Oekraïne

De Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne is een verdrag tussen de Europese Unie (EU), Euratom, hun 28 lidstaten en Oekraïne dat een politieke en economische associatie tussen de partijen opricht (https://nl.wikipedia.org/wiki/Associatieovereenkomst_tussen_de_Europese_Unie_en_Oekra%C3%AFne): Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en de Europese Gemeenschap voor Atoomenergie en haar lidstaten, enerzijds, en Oekraïne, anderzijds (met bijlagen, protocollen, gezamenlijke verklaring en slotakten);
Brussel, 21 maart 2014 / 27 juni 2014

The Ukrainian (Rada) and European parliaments simultaneously ratified a delayed trade and political deal between Ukraine and European Union (www.thenews.pl/1/10/Artykul/181715,EU-and-Ukraine-ratify-key-treaty).

De overeenkomst verplicht Oekraïne tot economische, gerechtelijke en financiële hervormingen om zijn beleid en wetgeving af te stemmen op die van de Europese Unie. Oekraïne heeft toegezegd om geleidelijk te voldoen aan EU-normen voor techniek en consumenten.[3] De EU heeft toegezegd om Oekraïne te voorzien van politieke en financiële steun, toegang tot onderzoek en kennis en een voorkeurstoegang tot EU-markten. De overeenkomst verplicht beide partijen ertoe om een geleidelijke convergentie te bevorderen met betrekking tot het Gemeenschappelijk veiligheids- en defensiebeleid, het Europees Defensieagentschap, en verplicht to ratificatie, uitvoering en/of het overwegen partij te worden bij een groot aantal verdragen (https://nl.wikipedia.org/
wiki/Associatieovereenkomst_tussen_de_Europese_Unie_en_Oekra%C3%AFne).


Op 6 april kunnen alle kiesgerechtigde Nederlanders hun stem uitbrengen over het associatieverdrag tussen de Europese Unie en Oekraïne. Het is het eerste referendum dat onder de nieuwe referendumwet wordt gehouden (http://nos.nl/artikel/2084589-het-referendum-over-oekraine-de-belangrijkste-vragen.html).

Het referendum over de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne is een nationaal raadgevend referendum over goedkeuring door Nederland van de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie, Euratom, hun 28 lidstaten en Oekraïne dat op 6 april 2016 in Nederland zal plaatsvinden. De op 1 juli 2015 aangenomen Wet raadgevend referendum is de juridische basis voor het referendum: zij maakt het mogelijk om een referendum aan te vragen over een reeds aangenomen wet, mits er door stemgerechtigden voldoende verzoeken worden ingediend. Actiegroep GeenPeil, een samenwerkingsverband tussen de website GeenStijl en de denktanks Burgercomité-EU en Forum voor Democratie, voerde actie om de benodigde verzoeken te verzamelen. In totaal werden 427.939 geldige verzoeken bij de Kiesraad ingediend, meer dan de benodigde 300.000. Het referendum vindt  plaats op woensdag 6 april 2016, tijdens het Nederlandse voorzitterschap van de EU. Het referendum heeft een correctief karakter en is niet-bindend, maar inwerkingtreding van de goedkeuringswet na een afwijzing bij referendum vereist opnieuw goedkeuring door de Tweede en Eerste Kamer. De referendumvraag zal luiden:
"Bent u voor of tegen de wet tot goedkeuring van de Associatieovereenkomst tussen de Europese Unie en Oekraïne?"(https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlands_referendum_
over_de_Associatieovereenkomst_tussen_de_Europese_Unie_en_Oekra%C3%AFne)

The Dutch government is taking a back-seat approach towards the referendum on the European Union association agreement with Ukraine. “We are not going to hit the road with flags and bells [and whistles],” Dutch prime minister Mark Rutte said in a press conference Friday (29 January).
He was asked when the Dutch government will start its campaign to defend the EU-Ukraine deal, which will be put to a vote in a non-binding referendum on 6 April. “When you say campaign, I think of elections, which this isn't. This is a referendum,” the Dutch PM said .... The question to be asked on 6 April is: “Are you in favour or against the law that approves the Association Agreement between the European Union and Ukraine?”. (www.europa-nu.nl/id/vk16kkqstdxb/nieuws/dutch_pm_
takes_back_seat_on_ukraine_vote?ctx=vjeveyp2hkjv&tab=0).

The referendum results will only be valid if there is a turnout of 30 percent or higher.
Some have complained the government is trying to keep the turnout low, by not helping municipalities enough in the set-up of the referendum  (www.europa-nu.nl/id/vk16
kkqstdxb/nieuws/dutch_pm_takes_back_seat_on_ukraine_vote?ctx=vjeveyp2hkjv&tab=0).

In de Tweede Kamer is onrust ontstaan over buitenlandse bemoeienis met het komende Oekraïne-referendum. D66 wil weten of er vanuit Rusland pogingen zijn gedaan om de Nederlandse politiek te beïnvloeden. SP daarentegen vreest juist Amerikaanse inmenging (www.europa-nu.nl/id/vk0tmun95kz1/nieuws/onrust_over_bemoeienissen_met_nederlands?ctx=vjeveyp2hkjv&tab=0).

Tussen de Europese Unie en Oekraïne is in juni 2014 een associatie-overeenkomst (ook wel 'associatieverdrag') gesloten. Het associatieverdrag zorgt voor verregaande politieke en economische samenwerking tussen de EU en Oekraïne. Het verdrag is op 1 januari 2016 gedeeltelijk voorlopig in werking getreden.
Over het associatieverdrag wordt al lange tijd gediscussieerd. Voorstanders wijzen vooral op de economische voordelen. Volgens hen wordt het eenvoudiger om te handelen omdat export- en importtarieven worden afgebouwd. Ook zou het verdrag de rechtsstaat en democratie in het land bevorderen. Tegenstanders geven aan dat Oekraïne een instabiel land is. Zij wijzen op de economische en politieke problemen die Oekraïne heeft. Ook zou het verdrag leiden tot een slechtere relatie tussen de EU en Rusland.
In september 2015 werd het associatieverdrag opnieuw actueel in Nederland. Het actiecomité GeenPeil riep Nederlandse burgers op om verzoeken in te dienen om een raadgevend referendum te houden over dit verdrag. Op 14 oktober maakte de Kiesraad bekend dat er genoeg geldige verzoeken zijn ingediend om in Nederland een referendum te houden over het associatieverdrag met Oekraïne. Het referendum vindt plaats op 6 april 2016 (www.europa-nu.nl/id/vjeveyp2hkjv/associatie_overeenkomst_eu_oekraine).

Wat is een associatieverdrag en wat staat er in?
De Europese Unie heeft tientallen associatieverdragen, maar de inhoud verschilt van land tot land. Associatieverdragen kunnen worden gebruikt om handelsbetrekkingen te regelen of een douane-unie in te stellen.
...
In het verdrag met Oekraïne is onder meer vastgelegd dat de handelsbetrekkingen met Oekraïne worden verstevigd. Zowel Oekraïne als de Europese Unie belooft importheffingen af te bouwen. Ook moet samenwerking op het gebied van justitie en veiligheid worden geïntensiveerd, moet op het gebied van diplomatie beter worden samengewerkt en moet het verdrag zorgen voor meer vrede en stabiliteit binnen en buiten de regio.
Verder moet de verspreiding van massavernietigingswapens worden tegengaan, corruptie worden bestreden en is er aandacht voor duurzaamheid.... in tegenstelling tot bijvoorbeeld Turkije is Oekraïne geen kandidaat voor lidmaatschap van de Europese Unie. Er is ook nog geen lidmaatschap aangevraagd, hoewel het geen geheim is dat Oekraïne dat graag zou willen.
Wel staat in het associatieverdrag dat de Europese Unie de "Europese ambities van Oekraïne erkent en de keuze voor Europa toejuicht".  (http://nos.nl/artikel/2084589-het-referendum-over-oekraine-de-belangrijkste-vragen.html). In de aanhef van het verdrag wordt aangegeven dat er rekening gehouden wordt met van alles en dat er wordt gestreefd naar meer internationale vrede en veiligheid, en zich inzettend voor efficiënt multilateralisme en de vreedzame oplossing van conflicten, met name door nauw samen te werken binnen het kader van de Verenigde Naties (VN), de OVSE en de Raad van Europa; Zich inzettend voor onafhankelijkheid, soevereiniteit, territoriale integriteit en onschendbaarheid van de grenzen en van alles en nog wat...
...
Rekening houdend met de nauwe historische betrekkingen en de steeds nauwere banden tussen de partijen, en met hun wens om de betrekkingen nog uit te breiden en te versterken op ambitieuze en innoverende wijze;
Belang hechtend aan nauwe en duurzame betrekkingen op basis van gemeenschappelijke waarden als eerbiediging van de democratische beginselen, de rechtsstaat, goed bestuur, mensenrechten en fundamentele vrijheden, ook de rechten van personen die behoren tot nationale minderheden, niet-discriminatie van personen die behoren tot minderheden, respect voor diversiteit en menselijke waardigheid en gehechtheid aan de beginselen van de een vrijemarkteconomie, waardoor Oekraïne gemakkelijker kan deelnemen aan Europees beleid;
Zich ervan bewust dat Oekraïne als Europees land een gezamenlijke geschiedenis en gemeenschappelijke waarden deelt met de lidstaten van de Europese Unie en bereid is deze waarden te bevorderen;
Opmerkend dat Oekraïne belang hecht aan zijn Europese identiteit;
Rekening houdend met de krachtige steun van het volk in Oekraïne voor de Europese koers van het land;
Bevestigend dat de Europese Unie de Europese ambities van Oekraïne erkent en de keuze voor Europa toejuicht, ook inzake de verbintenis om een duurzame democratie en een markteconomie uit te bouwen;
Erkennend dat de gemeenschappelijke waarden waarop de Europese Unie is gebouwd – democratie, eerbiediging van de mensenrechten en de fundamentele vrijheden en de rechtsstaat – ook essentiële elementen zijn van deze overeenkomst;
Erkennend dat de politieke associatie en de economische integratie van Oekraïne in de Europese Unie zullen afhangen van de vooruitgang bij de uitvoering van deze overeenkomst en de mate waarin Oekraïne kan zorgen dat de gemeenschappelijke waarden worden gerespecteerd, en van de vooruitgang bij de afstemming op de EU op politiek, economisch en juridisch vlak; Zich ertoe verbindend uitvoering te geven aan...(https://zoek.officielebekendmakingen.nl/trb-2014-160.html)

Hoe Oekraïners tegen het verdrag aankijken, is niet duidelijk. Pikant is dat het associatieverdrag een van de aanleidingen was voor de opstand tegen president Viktor Janoekovitsj in 2013. Toen hij onder druk van Moskou af zag van ondertekening sloeg de vlam in de pan. Hoewel er vele aanleidingen waren voor de opstand, was het wel de druppel voor de demonstranten.
Daarentegen zijn er ook veel Oekraïners die liever zien dat Oekraïne zijn heil bij Rusland zoekt. Ook Rusland is waarschijnlijk niet blij met het verdrag. Hoewel het land zich formeel nooit bemoeit met de interne aangelegenheden van andere landen, zegde president Poetin na het sluiten van het associatieverdrag met de EU zijn eigen vrijhandelszone met Oekraïne op. Ook werden er sancties aangekondigd (http://nos.nl/artikel/2084589-het-referendum-over-oekraine-de-belangrijkste-vragen.html).


