Frans bier 9: Corsica en andere eilanden

In de serie over Franse bieren, kan dit eiland niet ontbreken...

Corsica (in het Frans: Corse) is een eiland in de Middellandse Zee, gelegen tussen Sardinë en Ligurië. Het eiland behoort tot Frankrijk. Het Eiland is 8720 km² groot, en is daarmee het grootste eiland van Frankrijk (www.scholieren.com/werkstuk/24088).

Corsica (Frans: Corse) is een eiland in de Middellandse Zee. Het was tot 13 mei 1991 een van de regio's van Frankrijk. Vanaf 14 mei 1991 vormt het eiland de Collectivité territoriale de Corse en heeft het een speciale status binnen de Franse Republiek, waardoor het meer macht heeft dan de regio's op het vasteland. Het bestaat uit twee departementen: Haute-Corse (prefectuur: Bastia) en Corse-du-Sud (prefectuur: Ajaccio). Corsica ligt tussen het Italiaanse eiland Sardinië en Ligurië op het vasteland van Italië. Het ligt 180 km ten zuiden van het Franse vasteland met Nice, 80 km ten westen van Italië en maar 12 km van Sardinië. Het eiland is 8680 km² groot en is daarmee het grootste eiland van Frankrijk en na Sicilië, Sardinië en Cyprus het grootste in de Middellandse Zee. Corsica heeft ongeveer 300.000 inwoners, waarvan er 100.000 in de twee grootste steden wonen: in Ajaccio en in Bastia. De hoofdstad van Corsica is Ajaccio.
Het toerisme is voor Corsica een belangrijke bron van inkomsten. Toeristische trekpleisters op Corsica zijn het UNESCO erfgoed natuurreservaat Scandola en Calanches de Piana, de Genuese torens en bruggetjes, bergen als Col de Bavella en Monte Cinto, het oudheidkundig park Filitosa en de talloze stadjes met burchten en citadellen als Ajaccio, Bonifacio, Calvi en Corte.
Van de 13e tot de 18e eeuw was Corsica bezit van de republiek Genua. Met het Verdrag van Versailles (1768) kwam het eiland onder Franse controle en na de Franse Revolutie werd het een integraal deel van Frankrijk. In 1811 werd Corsica een departement van Frankrijk met Ajaccio als hoofdstad. De Franse taal werd ingevoerd en het Corsicaans verdween naar de achtergrond.
Het Corsicaans (u Corsu) is de lokale Romaanse taal. Dit is een sterk door het Frans beïnvloed Toscaans en daarmee een variant op het Italiaans. Corsicaans wordt als aparte regionale taal erkend door de Franse overheid. Het nauw verwante Gallura-dialect wordt in het noorden van Sardinië gesproken. Door de toevloed van Franstaligen, met name vanuit Algerije, staat het Corsicaans onder grote druk. Het wordt levend gehouden door muziekgroepen als I Muvrini, die ook buiten Frankrijk faam hebben verworven (https://nl.wikipedia.org/wiki/Corsica). (www.landenweb.nl/corsica/)


Als je op zoek bent naar het Mediterrane gevoel dan zit je op Corsica goed.
...
Corsica behoort weliswaar bij Frankrijk maar je zou het ook een eigen landje kunnen noemen.
Het is een eiland dat met veerdiensten vanuit Marseille, Toulon en Nice goed bereikbaar is en dat maakt het voor een autovakantie of rondreis een topbestemming! De echte Corsicanen spreken een dialect dat ze als hun eigen taal zien. Zij zijn trots op 'hun' eiland en voelen zich eigenlijk helemaal geen Fransen.
Sterker nog zij zien de Fransen absoluut niet als vrienden en dat heeft zijn oorsprong in 1769. In dat jaar werd het eiland door Genua aan de Fransen werd verkocht terwijl Corsica daarvoor een zwaarbevochten zelfstandigheid had bevochten. Vanaf dat moment is het nooit meer goed gekomen tussen de Corsicaan en de Fransman (www.frankrijkvakantieland.nl/regio/08_corsica/08_corsica.html).

In 1729 kreeg Corsica de steun van Frankrijk, toen het zich los wilde maken van de onderdrukkers uit Genua. Die steun liep uit op pure oveoverheersing door Frankrijk, die vooral de armen zwaar trof. Ten einde raad bewerkstelligden de Corsicanen een Corsicaans-Engels koninkrijk. Vergeefs: de Engelsen verlieten het eiland al na een paar jaar, waarna Genua het eiland aan Frankrijk verkocht. Sindsdien is het eiland Frans. Het verlangen naar onafhankelijkheid, in de achttiende eeuw ontstaan dankzij Pasquale Paoli, is nooit helemaal verdwenen. Corsicanen zijn er dan ook trots op dat hun Pasquale Paoli een grondwet voor Corsica schreef, die zelfs model zou staan voor de grondwet van de Verenigde Staten (www.hurktoilet.nl/corsica.php).

Wie op Corsica geweest is, kent zijn naam. Pascal Paoli is 200 jaar na zijn overlijden nog altijd het boegbeeld van de Corsicaanse beweging.
Maar waar de Corsicanen als logo een Che Guevara-achtig portret gebruiken, was Paoli als behalve een guerrillastrijder. Paoli was een staatsman, graag gezien aan alle hoven in Europa. Nu ja, behalve aan het hof van de Franse koning Louis XV dan, want hij wist te bereiken dat Corsica in 1755 onafhankelijk werd. Het land had een eigen munt, een eigen leger en bovenal een eigen grondwet.
Die grondwet, opgesteld door Paoli, wordt wel beschouwd als de eerste democratische grondwet. Ze diende als inspiratiebron voor de Amerikaanse onafhankelijkheidsverklaring. Het schijnt dat er om die reden maar liefst zeven Amerikaanse plaatsen naar hem vernoemd zijn (www.hurktoilet.nl/weblog/wreageer.php?id=2121).

Na decennia van strijd tegen de Republiek Genua, sinds 1284 heer en meester op Corsica, verdreven de Corsicaanse rebellen onder leiding van Pasquale Paoli de Genuanen van het eiland. In november 1755 riep Paoli de republiek uit in Corsica en verklaarde het eiland zich onafhankelijk van Genua.
De grondwet van de republiek werd ontworpen door Paoli en geratificeerd door de bevolking van Corsica.
....Genua moest erkennen dat het Corsica kwijt was geraakt en verkocht het eiland in het geheim aan Frankrijk met het Verdrag van Versailles in 1768. Paoli vocht een guerrilla-oorlog tegen de Franse troepen vanuit de Corsicaanse bergen, maar werd verslagen in de Slag bij Ponte Novu op 8-9 mei 1769 en vluchtte naar Engeland. Corsica werd geannexeerd door Frankrijk en kreeg de status van provincie in 1770.
Na het uitbreken van de Franse Revolutie in 1789 mochten de gevluchte rebellen terugkeren naar Corsica. Paoli werd in 1790 benoemd tot president van het departement Corsica. Na de executie van koning Lodewijk XVI van Frankrijk in 1793 koos Paoli weer de kant van de Engelsen en wist de Fransgezinde Corsicaan Napoleon Bonaparte en zijn broers te verslaan. Corsica bleef een Engels protectoraat tot de Fransen in 1796 het eiland heroverden en Paoli nogmaals in ballingschap naar Londen moest vertrekken.
Tot op de dag van vandaag is Corsica een deel van Frankrijk. Nog steeds is er een onafhankelijkheidsbeweging actief die de republiek wil herstellen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Corsicaanse_Republiek).

[I]n het geboortehuis van Paoli in Morosaglia is een permanente expositie over hem en de onafhankelijkheidsbeweging ingericht (www.hurktoilet.nl/weblog/wreageer.php?id=2121).

De Corsicaanse Republiek was een onafhankelijke republiek die werd uitgeroepen op Corsica in 1755. De republiek bleef bestaan tot de Fransen het eiland in 1769 bezetten.
De Corsicaanse Republiek was de eerste republiek van de moderne tijd. Het had de eerste grondwet gebaseerd op de vrijheidsprincipes van de Verlichting, waaronder een representatief democratisch systeem. De republiek was een inspiratiebron voor de Amerikaanse Revolutie enkele decennia later, hoewel veel Corsicaanse rebellen in de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog ironisch genoeg juist aan Britse zijde vochten (https://nl.wikipedia.org/wiki/Corsicaanse_Republiek).


Corsica is een Frans eiland ten noorden van het Italiaanse eiland Sardinië. Het is een bijzonder aantrekkelijk eiland en velen hebben hun hart aan dit eiland verpand. Is het niet om de heerlijk ruikende maquis, dan is het wel om de natuurlijke schoonheid.
Niet voor niets wordt Corsica lle de Beauté (Eiland van de Schoonheid) genoemd (www.corsica-info.nl/).

Corsica wordt door de Fransen liefkozend Île de Beauté genoemd.
Niet verwonderlijk want de natuur is puur en indrukwekkend. Het westelijk gedeelte heeft een grillige kust met schitterende inhammen en baaien met mooie zandstranden (www.frankrijkvakantieland.nl/regio/08_corsica/08_corsica.html).

Corsica wordt door de Fransen soms wel “une montagne dans la mer” oftewel “een berg in de zee” genoemd en dat is niet zonder reden. De gemiddelde hoogte op het eiland is maar liefst 568 meter boven zeeniveau! De hoogste pieken, de 2706 meter hoge Monte Cinto en de 2622 meter hoge Monte Rotondo, zijn forse bergen die een deel van het jaar zelfs met sneeuw bedekt zijn (www.corsicavakantieinfo.nl/bergen-op-corsica/).

... vele panoramische wegen van het eiland. Zoals de indrukwekkende D81 van Porto naar Piana, die langs de beroemde rode kliffen (calanques) van de westkust slingert. Iets verder in het achterland ligt de prachtige N196 van Ajaccio naar Bonifacio, waarbij je halverwege het mooie middeleeuwse dorpje Sartène aandoet. Ook het hoge binnenland heeft bijzonder fotogenieke wegen, zoals de groene route van Sartène via bergdorp Zonza naar de bergpas van het ruige Bavella Massief.
Ook bijzonder: onderweg moet je soms toeteren om loslopende koeien en half-wilde zwijnen van de weg te krijgen. Meer naar het noorden ligt de N193, die over het hoogste deel van het eiland naar de stad Corte gaat. Je komt daarbij langs het prachtige woud van Vizzavona (enorme dennenbomen!) en via smalle zijwegen kun je naar mooie watervallen en charmante dorpen rijden (www.frankrijk.nl/reports/de-mooiste-rondreizen-op-corsica/).

En dan de meest romantische manier om je te verplaatsen op het Ile de Beauté… Denk aan nostalgische wagons die omhoog klimmen over groene berghellingen en stoppen in de pittoreske stations van kleine bergdorpen Het meer dan honderd jaar oude traject van U Trinighellu (‘de kleine trein die trilt’) heeft 3 hoofdlijnen: Ajaccio-Corte-Bastia , Calvi-Ajaccio en Bastia-Calvi. ....Onderweg raak je niet uitgekeken op de weelderig begroeiing en de uitzichten op de bergen en kloven van Haute-Corse. Tussen Venaco en Vivario, in het hart van het eiland, steekt de trein een 170 meter-lange spoorbrug van Gustave Eiffel over (www.frankrijk.nl/reports/de-mooiste-rondreizen-op-corsica/).


Ajaccio (Corsicaans: Aiacciu) is de grootste stad op het Franse eiland Corsica, tevens hoofdstad van de regio Corsica ...Ajaccio werd gesticht door de Romeinen, die de nederzetting Adiacum noemden. In de 10e eeuw werd deze nederzetting verwoest door de Saracenen. Onder de heerschappij van Genua, van de 13e tot de 18e eeuw de bezetter van Corsica, werd in 1492 de stad heropgebouwd. In 1768 verkocht Genua het eiland aan Frankrijk. In 1811 werd Ajaccio hoofdstad van de regio (https://nl.wikipedia.org/wiki/Ajaccio).
Ajaccio zelf is de geboorteplaats van de allerbekendste Corsicaan.... Napoleon Bonaparte. Je kunt er nog zijn geboortehuis bezoeken (www.frankrijkvakantieland.nl/regio/08_corsica/08_corsica.html). Een ander bekende Corsicaan is  Lodewijk Napoleon Bonaparte, de eerste koning van Holland.

Napoleon Bonaparte (Ajaccio, 15 augustus 1769 - Sint-Helena, 5 mei 1821) was een Frans militair en politieke leider tijdens de laatste stadia van de Franse Revolutie. Als Napoleon I was hij van 1804 tot 1815 keizer der Fransen. Zijn juridische hervorming, de Code Napoléon, had een grote en blijvende invloed op het recht in vele landen, waaronder Nederland en België. Het best wordt hij echter herinnerd door de rol die hij in de naar hem genoemde Napoleontische oorlogen speelde. Het gelukte hem in het eerste decennium van de 19e eeuw een groot deel van Europa onder Frans gezag te brengen.

Sint-Helena is een eilandengroep in het zuiden van de Atlantische Oceaan met 4.255 inwoners (2008). De hoofdstad is Jamestown en de officiële taal is Engels. Sint-Helena maakt deel uit van het Brits overzees gebiedsdeel Sint-Helena, Ascension en Tristan da Cunha. De Engelse naam van het gebied is Saint Helena.
Het eiland is genoemd naar Sint-Helena, of Flavia Julia Helena, ook wel Helena van Constantinopel, die leefde van ongeveer 248 tot 329. Helena van Constantinopel was de moeder van de Romeinse keizer Constantijn de Grote. Ze wordt binnen het Oosters-Orthodoxe en Rooms-Katholieke Christendom als heilige vereerd.
Sint-Helena werd in 1502 door de Portugezen ontdekt en werd sinds het begin van de 17de eeuw door de Nederlandse Oost-Indiëvaarders als verversingsstation gebruikt.
In 1633 werd het voor de Staten-Generaal nominaal in bezit genomen. In 1673 veroverden de Hollanders een versterking, die de Engelsen op het eiland hadden opgeworpen. Nadat deze een half jaar later door de Engelsen was herwonnen, bleef Sint-Helena voorgoed in Engelse handen. Sint-Helena is de tweede oudste overgebleven Britse kolonie, nu overzees territorium genoemd (overseas territory), na het eiland Bermuda in het Caribisch Gebied.
De voormalige Franse keizer Napoleon Bonaparte verbleef van 1815 tot zijn dood in 1821 op Sint-Helena. Zijn verblijfplaats Longwood is Frans gebied.  De Britse koningin Victoria schonk Longwood in 1857 aan de stad Parijs.
In de laatste Boerenoorlog werd generaal Petrus Arnoldus Cronjé met enkele duizenden Boeren op Sint-Helena geïnterneerd (http://sint-helena-ascension.blogspot.nl/2012/07/kaart-sint-helena-jamestown-afrika.html).

Een wijdverspreid misverstand over Napoleon Bonaparte, is dat hij klein van stuk zou zijn geweest. Met name in spotprenten en karikaturen die ten tijde van zijn heerschappij over hem werden gemaakt, werd hij vaak afgebeeld als een lilliputter. Dit beeld is in veel hedendaagse media overgenomen en heeft onder andere bijgedragen aan het begrip Napoleoncomplex (https://nl.wikipedia.org/wiki/Napoleon_Bonaparte).

In werkelijkheid was Napoleon 1,67 lang, wat de gemiddelde lengte was voor mensen uit de vroege 19e eeuw. De foutieve opvatting over zijn lengte kent meerdere oorzaken. Allereerst verkeerde Napoleon vaak in gezelschap van zijn lijfwachten, die doorgaans werden geselecteerd op hun uitzonderlijk grote lengte, waardoor Napoleon in verhouding tot hen klein leek. Verder is het misverstand terug te voeren op Britse oorlogspropaganda, en een omrekenfout tussen de verschillende metrieke stelsels die Frankrijk en Engeland destijds hanteerden...James Gillray was een Engels schilder, cartoonist en etser vooral berucht om zijn kritische prenten tegen het Frankrijk van Napoleon Bonaparte. De bijnaam ‘Little Boney’ waarmee de Engelsen destijds de Franse keizer betitelden, was van Gillray afkomstig (https://nl.wikipedia.org/wiki/Napoleon_Bonaparte).

Napoleon werd geboren als Napoleone di Buonaparte ... op Corsica .... Zijn ouders waren van adellijke Genuese afkomst. In de jaren voor de Franse Revolutie werd hij op het vasteland van Frankrijk tot artillerieofficier opgeleid. Bonaparte kreeg onder de Eerste Franse Republiek bekendheid. Hij wist de Eerste- en Tweede Coalitie tegen Frankrijk te verslaan. In 1799 pleegde hij een staatsgreep, waarna hij zichzelf als eerste consul installeerde; vijf jaar later riep hij zichzelf in navolging van Karel de Grote tot keizer van Frankrijk uit. In het eerste decennium van de 19e eeuw was het Eerste Franse Keizerrijk onder Napoleon betrokken bij een reeks van conflicten - de Napoleontische oorlogen - waarbij alle Europese grootmachten betrokken waren. Na een serie van overwinningen slaagde Frankrijk er in om een dominante positie in continentaal Europa in te nemen. Bij de handhaving van de Franse invloedssfeer maakte Napoleon gebruik van uitgebreide allianties, waar hij vrienden en familieleden in machtsposities in andere landen benoemde om daar als Franse vazallen te heersen, zijn broer Lodewijk Napoleon in het Koninkrijk Holland is hiervan een voorbeeld. Hij slaagde er echter niet in zijn gezag blijvend aan Europa op te leggen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Napoleon_Bonaparte).

De invloed van de Franse Revolutie en de vervolgens door Napoleon geëxporteerde verworvenheden van de Revolutie op cultuur en bestuur van Europa waren groot en van blijvend belang....Verkeer: in continentaal Europa wordt sinds Napoleon vrijwel overal rechts gereden. Het Europese wegennet werd fors uitgebreid met een reeks verbindingen tussen grote steden die vaak lijnrecht waren. Deze zijn ook nu nog herkenbaar als "route nationale". In Nederland zijn nog altijd, in die tijd aangelegde, wegen bekend als Napoleonsweg.
In het gehele gebied werden dezelfde maten en gewichten zoals de kilo, de meter en de liter ingevoerd; oude lokale maten werden afgeschaft.
Een gestandaardiseerde registratie van geboorten, huwelijken, echtscheidingen en overlijdens werd ingevoerd: de Burgerlijke Stand. Mensen moesten een definitieve spellingswijze van de veelal al bestaande achternaam opgeven. In de meeste streken van Nederland bestonden 'vaste' achternamen soms al sinds de middeleeuwen. Alleen in het noorden van Nederland waren vele namen voor de verplichte registratie nog niet gefixeerd.
Veel (burgerlijke) wetgeving stamt uit deze tijd, zie het artikel over de Code Napoléon.
De maatschappelijke standen werden afgeschaft en hiermee tevens de speciale voorrechten en privileges van de geestelijkheid en de aristocratie. Dezen hadden voortaan dezelfde rechten en plichten als de burgerij.
Veel versnipperde kleine staatjes, vorstendommen en heerlijkheden werden samengevoegd tot grotere overzichtelijke eenheden zoals in het gebied van het aloude Heilige Roomse Rijk waar vele kleine vorstendommen en staatjes bijeen gevoegd werden door het door Napoleon opgelegde Reichsdeputationshauptschluss. Een voorbeeld was de nieuwe Rijnbond. In het gebied van Nederland werd in deze tijd het departement Neder-Maas gevormd: de latere provincie Limburg in het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden. Dit bestond voorheen uit talloze versnipperde gebiedjes en heerlijkheden.
Onderwijs en gezondheidszorg werden beter geregeld en beter toegankelijk gemaakt voor de gewone burgers.
Carrièremogelijkheden voor iedereen in overheidsbestuur en leger (de hogere functies hierin waren voorheen bijna uitsluitend het terrein van de aristocratie) omdat vanaf Napoleon iemands capaciteiten belangrijker werden dan iemands afkomst.
Nadat Napoleon in 1815 was verslagen, werd de door Napoleon "geroofde" kunst teruggeëist door de betreffende landen. Het was een eis van de tweede Vrede van Parijs (1815). Het levenswerk van conservator Vivant Denon van het Musée Napoleon werd alzo tenietgedaan. De teruggekregen kunstwerken werden echter niet langer als de privécollectie beschouwd van een koning of prins maar ondergebracht in openbare musea. Het was het begin van de nationale musea in de meeste Europese landen; in Nederland van het Rijksmuseum Amsterdam (https://nl.wikipedia.org/wiki/Napoleon_Bonaparte).

