Ik heb wel eens een maïsbier gedronken van 50% maïs.De smaak op zich was wel lekker en romig. Het was een volbier met een fijn mondgevoel. Ik vond het wel wat te veel alcohol en koolzuurprik. De nasmaak was ook niet fijn. Later heb ik er de commerciële versie van geproefd, maar die was juist wat plat....
Er werd bij verteld dat er geen maïsbier bestaat en dat men over het algemeen van mening is dat er van maïs geen bier gebrouwen kan worden....Dat ga ik dus eens uitzoeken....
Op het hobbybrouwenforum lees ik in d epost van Johannes (22-09-2003):
Volgens mij heb ik eens een keer gelezen dat Corona (geheel?) van mais wordt gebrouwen en dat het in latijns amerika als 'arbeidersbier' (mais:lage produktiekosten=lage kostprijs) op de markt wordt gebracht, en dat terwijl 'de jeugd' in Nederland in sommige gevallen meer betaald voor corona dan voor een 'gewoon pilsje'
...
Of het mogelijk is om een bier geheel van mais te brouwen? Volgens mij niet. voorzover ik weet bevat mais geen enzymen om zetmeel om te zetten in suikers. In dit geval kun je misschien 50%mout50% mais brouwsel kunnen maken. (www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php?topic=686.0).
JWVG doet een dag later een duit in het zakje door op te merken dat in Uganda een nieuwe brouwtechniek wordt gebruikt, waarbij het maïschen wordt overgeslagen:
Toevallig las ik een paar weken geleden in the Economist dat er nu een biertje wordt gemaakt in Afrika (Uganda, geloof ik) waarbij ze het hele moutproces overslaan. Ze nemen gewoon graan (veel gierst, geloof ik), en maischen dat met behulp van amylase enzymen die ze gewoon toevoegen (die kun je kopen). Het resultaat was, volgens de reporter ter plaatse, heel goed te drinken. Aangezien je het moutproces hierbij overslaat, kan het zo'n 10-30% in de kosten van het bier maken schelen.
...
Uganda's Nile Breweries, which is owned by SABMiller, the world's second-largest brewer, has been selling a new kind of clear lager called Eagle. This has been “wildly successful”, says Mitch Ramsey of SABMiller. It has already become Uganda's second-favourite beer, with a 30% market share, and it is still not available in Kampala, the capital, because the brewery cannot produce enough of it yet.
Its appeal, explains Mr Ramsey, is that it is an aspirational product, which both looks and tastes like a rich man's beer, yet is closer in price to the traditional local brews. There are two main reasons for its affordable high quality. It is made of locally grown grain called sorghum, instead of imported barley (barley does not grow well in much of Africa), which is particularly expensive due to a weak Ugandan shilling and high excise duties. But the real breakthrough is a pioneering method of brewing that avoids the long and costly malting process.
Malting, or sprouting and drying the seed, is the traditional way of turning the starches found in grains such as barley into the sugars that are then converted into alcohol. But, in a practice that many beer drinkers may see as treason, Nile Breweries converts the starches in sorghum by adding cheap industrial enzymes to the mash. Enzymes, proteins which catalyse specific reactions, are already used to convert, say, corn starch into corn syrup. Using enzymes to convert starch to sugar in Eagle beer gives the brewery a cost saving of 10%. With cheaper local ingredients, Eagle can sell for two-thirds the price of other local lagers, around 1,200 Ugandan shillings (roughly 60 American cents).
There is surely potential for this technology to catch on elsewhere in Africa. Even brewers in rich countries may one day be tempted to abandon malting for a 10% saving on manufacturing.