The EU-Ukraine 'associate agreement' was voted for by all 355 MPs who were present for the vote in the parliament chamber in Kiev, 10 months after the then president Viktor Yanukovich refused to sign up to the deal, unleashing a series of events which led to bloody conflict in eastern Ukraine. "No nation has ever paid such a high price to become Europeans," new Ukrainian president Petro Poroshenko said after the votes in both parliament chambers were passed www.thenews.pl/1/10/Artykul/181715,EU-and-Ukraine-ratify-key-treaty).

Sancties leiden vaak tot vergeldingssancties en zijn niet bepaald goed voor het handelsklimaat. Bedrijven die afhankelijk zijn van Rusland kijken met spanning naar de ontwikkelingen. Zo ook ...Heineken...Heineken brengt achttien verschillende bieren op de Russische markt: naast het eigen merk bijvoorbeeld ook Dr. Diesel, Okskoe en Zhigulevskoye. Goed voor een marktaandeel van zo’n 13 procent.
Heineken wil geen precieze omzetcijfers geven over de Russische markt, maar zegt in 2013 er zo’n 10 miljoen hectoliter bier te hebben verkocht, dat is 1 miljard liter. Qua omzet gooit Heineken Rusland op een hoop met Centraal en Oost-Europa. In die regio was de nettowinst vorig jaar 321 miljoen euro. Rusland is goed voor zo’n 20 procent van de omzet, maar zou minder winst toevoegen. (www.nrcq.nl/2014/07/25/heineken-en-nog-zeven-gespannen-nederlandse-bedrijven-in-rusland).

Viktor Janoekovitsj, de  rechtmatig gekozen Oekraïense president,  werd na drie maanden van gewelddadige protesten en terroristische moorden door de zogenaamde oppositie verdreven, en gedwongen om te vluchten als een oorlogsmisdadiger.
Zijn “misdaad” was , dat hij een EU-aanbod afsloeg van een vaag omschreven  associatie-lidmaatschap van de EU, ...maar wel een  concrete deal met Rusland accepteerde, waarin 15 miljard dollar werd kwijtgescholden plus een enorme korting op importprijzen van Russisch gas (www.gewoon-nieuws.nl/2014/11/wat-wij-niet-mogen-weten-over-de-oekraiense-opstand/#.VrJocbLhC70).

Het Associatieverdrag werd voor het eerst voorgesteld in 2012. Aanvankelijk waren zowel aanhangers van de Partij van de Regio's van president Viktor Janoekovitsj als aanhangers van de oppositie voorstander van het verdrag. De EU stelde als voorwaarde voor tekening de vrijlating van oppositieleidster Joelia Tymosjenko. Zij verloor in 2010 nipt de presidentsverkiezingen van Janoekovitsj en werd vervolgens in 2011 opgesloten op verdenking van corruptie, hoewel het westen het zag als een politiek gemotiveerd proces. Rusland dreigde Oekraïne met strafmaatregelen als het het verdrag zou tekenen. Onder zware Russische druk besloot de Oekraïense regering tegen de verwachtingen in op 21 november 2013, 8 dagen voordat de Associatieovereenkomst getekend zou worden, om de onderhandelingen op te schorten. De oppositie reageerde woedend, Rusland reageerde verheugd (https://nl.wikipedia.org/wiki/Associatieovereenkomst_tussen_
de_Europese_Unie_en_Oekra%C3%AFne).

Dezelfde dag begonnen op het Majdan Nezalezjnosti in Kiev spontane straatprotesten van burgers die voorstanders van het verdrag met de EU waren; het plein werd al spoedig opgedoopt tot het "Euromaidan" ("Europlein") [zie hier een VPRO-reportage]. De protesten groeiden elke dag aan en werden feller, waarna botsingen met de politie volgden die uitmondden in rellen.Na maandenlange voortslepende en steeds bloederiger wordende rellen die ook elders in het land plaatsvonden, ontvluchtte Janoekovitsj de hoofdstad, werd hij door het parlement afgezet en Oleksander Toertsjynov als interim-president aangesteld. Kort na de revolutie werd de interim-regering-Jatsenjoek gevormd en ontstond de Krimcrisis toen etnische Russen en Oekraïeners en Krim-Tataren slaags raakten, het Russische leger intervenieerde en vervolgens de Krim annexeerde. Ondertussen slaagde de overgangsregering erin om de rust elders in het land te herstellen, behalve in het oosten waar het tot een regelrechte oorlog kwam tussen het Oekraïense leger en door Rusland gesteunde rebellen.
Het Associatieverdrag werd uiteindelijk op 21 maart 2014 getekend; hiermee traden de Preambule, Artikel 1 en Titels I, II en VII voorlopig in werking. Titels III, V, VI en VII van het Associatieverdrag en de daaraan gerelateerde Annexen en Protocollen worden voorlopig toegepast sinds 1 november 2014. Op 12 september 2014 werd de toepassing van Titel IV en de daaraan gerelateerde Annexen en Protocollen uitgesteld tot 31 december 2015 (https://nl.wikipedia.org/wiki/Associatieovereenkomst_tussen_
de_Europese_Unie_en_Oekra%C3%AFne).
De Krim-Tataren (Krim-Tataars: qırımtatarlar, qırımlılar) is een Turkse etnische groep die van oorsprong op de Krim leeft. Zij spreken Krim-Tataars, een taal die tot de Turkse talen behoort, en zijn grotendeels soennitische moslims.
De Krim-Tataren moeten duidelijk worden onderscheiden van de Tataren in het Wolga-Oeral-gebied: in het Russische Rijk werd de benaming "Tataren" gebruikt als algemene aanduiding voor Turkstalige islamitische volkeren. Het zijn echter verschillende volkeren, die niet meer aan elkaar verwant zijn dan aan andere Turkse volkeren, zoals de Turken of de Kazachen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Krim-Tataren).

De Krim (Krim-Tataars: Qırım, Oekraïens: Крим - Krym, Russisch: Крым - Krym) is een schiereiland in de Zwarte Zee en de Zee van Azov. De oppervlakte is 27.000 km² ...Op de Krim ligt de (Autonome) Republiek van de Krim met als hoofdstad Simferopol en de belangrijkste havenplaats is Sebastopol aan de Zwarte Zee, die geen onderdeel is van de Krimrepubliek. De Krim is onderdeel van Oekraïne, maar sinds 16 maart 2014 valt het de facto onder Russisch gezag...De Krim staat in het noordwesten ... in verbinding met Oekraïne. De Straat van Kertsj vormt in het oosten de scheiding met het Russische vasteland. Bij het Schiereiland van Kertsj begint de ruim 100 kilometer lange Schoorwal van Arabat, een zandig schiereiland dat de Zee van Azov scheidt van de Syvasj, een brakke en moerassige lagune.
De Krim bestaat voor het grootste deel uit steppe. In het zuiden bevindt zich het Krimgebergte met een hoogte tot 1545 meter. Ten zuidoosten hiervan ligt de kuststrook, die een mediterraan klimaat heeft en bekend is om zijn wijn. Bekend is ook de badplaats Jalta (https://nl.wikipedia.org/wiki/Krim).

Het land is geleidelijk aan gegroeid:


In de tweede helft van de achttiende eeuw trachtte Rusland voet te krijgen aan de noordelijke kust van de Zwarte Zee en kwam daar in conflict met het kanaat van de Krim, dat vazal was van het Ottomaanse rijk. De Russisch-Turkse oorlog van 1768-1774 eindigde in een overwinning voor Rusland. Bij het verdrag van Küçük Kaynarca werd de Krim onafhankelijk, en in 1783 door Rusland geannexeerd. In 1802 werd het Gouvernement Taurida opericht, welke naast de Krim het gebied tussen de benedenloop van de Dnjepr en de Berda omvatte.
Rusland en Turkije leverden nog een eeuw lang slag om het schiereiland. Het beruchtste conflict was de Krimoorlog (1853-1856), waarbij Turkije steun kreeg van Frankrijk en het Verenigd Koninkrijk en later ook Piëmont-Sardinië (https://nl.wikipedia.org/wiki/Krim).


