenschappers vinden zijn conclusies te kort door de bocht. Tarwe, de moderne gentechvariant, zou de bron zijn van het metabool syndroom, diabetes en snelle veroudering, om er een paar te noemen. De oplossing: tarwe elimineren uit de voeding. Een nogal langdradig boek met interessante gezichtspunten. Met verklarende woordenlijst, register en enkele tarwevrije recepten. Voor de voedingsgeïnteresseerde.
Ieneke Fonck (www.bol.com/nl/p/broodbuik/9200000009953603/).
Het Brood Buik of Wheat Belly Dieet is gebaseerd op een koolhydraat arm dieet. Het Wheat Belly boek is een groot succes in Amerika, en ook in Nederland is het inmiddels leverbaar. Het Broodbuik Dieetboek heeft als hoofddoel het elimineren van alle tarwe producten zoals brood, pasta en rijst. Maar is dit wel een gezonde manier om gewicht te verliezen? (http://www.vetvrij.com/broodbuik-wheat-belly.html)
Ik keek eerst het boek eens door. Het geeft een toon, zoals ook aangezet bij de Cholesterolmythe, tarwe is slecht. Ik krijg uit het doorkijken van het boek als eerste indruk: tarwe is het nieuwe roken (zoals stilzitten is het nieuwe roken). Het boek opent met wat boude beweringen, die vervolgens later in het boek worden onderbouwd (al komen er later nog boudere beweringen: Voor levensmiddelfabrikanten is tarwe hetzelfde als nicotine in sigaretten (Davis 2013, 223)). Ook wordt een constatering/vraag gegeven: waarom waren de mensen vroeger zoveel slanker dan nu? Hierbij wijst de schrijver ook op het belang van brood, zo speelt het bij de verschillende geloven een belangrijke rol.
Eerst geeft de schrijver (cardioloog William Davis) eigen ervaringen. Tijdens zijn studententijd was hij wat dik en ook bij zijn patiënten merkt hij het op. Zou het misschien komen door tarwe? Hij koppelt de toename van obesitas aan de aanbevelingen van het voedingscentrum om meer (volkoren)tarwe te gaan eten (later in het boek geeft hij aan dat obesitas vanaf 1980 op is gekomen (Davis 2013, 121)).
Vervolgens gaat hij in op de groene revolutie en het kweken en genetisch manipuleren van steeds sneller groeiende efficiëntere tarwesoorten. Is bij het verbeterproces gekeken naar gezondheid van de eter of naar de productieopbrengst voor de teler? Oorspronkelijke koren zou beter zijn dan de opgekweekte supertarwe van nu. Hij vergelijkt het met Joan Rivers (Davis 2013, 33): Het resultaat is tarwe is tarwe die een grotere gedaanteverandering heeft ondergaan dan de strakgetrokken, losgesneden en weer in elkaar genaaide Joan Rivers....
![]()
![]()
Joan Rivers, artiestennaam van Joan Alexandra Molinsky Sanger Rosenberg, (New York, 8 juni 1933 – aldaar, 4 september 2014) was een Amerikaans comédienne, tv-persoonlijkheid en actrice. Rivers stond bekend om haar directheid, haar ruige stem met een zwaar New Yorks accent en haar vele cosmetische ingrepen (http://nl.wikipedia.org/wiki/Joan_Rivers).
![]()
Joan Rivers has died at age 81. The comedian was rushed to the hospital last week after a complication with a procedure on her vocal cords (www.businessinsider.com/joan-rivers-dead-81-2014-9?IR=T). Ze had een groot gevoel voor humor, al was ze soms nogal hard.
Davis noemt vervolgens amylopectine. Tarwe zit vol koolhydraten en dat zijn een soort suikers. Tarwe-amylopectine is echter slechter dan andere amylopectine. Peulvruchten bevatten amylopectine-C en bananen en aardappelen bevatten amylopectine-B. Dat zijn trage suikers en worden niet snel opgenomen. Tarwe bevat echter amylopectine-A en dat wordt een op een opgenomen. Hierna introduceert Davis de GI (glycemische Index).
De glycemische index (GI) is een maat om aan te geven hoe snel koolhydraten in de darm worden verteerd en als glucose in het bloed worden opgenomen.
Producten met een hoge GI zijn bijvoorbeeld gebakken aardappelen, brood, cornflakes en popcorn. Pasta, peulvruchten en fruit vallen onder producten met een lage GI. De GI van een product kan variëren. Zo verandert de GI van een product door de manier waarop het wordt klaargemaakt.
Er is geen of onvoldoende bewijs gevonden dat een voeding met een lage GI het risico op chronische ziekten vermindert (www.voedingscentrum.nl/encyclopedie/glycemische-index.aspx).
De GI van chocolade is lager dan van volkorenbrood en zou dus volgens Davis gezonder zijn? Door volkoren komt er veel insuline vrij en daardoor wordt (diep visceraal) vet opgeslagen. Je kan beter een gebakken ei eten dan brood eten? Dat doet me wat denken aan het Atkinsdieet, waarbij ook de nadruk lag op het eten van eiwitten in plaats van koolhydraten. Volkoren is volgens Davis net zo slecht als snoep? Door schommeling van de bloedsuikerspiegel en je slaat meer vet op (vooral in je buikstreek). Jazeker, de befaamde bier (=brood)buik. Ook kun je diabetes krijgen.