...Waar zijn eigen macht niet in het geding was kon Napoleon tolerant en een zoon van de Franse Revolutie zijn. Hij emancipeerde onder meer de Joden; van het inschakelen van de Joden voor de Keizerlijke zaak kwam echter weinig terecht en in 1812 beperkte Napoleon hun politieke en economische rechten weer. De Napoleontische Code Pénal maakte een einde aan de vervolging van homoseksuelen. De slavernij werd door Napoleon daarentegen wèl verdedigd, en introduceerde daarom de suikerbiet om minder afhankelijk te zijn van Engeland en de wijze waarop suikerriet op de Caraïbische plantages werd geoogst. Zijn poging om Santo Domingo te heroveren mislukte.
Napoleon gebruikte iedere dag een flesje Eau de Cologne en liet maandelijks een grote partij uit Keulen aanvoeren.
De waardering van de persoon en zijn werk werden door de door Napoleon doelbewust gecreëerde legende gehinderd. Hij heeft zijn bekwaamste generaals stelselmatig belasterd en doodgezwegen. Op Sint-Helena is door de verbannen keizer zes jaar lang hard gewerkt aan een revisie van zijn loopbaan en de legende van de goedbedoelde, populaire staatsman. Alle mislukkingen werden op het conto van anderen geschreven. Door de verwrongen beeldvorming en de halve waarheden waarmee voor- en tegenstanders hun boeken vulden is het moeilijk om een objectief beeld van hem te krijgen....
De veldtocht van Napoleon naar Rusland in 1812 betekende een keerpunt. Zijn Grande Armée werd voor een belangrijk deel vernietigd en hij slaagde er niet in deze in de korte tijd, die hem nog restte, opnieuw op te bouwen. In 1813 versloeg de Zesde Coalitie het leger van Napoleon in de Slag bij Leipzig. Het volgende jaar viel de Coalitie Frankrijk binnen. Napoleon werd tot aftreden gedwongen en verbannen naar het eiland Elba. Minder dan een jaar later slaagde Napoleon er echter in te ontsnappen. Hij wist de macht in Frankrijk weliswaar opnieuw te grijpen, maar in de beslissende Slag bij Waterloo, vlak bij Brussel, in juni 1815 leed hij een nederlaag. Daarna bracht hij de laatste zes jaar van zijn leven in gevangenschap van de Britten op het eiland Sint-Helena door. Een autopsie zou hebben geconcludeerd dat hij stierf aan maagkanker.
...Napoleon vroeg na zijn nederlaag bij Waterloo politiek asiel aan bij de Engelsen. De Engelsen stemden toe, maar waren niet van plan hem in Europa te houden. Drie maanden voor de overgave van Napoleon hadden de geallieerden al besloten op het Congres van Wenen dat Napoleon zou worden verbannen van het continent. Toen Napoleon eenmaal aan de Engelsen overgeleverd was, braken ze hun belofte en werd hij verbannen naar het afgelegen eiland Sint-Helena in de Atlantische Oceaan nabij Zuid-Afrika (https://nl.wikipedia.org/wiki/Napoleon_Bonaparte) (https://elzeluikens.wordpress.com/tag/koning-willem-1-2/).


Naar Napoleon is niet enkel snoep genoemd, maar ook bier:


Napoleon  (7,5%) van Stadsbrouwerij De Helderse Jongen
Dubbel bockbier: vernoemd naar de kleine grote man Bonaparte. Dit bier is krachtig van smaak donker van kleur en heerlijk te combineren in stoofgerechten. Voor de échte bierliefhebber! (www.heldersejongens.nl/onze-bieren/?age-verified=0db3f8b84a)  De drie Helderse jongens (Dave Kleine, Mitchell Gerrits en Tim Ouwens) hebben het plan bedacht om in één van Den Helder's oude forten (Fort Westoever) een eigen brouwerij te beginnen (www.rtvnh.nl/nieuws/155453/napoleon-vloog-over-de-toonbank) (www.ontdekdenhelder.com/tag/napoleon/).

Napoleon (7 of 8 %) is een donker bier van Affligem Brouwerij (Brouwerij De Smedt) (www.belgisch-bier.nl/index.php?page=bierinfo&bier=430) Napoleon is een krachtig bier avn hoge gisting met nagisting op de fles. De rode kleur en de wat zoetige geur en smaak komen het beste tot hun recht in een ruim glas (www.belgenbier.be/bieren/beschrijvingbier.php?idbieren=602). Al zie ik het niet terug op de website van Affligem zelf.


Het Belgische Anthony Martin heeft Waterloobier (zie http://anthonymartin.be/nl/news-events/news/98-waterloo-is-geen-treurig-bier/#). Toch blijft het merkwaardig hoe de Slag bij Waterloo bij velen vooral het beeld van Napoleon oproept. Hoewel hij als verliezer uit de veldslag kwam, bleef hij als mythe overeind. Daarom bracht Brasserie du Marché in 1965 voor de 150ste verjaardag van de veldslag een bier op de markt dat hij “Napoleon” doopte en niet “Wellington”.
Nadat de historische brouwerij in 1971 de deuren sloot, werd ze in het begin van de 21e eeuw overgenomen door gepassioneerde investeerders die de oude recepten van de bieren van de Brasserie du Marché opnieuw lanceerden: de bruine Waterloo, natuurlijk, maar ook de blonde Waterloo  (http://anthonymartin.be/nl/news-events/news/98-waterloo-is-geen-treurig-bier/#).

Birra Napoleon® - Empereur Napoleon®
Brauerei Birra Napoleon
Via Carducci n° 90
57037 Portoferraio (LI) Italien
Ognuna con il suo inconfondibile aroma e sapore, grazie alla cura ed alla passione con cui i "Mastri Birrai" affinano le proprie ricette, dando così vita e corpo ad ogni Birra, per renderla unica ed inconfondibile, avvalendosi delle materie prime più pregiate e con la costante ricerca di raffinatezza ed originalità nei sapori e nei profumi che la Birra deve esprimere, esaltando le proprie caratteristiche anche nella Tavola, accompagnando i piatti dai più semplici a quelli più raffinati, dal semplice spuntino ai piatti più elaborati della nostra Cucina (www.bier-universum.de/datenbank/marken_und_biersuche/detail/beerdb/birra-napoleonR-empereur-napoleonR-1943.html).


In Oostenrijk is een bierzaak (bierhof?) op het adres:
Kagranerplatz 33
Wien, 1220
Österreich
(www.mamilade.at/wien/wien-22/essen/gasthaus-restaurant/bier-freihof-napoleon).

Geschiedenisles
Dan nu even een opfriscursus geschiedenis betreffende het ontstaan van het vaderland.
Op 14 juli 1789 loopt in Parijs een ongeoorloofde samenscholing een tikje uit de hand, wordt de Bastille bestormd, de adel onder de guillotine gelegd en het land op zijn kop gezet. ...De Nationale Vergadering die vanaf dat moment Frankrijk feitelijk regeert, schaft reeds in 1790 alle religieuze ordes af en nationaliseerde het kerkelijke grondbezit om de staatsfinanciën op orde te kunnen brengen. Die revolutionairen hielden niet van kloosters en zo. In tegenstelling tot hun evenknieën in onze huidige tijd, hielden ze waarschijnlijk niet van en pintje. Als de Fransen in 1794 de Oostenrijkers die dan over de Zuidelijke Nederlanden heersen verslaan, wordt wat nu België is bij Frankrijk gevoegd. Ook hier worden alle ordes en broederschappen afgeschaft en moeten alle kloosters, priorijen, abdijen, etc. de deuren sluiten. De bezittingen worden genationaliseerd. Slechts een paar blijven, meestal in de illegaliteit, bestaan. Napoleon houdt het uit tot 1814 en wordt dan verbannen naar Elba (www.twortwat.nl/t-i/1316584788).

De Franse keizer Napoleon Bonaparte verbleef van 4 mei 1814 tot 26 februari 1815 in ballingschap op Elba, nadat hij voor de eerste keer uit de macht gezet was. Hij werd door de geallieerde mogendheden die hem verslagen hadden tot soeverein vorst van dit eiland benoemd en hij mocht een leger van 600 man onder zijn bewind hebben. Hij reorganiseerde het eiland, waardoor de economie sterk verbeterde. Hij liet tussen de twee eerder genoemde vestingen zijn residentie bouwen, het Palazzina dei Mulini, en in San Martino staat de zomerresidentie van Napoleon, een fraaie villa met uitzicht op de stad. Napoleon heeft zijn - luxueuze - verblijf op het eiland als vernederend ervaren; uiteindelijk, na tien maanden ontsnapte hij van het eiland en trok met getrouwen terug naar Frankrijk (https://nl.wikipedia.org/wiki/Elba).

Ondertussen heeft hij zijn broer Lodewijk Napoleon in de gehele Nederlanden nog de achternaam laten invoeren zodat belastingen wat makkelijker te heffen werden. Jaap Havveniks was makkelijker terug te vinden in het bevolkingsregister dan Jaap Janszoon. Daar waren er namelijk een heleboel van.
Maar goed, Napoleon bleek niet voor één gat te vangen of beter gezegd op één eiland vast te houden, en verschijnt in 1815 terug aan het firmament. Samen met een leger van 125.000 man neemt hij het op de geallieerden onder leiding van Wellington. Met Napoleon loopt het niet goed af, hij vindt letterlijk en figuurlijk zijn Waterloo. Permanente exit voor de kleine fransman. Wat volgt is het congres van Wenen in 1815. Hier worden door de geallieerden de grenzen van het tijdperk na Napoleon vastgesteld en ontstaat het Koninkrijk der Nederlanden met de Zuidelijke Nederlanden (het huidige België). Willem Frederik van Oranje Nassau mag het nieuwe koninkrijk leiden en wordt Koning Willem I, ...Maar met de komst van de Nederlanders raakten de monniken van de regen in de drup. Die Noord-Nederlandse Oranjes waren protestant en hielden niet zo van katholieken en hun gewoontes. Een karige wijndrinker vast, die Willem nr.1. Nooit een goede pint leren drinken. Dat noem je nu een gebrekkige opvoeding. ...
België
Willem en consorten deelden de kloosters in drie categorieën; ziekenzorg, onderwijs en beschouwend leven. Vanaf 1818 mocht de laatste categorie geen novicen meer opnemen en eeuwig beloften meer afleggen. Een probleem, want de door onze smaakpapillen zo gewaardeerde Trappisten behoorden nu juist tot deze tot uitsterven gedoemde categorie. Waarschijnlijk deelden onze dan nog zuidelijke landgenoten de ontzetting die je bij deze gedachte bekruipt. In de tweede helft van 1830 gaan ze naar een toneelstuk met de naam: “De Stomme van Portici”  (De opera-uitvoering werd nota bene gegeven ter viering van de 58e verjaardag van koning Willem I.) en raken helemaal van de kook. Ze gaan die betweterige kaaskoppen te lijf en gooien ze de Zuidelijke Nederlanden uit. Van Speyck stribbelt in de Antwerpse haven nog even tegen, maar stemt uiteindelijk met een knallend vuurwerk in met de afscheiding. België is geboren! Biertechnisch gezien een heugelijk feit.....
In Westmalle draalt men vervolgens niet al te lang en begint men in hetzelfde jaar (1836) met de bouw van de eerste brouwerij. Eenmaal klaar werd natuurlijk de vraag actueel wie de roerstok moest gaan hanteren. Ene Albericus Kemp was in een vorig leven brouwersgast en kuiper geweest en ene Bonaventura Hermans was in een vorig leven apotheker en kruidendokter geweest. De eerste was vooral bekend met het werk in de brouwerij, de tweede had naar die tijd gemeten verstand van gezondheidszaken. Bier werd in die dagen vooral als gezondheidsdrank gezien. Saillant detail: beide heren waren Nederlanders. Welnu, de heren sloegen aan het brouwen, bepaald niet zonder succes en de rest is geschiedenis.
Aldus mag gesteld worden dat het ontstaan van de door ons zo gewaardeerde trappistenbieren een aparte geschiedenis kent. Het kloosterleven werd door de Franse Revolutie gedecimeerd en vervolgens kreeg het van Napoleon nog een extra zetje in de verkeerde richting. Willem I doet ook nog een duit in het zakje om het paapse zuiden eens lekker dwars te zitten. Een enkele vasthoudende en strak in de leer zijnde monnik blijft volhouden en heeft zelfs zoveel succes dat hij monniken de ware kloosterleer laat verbreiden. Zo komt België uiteindelijk aan zijn Trappisten en hun bier. Sailliant daarbij is dat de monnik in kwestie, De Lestrange, de consumptie van andere drank dan zuiver water niet toestond. Maar juist aan deze waterminnende en strak in de pij stekende fransman, hebben we te danken dat Trappisten in België terecht komen en zich uiteindelijk gaan bekwamen in de productie van de “gezondheidsdrank” bij uitstek, bier! Dus dankzij Rome en een geheelonthouder zijn wij de biebrouwende kloosterlingen gaan verafgoden (www.twortwat.nl/t-i/1316584788).

Lodewijk Napoleon Bonaparte (Ajaccio, 2 september 1778 – Livorno, 25 juli 1846), bijgenaamd de Lamme Koning en Lodewijk de Goede, was de jongere broer van keizer Napoleon I en de vader van de latere Franse keizer Napoleon III. In 1806 werd hij op last van zijn broer Napoleon koning van Holland. Hij ging een eigen koers varen en kwam zelfs op voor de belangen van het Koninkrijk Holland. Dat leidde tot een conflict met zijn broer. Als gevolg moest hij in 1810 aftreden, waarop het Koninkrijk Holland in zijn geheel werd geannexeerd door Frankrijk.
De koning van Holland maakte zich snel geliefd onder het volk door zijn betrokken optreden bij rampen, waarin hij werd nagevolgd door alle Nederlandse staatshoofden die na hem kwamen.
Lodewijk (Italiaans: Luigi; Frans: Louis) werd in 1778 geboren als zoon van Carlo Maria Buonaparte en Maria Laetitia Ramolino. Hij had drie oudere broers, Jozef, Napoleon en Lucien, een oudere zuster, Elisa, twee jongere zusters, Pauline en Carolina, en een jongere broer, Jérôme.
Na de dood van zijn vader in 1785 werd hij opgevoed door zijn oudere broer Napoleon. Hij kwam in 1791 naar het vasteland van Frankrijk, waar hij Frans leerde; zijn moedertaal was Italiaans. Onder zijn broer streed hij in diens Italiaanse veldtocht en in Egypte. Hierop werd hij bevorderd tot kolonel. Bij Napoleons keizerskroning in 1804 werd hij brigadegeneraal, Maarschalk van Frankrijk en keizerlijk prins.
Napoleon besloot in 1806 een eind te maken aan het Bataafs Gemenebest, omdat hij een sterk gezag wenste in de strategisch gelegen Nederlanden. Hij plaatste daarom zijn jongere broer Lodewijk Napoleon op de troon: door een familielid tot vorst te benoemen kon Napoleon toch invloed uitoefenen. Door het overlijden van stadhouder Willem V op 9 april 1806 stond Napoleon niemand meer in de weg. De zoon van Willem V, erfprins Willem Frederik had, in tegenstelling tot zijn vader, afstand gedaan van zijn rechten in de Nederlanden in ruil voor het vorstendom Fulda. Na een georkestreerd, maar formeel verzoek uit Nederland op 5 juni 1806, werd Lodewijk Napoleon koning van Holland.
Lodewijk Napoleon maakte echter bezwaar tegen de plannen van zijn broer. Omdat hij al jaren kwakkelde met zijn gezondheid – reuma dwong hem regelmatig kuuroorden op te zoeken – was hij niet van plan naar Nederland af te reizen. Ook beviel het hem niet dat zijn broer hem als een ondergeschikte behandelde, die zonder inspraak de keizerlijke orders moest uitvoeren. Napoleon was echter onverbiddelijk, en uiteindelijk schikte Lodewijk zich in zijn lot.
Bij zijn aankomst in Nederland had Lodewijk dus een gezagsprobleem, omdat de Hollanders een vorst kregen opgedrongen. Bovendien werd na eeuwen de Republiek plots voor een monarchie ingeruild, terwijl de patriotten zich juist fel hadden verzet tegen de stadhouderlijke monarchale ambities. Nederland was tot Lodewijks komst een republiek. Een vorst op de Nederlandse troon was in de ogen van de Hollandse patriotten in strijd met alles waar de zuivere republikeinse traditie en de uitgangspunten van de Bataafse Revolutie voor stonden.
Vreemd genoeg was van verzet nauwelijks sprake. Bij Lodewijks intocht in Den Haag waren slechts her en der toeschouwers te bespeuren, die meer uit nieuwsgierigheid dan enthousiasme een blik van de onbekende vorst wilden opvangen. Op enkele pamfletten na, met kritiek op de opgedrongen koning, van de polemiste Mietje Hulshoff, die daarvoor werd opgesloten, bleven protesten en revolutie uit. Apathisch wachtte het gewone volk wat de nieuwe machthebber hen zou brengen.
Al viel het verzet dus mee, de nieuwe vorst nam geen genoegen met de gelatenheid, maar poogde daadwerkelijk de sympathie van het volk te winnen en zijn gezag te rechtvaardigen. Reeds in zijn welkomsttoespraken haastte Lodewijk zich de Hollanders gerust te stellen. Hij mocht dan op Corsica zijn geboren, hij beloofde plechtig het belang van zijn Hollandse onderdanen in het oog te houden.
Lodewijk nam zijn taak zo serieus, dat hij taallessen nam bij de hoogleraar David Jacob van Lennep en bij de schrijver en hofdichter Willem Bilderdijk om het Nederlands onder de knie te krijgen. Maar zoals voor alle Franstaligen ging hem de Nederlandse accentuering niet gemakkelijk af. Zo zou hij zichzelf bij een toespraak in Amsterdam (door de Franse neusklank) konijn van Olland genoemd hebben. De historiciteit van deze gebeurtenis staat echter niet vast.
Direct na zijn aankomst in Holland in juli 1806 pakte Lodewijk de codificatie aan...De koning kreeg van zijn broer, keizer Napoleon, de opdracht om in Nederland de Franse Code civil, het burgerlijk wetboek, in te voeren. Maar dat deed hij niet. Er kwam in 1809 een Wetboek Napoleon, ingerigt voor het Koningrijk Holland, dat weliswaar geïnspireerd was door het Franse voorbeeld, maar veel eigen vaderlandse wetgeving kende. Daarmee toonde Lodewijk Napoleon baas in eigen huis te willen zijn. Hij werd hierin van harte gesteund door de vaderlandse juristen.
Door twee nationale catastrofes kreeg Lodewijk onvoorzien de kans zich opnieuw als volkskoning te profileren. Op een kille wintermiddag in januari 1807 ontplofte een schip volgeladen met buskruit in het centrum van Leiden, de zogenaamde Leidse buskruitramp. De klap was tot in Den Haag te horen. Van het kruitschip werd alleen het anker teruggevonden, in een weide buiten de stad. Lodewijk spoedde zich nog dezelfde dag naar de plaats des onheils, waar hij diep getroffen was door de ravage. Honderden huizen waren van de aardbodem weggevaagd, een hele schoolklas was onder het puin bedolven en tussen de zwartgeblakerde ruïnes trof hij de verdwaasde slachtoffers aan.
De vorst trad doortastend op. Hij zette de koninklijke garde onmiddellijk aan het werk om het puin te ruimen, coördineerde de reddingswerkzaamheden, gaf bakkers in Delft opdracht brood te bakken voor de slachtoffers, ontbood zijn hofchirurg in Leiden en liet Paleis Huis ten Bosch als hospitaal voor de gewonden inrichten. Pas de volgende dag keerde hij terug naar Den Haag. Ook had Lodewijk oog voor de toekomst: hij verbood het vervoer van buskruit door dichtbevolkte plaatsen, richtte een rampenfonds op waarin hij 30.000 gulden stortte en stelde de stad Leiden de komende tien jaren vrij van belasting.
Het volk sloot de vorst meteen in de armen.
Overstromingen in 1809 waren opnieuw aanleiding voor optreden. Hele dorpen werden verzwolgen toen de grote rivieren als gevolg van ijsdammen buiten hun oevers traden, de Betuwe veranderde in een gigantische binnenzee. Zonder een spoor van angst hielp Lodewijk echter eigenhandig mee de dijken met zandzakken te versterken. Hij coördineerde de hulpacties en bezocht afgelegen dorpen in het gebied om de getroffenen een hart onder de riem te steken. Wederom gaf Lodewijk prentenmakers opdracht zijn goede daden te verbeelden – op de beroemdste gravure spreekt de vorst op een smalle dijk enkele ontredderde dorpsbewoners moed in, het water klotsend om zijn voeten.
Napoleon raakte intussen steeds ontevredener over het beleid van zijn broer. Hij verweet Lodewijk de Nederlandse belangen telkens te laten prevaleren boven de Franse. Alhoewel hij de meeste bevelen van zijn broer uitvoerde, zoals het sluiten van de havens voor Engelse schepen in 1808, nam Lodewijk het inderdaad steeds vaker op voor de Hollandse belangen....In november 1809 vertrok Lodewijk op last van zijn broer naar Parijs,.. Lodewijk suggereerde Amsterdam te verdedigen, maar Dumonceau en De Winter waren tegen dat plan. Toen begreep hij dat zijn zaak verloren was, en trad op 1 juli af ten gunste van zijn zoontje Napoleon Lodewijk (met een aantal ministers als regent, want Hortense was opnieuw Amsterdam ontvlucht). In de nacht van 2/3 juli vertrok Lodewijk uit Haarlem en vestigde zich in het Oostenrijkse Graz. Het koninkrijk Holland werd op 9 juli 1810 per decreet (van Rambouillet) ingelijfd bij het Franse keizerrijk (https://nl.wikipedia.org/wiki/Lodewijk_Napoleon_Bonaparte).