De Krimoorlog (1853-1856) heeft verschillende namen. In Rusland staat de oorlog ook bekend als de Oosterse Oorlog (Russisch: Восточная война, Vostotsjnaja voina) en in Groot-Brittannië wordt hij soms ook wel de Russische Oorlog genoemd.
De Krimoorlog staat bekend om de logistieke en tactische fouten tijdens de landcampagne aan beide zijden (de maritieme zijde was succesvol aan de geallieerde zijde, die de meeste schepen van de Russische Marine had verslagen in de Zwarte Zee). Toch wordt het conflict soms beschouwd als een van de eerste "moderne" oorlogen omdat het "technische veranderingen invoerde die de toekomstige koers van oorlogsvoering mede gingen bepalen," inclusief het eerste tactische gebruik van spoorwegen en de telegraaf. Het conflict is ook bekend door het werk van Florence Nightingale en Mary Seacole, die de eersten waren op het vlak van moderne verpleging, terwijl ze zorgden voor gewonde Britse soldaten.
De Krimoorlog was een van de eerste oorlogen die op grote schaal werden vastgelegd in geschreven rapporten en foto's: onder meer door William Russell (voor The Times) en Roger Fenton. Het thuisfront bleef, voor het eerst in de geschiedenis, via de kranten op de hoogte van de dagelijkse realiteit van de oorlog.
Rusland had een geschil met de Turkse sultan over het beschermheerschap van een aantal heilige plaatsen in Palestina en viel in juli 1853 toenmalig Turks grondgebied rondom de Donau binnen, namelijk Moldavië en Walachije. In oktober 1853 volgde, na enige aarzeling, de oorlogsverklaring vanwege de sultan.
Frankrijk had hier tevens aandeel in, doordat tsaar Nicolaas I de Franse keizer Napoleon III beledigde en zijn keizerschap betwijfelde. Het was dus niet alleen een oorlog van militaire belangen, maar ook een van prestige  (https://nl.wikipedia.org/wiki/Krimoorlog).


The Crimean war 1854-1856 was a devastating and useless conflict that was started with a with an incident here in Palestine (then under Ottoman Rule). The British were in the midst of an industrial economic boom (at least for the elites, the workers were essentially enslaved). To fuel this industrial boom, Britain (and to a lesser degree France) were aiming to expand their empires.  The weak Ottoman empire seemed a target. Russia’s influence on the religious Holy Places was high. This was understandable considering that most Palestinian Christians at the time and even still today are Orthodox (especially around the holy sites of Nazareth, Bethlehem and Jerusalem). ...Alyce Mange wrote that ‘The Crimean War (1854-1856) was a war fought ostensibly for the preservation of the Ottoman Empire but actually for the curtailment of Russian encroachment’! (http://orientalreview.org/2014/03/06/crimean-war/)

De Krimoorlog is bekend vanwege de rol van Florence Nightingale, ... om de soldaten medische hulp te bieden. In deze tijd was dat -zeker voor een vrouw- een ongehoorde zaak. Omdat ze vaak 's nachts met een lantaarn de ronde deed langs de gewonden en stervenden, werd Nightingale bekend als De dame met de lamp (The Lady with the Lamp). Deze hulpverlening leidde op lange termijn tot de invoering van nieuwe verpleegtechnieken....Dit was tevens de eerste oorlog waarin oorlogscorrespondenten zoals William Howard Russell en correspondenten van The Times, gebruik maakten van de telegraaf, waardoor het thuisfront veel sneller dan ooit tevoren op de hoogte kon worden gebracht van de ontwikkelingen op het slagveld. ...Tijdens deze oorlog werd tijdens de Slag bij Balaklava de beroemde Charge van de Lichte Brigade uitgevoerd, in de krijgsgeschiedenis een voorbeeld van nutteloze moed en zelfopoffering; de Engelse dichter Alfred Tennyson schreef er een klassiek geworden gedicht over (https://nl.wikipedia.org/wiki/Krimoorlog).


De Charge van de Lichte Brigade was een charge van de Britse cavalerie, aangevoerd door James Brudenell, de 7de Earl van Cardigan, op 25 oktober 1854, rond 11:15 ('s ochtends) als onderdeel van de Slag bij Balaklava tijdens de Krimoorlog. De charge is vooral bekend als het onderwerp van het beroemde gedicht The Charge of the Light Brigade van Alfred Lord Tennyson, die, door de regels "Theirs not to reason why / Theirs but to do and die" symbool zijn geworden voor de hardheid van oorlog. Meer nog is het symbool geworden van de zinloosheid van moed, hoe mooi het ook is, of, in de woorden van de Franse maarschalk Pierre Bosquet: "C'est magnifique, mais ce n'est pas la guerre, c'est de la folie.": "Het is prachtig, maar het is geen oorlog, het is dwaasheid." (https://nl.wikipedia.org/wiki/Charge_van_de_Lichte_Brigade)

De charge werd verricht door de Lichte Brigade van de Britse cavalerie, bestaande uit de 4e en 13e Lichte Dragonders, 17e Lansiers, en de 8e en 11e Huzaren, onder het bevel van majoor-generaal James Brudenell....door kanonvuur van achtereenvolgens links, links én rechts, ondersteund door geweervuur van het Odessa-regiment, en vervolgens van voren werd de brigade uitgedund....De aanval van de Lichte Brigade wordt nog steeds door militaire historici en studenten bestudeerd als een voorbeeld van hoe het mis kan gaan als militaire inlichtingen ontoereikend zijn en orders onduidelijk zijn...Het subtotaal van de Lichte Brigade bedroeg 673 (of volgens sommige verslagen 661) cavaleristen. Alfred Lord Tennyson heeft het echter, voor het gemak en ter wille van het rijm, steevast over "de 600" (https://nl.wikipedia.org/wiki/Charge_van_de_Lichte_Brigade).

Alfred Tennyson (Somersby, Lincolnshire, 6 augustus 1809 – Blackdown, Sussex, 6 oktober 1892), ook vaak aangeduid als Alfred, Lord Tennyson, was een Engels dichter. Tennyson was Poet Laureate (hofdichter) van het Verenigd Koninkrijk en blijft ook in onze tijd een van de populairste Engelse dichters. Hij is in The Oxford Dictionary of Quotations de tweede meest geciteerde auteur, na Shakespeare....In 1855 schreef hij een van zijn bekendste gedichten, The Charge of the Light Brigade, een lofzang op de Britse ruiterij die betrokken was bij de slecht doordachte en rampzalig afgelopen aanval op 25 oktober 1854 tijdens de Krimoorlog (https://nl.wikipedia.org/wiki/Alfred_Tennyson).

Half a league, half a league,
  Half a league onward,
All in the valley of Death
  Rode the six hundred.
'Forward, the Light Brigade!
Charge for the guns' he said:
Into the valley of Death
  Rode the six hundred.

'Forward, the Light Brigade!'
Was there a man dismay'd?
Not tho' the soldiers knew
  Some one had blunder'd:
Theirs not to make reply,
Theirs not to reason why,
Theirs but to do and die:
Into the valley of Death
  Rode the six hundred.
...
(https://nl.wikipedia.org/wiki/The_Charge_of_the_Light_Brigade_(gedicht))

Oorzaken van de oorlog:
- De nieuwe zelfgekroonde Franse keizer Napoleon III wilde de katholieke belangen in het Heilig Land veilig stellen, meer bepaald de heilige plaatsen in Jeruzalem die toen beheerd werden door de Turkse sultan Abdülmecit. Het achterliggend motief was economisch van aard. Er waren al plannen in de maak voor de aanleg van het Suezkanaal. Frankrijk vreesde dat de positie van het Turkse Rijk als belangrijke handelspartner in het gedrang kwam als de Russen er de scepter zouden zwaaien.
- Groot-Brittannië had eveneens economische motieven om in deze oorlog partij te kiezen voor het Ottomaanse Rijk. Russische machtsuitbreiding in het Zwarte Zeegebied zou de toegang tot de Britse koloniën in gevaar kunnen brengen.
- Tsaar Nicolaas I van Rusland wierp zich op als verdediger van het orthodoxe geloof en wilde meer bepaald de orthodoxe minderheid, die aldaar onder Turkse heerschappij leefde, beschermen. In die zin kan men spreken van een kruistocht. Nicolaas' achterliggend motief was eveneens economisch van aard: gebiedsuitbreiding naar de warme wateren en met als kers op de taart de verovering van Istanboel, het vroegere Constantinopel, de bakermat van het Russisch-orthodoxe geloof. Ook zou Rusland zo controle krijgen over de Bosporus.
Gevolgen van de oorlog:
Door de Russische nederlaag wijzigden de geopolitieke verhoudingen ingrijpend:
Frankrijk werd op het Europese continent de sterkste macht, omdat Duitsland nog geen natiestaat was.
Groot-Brittannië versterkte zijn aanwezigheid op de wereldzeeën.
Rusland verloor met deze vrede zijn op militaire kracht gebaseerde machtspositie in Europa. In deze oorlog bleek het weinig mobiele leger technisch ondermaats, slecht uitgerust en zwak georganiseerd. Rusland werd vernederd en vond dat het tekortschoot in het beschermen van zijn Slavische broedervolkeren in Oost-Europa. Dit verklaart de steun van Rusland aan Servië bij het eerste militair wereldomspannend conflict vanaf 1914 (zie Eerste Wereldoorlog) (https://nl.wikipedia.org/wiki/Krimoorlog).

Na de Oktoberrevolutie in 1917 riep een etnische Krim-Tataarse regering op 13 december 1917 de Volksrepubliek van de Krim uit. De republiek wist zijn onafhankelijk niet lang te behouden en werd op januari 1918 door de bolsjewiekse troepen geannexeerd. Door het Centrale Uitvoerend Comité van Taurida in Simferopol werd 19-21 maart 1918 de Taurida Socialistische Sovjetrepubliek opgericht, welke de Krim en de omliggende gebieden van het voormalige Gouvernement Taurida omvatte. Al snel werd deze echter door Krim-Tataarse en Oekraïense troepen omvergeworpen.
In het Krim-offensief aan het eind van april 1918 veroverde het Duitse Keizerrijk de Krim. Op 28 juni 1918 werd een door de Duitsers gesteunde Krimse Regionale Regering opgericht. ...Er waren Oekraïense plannen om de macht in de Krim over te nemen, maar met Duitse steun bleef de regering onafhankelijk van Oekraïne.
Op 2 april 1919 veroverde het Rode Leger Simferopol en de Krimse Regionale Regering werd ontbonden. De Krimse Socialistische Sovjetrepubliek werd opgericht, maar al in juni 1919 overgenomen door de Witten. De Witten hielden stand tot november 1920. Na het verslaan van het vrijwilligersleger van de Witten herwon het Rode Leger de controle in 1920. De Krimse Autonome Socialistische Sovjetrepubliek werd op 18 oktober 1921 opgericht, als onderdeel van de Russische Socialistische Federatieve Sovjetrepubliek.
Gedurende de Tweede Wereldoorlog was de Krim het toneel van hevige gevechten tussen Duits-Roemeense troepen enerzijds en troepen van het Rode Leger anderzijds....Tijdens het bewind van Stalins opvolger Chroesjtsjov werd de Krim in 1954 aan de Oekraïense Socialistische Sovjetrepubliek overgedragen, zogenaamd als een gebaar van vriendschap tussen het Russische en het Oekraïense volk.
Bij het uiteenvallen van de Sovjet-Unie in 1991 bleef de Krim bij Oekraïne. De oblast werd echter omgevormd tot de Autonome Republiek de Krim (https://nl.wikipedia.org/wiki/Krim)..

