Arbeiders verenigt u!
![]()
De Dag van de Arbeid (in België ook Feest van de Arbeid genoemd) is een feestdag van de socialistische en communistische arbeidersbeweging. De dag vindt in Nederland, België en Suriname elk jaar op 1 mei plaats. Andere landen wijken soms af van deze datum. In Europa is 1 mei in bijna alle landen een officiële feestdag, maar niet in Nederland. Katholieken vieren op deze dag het feest van Sint-Jozef als arbeider.
Aan de 1 meiviering als viering van de arbeidersbeweging ligt de invoering van de achturige werkdag ten grondslag. Alfred de Grote (848-899), koning van het Engelse Koninkrijk Wessex, verkondigde voor het eerst de gedachten over een evenredige etmaalverdeling.[bron?] De eis om slechts acht uur per dag te werken werd in de 15e en 16e eeuw veelvuldig onder de Engelse ambachtslieden gehoord.
Bij deze vieringen wordt nog vaak het strijdlied De Internationale ten gehore gebracht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dag_van_de_Arbeid).
![]()
1 mei 1890 – In verschillende landen vindt voor het eerst de Dag van de Arbeid plaats. De vieringen van de socialistische en communistische arbeidersbewegingen zal uitgroeien tot een jaarlijkse traditie, die in de hele Westerse wereld ook nu nog uitbundig wordt gevierd. De keuze voor 1 mei heeft ook zo zijn redenen.
De achturige werkdag
In 1817 had de Engelse ondernemer Robert Owen al gepleit voor de achturige werkdag in fabrieken en werkplaatsen. Volgens hem zou een goede organisatie van arbeid iedereen uiteindelijk meer rijkdom opleveren. In Melbourne, Australië, werd in 1856 de eerste overeenkomst tussen werkgevers en werknemers gesloten waarbij de werkdag tot 8 uur werd beperkt. De Verenigde Staten nam 1884 een wet aan waarin werd voorgesteld om vanaf 1 mei 1886 nog maar 8 uur per dag te werken. Ook was 1 mei in Amerika traditioneel ‘Moving Day’, de dag waarop arbeidscontracten wel of niet werden vernieuwd en arbeiders vaak op zoek gingen naar een andere woonruimte
Haymarket-affaire
Verder was 1 mei als datum nog van belang vanwege de Haymarket-affaire. Dit was een demonstratie van arbeiders en vakverenigingen in Chicago in 1886, die begon op 1 mei. De opstand liep uit de hand toen de demonstranten een bom naar de politie gooide, die vervolgens op het aanwezige publiek begon te schieten. Er vielen tientallen slachtoffers. In de Verenigde Staten werd daarom besloten dat de eerste maandag van september de Amerikaanse Dag van de Arbeid zou worden, om zo te voorkomen dat 1 mei een herdenking van de Haymarket opstand zou worden (www.isgeschiedenis.nl/toen/ontstaan-van-de-dag-van-de-arbeid/).
![]()
On Feb. 28, 1889, a conference took place in The Hague, Holland, at the suggestion of Wilhelm Liebknecht, bringing together representatives of the workers' organizations of Germany, France, Switzerland, Holland, and Belgium to discuss preparations for a founding congress in September of 1889. This gathering was boycotted by the French Federation of Socialist Workers ("Possibilists"), a Right trend concentrated in the union movement, which sought to hold a congress of its own in which it would have a place of organizational hegemony. This group planned for a congress of their own, to begin July 14, 1889, in Paris. The decision of the Liebknecht-inspired group was changed to likewise hold its founding congress on that significant date.
The Organizing Committee for the Liebknecht-inspired congress and the French Possibilists refused to negotiate with one another and so two competing congresses were held (http://ciml.250x.com/gallery/pictures_second_international.html).
![]()
Officiële internationale Dag van de Arbeid
In 1889, op de zogenaamde Tweede Internationale in Parijs, werd 1 mei in heel Europa wel als officiële internationale dag van de arbeid uitgeroepen. Het doel was om door de vieringen en het op de been brengen van grote groepen arbeiders, de strijd voor de achturige werkdag te versterken. In Duitsland werd 1 mei op 10 april 1933 door Hitler tot ‘Feestdag van de nationale arbeid’ verklaard. Joseph Goebbels had deze maatregel voorgesteld, om zo een groot aantal vakbondsleiders naar Berlijn te lokken, waarna ze gevangen werden genomen en afgevoerd werden naar concentratiekampen (www.isgeschiedenis.nl/toen/ontstaan-van-de-dag-van-de-arbeid/).
Labour Day (French: Fte du Travail) has been celebrated on the first Monday in September in Canada since the 1880s. The origins of Labour Day in Canada can be traced back to December 1872 when a parade was staged in support of the Toronto Typographical Union’s strike for a 58-hour work-week. The Toronto Trades Assembly (TTA) called its 27 unions to demonstrate in support of the Typographical Union who had been on strike since March 25. George Brown, Canadian politician and editor of the Toronto Globe hit back at his striking employees, pressing police to charge the Typographical Union with “conspiracy.” Although the laws criminalising union activity were outdated and had already been abolished in Great Britain, they were still on the books in Canada and police arrested 24 leaders of the Typographical Union.
Labour leaders decided to call another similar demonstration on September 3 to protest the arrests. Seven unions marched in Ottawa, prompting a promise by Canadian Prime Minister Sir John A. Macdonald to repeal the “barbarous” anti-union laws. Parliament passed the Trade Union Act on June 14 the following year, and soon all unions were seeking a 54-hour work-week.
...
On July 23, 1894, Canadian Prime Minister John Thompson and his government made Labour Day, to be held in September, an official holiday. In the United States, the New York parade became an annual event that year, and in 1894 was adopted by American president Grover Cleveland to compete with International Workers’ Day (May Day) (www.safetydriven.ca/2015/08/21/so-where-exactly-did-labour-day-come-from-and-why-do-we-celebrate-it/) (www.slideshare.net/Bplans/a-brief-history-of-labor-day).
![]()
De Amerikaanse vakbondsfederatie (AFL-CIO) [American Federation of Labor (AFL) en Congress of Industrial Organizations (CIO)] besloot in 1888 om voortaan op 1 mei jaarlijks te demonstreren voor de invoering van een achturige werkdag. Het voorstel werd in 1889 overgenomen op het eerste congres van de Tweede Internationale te Parijs. In Amerika zelf vond de 1 mei-demonstratie evenwel slechts eenmaal plaats, in 1890, waarna president Cleveland de viering verplaatste naar de eerste maandag in de maand september, om te vermijden dat 1 mei een herdenking van de rellen zou worden. Het doel was met de 1 meiviering de strijd voor de achturige werkdag te versterken. Op 1 mei 1890 vonden in veel landen de eerste vieringen plaats.
De Engelse tekenaar Walter Crane (1845-1915) maakte voor die bewuste 1 mei 1890 zijn tekening Labours May Day.