Hierna gaat Davis in op gluten. Gluten is niet de enige potentiële schurk die zich verschuilt in tarwemeel (Davis 2013, 55). Kijk dat is nog eens een objectieve zin. Hij noemt coeliaki (een tarwegerelateerde darmaandoening) een ziekte die kan afnemen door tarwe uit je dieet te weren.
Vanaf hoofdstuk 4 gaat Davis in op de verslavende werking van tarwe (tarwe is inderdaad het nieuwe roken). Tarwe is volgens Davis verslavend en beïnvloed je bewustzijn. Hierbij wijst Davis op onderzoek van dr. Dohan die signaleerde dat schizofrenie in Nieuw-Guinea (wel 65 maal (!)) toenam na introductie van gekweekte graanproducten en bier van gerst en maïs. Een (geheim) experiment bij schizofreniepatiënten toonde aan dat men helderder van geest was zonder tarwe. Ook het werk van Vlissides et al. (1986) zou dit aantonen. Vervolgens wijst Davis ook op autisme en ADHD en de invloed van tarwe. Davis wijst erbij op onderzoek van dr. Zioudrou en de ontdekking van 'gluteomorfine'. Gluten zouden hetzelfde effect op je hersenen hebben als heroïne en morfine?
Na deze (vergezochte?) vergelijking is het tijd voor een wat kleiner verhaaltje. Tarwe zou eetlustopwekkende eigenschappen hebben, zoals hij beschrijft bij Larry, een patiënt van hem. Als je een biertje te veel drinkt of een extra sterke koffie drinkt, doe je dat bewust, maar tarwe is onbewust een hersenstimulant. Nu gaat het misschien te ver om medicijnen te gaan nemen tegen de verslaving, maar waarom tarwe niet laten staan? Hierbij is een Engels gezegde: lose the wheat, lose the weight.
Davis merkt op door tarwe te schrappen uit je dieet, je in twee weken wel 5 kilo kan afvallen (Davis 2013, 86). Ook zou het zo zijn dat buikvet (viceraal vet) oestrogeen afgeeft, wat de mannenborsten verklaard.
In hoofdstuk 6 gaat Davis in op coeliaki (al gaat het boek niet over coeliaki (Davis 2013, 92)). Davis wijst op het werk van de Nederlandse kinderarts Dicke uit 1953 (de vertaler wijst zelfs op werk uit 1941) dat aantoont dat er verband bestaat tussen tarwe en coeliakie. Na coeliakie beschrijft Davis een casus van een patiënte met colitus ulcerosa. Een tarweloos dieet zou ook deze aandoening verminderen/genezen.
Hierna gaat Davis nog aan de haal met Diabetis. Hij wijst op Egyptische schrijfsels die tarwe en diabetisachtige fenomenen aan elkaarrelatere. Een Indische arts zou urine proeven om diabetis vast te stellen. De Griekse artsen omschreven de aandoening als plassen als een kraan (diabetes) met urine die smaakt als honing (mellitus). Uiteraard wordt na introductie van de aandoening de schuld aan koolhydraten (tarwe) geweten. Vaak wordt echter door belangenverenigingen geadviseerd koolhydraten in plaats van (verzadigd) vet te eten. Hierbij wijst de vertaler op de verwarrende adviezen van de Diabetes Vereniging Nederlandse, die een maximale hoeveelheid aan koolhydraten en minimale hoeveelheid groente aanbevelen (Davis 2013, 126).
In hoofdstuk 8 komt het volgende negatieve aspect van tarwe aan bod, Het zou je verzuren? Door allerlei zure voedingsstoffen (bijvoorbeeld fosforzuur in cola) wordt je lichaamszuurgraad zodanig aangetast, dat het je botten kan aantasten (?). Het eten van vlees zou juist goed zijn voor je botten. Net zoals groente en fruit (ik dacht dat er zoiets was zoals fruitzuur?). Uiteraard komt tarwe niet goed uit de verf. Zo zou tarwe een bron van zwavelzuur (!?) zijn. Tarwe wordt daarbij vergeleken met zure regen en autoaccu's (Davis 2013, 142). Hierbij wordt osteoporose en artrose als ziekten genoemd en het vermijden van tarwe als oplossing.
Hoofdstuk 9 gaat over staar, rimpels en een kromme rug; tarwe en het verouderingsproces. We zijn nog niet halverwege in het boek, maar ik vermoed dat ik al weet waar dit hoofdstuk naartoe gaat. Eieren, (rauwe) noten, olijfolie, varkenskarbonade en zalm doen je bloedsuiker niet verhogen zoals tarwe en fruit wel doen? Ik kan het niet helemaal meer volgen, maar het komt er op neer dat tarwe vermijden gezond is.
Hoofdstuk 10 gaat over hartaandoeningen. Ik hoef het eigenlijk al niet eens meer te lezen om te weten waar het over gaat. Het hoofdstuk begint nogal verwarrend over garnalen microscopisch plankton en grote- en kleine LDL-cholesterol. Op blz 174 staat de zin: Op het gevaar af langdradig te zijn... Ja, dat station zijn we al een aantal hoofdstukken geleden gepasseerd. Hierbij gaat het om triglyceriden: vet eten verhoogd dit gehalte in je bloed, maar remt de aanmaak in je lichaam, terwijl koolhydraten juist de aanmaak in je lichaam van triglyceriden stimuleren. Tarwe wordt door de instanties en de voedingsindustrie gepromoot als gezond, maar is het eigenlijk niet. Davis vergelijkt het met een dubbelspionageverhaal.
