De officiële naam van de republiek is Poblacht Na h'Éireann, Éire in het kort
Ierland is een eiland in de Noord-Atlantische oceaan, ten westen van het Europese vasteland en verdeeld in 2 landen: De republiek Ierland (officiële naam: Poblacht Na h'Éireann, of in het kort Éire), die vijfzesde van het eiland beslaat en Noord-Ierland, dat deel uitmaakt van het Verenigd Koninkrijk. Het eiland ligt op een strategische plaats voor lucht- en zeevaartverkeer tussen Noord-Amerika en Noord- en West-Europa. Meer dan 40% van de bevolking woont binnen 100 km. van Dublin. De kustlijn is ongeveer 1450 km. Het centrale deel van het eiland is licht golvend en aan de kust rijzen de bergen steeds verder omhoog, tot soms vlak boven de 1000 meter.
Meer informatie op Landenweb. De paasopstand van 200 jaar geleden is aanleiding voor dit berichtje. Want Ierland is bekend om bier en dat past op een bierblog, maar laat ik me eerst maar eens onbesuisd langs de geschiedenis surfen....
Fiona de Lange was in 2012 in Ierland en was er erg lovend over, zoals op haar blog te lezen in voor de Press Award in de categorie Bloggers/Online genomineerde berichten van haar reisverhaal, zoals hier, hier, en hier: de ‘craft beer cultuur’. Het Ierse woord voor ‘proost’ heb ik mij eigen gemaakt, namelijk ”Slainte” met een streepje op de A waarmee wordt aangeduid dat je de ’a’ iets langer moet aanhouden (http://bier.blog.nl/biernieuws/2012/07/17/hoe-het-zit-in-ierland).
De Ierse kookkunst staat bekend op hun toeristische websites. "Keer op keer merken we dat buitenlandse bezoekers ontzettend verbaasd zijn over de kwaliteit en beschikbaarheid van goed Iers eten", zegt Eveleen Coyle. Zij runt de Fabulous Food Trails in zowel Dublin als de 'culinaire hoofdstad' Cork.....Tegenwoordig doet de Ierse culinaire gemeenschap het ontzettend goed. Maar als je helemaal in de Ierse 'food scene' wil opgaan en de mensen achter de producten wil leren kennen, probeer dan een culinaire route (http://www.ireland.com/nl-nl/wat-is-er-beschikbaar/eten-en-drinken/artikelen/culinaire-routes-ierland/).
Er is een revolutie gaande in de pubs, winkels en huizen in heel Ierland. De voorliefde voor ambachtelijk bier groeit gestaag. Café-eigenaars en klanten schenken er steeds meer aandacht aan. Fans van de ambachtelijke bierbeweging zien dat nieuwe smaken, meer keus en betere bieren de weg naar hun glas vinden. En wie is verantwoordelijk voor deze beweging? De microbrouwerijen van Ierland (www.ireland.com/nl-nl/wat-is-er-beschikbaar/eten-en-drinken/artikelen/ierland-microbrouwerijen/).
Archeologen hebben al de eerste sporen van thuis brouwerijen gevonden in het jaar 1000 voor Christus. De eerste Ierse bieren werden gebrouwen met wilde gist en door het gebruik van kruiden. De ontwikkeling van het Ierse bier ging gelijk op met Engeland waar nationale brouwerijen ontstonden die pale ales en porters brouwden. Net als bij ons waren er tijden dat iedere Ierse plaats wel een eigen brouwerij had. Er werd hop verbouwd in de ‘Midlands’ wat de naam Kilkenny Goldings kreeg (http://bier.blog.nl/biernieuws/2012/07/21/de-ierse-biergeschiedenis-in-vogelvlucht).
Ierse bieren kennen hun oorsprong in de bronstijd. De brouwindustrie is belangrijk in Ierland en het grootste gedeelte van de geoogste moutgerst wordt gebuikt voor de productie van Ierse bieren. Stout zorgt voor 50% van de bieromzet, waarbij Guinness het grootste ged[e]elte voor zijn rekening neemt.
De droge en bittere stout is de traditionele Ierse drank maar dit symbool van de Ierse bieren is eigenlijk van oorsprong een donker Engels bier, genaamd porter. Dit werd in de 18e ingevoerd en de Ierse brouwerijen kopieerden deze steeds populairder wordende drank. Aan het begin van de 19e eeuw kwam Guinness met haar eigen, vollere, drogere versie: Extra Stout Porter, een bier dat gaandeweg 'stout' ging heten.
Het drinken van Ierse bieren is met name een sociaal gebeuren. Het land kent vele bars en pubs waar het meeste Ierse bier wordt gedronken. Hierdoor komt meer dan 80 procent van het Ierse bier nog steeds van de tap. Stout werd getapt met een twee-vatensysteem. Hierbij leverde het ene houten de jonge, nog gistende stout, terwijl het glas met de rijpere stout uit een tweede vat werd afgevuld. Door de introductie van vaten onder druk met stikstof werd dit systeem achterhaald. De stout kon nu in een keer vanuit het vat worden getapt en was meteen gefilterd en gepasteuriseerd (www.bier-winkel.com/iers-bier-c-347.html).
Ook in Ierland kwam er een moment dat het niet meer nodig was om bier te drinken, vanwege vervuild drinkwater, en sloot de ene na de ander brouwerij vanwege de vele concurrentie haar deuren. In de jaren 20 werd de laatste porter brouwerij vervolgens gesloten en zorgde Guinness voor het bier. Een aantal brouwerijen namelijk Smithwick’s, Cherry’s en Macardle-Moore verenigden zich om tenminste één concurrent te behouden voor Guinness. Porter brouwerijen Beamish en Murphy’s vielen in handen van Heineken. De Ierse Ales werden in de jaren zeventig steeds zoeter dan de Engelse variant waardoor Beerhunter Michael Jackson een aparte bierstijl uitriep: de Irish Red Ale. In de tussentijd konden hoptelers niet meer leven van de hopverkoop en verdween het laatste hopveld in Ierland. De consolidatieslag leverde voor de Ier een eentonig bierstraatbeeld op. Cafés kregen overal kranen, equipement en toebehoren en de Ierse stout Guinness voerde de boventoon
(http://bier.blog.nl/biernieuws/2012/07/21/de-ierse-biergeschiedenis-in-vogelvlucht).
Guinness smaakt goed bij Guinness Pie, maar onderzoek heeft uitgewezen dat het buiten Ierland minder smaakt. Ook in eigen land gaat de verkoop van Guinness achteruit (althans in 2012).
Wie zou er niet een pint of Guinness willen drinken in de stamkroegen van James Joyce, Wiliam Butler Yeats en Brendan Behan? “Als ik doodga”, zei J. P. Donleavy's 'Ginger Man', “wil ik ontbinden in een vat donker bier en dat moet dan in alle cafes van Dublin geserveerd worden.”
Dat citaat is een manier om een verhaal over de cultuur van Dublin te beginnen, want het gaat en over literatuur en over drank. Het aspect dat dan nog ontbreekt is de aan Ieren eigen liefde voor het gesproken woord, dat misschien ook wel wordt gevoed door het besef dat het woord vrijer vloeit waar het bier dat net zo doet. Bezie daarom de woorden die Dublin-Iers kent voor aangeschoten: 'locked', 'legless', 'polluted', 'paralytic' of 'pie-eyed' - en dan nog zijn ze niet allemaal genoemd. 'Pie-eyed' ben je in Dublin zomaar en al is onmatig drankgebruik niet echt een verdienste, een zonde is het ook niet.