In de Verenigde Staten werd de dag van de arbeid oorspronkelijk ook gepland op 1 mei, maar president Grover Cleveland verplaatste de viering naar de eerste maandag in de maand september, officieel om te vermijden dat 1 mei een herdenking van de Haymarket-affaire zou worden, maar men kan ook motieven tegen het socialisme achter dit besluit zien. De eerste maandag van september werd gekozen naar aanleiding van een parade die de Knights of Labour op 5 september 1882 in New York hadden georganiseerd.
Tijdens de 1 mei-optochten wordt eigenlijk de bloedige afloop van de staking van 3 mei 1886 in de McCormick-fabrieken in Chicago herdacht, waar er werd geijverd voor de achturige werkdag. Voor martelaren van Chicago is 1 mei synoniem voor arbeidersstrijd in de hele wereld, zoals werd besloten tijdens het Internationale Socialisten Congres "Socialistische Arbeiders-Internationale" congres van 1889 in Parijs. Dat symbool ligt aan de basis van de wetten rond weekendrust en de achturige werkdag en werd later, na de Tweede Wereldoorlog, een doorbetaalde vrije dag (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dag_van_de_Arbeid).
![]()
In de Sovjet-Unie en de voormalige communistische landen in Oost-Europa werd 1 mei jaarlijks gevierd met een parade, waaraan behalve arbeiders ook legereenheden deelnamen, die de producten van de wapenindustrie lieten zien.
Minder bekend is dat op 10 april 1933 de regering van Hitler 1 mei per wet tot betaalde "feestdag van de nationale arbeid" verklaarde. Middels deze door Goebbels voorgestelde maatregel wist Hitler een groot aantal vakbondsleiders naar Berlijn te lokken om ze vervolgens gevangen te kunnen nemen en naar concentratiekampen af te laten voeren.
Ondanks deze zwarte bladzijde uit de historie van de Dag van de arbeid, bleef deze dag een feestdag in onder andere België en Duitsland.
In Nederland is de Dag van de Arbeid alleen op de BES-eilanden een officiële feestdag. Wel werden er vanouds grote bijeenkomsten georganiseerd door de SDAP (later PvdA) en de CPN. Tot in de jaren tachtig hield de CPN op 1 mei een jaarlijkse betoging in Amsterdam. Voor de werknemers van de gemeente Amsterdam is 1 mei sinds vele decennia een vrije dag.
In veel landen (onder andere België en Frankrijk) is 1 mei een doorbetaalde vrije dag. In Nederland geldt dit in het algemeen niet voor arbeiders, maar wel voor een kleine groep ambtenaren, banken en beurshandelaren. Ook werknemers van vakbonden zijn op deze dag vrij.
De grondtoon van de Dag van de Arbeid is heden ten dage het gevoel van internationale verbondenheid (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dag_van_de_Arbeid).
Dag van de Arbeid in Nederland
Desondanks blijft de Dag van de Arbeid tot op heden een nationale feestdag in Duitsland, alsmede de meeste Europese landen. In Nederland is dit niet het geval: arbeiders moeten gewoon werken. Hier sneeuwde de dag nogal onder doordat na de Tweede Wereldoorlog de sociaal democraten zich verzoenden met het Koningshuis en Koninginnedag op 30 april een breed gedragen feestdag werd. De 1 mei viering raakte daarmee op de achtergrond (www.isgeschiedenis.nl/toen/ontstaan-van-de-dag-van-de-arbeid/).
Arbeid adelt is een Nederlands spreekwoord (www.betekenis-definitie.nl/Arbeid%20Adelt).
Arbeid Adelt! was een Belgische band, die in de jaren 80 en begin jaren 90 Nederlandstalige absurde elektronische nummers bracht.
Arbeid Adelt! werd opgericht in 1981 door Marcel Vanthilt (pseudoniem Max Alexander) en Jan Van Roelen (David Salamon). Ze braken door in Vlaanderen met het nummer "De Dag Dat Het Zonlicht Niet Meer Scheen". Het nummer zou oorspronkelijk "De dag dat de dokter geen pillen meer voorschreef" gaan heten, maar Jan Vanroelen vond dat maar niets. De tekst van het nummer werd gewijzigd in "De dag dat het zonlicht niet meer scheen", wat leidde tot een conflict met John Terra, die een schlager met dezelfde titel had uitgebracht. Andere bekende nummers zijn "Lekker Westers", "Death Disco" en "Stroom".
Andere muzikanten die deel hebben uitgemaakt van de band waren Luc Van Acker, Willy Willy en Dani Klein. Rond 1992 viel Arbeid Adelt! definitief uit elkaar (https://nl.wikipedia.org/wiki/Arbeid_Adelt!).
Arbeid Adelt
Van werken word je beter (http://spreekwoorden.info/spreekwoorden.htm)
Betekenis: van hard te werken word je een nobeler/beter mens (https://nl.wikiquote.org/wiki/Nederlandstalige_spreekwoorden)
Een andere spreuk met arbeid die ik ken is Arbeid macht frei...
![]()
Work Will Make You Free. Slogan of the Nazi concentration camps, often displayed at the entrances. The phrase, borrowed from an earlier German novel, was a false promise to the workers of the camps that they might have an opportunity to be freed on the basis of work performance.
Originally the title of a book by Lorenz Diefenbach in 1873 which described the way for sinful people to be absolved of their transgressions through labor.
ORIGINAL SOURCE: Arbeit macht frei: Erzählung von Lorenz Diefenbach (novel), Lorenz Diefenbach, 1873 (http://foresightinhindsight.com/article/show/707)
![]()
De term Arbeit macht Frei werd onder andere gebruikt door de Duitse taalkundige Lorenz Diefenbach. Hij schreef het boek Arbeit macht frei: Erzählung von Lorenz Diefenbach, dat in 1873 uitkwam. De term Arbeit macht Frei sloeg in dit geval op de mogelijkheden van verbetering van leven die gokkers en fraudeurs – die in het boek voorkwamen – konden verkrijgen door te gaan werken. Hierbij doelde Diefenbach niet direct op de Joden. Ook voor de regeringsleden van de Weimarrepubliek was dat niet het geval. Zij gebruikten de leus om publieke werken aan te prijzen, die waren bedoeld om de werkeloosheid tegen te gaan.
Voor de Nazi’s was het vrij duidelijk dat Joden ook als fraudeurs konden worden gezien. Zij gebruikten de term daarom maar al te graag in hun concentratiekampen. Ook bij kampen voor politieke gevangenen was de leus Arbeit macht Frei te vinden. De SS-generaal Theodor Eicke had immers bevolen dat de tekst bij elk concentratiekamp opgehangen moest worden. Na gebruik bij een eerste provisorisch kamp voor politieke gevangenen, dat was ingericht in een verlaten brouwerij, moest ook het nieuw in te richten kamp Dachau eraan geloven. Dachau stond model voor alle later gebouwde concentratiekampen en was tegelijkertijd een trainingscentrum voor nieuwe bewakers. Na de bevrijding werd het hek met de tekst in Dachau al eens eerder weggehaald door de Amerikanen, waarna in 1965 een replica werd teruggeplaatst (www.isgeschiedenis.nl/nieuws/de-geschiedenis-van-de-leus-arbeit-macht-frei/).