Ik mis wel feiten en saaie onderzoeken om de boude uitspraken te staven. Gelukkig wordt daar op blz. 185 aan voldaan met de China-studie van dr. Collin Campbell die door Denise Minger op haar blog zou zijn afgekraakt. Ze geeft aan dat het onderzoek aantoont hartziekte groter gecorreleerd is aan tarwe dan vlees of vis.
Dr. T. Colin Campbell has been at the forefront of nutrition research for over forty years. His legacy, the China Project, has been acknowledged as the most comprehensive study of health and nutrition ever conducted. Dr. Campbell is the Jacob Gould Schurman Professor Emeritus of Nutritional Biochemistry at Cornell University (http://nutritionstudies.org/minger-critique/).
Denise Minger is the English major who in her early twenties is credited with having debunked the China Study, from a vegan point of view. Ms. Minger is the author of Death by Food Pyramid (http://naturalhealthperspective.com/reviews/denise-minger-raw-foodist.html).
![]( "Denise Minger, een kritische denker en voedseldeskundige")
Welcome to the Official Roundup Page for all my blog posts pertaining to T. Colin Campbell’s “The China Study.” If you’re interested in seeing a critical examination of the claims in this book, I encourage you to read either the first or second link and links 3 and 4, which contain a great deal of new information not included in my original critique (http://rawfoodsos.com/the-china-study/).
Ze heeft het werk van Campbell grondig bestudeerd en merkt verschillende gebreken en tekortkomingen op in zowel cijfers, grafieken, tekst en het onderzoek zelf (http://rawfoodsos.com/2010/07/07/the-china-study-fact-or-fallac/, http://rawfoodsos.com/2010/08/06/final-china-study-response-html/, http://rawfoodsos.com/2010/06/23/tuoli-chinas-mysterious-milk-drinkers/).
The original China Project is a ginormous study chronicling the diets, lifestyles, and disease trends in 65 rural regions in China. Its data comes from two major surveys—one conducted in 1983/84 and another in 1989/90—and uses data from diet and lifestyle questionnaires, blood and urine samples, three days of diet observation, and local mortality rates for major chronic diseases (http://rawfoodsos.com/2010/06/01/a-closer-look-at-the-china-study-meat-and-disease/).
This is an epidemiological study. There aren’t control variables, and it’s impossible to draw actual conclusions from the data. All it reveals are correlations, which may or may not be influenced by additional factors.
Indeed, a golden rule of statistics is correlation doesn’t equal causation. You might see a lot of umbrellas when it rains, but that doesn’t mean umbrellas cause the rain. You might see a particular food pop up in relation to some disease, but there’s no way to tell—from the China Project alone—whether it’s a cause, a consequence, or simply there because of a third unstudied variable (http://rawfoodsos.com/2010/06/01/a-closer-look-at-the-china-study-meat-and-disease/).
“The China Study” book is the only reason most people even realize the China Project exists. In this book, Campbell blends research he conducted on rats, aflatoxin, and casein with the results unveiled by the China Study. His ultimate message is that animal protein unequivocally causes cancer (as well as other chronic conditions like heart disease and diabetes), and he claims in no uncertain terms that the China Project data supports this conviction (http://rawfoodsos.com/2010/06/01/a-closer-look-at-the-china-study-meat-and-disease/).
An example of bias in “The China Study”
Body weight, associated with animal protein intake, was associated with more cancer and more coronary heart disease. It seems that being bigger, and presumably better, comes with very high costs. (Page 102)
....Right afterward, Campbell notes:
But the good news is this: Greater plant protein intake was closely linked to greater height and body weight. Body growth is linked to protein in general and both animal and plant proteins are effective! (Page 102)
Wait a minute. This is good news? Didn’t Campbell just say being bigger “comes with very high costs” and that it’s associated with “more cancer and coronary heart disease?” Why is body size a bad thing when it’s associated with animal protein, but a good thing when it’s associated with plant protein? (http://rawfoodsos.com/2010/07/07/the-china-study-fact-or-fallac/)
Why does Campbell indict animal foods in cardiovascular disease (correlation of +1 for animal protein and -11 for fish protein), yet fail to mention that wheat flour has a correlation of +67 with heart attacks and coronary heart disease, and plant protein correlates at +25 with these conditions? Speaking of wheat, why doesn’t Campbell also note the astronomical correlations wheat flour has with various diseases: +46 with cervix cancer, +54 with hypertensive heart disease, +47 with stroke, +41 with diseases of the blood and blood-forming organs, and the aforementioned +67 with myocardial infarction and coronary heart disease? (http://rawfoodsos.com/2010/07/07/the-china-study-fact-or-fallac/)
Alcohol en dus ook bier, is volgens sommigen ongezond, maar zittend (ja stilzitten) een volkorenboterham (ja volkorenboterham) met kaas (ja kaas) met melk (ja melk) is ook ongezond.