The consideration of case revealed of the following: since the formation of the Commonwealth of Independent States (CIS) in December 1991, Ukraine has not registered its borders to the UN.
http://www.cisstat.com/eng/cis.htm  In other words, the borders of Ukraine, as a sovereign state, have not been declared and registered with the United Nations (http://northhistories.blogspot.ru/2014/12/ukraine-as-non-existing-state.html)..

Er ontstonden tot 1995 steeds opnieuw weer harde conflicten tussen Oekraïne en Rusland. Behalve de opsplitsing van de Zwarte Zeevloot ging het vooral ook om de nationaliteit van het schiereiland. Dankzij het Russisch-Oekraïense vriendschapsverdrag konden de scherpe kanten in de onderlinge verhouding aanzienlijk verzacht worden. Rusland heeft sindsdien een deel van de militaire haven in Sebastopol ten behoeve van zijn Zwarte Zeevloot gepacht. Gespannen onderlinge verhoudingen kwamen echter al regelmatig voor en het verloop van de grens door de Straat van Kertsj was ook nog steeds omstreden.
In de nasleep van grootschalige protesten gericht tegen de Oekraïense regering en het afzetten van president Viktor Janoekovytsj ontstond de Krimcrisis.
Op 6 maart 2014 heeft het Krimse parlement ingestemd met een decreet dat bepaalt dat de Krim een deel van Rusland wordt. Ter voorbereiding hierop werd op 11 maart een voorwaardelijke onafhankelijkheidsverklaring getekend dat de Krim zich af zou scheiden van Oekraïne indien de bevolking voor aansluiting met Rusland zou kiezen.
Op 16 maart 2014 werd, zonder aanwezigheid van internationaal erkende waarnemers, een referendum over aansluiting bij Rusland gehouden. De autoriteiten van de Krim verklaarden dat de grote meerderheid van de bevolking voor aansluiting bij Rusland stemde. Oekraïne, de Europese Unie, Japan en de Verenigde Staten erkenden dit referendum niet, omdat zij voorafgaande onderhandelingen met Oekraïne nodig achten, en omdat de Russische militaire aanwezigheid de vrijheid van de stemming zou verstoren.
Op 18 maart 2014 werd de aansluiting van de Krim bij de Russische Federatie bekendgemaakt. Het gebied werd omgevormd tot het Federaal District Krim. Op 20 maart keurde de Doema de betreffende wetten en door het ondertekenen ervan door president Vladimir Poetin een dag later werd juridisch de aansluiting afgerond. Dit wordt buiten Rusland alleen erkend door Wit-Rusland (https://nl.wikipedia.org/wiki/Krim).

De Krimcrisis van 2014 ontstond na de pro-Europese antiregeringsprotesten in Oekraïne in 2013–2014, bekend als Euromaidan, en de machtswisseling waarbij de regering-Jatsenjoek aantrad, in de laatste week van februari 2014. Toen Rusland overging tot een militaire interventie op de Krim ontstond er een diplomatieke crisis en het risico op een oorlog tussen Rusland en Oekraïne. Ook de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk waren betrokkenen, omdat zij samen met Rusland het Memorandum van Boedapest ondertekend hebben dat in ruil voor de ontmanteling van Oekraïnes kernwapens (een erfenis uit de Sovjettijd) de onschendbaarheid van de Oekraïense grenzen garandeert. Vladimir Poetin verklaarde echter dat Rusland niet langer deze verplichting heeft omdat er in Oekraïne een volgens Rusland ongrondwettelijke omwenteling heeft plaatsgevonden (https://nl.wikipedia.org/wiki/Krimcrisis).

In other words, the borders of Ukraine, as a sovereign state, have not been declared and registered with the United Nations. Consequently, any of offenses of Russia concerning of Ukraine could not exist in principle. Under the agreement of the CIS, Ukraine is the administrative district of the USSR.
Accordingly, it is impossible (not correct) to blame Russia for the violent of change of the integrity of the borders of Ukraine. Boundaries, as well as the State Ukraine itself does not yet exist...Despite the best efforts of Kiev semi-legitimate rulers, Russia may declare territory of Ukraine as part of RF. Ukraine was part of the USSR. Russian Federation is the successor of the USSR (in accordance with the contract CIS) (http://northhistories.blogspot.ru/2014/12/ukraine-as-non-existing-state.html).



Russia’s Black Sea Fleet has its historic base at Sevastopol. After Ukraine gained independence, a leasing agreement was drawn up to allow the fleet to continue operating from there.
In 2010, this lease was extended to 2042 in exchange for Russia supplying discounted natural gas (https://rnzngunners.wordpress.com/2014/03/03/the-focus-of-the-crisis-in-ukraine-has-shifted-from-kiev-to-the-crimea-region-as-ukraine-accuses-russia-of-carrying-out-an-armed-invasion-by-sending-naval-forces-to-occupy-sevastopol-airport/).

Did you know that the headquarters of Russia's warm water fleet in the Black Sea is located at Sevastopel (with various other Russian naval facilities located elsewhere in the Black Sea area) in the Ukraine (www.dailykos.com/story/2014/3/8/1282963/-US-warships-in-headed-to-Russia-s-Black-Sea-Naval-HQ-s-in-Sevastopel).


Op de Krim hebben op 27 februari [2014] tientallen gewapende mannen het parlementsgebouw in de regionale hoofdstad Simferopol bezet. Ze hesen de Russische vlag. Twee vliegvelden bij Simferopol en Sebastopol zijn bezet door Russische militairen. Ook het gebouw van de Oekraïense staatstelevisie in Simferopol is door een pro-Russische militie of Russische militairen bezet. De acties zijn bedoeld om "de positie aan de Zwarte Zee te behouden". ...Op 1 maart kreeg president Poetin van de Russische Federatieraad toestemming om de strijdkrachten in te zetten in Oekraïne. Poetin had daar zelf om gevraagd. Volgens hem zijn de troepen nodig op de Krim om de etnische Russen en de Zwarte Zeevloot te beschermen. Het Kremlin spreekt over de inzet van militairen op het grondgebied van Oekraïne. Dat laat de mogelijkheid open om elders dan de Krim troepen in te zetten. Drie uur later liet waarnemend president Oleksandr Toertsjynov weten dat het Oekraïense leger is overgegaan tot mobilisatie en hij waarschuwde Rusland dat elke militaire actie in Oekraïne zou leiden tot oorlog.
...Op 18 maart 2014 werd officieel bekendgemaakt dat de Krim geannexeerd was door Rusland. Dit wordt buiten Rusland alleen erkend door Wit-Rusland. Op 24 maart besloot de Oekraïense regering om al haar soldaten en hun familieleden van de Krim te evacueren.
Sinds de annexatie vinden er op de Krim op grote schaal landonteigeningen en andersoortige confiscaties plaats, die niet zelden als 'nationalisaties' worden aangeduid ...Op 25 januari 2016 maakte de Oekraïnse regering bekend dat Oekraïne Rusland gaat aanklagen vanwege de annexatie van de Krim in 2014. Volgens het Oekraïnse persbureau Unian zal de Oekraïnse regering bij onder meer het Internationaal Zeerechttribunaal en het Internationaal Gerechtshof de annexatie aanhangig maken (https://nl.wikipedia.org/wiki/Krimcrisis).

In navolging van de gebeurtenissen op de Krim begonnen er begin maart 2014 ook in het oosten van Oekraïne pro-Russische opstanden (https://nl.wikipedia.org/wiki/Krimcrisis).


Ukrainian history is long and proud, with the inception of Kievan Rus as the most powerful state in Medieval Europe. While this state fell prey to Mongol conquest, the western part of Ukraine became part of the Polish-Lithuanian Commonwealth from the 14th until the 18th century, even modern Ukraine owes it a debt of sorts. A subsequent Ukrainian state was able, in the face of pressure from the ascendant Muscovy, to remain autonomous for more than a century, but the Russian Empire absorbed much of Ukraine in the 18th century to the detriment of their culture and identity.
Despite a brief, but uncertain, flash of independence at the end of the czarist regime, Ukraine was incorporated into the new USSR after the Russian Civil War in 1922 and subject to two disastrous famines (1932-33 and 1946) as well as brutal fighting during World War II. As a Soviet republic, the Ukrainian language was often ‘sidelined’ when compared to Russian to varying degrees; Stalinist repressions during the 1930s, attempts at decentralisation during the Khrushchev administration and the retightening of controls during the Brezhnev-Kosygin era of the 1970s and early 1980s. In any case, the traditionally bilingual province had signs in both Russian and Ukrainian in virtually all cities, including Lviv, where Ukrainian is most prevalent. The 1986 Chernobyl accident was a further catastrophe to the republic but also widely considered as an event which, in the long run, galvanized the population in regional sentiment and led to increasing pressure on the central government to promote autonomy (https://beermerchants.wordpress.com/2011/09/16/a-guide-to-beer-in-ukraine/).