![]()
Georg Anton Lorenz Diefenbach (19 July 1806, Ostheim, Landgraviate of Hesse-Darmstadt – 28 March 1883, Darmstadt) was a German philologist and lexicographer, as well as a novelist associated with the German Nationalist movement. By career he was a pastor, like his father, and a librarian.
In the twentieth century Diefenbach became best known through his popular novel Arbeit macht frei, the title of which was later adopted as a slogan by various German and Austrian institutions, and most notoriously by the Nazis. The novel was published in Bremen in 1873 (following a preprint in a Viennese newspaper the previous year). The main hero is a gambler and fraudster who, through regular employment, succeeds in regaining the path of virtue.
Diefenbach’s most enduring legacy lies in his numerous academic writings on philology and comparative linguistics, notably his studies in Latin, German dialects and Celtic languages. His lexicographical works, in particular his Latin-German glossaries are still cited in scholarship today. Much of the content of his Glossarium Latino-Germanicum was incorporated into revised editions of the Glossarium ad scriptores mediae et infimae latinitatis. He also wrote poetry. He became a member of the Berliner Akademie der Wissenschaften and was a friend of Jacob Grimm (https://en.wikipedia.org/wiki/Lorenz_Diefenbach).
Arbeit macht frei is de spreuk, naar de titel van een in 1873 gepubliceerde roman van Lorenz Diefenbach, die boven de toegangspoorten van de nationaalsocialistiche concentratiekampen en vernietigingskampen stond. De spreuk laat zich het best vertalen als 'arbeid bevrijdt'. Alleen in kamp Buchenwald stond Jedem das Seine boven de poort.
De spreuk werd al sinds 1933 door de nazi's gebruikt. Oorspronkelijk was de spreuk niet zozeer cynisch als wel belerend bedoeld.
Volgens een BBC-documentaire van Laurence Rees werd de spreuk in Auschwitz in opdracht van Rudolf Höss bevestigd. Deze had zelf een aantal jaar gevangengezeten in de Weimarrepubliek en had daar ervaren dat het doen van fysiek werk hem door de gevangenschap heen hielp. In de nazipropaganda heette het dat de Joden in de kampen zouden leren werken tot misschien de dood erop zou volgen (want daar zouden ze door genetische oorzaken niet op berekend zijn).
Een van de letters boven de toegangspoort van Auschwitz lijkt incorrect aan het hekwerk bevestigd te zijn: de "B" uit Arbeit lijkt op zijn kop te staan. Een veelgehoord verhaal is dat dit door de gevangenen zelf gedaan zou zijn: uit protest, of als waarschuwing aan nieuwe gevangenen. Het is echter onwaarschijnlijk dat dit de nazi's niet zou zijn opgevallen, of dat, als het ze wel was opgevallen, ze het vijf jaar lang zouden hebben laten zitten. Een andere verklaring luidt als volgt: in het Duitsland van die tijd werd volop geëxperimenteerd met schreefloze lettertypes, en in sommige varianten werd de onderste boog van de 'B' kleiner weergegeven dan de bovenste. De bovenste boog van de 'B' is (vrijwel) even groot als de boog van de 'R' (https://nl.wikipedia.org/wiki/Arbeit_macht_frei).
The expression comes from the title of a novel by German philologist Lorenz Diefenbach, Arbeit macht frei: Erzählung von Lorenz Diefenbach (1873), in which gamblers and fraudsters find the path to virtue through labour. The phrase was also used in French ("le travail rend libre!") by Auguste Forel, a Swiss entomologist, neuroanatomist and psychiatrist, in his "Fourmis de la Suisse" ["Ants of Switzerland"] (1920). In 1922, the Deutsche Schulverein of Vienna, an ethnic nationalist "protective" organization of Germans within the Austrian empire, printed membership stamps with the phrase Arbeit macht frei.....The slogan "Arbeit macht frei" was placed at the entrances to a number of Nazi concentration camps. The slogan's use in this instance was ordered by SS General Theodor Eicke, inspector of concentration camps and second commandant of Dachau Concentration Camp....In The Kingdom of Auschwitz, Otto Friedrich wrote about Rudolf Höss, regarding his decision to display the motto so prominently at the Auschwitz entrance:
He seems not to have intended it as a mockery, nor even to have intended it literally, as a false promise that those who worked to exhaustion would eventually be released, but rather as a kind of mystical declaration that self-sacrifice in the form of endless labour does in itself bring a kind of spiritual freedom.
...
The slogan can still be seen at several sites, including over the entrance to Auschwitz...In 1933 the first political prisoners were being rounded up for an indefinite period without charges. They were held in a number of places in Germany. The slogan was first used over the gate of a "wild camp" in the city of Oranienburg, which was set up in an abandoned brewery in March 1933 (it was later rebuilt in 1936 as Sachsenhausen[citation needed]). It can also be seen at the Dachau concentration camp, Gross-Rosen concentration camp, and the Theresienstadt Ghetto-Camp, as well as at Fort Breendonk in Belgium (https://en.wikipedia.org/wiki/Arbeit_macht_frei).
” Arbeit macht frei” is a German phrase meaning “labour makes (you) free”.The expression comes from the title of a novel by German philologist Lorenz Diefenbach, Arbeit macht frei: Erzählung von Lorenz Diefenbach (1873), in which gamblers and fraudsters find the path to virtue through labour.
LABOR/WORK WILL SET YOU FREE: A Beautiful thought , but the context it was used in was horrifying. Much like the swastika which is an ancient symbol of auspiciousness, but when used by the Nazis as their sigil, it stood for an extremely intolerant, dictatorial government.
The Nazis were onto something when they placed these exact words over the entrances to a number of Nazi concentration camps during World War 2, including the most infamous Auschwitz. Here, it was made by prisoners with metalwork skills and erected in June 1940 by order of the Nazis. It served as a cruel joke to the inmates of the camps as it gave them a false hope of being freed someday, if they worked themselves to exhaustion.
I propose that work does set you free, or freer than you are, because true freedom is a utopian concept. Those who have taken up the task of devoting their life to a certain vocation or passion, whatever that may be, have failed innumerable times and have rarely tasted success.
The feeling of having achieved something worthwhile after hard labor creates the same kind of chemical changes in the brain as are brought about by eating your favorite food, or the feeling of being in love, or praying to a god. People who have often repeated this process of becoming successful after countless failures, have learned to delay the need for instant pleasure or instant gratification, for delayed pleasure; thereby transforming the way their brain functions, without even knowing it.
So the same work which was traditionally meant to be feared, may end up being our savior, and we would be better off replacing the drudgery in exchange for external compensation of a job with the joys of a self-directed activity (work) (http://www.lemonchutney.com/arbeit-macht-frei-labour-makes-you-free/).
![]()
![]()
Partij van de Arbeid
De Partij van de Arbeid of PvdA is een Nederlandse landelijke politieke partij. De signatuur van de PvdA is sociaaldemocratisch. De partij is internationaal onderdeel van de Partij van de Europese Sociaaldemocraten. Diederik Samsom is sinds 2012 de politiek leider en Hans Spekman sinds 2012 de partijvoorzitter.