Aangezien bier ook van granen wordt gemaakt kijk ik eens naar:
Broodbuik
Nederlandse wetenschappers vinden zijn conclusies te kort door de bocht. Tarwe, de moderne gentechvariant, zou de bron zijn van het metabool syndroom, diabetes en snelle veroudering, om er een paar te noemen. De oplossing: tarwe elimineren uit de voeding. Een nogal langdradig boek met interessante gezichtspunten. Met verklarende woordenlijst, register en enkele tarwevrije recepten. Voor de voedingsgeïnteresseerde.
Ieneke Fonck (www.bol.com/nl/p/broodbuik/9200000009953603/).
Het Brood Buik of Wheat Belly Dieet is gebaseerd op een koolhydraat arm dieet. Het Wheat Belly boek is een groot succes in Amerika, en ook in Nederland is het inmiddels leverbaar. Het Broodbuik Dieetboek heeft als hoofddoel het elimineren van alle tarwe producten zoals brood, pasta en rijst. Maar is dit wel een gezonde manier om gewicht te verliezen? (http://www.vetvrij.com/broodbuik-wheat-belly.html)
Ik keek eerst het boek eens door. Het geeft een toon, zoals ook aangezet bij de Cholesterolmythe, tarwe is slecht. Ik krijg uit het doorkijken van het boek als eerste indruk: tarwe is het nieuwe roken (zoals stilzitten is het nieuwe roken). Het boek opent met wat boude beweringen, die vervolgens later in het boek worden onderbouwd (al komen er later nog boudere beweringen: Voor levensmiddelfabrikanten is tarwe hetzelfde als nicotine in sigaretten (Davis 2013, 223)). Ook wordt een constatering/vraag gegeven: waarom waren de mensen vroeger zoveel slanker dan nu? Hierbij wijst de schrijver ook op het belang van brood, zo speelt het bij de verschillende geloven een belangrijke rol.
Eerst geeft de schrijver (cardioloog William Davis) eigen ervaringen. Tijdens zijn studententijd was hij wat dik en ook bij zijn patiënten merkt hij het op. Zou het misschien komen door tarwe? Hij koppelt de toename van obesitas aan de aanbevelingen van het voedingscentrum om meer (volkoren)tarwe te gaan eten (later in het boek geeft hij aan dat obesitas vanaf 1980 op is gekomen (Davis 2013, 121)).
Vervolgens gaat hij in op de groene revolutie en het kweken en genetisch manipuleren van steeds sneller groeiende efficiëntere tarwesoorten. Is bij het verbeterproces gekeken naar gezondheid van de eter of naar de productieopbrengst voor de teler? Oorspronkelijke koren zou beter zijn dan de opgekweekte supertarwe van nu. Hij vergelijkt het met Joan Rivers (Davis 2013, 33): Het resultaat is tarwe is tarwe die een grotere gedaanteverandering heeft ondergaan dan de strakgetrokken, losgesneden en weer in elkaar genaaide Joan Rivers....
Joan Rivers has died at age 81. The comedian was rushed to the hospital last week after a complication with a procedure on her vocal cords (www.businessinsider.com/joan-rivers-dead-81-2014-9?IR=T). Ze had een groot gevoel voor humor, al was ze soms nogal hard.
Davis noemt vervolgens amylopectine. Tarwe zit vol koolhydraten en dat zijn een soort suikers. Tarwe-amylopectine is echter slechter dan andere amylopectine. Peulvruchten bevatten amylopectine-C en bananen en aardappelen bevatten amylopectine-B. Dat zijn trage suikers en worden niet snel opgenomen. Tarwe bevat echter amylopectine-A en dat wordt een op een opgenomen. Hierna introduceert Davis de GI (glycemische Index).
De glycemische index (GI) is een maat om aan te geven hoe snel koolhydraten in de darm worden verteerd en als glucose in het bloed worden opgenomen.
Producten met een hoge GI zijn bijvoorbeeld gebakken aardappelen, brood, cornflakes en popcorn. Pasta, peulvruchten en fruit vallen onder producten met een lage GI. De GI van een product kan variëren. Zo verandert de GI van een product door de manier waarop het wordt klaargemaakt.
Er is geen of onvoldoende bewijs gevonden dat een voeding met een lage GI het risico op chronische ziekten vermindert (www.voedingscentrum.nl/encyclopedie/glycemische-index.aspx).
Hierna gaat Davis in op gluten. Gluten is niet de enige potentiële schurk die zich verschuilt in tarwemeel (Davis 2013, 55). Kijk dat is nog eens een objectieve zin. Hij noemt coeliaki (een tarwegerelateerde darmaandoening) een ziekte die kan afnemen door tarwe uit je dieet te weren.
Vanaf hoofdstuk 4 gaat Davis in op de verslavende werking van tarwe (tarwe is inderdaad het nieuwe roken). Tarwe is volgens Davis verslavend en beïnvloed je bewustzijn. Hierbij wijst Davis op onderzoek van dr. Dohan die signaleerde dat schizofrenie in Nieuw-Guinea (wel 65 maal (!)) toenam na introductie van gekweekte graanproducten en bier van gerst en maïs. Een (geheim) experiment bij schizofreniepatiënten toonde aan dat men helderder van geest was zonder tarwe. Ook het werk van Vlissides et al. (1986) zou dit aantonen. Vervolgens wijst Davis ook op autisme en ADHD en de invloed van tarwe. Davis wijst erbij op onderzoek van dr. Zioudrou en de ontdekking van 'gluteomorfine'. Gluten zouden hetzelfde effect op je hersenen hebben als heroïne en morfine?