Wat moet je verder weten over Oekraïne? Ter achtergrond.
[In 1993 was er al gedonder in de regio (Sevastopol) dat bij de VN veiligheidsraad werd aangekaart)]
Oekraïne riep in 1991, toen de Sovjet-Unie uiteenviel, de onafhankelijkheid uit. De bevolking van Oekraïne is van oudsher verdeeld in een meer Russisch en een meer westers georiënteerd deel (het westelijke deel van Oekraïne kwam pas in 1939 onder Sovjetbewind). Een grote minderheid is Russisch of gebruikt Russisch als eerste taal, vooral in het oosten van het land, waar de Russisch-Orthodoxe kerk domineert. Het westen en centrum kijken meer naar Europa.
Voor de presidentsverkiezingen van 2004 schoof toenmalig president Koetsjma zijn premier Viktor Janoekovitsj naar voren. Hij ‘won’ door opzichtige stembusfraude. Daarop volgde de Oranje Revolutie. Na protesten onder leiding van presidentskandidaat Joesjtsjenko, die kort voor de verkiezingen vergiftigd werd, en Joelia Timosjenko volgde een nieuwe stembusgang, die Joesjtsjenko won. Maar de leiders van de revolutie kregen grote ruzie en konden een diepe economische crisis niet voorkomen.
...
Tijdens de Oranje Revolutie in 2004 werd geprotesteerd tegen vervalste verkiezingen. Nu wordt er geprotesteerd tegen de president, die min of meer legitiem is gekozen. Het tweede verschil: de oppositie wist destijds wat ze wilden: ze wilden dat president Joesjtsjenko, die eigenlijk de verkiezingen had gewonnen, alsnog president zou worden. Nu weet de oppositie niet wat ze wil: aanvankelijk was de eis alleen dat de regering het Europese verdrag alsnog moest ondertekenen. Maar doordat inmiddels radicale groepen zich bij het protest hebben aangesloten, heeft de parlementaire oppositie geen grip meer op de situatie. Daardoor kunnen ze niets minder eisen dan het vertrek van de president. Dat is de zwaarste eis mogelijk. Door deze eis is er amper dialoog tussen de regering en de parlementaire oppositie mogelijk (www.nrc.nl/nieuws/2014/01/28/oekraine-dreigt-uiteen-te-vallen-vijf-vragen-over-de-politieke-onrust).

De Oranje Revolutie  (Oekraïens: Помаранчева революція, Pomarantsjeva revoljutsija) (soms ook wel Kastanjerevolutie genoemd) is een aaneensluiting van grootschalige protesten, demonstraties, stakingen en bezettingen, die vanaf 22 november 2004 spontaan van de grond kwamen na de tweede ronde van de presidentsverkiezingen in Oekraïne, waarin de belangrijkste kandidaat van de oppositie, Viktor Joesjtsjenko, met een klein verschil het onderspit moest delven tegen Viktor Janoekovytsj  (https://nl.wikipedia.org/wiki/Oranjerevolutie)..


De campagne van 2004 werd gekenmerkt door onzuiverheden, intimidatie en fraude. Joesjtsjenko moest het vooral hebben van directe communicatie met de kiezers, aangezien de officiële staatsmedia op instigatie van de regering slechts aandacht besteedden aan de campagne van Janoekovytsj. Beide partijen beschuldigden elkaar over en weer van "vuil spel". De campagne kreeg een uitgesproken gewelddadig karakter en de overheid deed opzettelijk niets tegen de gewelddadige aanpak van Koetsjma-aanhangers tegen Joesjtsjenko-aanhangers. De controverse bereikte een hoogtepunt toen Joesjtsjenko begin september plotseling ziek werd en in allerijl naar Oostenrijk moest worden gevlogen voor een behandeling. De diagnose luidde: acute pancreatitis, veroorzaakt door een ernstige virusinfectie en chemische substanties die men normaal gesproken niet in voedsel aantreft. Joesjtsjenko beschuldigde zijn opponenten ervan hem te willen vergiftigen, terwijl laatstgenoemden zijn ziekte wijten aan een combinatie van verkeerde sushi en een teveel aan cognac. In december 2004 werd bekend dat de ernstige vervorming van het gezicht van de charismatische Joesjtsjenko was veroorzaakt door een dioxinevergiftiging (https://nl.wikipedia.org/wiki/Viktor_Joesjtsjenko).

Deze verkiezingen stonden vanaf het begin in een kwaad daglicht: de staatsmedia hadden gedurende de gehele campagne vrijwel uitsluitend aandacht besteed aan de campagne van Janoekovytsj, terwijl ook intimidatie, omkoping en grootschalige fraude met de uitgebrachte stemmen de uitslag ten gunste van de zittende macht hadden beïnvloed. ...
De economische situatie van het land was in de periode vanaf de jaren 90 zwaar verslechterd. De bevolking daalde van 52 naar 48 miljoen en het BNP van het land was in 1998 gedaald tot 40% van wat het was in 1990. In navolging van de omstreden Russische privatiseringen onder leiding van Anatoly Tsjoebais, waarbij een kleine groep zogenaamde bedrijfsoligarchen de bulk van alle overheidsbedrijven kreeg voor vaak een fractie van de werkelijke waarde, trad ook in Oekraïne een soortgelijk systeem in werking. Onder leiding van Koetsjma-adviseur Oleksandr Volkov werd het grootste deel van de overheidsbedrijven in de industrie en dienstensector tijdens veilingen verkocht aan bevriende ondernemers rond Koetsjma. ... Ook kwam een aantal bedrijven in handen van de Russische gasgigant Gazprom en van Anatoly Tsjoebais.
De Oekraïense bevolking gaf massaal gehoor aan de oproep van Joesjtsjenko zich niet bij de uitslag neer te leggen. Dit leidde tot een ernstige politieke crisis, die steeds meer het karakter kreeg van een volksopstand, waarbij ook steeds vaker werd gesproken over de mogelijkheid van een burgeroorlog of ook een splitsing van het land in twee helften, waarbij sommigen zelfs dreigden Oost-Oekraïne bij Rusland te willen voegen. Joesjtsjenko is niet erg geliefd in het oosten van het land, daar hij als een van de belangrijkste personen wordt gezien achter de IMF-hervormingen van 1994, waarbij de prijzen van openbare goederen sterk stegen (elektriciteit met 600%, openbaar vervoer met 900%), de koopkracht daalde met 75%, de import van westerse goederen sterk steeg (waartegen veel nationale particuliere en overheidsbedrijven niet konden produceren en daardoor failliet gingen) en grote delen van de niet rendabele industrie werden gesloten. Oost-Oekraïne is sterk gericht op de industrie en werd daardoor zwaar getroffen.
De term oranje refereert aan de kleur, die de boventoon voerde in de campagne van Joesjtsjenko (https://nl.wikipedia.org/wiki/Oranjerevolutie).

Viktor Andrijovytsj Joesjtsjenko (Oekraïens: Віктор Андрійович Ющенко) (Choroezjivka (oblast Soemy), 23 februari 1954) is een voormalig president van Oekraïne. Hij bekleedde deze positie van januari 2005 tot eind februari 2010.
Viktor Andrijovytsj Joesjtsjenko (Oekraïens: Віктор Андрійович Ющенко) (Choroezjivka (oblast Soemy), 23 februari 1954) is een voormalig president van Oekraïne. Hij bekleedde deze positie van januari 2005 tot eind februari 2010 (https://nl.wikipedia.org/wiki/Viktor_Joesjtsjenko).

De West-Oekraïense stad Lviv geldt als de historische bakermat van de protestbeweging Euromaidan. Haar getormenteerde verleden is een vruchtbare bodem geweest voor de huidige opstand tegen president Janoekovitsj (https://decorrespondent.nl/683/Zo-ontstond-de-opstand-in-Oekraine/3963197656-f314a2a2).


Lviv is de bakermat van Euromaidan, de golf aan protesten die op 21 november 2013 begint wanneer president Janoekovitsj weigert het Associatieverdrag met de Europese Unie te ondertekenen. Burgemeester Sadovy van Lviv doet hoogstpersoonlijk een oproep aan studenten om te staken en te demonstreren. In de dagen erna trekken tienduizenden jonge West-Oekraïners naar Kiev. Euromaidan– letterlijk ‘Europlein’, naar het Onafhankelijkheidsplein in Kiev – is geboren.
Als in Kiev de politie grof geweld gebruikt tegen de betogers, reizen ook de vaders en broers van de studenten af naar de hoofdstad. Ze bouwen barricades, wachttorens en katapulten in partizanenstijl. De vrouwen gaan aan de slag in de gaarkeukens, die inderhaast worden ingericht. De regering is woedend, en waarschuwt West-Oekraïne dat de regering separatisme – afscheiding van de rest van het land – niet accepteert.
De politie grijpt evenwel niet in als een woeste menigte half januari het regionale regeringsgebouw in Lviv bezet. Op klaarlichte dag slepen de demonstranten de gouverneur naar buiten en dwingen hem een vod papier te ondertekenen. ‘Bij dezen treed ik af.’ De val van het provinciehuis leidt tot een domino-effect. In tien andere regio’s worden regionale regeringsgebouwen bezet – ook in het oosten van het land, waar president Janoekovitsj zijn machtsbasis heeft. Hier stuiten demonstranten wel op verzet van de politie (https://decorrespondent.nl/683/Zo-ontstond-de-opstand-in-Oekraine/3963197656-f314a2a2). Wat er allemaal gebeurt en wie als eerste schiet of waarom is onduidelijk....


Thierry Baudet verwijst ... naar de documentaire “Maidan” van Amerikaanse documentairemaker John Beck-Hofmann, en claimt dat dit Katchanovski’s beweringen ondersteunt. Deze documentaire laat echter zien (vanaf de 22ste minuut) dat een aantal dodelijke schoten toch echt kwamen van de kant van de Berkoet en dus worden Katchanovski’s beweringen zelfs deels tegengesproken (www.oekraine-referendum.nl/author/francis_veenhuysen/).