Wat in Londen een 'hopeloze dronkaard' wordt genoemd, wordt in Ierlands hoofdstad met een soort vertederde tolerantie bejegend. “Jammer, alweer dronken”, zei de kunstcriticus van de Irish Times vorige week over de belangrijkste PR-dame van een van Dublins nationale musea, die ons om half drie 's middags drijfnat en riekend op straat om de hals was gevallen. Niet dat zij en ik elkaar ooit ontmoet hadden. En de kunstcriticus zelf had net een vloeibare lunch van vijf Budweisers in vijf maal vier minuten achter de rug. Het kon hem niet eens schelen dat zijn blosjes in de striemende regen nauwelijks opvielen....Hoewel de Ieren per hoofd van de bevolking meer boeken kopen en meer kranten lezen dan welke andere Europeaan ook, is er bij grote delen van de bevolking tegelijkertijd een immense onverschilligheid ten aanzien van de eigen cultuur, die soms in afkeer van kunst lijkt te ontaarden, zegt onder anderen Marion Fitzgibbon (http://vorige.nrc.nl//europa/in_europa/article1517262.ece/Ierland_voor_alles_is_een_wet%20.%20).
Tussen 1850 en 1914 nam de bierconsumptie/import toe
(The Modernisation of Irish Society 1848 - 1918: From the Great Famine to Independent Ireland)
Het verbaast je misschien, maar in de 19e eeuw waren er in Ierland ruim 200 brouwerijen. In de daaropvolgende jaren slonk dat getal tot slechts 12. Vandaag de dag wordt dat getal weer opgeschroefd door onafhankelijke ondernemers en er zijn nu 16 microbrouwerijen op het eiland (www.ireland.com/nl-nl/wat-is-er-beschikbaar/eten-en-drinken/artikelen/ierland-microbrouwerijen/).
Tijdens [Fiona's] eerste bezoek aan Carlow Brewing Company, die O’hara’s bieren brouwt, blijkt duidelijk dat speciaalbier in Ierland in de kinderschoenen staat. Jarenlang zijn hier de speciale bierbrouwers van de markt gedrukt door Guinness zo zegt een Ier in hart en nieren. Daarom is het voor kleine bierbrouwers maar moeilijk om het hoofd boven water te houden. Rond 1920 waren er zo’n 20 brouwerijen en dat is op dit moment niet anders....Zoals eerder geschreven tellen we zo’n 22 brouwerijen in Ierland (http://bier.blog.nl/biernieuws/2012/07/17/hoe-het-zit-in-ierland).
The Porterhouse is een geweldige pub waar je (naar mijn idee) het Ierse leven perfect kunt ervaren. Al is het maar voor één avondje (http://missjoesten.nl/category/ireland/).
Jongeren gingen reizen en wilden niet alleen stout en ales drinken waardoor pilseners hun intrede deden in Ierland. Grote merken als Heineken, Budweiser en Carlsberg zorgen vandaag de dag voor 3 van de 4 geschonken bieren in Ierland. Volgens een brouwer heeft Guinness de laatste twee jaar 16 procent van zijn consumptie zien dalen dat voor een groot deel naar de pilsbrouwers ging. Momenteel behoort slechts vijf procent van de markt aan de Ale toe. Maar er is hoop voor de ale....Sinds de jaren negentig deed de nieuwe trend vanuit Amerika zijn intrede, de ‘brewpub’. Inmiddels openden al heel wat bekende brewpubs hun deuren zoals The Porterhouse in Dublin en Franciscan Well in Cork ....Hiermee was craft beer geboren en bovendien niet in handen van grote bierconcerns. Alle kleine brouwers focussen zich vooral op de lokale markt en bierliefhebber. Ze bieden variatie en vernieuwing. Geven een eigen draai aan nieuwe invloeden vanuit Amerika, Europa en de Scandinavische landen. Zo worden er bijvoorbeeld witbieren, hoppige ales, imperial stouts en blonde bieren gebrouwen. Ieder jaar komen er meerdere nieuwe kleine brouwerijen bij en bestaande craft beer brewers groeien tussen de 25 en 50 procent per jaar! (http://bier.blog.nl/biernieuws/2012/07/21/de-ierse-biergeschiedenis-in-vogelvlucht) ”Speciaalbier” is pas sinds een paar jaar echt hard gaan groeien. Eigenlijk best vreemd aangezien ze uiteraard al heel lang bekend zijn met Guinness, een stout bier. Diverse Ieren in de pub geven aan dat met name Guinness lange tijd de kleine craftbeer brouwers uit de markt heeft gehouden. Veel horecazaken in Ierland zijn niet gebonden aan een biermerk, dat is een voordeel zou je zeggen. Echter de prijsconconcurrentie blijft, zeker nu de recessie hier in Ierland hard heeft toegeslagen. Tegelijkertijd willen de Ieren elkaar hier echt helpen. Dit betekent dat bier van een lokale, kleine brouwer met open armen wordt ontvangen. Dat zorgt ervoor dat de brouwerijen gemiddeld tussen de 25 en zelfs 50 procent per jaar groeien! (http://bier.blog.nl/biernieuws/2012/07/19/ierse-craftbeer-brouwerijen-groeien-explosief). De Ierse speciaalbiermarkt is booming. In 2012 steeg de verkoop van ‘craft beer’ 42,5 procent en voor dit jaar staat nog eens 35 procent op de planning, zo meldt de Irish Times. Een grote oorzaak van de nieuwe opleving van de ambachtelijke biermarkt is de beslissing die de minister van financiën, Brian Cowen, in 2005 nam. Hij halveerde de accijnzen voor brouwerijen die tot 20.000 hectoliter produceerde per jaar.
Deze maatregel heeft ervoor gezorgd dat kleine brouwers een concurrerende prijs kunnen neerleggen bij pubs en slijterijen. De binnenlandse verkoop steeg met 55 procent en export met 26 procent (http://bier.blog.nl/biernieuws/2013/03/16/speciaalbier-is-booming-in-ierland).
Er zijn nu heel veel brouwerijen te bezoeken met een georganiseerde tour: Welcome to Brewery Hops of Ireland. We specialise in small group tours that provide the traveller and beer enthusiast with a unique and high quality holiday experience. The tour combines an appreciation of Ireland’s emerging independent craft beer industry with visits to the abundance of heritage sites interspersed among the stunning scenery that Ireland has to offer (http://breweryhopsofireland.com/). Ook zijn er festivals:
Jaarlijks is er in Dublin een festival waar nagenoeg ALLE brouwers aanwezig zijn. Het All Irish Craft Beer Festival (http://bier.blog.nl/biernieuws/2012/08/16/07-tm-09-09-12-irish-craft-beerfest-dublin). Op zijn minst iedere (kleine) brouwer of bierexpert zou eens kunnen overwegen om hier naartoe te gaan. De vliegtickets zijn heel goedkoop, accommodaties en eten is betaalbaar en op enkele hele kleine brouwers na staan ALLE Ierse bierbrouwers op dit festival. Je kunt ervaren hoe zij tegen de markt aankijken… (http://bier.blog.nl/biernieuws/2013/08/09/slechte-ierse-bierbrouwers-draaien-we-de-nek-om).
Hoewel sommigen door de grote pilsgiganten worden overgenomen: Franciscan Well Brewery in Cork is namelijk begin dit jaar overgenomen door Molson Coors (http://bier.blog.nl/biernieuws/2013/08/09/slechte-ierse-bierbrouwers-draaien-we-de-nek-om).
De Hilden Brewery is opgericht in de 19e eeuw en is Ierlands oudste, onafhankelijke brouwerij. Zoals zoveel plekken incounty Antrim heeft ook Hilden een directe link met de Titanic. Dit is de voormalige residentie van Helen Barbour. Zij was de dochter van Thomas Andrews, de scheepsontwerper van de Titanic.