Na deze (vergezochte?) vergelijking is het tijd voor een wat kleiner verhaaltje. Tarwe zou eetlustopwekkende eigenschappen hebben, zoals hij beschrijft bij Larry, een patiënt van hem. Als je een biertje te veel drinkt of een extra sterke koffie drinkt, doe je dat bewust, maar tarwe is onbewust een hersenstimulant. Nu gaat het misschien te ver om medicijnen te gaan nemen tegen de verslaving, maar waarom tarwe niet laten staan? Hierbij is een Engels gezegde: lose the wheat, lose the weight.
Davis merkt op door tarwe te schrappen uit je dieet, je in twee weken wel 5 kilo kan afvallen (Davis 2013, 86). Ook zou het zo zijn dat buikvet (viceraal vet) oestrogeen afgeeft, wat de mannenborsten verklaard.
In hoofdstuk 6 gaat Davis in op coeliaki (al gaat het boek niet over coeliaki (Davis 2013, 92)). Davis wijst op het werk van de Nederlandse kinderarts Dicke uit 1953 (de vertaler wijst zelfs op werk uit 1941) dat aantoont dat er verband bestaat tussen tarwe en coeliakie. Na coeliakie beschrijft Davis een casus van een patiënte met colitus ulcerosa. Een tarweloos dieet zou ook deze aandoening verminderen/genezen.
Hierna gaat Davis nog aan de haal met Diabetis. Hij wijst op Egyptische schrijfsels die tarwe en diabetisachtige fenomenen aan elkaarrelatere. Een Indische arts zou urine proeven om diabetis vast te stellen. De Griekse artsen omschreven de aandoening als plassen als een kraan (diabetes) met urine die smaakt als honing (mellitus). Uiteraard wordt na introductie van de aandoening de schuld aan koolhydraten (tarwe) geweten. Vaak wordt echter door belangenverenigingen geadviseerd koolhydraten in plaats van (verzadigd) vet te eten. Hierbij wijst de vertaler op de verwarrende adviezen van de Diabetes Vereniging Nederlandse, die een maximale hoeveelheid aan koolhydraten en minimale hoeveelheid groente aanbevelen (Davis 2013, 126).
In hoofdstuk 8 komt het volgende negatieve aspect van tarwe aan bod, Het zou je verzuren? Door allerlei zure voedingsstoffen (bijvoorbeeld fosforzuur in cola) wordt je lichaamszuurgraad zodanig aangetast, dat het je botten kan aantasten (?). Het eten van vlees zou juist goed zijn voor je botten. Net zoals groente en fruit (ik dacht dat er zoiets was zoals fruitzuur?). Uiteraard komt tarwe niet goed uit de verf. Zo zou tarwe een bron van zwavelzuur (!?) zijn. Tarwe wordt daarbij vergeleken met zure regen en autoaccu's (Davis 2013, 142). Hierbij wordt osteoporose en artrose als ziekten genoemd en het vermijden van tarwe als oplossing.
Hoofdstuk 9 gaat over staar, rimpels en een kromme rug; tarwe en het verouderingsproces. We zijn nog niet halverwege in het boek, maar ik vermoed dat ik al weet waar dit hoofdstuk naartoe gaat. Eieren, (rauwe) noten, olijfolie, varkenskarbonade en zalm doen je bloedsuiker niet verhogen zoals tarwe en fruit wel doen? Ik kan het niet helemaal meer volgen, maar het komt er op neer dat tarwe vermijden gezond is.
Hoofdstuk 10 gaat over hartaandoeningen. Ik hoef het eigenlijk al niet eens meer te lezen om te weten waar het over gaat. Het hoofdstuk begint nogal verwarrend over garnalen microscopisch plankton en grote- en kleine LDL-cholesterol. Op blz 174 staat de zin: Op het gevaar af langdradig te zijn... Ja, dat station zijn we al een aantal hoofdstukken geleden gepasseerd. Hierbij gaat het om triglyceriden: vet eten verhoogd dit gehalte in je bloed, maar remt de aanmaak in je lichaam, terwijl koolhydraten juist de aanmaak in je lichaam van triglyceriden stimuleren. Tarwe wordt door de instanties en de voedingsindustrie gepromoot als gezond, maar is het eigenlijk niet. Davis vergelijkt het met een dubbelspionageverhaal.
Ik mis wel feiten en saaie onderzoeken om de boude uitspraken te staven. Gelukkig wordt daar op blz. 185 aan voldaan met de China-studie van dr. Collin Campbell die door Denise Minger op haar blog zou zijn afgekraakt. Ze geeft aan dat het onderzoek aantoont hartziekte groter gecorreleerd is aan tarwe dan vlees of vis.
Dr. T. Colin Campbell has been at the forefront of nutrition research for over forty years. His legacy, the China Project, has been acknowledged as the most comprehensive study of health and nutrition ever conducted. Dr. Campbell is the Jacob Gould Schurman Professor Emeritus of Nutritional Biochemistry at Cornell University (http://nutritionstudies.org/minger-critique/).