But how does it taste? The Economist assembled some highly trained in-house lager experts at its offices in London and put Eagle in a blind tasting against another beer (Stella Artois, a premium lager brewed in Britain). Most tasters correctly identified the “Euro lager”. Eagle was judged to be “intriguing”, “distinctive”, “alien” and more “bitter”. Several drinkers remarked that there was an unpleasant chemical bouquet. But their trained euro-palates may not be good judges. The extra bitterness is deliberate—it is something market research found a taste for in Uganda. Certainly, Ugandans have no trouble getting it down. " (www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php?topic=686.0)
Zelf maïsbier maken kan met dit recept:
MAÏSBIER
In Zuid-Afrika is bier niet zomaar een drank; het is een politiek symbool. Al voor de komst van de blanken brouwden de Afrikanen bier, maar in de jaren ’50 werd dat door de regering verboden. In plaats daarvan werden in de Afrikaanse gebieden van overheidswege bierlokalen ingericht. Alleen daar konden Afrikanen - dat wil zeggen Afrikaanse mannen - bier krijgen. Traditioneel bier brouwen, in bezit hebben of drinken werd streng verboden. De politie trad er hard tegen op, en was allerminst te beroerd om feesten en partijen uit elkaar te slaan. Dat betekende natuurlijk niet dat er geen traditioneel bier meer te koop was. Er waren tal van illegale shebeens, compleet met jongetjes op de uitkijk en bergplaatsen voor de voorraad. Want de politie loerde altijd. Een van de redenen voor het verbod was natuurlijk financieel: een officieel biermonopolie bracht geld in het laatje. Maar er was nog een reden. De verkoop van traditioneel bier maakte een aantal Afrikanen onafhankelijk van de blanke economie (de shebeen-eigenares heette niet voor niets queen of the shebeen), net zoals het bezit van onroerend goed. Tegen deze vormen van onafhankelijkheid trad het apartheidsbewind gelijktijdig op. Voor de Afrikaanse gezinnen was de maatregel een ramp. De mannen dronken niet langer het goedkope eigen bier, maar buitenshuis het dure regeringsbier. Hun vrouwen kwamen er dan ook tegen in opstand. Eerst deelden ze pamfletten uit. Toen dat niet hielp, gebruikten ze geweld om de mannen uit de bierlokalen te houden. Het ANC steunde het vrouwenprotest, zodat ook politiek bewuste mannen de vrouwen hielpen. Maar het einde was er niet minder bloedig om. De politie trad met zeer grof geweld tegen de vrouwen op en sloeg de opstand neer.
2 liter halfgare maïspap
15 liter water
een heel bruin brood
1 kilo bruine suiker
desgewenst 30 gram verse gist
Meng de afgekoelde pap met het water. Breek het brood in stukken en voeg het toe, evenals de bruine suiker en (desgewenst) de gist. Laat het mengsel enkele dagen fermenteren. Zeef het (traditioneel gebeurt dat in hoge, nauwe, taps toelopende en gevlochten manden).
Methode 2: Meng gelijke hoeveelheden gierst- en maïsmeel en bevochtig dat met een beetje heet water (niet echt nat laten worden). Laat het 24 uur staan. Kook er dan met een flinke hoeveelheid water een dunne pap van. Spreid die uit in platte aardewerk schalen en laat ze buiten afkoelen (24 uur). Voeg er dan nieuw gierstmeel aan toe (ca. 1/3 van de oorspronkelijke hoeveelheid meel) en laat het mengsel fermenteren (afhankelijk van het weer: 1 dag of langer). Zeef het. Giet het terug in de schalen en laat het daar nog een dag in staan. Klaar voor het feest!
land : Zuid-Afrika
gerechtsoort : drank
bron : Zuidafrikaans kookboek : Recepten uit de kleurrijkste keuken ter wereld (http://westher.home.xs4all.nl/recepten/MAISBIER.htm)
Dat doet me denken aan ...Ik...had me..laten uitleggen hoe je Chicha moest maken: maisbier volgens indianenmethode. Dus ook ik gooide in een volle emmer water flink wat mais, rozijnen en suiker bij elkaar en ach, je wist toen niet beter, je gooide er wat tabletten biergist bij, van de drogist die beweerde dat ‘gezonde’ mensen dat slikten. Na een week zag het eruit alsof de Zuid-amerikanen al langs waren geweest en te diep in de emmer hadden gekeken. Maar na het weg halen van de gistende massa kwam daar toch een heel acceptabel en fris drankje te voorschijn. Niettemin ging iedereen na het verplichte glaasje over op een meer bij de tijd passende alcoholische consumptie.
Maar goed, ik ben met experimenteel oudheidkundig onderzoek bezig: de laatste 10 minuten gebruikt om stukjes dadels bij te voegen, daarna de kruiden en op het eind de dikke honing. Dan het vuur uit, en hevelen maar. Onderin de pan bevindt zich een enorme klont eiwitten, veel meer dan normaal. Van de muesli?