De Partij van de Arbeid werd op 9 februari 1946 opgericht en is een fusie van drie partijen: de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij, de Vrijzinnig Democratische Bond en de Christelijk-Democratische Unie. De partij is sinds de oprichting onafgebroken vertegenwoordigd geweest in de Eerste en Tweede Kamer der Staten-Generaal en de partij heeft aan dertien kabinetten deelgenomen gedurende zes aaneengesloten periodes. Wim Schermerhorn, Willem Drees, Joop den Uyl en Wim Kok waren minister-president namens de Partij van de Arbeid.
De Partij van de Arbeid is een progressieve en sociaaldemocratische politieke partij.
Op het partijcongres van 29 januari 2005 werd een 'beginselmanifest' aangenomen. Daarmee nam de partij afscheid van het oude beginselprogramma van 1977, waarin de nationalisatie van belangrijke industrieën, banken en verzekeringsmaatschappijen werd bepleit. Het nieuwe 'beginselmanifest' spreekt van het recht op 'de zekerheid van een fatsoenlijk bestaan', waardoor iedereen 'volwaardig aan de samenleving kan deelnemen'. Het streven naar een gekozen staatshoofd en daarmee de afschaffing van de monarchie (Deel II, Artikel 4 beginselprogramma 1977) kwam ook te vervallen in 2005. Een rapport uit 2011 bevestigde dat de partij "republikeins is en blijft", maar accepteert het maatschappelijk 'verbindend' belang in het koningschap en streeft derhalve naar modernisering ervan (https://nl.wikipedia.org/wiki/Partij_van_de_Arbeid_(Nederland)). De PvdA heeft sinds 1998 de macht in Delft. Zij zijn hoofverantwoordelijk voor het mega verlies op de grondexploitatie van de nieuwbouwwijk Harnaschpolder met 1273 woningen. De PvdA is gaan speculeren met grond. ...De kosten van grondaankopen, bouwrijp maken en infrastructuur heeft de gemeente allang gemaakt. in 2008 zou de wijk klaar zijn. De grondopbrengsten lopen ver achter. In de Harnaschpolder wordt een verlies van €63 miljoen voorspeld in 2019 (http://onafhankelijkdelft.nl/pvda-hoofdschuldige-megaverlies-e63-miljoen-grondexploitatie-harnaschpolder/).
![]()
De PvdA is dus een echte arbeiderspartij. Al dat rood.
![]()
Dat TV-programma De Strijd over het arbeidersverleden is van de Pvda, of wacht nee de VARA:
De "Vereeniging van Arbeiders Radio Amateurs" zag op 1 november 1925 het licht. Met de VARA kreeg het socialisme in Nederland er na eigen vakbonden, een eigen partij (de SDAP) en een eigen krant (Het Volk) er nu ook een eigen omroep bij. Dat moest ook wel, wilden de sociaal-democraten zich als eigen zuil kunnen blijven meten met de katholieken (KRO), protestanten (NCRV) en liberalen (AVRO), die kort daarvoor hun eigen omroepen hadden opgericht.
(www.npogeschiedenis.nl/nieuws/2015/augustus/Strijd-VARA-tv-serie-website.html).
![]()
Nooit geweten dat de VARA staat voor arbeiders en amateurs..
VARA
De VARA is een progressieve radio- en televisie-omroep binnen het Nederlandse publieke bestel opgericht op 1 november 1925.
V.A.R.A. was oorspronkelijk een acroniem voor "Vereeniging van Arbeiders Radio Amateurs". Sinds 1957 heet de omroep echter Omroepvereniging VARA, en is het dus officieel geen afkorting meer. Initiatiefnemers tot de oprichting van de VARA waren de radioredacteur van Het Volk, Levinus van Looi en Ger Zwertbroek, chef bij De Arbeiderspers. Van Looi werd de eerste voorzitter van de VARA en Zwertbroek omroepsecretaris en propagandist. In de beginjaren zond de omroep slechts acht uur per week uit. Vanwege het betrekkelijke amateurisme in die tijd kreeg zij met name van de AVRO-aanhang de bijnaam "Van Armoe Rammelt Alles". De V.A.R.A. gaf bouwpakketten uit waarmee de leden zelf een eenvoudig radiotoestel in elkaar konden zetten, de Varadyne
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte de VARA onder leiding van voorzitter Arend de Vries mee met de bezetters. Hij deed dat na een oproep van NSB-voorman Meinoud Rost van Tonningen. Een radiorede op 24 juli 1940, waarin De Vries de opstelling van de VARA verklaarde, leidde tot uitgebreide protesten en duizenden opzeggingen. De verenigingsraad keurde het plan om door te werken echter eenstemmig goed. Alleen bestuurslid J.B. Broeksz wilde hier niet aan meewerken en ging met onbetaald verlof. Socialistisch voorman en SDAP-voorzitter Koos Vorrink noemde de stap zelfs 'verraad'. ...
Tijdens de verzuiling was het de omroep van de socialistische/sociaaldemocratische zuil, en onderhield de VARA nauwe banden met de SDAP en later met de Partij van de Arbeid en met de vakbeweging (de NVV en later de FNV). Bekende partijcoryfeeën als Jaap Burger, André Kloos en Marcel van Dam zijn jarenlang voorzitter geweest van de VARA. In het programma In de Rooie Haan werd vaak openlijk partij gekozen voor de sociaaldemocraten. Tot 1980 waren de PvdA en de FNV vertegenwoordigd in het bestuur van de VARA. Sinds die tijd bestaat er geen formele band meer tussen enerzijds de VARA en anderzijds de PvdA en de FNV (https://nl.wikipedia.org/wiki/VARA).
China is ook zo'n arbeidersland. Socialisme en communisme lijken erg op elkaar. Ondanks dat China dan een land van 'het volk'en de arbeiders is zijn de werkomstandigheden er slecht. Zo zegt onze eigen overheid: De arbeidswetgeving van het Ministry of Human Resources and Social Security (MHRSS) ziet er op papier goed uit.
En de relatie met bier?
Bier smaakt goed na gedane arbeid.
Brouwerijen bieden werk, arbeidsintegratie en dergelijke. Zoals bij: Brouwerij Praght werkt volgens de uitgangspunten van een sociale onderneming waarin de komende jaren mensen met een GGZ/VG indicatie een leer- en werktraject kunnen doorlopen en de daaruit voortvloeiende arbeidsintegratie dan wel voor langere tijd een werkplek hebben in de brouwerij en de daaraan gekoppelde nevenactiviteiten (het brouwen speciale Flevolandse streekbieren, verkoop, distributie) (http://www.brouwerijpraght.nl/de-brouwerij/doelstelling/).
![]()
(www.fotoleren.nl/component/bronnenbank/?view=bronnen&start=209600).
Laat China nou ook het land zijn met de grootste bierproductie!