Denise Minger is the English major who in her early twenties is credited with having debunked the China Study, from a vegan point of view. Ms. Minger is the author of Death by Food Pyramid (http://naturalhealthperspective.com/reviews/denise-minger-raw-foodist.html).
Ze heeft het werk van Campbell grondig bestudeerd en merkt verschillende gebreken en tekortkomingen op in zowel cijfers, grafieken, tekst en het onderzoek zelf (http://rawfoodsos.com/2010/07/07/the-china-study-fact-or-fallac/, http://rawfoodsos.com/2010/08/06/final-china-study-response-html/, http://rawfoodsos.com/2010/06/23/tuoli-chinas-mysterious-milk-drinkers/).
The original China Project is a ginormous study chronicling the diets, lifestyles, and disease trends in 65 rural regions in China. Its data comes from two major surveys—one conducted in 1983/84 and another in 1989/90—and uses data from diet and lifestyle questionnaires, blood and urine samples, three days of diet observation, and local mortality rates for major chronic diseases (http://rawfoodsos.com/2010/06/01/a-closer-look-at-the-china-study-meat-and-disease/).
This is an epidemiological study. There aren’t control variables, and it’s impossible to draw actual conclusions from the data. All it reveals are correlations, which may or may not be influenced by additional factors.
Indeed, a golden rule of statistics is correlation doesn’t equal causation. You might see a lot of umbrellas when it rains, but that doesn’t mean umbrellas cause the rain. You might see a particular food pop up in relation to some disease, but there’s no way to tell—from the China Project alone—whether it’s a cause, a consequence, or simply there because of a third unstudied variable (http://rawfoodsos.com/2010/06/01/a-closer-look-at-the-china-study-meat-and-disease/).
“The China Study” book is the only reason most people even realize the China Project exists. In this book, Campbell blends research he conducted on rats, aflatoxin, and casein with the results unveiled by the China Study. His ultimate message is that animal protein unequivocally causes cancer (as well as other chronic conditions like heart disease and diabetes), and he claims in no uncertain terms that the China Project data supports this conviction (http://rawfoodsos.com/2010/06/01/a-closer-look-at-the-china-study-meat-and-disease/).
An example of bias in “The China Study”
Body weight, associated with animal protein intake, was associated with more cancer and more coronary heart disease. It seems that being bigger, and presumably better, comes with very high costs. (Page 102)
....Right afterward, Campbell notes:
But the good news is this: Greater plant protein intake was closely linked to greater height and body weight. Body growth is linked to protein in general and both animal and plant proteins are effective! (Page 102)
Wait a minute. This is good news? Didn’t Campbell just say being bigger “comes with very high costs” and that it’s associated with “more cancer and coronary heart disease?” Why is body size a bad thing when it’s associated with animal protein, but a good thing when it’s associated with plant protein? (http://rawfoodsos.com/2010/07/07/the-china-study-fact-or-fallac/)
Why does Campbell indict animal foods in cardiovascular disease (correlation of +1 for animal protein and -11 for fish protein), yet fail to mention that wheat flour has a correlation of +67 with heart attacks and coronary heart disease, and plant protein correlates at +25 with these conditions? Speaking of wheat, why doesn’t Campbell also note the astronomical correlations wheat flour has with various diseases: +46 with cervix cancer, +54 with hypertensive heart disease, +47 with stroke, +41 with diseases of the blood and blood-forming organs, and the aforementioned +67 with myocardial infarction and coronary heart disease? (http://rawfoodsos.com/2010/07/07/the-china-study-fact-or-fallac/)
In rebuttals to previous criticism on “The China Study,” Campbell seems to use his curriculum vitae as reason his word should be trusted above that of his critics. His education and experience is no doubt impressive, but the “Trust me, I’m a scientist” argument is a profoundly weak one. It doesn’t require a PhD to be a critical thinker, nor does a laundry list of credentials prevent a person from falling victim to biased thinking. Ultimately, I believe Campbell was influenced by his own expectations about animal protein and disease, leading him to seek out specific correlations in the China Study data (and elsewhere) to confirm his predictions.
It’s no surprise “The China Study” has been so widely embraced within the vegan and vegetarian community: It says point-blank what any vegan wants to hear—that there’s scientific rationale for avoiding all animal foods. That even small amounts of animal protein are harmful. That an ethical ideal can be completely wed with health. These are exciting things to hear for anyone trying to justify a plant-only diet, and it’s for this reason I believe “The China Study” has not received as much critical analysis as it deserves, especially from some of the great thinkers in the vegetarian world (http://rawfoodsos.com/2010/07/07/the-china-study-fact-or-fallac/)
Ze is geen vegan (meer) maar geeft wel als advies aan vegans om glutenvrij te eten (http://rawfoodsos.com/for-vegans/).