Over de ambachtelijke beweging zegt Owen Scullion van de Hilden Brewery: "Veel bierliefhebbers realiseren zich nu dat bier niet gewoon een product is, maar een product dat met zorg en toewijding kan worden gebrouwen, met als resultaat bier dat voldoet aan vele nieuwe smaken." (www.ireland.com/nl-nl/wat-is-er-beschikbaar/eten-en-drinken/artikelen/ierland-microbrouwerijen/)
De oprichters Scott en Cam komen uit Nieuw-Zeeland en Australië. [Ze] kwamen ...naar Dublin voor werk in goede tijden en ontmoetten elkaar als buren. Ze trouwden beiden met een Ierse maar emigreren naar Australië en Nieuw-Zeeland wilden beide vrouwen niet. Ze waren allebei al langer met bier bezig als hobbybrouwer en vonden dat daar in Ierland nog veel in te bereiken viel. Na een studie in Berlijn werd de grote stap gemaakt. In april 2011 werd met de installatie van Carlow Brewing, O’Hara’s, de brouwerij opgericht in Mitcheltown (http://bier.blog.nl/biernieuws/2012/07/19/ierse-craftbeer-brouwerijen-groeien-explosief). De meesterbrouwers van Eight Degrees komen uit Australië en Nieuw-Zeeland, maar hebben ervoor gekozen hun brouwerij te beginnen in de Rebel County. De productie door het team is helemaal doe-het-zelf. Deze jongens leerden het brouwen in het Verenigd Koninkrijk en ze gaan hun werk met humor tegemoet. Zo beschrijven ze hun Sunburnt Red Ale als volgt: "Vergelijkbaar met een Ier op vakantie op de Canarische Eilanden heeft dit bier een rode tint maar een relaxte en warme smaak."
De eigenaar van Eight Degrees, Cam Wallace, vertelt dat zijn lievelingsaspect van het ambachtelijk brouwen hetzelfde is als waarom de klanten er zo van houden: "We kunnen experimenteren en zijn erg flexibel in wat we kunnen produceren. Dat is ons grote voordeel. Klanten waarderen het afwisselende aanbod dat we bereiken door het experimenteren," benadrukt Wallace.(www.ireland.com/nl-nl/wat-is-er-beschikbaar/eten-en-drinken/artikelen/ierland-microbrouwerijen/)
Tig Bhric West Kerry Brewery is absoluut een bezoek waard! Het ligt in de prachtige natuur op de Dingle peninsula en geeft prachtige vergezichten over het eiland. ...De namen van de bieren zijn vernoemd naar de plaatsen in de regio zoals Cul Dorcha, Beal Ban en Carraig Dubh...Het bier van deze brouwerij is nagenoeg alleen op dit meest westelijke puntje van Europa te krijgen, zeker als real ale. In de supermarkten van Dingle en Cork kunnen flessen bier gevonden worden van de wat Paul zelf zegt, kleinste brouwerij van Ierland. Zijn brouwcapaciteit kan echter net iets hoger liggen dan bij de Burren Brewery in Lidoonvarna wat voor mij ook echt een magische plek was (http://bier.blog.nl/biernieuws/2012/07/23/brouwerij-op-meest-westelijke-puntje-van-europa).
”hoe komt het dat het kwaliteitsniveau van het bier zo hoog ligt?” De brouwers waren het unaniem eens. Als je één keer een bier op de markt brengt wat niet goed is of je start met bier brouwen om de verkeerde redenen, dan hoef je nooit meer terug te komen. We draaien ze de nek om. Huh? De diverse brouwers willen verder anoniem blijven maar gaven mij meer uitleg: “Alle Ierse brouwers zijn heel gebroederlijk onder elkaar en helpen elkaar. Echter wel zolang iedereen de kwaliteit hoog houdt. Samen willen we zorgen dat Craft Beer op een nog hoger niveau komt en dat de pub-gangers naast Guinness en pils ook een keer onze bieren gaan drinken. Iedere keer dat er één ‘prutser’ tussen zit die een bier op de markt brengt dat niet goed is, ben je weer heel wat potentiële craft beer drinkers armer. Alleen door gezamenlijk in te staan voor kwaliteit kunnen we Ierland en het buitenland met onze bieren veroveren.
We helpen elkaar daarbij. Dus als iemand met een brouwprobleem zit en er niet uitkomt, lossen we het samen op.” Dat klinkt natuurlijk als muziek in de oren van iedere biergenieter, maar hoe ‘handhaaf’ je dat als allerlei hobbybrouwers links en rechts met bieren op de markt komen die niet goed zijn. De consument drinkt het toch wel, was mijn opmerking. Eerst werd er gelachen en vervolgens kreeg ik de opmerking: Ja, Nederlanders zijn geen pubgangers en moeten nog opgevoed worden. Oefff die zat. Vervolgens: “We blijven gezamenlijk alle bieren van elkaar en nieuwe collega’s proeven, elkaar helpen en corrigeren om de kwaliteit beter te maken. Komt er een prutser die het niet om het bier gaat, niet wil luisteren of denkt op een hype mee te kunnen springen en snel geld te verdienen, dan wordt ie door ons allemaal kunstmatig om zeep geholpen. Slechte publiciteit en een professioneel opgezette tamtam doet wonderen. Niemand drinkt het bier nog…. Daardoor zorgen we gezamenlijk dat Ierland het beloofde bierland is en blijft.” (http://bier.blog.nl/biernieuws/2013/08/09/slechte-ierse-bierbrouwers-draaien-we-de-nek-om)
Die Ieren zijn toch agressiever dan gedacht. Ze hebben ook een opstandig verleden... waarbij een bijzondere vermelding voor de Ier Thomas Meagher, die later Amerikaan werd...
Thomas Meagher, the man who first flew the flag publicly, wanted a new Ireland, where Irish Catholics and Protestants joined forces for independence. In February 1848, he made a famous speech. He said: “what strength have I to beat my way towards that bold headland, upon which I have sworn to plant the flag I have rescued from the wreck?”
Meagher and the Young Irelanders were inspired by 1848 revolutions in Paris, Berlin, Vienna, Rome, Prague and Budapest, which overthrew kings and emperors from their thrones, and established democratic republics. These revolutions had inspired the Young Irelanders to overthrow British rule in Ireland, peacefully if possible. In April 1848, Meagher, William Smith O’Brien and Richard O’Gorman went to Paris to congratulate the French on overthrowing King Louis Philippe. While they were there, a group of French women wove an Irish tricolour made from the finest French silk and presented it to Meagher.
Back in Dublin, on April 15, 1848, Meagher presented this silk flag to the citizens of Ireland, and said: “The white in the centre signifies a lasting truce between the ‘orange’ and the ‘green’.” (www.irishtimes.com/culture/heritage/fifteen-facts-about-the-irish-flag-and-1916-1.2362893).
On the 15th of April he presented a fabulous version of the Tricolor made from the finest French silk to the citizens of Ireland. He said:
“…I trust that the old country will not refuse this symbol of a new life from one of her youngest children. I need not explain its meaning. The quick and passionate intellect of the generation now springing into arms will catch it at a glance. The white in the centre signifies a lasting truce between the “orange” and the “green” and I trust that beneath its folds, the hands of the Irish Protestant and the Irish Catholic may be clasped in generous and heroic brotherhood…” Thomas Francis Meagher
...The Irish Tricolour has inspired generations of Irish people since its conception in 1848. Although the flag didn’t see the light of day again until it was raised above the GPO in 1916, so poignant was its symbolism that its message still prevailed over half a century later, as it does today. The tricolour was eventually recognised as Ireland’s national flag in 1937 (www.1848tricolour.com/history-of-the-irish-flag/) (www.factmonster.com/spot/irishflag1.html).