Lodewijk Napoleon Bonaparte was tweehonderd jaar geleden, om precies te zijn op 3 mei 1809,[in Roosendaal, een] 4760 inwoners tellende dorp, dat al weken in de ban was van zijn komst. Roosendaal werd op die gedenkwaardige dag tot een echte stad verheven...Arnulfus 1809 komt er op de etiketten, speciaal gebrouwen in het kader van de viering van 200 jaar stadsrechten en is verkrijgbaar vanaf 3 mei....Stichting Cerevisiam Bibat [laat het] in Waalwijk ...brouwen bij Sjef Groothuis van brouwerij 3 Horne (www.arnulfusbieren.nl/wordpress/).

In 1809 werden ook Ootmarsum en Assen tot stad verheven, waardoor er in Assen een café-restaurant genoemd is als 1809 Lodewijk Napoleon (www.lodewijknapoleon.nl/over-1809-lodewijk-napoleon/).

Weinigen weten het, maar het had begin 1814 zo maar anders kunnen uitpakken in het ‘bevrijde’ Nederland. De veronderstelling dat prins Willem van Oranje-Nassau zonder problemen, vragen en twijfels onze nieuwe vorst zou worden was in de eerste maanden van het nieuwe jaar niet zonder meer een uitgemaakte zaak.
Er wordt mij tijdens het huidige herdenkingscircus Nederland tweehonderd jaar Koninkrijk der Nederlanden nog steeds te snel voorbij gegaan aan dat cruciale moment – begin januari, februari 1814 – uit onze vaderlandse geschiedenis. Ik weet het: als dan is geen geschiedenis, maar wel het bespreken van een mogelijk ander scenario waard. Ook al omdat hierdoor andere gevoelens aan het licht worden gebracht. Wat is het geval?...Ook al hadden de jaren 1806-1810 veel weg van een zigzagkoers van Nederland in het door de Fransen overheerste (West)-Europa, het smaakte velen naar meer....Deze Lodewijk nu, waaraan velen een goede herinnering hadden, richtte zich halverwege januari 1814 via een manifest tot de bevrijde Nederlanders om hem opnieuw tot hun Koning te kronen. In genoemd manifest kondigde hij alvast aan alle ambtenaren in hun ambt te zullen aanhouden, mits ze zich ordentelijk zouden gedragen tijdens deze warrige maanden van overgang. Ook zinspeelde Lodewijk op een hernieuwd voortzetten van de jaren van zijn eerder koningschap. Het was immers velen bevallen met hem als hun vorst? ...Enkel zijn timing was ronduit belabberd. ...Niemand zat dan ook op het moment dat Lodewijk ons dus een aanzoek deed te wachten op nieuwe moeilijkheden met een eventueel intussen weer oppermachtig geworden Keizer aller Fransen. Ook al werd het Lodewijk-manifest niet getracteerd op hoongelach, het parool werd: geen gedoe. Alles zo kalm mogelijk als maar kon afwikkelen. En dat was al moeilijk genoeg. Het manifest, bekend gemaakt in de eerste plaats aan de Gelderlanders en vervolgens aan alle Nederlanders, heeft daarom uiteindelijk slechts de status ‘kennisgeving’ gekregen (https://elzeluikens.wordpress.com/2014/02/17/lodewijk-napoleon-versus-souverein-vorst-willem-i/)

Toen Nederland 200 jaar monarchie vierde, heb ik ook niks over Lodewijk konijn van 'Ollande gehoord, eigenlijk, maar goed dit blog is geen Blauw Bloed blog, maar een bierblog. Eens zien of er bier te vinden is op http://corsica.startpagina.nl/

Corsica.startpagina.nl is de officiële Nederlandse Startpagina over Corsica, het grootste Franse eiland in de Middellandse zee. Corsica kent twee grote steden, namelijk Bastia en Ajaccio (http://corsica.startpagina.nl/).

Ik vind Corsa Lager Brewed by Cervecería Corsa S.A., Santa Cruz de la Sierra, Santa Cruz, Bolivia
Style: Zwickel/Keller/Landbier (www.ratebeer.com/beer/corsa-lager/266039/). Wacht even dat is geen Frans bier, maar een Boliviaans bier??

Driven by the desire to return home, Armelle and Dominique, who is a native of Pietraserena, a small village of 76 inhabitants located in the canton of Bustanico, began thinking about developing a promising project in corse-ile-de-beaute" Corsica.
During the summer of 1992, while attending a concert of “I Muvrin" (a famous Corsican group) in Corte, they felt like drinking a Corsican beer.  But it hadn’t been invented yet.
“Claiming not only to make beer in Corsica, but to make a Corsican beer!”: the idea was preposterous (www.brasseriepietra.corsica/, www.maisondelacorse.fr/?page_id=270). De brouwerij is virtueel te bezoeken. Route de La Marana – 20600 FURIANI – France.

L´art de la brasserie regarde en arrière sur la Corse en une courte histoire, car seulement en 1995, on commençait par la production de la première bière corse, la Pietra. Cette bière brune est brassée avec des châtaignes. Entre-temps, elle s´est bien établie sur l´ile et est à avoir pratiquement dans chaque local (www.paradisu.info/manger-et-boire-boissons.html).
Bière Pietra
Bière brassée selon des méthodes traditionnelles et artisanales, à partir de malts sélectionnés et de farine de châtaignes corses (www.corsica-colis.com/bieres-de-corse_45_.html?choix_tva=fr). Créée en 1996, la bière a d'abord été brassée en Belgique avant d'être intégralement fabriquée en Corse dans le petit village de Pietraserena qui lui a donné son nom (www.jedecouvrelafrance.com/f-2812.haute-corse-pietra.html).  ...in 1995, begon met de productie van de eerste Corsicaanse bier, Pietra. Het donker bier wordt gebrouwen met kastanjes (www.paradisu.info/manger-et-boire-boissons.html).


Pietra, the Corsican chestnut beer
Beer of the land and nature
PIETRA is a specialty beer, of low fermentation.
Using traditional methods it is brewed from selected malts and Corsican chestnut flour.
The chestnuts used come from the most beautiful and highest chestnut grove in Europe, located in the Castagniccia, at an altitude of over 1,000 meters.
Every autumn the fruit is hand-picked, transported down the hill on donkeys and sorted by hand.  This guarantees flour of a very high quality, from a totally natural environment, flour having the Organic label.
Highly fermentable, chestnut flour has an excellent impact on the quality of the head and gives beer its beautiful coloring.  Mixed into the malt during the mashing process, the chestnut flour is a prime ingredient and not just a flavoring.
This recipe, unique in the world, gives PIETRA its conflicting taste accentuating a lingering subtle bitterness (www.brasseriepietra.corsica/en/bieres/pietra/).



Pietra Rossa, la bière s'offre une robe rouge
La brasserie Pietra continue d’innover. Après la Colomba, la Serena, la Bionda et une bière di Natale, c’est la Pietra Rossa qui mousse avec des arômes de cerises, de framboises et de mûres (www.corsematin.com/article/culture-et-loisirs/pietra-rossa-la-biere-soffre-une-robe-rouge.1489871.html): La Pietra brouwerij blijft innoveren. Na Colomba, de Serena, de Bionda di Natale en bier, dit is de Pietra Rossa schuim met aroma's van kersen, frambozen en bramen.
In de saga van Pietra, Armelle en Dominique Sialelli voortdurend innoveren. Het moet gezegd worden dat er tussen het testen van bier met kastanje, 1992-1996 tot het heden, de brouwerij is gegroeid. ...Onlangs heeft het echtpaar ging naar Sialelli "rood": begrijpen dat niets hen kan stoppen. Dus bedacht ze een feestelijke en lekker bier, Pietra Rossa. ....Ze nam[en] de naam van Rossa "voor zijn paarse kleur, de rode bessen die het zijn smaak, genereus en stoutmoedig karakter" uit te leggen zijn 'ouders', Dominique en Armelle Sialelli, ook zeer gedurfd. Voor hun Pietra is fijn op smaak gebracht met kersen en frambozen, met een vleugje van de BlackBerry: "Haar jurk is een diep rood, is bekroond met een diepe, dichte schuim". Aantekeningen van kersen, frambozen en een hint van vers geplukte bramen, zoals bier 6,5% alcohol, een subtiele zoetzure en verfrissende balans (www.corsematin.com/article/culture-et-loisirs/pietra-rossa-la-biere-soffre-une-robe-rouge.1489871.html).

Colomba est une nouvelle de Prosper Mérimée , parue le 1er juillet 1840 dans la Revue des deux Mondes puis publiée en volume en 1840 chez Magen et Comon.
Colomba a pour thème la vendetta1, guerre privée de vengeance entre familles qui se « faisaient elles-mêmes justice », et dans le cadre de laquelle la famille dont un membre avait été offensé se devait d’exercer sa vengeance contre la famille de l’offenseur (https://fr.wikipedia.org/wiki/Colomba_(nouvelle)). Cette nouvelle de Prosper Mérimée (1803-1870) a été publiée à Paris dans la Revue des Deux Mondes en juillet 1840.
Inspecteur des Monuments historiques, Prosper Mérimée s'était rendu en 1839 en Corse pour une mission archéologique (www.alalettre.com/merimee-oeuvres-colomba.php).

Dit verhaal gaat over een eer(?)wraak van Colomba della Rebbia die haar vader vermoord zag worden, door iemand die aan justitie wist te ontkomen. Het zou zijn gebasseerd op een vendetta op Corsica. Volgens mij is het in 2008 verfilmd?

Prosper Mérimée (Parijs, 28 september 1803 - Cannes, 23 september 1870) was een Frans auteur, historicus en archeoloog. Een van zijn novellen vormt de basis voor de opera Carmen....Carmen is ongetwijfeld de succesvolste novelle van Mérimée. Georges Bizet baseerde zich op het verhaal voor zijn opera Carmen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Prosper_M%C3%A9rim%C3%A9e).



Colomba
The white beer that takes to the ‘maquis’ (Corscian scrub)
A very Corsican name for a white beer with original, captivating flavors.
Colomba is brewed from barley and wheat. It has a 5% alcohol content.
Unfiltered and bottom-fermented, COLOMBA has a cloudy look due to the presence of yeast but it gets its unique taste and aroma from the heart of Corsica’s scrub land.
Its secret: arbutus, myrtle, juniper…and other aromatic species, a subtle and delicate mixture prepared in a huge tea ball and infused in the hop vat while the wort is cooking.
This decoction releases flavors never before tasted and gives Colomba a very specific personality, a real bouquet of pleasure to taste and smell. Its exclusive recipe has been acclaimed by experts.




SERENA
SERENA is a 100% malt lager.
Light with its 5% alcohol content, SERENA has a beautiful golden color, a clear, light, long-lasting head, a very fine bitterness and is a great thirst-quencher.
It is brewed using a low fermentation process which produces the most subtle beer with a refined character. It contains all the qualities of a craft beer, and great care is taken in its production (www.brasseriepietra.corsica/en/bieres/serena/).

Une nouvelle bière Corse a fait son apparition sur le marché, enfin VA faire son apparition car son lancement est prévu pour le printemps prochain! (http://thebeerlantern.com/nouvelle-biere-corse-qui-va-faire-son-apparition/) We wisten dat de Pietra of Colomba, maar Serena en tenslotte Ribella, en veel van onze vrienden hebben verzonnen Corsicanen ons: The Hood Biera Corsa! (http://thebeerlantern.com/nouvelle-biere-corse-qui-va-faire-son-apparition/)

De naam verwijst misschien wel naar de gelijknamige ondergrondse groep:

La Cagoule (The Cowl, press nickname coined by the Action Française nationalist Maurice Pujo), officially called Comité secret d'action révolutionnaire (Secret Committee of Revolutionary Action), was a French fascist-leaning and anti-communist group that used violence to promote its activities from 1935 to 1937.
It developed to overthrow the French Third Republic, led by the Popular Front government, an alliance of left-wing groups. La Cagoule was founded by Eugène Deloncle. Among others, the founder of the cosmetics company L'Oréal, Eugène Schueller, bankrolled the clandestine movement.
...
The Cagoule was infiltrated by the French police. On November 15, 1937, Marx Dormoy, Minister of the Interior (and the top officer of law enforcement), denounced their plot and ordered wide arrests of members. The French police seized 2 tons of high explosives, several anti-tank or anti-aircraft guns, 500 machine guns, 65 submachine guns, 134 rifles and 17 sawed-off shotguns.
...At the outbreak of World War II, the French government released imprisoned cagoulards to fight in the French Army. Some entered the Milice,..(https://en.wikipedia.org/wiki/La_Cagoule) The Milice française (French Militia), generally called the Milice (French pronunciation: ​[milis]), was a paramilitary force created on January 30, 1943 by the Vichy regime (with German aid) to help fight against the French Resistance during World War II (https://en.wikipedia.org/wiki/Milice).

On connaissait déjà la Cagole, cette bière blonde à la sympathique étiquette made in Marseille. De la Cagole à la Cagoule, il n’y avait qu’une lettre, que David Anania et sa bande de copains artistes, écrivains, cinéastes, n’ont pas hésité à ajouter. "Tout est parti d’une boutade lors d’une soirée thématique que nous avions organisée au resto", explique le patron d’Il Topolino, la table italo-corse de la Capelette (10e arrondissement de Marseille).
Une vanne autour de la Cagoule, le nom que pourrait porter une bière corse, et le projet était lancé. "On a mis un an pour tout mettre en place, en réfléchissant mûrement le logo, qui doit être un clin d’œil qui ne froisse personne", poursuit le patron, fier de pouvoir annoncer que "la Cagoule, brassée en Corse, sera commercialisée en avril dans la région et sur l’île, puis en décembre, dans toute la France."
Mieux, la marque qui promeut la qualité des saveurs corses, sera ensuite déclinée en jus de fruits 100% pressés sur l’île de Beauté (www.laprovence.com/actu/leco-en-direct/2708923/biere-apres-la-cagole-voila-la-cagoule.html) (www.happybeertime.com/blog/2014/01/17/la-cagoule-une-nouvelle-biere-corse/). Het bier wordt misschien niet gebrouwen op Corsica, maar heeft er wel een binding mee, op de een of andere reden.

Op een leuke woordspeling, een mooie snook, The Hood, nieuw bier gebrouwen in Corsica werd geboren....Direct Matin Provence kopte "The Hood tuimelt" en presenteerde de nieuwe bier Corsica geboren uit een grote misleiding. Zoals zo vaak zal je me vertellen. Inderdaad, David Anania maker bier is de baas van een klein Italiaans-Corsicaanse restaurant noemde het Topolino.
De vraag is of deze kap nogal ludieke naam is ernstiger dan zijn tegenhanger La Cagole. Sterker nog, het lijkt verrassend dat het een pizzeria in Marseille baas die op een begint Corsicaanse brouwerij. Drie oplossingen mogelijk lijkt:
Dit laatste brouwerij zou niet dat inspireerde de naam van de Cagole ...
Dit bier wordt gebrouwen door een andere brouwerij Corsica (Colomba, Serena, Ribella ...)
Het restaurant eigenaar is manager van de brouwerij en heeft een brouwer ingehuurd
Als men verwijst naar Direct Matin dit bier zou worden gebrouwen in   Corsica:
Hoe dan ook, ik hou van het label en het logo van het nieuwe bier toepasselijke naam. Ik denk dat ze toonden een zelfspot mooie aangenomen via de link tussen de motorkap en Corsica (www.happybeertime.com/blog/2014/01/17/la-cagoule-une-nouvelle-biere-corse/).

Geen idee wat een motorkap te maken heeft met Corsica, maar dat is nu eenmaal het nadeel van taal. Er zit soms een extra laag in de taal. Die voor hen die het begrijpen poëtisch en diepzinnig kunnen maken, om die taalbarrière te kunnen overbruggen zijn dan jaren nodig om de taal te leren beheersen... Nou daar heb ik voor dit blog geen tijd voor. C'est ne pas un blog du language....

C'est un blog pour biere et brasserries:

Brasserie Ribella
Domaine MAESTRACCI
(http://yves.bou.pagesperso-orange.fr/brasseries/ribella.htm)
Domaine Pastricciola 20253 PATRIMONIO
(http://bierestory.fr/brasseries/brasserie-ribella.html)
Bière artisanale bio Corse brassée à Patrimonio
Site en construction
La bière Ribella met le terroir corse en bouteille
Pierre-François Maestracci développe depuis 2009 à Patrimonio une activité de brasseur traditionnel.
(www.corsenetinfos.corsica/La-biere-Ribella-met-le-terroir-corse-en-bouteille_a8235.html)
Situé au cœur de Patrimonio en Corse, Pierre-François nous invite à découvrir l’univers de la célèbre brasserie Ribella (www.vandb.fr/ribella-biere-aux-aromes-corses/).
De Ribella, "rebel" in het Frans, is een bier geproduceerd door hem, met inachtneming van een aantal criteria van de biologische landbouw. Het produceert ook vijf rassen van aromatische hop en bitterhop verkrijgbaar in verschillende smaken, altijd met respect voor een 100% natuurlijke omgeving. Tot slot, ontdek het bier hazelnoot bio Cervione met zijn karamel kleur en de zuurgraad, het is gedronken in de zomer, en de frisse natuurlijk! (www.vandb.fr/ribella-biere-aux-aromes-corses/) (http://biere.bbfr.net/t7500-brasserie-ribella). Zie hier een filmpje van/over de brouwerij.