Ik haal het SG netjes, maar kom wel wat litertjes tekort. Maar dat kan wel kloppen door al dat geschuif met ingrediënten. Dat zal men in Egypte ook wel normaal hebben gevonden. Wat je te vergisten had, dat ging in de pan. Als het maar bier wordt…
(www.twortwat.nl/t-4/nieuws.detail?item_id=1304410507&type=4&back=1&page=/artikelen; Ben Jacobs, mei 2002)
Er werd bij verteld dat er geen maïsbier bestaat en dat men over het algemeen van mening is dat er van maïs geen bier gebrouwen kan worden....Dat ga ik dus eens uitzoeken....
Op het hobbybrouwenforum lees ik in d epost van Johannes (22-09-2003):
Volgens mij heb ik eens een keer gelezen dat Corona (geheel?) van mais wordt gebrouwen en dat het in latijns amerika als 'arbeidersbier' (mais:lage produktiekosten=lage kostprijs) op de markt wordt gebracht, en dat terwijl 'de jeugd' in Nederland in sommige gevallen meer betaald voor corona dan voor een 'gewoon pilsje'
...
Of het mogelijk is om een bier geheel van mais te brouwen? Volgens mij niet. voorzover ik weet bevat mais geen enzymen om zetmeel om te zetten in suikers. In dit geval kun je misschien 50%mout50% mais brouwsel kunnen maken. (www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php?topic=686.0).
JWVG doet een dag later een duit in het zakje door op te merken dat in Uganda een nieuwe brouwtechniek wordt gebruikt, waarbij het maïschen wordt overgeslagen:
Toevallig las ik een paar weken geleden in the Economist dat er nu een biertje wordt gemaakt in Afrika (Uganda, geloof ik) waarbij ze het hele moutproces overslaan. Ze nemen gewoon graan (veel gierst, geloof ik), en maischen dat met behulp van amylase enzymen die ze gewoon toevoegen (die kun je kopen). Het resultaat was, volgens de reporter ter plaatse, heel goed te drinken. Aangezien je het moutproces hierbij overslaat, kan het zo'n 10-30% in de kosten van het bier maken schelen.
...
Uganda's Nile Breweries, which is owned by SABMiller, the world's second-largest brewer, has been selling a new kind of clear lager called Eagle. This has been “wildly successful”, says Mitch Ramsey of SABMiller. It has already become Uganda's second-favourite beer, with a 30% market share, and it is still not available in Kampala, the capital, because the brewery cannot produce enough of it yet.
Its appeal, explains Mr Ramsey, is that it is an aspirational product, which both looks and tastes like a rich man's beer, yet is closer in price to the traditional local brews. There are two main reasons for its affordable high quality. It is made of locally grown grain called sorghum, instead of imported barley (barley does not grow well in much of Africa), which is particularly expensive due to a weak Ugandan shilling and high excise duties. But the real breakthrough is a pioneering method of brewing that avoids the long and costly malting process.
Malting, or sprouting and drying the seed, is the traditional way of turning the starches found in grains such as barley into the sugars that are then converted into alcohol. But, in a practice that many beer drinkers may see as treason, Nile Breweries converts the starches in sorghum by adding cheap industrial enzymes to the mash. Enzymes, proteins which catalyse specific reactions, are already used to convert, say, corn starch into corn syrup. Using enzymes to convert starch to sugar in Eagle beer gives the brewery a cost saving of 10%. With cheaper local ingredients, Eagle can sell for two-thirds the price of other local lagers, around 1,200 Ugandan shillings (roughly 60 American cents).
There is surely potential for this technology to catch on elsewhere in Africa. Even brewers in rich countries may one day be tempted to abandon malting for a 10% saving on manufacturing.