De rol van de stad Lviv in de revolte is beter te begrijpen door terug te gaan in de tijd. In de afgelopen eeuw werden West-Oekraïners verpletterd tussen de grootmachten en uitgebuit door verschillende heersers. De angst dat dit opnieuw gebeurt, is de drijfveer achter Euromaidan.
In Nederland is Lviv relatief onbekend, toch prijkt de stad inmiddels op alle internationale lijsten van ʻte bezoeken bestemmingenʼ. De populaire reiswebsite Rough Guides prijst Zie hier de aanprijzing van Rough Guides. de stad bijvoorbeeld aan vanwege zijn ongeschonden Midden-Europese centrum, dat in zijn geheel op de UNESCO-lijst van Werelderfgoed staat....terwijl in de twintigste eeuw Midden-Europese steden als Warschau, Minsk en Kiev werden verwoest, bleven de gebouwen van Lviv grotendeels intact. Op het eerste gezicht is weinig zichtbaar van het drama dat de bewoners de afgelopen eeuw overkwam: de massamoord op de joden, de grootschalige verbanning van de Polen en de Sovjetterreur.
Tot de Eerste Wereldoorlog is Lemberg, zoals Lviv toen heette, de oostelijke hoofdstad van een relatief autonome provincie in Oostenrijk-Hongarije, genaamd Galicië – niet te verwarren met de gelijknamige regio in Noord-Spanje. Het is een multi-etnische stad; er wonen Polen, Joden, Oekraïners, Armeniërs, Duitsers. De Polen vormen de meerderheid. Slechts een klein deel van de stadsbewoners is Oekraïens – zij wonen op het omringende boerenland.
In Lemberg en de omliggende provincie Galicië wonen in die tijd vooral veel joden. De stad is een centrum van het orthodoxe, chassidische jodendom. Op straat en op de markten wordt Jiddisch gesproken. Als Stalin en Hitler in 1939 Polen onderling verdelen (het Molotov-Ribbentroppact), wordt de stad ingelijfd door de Sovjet-Unie en begint de terreur. Voor de Oekraïners is Stalin de duivel in hoogsteigen persoon; in de jaren dertig komen bij een hongersnood als gevolg van grootschalige graanvorderingen in Oost-Oekraïne miljoenen mensen om het leven. De West-Oekraïners verzetten zich dan ook hevig tegen de Sovjetoverheersing.
Vanuit de dorpen en de bossen vecht het Oekraïense Opstandelingenleger (UPA) een nietsontziende guerrillastrijd tegen de Sovjetbezetters. Hun doel is een onafhankelijk West-Oekraïne, gezuiverd van alle machthebbers die hen eeuwenlang onderdrukten. In hun vlag kiezen zij voor de kleuren zwart en rood: Oekraïens bloed, vergoten op de zwarte aarde. ....De enorme angst voor de Russen maakt verklaarbaar dat Oekraïners het Duitse leger in 1941 als bevrijders onthalen. Alles beter dan de communisten, is de gedachte. ...In ruim een jaar tijd roeien de nazi’s de eeuwenoude joodse cultuur van Lemberg systematisch uit....In 1944 keren de Russen terug. In het Verdrag van Jalta (1945) tekenen wereldleiders Stalin, Churchill en Roosevelt de kaart van Europa opnieuw. Zij schuiven Polen een eind richting het westen op, ten koste van verliezer Duitsland en ten faveure van overwinnaar Stalin. De Poolse inwoners worden gedeporteerd naar de gebieden in het huidige westen van Polen. Nog altijd bezoeken massa’s ‘heimweetoeristen’ uit Polen de stad....Eind jaren veertig zijn de partizanen van de UPA de meest hardnekkige tegenstanders van de Sovjet-Unie. De Staatsveiligheidsdienst KGB zit achter de leiders aan en vermoordt de een na de ander....Het Sovjetregime deporteert massa’s weerspannige West-Oekraïners naar straf- en werkkampen, de ‘Goelag’....In elke familie in Lviv zijn slachtoffers van de Sovjetterreur te vinden....Lviv, de stad waar Oekraïners altijd een onderdrukte minderheid vormden, is nu de meest Oekraïense stad van het land. Negentig procent van de inwoners is Oekraïens; je hoort er – in tegenstelling tot in Kiev – geen Russisch op straat....Doordat de stad minder lang onder Sovjetbewind gebukt ging dan steden in Oost-Oekraïne, is de traditie van ondernemen bewaard gebleven. Lviv heeft de meeste middenstanders van Oekraïne. Ook de kerk is een belangrijke factor. Nu het weer mag, zitten de kerken elke zondag bomvol. Ook bij de huidige protesten in Kiev spelen de priesters van de Grieks-katholieke kerk een grote rol (https://decorrespondent.nl/683/Zo-ontstond-de-opstand-in-Oekraine/3963197656-f314a2a2).


Rond het provinciehuis van het West-Oekraïense Lviv hebben demonstranten reusachtige barricades opgeworpen van sneeuw en autobanden. ‘De politie steunt ons,’ zegt Igor. ‘Toen ze een vriend van me – commandant bij de politie – orders gaven met zijn bataljon naar Kiev te gaan, belde hij me onmiddellijk op: ‘Kom ons alsjeblieft tegenhouden.’ Alle wegen naar Kiev hebben we geblokkeerd. Ze konden er niet door.’
Op de bovenste verdieping werkt de oppositie van de ultranationalistische partij Svoboda stug door. Vorige week gooiden ze de gouverneur letterlijk uit zijn kantoor. De lokale partijleider, zakenman Petro Kolodiy, ziet zijn kans schoon. ‘Vanaf nu bouwen wij aan het nieuwe Oekraïne. De rood-zwarte banier zal een van de officiële vlaggen van Oekraïne worden,’ zegt hij, wijzend naar het vaandel van het omstreden Oekraïense Opstandelingenleger tijdens de Tweede Wereldoorlog.
‘We willen niet bij Europa, we willen een leven zoals jullie in Europa,’ zegt Tetjana (29), medewerkster van een internetbedrijf, die boven op de barricade staat. ‘We willen een eind aan corruptie, goede gezondheidszorg en goed onderwijs. Een politie die haar eigen burgers niet slaat. Tijdens de Oranje Revolutie kozen wij een ‘goede leider’ die onze problemen moest oplossen. Dat mislukte. Nu willen wij het zélf doen.’ (https://decorrespondent.nl/2079/Zo-verging-het-Oekraine-in-het-jaar-na-de-opstand/166163226768-f4c0df06)

[Maart - juni 2014:]
In de hal van het provinciehuis van Donetsk kijken Andrej (30) en Roeslan (32) naar het rijtje agenten dat met schilden en helmen binnen staat opgesteld. Alleen een hek scheidt de twee kampen. Achter de twee vrienden een joelende menigte die naar binnen wil, zwaaiend met de Russische vlag of die van de Volksrepubliek Donetsk. ‘Zodra we binnenzijn, is de macht aan het volk,’ zegt Roeslan in de Oost-Oekraïense industriestad...Op 11 mei 2014 kiezen  republieken Donetsk en Loehansk voor afscheiding van Oekraïne. Kiev en het Westen erkennen dit niet, maar Rusland wel....De chauffeur vloekt, op weg naar het vliegveld van Donetsk. Hij scheldt op het Oekraïense gevechtsvliegtuig dat door de lucht scheert en op de gevechtshelikopter die van achter de flats opduikt. Een explosie klinkt vanaf de luchthaven. We kijken naar de zwarte rookwolken die opstijgen. Eenmaal uit de auto verschuilen we ons achter een boom. Er kan geschoten worden.
Het is oorlog in Europa. Een dag nadat Petro Porosjenko is gekozen tot president van Oekraïne, vallen pro-Russische rebellen het vliegveld aan. Dit is hun land en dus hun luchthaven, zeggen ze. Het Oekraïense leger vecht de hele dag terug. Die avond klinken doffe dreunen door tot in het centrum van Donetsk.  (zie https://decorrespondent.nl/2079/Zo-verging-het-Oekraine-in-het-jaar-na-de-opstand/166163226768-f4c0df06).

Op 17 juli 2014 wordt het lijnvliegtuig MH-17 door een Russische BUKraket neergeschoten. Ondertussen worden vanuit het Westen en Rusland allerlei sancties opgelegd, zodat geen energie, voedsel of andere producten meer worden verhandeld. Het onderzoek naar de ramp is ook verzand in een welles-nietes-discussie...


Poetin wil een herleving van de Sovjet-Unie. Maar Oekraïne heeft zich nu bevrijd van die periode. En terug willen we niet meer.’ (zie https://decorrespondent.nl/2079/Zo-verging-het-Oekraine-in-het-jaar-na-de-opstand/166163226768-f4c0df06).

Het gonst in ...Oost-Oekraïense  ...[steden] van geruchten over massagraven, ontvoerde bewoners en wraakacties van Oekraïners op mensen die de separatisten steunden – maar niemand laat het achterste van zijn tong zien....Wie de schuld draagt voor de oorlog? ‘De separatisten schoten,’ zegt een van de vrouwen. ‘Nee, het Oekraïense leger,’ weet de ander. ‘De separatisten provoceerden het leger te gaan schieten,’ verbetert een derde (zie https://decorrespondent.nl/2079/Zo-verging-het-Oekraine-in-het-jaar-na-de-opstand/166163226768-f4c0df06).


Wat ... begon als een protest voor meer aansluiting bij Europa, is uitgelopen op een gevecht om het voortbestaan van Oekraïne.
Maidanactivisten Tetjana in Lviv en Michajlo in Kharkiv vertegenwoordigen een nieuwe generatie in Oekraïne; zij willen als burgers verantwoordelijkheid nemen – waarbij zij de rechtstaat en de democratie in Europa als voorbeeld zien. Zij willen zich niet meer laten bespelen door politici. Zij zagen zich daarbij gedwongen het plein te verruilen voor het slagveld.
Roeslan en Andrej in Donetsk vestigen hun hoop juist op Rusland. Van Europa verwachten zij niets. Ze voelen zich veiliger in de Russische moederschoot, met de gedeelde cultuur en historie. Het is tevens de belangrijkste handelspartner. Maar Roeslans ideaal van een trots, op z’n minst autonoom Oost-Oekraïne, is ontaard in een provincie als bloedig strijdtoneel ....De regering kampt met schijnbaar onoplosbare problemen. De economie staat er slechter voor dan ooit, wat voedingsbodem biedt voor nieuwe sociale onrust. Oekraïne is verworden tot een land met duizenden oorlogsdoden en een miljoen vluchtelingen (https://decorrespondent.nl/2079/Zo-verging-het-Oekraine-in-het-jaar-na-de-opstand/166163226768-f4c0df06). Gelukkig schijnt er nu een staakt-het-vuren-verdrag.