Wat is het pictogram dat op uw flessen verschijnt?
- Dit is het schild van Athena godin van de oorlog en de schoonheid die het embleem van de Ribella. Zoals u kunt zien, zijn onze instellingen doordrenkt van mythologie, tussen de Minotaurus, een monster met het menselijk lichaam en het hoofd stier die Koning Minos bouwde de Labyrint en Medusa Gorgon hoofd gehuld in slangen symboliseert harmonie en de juiste maatregel.
...
De Minotaur is een vlees bar waar u kunt genieten van originele Corsicaanse bieren als een manier om volledig biologische productie. Het bier gaat goed met vlees, het is een zeer goede combinatie van smaak, maar ook omdat onze lokale bieren en ons vlees zijn lokale. Wat ons interesseert is om te blijven consistent in onze producten tijdens het mengen invloeden het culinaire niveau tussen Corsicaanse gerechten en gerechten revisited dus hamburgers (http://www.corsenetinfos.corsica/La-biere-Ribella-met-le-terroir-corse-en-bouteille_a8235.html).

Medousa (Oudgrieks: Μέδουσα) of Medusa (gelatiniseerd) is een monsterlijke chtonische figuur uit de Griekse mythologie. Zij is de dochter van Phorcys en Ceto en is de bekendste van de drie Gorgonen.
Medusa had ooit een bijzondere schoonheid. Ze woonde echter, tot haar verdriet, in een land waar nooit de zon scheen. Medusa smeekte Athena haar te laten vertrekken naar zonnige streken. Athena stond dit niet toe, waarna Medusa Athena toevoegde dat de mensen anders haar en niet meer Athena om haar schoonheid zouden prijzen.
In een andere versie van de mythe zou Medusa de toorn van Athena hebben gewekt door in Athena's tempel de liefde met Poseidon te bedrijven. De woedende Athena nam wraak door Medusa's mooie haar in een nest kronkelende slangen te veranderen. Verder zou eenieder die Medusa in het gelaat keek, ter plaatse verstenen. Sindsdien zou het haar taak zijn zo veel mogelijk mensen te doen verstenen.
Uiteindelijk wordt ze gedood en onthoofd door de held Perseus, die hierbij onder meer door Athena geholpen werd. Uit haar bloed werden (als gevolg van een eerdere liefde met Poseidon) het gevleugelde paard Pegasus en de reus Chrysaor geboren. Uiteindelijk werd haar hoofd door Perseus aan Athena geschonken, die het op haar schild plaatste om vijanden mee te kunnen verstenen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Medusa_(mythologie)).

Medusa heeft al meer bieren geïnspireerd:





Medusa is ook inspiratie voor het Amerikaanse Medusa Brewing: Medusa Brewing Co. was founded in August of 2013 with one goal in mind: Create exquisite beer, and a unique destination in which to serve it (www.kickstarter.com/projects/1101943817/medusa-brewing-company-brewery-and-taproom).


Maar goed, even terug naar Frankrijk. Wist je overigens dat Amerikanen echt niet zo homfoob en xenofoob zijn als de media je willen doen geloven, maar ze de Fransen wel schijnen te haten? Geen idee waarom...


Filitosa is een van de meest spectaculaire archeologische vindplaatsen op Corsica. De site is gelegen bovenop een rotsachtige heuvel, uitkijkend over de Taravo vallei. Uit opgravingen blijkt dat deze plek al in het vroege Neolithicum werd bewoond, zo’n 8000 jaar geleden (http://zonnigzuidfrankrijk.nl/corsica/bezienswaardigheden/filitosa/). Filitosa... is een prehistorisch centrum waar meer dan 4000 jaar oude Menhirs staan. Ze zijn bijzonder en anders dan de Menhirs in Bretagne. Velen zijn namelijk voorzien van beeldhouwwerk die mensen en wapens voorstellen. De omgeving zelf is ook markant. De tijd heeft er stil gestaan. Ook dit gebied behoort tot het Unesco Werelderfgoed (www.frankrijkvakantieland.nl/regio/08_corsica/08_corsica.html). Filitosa is een archeologische vindplaats in de gemeente Sollacaro in het zuiden van Corsica, die bewoond was van het einde van het neolithicum tot de Romeinse tijd. Het is enige plek op het eiland waar megalitische menhir-standbeelden en Torreaanse torens samen voorkomen.
In 1946 ontdekte Charles-Antoine Cesari archeologische resten op zijn land in het dal van de rivier Taravo. Acht jaar later leidde Roger Grosjean de eerste systematische opgravingen. Dit onderzoek bracht resten aan het licht uit verschillende periodes: de nieuwe steentijd (vanaf 6000 v. Chr.), het megalitische tijdperk (3500 tot 1600 v. Chr.), het Torreaanse tijdperk (1600 tot 800 v. Chr.) en de Romeinse tijd (https://nl.wikipedia.org/wiki/Filitosa). In 1946 werd de site ontdekt door Charles-Antoine Cesari, eigenaar van het land waar Filitosa zich bevindt. Evenals bij Cucuruzzu, ontfermde archeoloog Roger Grosjean zich over het archeologisch onderzoek, dat startte in 1954. Gedurende het archeologisch onderzoek zijn er pijlpunten en potscherven gevonden welke gedateerd zijn op 3300 jaar voor Christus. ...De site van Filisota kan bereikt worden via een weg door een oude olijvengaard. Het eerste monument dat te zien is, is een overhangende rots en de omliggende muur. Vervolgens komt de bezoeker bij het centrale monument. Dit centrale monument kan gezien worden als het startpunt voor uw bezoek aan Filitosa. Doordat Filitosa zich bovenop een rotsachtige heuvel bevindt, heeft u vanaf de site een prachtig uitzicht (http://zonnigzuidfrankrijk.nl/corsica/
bezienswaardigheden/filitosa/).

Brasserie De La Prehistoire
Petite Restauration
Sollacaro
Filitosa
20140 Sollacaro
(www.lacorsedesorigines.com/Restaurants/BRASSERIE-DE-LA-PREHISTOIRE)

Elle est située près de la réception et bénéficie d'un accès direct sur le site. Avec ses baies vitrées donnant sur le musée d'une part, et le hameau de Filitosa d'autre part, elle a la particularité d'allier modernité, avec ses lignes pures, et authenticité, dans ses tonalités grises comme la pierre. Elle permet de servir boissons et collations toute la journée, à l'intérieur (salle climatisée) comme à l'extérieur (terrasse spacieuse et ensoleillée) (http://filitosa.fr/fr/brasserie.html).

Maar deze locatie staat bekend om salades en niet om bier. Dus het zal wel geen brouwerij zijn....

Sartène is een van de grotere plaatsen in het zuidwesten van Corsica. Het ligt iets meer dan 10 kilometer bij de kust vandaan en biedt een goed onderhouden historisch centrum...Naar Corsicaanse begrippen is Sartène een jonge stad. Het werd gesticht in 1507 door de Genuese overheersers om meer controle over dit deel van het eiland te krijgen. Samen met het iets verderop gelegen Propriano groeide het vervolgens uit tot de belangrijkste stad in de regio. Waar Propriano het moet hebben van de haven en de stranden, is Sartène juist populair door het schilderachtige straatbeeld. (www.corsicavakantieinfo.nl/sartene/).

With its grey granite houses, secretive dead-end alleys and sombre, introspective air, Sartène has long been said to encapsulate Corsica’s rugged spirit (French novelist Prosper Mérimée dubbed it the ‘most Corsican of Corsican towns’). There’s no doubt that Sartène feels a long way from the glitter of the Corsican coast; the hillside houses are endearingly ramshackle, the streets are shady and scruffy, and life still crawls along at a traditional tilt. It will offer a much more convincing glimpse of how life was once lived in rural Corsica than do any of the island’s more well-heeled towns (www.lonelyplanet.com/france/corsica/sartene-sarte).

Sartène (Corsicaans: Sartè) is een gemeente [op Corsica]. Prosper Mérimée noemde haar de "meest Corsicaanse stad van Corsica". De stad ligt in een gebied vol prehistorische ruïnes en heeft een geschiedenis van vendettas, die plaatsvonden in de 19e eeuw...Sommige onderzoekers beweren dat Sartène, net als Sardinië, van Sardes zou stammen, een stad in Klein-Azië (https://nl.wikipedia.org/wiki/Sart%C3%A8ne).

Sartène is een leuk middeleeuws stadje met smalle straatjes. Op het zuidelijkste puntje van het eiland (en ook van Frankrijk) ligt Bonifacio. Dit stadje heeft een mooie haven en het uitzicht is hier zo mooi dat menigeen van mening is dat je in Bonifacio het mooiste uitzicht van de Middellandse Zee hebt (www.frankrijkvakantieland.nl/regio/08_corsica/08_corsica.html).

Brasserie Piazza Porta
13 pl Porta, 20100, Sartène, Corse, France
Ajoutez les horaires d'ouverture de Brasserie Piazza Porta pour que les autres clients sachent quand venir (www.tripadvisor.fr/Restaurant_Review-g644100-d2279281-Reviews-Brasserie_Piazza_Porta-Sartene_Corse_du_Sud_Corsica.html). Ook deze

(www.lacavesartenaise.lesite.pro/, www.lacavesartenaise.lesite.pro/r14_pietra-biera-corsa)

Lutina Ambria
Brassee En Castagniccio
Bière de Garde 6.5% ABV
(https://untappd.com/b/brassee-en-castagniccio-lutina-ambria/414781)


Paisolu Di Lutina
Bière artisanale aromatisée au cédrat - Produits de la région
Accueil : De janvier à mai : 9h-12h et 14h-18h.
De juin à septembre : 10h30-12h30 et 17h-20h
Groupes sur réservation.
Territoire : Casinca - Castagniccia - Costa Verde
Catégorie : Autres ...
Folelli - RN 198
20213 Penta di Casinca
(www.gustidicorsica.com/fr/9-7/producteur/paisolu-di-lutina.html)

Wacht even...Voor de goede orde. Sartène is gelegen aan de Zuidelijke zijde van het eiland Corsica. De brouwerij Paisolu Di Lutina is gelegen aan de Noordelijke kant van het eiland, de  Noordoostelijke kant, aan de weg N198 ten Zuiden van het Centre controlé technique Dekra.

Partez à la découverte de l'Ile de Beauté !
Brassée en Castagniccia, région montagneuse surplombant la mer Méditerranée, sa couleur et ses arômes sont le fruit de l'assemblage de Malts pils et ambrés, associés aux écorces de Cédrat, agrume emblématique et endémique de la Corse. Bière de Garde de Fermentation Haute, naturellement pétillante et non pasteurisée. A déguster avec modération entre 8° et 10° (http://biere.bbfr.net/t10319-brasserie-lutina).


Brasserie Lutina
Dans une région où la bière n’était encore pas il y a quelques années une habitude de consommation, Lutina a su s’imposer doucement sur le marché de la bière artisanale. Grâce à ses boissons fermentées selon la méthode des moines trappistes, la brasserie de Castagniccia prend de l’ampleur et se positionne aujourd’hui en leader sur le marché artisanal de la micro-brasserie en Corse (http://biere.bbfr.net/t10319-brasserie-lutina). En dit is natuurlijk het dorp Lutina, 700 meter boven de zeespiegel, de kleine zakelijke bronnen zijn water. Gebrouwen in een methode van gisting in de fles, wordt het product weinig gefilterd om de smaak te behouden (http://biere.bbfr.net/t10319-brasserie-lutina). De brouwerij bestaat sinds 2012 als mijn Frans goed genoeg is (of eerlijk gezegd, als als het Frans van Google Translate goed genoeg is)

Paisolu Di Lutina
Craft beer flavoured with citron - Regional products
Visits : January to May, 9am-12pm and 2pm-6pm ?June to September: 10.30am to 12.30pm and 5pm to 8pm
Groups by reservation.
Regions : Casinca - Castagniccia - Costa Verde
Folelli - RN 198
20213 Penta di Casinca
Handcrafted, original and "fattu in Corsica!"
A golden and bubbly addition to Corsica’s drinks repertoire! Its name is Lutina, it’s Corsican and the result of a union between an oenologist and a beer lover... you guessed it, Lutina is a beer. It owes its name to a hamlet of the little village of Poggio Marinacciu, overlooking the sea, perched at a height of seven hundred metres .
The beer is handcrafted in open vats, and scrupulously follows the traditional methods of Trappist monks! What’s different about it? The water used to brew it (coming straight down from the village) and the good thinking of its inventors in mixing golden pils malts with citron peel. A decidedly original beer, amber, long in the mouth... with very fine bubbles and very white foam.
A beer for connoisseurs to taste or to give as a present – in any case, one not to be missed! This product is somewhat exclusive, and it has been warmly received by professional chefs.
It can be bought directly from the brewery, where the welcome is friendly and the master of the property will enthusiastically tell you all about their "Lutinas" - the Ambria and the last born, the Viuletta. He will also offer to throw a selection of fine, but little-known Corsican products into the bargain.
NB: enjoy responsibly between 8° and 10°C.
(www.gustidicorsica.com/en/9-7/producteur/paisolu-di-lutina.html)



1735 is een bier gebrouwen en gebotteld in Corsica door de brouwerij Lutina. Lichtgewicht, dit is een bovengistend pils, natuurlijk sprankelende en ongepasteuriseerde. Drink ijs! 1735 viert het jaar van de eerste Corsica grondwet van de onafhankelijkheid van het eiland te verkondigen. Het is synoniem met vrijheid, onafhankelijkheid en het delen in verwijzing naar de waarden die de Corsica karakteriseren. Dit is hoe de makers van deze drank definiëren hun nieuwe product (http://biere.bbfr.net/t10319-brasserie-lutina).

???
Volgens mij is 1755 en niet 1735 het jaar van de Corsicaanse grondwet!?

Van de 13e tot de 18e eeuw was Corsica bezit van de machtige Italiaanse Republiek Genua. De Corsicanen kwamen rond 1730 echter in opstand en in 1735 besloot de Consulta van Corti (parlement) dat de Heilige Maria Koningin van Corsica zou worden. Luigi Giafferi, Ghjacintu Paoli en Andria Ceccaldi werden tot Kapitein van de Natie gekozen. De advocaat Costa begon met het schrijven van een grondwet (https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_Corsica).
(www.scholieren.com/werkstuk/24088)
In Januari 1735, komt de Cunsulta d’ Orezza met de eerste Proclamatie voor de Onafhankelijkheid. Een project om een constitutie voor te bereiden wordt opgezet, de uitvoerende macht wordt toevertrouwd aan de 3 chefs van het Royaume de Corse: Hyacinte Paoli, Luigi Giafferi en Andréa Ceccaldi (www.corsica-prikbord.nl/onderwerp.php?p=16310).

Dus toch! 1735 is het jaar van de eerste onafhankelijkheidsverklaring.

In 1736 werd Theodor von Neuhoff uit Duitsland koning Tiadoru van Corsica. Hij bleef echter maar acht maanden aan de macht. Genua wilde Corsica echter houden. Ghjacintu Paoli probeerde daarom hulp te vinden in Europa, maar kreeg die niet. Hij leefde in ballingschap in Napels, en stierf in 1756 in Londen.
In 1755, ondanks de Franse en Oostenrijkse hulp, heeft Genua alleen controle over de presidii: Bastia, San Fiurenzu, Calvi en Bonifacio. Dat jaar wordt Pasquale Paoli, zoon van Ghjacintu Paoli, vriend van Rousseau, James Boswell en Voltaire, als kapitein van de Natie gekozen. Hij maakt een democratische grondwet en wordt in heel Europa beroemd: uit ieder pieve wordt er een afgevaardigde gekozen voor de Consulta. Dat parlement kiest dan de Kapitein van de Natie (Capu Ginarale di Statu). Corte wordt de hoofdstad. Paoli opent onder andere een universiteit, en laat zijn eigen munt (a zecca) maken. Corsica krijgt zijn vlag en zijn hymne: Dio Vi Salvi Regina. Het land heeft Nederlandse en Engelse steun.
Genua roept Frankrijk te hulp, dat troepen stuurt. Eerst worden ze verslagen door de legers van Paoli (slagveld van Borgo, 6 oktober 1768). Genua kan zijn schulden aan Frankrijk niet inlossen en geeft het eiland in pand (Verdrag van Versailles (1768). In 1769 (geboortejaar van Napoleon Bonaparte) neemt Frankrijk de havens en de vestingen van het eiland onder controle.
Het land wordt tot aan de Franse Revolutie beschouwd als persoonlijk bezit van de koning en bestuurd als een zelfstandige Franse provincie. Pasquale Paoli, inmiddels conservatief geworden, wordt verdreven door de broers van Napoleon. Het werd de tijd van de vendetta's die schrijvers als Prosper Mérimée inspireerden en die het beeld van het eiland nog steeds beheersen.
In 1811 werd Corsica één departement van Frankrijk met Ajaccio als hoofdstad. De Franse taal werd ingevoerd en het Corsicaans verdween naar de achtergrond (https://nl.wikipedia.org/wiki/Geschiedenis_van_Corsica).
(www.scholieren.com/werkstuk/24088)

Dus toch...