Reactie van Campbell: Denise, that correlation of wheat flour and heart disease is interesting but I am not aware of any prior and biologically plausible and convincing evidence to support an hypothesis that wheat causes these diseases, as you infer. ....my interests in the China database was simply to see if there was evidence supporting the health benefits of a plant-based diet
Did I read her eleven posts criticizing T. Colin Campbell’s “The China Study” book? Heck no! As a lifelong meat eater, I am interested in adding more plant-based foods into my healthy diet, along with lots of fish. I have absolutely no problems referencing people whom I disagree with, as much as I agree with them. How is that possible? It is called:"cherry picking." The cherry picking allegedly done by Dr. Campbell was one of Denise Minger's major criticisms. On the contrary, cherry picking is the ONLY way any rational person is going to be able to make sense of all the health madness being offered up on the Web, IMHO (http://naturalhealthperspective.com/reviews/denise-minger-raw-foodist.html).
Hier sluit ik me bij aan. Ik heb niet het hele blog van Denise Minger gelezen, maar ik geloof het wel en waarom zou ik niet kersenplukken? Als een Jacob Gould Schurman Professor Emeritus of Nutritional Biochemistry het mag, dan mag ik dat toch ook?
Maar goed verder met de Broodbuik....
Hoofdstuk 11 (en later in bijage A) gaat over hersenaandoeningen: ADHD, autisme, bipolaire stoornis, epilepsie, dementie, schizofrenie, cerebbellaire ataxie, nystagmus, myoclonus, chorea, perifere neuropathie, glutencefalopthie, atrofie van het cerebelum en tarwe-geïnduceerde hersenvernietiging(!?). In het volgende hoofdstuk komt een mogelijk nog erger effect aan bod. Tarwe schijnt ook slecht te zijn voor je huid, het veroorzaakt o.a. acne, haarverlies en DH (dermatitis herpatiformis; bultjes die op herpes lijken, maar het niet zijn), zie blz 208 voor een korte waslijst aan tarwe-gerelateerde huidaandoeningen). Wat zou de reden zijn voor de volgorde van aandoeningen die aan bod komen in dit boek? Op blz 204 komt een fijne opmerking voor chocoladeliefhebbers: van chocolade kijg je geen acne, het is tarwe, koolhydraten en zetmeelhoudende producten zoals beschuit!
Obese tieners worden niet dik door het eten van veel spinazie of zalm, maar door koolhydraatvoeding zoals ontbijtgranen (Davis 2013, 206).
plots kom ik aan bij deel III van het boek. Ik heb bij deel I en II over het hoofd gezien dat het boek is opgedeeld in delen. Hopelijk gaat dit deel voorbij aan de tarwe-gerelateerde aandoening-opsommingen en komt er nu een overtuigende tekst.
Nee, het gaat over het aangaan van aan tarwevrij dieet. Davis omschrijft het als: "een strijd, die op alle fronten moet worden uitgevochten" (Davis 2013, 220). Hij vervolgt dit citaat met iets dat me wel een beetje beangstigd: "omdat er een ongeloofelijke maatschappelijke druk is om geen echte voeding te eten."
Later komt ook de opmerking: "Buiten de deur eten kan een landmijn zijn van tarwe, maïszetmeel, suiker, glucose-fructosestroop en andere ongezonde ingrediënten" (Davis 2013, 249). "Gezellige [familie]bijeenkomsten kunnen leiden tot extravagante tarwefestijnen leiden..." (Davis 2013, 248).
Je ziet eigenlijk vooral reclame voor bewerkte voedingsmiddelen zoals chips, hamburgers, kant-en-klare gerechten en frisdrank. Echt voedsel zie je enkel nog in de 'buitenring' van de supermarkt.
In dit deel komen argumenten voor tarweloos eten volgens mij beter aan bod. Het gaat in op het afkicken van tarwe. Ook bijlage B geeft hiervoor tips.
Veel mensen vrezen bij een tarweloos dieet voor een tekort aan vezels, maar door het eten van noten en groente gaat de vezelinname juist omhoog! Het is ook gezonder dan bewerkt eten. In Amerika is de voedingsindustrie zelfs zo ver dat ze voeding gaan verrijken met vitaminen. Iets wat overbodig is bij het eten van voldoende noten, groente en fruit.
Door het schrappen van tarwe wordt opname aan vitaminen B12, foliumzuur, ijzer, zink en magnesium juist hoger. Helaas ontbreekt een bron voor deze bewering. Wel wordt aangegeven dat vasten gezond kan zijn (Trepanowski et al. 2010 The impact of religous fasting on human health). Het boek heeft overigens veel bronvermeldingen per hoofdstuk. Wie gaat die ooit nalezen? Zou er een Denise Minger iets bloggen over dit boek?
Op blz. 230 komt de vraag die ik wel belangrijk vind: als je tarwe schrapt wat blijft er over? Zo eet mijn vrouw al weinig tot geen vlees, vis, E-nummers, suiker en u ook al koolhydraten? Als een een volkorenboterham (ja volkorenboterham) met kaas (ja kaas) met melk (ja melk) al ongezond is en vermeden moet worden. Wat blijft er over??
Davis maakt het echter erger want naast tarwe mag je nog veel meer niet meer:
- maïsmeel
- snacks
- desserts (zoals taart)
- rijst
- aardappelen
- peulvruchten (??die waren toch juist gezond)
- vruchtensap en frisdrank
- gedroogd fruit
- overige graansoorten zoals quinoa, sorghum, boekweit, gierst en haver
- gefrituurd eten
- gerookt vlees (worst, bacon, knakworstjes, salami etc.)