Representatives of Ukraine, the Russian Federation, the Donetsk People's Republic (DPR), and the Lugansk People's Republic (LPR) signed the Minsk Protocol, an agreement to halt the war in the Donbass region of Ukraine, on 5 September 2014. It was signed after extensive talks in Minsk, Belarus, under the auspices of the Organization for Security and Co-operation in Europe (OSCE). The agreement, which followed multiple previous attempts to stop fighting in the Donbass, implemented an immediate ceasefire. It failed to stop fighting in Donbass (https://en.wikipedia.org/wiki/Minsk_Protocol).


Het is toch niet te geloven dat deze strijd (burgeroorlog!?) woedt waar het EK UEFA Euro 2012 plaatsvond in goede samenwerking met Polen???

De speelsteden van toen: Charkov, Donetsk, Kiev en Lviv, zijn nu het toneel van oorlog,  zoals die in Polen, Gdańsk, Poznań, Warschau en Wrocław, dat waren in de tweede wereldoorlog.


Russia and the Ukraine may sound like terrible destinations for anyone looking for a decent pint of beer, and while both countries are for the most part deserts of pale lager, things are not nearly as bad as they may seem. There are some interesting beer styles, some brewpubs, and the quality of the industrial beer (especially in the Ukraine) is not at all bad. And prices are low, of course....Ukrainian beer seems largely unexplored on RateBeer, while Russian seems better covered. When we left for the Ukraine, only 27 Ukrainian beers had 10 ratings or more. Two months (and 55 ratings from me) later, the number stands at 29. The beer scenes in the two countries seem very similar, as far as I can tell, so I will treat them as one here.
....
Beer generally seems to be the drink of choice in Russia. People drink it in parks, in the street, in pubs, in restaurants, at the bus stop, etc etc. In fact, in Kiev it's not uncommon in the late afternoon to meet men in suits carrying a briefcase in one hand and an open beer bottle and a cigarette in the other. People seem to do much more drinking in public places than in pubs and bars, probably because of the prices, and possibly also because of the loud music.
...
One interesting thing about Russia and the Ukraine is that pretty much every street corner has a couple of kiosks selling various groceries, typically including 10-15 different beers, and the beers vary from kiosk to kiosk. The prices are also incredibly low (2-4 UAH for an 0.5l bottle; that is, 30-60 EUR cents), so if a beer does not appeal you can simply pour it out and have another. The result of this (and the loud, horrible music played in most pubs/restaurants/cafés) is that often the best place to have a beer in Russia is on a park bench, or on a beach promenade. Or, in the worst case, your hotel room.
It seems that foreign beer enjoys much higher prestige than the local brews. Foreign beer is consistently much higher priced, often by a factor of 4-5. The more upscale a restaurant or pub is, the fewer domestic brands it seems to carry. The same pattern seems to hold for grocery stores, so trying to find a well-stocked supermarket to buy the best Russian beers is not going to work, because most likely the supermarket will have only foreign brands. Local "gastronom" shops for the common people are a much better place to seek out local brews, although some supermarkets carry local specialties like meads (www.garshol.priv.no/blog/72.html). Er zijn 37 bierbedrijven volgens Europages, maar er zijn er vast veel meer.


Leading brewing companies:
Anheuser-Busch InBev (local beer brands: Chernihivske, Rohan, Yantar)
Obolon CJSC (beer brands: Obolon, Desant, Hike, Zibert, Magnat)
Carlsberg Group (local beer brands: Slavutych, Lvivske, Arsenal)
SABMiller (local beer brands: Sarmat, Amsterdam Mariner)
(https://en.wikipedia.org/wiki/Beer_in_Ukraine)

....a new and quite different victim of the Ukraine crisis was revealed earlier today when beer titan Carlsberg swung to a net loss and issued a profit warning: beer.
One would think revolutions and civil wars are bullish for thirst and alcohol consumption: after all it is far easier to charge a tank when hammered than sober. However, when it comes to beer at least, one would be wrong.... reason why Carlsberg - the fourth largest brewer in the world - had some less than pleasant words about events in the Ukraine, "the Danish brewer has built up a significant exposure to Russia in recent years, driven by beer brands such as Baltika and Tuborg, amid a wider bet it has placed on Eastern Europe." The bet got so big that Russia is now its largest single market. And now comes the hangover (www.zerohedge.com/news/2014-05-07/latest-victim-ukraine-crisis-beer).

Beer in Ukraine is almost always sold and consumed in bottles—either standard glass “long-necks,” or larger half- or full-liter plastic sizes, which are often purchased to be shared by family and friends. ... In general, Ukrainian beers are cheap, affordable, and high-quality; however, should you find yourself really craving a Budweiser, “The King of Beers” recently entered the growing Ukrainian beer market (although it is marketed as simply “Bud” here – an older Czech brand already had the copyright on “Budweiser”), and while the brand is not a staple of the average street vendor, you can usually “grab some Buds” at any alcohol or grocery store in Kiev. But why waste your time and money drinking cheap American beer when you can drink Ukrainian beer for the same cost? (http://students.sras.org/beer-in-ukraine/)

The first breweries in Ukraine were found in Kyiv monasteries. The monks living there would spend a lot of their time developing recipes and coming up with unique brewing methods. Beer in Ukraine is heavily influenced by German styles, which is why they have many different pale lagers.
Ukraine beer museum
Lviv was once known as the beer capital of Ukraine because the brewers there were considered to be the very best. It is home to the oldest functioning brewery in Ukraine which is now known as the Museum of Beer and Brewing. In 2015 it will be three hundred years old. Upon visiting the museum you will get to go on a tasting tour, where you will learn about traditional Ukraine brewing methods and sample some of the brewery’s finest beers. You will also get the chance to examine some of the old beer bottles they have collected over the years and flick through recipe books which date all the way back to the late nineteenth century.
Ukraine beer festival
The City Beer Festival is an annual event that takes place in Lviv. The festival arena is divided up into various zones, each of which represents the beer culture of a different country. It is a great opportunity to get to try various beers from around the world without actually having to leave the country! Whilst sampling the different beers on offer you can also learn about cultural traditions and etiquette.
Although pale lager is the most popular style of beer in Ukraine, dark and red beers are also starting to make an appearance. The Ukrainians are still yet to get into drinking bitters and stouts (www.beersofeurope.co.uk/ukranian-beer).





The Lonely Planet guide to the Ukraine compares Ukrainian beer with Czech beer, and the comparison definitely makes sense. The Ukraine (and Russia) have much the same beer styles as the German lager styles widespread in the Czech Republic, although Russia and the Ukraine add some extra styles. The quality (at least in 2006) is also comparable. Ukrainian pale lagers are generally quite well made, although in Russia the average seems to be quite a bit lower.
In general, Russian and Ukrainian brewers tend to stick to the traditional German beer styles, with some rare exceptions. The main styles are (www.garshol.priv.no/blog/72.html) (https://beermerchants.wordpress.com/2011/09/16/a-guide-to-beer-in-ukraine/):

Svitle (light)
Pretty standard pale lagers, 4-5% alcohol. Generally low on flavour, but for the most part also free of off tastes and quite well made.
Best in category: Lvivske Premium (3.2). Worst: Taller (2.2) (www.garshol.priv.no/blog/72.html).
(https://beermerchants.wordpress.com/2011/09/16/a-guide-to-beer-in-ukraine/)

Temne (dark)
Dark lagers (or dunkels), again 4-5% alcohol. Generally sweet, but not always, and generally with some roastiness, and, if you are very lucky, some spiciness. Again, off tastes are rare, though at times the brewers overdo the sweetness somewhat.
Best in category: Obolon Oksamitove (3.2). I didn't try enough of these to have a meaningful worst (www.garshol.priv.no/blog/72.html) (https://beermerchants.wordpress.com/2011/09/16/a-guide-to-beer-in-ukraine/).

Mitsne (strong)
Pretty standard strong pale European lagers, 6-8%. They are sweeter and denser in body than the svitles, and often have a bit more hops. Reminiscent of Scandinavian "gold" macro brews.
Best: Slavutych Mitsne (3.0). Worst: Arsenal Mitsne (2.5) (www.garshol.priv.no/blog/72.html) (https://beermerchants.wordpress.com/2011/09/16/a-guide-to-beer-in-ukraine/).

Bile (white)
German-style hefeweizen wheat beers, but often spicier and more citric than the German brews, while not as much as the Belgian wits. There are also some dark "whites", which tend to be sweeter.
Best: Dnipro Bile (3.1). Worst: Chernigivske Bile Nefiltrovane (2) (www.garshol.priv.no/blog/72.html) (https://beermerchants.wordpress.com/2011/09/16/a-guide-to-beer-in-ukraine/).

Porter
There is, surprisingly, a good number of these, but they are very difficult to find. In three weeks of searching I saw Lvivske Porter twice, and Baltika 6 once. The latter I haven't tried yet, so I don't know enough about this category to write anything meaningful about it (www.garshol.priv.no/blog/72.html) (https://beermerchants.wordpress.com/2011/09/16/a-guide-to-beer-in-ukraine/).

Kvas
There is also kvas, a traditional Russian beer style originally quite low in alcohol and brewed from bread. This is rarely sold in bottles or in pubs, but generally sold in the street from little tank trucks. These usually have some babushka manning them, selling beer in plastic cups. For some reason this beer style has much lower status than the more widespread German-derived styles, although some of the brewpubs make good versions of it (www.garshol.priv.no/blog/72.html) (https://beermerchants.wordpress.com/2011/09/16/a-guide-to-beer-in-ukraine/).