(www.biernet.nl/nieuws/china-brouwde-meeste-bier-ter-wereld-in-2012, www.telegraaf.nl/dft/bedrijven/heineken/21720520/__China_grootste_bierproducent_ter_wereld__.html)
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
De Dag van de Arbeid (in België ook Feest van de Arbeid genoemd) is een feestdag van de socialistische en communistische arbeidersbeweging. De dag vindt in Nederland, België en Suriname elk jaar op 1 mei plaats. Andere landen wijken soms af van deze datum. In Europa is 1 mei in bijna alle landen een officiële feestdag, maar niet in Nederland. Katholieken vieren op deze dag het feest van Sint-Jozef als arbeider.
Aan de 1 meiviering als viering van de arbeidersbeweging ligt de invoering van de achturige werkdag ten grondslag. Alfred de Grote (848-899), koning van het Engelse Koninkrijk Wessex, verkondigde voor het eerst de gedachten over een evenredige etmaalverdeling.[bron?] De eis om slechts acht uur per dag te werken werd in de 15e en 16e eeuw veelvuldig onder de Engelse ambachtslieden gehoord.
Bij deze vieringen wordt nog vaak het strijdlied De Internationale ten gehore gebracht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dag_van_de_Arbeid).
1 mei 1890 – In verschillende landen vindt voor het eerst de Dag van de Arbeid plaats. De vieringen van de socialistische en communistische arbeidersbewegingen zal uitgroeien tot een jaarlijkse traditie, die in de hele Westerse wereld ook nu nog uitbundig wordt gevierd. De keuze voor 1 mei heeft ook zo zijn redenen.
De achturige werkdag
In 1817 had de Engelse ondernemer Robert Owen al gepleit voor de achturige werkdag in fabrieken en werkplaatsen. Volgens hem zou een goede organisatie van arbeid iedereen uiteindelijk meer rijkdom opleveren. In Melbourne, Australië, werd in 1856 de eerste overeenkomst tussen werkgevers en werknemers gesloten waarbij de werkdag tot 8 uur werd beperkt. De Verenigde Staten nam 1884 een wet aan waarin werd voorgesteld om vanaf 1 mei 1886 nog maar 8 uur per dag te werken. Ook was 1 mei in Amerika traditioneel ‘Moving Day’, de dag waarop arbeidscontracten wel of niet werden vernieuwd en arbeiders vaak op zoek gingen naar een andere woonruimte
Haymarket-affaire
Verder was 1 mei als datum nog van belang vanwege de Haymarket-affaire. Dit was een demonstratie van arbeiders en vakverenigingen in Chicago in 1886, die begon op 1 mei. De opstand liep uit de hand toen de demonstranten een bom naar de politie gooide, die vervolgens op het aanwezige publiek begon te schieten. Er vielen tientallen slachtoffers. In de Verenigde Staten werd daarom besloten dat de eerste maandag van september de Amerikaanse Dag van de Arbeid zou worden, om zo te voorkomen dat 1 mei een herdenking van de Haymarket opstand zou worden (www.isgeschiedenis.nl/toen/ontstaan-van-de-dag-van-de-arbeid/).
On Feb. 28, 1889, a conference took place in The Hague, Holland, at the suggestion of Wilhelm Liebknecht, bringing together representatives of the workers' organizations of Germany, France, Switzerland, Holland, and Belgium to discuss preparations for a founding congress in September of 1889. This gathering was boycotted by the French Federation of Socialist Workers ("Possibilists"), a Right trend concentrated in the union movement, which sought to hold a congress of its own in which it would have a place of organizational hegemony. This group planned for a congress of their own, to begin July 14, 1889, in Paris. The decision of the Liebknecht-inspired group was changed to likewise hold its founding congress on that significant date.
The Organizing Committee for the Liebknecht-inspired congress and the French Possibilists refused to negotiate with one another and so two competing congresses were held (http://ciml.250x.com/gallery/pictures_second_international.html).
Officiële internationale Dag van de Arbeid
In 1889, op de zogenaamde Tweede Internationale in Parijs, werd 1 mei in heel Europa wel als officiële internationale dag van de arbeid uitgeroepen. Het doel was om door de vieringen en het op de been brengen van grote groepen arbeiders, de strijd voor de achturige werkdag te versterken. In Duitsland werd 1 mei op 10 april 1933 door Hitler tot ‘Feestdag van de nationale arbeid’ verklaard. Joseph Goebbels had deze maatregel voorgesteld, om zo een groot aantal vakbondsleiders naar Berlijn te lokken, waarna ze gevangen werden genomen en afgevoerd werden naar concentratiekampen (www.isgeschiedenis.nl/toen/ontstaan-van-de-dag-van-de-arbeid/).
Labour Day (French: Fte du Travail) has been celebrated on the first Monday in September in Canada since the 1880s. The origins of Labour Day in Canada can be traced back to December 1872 when a parade was staged in support of the Toronto Typographical Union’s strike for a 58-hour work-week. The Toronto Trades Assembly (TTA) called its 27 unions to demonstrate in support of the Typographical Union who had been on strike since March 25. George Brown, Canadian politician and editor of the Toronto Globe hit back at his striking employees, pressing police to charge the Typographical Union with “conspiracy.” Although the laws criminalising union activity were outdated and had already been abolished in Great Britain, they were still on the books in Canada and police arrested 24 leaders of the Typographical Union.
Labour leaders decided to call another similar demonstration on September 3 to protest the arrests. Seven unions marched in Ottawa, prompting a promise by Canadian Prime Minister Sir John A. Macdonald to repeal the “barbarous” anti-union laws. Parliament passed the Trade Union Act on June 14 the following year, and soon all unions were seeking a 54-hour work-week.
...
On July 23, 1894, Canadian Prime Minister John Thompson and his government made Labour Day, to be held in September, an official holiday. In the United States, the New York parade became an annual event that year, and in 1894 was adopted by American president Grover Cleveland to compete with International Workers’ Day (May Day) (www.safetydriven.ca/2015/08/21/so-where-exactly-did-labour-day-come-from-and-why-do-we-celebrate-it/) (www.slideshare.net/Bplans/a-brief-history-of-labor-day).
De Amerikaanse vakbondsfederatie (AFL-CIO) [American Federation of Labor (AFL) en Congress of Industrial Organizations (CIO)] besloot in 1888 om voortaan op 1 mei jaarlijks te demonstreren voor de invoering van een achturige werkdag. Het voorstel werd in 1889 overgenomen op het eerste congres van de Tweede Internationale te Parijs. In Amerika zelf vond de 1 mei-demonstratie evenwel slechts eenmaal plaats, in 1890, waarna president Cleveland de viering verplaatste naar de eerste maandag in de maand september, om te vermijden dat 1 mei een herdenking van de rellen zou worden. Het doel was met de 1 meiviering de strijd voor de achturige werkdag te versterken. Op 1 mei 1890 vonden in veel landen de eerste vieringen plaats.
De Engelse tekenaar Walter Crane (1845-1915) maakte voor die bewuste 1 mei 1890 zijn tekening Labours May Day.