The Thomas Meagher Bar (Irish Pub) 130 W Pine St Missoula is naar hem vernoemd. Behind this project is Sean Graves, owner of Montana Brewing Company in Billings, Montana. Graves is familiar with Missoula, however, as he studied at the University of Montana-Missoula (www.montanabeerfinder.com/2014/12/the-thomas-meagher-bar-opens-in-missoula.html).
Territorial governorship of Montana
Brigadier General Thomas Francis Meagher
After the war, Meagher was appointed Secretary of the new Territory of Montana; soon after arriving there, he was designated Acting Governor. Meagher attempted to create a working relationship between the territory's Republican executive and judicial branches, and the Democratic legislative branch. He failed, making enemies in both camps. Further, he angered many when he pardoned a fellow Irishman who had been convicted of manslaughter.
The Territory of Montana was created from the eastern portion of Idaho Territory as its population increased with an influx of settlers following the discovery of gold in 1862. When the Civil War ended, many more settlers entered the territory. Searching for riches, they often disregarded U.S. treaties with the local Native American tribes. In 1867, Montana pioneer John Bozeman was allegedly killed by a band of Blackfeet, who attacked other settlers as well. Meagher responded by organizing a militia to retaliate. He secured funding from the federal government to campaign against the Native Americans, but was unable to find the offenders, or retain the militia's cohesion. He was later criticized for his actions.
Meagher called Montana's first constitutional convention to develop a constitution as a step toward statehood. Not enough residents voted for the constitution and statehood to qualify. In addition, copies of the constitution were lost on the way to a printer, and Congress never received copies for review. Montana gained statehood in 1889, more than 20 years after Meagher's death.
Disappearance
In the summer of 1867, Meagher traveled to Fort Benton, Montana, to receive a shipment of guns and ammunition sent by General Sherman for use by the Montana Militia. On the way to Fort Benton, the Missouri River terminus for steamboat travel, Meagher fell ill and stopped for six days to recuperate. When he reached Fort Benton, he was reportedly still ill. Sometime in the early evening of July 1, 1867, Meagher fell overboard from the steamboat G. A. Thompson, into the Missouri. The pilot described the waters as "...instant death – water twelve feet deep and rushing at the rate of ten miles an hour" (i.e., 3.6 m deep at a rate of 16 km/h or about 4.5 m/s). His body was never recovered.
Because Meagher was outspoken and controversial, some believed his death to be suspicious. Since people prefer conspiracy and his body was never recovered, many theories circulated about his death. In 1913 a man claimed to have carried out the murder of Meagher for the price of $8000, but then recanted. Some said that Meagher had been drinking, and simply fell overboard. Others have suggested that he might have been murdered by Montana political enemies or perhaps by a Confederate soldier from the war, and some have supposed that Native Americans were responsible (www.montanabeerfinder.com/2014/12/the-thomas-meagher-bar-opens-in-missoula.html).
Following the incident known as the Young Irelander Rebellion of 1848 or "Battle of Ballingarry" in August 1848, Meagher, Terence MacManus, O'Brien, and Patrick O'Donoghue were arrested, tried and convicted for sedition. Due to a newly passed ex post facto law, the sentence meant that Meagher and his colleagues were sentenced to be "hanged, drawn and quartered".....While awaiting execution in Richmond Gaol, Meagher and his colleagues were joined by Kevin Izod O'Doherty and John Martin. But, due to public outcry and international pressure, royal clemency commuted the death sentences to transportation for life to "the other side of the world." In 1849 all were sent to Van Diemen's Land (Tasmania, Australia). On July 20, the day after being notified of his exile to Van Diemen's Land, Meagher announced that he wished henceforth to be known as Thomas Francis O'Meagher...Meagher ...planned his escape to the United States....Meagher arrived in New York City in May 1852. He studied law and journalism, and became a noted lecturer. Soon after, Meagher became a United States citizen. He eventually founded a weekly newspaper called the Irish News. Meagher and John Mitchel, who had also since escaped, published the radical pro-Irish, anti-British Citizen....Meagher's decision to serve the Union was not a simple one; before the onset on the war, he had supported the South. He had visited the South to lecture, and was sympathetic to its people. Further, his Irish friend John Mitchel, who had settled in the South, supported the secessionists. Meagher and Mitchel split over the issue of slavery. Mitchel went to the Confederate capitol in Richmond, Virginia, and his three sons served with the Confederate States Army....With the beginning of war, Meagher volunteered to fight for the Union. He recruited a full company of infantrymen to be attached to the U.S. 69th Infantry Regiment New York State Volunteers on April 29, 1861 the regiment was added to Brig. Gen. Irvin McDowell's Army of Northeastern Virginia. Colonel Corcoran initially commanded them, but was captured during the battle. Despite the Confederate victory, the Irish of New York's 69th fought bravely, winning praise from the media and support from the Irish of New York. Following the First Battle of Bull Run, Meagher returned to New York to form the Irish Brigade. He was commissioned brigadier general (effective February 3) to lead them in the Peninsula Campaign of 1862....After the war, Meagher was appointed Secretary of the new Territory of Montana; soon after arriving there, he was designated Acting Governor. Meagher attempted to create a working relationship between the territory's Republican executive and judicial branches, and the Democratic legislative branch. He failed, making enemies in both camps. Further, he angered many when he pardoned a fellow Irishman who had been convicted of manslaughter.
...
In the summer of 1867, Meagher traveled to Fort Benton, Montana, to receive a shipment of guns and ammunition sent by General Sherman for use by the Montana Militia. On the way to Fort Benton, the Missouri River terminus for steamboat travel, Meagher fell ill and stopped for six days to recuperate. When he reached Fort Benton, he was reportedly still ill. Sometime in the early evening of July 1, 1867, Meagher fell overboard from the steamboat G. A. Thompson, into the Missouri. The pilot described the waters as "...instant death – water twelve feet deep and rushing at the rate of ten miles an hour" (i.e., 3.6 m deep at a rate of 16 km/h or about 4.5 m/s). His body was never recovered (https://en.wikipedia.org/wiki/Thomas_Francis_Meagher).
Although the 1916 Easter Rising made the Irish tricolour famous, it was actually first flown publicly in Waterford City in 1848. On March 7th of that year, Thomas Francis Meagher, a leader of the Young Irelanders, flew the flag from the Wolfe Tone Confederate Club at 33 The Mall, Waterford City (www.irishtimes.com/culture/heritage/fifteen-facts-about-the-irish-flag-and-1916-1.2362893).
The General Post Office (GPO; Irish: Ard-Oifig an Phoist) in Dublin is the headquarters of the Irish Post Office, An Post, and Dublin's principal post office. Sited in the centre of O'Connell Street, the city's main thoroughfare, it is one of Ireland's most famous buildings, and was the last of the great Georgian public buildings erected in the capital.....During the Easter Rising of 1916, the GPO served as the headquarters of the uprising's leaders. The building was destroyed by fire in the course of the rebellion and not repaired until the Irish Free State government took up the task some years later. The facade is all that remains of the original building. An original copy of the Proclamation of the Irish Republic was on display in the An Post museum at the GPO, where an exhibition, Letters, Lives & Liberty, highlighted the history of the Post Office and the GPO. The museum closed at the end of May 2015 (https://en.wikipedia.org/wiki/General_Post_Office,_Dublin). Besides its architectural significance and role as the chief office of the Irish Post Office, Dublin’s GPO holds a place of particular symbolic importance for Irish people.