Onafhankelijkheidsoorlog 1729-1769.
Deze oorlog, die ook wel de Veertigjarige Oorlog wordt genoemd, begon in 1729 met een opstand tegen Genua in de streek rondom Corte. Het volk sloot zich er direct bij aan, de notabelen volgden later pas.
In het klooster van Orezza (bij Piedicroce in de Castagniccia), dat in deze oorlog de haard van weerstand was tegen de Genuese bezetter en later ook tegen de Franse troepen, kwamen vele opstandelingen bijeen op 20 april 1731. Twintig vertegenwoordigers van de Corsicaanse geestelijkheid bestudeerden er de vraag die het geweten van de mensen bezighield : is opstand tegen het wettige gezag van Genua wel in overeenstemming met de christelijke moraal ? Een meerderheid van de geestelijkheid ontsloeg de Corsicanen van hun belofte van trouw aan Genua en verklaarde het dragen van wapens ‘rechtvaardig en heilig’.
Ceccaldi en Giafferi werden als leiders gekozen. Toen men op Corsica vernam dat in Genua een Corsicaans soldaat was onthoofd nadat hij enkele bespotters van zijn vriend had gedood, laaide het vuur op. De Genuezen op het eiland werden met messen en bijlen aangevallen. Genua kreeg hulp van keizer Karel VI van oostenrijk, die tegen betaling troepen stuurde onder aanvoering van Wachtendonck. Toen Wachtendonck geen overwinning kon forceren omdat er Corsicanen van het vasteland te hulp snelden, sloot hij 1732 vrede te Corte. Genua nam echter enkel Corsicaanse leiders gevangen, zodat de strijd opnieuw uitbrak.
In 1735 werd een grondwet opgesteld en de onafhankelijkheid uitgeroepen, onder leiding van het driemanschap Ceccaldi, Giafferi en Hyacinthe Paoli. Zij stelden hun eiland onder de bescherming van Maria, wier afbeelding in het vaandel werd opgenomen. Ondertussen stuurde Genua een groot leger naar het eiland. ...
 Op 12 maart 1736 kwam in Aléria een schip aan onder Engelse vlag, met aan boord kanonnen, geweren, munitie, schoenen en graan. Op de loopplank verscheen een deftig heer, baron Theodor von Neuhoff, uitgerust met pistolen en een sabel, gekleed in een vuurrode mantel, gele schoenen en een hoed met veren.
Theodor was in 1695 in Westfalen geboren als zoon van een kapitein in het leger van de bisschop van Münster. In een duel doodde hij een medeminnaar en vluchtte naar Nederland. Toen volgde een grillige reeks functies, hij deed dienst als officier in Algiers en was er tolk bij de bey (titel van de vorsten van Tunis); hij trouwde met een hofdame van de Spaanse koningin, maar verliet haar met medeneming van haar juwelen ; hij werd Oostenrijks gezant in Florence. Toen kwam hij in Livorno in contact met Corsicaanse ballingen, aan wie hij beloofde Corsica te helpen als hij koning van het eiland kon worden. Zo zeilde hij naar Corsica met het schip dat hij in Tunis had laten laden.
Op 15 april 1736 liet deze mysterieuze figuur zich in het klooster van Alesani (Castagniccia) tot koning van Corsica laten uitroepen : koning Théodore I. De nieuwbakken koning benoemde Giafferi en Hyacinthe Paoli tot zijn ministers. Hij richtte een echte hofhouding in, deelde eretitels uit en liet koperen ketels omsmelten en tot munten slaan met daarop TR (Theodorus Rex).
Om aan geld te komen, richtte hij de Orde van de bevrijding op ; wie als lid ingeschreven wilde worden, moest duizend dukaten betalen. Hij bouwde een wapenfabriekje, breidde de zoutpannen uit en nodigde joodse handelaars uit zich op Corsica te vestigen om de economie wat op te vijzelen. Het mocht allemaal niet baten. De Corsicaanse legeraanvoerders hadden geen vertrouwen in de koning ; steeds nijpender was het gebrek aan geld. Genua lachte om Theodorus Rex : TR, zeiden ze, dat is Tutto rame (allemaal koper) of Tutti rebelli (allemaal rebellen).
Na zeven maanden koningschap moest Theodor von Neuhoff zich op 11 november 1736 in Solenzara inschepen. Hij verbleef daarna in verscheidene Europese steden, ook in Amsterdam. Hij werd er gegijzeld op last van zijn schuldeisers maar hij wist te ontsnappen. Een poging om naar Corsica terug te keren, mislukte echter. Na veel omzwervingen kwam hij in Londen terecht, waar hij na een ellendig leven in 1756 overleed.
In 1738 en in 1747 greep Frankrijk na een verzoek aan Genua in om de orde op Corsica te herstellen, maar zonder veel resultaat. In 1751 kwamen de Corsicanen bijeen in het klooster van Orezza. Ze stelden een nieuwe grondwet op en benoemden als hun leider (Général de la nation) de arts Jean-Pierre Gaffori. In 1753 werd Gaffori verraden door zijn eigen broer ; hij vond de dood in een hinderlaag van de Genuezen. ....
In 1755 werd Pascal Paoli benoemd tot leider van het onafhankelijke Corsica met Corte als hoofdstad. Hij ontwierp een democratische grondwet volgens de beginselen van de volkssoevereiniteit en de scheiding van de drie staatsmachten.
Paoli stichtte in Corte volksscholen en een universiteit. Hij liet koperen en zilveren munten slaan, hervormde de rechtspraak en het leger, liet moerassen droogleggen en stimuleerde landbouw, handel en nijverheid. Ook legde hij de haven van Ile-Rousse aan ter beconcurrering van die van Calvi, dat in handen van Genua was. Het eerste boek dat van de persen van de door Paoli gestichte drukkerij rolde, droeg als titel : Rechtvaardiging van de opstand van Corsica.
Verbeten was de strijd die Paoli met de zijnen tegen Genua bleef voeren, een guerilla vanuit de maquis (ondoordringbaar struikgewas).
...
Pascal Paoli werd op 6 april 1725 geboren te Morosaglia als jongste zoon van de reeds enkele malen vermelde Hyacinthe Paoli. Toen hij veertien jaar oud was, volgde hij zijn vader in ballingschap naar Napels, waar hij de universiteit bezocht. Hij sprak en schreef Frans, Engels, Italiaans en Latijn. Pascal was een knappe jongeman : slank, blond, met keurige manieren, welsprekend en met een heldere stem. Hij trad in dienst van de hertog van Farnese, maar na de moord op Gaffori vroegen de Corsicaanse vrijheidsstrijders om de terugkeer van Paoli naar Corsica. In 1755 ging de dertigjarige officier in Aléria aan land en begon met de reorganisatie van het onafhankelijke Corsica. Hij weigerde met Genua te onderhandelen, waarna Genua zich ten slotte tot Frankrijk wendde. Op 15 mei 1768 verkocht Genua bij het Verdrag van Versailles zijn rechten op Corsica aan Frankrijk, zonder overleg met Paoli. Deze riep toen het volk op tot een algemene opstand : ‘Ze verhandelen ons als een kudde schapen !’. 
...
Paoli versloeg het Franse leger bij Borgo, ten zuiden van Bastia, maar Frankrijk voerde nieuwe troepen aan. Paoli bood koning Lodewijk XV van Frankrijk de soevereinitiet over Corsica aan, met behoud van de eigen grondwet. Frankrijk weigerde en de strijd werd voortgezet, tot het Corsicaanse leger op 8 mei 1769 in Ponte-Nuovo, ten noordoosten van Ponte-Leccia, werd overwonnen. Dat was het einde van de onafhankelijkheid, het begin van Corsica als een Franse provincie. Op 15 augustus 1769 werd Napoleon in Ajaccio geboren, de latere keizer der Fransen. Op het nippertje was hij dus nog een Fransman.
Paoli trok zich met de rest van het leger terug op Corte, maar hij moest de strijd staken omdat vele soldaten naar Frankrijk overliepen. In het geheim verliet Paoli zijn geliefde eiland. Hij ontmoette keizer Frans Jozef van Oostenrijk, reisde door Duitsland en Holland ; hij werd uitgenodigd door de Engelse koning en kwam op 19 september 1769 in Londen aan, waar hij enthousiast werd ontvangen door koning George III.
....
Na 1769 beijverde Frankrijk zich om op Corsica de orde te herstellen, het eiland weer te bevolken en de economie te ontwikkelen. In 1789, na het uitbreken van de Franse Revolutie, kondigde Frankrijk amnestie voor de Corsicaanse ballingen af en Paoli keerde in 1790, na twintig jaar ballingschap, via Parijs naar zijn eiland terug.
In Macinaggio (Cap Corse) zette hij voet aan wal, viel op de knieën en kuste zijn geboortegrond. Groot was de blijdschap van het volk en in optocht trok men naar Bastia. Paoli kreeg een leidende positie, maar hij voelde duidelijk dat na 1769 de mensen op Corsica waren veranderd. Zijn ideaal was nu een onafhankelijk Corsica, maar verbonden met de Franse kroon. Dat ideaal werd onmogelijk te verwezenlijken toen in 1793 koning Lodewijk XVI werd onthoofd en de leiders van de Franse Revolutie steeds wreder optraden.
In 1792 mislukte een Franse expeditie tegen Sardinië ; Paoli werd ervoor verantwoordelijk gesteld, van zijn militaire functies ontheven en buiten de wet geplaatst. Paoli bewapende echter het volk en deed een beroep op de Engelse koning om het ‘onafhankelijke Corsica’ te helpen. De Engelse vloot bezettte enkele havens van het eiland ; Paoli veroverde Zuid-Corsica op Frankrijk ; een vergadering in Corte bood in 1794 de soevereiniteit over het eiland aan de Engelse koning George III aan. Tot Paoli’s verbazing en die van zijn landgenoten benoemde koning George niet Paoli, maar ene Sir Gilbert Elliot tot onderkoning van het eiland. Deze was dat niet voor lange tijd, want reeds in 1796 vertrokken de Engelsen. Het omliggende vasteland raakte steeds meer in handen van de Fransen, omdat de legers van Napoleon oprukten door Italië. De Engelsen dreigden geïsoleerd te raken. In 1796 vertrokken ze, niet tot groot verdriet van de Corsicanen.
Paoli, die het niet kon vinden met Elliot, was in oktober 1795 door de koning naar Engeland ontboden. Daarmee begon zijn tweede ballingschap. Op 5 februari 1807 stierf de 82-jarige Paoli in Londen en werd daar begraven. In 1887 werden de stoffelijke resten van de vader des vaderlands overgebracht naar zijn geboortehuis in Morosaglia (www.collegenet.nl/studiemateriaal/frames_verslagen.php?verslag_id=12756&site=).

Wow, dat geeft toch even stof tot nadenken.. Napoleon een van de grote leiders van Europa, was bijna onafhankelijk Corsicaan geweest en daarmee geen rol in de Franse politiek gehad. Had Frankrijk niet de moeite genomen om dat eiland toe te eigenen had hun Staatsgreep van 9 november 1799 heel anders kunnen aflopen...


Corsica is een Frans eiland, maar er zijn meer Franse eilanden, zoals direct aan de kust van Bretagne, maar ook verder weg zoals het bekende Frans Polynesië. Zijn er daar ook bieren?


Ile de Bréhat
Tien minuten per boot vanaf de Bretonse noordkust, net boven Paimpol, ligt Bréhat, een archipel van één groot eiland en meer dan 90 kleinere rotseilandjes. Hun kusten zijn grillig maar de begroeiing is paradijselijk, dankzij de warme golfstroom van de Atlantische Oceaan (www.frankrijk.nl/2015/04/de-mooiste-eilanden-van-frankrijk/).

Ile d’Ouessant
Het einde van het land, dat is de letterlijke betekenis van de naam van het departement Finistère (finis terrae). Maar eigenlijk houdt Frankrijk pas op na Ouessant, dat 20 kilometer verderop in de Atlantische Oceaan ligt. Een ruig eiland omringd door scherpe riffen, woeste stromingen en veel wind. De huizen zijn er daarom laag, hebben dikke muren en kleine raampjes en staan altijd met de achterzijde naar het noorden. Zoals te zien in Laimpaul, het grootste dorp van het eiland. Omdat de mannen van het eiland traditioneel in de zeevaart werkten en dus maanden achtereen van huis waren, maken de vrouwen al eeuwenlang de dienst uit op Ouessant. Zij verbouwden het land en zij vroegen de mannen ten huwelijk. Denk Wuthering Heights voor de natuur van dit eiland dat grotendeels uit heidelandschap bestaat (zomers prachtig paars en geel!) en uit uitgestrekte weilanden, met lage stenen muurtjes waarachter de grappige dwergschapen van het eiland schuilen voor de wind  (www.frankrijk.nl/2015/04/de-mooiste-eilanden-van-frankrijk/).

Belle-Ile-en-Mer
Belle-Ile-en-Mer verenigt natuurkenmerken uit heel Bretagne. Het ruigst is de westkust, waar de beroemde puntrotsen uit de zee omhoogkomen. Deze Aiguilles de Port-Coton zijn al vaak vastgelegd, onder meer door Monet die ze wel 36 keer schilderde. Ook op dit Bretonse eiland groeien mediterrane bloemen, zoals mimosa, orchideeën, camelia en oleander. Le Palais, de grootste plaats van het eiland, heeft een mooie 17e-eeuwse citadel en charmante aflopende straatjes vol winkels en restaurants (www.frankrijk.nl/2015/04/de-mooiste-eilanden-van-frankrijk/).

Houat & Hoëdic
Vlak bij Belle-Ile-en-Mer liggen Houat en Hoëdic, twee kleine eilanden met spectaculaire zandstranden en glashelder water. Je vindt er pittoreske haventjes en ruig duinlandschap, waar wilde jasmijn, anjers en een zeldzame leliesoort groeien (www.frankrijk.nl/2015/04/de-mooiste-eilanden-van-frankrijk/).

Porquerolles
Aan de andere kant van Frankrijk, in de warme Middellandse Zee, liggen Porquerolles en Port-Cros. Eilanden met dichtbegroeid binnenland en een bruinrode rotskust, die aan het einde van de dag een gouden gloed krijgt, vandaar hun bijnaam Iles d’Or. Porquerolles is het meest ‘extroverte’ van de twee, met 10 hotels, 20 restaurants en een paar honderd huizen – wit en roze gepleisterd, overgroeid met bougainville of roze oleander. Midden in het enige dorp staat een geel-wit kerkje aan een ongeplaveid plein met grote eucalyptusbomen,waar in de schaduw pétanque gespeeld wordt. De rest van het eiland bestaat uit weelderige natuur: glooiend in het noorden en met metershoge kliffen aan de zuidkust. Het water rond Porquerolles is kristalhelder, zodat je al vanaf de veerboot veel van het onderwaterleven kunt zien (www.frankrijk.nl/2015/04/de-mooiste-eilanden-van-frankrijk/).
Porquerolles is de grootste van de drie Îles d'Hyères; een exclusieve plek voor de rich & famous bij de Franse Rivièra. U kunt er een leuke dagtrip naar toe maken. Naturisten en liefhebbers van het testen van raketten, kunnen beter voor het naburige Île du Levant kiezen (www.skyscanner.nl/nieuws/10-geheime-europese-eilanden).

Tahiti
Tahiti, vroeger Otaheite genoemd, is een eiland in de Stille Zuidzee. Het behoort samen met de eilanden Moorea en Bora Bora tot Frans-Polynesië, een grote eilandengroep van 118 eilanden die gelegen is tussen Australië en Zuid-Amerika. Veel van deze eilanden hebben een vulkanische oorsprong.
Tahiti heeft een gevarieerd landschap; naast schilderachtige stranden zijn er bergen en junglegebieden. Tahiti is onder andere bekend geworden omdat de Franse schilder Paul Gauguin er een aantal jaren heeft gewoond en gewerkt. De hoofdstad van Tahiti is Papeete (https://nl.wikipedia.org/wiki/Tahiti).

Alhoewel Europese ontdekkingsreizigers al ruim 250 jaar door de Pacific voeren, werden de eilanden van Frans-Polynesië pas in 1767 door Engelse kapitein Wallis ontdekt. De Tahitianen bleken vriendelijke bewoners te zijn - zij kenden geen kannibalisme, iets dat al heel uitzonderlijk was voor het gebied in die tijd. In ruil voor spijkers bleken de lokale vrouwen zich massaal aan de bemanning aan te bieden voor de liefde. Ook bij de bezoeken van latere ontdekkingsreizigers als de Bougainville (1768), Cook (1769) en Bligh (1788) was dit een gebruikelijk ritueel.
James Cook kwam eigenlijk naar Tahiti voor een astrologische waarneming (het passeren van de planeet Venus voor de zon langs) en verbleef daarbij drie maanden op het eiland. De wetenschappers, die op de reis waren meegekomen, bestudeerden in de tussentijd het eiland en haar bewoners, hetgeen de grootste hoeveelheid informatie opleverde over de Polynesiërs tot dan toe. Cook keerde, na dit eerste bezoek, op zijn latere ontdekkingsreizen nog twee maal terug naar Tahiti.
...
De reis van de Engelse kapitein William Bligh met de Bounty was erop gericht om zaden en jonge planten van de broodboom uit Tahiti mee te nemen naar de Engelse kolonies in het Caraibisch gebied. De reis begon met veel tegenslag. Tevergeefs werd geprobeerd om vanuit Europa Kaap Hoorn te ronden op weg naar de Pacific. Pas na een maand van storm en ontbering besloot Bligh de reis voort te zetten via Kaap de Goede Hoop en Australië. Bligh en z'n bemanning verbleven een half jaar op Tahiti, waarbij de bemanning zeer gehecht raakte aan de Polynesische manier van leven. Kapitein Bligh moest diverse malen optreden, toen er zaken uit de hand dreigden te lopen.
Drie weken nadat koers werd gezet voor de terugtocht ging bij Tonga een deel van de bemanning over tot muiterij. Kapitein Bligh en enkele getrouwe bemanningsleden werden in een sloep van boord gezet, met minimaal proviand, water en instrumenten in de overtuiging van de muiters dat ze ergens in de Pacific zouden omkomen. Bligh en een groot deel van z'n getrouwen overleefden echter op wonderbaarlijke wijze de tocht. Hij werd bij Fiji achterna gezeten door kannibalen en doorstond enkele stormen en kwam na 41 dagen uiteindelijk aan op Timor, in Nederlands-Indië.
De muiters waren ondertussen met de Bounty op zoek naar een veilig toevluchtsoord. Ze vestigden zich korte tijd op het eiland Tubuai in de Austral-groep, maar kregen ruzie met de lokale bewoners. Ze voeren terug naar Tahiti om vrouwen, dieren en proviand mee te nemen en vestigden zich uiteindelijk op het eiland Pitcairn, een eiland dat ze op de heenreis hadden waargenomen en nog niet op de zeekaarten stond (www.pacificislandtravel.nl/frans-polynesie/algemene-informatie-frans-polynesie.asp#geschiedenis).

The island was part of the Kingdom of Tahiti until its annexation by France in 1880, when it was proclaimed a colony of France. It was not until 1946 that the indigenous Tahitians were legally authorised to be French citizens. French is the only official language although the Tahitian language (Reo Tahiti) is widely spoken.
Tahiti is the highest and largest island in French Polynesia lying close to Moorea island. It is located 4,400 km (2,734 mi) south of Hawaii, 7,900 km (4,909 mi) from Chile and 5,700 km (3,542 mi) from Australia.
...The first European to have visited Tahiti according to existing records was lieutenant Samuel Wallis, who was circumnavigating the globe in HMS Dolphin, and landed on 17 June 1767...
In 1903, the Établissements Français d’Océanie (French Establishments in Oceania) were created, which collected together Tahiti, the other Society Islands, the Austral Islands, the Marquesas Islands and the Tuamotu Archipelago.
In 1946, Tahiti and the whole of French Polynesia became an overseas territory (Territoire d'outre-mer). Tahitians were granted French citizenship, a right that had been campaigned for by nationalist leader Pouvanaa a Oopa for many years. In 2003, French Polynesia's status was changed to that of an overseas collectivity (Collectivité d'outre-mer) and in 2004 it was declared an overseas country (pays d'outre-mer or POM) (https://en.wikipedia.org/wiki/Tahiti).


When in Rome you do as the Romans do… So when you’re in Tahiti, you drink Hinano (www.tailgatingideas.com/beer-review-hinano/).


let’s review Hinano.
Appearance: Hinano is a light golden beer that when poured into my Hinano glass is very similar to a domestic light beer. It has a light white head to it that settles quickly.
Smell: The smell is light and crisp with not distinct aroma characteristic other than grain.
Taste: Very light in flavor with a crispness that would fool you into thinking you were drinking a domestic light if you didn’t know the difference. Hinano has little in the area of aftertaste either which makes it easy drinking especially on a hot day.
Alcohol: 5% which makes it at or above average.
Availability: Hinano is brewed in Tahiti but is available just about anywhere (www.tailgatingideas.com/beer-review-hinano/).
(http://trinkprotokoll.at/ein-bier-fuer-stilbewusste-surfer-das-hinano-aus-papeetetahiti/)


Launched in 2001, the www.hinano.com website was one of the first websites created in French Polynesia (www.hinano.com/category/actualites-en/?lang=en).  In march 2011, Hinano becomes part of the first global social network: Facebook. In doing so, the brand confirms its interest in the web and its determination to get closer to its local, as well as international fans (www.hinano.com/category/actualites-en/?lang=en). Naast facebook hebben ze ook een ouderwetse kalender:



For its 100-year anniversary, Brasserie de Tahiti has launched a new beer, Hinano Gold. To celebrate, the famous vahine is dressed in black and gold colours for a truly elegant design (www.hinano.com/nouveau-hinano-gold-la-nouvelle-biere/?lang=en). Bijzonder is wel dat in de tijdlijn bij 2004/2005 vermeld staat:  Hinano's 50-year anniversary

Brasserie de Tahiti bestaat echter 100 jaar:

Het was dan ook: First food processing company in French Polynesia (www.brasseriedetahiti.com/en/the-company/introduction/).
1914 The founding of “ Brasserie de Tahiti” and launch of the first beer made industrially in French Polynesia: L’Aorai.
1937 “Brasserie de Tahiti” becomes the property of the Martin’s group companies
...
 1991 Moving the brewery of Notre Dame to the Punaruu and opening the new brewery.
 2005 Celebrating 50 years of the Hinano beer (www.brasseriedetahiti.com/en/the-company/history/#)

La Brasserie de Tahiti (Heineken)
P.O. Box 597
Papeete, Tahiti, French Polynesia
(www.ratebeer.com/brewer/1284/sort/0/)


Hinano, Tahiti’s national beer, was born in the heart of the South Pacific and has a great deal of history and culture behind it. It was first created in 1955 and launched during the Heiva I Tahiti in July (then known as the Tiurai festival). Since this year’s Heiva I Tahiti is going on right now, we thought we’d crack open a beer with you and share the story behind the Hinano we all know and love.
It was created in 1955 and launched by Yves Martin during the island’s annual festival, Heiva I Tahiti. Soon after, it achieved international recognition and expanded its distribution to China in 1960, Japan in 1991, and France in 1992.
Today, Hinano is known for being a deluxe lager with a light, golden color and a slightly bitter taste. It’s made with 5.0% alcohol content and brewed at a highly advanced production site in the Punaruu Valley of Tahiti, Brasserie de Tahiti. This advanced technology guarantees its quality; and Hinano was even awarded with a Gold Medal at the Luxembourg International Beer Awards in Brussels in 1993 (http://blog.tahiti.com/2012/07/05/the-history-of-hinano/).