Maar wat kan je dan wel eten?
- veel groente
- paddenstoelen
- fruit in beperkte mate
- veel rauwe noten en zaden
- olie (in ruime hoeveelheid)
- vlees en eieren (verzadigd vet is volgens cardioloog Davis nooit een probleem geweest)
- vis en schaaldieren
- zuivel (vooral kaas, maar yoghurt en melk in beperkte mate)
- zo veel mogelijk onbewerkte (volle) producten zonder suikers (zoals glucose-fructose-stroop)
- overig: avocado, olijven, lijnzaad, kokosnoot en ongezoete cacao
- voedsel dat geen etiket nodig heeft zoals komkommers etc...
Het is echter niet zo dat het zwart-wit is. Op blz. 236 maakt Davis drie groepen, wat:
1. volop te eten (zoals groenten en noten
2. matig te eten (zoals melk en fruit)
3. nooit te eten (zoals tarwe)
Hierna komen er nog wat tips zoals variatie (vooral met mosterd te bereiken, maar nooit met ketchup (vanwege de suiker)). Op blz 240 gaat Davis in op bier.
Rode wijn is volgens cardioloog Davis de beste drank, vanwege flavonoïden, anthocyanen, en resveratrol. Bier dien je te vermijden omdat er veel koolhydraten inzitten, vooral zware bieren zoals ale en donkere bieren (Davis 2013, 240). Tja dat is een beetje een misser, want zware bieren en donkere bieren hoeven niet hetzelfde te zijn. Wel bevatten ze veel koolhydraten.
Na deze ontnuchterende opmerkingen en opsommingen volgen enkele recepten en een epiloog. In de epiloog verwijst Davis naar verschillende andere wetenschappers in o.a. antropologie waarbij de omschakeling van levensstijl van jacht naar agrarisch wordt gezien als een keuze van kwaliteit naar kwantiteit en gemak. Iets wat ik herken in de muziek en fotografie. Ja, mp3 en digitale foto's van 3 MB zijn van mindere kwaliteit dan 'echte' (.RAW)muziek en echte (analoge) foto's, maar het gebruiksgemak geeft toch de voorkeur...
Kortom Bierbuik (euh Broodbuik) is een dik boek dat lastig door te lezen is. Ieneke Fonck (www.bol.com/nl/p/broodbuik/9200000009953603/) heeft gelijk, het is nogal langdradig. De uitlatingen zijn vergezocht en niet echt overtuigend. Het overdonderd me en is moeilijk te geloven. Het boek heeft achterin per hoofdstuk een bronvermelding. Misschien moet ik toch een paar artikelen of blogs lezen over dit onderwerp om overtuigd te raken. Davis weet me in ieder geval niet te overtuigen.
Als ik naar www.broodbuik.nl/ ga zijn er verschillende links om het boek te kopen. Het blog en forum bieden weinig podium voor discussie of onderbouwing van standpunten. De site verwijst veel naar bol.com en probeert vooral het boek te verkopen. Het heeft ook een link naar www.vetvrij.com/. Een pagina die ook probeert om dieetboeken te verkopen. Mijn blog gaat niet over diëten, maar over bier. Bier gaat volgens mij samen met een gezond leven. Davis is het daar blijkbaar niet mee eens. Als het aan hem ligt drinken we water.
Ach, als je 7 liter water drinkt sterf je ook. De vraag die je jezelf dus kan stellen is dat als alles slecht is, of anders gezegd als niets slecht is op zichzelf, maar enkel in een overmaat, wat wil je dan nog eten? Een bier is lekker en gezond....maar alcohol dan? En vet hoeft niet slecht te zijn...en suiker? Of, zoals nu blijkt, tarwe?
Als ik het aan mijn vrouw voorlegt, beaamt ze het voedingspatroon (ze heeft ook de Voedselpiramide en Zandloper en dergelijke gelezen). Blijkbaar zal het Broodbuikboek en blogster Denise Minger wel iets juist hebben (of even onjuist als mijn vrouw, maar die is -volgens mij- behoorlijk gezond). Volgens mij speelt ook het placebopeffect een flinke rol. Als je Becel gelooft dan voel je je gezond bij het eten van vitamine/statine-margarine. Geloof je dat vet en cholesterol slecht zijn en je vermijdt deze, dan voel je je beter. Is je overtuiging dat Omega-6, 9 of 2000 gezond is dan eet je dat om je gezond te voelen. En andersom als je denkt dat tarwe slecht is, dan voel je je slechter
Als ik het aan mijn vrouw voorlegt, beaamt ze het voedingspatroon (ze heeft ook de Voedselpiramide en Zandloper en dergelijke gelezen). Blijkbaar zal het Broodbuikboek en blogster Denise Minger wel iets juist hebben (of even onjuist als mijn vrouw, maar die is -volgens mij- behoorlijk gezond). Volgens mij speelt ook het placebopeffect een flinke rol. Als je Becel gelooft dan voel je je gezond bij het eten van vitamine/statine-margarine. Geloof je dat vet en cholesterol slecht zijn en je vermijdt deze, dan voel je je beter. Is je overtuiging dat Omega-6, 9 of 2000 gezond is dan eet je dat om je gezond te voelen. En andersom als je denkt dat tarwe slecht is, dan voel je je slechter