It was the headquarters of the men and women who took part in the Easter Rising of April 1916. While that rebellion ended in failure with most Irish people lamenting the death and destruction caused, it led to Irish independence and the creation of a new State...The rebels, led by Patrick Pearse and James Connolly, were motivated by various ideals but held the common belief that only an armed revolt could bring about the independence of Ireland from the rest of the United Kingdom. They chose the GPO, the communications heart of the country and the centre of Dublin city, as the building on which to hoist the flag of an Irish republic.
For nearly a week, the rebels held the GPO. Fighting here and in other parts of the city was intense with civilians bearing the greatest hardship. With the building on fire and crumbling, they tried to break through the surrounding army cordon and failed. Pearse, realising the futility of further fighting, finally took the decision to surrender.
The smouldering ruins of the GPO bore silent witness to the momentous events that had taken place (www.anpost.ie/AnPost/History+and+Heritage/History/1916+Rising/) (www.anpost.ie/AnPost/
History+and+Heritage/History/GPO+Dublin/The+General+Post+Office.htm).
The flag was later used by the IRA during the Irish War of Independence (1919–1921). After independence in 1922, the flag was also used by the Irish Free State (1922–1937) and was included in the 1937 Constitution.
The green in the flag symbolises Irish republicanism dating back to the Society of United Irishmen in the 1790s and beyond.
The orange in the flag represents the Protestant minority in Ireland. It was included in the Irish flag in an attempt to make Irish Protestants feel included in the Irish independence movement. Many Irish Protestants had been supporters of William of Orange, the Protestant Dutch prince who became King William III of Britain. As King, William defeated the Catholic King James II and his mainly Irish Catholic army at the Battle of the Boyne in 1690. Today, ‘Orangemen’ in the North continue to celebrate this Protestant victory with parades and bonfires on July 12th.
The white in the centre symbolises the hope for a lasting peace between the two cultures on the island of Ireland – nationalist, mainly Catholic Ireland, and unionist, mainly Protestant Ireland. The flag as a whole is therefore meant to symbolise inclusion and a hoped-for reconciliation of the various religions in on the island of Ireland, which is expressed in Article 2 of the Irish Constitution as the entitlement of every person born in Ireland to be part of the independent Irish nation, regardless of ethnic origin, religion or political conviction (www.irishtimes.com/culture/heritage/fifteen-facts-about-the-irish-flag-and-1916-1.2362893).
De protestantse unionisten en de katholieke nationalisten stonden lijnrecht tegenover elkaar....Toen beide partijen zich begonnen te bewapenen, leek een burgeroorlog onafwendbaar. Het was echter het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog, dat de lont uit het Ierse kruitvat verwijderde....In Ierland besloten de leiders van zowel de unionisten als de nationalisten de Britten in hun strijd tegen de Duitsers te steunen. Ze spoorden hun volgelingen aan om vrijwillig dienst te nemen in het Britse leger. Deze solidariteitsbetuiging aan de Britten kwam voort uit politiek eigenbelang.
De unionisten waren altijd al nauw verbonden met Groot-Brittannië en wilden er middels een bloedoffer van hun zonen voor zorgen dat de Britten de constitutionele band tussen Ierland en Groot-Brittannië in stand zouden houden. De nationalisten hadden met hun militaire steun juist het tegenovergestelde doel voor ogen, want zij wilden als beloning voor hun steun Iers zelfbestuur verzekeren (www.npogeschiedenis.nl/nieuws/2008/november/Ierland-tijdens-de-Eerste-Wereldoorlog.html).
Ierland was tijden de Tweede Wereldoorlog neutraal. Churchill bood hen aan deel uit te maken van de geallieerden, maar premier De Valera wees dat voorstel af. De Ieren hadden slechte ervaringen met hun hulp aan de geallieerden tijdens de Eerste Wereldoorlog. Ze hoopten toen dat hun hulp aan de Britten beloond zou worden met zelfbestuur. Toen dit niet gebeurde brak in 1916 de Paasopstand uit, waarbij veertien opstandelingenleiders om het leven kwamen. Na onderhandelingen tussen de strijdende partijen, waarbij de Ierse politicus Michael Collins betrokken was, werd Ierland in 1921 een vrijstaat onder het Britse gemenebest. De latere Ierse premier De Valera was het echter niet eens met dat verdrag, omdat hij niet onder de Britse troon wilde dienen en er brak opnieuw een burgeroorlog uit. Hoewel de Valera die verloor, werd Ierland in 1934 alsnog een soevereine staat (http://historiek.net/churchill-overwoog-inval-ierland/7474/#.Vo2BKPnhC70).
Op Tweede Paasdag 1916 riep een groep Ierse nationalisten in Dublin de onafhankelijkheid van de Ierse Republiek uit. In de dagen die volgden ontketende zich een opstand, bekend als de Paasopstand, die grote gevolgen had voor de Ierse geschiedenis (www.isgeschiedenis.nl/nieuws/ontstaan-en-ontwikkeling-van-de-ira/). De Paasopstand (Iers: Éirí Amach na Cásca, Engels: Easter Rising) is de Ierse Republikeinse opstand van 24-30 april 1916 en wordt gezien als een van de belangrijkste gebeurtenissen in de geschiedenis van Ierland. Een deel van de Irish Volunteers onder leiding van Pádraig Pearse en het kleinere Irish Citizen Army van James Connolly bezetten sleutelposities in Dublin, waaronder het General Post Office op O'Connell Street.
Op paasmaandag 1916 riep de nieuwe republikeinse regering, onder leiding van Pearse, de Ierse Republiek uit. Dat deed hij in een belangrijk historisch document dat in het Engels the Proclamation wordt genoemd. Deze opstand markeert een splitsing tussen het Republikeinse en het algemene Ierse nationalisme, dat tot dan toe een belofte van autonomie onder de Britse kroon accepteerde.
Kansloos tegenover 4500 Britse manschappen en meer dan 1000 politieagenten (het aantal Volunteers wordt geschat op 1000, de Irish Citizen Army ongeveer 250) werden de rebellen verslagen: honderden werden gedood of gewond, inclusief buitenstaanders die in het vuurgevecht terechtkwamen, en ongeveer 3000 verdachten werden gearresteerd. 15 leiders (inclusief de 7 mannen die de Onafhankelijkheidsverklaring hadden ondertekend) werden geëxecuteerd in de periode van 3 tot en met 12 mei, onder hen de al dodelijk getroffen Connolly, die in een stoel werd omgebracht omdat hij niet meer kon staan (https://nl.wikipedia.org/wiki/Paasopstand). De geëxecuteerden werden begraven in de oude begraafplaats van de gevangenis van Arbour Hill en hun graven werden nationale monumenten, waar ze als martelaren voor hun land werden vereerd.
1.480 mensen werden in Engeland en Wales gevangengezet. Dit werden de broedplaatsen van een nieuwe opstand, waar onder andere Michael Collins gevangen zat. Hierdoor luidde de Paasopstand het begin in van de Ierse onafhankelijkheidsoorlog (www.celticbritain.net/paasopstand.htm).
De Irish Republican Brotherhood (IRB) werd in 1858 gesticht. Het was een geheime organisatie met 2.000 leden, voornamelijk intellectuelen, van binnen en buiten Ierland....De Irish Nationalist Party was een grote organisatie, waar de Irish Volunteers deel van uitmaakten. De Irish Volunteers hadden 200.000 leden, waarvan er 2.000 waren getraind en bewapend. Een min of meer onafhankelijk onderdeel van de Volunteers was de paramilitaire vrouwenorganisatie Cumann na mBan.