The art on Hinano’s label was first designed in 1953 by a Swedish artist named Pierre Heyman. It featured the now-famous vahine (Tahitian for “woman” or “girl”) and was initially engraved on each glass bottle. A few years later, the symbol was adapted by Pierre Pothier and printed on the first paper label in 1957.
Since then, this iconic logo has gone through a number of slight modifications, but the basic design has remained the same since its inception. The latest update was in 2005, marking the 50th anniversary of the beer. In addition, the labels or cans themselves often change for special events. Over the years, Hinano has released a range of collector bottles and cans, including designs for the Heiva I Tahiti — the event responsible for first launching the brand (http://blog.tahiti.com/2012/07/05/the-history-of-hinano/).

1955
Pierre Pothier designs the first label inspired by Heyman’s Vahine. Behind the Vahine, a motu (small island) and a starry background appear.
1962
First modification of the label: the stars disappear and the motu is restyled. The Vahine undergoes the main changes: her face gets longer and her chest fuller. She only has 4 toes from now on.
1989/1990
Further modification of the label: mandatory text is added, as well as an English translation.
2006
New label: stars are added above the motu, the blue background turns midnight blue and the stars and motu turn silver (www.hinano.com/histoire-de-la-marque/?lang=en).

Hinano is actually the name of a white, tropical flower that comes from the male Pandanus plant. Indigenous to the South Pacific, this palm-like tree has a very distinctive appearance because of its thick, spreading roots that are visible above the soil. The leaves of the plant are frequently woven into items such as hats and baskets; but most notably, they are used to construct the roofs of most overwater bungalows in the region.
In addition, Hinano is one of the most popular first names used in French Polynesia. When Yves Martin was seeking a name for his beer, he wanted a Polynesian word that was easy to say in most common languages (i.e. Tahitian, French and English), so he opted for the name Hinano.
The Song
Hinano even has a theme song dedicated to the brand. “Oe Hinano,” which originated in 1955 when the beer first launched, boasts the lyrics: “Hinano, Hinano, it’s the beer we need.”  The song was composed by Yves Roche and originally performed by Alain Mottel (http://blog.tahiti.com/2012/07/05/the-history-of-hinano/).

2001
All the production activities and packaging of beers, soft drinks, fruit juices and Premium water are consolidated on the Punaruu site (www.hinano.com/histoire-de-la-marque/?lang=en).


On the industrial site of the Punaruu, “Brasserie de Tahiti” is producing and bottling beers, soft drinks, fruit juices and Premium water of Tahiti (www.brasseriedetahiti.com/en/our-activities/production/). “Brasserie de Tahiti” owns its local brands like the HINANO beer and EAU ROYALE spring water.
Furthermore, the company owns licenses to produce and sell international brands like COCA-COLA, SCHWEPPES and ORANGINA, and also a license to brew the HEINEKEN beer (www.brasseriedetahiti.com/en/the-company/introduction/).


Some Tahitian Phrases
Hello (general greeting)Ia Orana (yo-rah-nah)
Do you want a drink?Hina'aro oe e inu? (hee-nah-ah-roh oh-ay ay ee-noo)
Beer                                        Pia
(www.tahiti-explorer.com/frames/bora-index.html)

Tahiti’s local brewery has been testing a beer made from Uru taking advantage of the breadfruit that grows in abundance throughout the country (www.bora-bora-insider.com/bora-bora/uru-breadfruit-beer.html). Culture is an essential component of tourism; the uru or breadfruit tree central to authentic Polynesian culinary culture.
Uru Beer – Pia Uru – is now produced & available in Tahiti.
Uru Beer – the quality & taste have received glowing reports – a beer, well ‘which tastes exactly like a beer should taste’, with a golden colour & a crisp, refreshing taste.
Tahiti is not the only one to have embarked on the adventure of Uru Beer. A beer made from breadfruit & roasted papaya seeds called ‘Liquid Breadfruit’is currently manufactured & sold in Hawaii; a beer ‘right up there’ at 8%!
A Samoan beer producer too is set to launch a beer made from ulu (as the fruit is known there). The aim is to initially service the local market but the sights are set on the international demand for boutique beers amongst an increasingly more health conscious market-place – Uru Beer is, after all, gluten-free & low in calories.
The Uru Beer project in Samoa has been actively under way since 2006. A local brewer found whilst studying for his brewing qualifications that he could replace 12% of imported malt (barley) with breadfruit. By 2013 this figure had been increased to 20%. Once again supply is the area of concern in Samoa – the required volume of production is readily available but there is a need to ‘tie in’ producers.
Here in Tahiti the Uru Beer project has been taken up by the Service du Developpement Rural (SDR), the body charged with the responsibility in matters ‘rural’, which has reportedly started training more than 150 breadfruit growers in the production of uru flour, a key ingredient in the production of uru beer & of course uru bread (www.bora-bora-insider.com/bora-bora/uru-breadfruit-beer.html).
An interesting entry in the market & on balance a good effort. The bubbles are more akin to a soda than a beer, the head needs froth (not bubbles). The taste is too light & lacks bite. If drinkers are to be weaned off their existing beer preferences more refinement is required to render the difference in taste less dramatic (www.bora-bora-insider.com/bora-bora/uru-breadfruit-beer.html).

(http://movingtahiti.com/a-table/pia-uru-un-moment-de-fraicheur-100-local/)

Bora Bora
Bora Bora is een atol gelegen in de Stille Oceaan tussen Australië en Zuid-Amerika. Het eiland behoort samen met onder andere Tahiti en Moorea tot Frans-Polynesië en ligt zo'n 260 kilometer ten noordwesten van de hoofdstad Papeete. Het eiland bestaat uit een uitgedoofde vulkaan, de 727 meter hoge Mount Otemanu, en een door een rif omgeven lagune.
Het atol werd waarschijnlijk in de 4e eeuw door Polynesiërs gekoloniseerd. Hoewel Bora Bora al in 1722 werd ontdekt door de Nederlander Jacob Roggeveen, duurde het tot 1777 voordat James Cook als eerste Europeaan voet aan wal zette. In 1842 werd Bora Bora een Frans protectoraat.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vestigde de Verenigde Staten er een basis. .... De basis werd ...op 2 juni 1946 opgeheven. Maar veel Amerikanen hadden het er zo naar hun zin dat ze weigerden te vertrekken. Sommigen zijn uiteindelijk met harde hand van het eiland verwijderd (https://nl.wikipedia.org/wiki/Bora_Bora).

Bora Bora moet je trouwens niet verwarren met het Afghaanse Tora Bora, waar voorheen een vermeende Talibanbasis zou zijn vernietigd.

Bora Bora - Unquestionably the most mythical of the Pacific islands remains the island of all dreams.
ush tropical slopes and valleys blossom with hibiscus, while palm-covered motu circle the lagoon like a delicate necklace. Perfect white-sand beaches give way to emerald waters where impossibly colored fish animate the coral gardens. So much has been written about Bora Bora, and yet it is hard to find the right words to describe the magic that emanates from this island.
Seen from the air, Bora Bora has been compared to that of "a tiny emerald in a setting of turquoise, encircled by a sheltering necklace of sparkling pearls".
The airport, built by the US forces in 1942, is located on a palm fringed motu about 20 minutes by boat from the main village of Vaitape. Some other remnant of the US presence are 2 large cannons hidden in the lush hills overlooking the lagoon.
The view of Bora Bora from the airport is truly breathtaking, and as you travel across the spectacular lagoon you will soon understand why it is the main area of attraction for most visitors.
Bora Bora itself is rather small, and can be circled by car in about an hour.
Most of the temples (Marae) having been destroyed during the last century by the English missionaries, and unfortunately there is little archeological remnants left (www.tahiti-explorer.com/frames/bora-index.html).
Moruroa
Moruroa (Mururoa, Mururura), in de geschiedenis ook bekend als Aopuni is een atol dat behoort tot de Tuamotueilanden die weer deel uitmaken van Frans-Polynesië. Het is 28 km lang en 11 km breed en heeft een landoppervlak van 15 km². Het ligt zo'n 1250 km ten zuidoosten van Tahiti.
Moruroa is in het verleden bewoond geweest. De eerste melding van het atol werd gemaakt in 1767 door de Britse ontdekkingsreiziger Philip Carteret, net nadat hij Pitcairn had ontdekt. Hij noemde het Bishop of Osnaburgh Island. In 1792 zonk de walvisvaarder Matilda in de buurt van Moruroa. De opvarenden overleefden een tijd op het atol (https://nl.wikipedia.org/wiki/Moruroa).

Pitcairn werd in 1767 ontdekt en genoemd naar de toen vijftienjarige matroos die het ontdekte, Robert Pitcairn (https://nl.wikipedia.org/wiki/Pitcairn_(eiland)).

The first recorded European to visit this atoll was Commander Philip Carteret on HMS Swallow in 1767, just a few days after he had discovered Pitcairn Island. Carteret named Mururoa "Bishop of Osnaburgh Island". In 1792, the British whaler Matilda was wrecked here, and it became known as Matilda's Rocks. Frederick William Beechey visited it in 1826 (https://en.wikipedia.org/wiki/Moruroa)

Het atol is sinds 1962 militair terrein van Frankrijk. Het is daarom verboden om het atol of de lagune te betreden. De doorgangen in het rif zijn om deze reden afgesloten. Schepen en vliegtuigen die binnen een straal van 30 kilometer komen zijn verplicht zich via de radio te melden.
Op de eilanden zijn een landingsbaan en een paar opslagbunkers te vinden.
Nucleaire tests
Tussen 1966 en 1996 zijn binnen de lagune door de Franse krijgsmacht veelvuldig kernproeven uitgevoerd. Dit waren 41 bovengrondse en 174 ondergrondse tests. Tegen deze proeven werd veel geprotesteerd, onder andere door Greenpeace, met de Rainbow Warrior die later door de Franse geheime dienst in Auckland is opgeblazen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Moruroa).

...just before midnight on the evening of 10 July, two explosions ripped through the hull of the Greenpeace flagship Rainbow Warrior, which was moored at Marsden Wharf in Auckland.
A Portuguese crew member, Fernando Pereira, was killed in the explosions. The Rainbow Warrior had been involved in protests over French nuclear testing in the Pacific. French Secret Service (DGSE) agents were sent to prevent it leaving for another protest campaign at Mururoa Atoll.
Two DGSE officers, Dominique Prieur and Alain Mafart, were arrested on 24 July. Both were charged with murder, pleaded guilty to manslaughter and were sentenced to 10 years’ imprisonment. The case was a source of considerable embarrassment to the French government. While the attack was on an international organisation rather than New Zealand itself, most New Zealanders did not make such a distinction. The fact that it was committed on New Zealand territory by a supposed friend produced a sense of outrage and a serious deterioration in relations between New Zealand and France...Almost a year after the bombing, on 8 July 1986, United Nations Secretary-General Javier Perez de Cuellar announced, in a binding decision, that New Zealand would receive an apology and compensation of $13 million from France...In what was seen as the final insult, both prisoners were released early. Alain Marfart returned to France because of ‘illness’ in 1987, while Dominique Prieur was repatriated in May 1988 because she was pregnant. Both were decorated and promoted upon their return home. (www.nzhistory.net.nz/politics/nuclear-free-new-zealand/rainbow-warrior).




After the Second World War the United States, along with its French and British allies, frequently tested nuclear weapons in the Pacific region. In the 1950s New Zealand military personnel observed British and American nuclear tests in Australia, the Pacific and Nevada, and vessels of the Royal New Zealand Navy served as weather ships for British tests in the Indian Ocean. In 1963 the British, American and Soviet governments agreed to ban atmospheric tests. New Zealand also signed this treaty – but India, China and France were among those countries which did not.
New Zealand was involved in ongoing protest over French nuclear testing from the mid-1960s, when France began testing nuclear weapons in French Polynesia. Mururoa (or Moruroa) Atoll became the focal point for both the tests and opposition to them. Greenpeace vessels sailed into the test site in 1972, and the following year the New Zealand and Australian governments took France to the International Court of Justice in an attempt to ban the tests. France ignored the court’s ruling that they cease testing.
The third Labour government, led by Norman Kirk, responded by sending two navy frigates, HMNZS Canterbury and Otago, into the test area, with a Cabinet minister on board. Prime Minister Kirk put all his Cabinet ministers’ names into a hat and drew out the name of Fraser Colman, the minister of immigration and mines. He sailed from Auckland on 25 June aboard the Otago, which carried a crew of 242. A month later the ship was at Mururoa, and those on board witnessed the first atmospheric test....These protests achieved some success: in 1974 the new French president, Valéry Giscard d’Estaing, ordered that the tests move underground. With testing continuing, however, Mururoa remained a focus of anti-nuclear protest (www.nzhistory.net.nz/politics/nuclear-free-new-zealand/testing-in-the-pacific).

Nieuw-Zeelandse zond fregatten om te protesteren tegen de proeven. Die soldaten dronken natuurlijk ook bier:

We proceeded to store ship in a big way where we received copious amounts of "Black Oil, Beans and Bullets". But most important of all was the stock of beer for our daily issue as can be seen by the following photo (http://www.navaltankermen.com/mururoa.html).


ANZUS was a military alliance between Australia (A), New Zealand (NZ) and the United States (US) that commenced in 1951 in the shadow of the developing Cold War.
With the South Pacific being used as a testing ground for nuclear bombs by France in the 1980's, an Anti-Nuclear sentiment was growing strongly in NZ. In 1984 the New Zealand Government barred Nuclear powered or nuclear armed vessels from visiting our shores. As the US Navy refused to confirm or deny the presence of nuclear weapons aboard its ships, and with a port visit by the USS Buchanan refused by NZ in early 1985, the US Government announced it was suspending its treaty obligations to New Zealand. The 'No Nukes' sentiment in NZ became even firmer following the bombing of the 'Rainbow Warrior' Greenpeace ship in Auckland on July 10, 1985, committed by French Government agents.
On the 1st of March 1985, New Zealand Prime Minister David Lange addressed the Oxford Union Debate arguing 'Nuclear Weapons Are Morally Indefensible', where in reply to a question by a frustrated opposition made the now infamous quote "If you hold your breath just for a moment... I can smell the uranium on it as you lean towards me...".
...
Croucher Brewing's Nuclear Free ANZUS IPA is our effort to repair relations between these three international Super-Powers. While a Nuclear Free ANZUS military alliance didn't work, the Nuclear Free ANZUS IPA with its heady blend of the best aroma hops from Australia, New Zealand and the USA sure does. After a glass of this it won’t be Uranium they’ll be smelling on your breath.
Croucher 'Nuclear Free ANZUS IPA' was launched at the Great Australasian Beer SpecTAPular in Melbourne, Australia in late May 2013. It is now available on tap around NZ, and bottles are expected later in 2013. Keep an eye out (www.croucherbrewing.co.nz/anzus.html).



French nuclear tests 'showered vast area of Polynesia with radioactivity'
Declassified papers show extent of plutonium fall-out from South Pacific tests of 60s and 70s was kept hidden, says French paper.
From 1960 to 1996, France carried out 210 nuclear tests, 17 in the Algerian Sahara and 193 in French Polynesia in the South Pacific, symbolised by the images of a mushroom cloud over the Mururoa atoll. For decades, France argued that the controlled explosions were clean.
...
French nuclear tests in the South Pacific in the 1960s and 1970s were far more toxic than has been previously acknowledged and hit a vast swath of Polynesia with radioactive fallout, according to newly declassified ministry of defence documents which have angered veterans and civilians' groups.
The papers, seen by the French paper Le Parisien, reportedly reveal that plutonium fallout hit the whole of French Polynesia, a much broader area than France had previously admitted. Tahiti, above, the most populated island, was exposed to 500 times the maximum accepted levels of radiation. The impact spread as far as the tourist island, Bora Bora.
Thousands of veterans, families and civilians still fighting for compensation over health issues have insisted France now reveals the full truth about the notorious tests whose impact was kept secret for decades (www.theguardian.com/world/2013/jul/03/french-nuclear-tests-polynesia-declassified).

France undertook nuclear weapon tests between 1966 and 1996 at Moruroa and Fangataufa, causing international protests, notably in 1974 and 1995. The number of tests performed have been variously reported as 175 and 181....The atoll was officially established as a nuclear test site by France on September 21, 1962, when the Direction des Centres d'Experimentation Nucleaires (DIRCEN) was established to administer the nuclear testing. This followed with the construction of various infrastructures on the atoll commencing in May 1963. The atoll of Hao, 245 nautical miles (450 km; 280 mi) to the north-west of Mururoa, was chosen as a support base for the nuclear tests and other operations.
Despite objections from some 30 members of the Polynesian Territorial Assembly, the first nuclear test was conducted on July 2, 1966, code named Aldebaran, when a plutonium fission bomb was exploded in the lagoon. Greenpeace stated that it sucked all the water from the lagoon, "raining dead fish and mollusks down on the atoll", and it spread contamination across the Pacific as far as Peru and New Zealand. President Charles de Gaulle himself was present at Moruroa on 10 September 1966 when a test was conducted, using a device suspended from a balloon....A major accident occurred on 25 July 1979 when a test was conducted ... and caused a large submarine landslide on the southwest rim of the atoll, causing a significant chunk of the outer slope of the atoll to break loose and causing a tsunami affecting Mururoa and injuring workers. The blast caused a 2 kilometre long and 40 cm wide crack to appear on the atoll.
French president Jacques Chirac's decision to run a nuclear test series at Mururoa on 5 September and 2 October 1995, just one year before the Comprehensive Test Ban Treaty was to be signed, caused worldwide protest, ... These tests were meant to provide the nation with enough data to improve further nuclear technology without needing additional series of tests. The test site at Mururoa was dismantled following France’s last nuclear test to date, detonated on 27 January 1996, but the atoll is still guarded by the French Forces. In total, 181 explosions took place at Moruroa and Fangataufa, 41 of which were atmospheric. However, the total number has been variously reported: nuclear scientists working at the site claim 175 explosions in total took place in the Pacific
(https://en.wikipedia.org/wiki/Moruroa).

Nuku Hiva
Nuku Hiva is een eiland in de Stille Oceaan en maakt deel uit van de Marquesaseilanden (Frans-Polynesië). Het is het grootste eiland van deze archipel. Voorheen was het eiland ook bekend als Île Marchand en Madison Island (https://nl.wikipedia.org/wiki/Nuku_Hiva).

Although it appeared on the world's television screens in 2002 as the setting of the fourth Survivor series, Nuku Hiva first became famous in the 1840s, when Herman Melville jumped ship and was befriended for several weeks by the otherwise ferocious Taipi tribe in the rugged Taipivai Valley. Based on that adventure, Melville's first novel, Typee, launched his illustrious writing career.
Then as now, Nuku Hiva is the largest of the Marquesas Islands and the second largest in French Polynesia (www.frommers.com/destinations/nuku-hiva/275616)

De Gambiereilanden vormen een eilandengroep in het zuidoosten van Frans-Polynesië. Er wonen zo'n 600 mensen. De belangrijkste plaats is Rikitea. Ten tijde van de nucleaire tests op Moruroa diende Mangareva [het hoofdeiland] ook als logistiek steunpunt (https://nl.wikipedia.org/wiki/Gambiereilanden).