But how does it taste? The Economist assembled some highly trained in-house lager experts at its offices in London and put Eagle in a blind tasting against another beer (Stella Artois, a premium lager brewed in Britain). Most tasters correctly identified the “Euro lager”. Eagle was judged to be “intriguing”, “distinctive”, “alien” and more “bitter”. Several drinkers remarked that there was an unpleasant chemical bouquet. But their trained euro-palates may not be good judges. The extra bitterness is deliberate—it is something market research found a taste for in Uganda. Certainly, Ugandans have no trouble getting it down. " (www.hobbybrouwen.nl/forum/index.php?topic=686.0)
Zelf maïsbier maken kan met dit recept:
MAÏSBIER
In Zuid-Afrika is bier niet zomaar een drank; het is een politiek symbool. Al voor de komst van de blanken brouwden de Afrikanen bier, maar in de jaren ’50 werd dat door de regering verboden. In plaats daarvan werden in de Afrikaanse gebieden van overheidswege bierlokalen ingericht. Alleen daar konden Afrikanen - dat wil zeggen Afrikaanse mannen - bier krijgen. Traditioneel bier brouwen, in bezit hebben of drinken werd streng verboden. De politie trad er hard tegen op, en was allerminst te beroerd om feesten en partijen uit elkaar te slaan. Dat betekende natuurlijk niet dat er geen traditioneel bier meer te koop was. Er waren tal van illegale shebeens, compleet met jongetjes op de uitkijk en bergplaatsen voor de voorraad. Want de politie loerde altijd. Een van de redenen voor het verbod was natuurlijk financieel: een officieel biermonopolie bracht geld in het laatje. Maar er was nog een reden. De verkoop van traditioneel bier maakte een aantal Afrikanen onafhankelijk van de blanke economie (de shebeen-eigenares heette niet voor niets queen of the shebeen), net zoals het bezit van onroerend goed. Tegen deze vormen van onafhankelijkheid trad het apartheidsbewind gelijktijdig op. Voor de Afrikaanse gezinnen was de maatregel een ramp. De mannen dronken niet langer het goedkope eigen bier, maar buitenshuis het dure regeringsbier. Hun vrouwen kwamen er dan ook tegen in opstand. Eerst deelden ze pamfletten uit. Toen dat niet hielp, gebruikten ze geweld om de mannen uit de bierlokalen te houden. Het ANC steunde het vrouwenprotest, zodat ook politiek bewuste mannen de vrouwen hielpen. Maar het einde was er niet minder bloedig om. De politie trad met zeer grof geweld tegen de vrouwen op en sloeg de opstand neer.
2 liter halfgare maïspap
15 liter water
een heel bruin brood
1 kilo bruine suiker
desgewenst 30 gram verse gist
Meng de afgekoelde pap met het water. Breek het brood in stukken en voeg het toe, evenals de bruine suiker en (desgewenst) de gist. Laat het mengsel enkele dagen fermenteren. Zeef het (traditioneel gebeurt dat in hoge, nauwe, taps toelopende en gevlochten manden).
Methode 2: Meng gelijke hoeveelheden gierst- en maïsmeel en bevochtig dat met een beetje heet water (niet echt nat laten worden). Laat het 24 uur staan. Kook er dan met een flinke hoeveelheid water een dunne pap van. Spreid die uit in platte aardewerk schalen en laat ze buiten afkoelen (24 uur). Voeg er dan nieuw gierstmeel aan toe (ca. 1/3 van de oorspronkelijke hoeveelheid meel) en laat het mengsel fermenteren (afhankelijk van het weer: 1 dag of langer). Zeef het. Giet het terug in de schalen en laat het daar nog een dag in staan. Klaar voor het feest!
land : Zuid-Afrika
gerechtsoort : drank
bron : Zuidafrikaans kookboek : Recepten uit de kleurrijkste keuken ter wereld (http://westher.home.xs4all.nl/recepten/MAISBIER.htm)
Dat doet me denken aan ...Ik...had me..laten uitleggen hoe je Chicha moest maken: maisbier volgens indianenmethode. Dus ook ik gooide in een volle emmer water flink wat mais, rozijnen en suiker bij elkaar en ach, je wist toen niet beter, je gooide er wat tabletten biergist bij, van de drogist die beweerde dat ‘gezonde’ mensen dat slikten. Na een week zag het eruit alsof de Zuid-amerikanen al langs waren geweest en te diep in de emmer hadden gekeken. Maar na het weg halen van de gistende massa kwam daar toch een heel acceptabel en fris drankje te voorschijn. Niettemin ging iedereen na het verplichte glaasje over op een meer bij de tijd passende alcoholische consumptie.
Maar goed, ik ben met experimenteel oudheidkundig onderzoek bezig: de laatste 10 minuten gebruikt om stukjes dadels bij te voegen, daarna de kruiden en op het eind de dikke honing. Dan het vuur uit, en hevelen maar. Onderin de pan bevindt zich een enorme klont eiwitten, veel meer dan normaal. Van de muesli?
Ik haal het SG netjes, maar kom wel wat litertjes tekort. Maar dat kan wel kloppen door al dat geschuif met ingrediënten. Dat zal men in Egypte ook wel normaal hebben gevonden. Wat je te vergisten had, dat ging in de pan. Als het maar bier wordt…
(www.twortwat.nl/t-4/nieuws.detail?item_id=1304410507&type=4&back=1&page=/artikelen; Ben Jacobs, mei 2002)