The Ukrainian beer market is the second largest in the Eastern Europe region. Since 2009 Carlsberg Ukraine has held a strong second position in the Ukrainian beer market. The company is the market leader in the kvas market with the share of 28%. Kvas is a non-alcoholic brewed beverage made from malt.
Carlsberg Ukraine owns three breweries - in the cities of Kiev, Lviv and Zaporizhzhia. The Kiev brewery was built as a green field project and opened in 2004. Zaporizhzhia brewery will celebrate 40th anniversary this year. Lviv brewery was found in 1715 and is the oldest brewery in Ukraine (www.carlsberggroup.com/Markets/ee/Pages/Ukraine.aspx).

Kyiv Brewery
137, Chervonopraporna Str.
03026 Kyiv
Ukraine
Zaporizhzhya Brewery
6, Sapozhnikova Str.
69076 Zaporizhzhya
Ukraine
Lviv Brewery
18, Kleparivska Str.
Lviv, 79007
Ukraine
(www.carlsberggroup.com/Markets/ee/Pages/Ukraine.aspx).

Львівське: As the beer’s name suggests, “Львівське” hails from Lviv in Western Ukraine. One of the most popular beers in Ukraine, it is often sold in very affordable liter-sized plastic bottles in grocery stores.
– лагер (lager; a light beer): smooth light lager taste; slightly stronger flavor than Белый Медведь (cветлое), but not as “hoppy” as an export beer such as Heineken or Tuborg; 4.2% alcohol (http://students.sras.org/beer-in-ukraine/).
First there was Prague, but it was overrun by tourists. Then there was Krakow, but it suffered the same fate. Lviv, however, does not have this problem...Lviv has a rather checkered history. It was Ukrainian when founded in 1256, at a time when the rest of Ukraine was overrun by the Mongols. In 1349 it was taken over by the Poles, and it remained Polish until it became part of Austria in 1772 after the first partition of Poland. I won't attempt to recount how many times the city changed hands in the period 1914 to 1920, but suffice it to say that after 1920 it was again Polish. Then the Germans arrived in 1941, only to be driven back by the Red Army in 1944. Stalin made use of the opportunity to place Lviv in the Ukrainian Soviet Republic inside the Soviet Union, which then in 1991 became Ukraine.
Today it's part of western Ukraine, which is rather more western-oriented than eastern Ukraine, and more nationalistic. For someone who's visited eastern Ukraine the difference is noticeable in that Lviv feels much less Russian than, say, Kyiv. It's said that people here don't like to speak Russian and insist on speaking Ukrainian. That doesn't seem to apply to people whose Russian is very, very limited, like us. It's also noticeable that people speak much more English here.
...
An attractive aspect of the city is that you can wander around at random and be assured that you'll find nice surprises everywhere. The central square, the university, the opera house, Palats Pototsky, the castle hill, the Armenian cathedral, the Boyim chapel, and the local cemetery are all worth seeing, and there is lots more. Basically, the city itself is one big tourist attraction....The city is also refreshingly free of any of the usual touristic annoyances, but on the other hand you can't expect western levels of service. Some places you get it, other places the service is more Soviet-style. Don't be too surprised if the cashier starts rolling her eyes in exasperation when you fumble for your change, because she's impatient to get back to watching soap opera on TV. Don't be surprised, either, at how many places there is just one guest when you arrive, and where that guest seems to be just drinking coffee, smoking, and bossing the waitresses around. This is the owner, making sure the waitresses give the customers proper service (www.garshol.priv.no/blog/128.html).


In terms of beer Lviv is actually a quite good destination, since Lvivske Brewery is, unsurprisingly, located here. It was founded in 1715, and grew into a giant, industrialized brewery distributing beers to much of Europe. On Kleparivska street you can visit Robert Doms beer house, located in the old Lvivske storage cellars, which in the 18th century were the largest in Europe. They have jazz concerts every night, and even serve a special unfiltered lager on tap. In the Soviet period Lvivske was recognized as the best brewery in the Soviet Union, and the bigshots in the Kremlin made sure they were well supplied with beer from Lvivske. Today they are probably the best brewery in Ukraine, and Lvivske Porter is definitely the best Ukrainian beer. There also another, smaller, brewery in Lviv, called Persha, but it is less remarkable.
It's also easier to find bottled kvas in Lviv than elsewhere in Ukraine, but unfortunately the bottles tend to be rather big (www.garshol.priv.no/blog/128.html).


Brewing Museum (Музей Пивоваріння)
Lviv is home to Ukraine’s oldest known brewery.  In 2005 on the brewery’s 290th anniversary one of its old storage vaults was redecorated into a beer hall that became the Brewing Museum. The museum’s collection presents the history of brewing in Lviv and features ancient beer bottles, beer mugs from all over the world, beer barrels and books with beer recipes that date back to the 19th century; all exhibits are all labeled in English.  Your admission fee includes a short film about the oldest brewery in Ukraine and a beer tasting (for those over 18, of course).
The Brewing Museum is located a 15-minute walk from Lviv’s center. To find it on Kleparivs’ka Street, you should make your way to the St. Anne Church at the Y-intersection of Horodots’ka and Shevchenka Streets, carefully cross Shevchenka Street, onto Kleparivs’ka Street and walk uphill along the red fence until you reach the entrance archway and the brewery gates with the “Львівська пивоварня” sign on them. Next to the museum is the popular Lviv restaurant Robert Doms Beer House (http://lvivalive.com/brewing-museum).


kraine's first Museum of Brewing, an area of ​​500 sq.m. contained in the building of the XIX st.Muzey invites you to travel to the history of beer and not only in our country but also worldwide, ranging from ancient times until today. The basic idea of ​​the museum - showing visitors through the brewing traditions of Lviv museum attractions and confirm once again that beer in Lviv has a long tradition of giving the right to name the capital city of Ukrainian beer (http://wikimapia.org/7479091/Museum-of-Beer).

Brewing Museum Lviv.
Do not miss this, this not a disney-fied overly romanticized tale of brewing and the brewing community, funded it seems by the Lvivskya brewery (although you do exit through the gift shop). Lviv has been known for its beer making expertise since the 15th century. There has been a brewery since 1715, established by Jesuits monks. Lviv was the brewing capital for the old USSR/CCCP; Beer brewed in Lviv was enjoyed at the royal banquets in Austria-Hungary and in Poland, and in more recent times at the banquets of the communist party leaders in the Kremlin. – running on the same-similar geography of their German and Czech brewing community partners.    Lviv is also a very pretty Bamberg/Brugge type of city in the old town (https://beermerchants.wordpress.com/2011/09/16/a-guide-to-beer-in-ukraine/).

Vorig jaar april speelde er een bieronderwerp:
Een kleine Oekraïense brouwerij in Kiev krijgt de juridische dienst van de brouwerijen Palm en Alken-Maes over zich heen. Ze brouwen er namelijk bieren onder de naam ‘Brugge Tripel’ of ‘Brugge Witbier’ en die merken zijn beschermd.
De bewuste brouwers lijken best wel fan te zijn van de West-Vlaamse stad. Ze brouwen niet alleen bieren met de naam Brugge, hun café waar ze het schenken, heet ook zo. Meer nog, naast inspiratie voor de naam, haalden ze blijkbaar ook hun kennis van bij ons. ‘De recepten en de brouwtechnieken kregen we mee uit België’, staat er te lezen op de website Brugge.com.ua. Al blijkt daar in het echt niet veel van aan te zijn; hun tripel is niet te vergelijken met de echte Brugge Tripel. ‘Maar Brugge Tripel is wel een geregistreerd merk, ons merk’, zegt Kristel Geerts, brandmanager bij Palm Craft Brewers, die de juridische dienst aan het werk zette. ‘Het kan niet dat een ander bier onder die naam verkocht wordt, ook niet in Oekraïne.’
Hetzelfde verhaal bij Alken-Maes. En dan zijn er nog de paters-trappisten van Westmalle: ook zij zijn niet echt tevreden met wat de brouwers in Kiev zeggen. Ze beweren namelijk dat het recept van hun Brugge Tripel afkomstig is van Westmalle. ‘Onzin natuurlijk’, zegt productiedirecteur Jan Adriaensens. ‘De recepten hebben Westmalle nooit verlaten.’ (www.agripress.nl/start/artikel/546285/nl)

Bavaria zou in 2013 bier gaan brouwen in Oekraïne volgens het fd, maar ik weet niet of dat er ook echt van is gekomen en hoe het onder de huidige situatie gaat.

De Brabantse bierbrouwer Bavaria heeft een partner gevonden in Oekraïne. Het van oorsprong Russische Oasis Drinks gaat de komende vijf jaar Bavaria-bier brouwen in Kiev. Dat meldt Het Financieele Dagblad. Oasis Drinks gaat ook helpen bij de distributie en marketing van Bavaria in de voormalige Sovjet-republiek. Bavaria is al sinds 1992 actief in Oekraïne, maar is daar door de hoge importheffingen en transportkosten relatief duur. Door het product lokaal te gaan produceren kan de verkoopprijs van Bavaria in Oekraïne omlaag.
‘Met Oasis hebben we een zeer sterke en dynamische partner gevonden waarmee we onze distributie verder uit kunnen breiden naar ruim tachtig procent’, zegt Frans Swinkels van Bavaria in een toelichting. Zowel Bavaria als Oasis Drinks zijn familiebedrijven (www.distrifood.nl/fabrikanten/nieuws/2013/6/bavaria-vindt-partner-in-oekraine-1016005) (http://bier.blog.nl/biernieuws/2013/06/29/bavaria-laat-bier-onder-licentie-brouwen-in-oekraine).
.

I knew that Carlsberg and Inbev had been splashing the cash, bless them – but Ratebeer did reveal a number of Brewpubs and smaller efforts [in Odessa] (https://beermerchants.wordpress.com/2011/09/16/a-guide-to-beer-in-ukraine/).