De kleinste organisatie was het Irish Citizen Army, geleid door James Connolly. Deze was opgericht ter bescherming van een socialistische bond en bestond uit maximaal 250 bewapende leden. Zij werden gesteund door de gravin Markiewicz als officier....In januari 1916 nodigde de IRB de Irish Citizen Army (ICA) uit om mee te doen aan de opstand, omdat de ICA-leider, James Connolly, had gedreigd zelf een opstand te beginnen met zijn legertje van nauwelijks 200 man sterk. De datum van de opstand werd vastgesteld op Paaszondag. Op die dag zouden de opstandelingen namelijk gedekt zijn door de parades van de Volunteers, waartoe Padraig Pearse had bevolen. ...Rond 12 uur ’s middags begon de opstand, met 1.000 tot 1.500 mannen en vrouwen van de Volunteers, IRB, ICA en de Cumann na mBan, een republikeinse vrouwenorganisatie. Een team vrijwilligers bestormde het wapendepot van Magazine Fort in het Phoenix Park...(www.celticbritain.net/paasopstand.htm).
The Easter Rising also known as the Easter Rebellion and referred to erroneously in some contemporary British reports as the Sinn Féin Rebellion, was an insurrection staged in Ireland during Easter Week, 1916. The Rising was mounted by Irish republicans with the aims of ending British rule in Ireland and establishing the Irish Republic at a time when the British Empire was heavily engaged in the First World War (youtube).
The Easter Rising (Irish: Éirí Amach na Cásca), also known as the Easter Rebellion, was an armed insurrection in Ireland during Easter Week, 1916. The Rising was mounted by Irish republicans to end British rule in Ireland and establish an independent Irish Republic while the United Kingdom was heavily engaged in World War I. It was the most significant uprising in Ireland since the rebellion of 1798. Organised by seven members of the Military Council of the Irish Republican Brotherhood, the Rising began on Easter Monday, 24 April 1916, and lasted for six days. Members of the Irish Volunteers — led by schoolmaster and Irish language activist Patrick Pearse, joined by the smaller Irish Citizen Army of James Connolly, along with 200 members of Cumann na mBan — seized key locations in Dublin and proclaimed an Irish Republic. ...The rebel headquarters was the General Post Office (GPO) where James Connolly, overall military commander and four other members of the Military Council: Patrick Pearse, Tom Clarke, Seán Mac Dermott and Joseph Plunkett were. After occupying the Post Office, the Volunteers hoisted two Republican flags and Pearse read a Proclamation of the Republic.
Elsewhere, rebel forces took up positions at the Four Courts, the centre of the Irish legal establishment, at Jacob's Biscuit Factory, Boland's Mill, the South Dublin Union hospital complex and the adjoining Distillery at Marrowbone Lane. Another contingent, under Michal Mallin, dug in on St. Stephen's Green.
Although it was lightly guarded, Volunteer and Citizen Army forces under Seán Connolly failed to take Dublin Castle, the centre of British rule in Ireland, shooting dead a police sentry and overpowering the soldiers in the guardroom, but failing to press home the attack. The Under-secretary, Sir Matthew Nathan, alerted by the shots, helped close the castle gates. The rebels occupied the Dublin City Hall and adjacent buildings. They also failed to take Trinity College, in the heart of the city centre and defended by only a handful of armed unionist students. At midday a small team of Volunteers and Fianna Éireann members attacked the Magazine Fort in the Phoenix Park and disarmed the guards, with the intent to seize weapons and blow up the building as a signal that the rising had begun. They set explosives but failed to obtain any arms. ...The principal rebel positions at the GPO, the Four Courts, Jacob's Factory and Boland's Mill saw little combat. The British surrounded and bombarded them rather than assault them directly. One Volunteer in the GPO recalled, "we did practically no shooting as there was no target".....Some of the survivors of the Rising went on to become leaders of the independent Irish state. Those who were executed were venerated by many as martyrs; their graves in Dublin's former military prison of Arbour Hill became a national monument and the Proclamation text was taught in schools (https://en.wikipedia.org/wiki/Easter_Rising).
Tussen 1845 en 1847 leed Ierland honger door drie opeenvolgende mislukte aardappeloogsten (Great Famine). Anderhalf miljoen Ieren stierven van honger of door epidemieën. Eveneens anderhalf miljoen Ieren emigreerden naar mwt name de Verenigde Staten en Australië. De Engelse regering bood nauwelijks hulp, integendeel: de export van graan, vlees en zuivel naar Engeland ging gewoon door (www.landenweb.nl/ierland/geschiedenis/).
De Noord-Ierse Oranjemannen zagen het Ierse nationalisme met lede ogen aan en richtten zelfs een eigen leger op, de Ulster Volunteers. Er leek een burgeroorlog uit te gaan breken toen de nationalisten (Irish Republican Brotherhood) ook een eigen leger oprichtten, de Irish Volunteers. Door het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog veranderde echter alles. Honderdduizenden Ieren vochten mee aan geallieerde zijde en dachten hierdoor recht op zelfbestuur te kunnen claimen, als een soort beloning. De Irish Republican Brotherhood zag echter juist in de Britse zwakte een gelegenheid om zelfbestuur te bewerkstelligen. Dit alles leidde in 1916 tot een opstand in Dublin. Door een slechte organisatie kwam de Paasopstand al snel tot een eind. De Engelsen stuurden een klein legertje en executeerde veertien opstandelingenleiders.
Éamon de Valera, Sinn Féin-voorman, bleef in leven doordat hij een Amerikaans paspoort had. De parlementsverkiezingen van 1917 werden gewonnen door Sinn Féin. De gekozenen namen hun zetel in Westminster echter niet in, maar kwamen in Dublin bijeen. Onder leiding van De Valera ondertekende men alsnog de onafhankelijkheidsverklaring van de Paasopstand.
De Britten stuurden een paramilitaire politiemacht naar Ierland en vochten een bittere strijd uit met de in 1919 opgerichte Irish Republic Army (IRA). In juli 1919 sloot men een wapenstilstand. Na onderhandelingen kreeg Ierland in 1921 de status van vrijstaat binnen het Britse Gemenebest. Men mocht zelfs een eigen buitenlands beleid voeren. Het land werd wel in tweeën gedeeld; de zes noordelijke graafschappen (Ulster) bleven verbonden met het Verenigd Koninkrijk, de overige 26 graafschappen vormden de Irish Free State. Het verdrag veroorzaakte wel een splitsing binnen de IRA. De Republicans of Irregulars onder leiding van De Valera gingen niet akkoord. Het leidde tot een bloedige burgeroorlog die in 1923 gewonnen werd door de voorstanders van het verdrag. In 1926 richtte De Valera een nieuwe partij op, de Fianna Faíl. Deze partij won de verkiezingen van 1932 en De Valera werd premier. Het Verenigd Koninkrijk verkeerde in 1934 na het aftreden van Edward VIII in een staatsrechtelijke crisis. De Valera en het parlement namen een nieuwe wet aan waardoor de Britse koning als staatshoofd werd afgezet. Op dat moment werd Ierland een souvereine staat binnen het Gemenebest. In 1938 werd Douglas Hyde gekozen tot de eerste president. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bleef Ierland officieel neutraal, alhoewel De Valera en ook de IRA enige pro-Duitse (en dus anti-Engelse) sentimenten niet ontzegd konden worden
(www.landenweb.nl/ierland/geschiedenis/).