In de Verenigde Staten werd de dag van de arbeid oorspronkelijk ook gepland op 1 mei, maar president Grover Cleveland verplaatste de viering naar de eerste maandag in de maand september, officieel om te vermijden dat 1 mei een herdenking van de Haymarket-affaire zou worden, maar men kan ook motieven tegen het socialisme achter dit besluit zien. De eerste maandag van september werd gekozen naar aanleiding van een parade die de Knights of Labour op 5 september 1882 in New York hadden georganiseerd.
Tijdens de 1 mei-optochten wordt eigenlijk de bloedige afloop van de staking van 3 mei 1886 in de McCormick-fabrieken in Chicago herdacht, waar er werd geijverd voor de achturige werkdag. Voor martelaren van Chicago is 1 mei synoniem voor arbeidersstrijd in de hele wereld, zoals werd besloten tijdens het Internationale Socialisten Congres "Socialistische Arbeiders-Internationale" congres van 1889 in Parijs. Dat symbool ligt aan de basis van de wetten rond weekendrust en de achturige werkdag en werd later, na de Tweede Wereldoorlog, een doorbetaalde vrije dag (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dag_van_de_Arbeid).
In de Sovjet-Unie en de voormalige communistische landen in Oost-Europa werd 1 mei jaarlijks gevierd met een parade, waaraan behalve arbeiders ook legereenheden deelnamen, die de producten van de wapenindustrie lieten zien.
Minder bekend is dat op 10 april 1933 de regering van Hitler 1 mei per wet tot betaalde "feestdag van de nationale arbeid" verklaarde. Middels deze door Goebbels voorgestelde maatregel wist Hitler een groot aantal vakbondsleiders naar Berlijn te lokken om ze vervolgens gevangen te kunnen nemen en naar concentratiekampen af te laten voeren.
Ondanks deze zwarte bladzijde uit de historie van de Dag van de arbeid, bleef deze dag een feestdag in onder andere België en Duitsland.
In Nederland is de Dag van de Arbeid alleen op de BES-eilanden een officiële feestdag. Wel werden er vanouds grote bijeenkomsten georganiseerd door de SDAP (later PvdA) en de CPN. Tot in de jaren tachtig hield de CPN op 1 mei een jaarlijkse betoging in Amsterdam. Voor de werknemers van de gemeente Amsterdam is 1 mei sinds vele decennia een vrije dag.
In veel landen (onder andere België en Frankrijk) is 1 mei een doorbetaalde vrije dag. In Nederland geldt dit in het algemeen niet voor arbeiders, maar wel voor een kleine groep ambtenaren, banken en beurshandelaren. Ook werknemers van vakbonden zijn op deze dag vrij.
De grondtoon van de Dag van de Arbeid is heden ten dage het gevoel van internationale verbondenheid (https://nl.wikipedia.org/wiki/Dag_van_de_Arbeid).
Dag van de Arbeid in Nederland
Desondanks blijft de Dag van de Arbeid tot op heden een nationale feestdag in Duitsland, alsmede de meeste Europese landen. In Nederland is dit niet het geval: arbeiders moeten gewoon werken. Hier sneeuwde de dag nogal onder doordat na de Tweede Wereldoorlog de sociaal democraten zich verzoenden met het Koningshuis en Koninginnedag op 30 april een breed gedragen feestdag werd. De 1 mei viering raakte daarmee op de achtergrond (www.isgeschiedenis.nl/toen/ontstaan-van-de-dag-van-de-arbeid/).
Arbeid adelt is een Nederlands spreekwoord (www.betekenis-definitie.nl/Arbeid%20Adelt).
Arbeid Adelt! was een Belgische band, die in de jaren 80 en begin jaren 90 Nederlandstalige absurde elektronische nummers bracht.
Arbeid Adelt! werd opgericht in 1981 door Marcel Vanthilt (pseudoniem Max Alexander) en Jan Van Roelen (David Salamon). Ze braken door in Vlaanderen met het nummer "De Dag Dat Het Zonlicht Niet Meer Scheen". Het nummer zou oorspronkelijk "De dag dat de dokter geen pillen meer voorschreef" gaan heten, maar Jan Vanroelen vond dat maar niets. De tekst van het nummer werd gewijzigd in "De dag dat het zonlicht niet meer scheen", wat leidde tot een conflict met John Terra, die een schlager met dezelfde titel had uitgebracht. Andere bekende nummers zijn "Lekker Westers", "Death Disco" en "Stroom".
Andere muzikanten die deel hebben uitgemaakt van de band waren Luc Van Acker, Willy Willy en Dani Klein. Rond 1992 viel Arbeid Adelt! definitief uit elkaar (https://nl.wikipedia.org/wiki/Arbeid_Adelt!).
Van werken word je beter (http://spreekwoorden.info/spreekwoorden.htm)
Betekenis: van hard te werken word je een nobeler/beter mens (https://nl.wikiquote.org/wiki/Nederlandstalige_spreekwoorden)
Een andere spreuk met arbeid die ik ken is Arbeid macht frei...
Work Will Make You Free. Slogan of the Nazi concentration camps, often displayed at the entrances. The phrase, borrowed from an earlier German novel, was a false promise to the workers of the camps that they might have an opportunity to be freed on the basis of work performance.
Originally the title of a book by Lorenz Diefenbach in 1873 which described the way for sinful people to be absolved of their transgressions through labor.
ORIGINAL SOURCE: Arbeit macht frei: Erzählung von Lorenz Diefenbach (novel), Lorenz Diefenbach, 1873 (http://foresightinhindsight.com/article/show/707)
De term Arbeit macht Frei werd onder andere gebruikt door de Duitse taalkundige Lorenz Diefenbach. Hij schreef het boek Arbeit macht frei: Erzählung von Lorenz Diefenbach, dat in 1873 uitkwam. De term Arbeit macht Frei sloeg in dit geval op de mogelijkheden van verbetering van leven die gokkers en fraudeurs – die in het boek voorkwamen – konden verkrijgen door te gaan werken. Hierbij doelde Diefenbach niet direct op de Joden. Ook voor de regeringsleden van de Weimarrepubliek was dat niet het geval. Zij gebruikten de leus om publieke werken aan te prijzen, die waren bedoeld om de werkeloosheid tegen te gaan.
Voor de Nazi’s was het vrij duidelijk dat Joden ook als fraudeurs konden worden gezien. Zij gebruikten de term daarom maar al te graag in hun concentratiekampen. Ook bij kampen voor politieke gevangenen was de leus Arbeit macht Frei te vinden. De SS-generaal Theodor Eicke had immers bevolen dat de tekst bij elk concentratiekamp opgehangen moest worden. Na gebruik bij een eerste provisorisch kamp voor politieke gevangenen, dat was ingericht in een verlaten brouwerij, moest ook het nieuw in te richten kamp Dachau eraan geloven. Dachau stond model voor alle later gebouwde concentratiekampen en was tegelijkertijd een trainingscentrum voor nieuwe bewakers. Na de bevrijding werd het hek met de tekst in Dachau al eens eerder weggehaald door de Amerikanen, waarna in 1965 een replica werd teruggeplaatst (www.isgeschiedenis.nl/nieuws/de-geschiedenis-van-de-leus-arbeit-macht-frei/).