Îles Gambier or Archipel des Gambier
The Gambier Islands or Mangareva Islands (French: Îles Gambier or Archipel des Gambier) are a populated (1641 people) small (30 square kilometres (12 sq mi)) group of islands, namely remnants of a caldera along with islets on the surrounding fringing reef, in French Polynesia, located at the southeast terminus of the Tuamotu archipelago
Approximately from the 10th to the 15th centuries, the Gambiers hosted a population of several thousand people and traded with other island groups including the Marquesas, the Society Islands and Pitcairn Islands. However, excessive logging by the islanders resulted in almost complete deforestation on Mangareva, with disastrous results for the islands' environment and economy. The folklore of the islands records a slide into civil war and even cannibalism as trade links with the outside world broke down, and archaeological studies have confirmed this tragic story. Today, the islands can support a population of only a few hundred.
In 1834, the French Picpus priests Honoré Laval and François Caret with their assistant Columba Murphy founded a Roman Catholic mission in the Gambiers. After their success here, they moved to Tahiti in 1836.
...
The Gambiers served as a logistical staging base for French nuclear testing activity in Mururoa. During this time, the French military dragged a chain through some of the coral reef beds to cut a wider and deeper channel for deep draft vessels....French military vessels ... collect... specimens of water, food, human hair and other material, as well as taking detailed accounts of births, deaths and other demographic events, presumably for on-going research into the effects of the nuclear testing. ....
According to French Polynesian doctors who have worked in the area, considerably higher than normal incidences of cancer and thyroid problems are found amongst Polynesians who live near the Moruroa atoll (https://en.wikipedia.org/wiki/Gambier_Islands).

Mangareva — the largest island and only island developed for tourism. The only method of traveling to the Pitcairn Islands without your own boat is through Mangareva.
...
Despite French nuclear testing at nearby Muraroa the water is safe to drink, and bottled water is available from small shops in town. Many of the locals, the land, and water have been tested for residual radiation. All came back clean. These tests were performed by Greenpeace. Furthermore, all water is rainwater collected by catchment from roofs. There are no streams/wells.
In Rikitea there are 2 small markets. One has a decent selection of alcohol, but you will pay dearly for anything but beer. A bottle of Absolut Vodka was priced at nearly $100USD. If you wish to have anything specific for you trip I would highly recommend bringing it with you from home, as prices even in Papeete are high.
At night the pensions, and couple small restaurants, serve beer (Hirono).
Knowing french or tahitian will serve you well here. Very few locals speak english. At the pensions usually one person will know basic english words, but anything approaching a conversation will be impossible (http://wikitravel.org/en/Gambier_Islands).

Duivelseiland
Het Duivelseiland (Frans: Île du Diable) is het kleinste en noordelijkste eiland van de Îles du Salut nabij Kourou voor de kust van Frans-Guyana.
Deze drie kleine eilanden werden tot in de achttiende eeuw samen de Duivelseilanden genoemd en nu nog wordt het eigenlijke Duivelseiland wel eens verward met de andere eilanden.
De drie eilanden behoren administratief tot de gemeente Cayenne, de hoofdstad van Frans-Guyana, hoewel ze op zichtsafstand van de stad Kourou liggen. Vanwege de nabijheid van het ruimtevaartcentrum van Kourou behoren de drie eilanden toe aan het Franse Centre national d'études spatiales (CNES).
Het is een rotsachtig eiland van 14 hectare dat maximaal 40 meter hoog is. Het is volledig bezet met palmbomen. In tegenstelling tot het Île Royale en het Île Saint-Joseph, de beide andere eilanden van de groep, is het permanent onbewoond en wordt het niet gebruikt. Het eiland is verboden terrein. Door de zware stromingen is het trouwens moeilijk het eiland te betreden, ook al is het maar enkele honderden meters van de twee andere eilanden verwijderd.
Vanaf 1852 vormde het Duivelseiland, net als de twee naburige eilanden, een onderdeel van de Franse strafkolonie van Frans-Guyana. Onder het regime van Napoleon III werden er politieke gevangenen vastgezet, in totaal meer dan driehonderd, waarvan meer dan zeventig er overleden. Sinds 1866 werd het eiland alleen gebruikt voor een beperkt aantal veroordeelden, die als staatsgevaarlijk werden geschouwd, zoals terroristen en spionnen. In totaal verbleven er niet meer dan 31 van die gevangenen, vaak niet meer dan één tegelijk, met hun bewakers. Mensen en goederen werden aan- en afgevoerd via een kabelbaan vanaf het Île Royale.
De bekendste gevangene was de (ten onrechte) voor spionage veroordeelde Franse kapitein Alfred Dreyfus, die er van 1895 tot 1899 onder een bijzonder streng regime verbleef. Hij zat in een hut die hij aanvankelijk niet mocht verlaten.
Nadat de laatste gevangene in 1938 vertrokken was, werd het eiland volledig ontruimd. De enkele gebouwtjes, zoals de vroegere hut van Dreyfus, raakten vervallen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Duivelseiland_(eiland)).

Wat is er zo Duivels aan de Duivelseilanden?
...De Duivelseilanden werden gebruikt om Franse krijgsgevangenen te huisvesten waarvoor in Frankrijk geen plek was of welke daar tot last waren. In de meeste gevallen betekenden dat zij nooit meer het vaste land van Europa zouden gaan zien. Na een selectieprocedure in Saint-Laurent du Maroni, werden de meest gevaarlijke gevangenen verbannen naar de Duivelseilanden. Wanneer je je aldaar niet aan de regels hield of stierf, werd je in zee gegooid, waar je of werd opgegeten door de haaien of verdronk door sterke stroming. Dit gehoord hebbende begreep ik wel waarom deze eilanden de naam Duivelseilanden hadden meegekregen. Maar na afloop van deze dag kon ik alleen maar denken, wat zijn dit Duivels mooie eilanden! (www.columbusmagazine.nl/zuid-amerika/frans-guyana/kourou/reisreporter/blogs/6936.html)

Duivels Bier is een Belgisch bier. Het wordt gebrouwen door Brouwerij Boon, gevestigd te Lembeek (een deelgemeente van Halle in de provincie Vlaams-Brabant). (https://nl.wikipedia.org/wiki/Duivels_Bier, www.encyclo.nl/begrip/Duivels%20Bier).
Duivels Bier is een zwaar, donker bier dat al sinds 1883 gebrouwen wordt in Halle. Oorspronkelijk was het een speciaalbier voor de bedevaarders. Sinds lang is het dan ook een streekproduct van Halle. Oorspronkelijk was de naam van het bier Duivel en werd het gebrouwen door brouwerij Pêtre Frères uit Halle. In 1923 lanceert brouwerij Moortgat een eigen zware Scotch ale onder de naam Duvel (tot 1965 was Duvel een zwaar donker bier). Dan volgen jaren van strijd om de naam. In 1952 sluit brouwerij Pêtre en wordt het merk "Duivel" overgenomen door brouwerij Vander Linden. In 1996 laat de brouwerij het merk "Duivelsbier" officieel registreren. In 2001 stopt brouwerij Vander Linden (in 2008 werden de gebouwen verkocht om af te breken om er appartementen te plaatsen). In 2002 wordt het merk "Duivelsbier" overgedragen aan brouwerij Boon. In 2003 wordt het etiket vernieuwd en de naam gewijzigd in Duivels Bier (https://nl.wikipedia.org/wiki/Duivels_Bier). Dit heeft echter niets te maken met het eiland....

Europa (Frans: Île Europa) is een tropisch eiland van 28 km² en een kustlijn van 22,2 km. Het ligt in de Straat Mozambique, tussen Mozambique en Madagaskar (op 22°20 S, 40°22 E). Het is in bezit van Frankrijk sinds 1897 en het eiland wordt bestuurd vanuit Réunion. Het kleine eiland is particulier bezit van de Franse staat en wordt geclaimd door Madagaskar. De prefect die het eiland bestuurt zit op Réunion.
Het eiland heeft geen haven en is vrijwel onbewoond. De enige bewoners zijn zo'n 15 Franse militairen. Verder heeft het een meteorologisch station en een ongeasfalteerde landingsbaan (https://nl.wikipedia.org/wiki/Europa_(eiland)). Het hoort bij de Verspreide eilanden in de Indische Oceaan.
Ik ga niet eens zoeken op deze naam i.r.t. bier en brouwerijen. Dat wordt toch niks, snel verder met het volgende eiland. Dat heeft ook al zo'n onmogelijke naam...

Amsterdam
Amsterdam of Nieuw-Amsterdam (Frans: Île Amsterdam) is een eiland en ligt in de zuidelijke Indische Oceaan ten noordoosten van de Kerguelen. Het Franse eiland is 56 km² groot en behoort tot de Franse Zuidelijke en Antarctische Gebieden (Terres australes et antarctiques françaises) waarvan het, samen met het 85 kilometer verderop gelegen Île Saint-Paul, een van de vijf districten vormt genaamd Saint-Paul en Amsterdam.
Het geldt als een van de meest afgelegen oorden op deze planeet
...
Amsterdam werd ontdekt op 18 maart 1522 door de Spaans-Baskische zeevaarder Juan Sebastián Elcano aan boord van de Victoria. Dit schip maakte deel uit van de expeditie van Ferdinand Magellaan, en zou in september van dat jaar ... de eerste reis rond de wereld voltooien. Er werd echter niet op het eiland aangemeerd. Door wie en wanneer het buureiland Saint-Paul werd ontdekt, is niet bekend.
De eerste Nederlander die Saint-Paul bezocht en een beschrijving van dat onbewoonde eiland gaf, was Haevick Claeszoon in 1618. In datzelfde jaar werd ook het huidige Île Amsterdam voor het eerst door Nederlanders gezien, aan boord van de Tertolen. ...Op 17 juni 1633 zeilde Anthonie van Diemen, op weg naar Java, tussen dit eiland en Île Saint-Paul door. Hij gaf het eiland de naam van zijn schip: Nieuw Amsterdam. In 1696 werden beide eilanden nauwkeuriger onderzocht door Willem de Vlamingh, die als eerste voet aan wal zette op Île Amsterdam; naar hem is Pointe Vlaming op de zuidkust vernoemd.
In 1843 werd het eiland door Frankrijk in bezit genomen maar bleef verder onbewoond. In 1871 werd een poging daartoe ondernomen door een eensgezinskolonisatie van Heurtin die slechts een half jaar stand hield. In 1924 werden île Amsterdam en St.-Paul administratief ingedeeld bij Madagaskar.
Amsterdam had tot enkele jaren geleden een militaire status, maar is nu vrij toegankelijk. Eens in de drie maanden komt er een bevoorradingsschip (Marion Dufresne 2 geheten) uit Réunion langs, met vaak toeristen aan boord die een dag blijven. Het heeft een korte havenpier en een dorpje (Martin-de-Viviès), genoemd naar de stichter van deze basis in 1949, met enkele tientallen bewoners (veelal wetenschappers en een huisarts) (https://nl.wikipedia.org/wiki/Amsterdam_(Indische_Oceaan)).

Uiteraard levert Google veel zoekresultaten voor de combi Amsterdam en bier, het gaat mij om de Franse eilanden en hun Franse bieren..

La Réunion, een uitzonderlijk Frans eiland in de Indische Oceaan
(http://be.france.fr/nl/bezienswaardigheid/reunion-een-uitzonderlijk-frans-eiland-indische-oceaan) Het ligt naast het Afrikaanse Madagaskar.


Réunion (Frans: La Réunion) is een eiland in Afrika ten oosten van Madagaskar en ten westen van Mauritius. Het is een Frans overzees departement. Een oude benaming die in 1848 werd afgeschaft, is Île Bourbon.
Het toentertijd onbewoonde Réunion werd in 1513 ontdekt door de Portugezen. De huidige bevolkingsmix is ontstaan vanaf de 17e eeuw toen het eiland door Fransen, Afrikanen, Chinezen, Maleisiërs en Indiërs werd bevolkt. Tot de opening van het Suezkanaal was het een belangrijke stop onderweg naar Oost-Indië. Vandaag de dag is het eiland Réunion een modern en welvarend eiland Deze welvaart dankt het eiland vooral aan het toerisme, Réunion is vooral een geliefde locatie onder bergbeklimmers en natuurliefhebbers. Grote trekpleisters zijn de vulkaan Piton de la Fournaise en het strand van Boucan-Canot. Omdat Réunion een Frans departement is, maakt het deel uit van de Europese Unie (https://nl.wikipedia.org/wiki/R%C3%A9union).

Roland Garros (luchtheld) is geboren op Réunion:
Eugène Adrien Roland Georges Garros (Saint-Denis, (Réunion), 6 oktober 1888 – Vouziers, 5 oktober 1918) was een Frans vliegtuigpionier en oorlogsheld. Hij kan de eerste echte gevechtspiloot worden genoemd. Zijn naam leeft echter vooral voort in de Open Franse Tenniskampioenschappen.
Roland Garros werd geboren uit een Franse familie die al generaties lang gevestigd was op het eiland Réunion. Op zijn twaalfde ging hij naar Parijs voor zijn secundaire studies. Hij zou in Parijs blijven. ...Na afgestudeerd te zijn aan een hogere handelsschool, begon hij een auto- en fietsenhandel. Met het geld dat hij daarmee verdiende, kon hij in 1910 zijn eerste vliegtuig kopen. Kort daarna werd hij opgenomen in de Moisant International Aviators,, een vliegend circus waarmee hij airshows deed in Cuba, Mexico en de Verenigde Staten. Hij kreeg de bijnaam cloud kisser ("wolkenkusser"). Terug in Frankrijk bleef hij aan airshows en wedstrijden deelnemen. In 1911 vestigde hij het wereldhoogterecord met een vliegtuig (3950 m) en vloog hij als eerste boven de baai van Rio de Janeiro.
Vanaf 1912 was hij testpiloot van de vliegtuigconstructeur Morane-Saulnier. Eind dat jaar vloog hij in drie etappen van Tunis naar Rome. Daarmee was hij de eerste die van Afrika naar Europa vloog en de eerste die boven de Vesuvius vloog. Zijn grootste prestatie kwam toen hij op 23 september 1913 als eerste non-stop de Middellandse Zee overstak. Garros vertrok van Fréjus in Frankrijk en landde in Bizerte aan de Tunesische kust. Hij vloog over Corsica en Sicilië naar Tunesië in 7 uur 53 minuten. Bij de landing had hij nog slechts vijf liter brandstof over.
Bij het begin van de Eerste Wereldoorlog meldde Roland Garros zich als vrijwilliger en hij werd meteen militair piloot. Eind 1914 ontwikkelde hij met zijn vriend en vroegere werkgever Raymond Saulnier een systeem om met een machinegeweer door een draaiende propeller te schieten. Op 18 april 1915, tijdens een aanval op het spoorwegstation van Lendelede dropte hij 2 kleine granaten en werd zelf beschoten. Daarop moest hij een noodlanding maken op Hoog Wallegem in Hulste (nu deelgemeente van Harelbeke). Daar maakten Duitse strijdkrachten hem krijgsgevangen en confisqueerden ook zijn vliegtuig, dat hij na de landing nog geprobeerd had in brand te steken. Geïnspireerd door Garros' toestel maakte de (toen in Duitsland werkende) Nederlandse vliegtuigbouwer Anthony Fokker een soortgelijk, maar sterk verbeterd systeem van machinegeweer dat door een draaiende propeller schoot. De Duitse luchtmacht wist daarmee enige tijd het luchtruim te beheersen.
Garros verbleef als krijgsgevangene op verschillende plaatsen in Duitsland, waar hij meerdere malen probeerde te ontsnappen. Begin 1918 ontsnapte hij uit een kamp in Maagdenburg en wist hij via Nederland naar Frankrijk terug te keren.
Hoewel tijdens zijn gevangenschap zijn gezondheid achteruit was gegaan - hij was bijziend geworden - kon hij na een herstelperiode toch opnieuw aan de slag als gevechtspiloot. Op 2 oktober 1918 haalde hij zijn vierde vliegtuig neer. Drie dagen later - de dag voor zijn dertigste verjaardag - kwam hij om in een luchtgevecht bij Saint-Morel in de Franse Ardennen. Hij werd in het naburige Vouziers begraven. Toen in 1927 een groot tennisstadion in Parijs werd aangelegd, kreeg dit de naam van Roland Garros. De toenmalige voorzitter van het Stade Français, Émile Lesieur, eiste dat het complex naar zijn voormalige vriend en medestudent zou worden genoemd. Op "Roland-Garros" worden jaarlijks de Open Franse Tenniskampioenschappen gehouden (https://nl.wikipedia.org/wiki/Roland_Garros_(luchtheld)).

Michel Houellebecq, pseudoniem van Michel Thomas, (Réunion, 26 februari 1956) is een Frans romancier, dichter, toneelschrijver en filmregisseur. ...In zijn oeuvre beschrijft hij het bankroet van de libertijnse westerse maatschappij die de individuele vrijheid als ultieme maatstaf aanneemt en ontspoort in een koude, egoïstische samenleving waarin onder andere new age, vrije liefde, abortus, euthanasie en zelfmoord alomtegenwoordige en gebanaliseerde verschijnselen worden. Niet alleen diverse linkse groeperingen en feministen hebben zijn werk dan ook met verontwaardiging ontvangen, maar ook reisorganisaties hebben aanstoot aan zijn werk genomen. Ondanks de kritiek van het merendeel van de gevestigde media, blijkt zijn werk echter uitermate populair in Frankrijk en daarbuiten. Zo werd zijn roman Les Particules élémentaires (1998, Elementaire deeltjes), reeds in ongeveer 25 talen vertaald. Velen zien hierin een bewijs dat een groeiend deel van de generaties die te jong zijn om [de studentenrevolte van] mei '68 bewust meegemaakt te hebben, sympathiseert met zijn analyse van de huidige samenleving (https://nl.wikipedia.org/wiki/Michel_Houellebecq).

Veel manifestanten [van de studentenrevolte van mei '68] waren aanhangers van linkse bewegingen, communisme en anarchisme. Velen zagen een gelegenheid om de "gevestigde maatschappij" door elkaar te schudden in allerlei opzichten, zoals op het gebied van onderwijsmethoden en het propageren van de vrije liefde. Een kleine minderheid was extreem-rechts, de overgrote meerderheid extreem-links. Boegbeelden van de beweging waren onder meer de filosofen Jean-Paul Sartre, Jacques Derrida en Herbert Marcuse, de Franse psychoanalyticus Jacques Lacan, de Duitse agitator Rudi Dutschke en de Franse studentenleider Daniel Cohn-Bendit, die algemeen als de aanstichter wordt beschouwd en nadien tot persona non grata werd verklaard in Frankrijk (https://nl.wikipedia.org/wiki/Parijse_studentenrevolte).

Les Brasseries de Bourbon est le seul grand producteur de bière de La Réunion. Les Brasseries de Bourbon appartiennent désormais au groupe international Heineken et sont dirigées par Eugène Ubalijoro (https://fr.wikipedia.org/wiki/Brasseries_de_Bourbon). Het is onderdeel van de Réunion landschap en de geschiedenis van het eiland voor meer dan 40 jaar, dankzij de productie van de beroemde Beer Bourbon, ook wel de "Dodo". In 1960 een lokaal bier brouwt kwaliteit is zo ambachtelijk. Een lokale ondernemer, een KVM Stevenson, besloot in 1962 om vond de brouwerij. Met de hulp van brouwmeester Gérard Avanzini, installatie plannen en materialen die door de brouwer Duitse Haase, ontwikkelde hij een unieke recept. Om kracht te testen en na een moeilijke start - gekwalificeerde arbeidskrachten fout - de eerste  "Dodo" (nu Bier Bourbon)..Heineken komt in de brouwerij in 1986 (https://fr.wikipedia.org/wiki/Brasseries_de_Bourbon).  The Brasseries de Bourbon ("Breweries of Bourbon") is the only major producer of beer on Réunion Island, a French oversea department in the Indian Ocean formerly known as Bourbon Island.


The group was founded in 1962. The first product of the brasseries, and by far now their most sold and widely known, is the blonde lager Dodo, named after the now extinct bird of Mauritius Island (its official name is simply "Bourbon"). This beer is widely known because of its emblem of a smiling dodo, and the creole slogan La dodo lé la (The Dodo is here!), both displayed in colourful wall paintings on shops, snacks etc. selling the beer. In 1986, Heineken entered the capital of the brasseries (https://en.wikipedia.org/wiki/Brasseries_de_Bourbon).