De nationalistische Irish Republican Brotherhood (IRB), onder leiding van onder andere Patrick Pearse en Tom Clarke, was verantwoordelijk voor de Paasopstand. De IRB was de ‘harde kern’ van de grotere organisatie de Irish Volunteers. Het geheime genootschap IRB had één doel: een vrij Ierland. Toen in 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak zagen de IRB-leden dit als een uitgelezen kans om hun doel te bewerkstelligen. Het Britse leger zou zich door de oorlog hoofdzakelijk bezighouden met het Europese vasteland en er zouden dus minder troepen aanwezig zijn tijdens de geplande opstand. ...De IRB kon op weinig steun rekenen van de bevolking van Dublin en stonden er dus alleen voor. Desondanks proclameerde Pearse de onafhankelijkheid van Ierland, maar werd het zwijgen opgelegd door het arriveren van Britse troepen en politie.
De opstand duurde voort tot 30 april 1916 en eiste vierenzestig levens aan de kant van de rebellen en honderdvierendertig militairen en politiemensen stierven tijdens de gevechten. Vijftien rebellenleiders werden gearresteerd en later ter dood veroordeeld. Al had de Paasopstand dramatische gevolgen en miste het zijn doel, de opstand had wel degelijk impact op de Ieren. Ook al kon de IRB op weinig sympathie rekenen tijdens de opstand, ontstond er nadien grote verontwaardiging binnen de maatschappij over de gebeurtenissen die plaats hadden gevonden tijden de Paasopstand. De manier waarop de nationalisten waren aangevallen door het Britse leger tijdens de opstand werd door vele burgers afgekeurd.
De nationalistische sentimenten die mede door de opstand steeds sterker werden in de Ierse samenleving hadden als gevolg dat de anti-Britse partij Sinn Féin in 1918 de verkiezingen won. Hierna was Ierland van 1918 tot en met 1921 in een onafhankelijkheidsoorlog met de Britten verwikkeld. De Irish Volunteers, met inbegrip van de IRB, werden gezien als het leger van Sinn Féin en kregen de naam IRA (Irish Republican Army). Het ondertekenen van het Anglo-Ierse Verdrag, ook wel The Treaty, maakte een einde aan de Ierse onafhankelijkheidsoorlog door grote delen van Ierland als onafhankelijk aan te wijzen (www.isgeschiedenis.nl/toen/paasopstand-dublin-24-april-1916/). In 1919 ontstond de Irish Republican Army (IRA) als opvolger van de Irish Volunteer Force, een militante nationalistische organisatie. De IRA wilde af van de onderdrukkende Britse regering, die sinds 1801, toen het protestantse Groot-Brittannië samengevoegd werd met het Rooms-katholieke Ierland, lijnrecht tegenover elkaar stonden. IRA begon als een ondergrondse organisatie en hanteerde een guerrillatactiek tegen de politie en militaire macht.....Mede door het geweld van de IRA brak in 1919 de Ierse onafhankelijkheidsoorlog uit die tot 1921 zou duren. De IRA, onder leiding van Michael Collins, dwong met haar tactiek onderhandelingen met de Britse regering af. De uitkomst van deze onderhandelingen bepaalde dat Ierland verdeeld werd in een katholieke Ierse vrije staat en een protestants Noord-Ierland, gelegen in de Britse provincie Ulster. Een aantal leden van IRA waren het echter niet eens met deze verdeling en splitsten zich af van Collins. Voorstanders van de verdeling zouden de kern van het Irish Free State Army vormen, terwijl de tegenstanders, onder leiding van Eamon de Valera, verder gingen onder de naam IRA....De nieuw gevormde IRA vocht tegen de nieuwe staat in Noord-Ierland met een Ierse burgeroorlog in 1922 als gevolg. Hoewel de IRA verloor, weigerde zij de legitimiteit van zowel de Ierse vrije staat als van Noord-Ierland te accepteren. De Valera creëerde Fianna Fáil, een politieke partij in de Ierse vrije staat die toegang bood tot de parlementaire politiek voor leden van de IRA....In 1936 werd de IRA opnieuw illegaal verklaard, nadat dit vijf jaar daarvoor ook al was gebeurd. Engeland en het Ierse parlement traden steeds strenger op tegen acties van de IRA. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zocht de IRA, tot afschuw van de neutrale Ierse regering, toenadering tot Adolf Hitler om de Britten te verdrijven. Hierop werden vijf IRA leiders geëxecuteerd en vele leden gevangen genomen.... (www.isgeschiedenis.nl/nieuws/ontstaan-en-ontwikkeling-van-de-ira/).
In 1922 werden als gevolg van het sluiten van het Anglo-Iers Verdrag 26 van de 32 Ierse graafschappen een autonome dominion, die een formele band met de Engelse Kroon hielden. Deze nieuwe Ierse staatsvorm is bekend geworden als de Ierse Vrijstaat. De overige 6 graafschappen - die samen Noord-Ierland vormden - bleven onder bestuur van het Verenigd Koninkrijk. Naar aanleiding van deze regeling brak vervolgens de Ierse Burgeroorlog uit.
Vanaf 1932 was in de nieuwe Ierse staat Fianna Fáil aan de macht, een republikeinse partij onder leiding van Éamon de Valera. Vijf jaar later voerde De Valera een nieuwe Ierse grondwet in, waardoor Ierland zich verder van het Verenigd Koninkrijk distantieerde. Ook kreeg het land toen zijn huidige naam (die in het Iers Éire luidt)....In militair opzicht was Ierland ten tijde van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog een zwakke staat. Dit was vooral een gevolg van het feit dat het Ierse Ministerie van Defensie zich rond 1930 onder Britse bescherming waande en dus zeer weinig in het leger had geïnvesteerd.
Op dezelfde dag dat de Ierse Noodtoestand werd uitgeroepen, verzocht De Valera de Duitse gezant in Dublin, Eduard Hempel, om de garantie dat de Duitse legatie niet zou worden gebruikt voor spionage. Ook de Ierse handel met Nazi-Duitslands grootste vijand, het Verenigd Koninkrijk, mocht geen strobreed in de weg worden gelegd. Op 6 september reisde Joe Walshe van het Ierse Ministerie van Buitenlandse Zaken (An Roinn Gnóthaí Eachtracha) af naar Londen voor een onderhoud met de Britse minister van Buitenlandse Zaken, Anthony Eden. De twee kwamen tot een overeenkomst met betrekking tot de Ierse neutraliteit....De Republiek Ierland stelde zich in de Tweede Wereldoorlog neutraal op en stond officieel noch aan de kant van de geallieerden noch aan die van nazi-Duitsland....De Ierse regering heeft zich gedurende de hele Tweede Wereldoorlog echter nooit duidelijk aan de kant van de geallieerden of de Duitsers geschaard. Deze opstelling verschilde van die van de Verenigde Staten, die hoewel ze zich in eerste instantie door middel van de Lend-Lease Act ook neutraal hadden verklaard toch van meet af aan duidelijk meer aan de Britse zijde, ofwel aan de kant van de geallieerden stonden. Dit had ook te maken met het feit dat een groot deel van de Ierse bevolking enerzijds zo weinig mogelijk met Groot-Brittannië te maken wilde hebben en anderzijds grote bewondering koesterde voor Duitsland, dat tijdens de Paasopstand van 1916 tevergeefs had geprobeerd Ierland materieel te ondersteunen. In tegenstelling tot de Britse regering regeerde Fianna Fáil bovendien alleen. Bij het nemen van beslissingen liet de partij zich dus niet beïnvloeden door derden.....In de nacht van 30 op 31 mei 1941 werd Dublin door de Duitsers gebombardeerd, waarbij achtendertig doden vielen en zeventig huizen werden verwoest. De Duitse regering beweerde nadien dat dit bombardement een fout als gevolg van een verkeerde windrichting was geweest, of van het feit dat de navigatiesignalen door de Britten waren gemanipuleerd. Dat dit bombardement het werk van de Luftwaffe was is verder nooit door iemand in twijfel getrokken.