Georg Anton Lorenz Diefenbach (19 July 1806, Ostheim, Landgraviate of Hesse-Darmstadt – 28 March 1883, Darmstadt) was a German philologist and lexicographer, as well as a novelist associated with the German Nationalist movement. By career he was a pastor, like his father, and a librarian.
In the twentieth century Diefenbach became best known through his popular novel Arbeit macht frei, the title of which was later adopted as a slogan by various German and Austrian institutions, and most notoriously by the Nazis. The novel was published in Bremen in 1873 (following a preprint in a Viennese newspaper the previous year). The main hero is a gambler and fraudster who, through regular employment, succeeds in regaining the path of virtue.
Diefenbach’s most enduring legacy lies in his numerous academic writings on philology and comparative linguistics, notably his studies in Latin, German dialects and Celtic languages. His lexicographical works, in particular his Latin-German glossaries are still cited in scholarship today. Much of the content of his Glossarium Latino-Germanicum was incorporated into revised editions of the Glossarium ad scriptores mediae et infimae latinitatis. He also wrote poetry. He became a member of the Berliner Akademie der Wissenschaften and was a friend of Jacob Grimm (https://en.wikipedia.org/wiki/Lorenz_Diefenbach).
Arbeit macht frei is de spreuk, naar de titel van een in 1873 gepubliceerde roman van Lorenz Diefenbach, die boven de toegangspoorten van de nationaalsocialistiche concentratiekampen en vernietigingskampen stond. De spreuk laat zich het best vertalen als 'arbeid bevrijdt'. Alleen in kamp Buchenwald stond Jedem das Seine boven de poort.
De spreuk werd al sinds 1933 door de nazi's gebruikt. Oorspronkelijk was de spreuk niet zozeer cynisch als wel belerend bedoeld.
Volgens een BBC-documentaire van Laurence Rees werd de spreuk in Auschwitz in opdracht van Rudolf Höss bevestigd. Deze had zelf een aantal jaar gevangengezeten in de Weimarrepubliek en had daar ervaren dat het doen van fysiek werk hem door de gevangenschap heen hielp. In de nazipropaganda heette het dat de Joden in de kampen zouden leren werken tot misschien de dood erop zou volgen (want daar zouden ze door genetische oorzaken niet op berekend zijn).
Een van de letters boven de toegangspoort van Auschwitz lijkt incorrect aan het hekwerk bevestigd te zijn: de "B" uit Arbeit lijkt op zijn kop te staan. Een veelgehoord verhaal is dat dit door de gevangenen zelf gedaan zou zijn: uit protest, of als waarschuwing aan nieuwe gevangenen. Het is echter onwaarschijnlijk dat dit de nazi's niet zou zijn opgevallen, of dat, als het ze wel was opgevallen, ze het vijf jaar lang zouden hebben laten zitten. Een andere verklaring luidt als volgt: in het Duitsland van die tijd werd volop geëxperimenteerd met schreefloze lettertypes, en in sommige varianten werd de onderste boog van de 'B' kleiner weergegeven dan de bovenste. De bovenste boog van de 'B' is (vrijwel) even groot als de boog van de 'R' (https://nl.wikipedia.org/wiki/Arbeit_macht_frei).
The expression comes from the title of a novel by German philologist Lorenz Diefenbach, Arbeit macht frei: Erzählung von Lorenz Diefenbach (1873), in which gamblers and fraudsters find the path to virtue through labour. The phrase was also used in French ("le travail rend libre!") by Auguste Forel, a Swiss entomologist, neuroanatomist and psychiatrist, in his "Fourmis de la Suisse" ["Ants of Switzerland"] (1920). In 1922, the Deutsche Schulverein of Vienna, an ethnic nationalist "protective" organization of Germans within the Austrian empire, printed membership stamps with the phrase Arbeit macht frei.....The slogan "Arbeit macht frei" was placed at the entrances to a number of Nazi concentration camps. The slogan's use in this instance was ordered by SS General Theodor Eicke, inspector of concentration camps and second commandant of Dachau Concentration Camp....In The Kingdom of Auschwitz, Otto Friedrich wrote about Rudolf Höss, regarding his decision to display the motto so prominently at the Auschwitz entrance:
He seems not to have intended it as a mockery, nor even to have intended it literally, as a false promise that those who worked to exhaustion would eventually be released, but rather as a kind of mystical declaration that self-sacrifice in the form of endless labour does in itself bring a kind of spiritual freedom.
...
The slogan can still be seen at several sites, including over the entrance to Auschwitz...In 1933 the first political prisoners were being rounded up for an indefinite period without charges. They were held in a number of places in Germany. The slogan was first used over the gate of a "wild camp" in the city of Oranienburg, which was set up in an abandoned brewery in March 1933 (it was later rebuilt in 1936 as Sachsenhausen[citation needed]). It can also be seen at the Dachau concentration camp, Gross-Rosen concentration camp, and the Theresienstadt Ghetto-Camp, as well as at Fort Breendonk in Belgium (https://en.wikipedia.org/wiki/Arbeit_macht_frei).
” Arbeit macht frei” is a German phrase meaning “labour makes (you) free”.The expression comes from the title of a novel by German philologist Lorenz Diefenbach, Arbeit macht frei: Erzählung von Lorenz Diefenbach (1873), in which gamblers and fraudsters find the path to virtue through labour.
LABOR/WORK WILL SET YOU FREE: A Beautiful thought , but the context it was used in was horrifying. Much like the swastika which is an ancient symbol of auspiciousness, but when used by the Nazis as their sigil, it stood for an extremely intolerant, dictatorial government.
The Nazis were onto something when they placed these exact words over the entrances to a number of Nazi concentration camps during World War 2, including the most infamous Auschwitz. Here, it was made by prisoners with metalwork skills and erected in June 1940 by order of the Nazis. It served as a cruel joke to the inmates of the camps as it gave them a false hope of being freed someday, if they worked themselves to exhaustion.
I propose that work does set you free, or freer than you are, because true freedom is a utopian concept. Those who have taken up the task of devoting their life to a certain vocation or passion, whatever that may be, have failed innumerable times and have rarely tasted success.
The feeling of having achieved something worthwhile after hard labor creates the same kind of chemical changes in the brain as are brought about by eating your favorite food, or the feeling of being in love, or praying to a god. People who have often repeated this process of becoming successful after countless failures, have learned to delay the need for instant pleasure or instant gratification, for delayed pleasure; thereby transforming the way their brain functions, without even knowing it.
So the same work which was traditionally meant to be feared, may end up being our savior, and we would be better off replacing the drudgery in exchange for external compensation of a job with the joys of a self-directed activity (work) (http://www.lemonchutney.com/arbeit-macht-frei-labour-makes-you-free/).
De Partij van de Arbeid of PvdA is een Nederlandse landelijke politieke partij. De signatuur van de PvdA is sociaaldemocratisch. De partij is internationaal onderdeel van de Partij van de Europese Sociaaldemocraten. Diederik Samsom is sinds 2012 de politiek leider en Hans Spekman sinds 2012 de partijvoorzitter.