La Bourbon, communément appelée Dodo, est une bière blonde produite et commercialisée à la Réunion par les Brasseries de Bourbon du groupe Heineken, dont elle est le premier produit, le plus connu et le plus vendu. Elle est ainsi surnommée en référence à l'oiseau de l'île Maurice aujourd'hui disparu qui fait figure de logo, un dodo souriant.
La recette de la bière Bourbon a été élaborée avec l'aide d'un maître brasseur appelé Gérard Avanzini par celui qui a fondé les Brasseries de Bourbon en 1962, un certain Stevenson.
La première Dodo sort des fûts le 9 juin 1963. Elle est d'abord commercialisée sous le nom de Dodo-Pils, dans des bouteilles de 75 cl.
La boisson prend le nom de Bière Bourbon en 1970, mais le changement d'identité est un échec, la clientèle continuant de recourir à l'appellation dodo. La brasserie décide alors de communiquer sur ce nom pourtant officieux et de valoriser au maximum le profil sympathique du gros oiseau qui figure sur l'étiquette.
Aussi, cet emblème publicitaire aux couleurs vives apparaît aujourd'hui très souvent sur les murs des petits commerces traditionnels réunionnais accompagné du slogan « La dodo lé la », ce qui signifie « La Dodo est ici » en créole (https://fr.wikipedia.org/wiki/Bourbon_(bi%C3%A8re)).

Brasseries De Bourbon
Visites - Points d'intérêt, Musée
60, quai Ouest
97499 SAINT-DENIS
La Maison des Brasseries de Bourbon propose la visite des brasseries qui produisent toutes les Dodo de l'île et également d'autres bières et sodas. Ouverte depuis 1962, elle débite 30 000 bouteilles à l'heure, dont la fameuse Dodo dont on suit tout le processus de fabrication depuis la livraison des matières premières jusqu'au nettoyage, concassage, brassage et embouteillage, mais aussi du Coca-Cola et d'autres boissons produites par les Brasseries (www.petitfute.com/v61343-saint-denis-97400/c1173-visites-points-d-interet/c958-musee/81516-maison-des-brasseries-de-bourbon.html).

De Franse Antillen (Frans: Antilles Françaises)e, soms ook Frans-West-Indië genoemd heeft ook diverse Franse eilanden.

Guadeloupe is een Frans overzees departement in de Caribische Zee, ten noorden van Dominica en ten zuidoosten van Montserrat. Het bestaat uit een archipel van eilanden die tot de Kleine Antillen worden gerekend, aan de noordkant van de Bovenwindse Eilanden. Met Guadeloupe wordt vaak het hoofdeiland bedoeld dat eigenlijk uit twee door een smalle zeestraat gescheiden eilanden bestaat: Basse-Terre en Grande-Terre.
Guadeloupe werd aanvankelijk bewoond door de Cariben-indianen die het eiland Karukera noemden ('eiland van het mooie water'). Toen Columbus de eilanden in 1493 ontdekte, noemde hij ze naar de Maagd van Guadeloupe in het Spaanse Extremadura. Sinds 1635 is Guadeloupe Frans bezit, met uitzondering van twee korte bezettingen door de Britten gedurende de Zevenjarige Oorlog, en tijdens de Franse Revolutie (https://nl.wikipedia.org/wiki/Guadeloupe).

In Guadeloupe is bier (zie ook www.ratebeer.com/country/guadeloupe/85/) dankzij Gwada (Les Brasseurs de Guadeloupe) (zie www.ratebeer.com/brewers/gwada-les-brasseurs-de-guadeloupe/4487/).


Martinique is een eiland in het werelddeel Amerika in de Caribische Zee...Ter plaatse wordt het eiland Madinine genoemd. Martinique ligt in het westen aan de Caribische Zee en in het oosten aan het noordelijke deel van de Atlantische Oceaan.
In het zuiden ligt het aan de Straat van Saint Lucia en in het noorden aan de Martinique Passage.
Martinique behoort tot de Bovenwindse Eilanden van de Kleine Antillen.
Het eiland vormt met het 150 kilometer noordelijker gelegen Guadeloupe en de kleinere eilanden

Saint-Barthélemy en Saint Martin, het Franse deel van het eiland Sint Maarten, de zogenoemde Franse Antillen. Dit deel van de Antillen wordt in het Frans Antilles Françaises en soms ook Frans-West-Indië genoemd (http://frankrijk-antillen.blogspot.nl/2012/07/kaart-martinique-en-fort-de-france.html).

Martinique is een eiland in de Caribische Zee, ongeveer 700 kilometer ten zuidoosten van de Dominicaanse Republiek. Het ligt ten zuiden van Dominica en ten noorden van Saint Lucia, en behoort tot de Bovenwindse Eilanden van de Kleine Antillen. De hoofdstad is Fort-de-France. Martinique vormt met het 150 km noordelijker gelegen Guadeloupe en enkele andere kleinere eilanden de Franse Antillen.
Aanvankelijk werd Martinique bevolkt door indianen. Columbus ontdekte Martinique op 15 juni 1502. In 1635 landden Franse kolonisten op het eiland. Ze roeiden de aanwezige indianen uit, stichtten het eerste stadje (Saint-Pierre) en introduceerden het verbouwen van suikerriet. Als gevolg van oorlogen en verdragen ging Martinique verschillende keren van Franse in Britse handen over. Vanaf 1816 behoort het definitief tot Frankrijk.
Joséphine de Beauharnais, de echtgenote van Napoleon Bonaparte werd op 23 juni 1763 geboren op Martinique, als dochter van Franse kolonisten. Joséphine stond in haar kringen bekend als "Creoolse" (dochter van blanke Fransen, geboren in de Caraïbische gebiedsdelen, zie Creolen (blanke kolonisten). Ook Napoleon noemde haar vaak zo (https://nl.wikipedia.org/wiki/Martinique).

De Caraïben (ook Caraïbische eilanden, Caraïbisch of Caribisch gebied) is het gebied, dat bestaat uit de Caraïbische Zee en de oceaan in de buurt van de Bahama's. Het gebied is bekend door het grote aantal eilanden dat er ligt. De naam van het gebied komt van de Cariben, een indianenstam die in het gebied leefde ten tijde van de komst van de Europeanen. Het gebied werd in de koloniale tijd aangeduid met West-Indië of de West, een naam die nog altijd slaat op Christoffel Columbus' verkeerde opvatting dat hij Indië had bereikt. Het gebied maakt deel uit van Noord-Amerika, alleen de eilanden behorend bij Venezuela en Colombia en de drie Guyana's worden tot Zuid-Amerika gerekend. De kust van de eilanden in het Caraïbisch gebied worden aangeduid als de Caraïbische kust; de kust van de drie Guyana's werd in de koloniale tijd de 'Wilde Kust' genoemd, maar heet tegenwoordig de Atlantische Kust. Veel landen in het Caraïbisch gebied zijn verenigd in de Caricom. Zo'n 70% van de bevolking van de eilanden spreekt Spaans, de overige belangrijke talen zijn Frans, Engels en Nederlands (https://nl.wikipedia.org/wiki/Cara%C3%AFben).

De Cariben (ook wel Eilandcriben) is de benaming voor de oorspronkelijke bewoners van de Kleine Antillen. Naar hen is ook de hele regio en de Caribische Zee genoemd; zij noemden zichzelf echter Kalinago (mannelijk) en Kallipuna (vrouwelijk). Zij spraken Kalhíphona, een Arawaktaal, hoewel de mannen óf een Caribische taal spraken óf pidgin. In de zuidelijke Cariben leefden zij met de Galibi, die echter in afzonderlijke dorpen leefden. De Galibi zijn, zo wordt aangenomen, de Cariben van het vasteland. In het verleden bewoonden de Cariben een groot deel van de oostelijke Antillen; tegenwoordig zijn er alleen op Saint Vincent, Tobago en Dominica nog Cariben over (https://nl.wikipedia.org/wiki/Cariben_(indianen)).

Een creool is in België de benaming voor de afstammelingen van blanke kolonisten in voormalige koloniën. De term wordt bijvoorbeeld gebruikt om iemand uit het voormalige Belgisch-Kongo aan te duiden. De term is een verbastering van het Spaanse "criollo", iemand die etnisch van Spaanse afkomst was, maar geboren in een kolonie.
De term dient niet verward te worden met de in Nederland en Suriname gebruikelijke invulling van het begrip "creool", namelijk een kleurling waarvan een of meer voorouders van Afrikaanse afkomst zijn (https://nl.wikipedia.org/wiki/Creolen_(kolonisten)). Joséphine's, vader, was de zoon van een Franse kolonist, en haar moeder was de dochter van een Franse kolonist.

Joséphine vicomtesse de Beauharnais, geboren Marie-Josèphe-Rose Tascher de la Pagerie, (Les Trois-Îlets, Martinique, 23 juni 1763 – Rueil-Malmaison, 29 mei 1814), kortweg Joséphine, was een West-Indische schoonheid, die deel uitmaakte van de Parijse society, bekend als de eerste echtgenote van keizer Napoleon Bonaparte.
Via haar tante Edmée marquise de Beauharnais, geboren Tascher de La Pagerie, werd een huwelijk gearrangeerd met stiefzoon Alexandre de Beauharnais, de zoon van de gewezen gouverneur....Hij is op 23 juli 1794, enkele dagen voor het einde van het Schrikbewind, onthoofd onder de guillotine.
Ook Marie-Rose [destijds de roepnaam van Joséphine] was in november gevangengezet in Croissy. Zij kwam na de val van Robespierre weer vrij op 6 augustus. In de gevangenis had ze kennis gemaakt met de geraffineerde Thérésia Cabarrus, later madame Tallien, een mooie en in de mode toonaangevende vrouw in Parijs, die relaties met bankiers en politici onderhield. Josephine leefde tijdens de Witte Terreur met grote schulden; haar knecht en huishouding werden betaald door Paul Barras.
Marie-Rose zou eerst de maîtresse zijn geweest van generaal Lazare Hoche, vervolgens van Paul Barras, die samen met Tallien Robespierre ten val hadden gebracht uit vrees voor hun eigen leven. arras zou Napoleon voorgesteld hebben aan haar. Als hij geweten had hoeveel duizenden francs schuld zij had, had hij misschien geaarzeld met zijn huwelijksaanzoek. Napoleons familie was tegen het huwelijk, met name zijn moeder Laetitia en broers Joseph en Lucien. Joséphine aarzelde; zij wist niet goed wat ze aanmoest met die magere Corsicaan.[bron?] Uiteindelijk raadpleegde zij Barras, die haar overhaalde Napoleons aanzoek te accepteren. Het is onduidelijk of Joséphine uit liefde of uit koele berekening trouwde...
Ze trouwden op 9 maart 1796 in het geheim; Napoleon, druk bezig met de voorbereidingen voor de militaire campagne, kwam veel te laat. Het huwelijk werd gesloten door kardinaal Joseph Fesch, de halfbroer van haar schoonmoeder, Laetitia Bonaparte. Van een kerkelijke inzegening zagen zij af (waarschijnlijk niet bon ton in het revolutionaire Parijs).
Op 2 december 1804 werd Joséphine door Napoleon gekroond tot keizerin. De dag daarvoor was Josephine gaan biechten bij paus Pius VII en vertelde dat zij nooit voor de kerk was getrouwd met Napoleon. Haar belang om deze ontboezeming te doen, was het feit dat zij een echtscheiding verwachtte, omdat zij nog steeds kinderloos was. De paus vond dat een dergelijke verbintenis nodig voordat zij tot keizer en keizerin gekroond konden worden. Napoleon moest daarom dezelfde avond nog rap in het kerkelijk huwelijk treden met Joséphine. Een actie die hij haar niet snel meer zou vergeven. Joséphine was 41 en Napoleon 35 jaar toen zij tot keizerin en keizer werden gekroond. Napoleon kroonde, in aanwezigheid van de paus eerst zichzelf en daarna zijn echtgenote.
In 1806 kreeg Napoleon een buitenechtelijk kind, Charles Léon comte Denuelle, maar als bastaard was hij geen wettig erfgenaam. Er werd door Napoleon een familieraad georganiseerd in 1809 om zijn kinderloos huwelijk met Joséphine te kunnen ontbinden. De Senaat keurde het handelen van Napoleon goed, omdat dit in het belang van Frankrijk was. Een maand later verklaarde de Franse kerk [bron?] het in 1804 gesloten huwelijk ongeldig, omdat er geen getuigen aanwezig waren geweest. Niets stond Napoleon nu nog een nieuw huwelijk in de weg (https://nl.wikipedia.org/wiki/Jos%C3%A9phine_de_Beauharnais).

Biére Lorraine is een biermerk in het Franse departement Martinique. Het bier wordt gebrouwen in Brouwerij Lorraine te Le Lamentin. De brouwerij is eigendom van Heineken. Het is een blonde ‘premium’ lager met een alcoholpercentage van 5%. Dit bier is het best verkopende bier op het eiland en wordt ook geëxporteerd naar Guadeloupe, Guyana en Frankrijk (https://nl.wikipedia.org/wiki/Bi%C3%A8re_Lorraine).  Bière Lorraine
Lorraine Beer – Brasserie Lorraine. Martinique , FWI
Lorraine Beer has a pale golden colour with a white head. Sweet soft and slightly herbal aroma with a malty character that finishes with a short bitter palate (http://beerofthecaribbean.com/martinique/).

Brouwerij Lorraine te Le Lamentin is makkelijk te verwarren met een Parijs restaurant (www.brasserielalorraine.com/) of een Australische aannemer (www.brasserielorraine.com/).

Saint-Barthélemy (Nederlands: Sint-Bartholomeus), officieel Collectivité de Saint-Barthélemy, is een eiland in de Caraïbische Zee en overzeese gemeenschap (collectivité d'outre-mer) van Frankrijk. Het ligt ten zuidoosten van Sint Maarten en ten noordwesten van Saint Kitts, en het behoort tot de Bovenwindse Eilanden van de Kleine Antillen. Het wordt ook wel Saint Barts, Saint Barths of Saint Barth genoemd. De hoofdstad is Gustavia.
Saint-Barthélemy werd in 1493 ontdekt door Columbus, en werd genoemd naar de naamheilige van diens broer Bartolomeo. Het eiland werd bevolkt door Cariben. Pas in 1648 werd het gekoloniseerd, door Franse kolonisten van Saint Kitts. In 1651 werd het eiland echter aan de Ridders van Malta verkocht. De Cariben moordden in 1656 alle kolonisten uit. In 1763 vestigden Franse boekaniers uit Normandië en Bretagne zich op het eiland. Onder Lodewijk XVI werd het op 1 juli 1784 aan Zweden verkocht, in ruil voor handelsrechten in Göteborg. De Zweden noemden de hoofdstad Gustavia, naar hun koning Gustaaf III.
Saint-Barthélemy werd een vrijhaven, waar gekaapte lading kon worden verkocht. Het eiland bloeide op, tot het door de opkomst van het stoomschip minder belangrijk werd. Op 10 augustus 1878 kochten de Fransen het terug, nadat de plaatselijke bevolking voor aansluiting bij Frankrijk had gestemd (https://nl.wikipedia.org/wiki/Saint-Barth%C3%A9lemy_(eiland)).


Sint-Maarten (Frans: Saint-Martin), officieel Collectivité de Saint-Martin, is het noordelijk deel van het eiland Sint-Maarten en een overzeese gemeenschap (collectivité d'outre-mer) van Frankrijk. De hoofdstad is Marigot. Het is onderdeel van de Europese Unie; de valuta is de euro.
Het zuidelijke deel van het eiland is een zelfstandig land binnen het Koninkrijk der Nederlanden. Tot de opheffing ervan in 2010 was het onderdeel van de Nederlandse Antillen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Sint-Maarten_(Franse_Antillen)).

In de aan St. Maarten gewijde Brouwerskapel van de Grote of St. Bavokerk in Haarlem werd het Jopen Hoppenbier op 11 november 1994 ten doop gehouden (www.cambrinus.nl/brw/JOPEN.HTM).
Elk jaar brouwt Jopen ter ere van Sint Maarten een Meesterstuk. Sint Maarten was namelijk de beschermheilige van het Haarlemse brouwersgilde (www.cambrinus.nl/brw/JOPEN.HTM).


Abbaye de Saint-Martin is een Belgisch abdijbier [van Brunehaut Brewery]. Op 26 februari 2001 krijgt de brouwerij de toelating om de naam van de Abdij (abbaye) van Sint-Maarten (Saint-Martin) te gebruiken voor hun nieuw bier. Daarbij krijgen ze ook de toelating van kanunnik Jean Dumoulin, archivaris en conservator van de kathedraal van Doornik, om de reproductie van een glasraam uit die bisschopskerk te gebruiken op hun etiket. Bovendien krijgen ze op 25 maart 2002 van Christian Massy, burgemeester van Doornik, de toelating om het stadswapen op het etiket aan te brengen. Op 6 juni 2002 wordt het eerste bier Saint-Martin voorgesteld. Het bier krijgt ook het label Erkend Belgisch Abdijbier. Na de overname van de brouwerij worden nieuwe etiketten gebruikt (https://nl.wikipedia.org/wiki/Abbaye_de_Saint-Martin). Abbaye de Saint-Martin Blonde: Wazig goud met een romige witte schuimkraag. Een gistachtig en licht kruidig ​​en fruitig blond bier van 7% (http://www.bierpassie.com/beer/265/abbaye-de-saint-martin-blonde).

Rue des Panneries, 17
7623 Brunehaut
BELGIQUE
(http://brunehaut.com/nl/contact.html)
Het is in 1890 dat de familie Allard te Guignies de brouwerij van Brunehaut opricht, toen nog Brouwerij St. Joseph. In de streek worden ze bekend om bieren zoals “La Druide” en de “Brunehaut 8°”. In 1991 gaat het bedrijf een nieuwe uitdaging aan met een verhuis naar moderne gebouwen, maar behoudt het artisanale karakter en de kwaliteit van de producten, door kenners bestempeld als “grand crus”. Een alliantie tussen Traditie en Moderniteit!
Dit is dan ook de slagzin van het bedrijf, een echt credo voor de verantwoordelijken van de brouwerij van Brunehaut. Traditie, want de artisanale brouwerij behoudt de volledig natuurlijke brouwmethode voor bieren met een hoge gistingsgraad en die op flessen en op vaten hergist worden. Het resultaat is er naar: een aanbod van een tiental diverse abdij- en biologische bieren, die één voor één kostbaar en origineel zijn (http://brunehaut.com/nl/geschiedenis.html).

Le Moulin de Saint-Martin Biere a la Cerise
Brewed by Moulin de Saint-Martin
Style: Bière de Garde
Saint Martin de Bossenay, France
COMMERCIAL DESCRIPTION
Bottle: Unfiltered.
Ingredients: Water, Malt, Cherry juice, Hops, Sugar, Yeast (www.ratebeer.com/beer/le-moulin-de-saint-martin-biere-a-la-cerise/151617/).

Het is ook een Bed & Breakfast?
Le Moulin de Saint-Martin
7 rue de Saint-Martin, 77580, Crécy-la-Chapelle
Bed en Breakfast Le Moulin de Saint-Martin in Crécy-la-chapelle is B&B met 2 kamers.
45 km from Paris and 15 km from Disneyland, situated at the gateway of Crécy la Chapelle, called "Venice of the Brie”, one of the most typical village of Seine et Marne (www.bedandbreakfast.eu/bed-and-breakfast-nl/crecy-la-chapelle/le-moulin-de-saint-martin/127659/). Of toch niet?

Le Moulin de Saint Martin (Brasserie Artisanale)
Adres: 3 Chemin Laiterie, 10100 Saint-Martin-de-Bossenay, Frankrijk
d’Arras d’Haudrecy Mahaut
6, chemin de la Laiterie
10100 Saint-Martin-de-Bossenay France
La Brasserie du Moulin de Saint-Martin, dans ses locaux flambant neufs, vous accueille pour de belles dégustations. Cette brasserie spacieuse et moderne propose un choix très varié de bières blondes, brunes, anciennes ou exotiques. (www.petitfute.com/v12292-saint-martin-de-bossenay-10100/c650-produits-gourmands-vins/c1117-vins-alcools/c714-biere-brasserie/396601-brasserie-le-moulin-de-saint-martin.html) (www.lemoulindesaintmartin.com/brassage.html). Ze brouwen verschillende bieren:
`


Deze brouwerij is gevestigd in Picardië... en zo zijn we weer terug nij af...