In 1941 ontdekte de Ierse politie Operatie Fall Grün 2. Men stuurde kopieën van het plan naar de Security Service in Londen, waar ze op hun beurt werden doorgestuurd naar de politie in Belfast.
Er vonden Britse aanvallen op de neutrale Ierse schepen plaats. Deze aanvallen werden in eerste instantie aan de Duitsers toegeschreven....De Duitse invasieplannen met de overkoepelende benaming Operatie Fall Grün 2 waren hoofdzakelijk bedoeld als afleidingsmanoeuvre om de geplande Duitse invasie van Groot-Brittannië - Operatie Seelöwe - gemakkelijker te maken. Beide acties werden mettertijd op de lange baan geschoven, hoewel Operatie Fall Grün 2 in 1942 in een nieuwe vorm werd gegoten. Dit gebeurde omdat zowel de Duitse militaire staf als de Ierse regering vreesden voor een Amerikaanse invasie van Ierland, nadat de Verenigde Staten eerst grote hoeveelheden materieel en soldaten naar IJsland en Groenland hadden gestuurd (https://nl.wikipedia.org/wiki/Ierse_neutraliteit_in_de_Tweede_Wereldoorlog). De Britse premier Winston Churchill had tijdens de Tweede Wereldoorlog plannen om Ierland binnen te vallen (http://historiek.net/churchill-overwoog-inval-ierland/7474/#.Vo2BKPnhC70).
Binnen de IRA bestond verdeeldheid over het vaak extreme geweld. Na een Sinn Féin conferentie in Dublin in december 1969, werd de IRA opgedeeld in de Official IRA en de Provisional IRA. Hoewel zij beiden een eenheid binnen Ierland wilden bewerkstelligen, kozen de ‘Officials’ liever voor de parlementaire weg, terwijl de ‘Provisionals’ of ‘Provos’ geloofden dat geweld nodig was om dit te bereiken....In de jaren zeventig groeide de katholieke sympathie voor IRA, mede door de gebeurtenissen op ‘Bloody Sunday’ (30 januari 1972). De IRA werd gesteund door onder andere Amerikaanse sympathisanten, Libië en de Palestijnse Bevrijdingsorganisatie (PLO). Hierdoor werd de organisatie steeds groter en stond zij zowel financieel als in termen van wapens erg sterk. In de jaren tachtig stak de rivaliteit binnen de IRA tussen de politieke en militaire tak echter de kop op en Sinn Féin ging een steeds prominentere rol spelen. De partij wilde het geweld stoppen en meer republikeinen de politiek in helpen. In augustus 1994 verklaarde de IRA dat het zou stoppen met de militaire acties tijdens de Good Friday Agreement (www.isgeschiedenis.nl/nieuws/ontstaan-en-ontwikkeling-van-de-ira/). In de kwestie Noord-Ierland werd in 1998 een vredesakkoord getekend tussen Ierland, Noord-Ierland en Groot-Brittannië. Een van de bepalingen was dat de aanspraken op het grondgebied van Noord-Ierland uit de grondwet zouden worden geschrapt (www.landenweb.nl/ierland/geschiedenis/).
In 1948 werd de regering van De Valera afgelost door een coalitie waarvan Fine Gael de grootste partij was. Deze regering riep in 1949 Ierland tot republiek uit en verliet zo het Britse Gemenebest....Met het aantreden van premier Seán Lemass ging het economisch gezien weer de goede kant op. Buitenlandse bedrijven werden binnengehaald via gunstige vestigingsbepalingen en lage belastingtarieven. De landbouw profiteerde met name van de toetreding in 1973 tot de Europese Unie. Door de crisis in de jaren tachtig steeg de werkloosheid weer snel (tot wel 19% van de beroepsbevolking), en verlieten 300.000 mensen het land (www.landenweb.nl/ierland/geschiedenis/).
De Ierse Noodtoestand (Engels: The Emergency, Iers-Gaelisch: Ré na Práinne) was een noodtoestand die in Ierland meteen na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog door de Ierse regering werd afgeroepen. Het doel hiervan was de neutrale positie van Ierland tijdens de hele Tweede Wereldoorlog te behouden....De in het kader van de Ierse Noodtoestand doorgevoerde informatiecensuur werd gaandeweg echter steeds meer gebruikt om partijpolitiek gevoelige zaken te verzwijgen, bijvoorbeeld het aantal Ierse soldaten dat in het Britse leger diende. Informatie die wel voor het gewone volk toegankelijk was werd nauwkeurig gecontroleerd. ...Gedurende de eerste maanden nadat de Ierse Noodtoestand was afgekondigd vormde de hoofdzakelijk in Noord-Ierland actieve IRA in de ogen van de Ierse regering de meest acute bedreiging voor de Ierse neutraliteit. De zeer anti-Britse IRA hoopte namelijk op een Duitse overwinning, terwijl de meeste andere Ieren eigenlijk meer op een Britse overwinning hoopten...De Ierse Emergency Power Act liep af op 2 september 1946. Na 1946 werd er geen enkele wetgeving in verband met de Ierse Noodtoestand meer doorgevoerd. Het duurde echter nog tot 1 september 1976 voordat ook de Ierse noodtoestand officieel werd beëindig (https://nl.wikipedia.org/wiki/Noodtoestand_(Ierland)).
Later in de jaren zeventig en tachtig laaide het geweld weer op...mede door Bloody Sunday in 1972, wat nog een grote hit werd voor U2 in 1983.
De band heeft verklaard dat de tekst gaat over twee Anglo-Ierse bloedbaden, in 1920 en 1972, (die bekend staan als Bloody Sunday) en andere soortgelijke gewelddadigheden. De tekst wordt bezongen vanuit het standpunt van iemand die al het geweld in zijn omgeving veracht. Eerdere versies van Sunday Bloody Sunday begonnen met de zin “Don’t talk to me about the rights of the IRA, UDA”. Uiteindelijk is besloten dat deze, wel erg politiek geladen zin, vervangen moest worden. Het lied eindigt met de boodschap aan de Ieren dat ze moeten stoppen met het geweld....Om de groep te beschermen zijn sommige van de teksten van The Edge, die te veel de nadruk legden op het gewelddadige, geschrapt. Maar zelfs zonder deze teksten vonden sommige luisteraars het een protestlied, zelfs een dat de gebeurtenissen van de twee “Bloody Sundays” verheerlijkte en dat door sommigen werd gezien als een Rebel Song (een Iers nationalistisch lied, dat op de Britse radio in de jaren 80 verboden was). Vandaar dat Bono bij liveconcerten het lied introduceerde met de leuze "This is not a rebel song!" (https://nl.wikipedia.org/wiki/Sunday_Bloody_Sunday_(U2)).
Bobby Sands (Abbots Cross, Newtownabbey, Noord-Ierland), 9 maart 1954 - Maze-gevangenis, 5 mei 1981) was een lid van de IRA. Hij werd bekend doordat hij overleed als gevolg van de Noord-Ierse hongerstaking van 1981 in de Maze-gevangenis in Noord-Ierland. Met de hongerstaking wilden IRA-gevangenen afdwingen dat ze door de Britse regering zouden worden behandeld als politiek gevangenen (https://nl.wikipedia.org/wiki/Bobby_Sands).
(en eigenlijk voor allen die zijn gevallen voor vrijheid)