De Partij van de Arbeid werd op 9 februari 1946 opgericht en is een fusie van drie partijen: de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij, de Vrijzinnig Democratische Bond en de Christelijk-Democratische Unie. De partij is sinds de oprichting onafgebroken vertegenwoordigd geweest in de Eerste en Tweede Kamer der Staten-Generaal en de partij heeft aan dertien kabinetten deelgenomen gedurende zes aaneengesloten periodes. Wim Schermerhorn, Willem Drees, Joop den Uyl en Wim Kok waren minister-president namens de Partij van de Arbeid.
De Partij van de Arbeid is een progressieve en sociaaldemocratische politieke partij.
Op het partijcongres van 29 januari 2005 werd een 'beginselmanifest' aangenomen. Daarmee nam de partij afscheid van het oude beginselprogramma van 1977, waarin de nationalisatie van belangrijke industrieën, banken en verzekeringsmaatschappijen werd bepleit. Het nieuwe 'beginselmanifest' spreekt van het recht op 'de zekerheid van een fatsoenlijk bestaan', waardoor iedereen 'volwaardig aan de samenleving kan deelnemen'. Het streven naar een gekozen staatshoofd en daarmee de afschaffing van de monarchie (Deel II, Artikel 4 beginselprogramma 1977) kwam ook te vervallen in 2005. Een rapport uit 2011 bevestigde dat de partij "republikeins is en blijft", maar accepteert het maatschappelijk 'verbindend' belang in het koningschap en streeft derhalve naar modernisering ervan (https://nl.wikipedia.org/wiki/Partij_van_de_Arbeid_(Nederland)). De PvdA heeft sinds 1998 de macht in Delft. Zij zijn hoofverantwoordelijk voor het mega verlies op de grondexploitatie van de nieuwbouwwijk Harnaschpolder met 1273 woningen. De PvdA is gaan speculeren met grond. ...De kosten van grondaankopen, bouwrijp maken en infrastructuur heeft de gemeente allang gemaakt. in 2008 zou de wijk klaar zijn. De grondopbrengsten lopen ver achter. In de Harnaschpolder wordt een verlies van €63 miljoen voorspeld in 2019 (http://onafhankelijkdelft.nl/pvda-hoofdschuldige-megaverlies-e63-miljoen-grondexploitatie-harnaschpolder/).
De PvdA is dus een echte arbeiderspartij. Al dat rood.
PvdA burgemeester Aleid Wolfsen van de DOMstad
Dat TV-programma De Strijd over het arbeidersverleden is van de Pvda, of wacht nee de VARA:
De "Vereeniging van Arbeiders Radio Amateurs" zag op 1 november 1925 het licht. Met de VARA kreeg het socialisme in Nederland er na eigen vakbonden, een eigen partij (de SDAP) en een eigen krant (Het Volk) er nu ook een eigen omroep bij. Dat moest ook wel, wilden de sociaal-democraten zich als eigen zuil kunnen blijven meten met de katholieken (KRO), protestanten (NCRV) en liberalen (AVRO), die kort daarvoor hun eigen omroepen hadden opgericht.
(www.npogeschiedenis.nl/nieuws/2015/augustus/Strijd-VARA-tv-serie-website.html).
Nooit geweten dat de VARA staat voor arbeiders en amateurs..
VARA
De VARA is een progressieve radio- en televisie-omroep binnen het Nederlandse publieke bestel opgericht op 1 november 1925.
V.A.R.A. was oorspronkelijk een acroniem voor "Vereeniging van Arbeiders Radio Amateurs". Sinds 1957 heet de omroep echter Omroepvereniging VARA, en is het dus officieel geen afkorting meer. Initiatiefnemers tot de oprichting van de VARA waren de radioredacteur van Het Volk, Levinus van Looi en Ger Zwertbroek, chef bij De Arbeiderspers. Van Looi werd de eerste voorzitter van de VARA en Zwertbroek omroepsecretaris en propagandist. In de beginjaren zond de omroep slechts acht uur per week uit. Vanwege het betrekkelijke amateurisme in die tijd kreeg zij met name van de AVRO-aanhang de bijnaam "Van Armoe Rammelt Alles". De V.A.R.A. gaf bouwpakketten uit waarmee de leden zelf een eenvoudig radiotoestel in elkaar konden zetten, de Varadyne
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte de VARA onder leiding van voorzitter Arend de Vries mee met de bezetters. Hij deed dat na een oproep van NSB-voorman Meinoud Rost van Tonningen. Een radiorede op 24 juli 1940, waarin De Vries de opstelling van de VARA verklaarde, leidde tot uitgebreide protesten en duizenden opzeggingen. De verenigingsraad keurde het plan om door te werken echter eenstemmig goed. Alleen bestuurslid J.B. Broeksz wilde hier niet aan meewerken en ging met onbetaald verlof. Socialistisch voorman en SDAP-voorzitter Koos Vorrink noemde de stap zelfs 'verraad'. ...
Tijdens de verzuiling was het de omroep van de socialistische/sociaaldemocratische zuil, en onderhield de VARA nauwe banden met de SDAP en later met de Partij van de Arbeid en met de vakbeweging (de NVV en later de FNV). Bekende partijcoryfeeën als Jaap Burger, André Kloos en Marcel van Dam zijn jarenlang voorzitter geweest van de VARA. In het programma In de Rooie Haan werd vaak openlijk partij gekozen voor de sociaaldemocraten. Tot 1980 waren de PvdA en de FNV vertegenwoordigd in het bestuur van de VARA. Sinds die tijd bestaat er geen formele band meer tussen enerzijds de VARA en anderzijds de PvdA en de FNV (https://nl.wikipedia.org/wiki/VARA).
China is ook zo'n arbeidersland. Socialisme en communisme lijken erg op elkaar. Ondanks dat China dan een land van 'het volk'en de arbeiders is zijn de werkomstandigheden er slecht. Zo zegt onze eigen overheid: De arbeidswetgeving van het Ministry of Human Resources and Social Security (MHRSS) ziet er op papier goed uit.
En de relatie met bier?
Bier smaakt goed na gedane arbeid.
Brouwerijen bieden werk, arbeidsintegratie en dergelijke. Zoals bij: Brouwerij Praght werkt volgens de uitgangspunten van een sociale onderneming waarin de komende jaren mensen met een GGZ/VG indicatie een leer- en werktraject kunnen doorlopen en de daaruit voortvloeiende arbeidsintegratie dan wel voor langere tijd een werkplek hebben in de brouwerij en de daaraan gekoppelde nevenactiviteiten (het brouwen speciale Flevolandse streekbieren, verkoop, distributie) (http://www.brouwerijpraght.nl/de-brouwerij/doelstelling/).
(www.fotoleren.nl/component/bronnenbank/?view=bronnen&start=209600).
Laat China nou ook het land zijn met de grootste bierproductie!
(www.biernet.nl/nieuws/china-brouwde-meeste-bier-ter-wereld-in-2012, www.telegraaf.nl/dft/bedrijven/heineken/21720520/__China_grootste_bierproducent_ter_wereld__.html)
