Engelszell is een Oostenrijks trappistenbier.
Het bier wordt sinds 2012 gebrouwen in de brouwerij van Stift Engelszell te Engelhartszell an der Donau, het enige trappistenklooster in Oostenrijk. De bieren werden vernoemd naar twee voormalige abten van de abdij. Gregorius Eisvogel was de eerste abt van 1931 tot 1950. Benno Stumpf was abt van 1953 tot 1966.
Ze brouwen:
Gregorius, bruin bier met een alcoholpercentage van 9,7% (22° Plato)
Benno, amberkleurig bier met een alcoholpercentage van 6,9% (17° Plato)
Nivard, blond bier met een alcoholpercentage van 5,5%
De Internationale Vereniging Trappist maakte op 15 oktober 2012 bekend dat deze bieren het logo "Authentic Trappist Product" mogen dragen (http://nl.wikipedia.org/wiki/Engelszell).
(www.cervebelcervezas.com/2012/10/historia-engelszell.html)
![]()
Ik heb de Benno en de Gregorius gevonden om te proeven...
Das erste Flaschenbier gibt es seit 1. Juni 2012
Die 1. Sorte heisst Gregorius und ist ein dunkles Trippel mit 9,7 Vol.% Alc.
erhältlich in 0,33 Liter Flaschen.
Die 2. Sorte heisst Benno und ist ein helles Dubbel mit 6,9 Vol. % Alc.
erhältlich in 0,33 Liter Flaschen ab 30. Mai 2013
(www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Trappistenbier-Brauerei)
![]()
![]()
![]()
Dem Zisterzienserkloster Engelszell, im Jahre 1293 vom Passauer Bischof Wernhard von Prambach als 'Cella Angelorum' gestiftet, war schon bis zu seiner Aufhebung unter Kaiser Josef II. (1786) eine wechselvolle Geschichte beschieden (www.genussland.at/produzenten/details/
produzent/7709/likoererzeugung-stift-engelszell.html).
De abdij Stift Engelszell bevindt zich in Engelhartszell in het noorden van Hoog-Oostenrijk, aan de Donau, in een vallei met bosrijke heuvels. De abdij bevindt zich op 60 km ten westen van Linz et op 25 km ten oosten van de Duitse grens et van de stad Passau.
Engelszell, letterlijk de “Cella Angelorum” bestond tussen 1293 en 1786 als cisterciënzer abdij. Het laatste grote project van haar eerste bestaan bestond in de bouw van een nieuwe abdijkerk in Rococo-stijl, die tot op vandaag een pracht van een kerk is voor bezoekers van heel Europa.
Gedurende de 19de eeuw was de abdij in privé handen terecht gekomen
Slechts in 1925 zijn monniken weer in de abdij ingetrokken. Het waren cisterciënsermonniken, deze keer van de Strikte Observantie, ook trappisten genaamd. De eigenaar had Engelszell immers verkocht aan een groep Duitse Trappisten van de Abdij Oelenberg in de Elzas. Op die manier werd Oelenberg het moederklooster van een stichting in Oostenrijk, m.n. Engelszell (www.trappist.be/nl/pages/abdij-engelszell). .
Deze tweede fase in de geschiedenis van Engelszell werd abrupt onderbroken door de Gestapo van het Hitlerregime. In 1939 werd het klooster gesloten et werden 73 monniken gearresteerd en verdreven. Vijf broeders werden naar een concentratiekamp gedeporteerd, vier van hen lieten er het leven.
Na de 2de Wereldoorlog zijn 23 monniken terug naar Engelszell gekomen en hebben er het monastieke leven hervat. Ze werden versterkt door 15 Duitse Trappisten die gevlucht waren vanuit de Abdij Mariastern in Bosnië (Yoegoslavië). Ze waren verplicht te aanvaarden om het gemedicaliseerd huis dat tijdens de oorlogsjaren in de abdij gevestigd was, mee te beheren. Dit huis bestaat vandaag nog steeds. Het wordt thans door Caritas beheerd en is nu ondergebracht in nieuwe en moderne gebouwen in de nabijheid van de abdij (www.trappist.be/nl/pages/abdij-engelszell).
![]()
Wendelin Pfanner was een boerenzoon uit Langen, geboren 20 september 1825 bij Bregenz, provincie Voralberg, in Oostenrijk.
Hij werkte van 1859 – 1863 als zielzorger in de gevangenis in Agram. Het huidige Zagreb in Kroatië. Hij was tevens rector bij de Zusters van Barnhartigheid. Een aantal jaren later diende hij bij Rome een verzoek in om te mogen intreden bij de Orde der Trappisten.
....
Wat deed Pfanner beslissen om bij de Orde der Trappisten in te treden? Hij wilde zich voorbereiden op zijn dood gezien zijn zwakke gezondheid. In 1865 werd hij tot novicen meester benoemd. De stijl van leven in het trappistenklooster deed hem zo goed dat zijn gezondheid zich geheel herstelde.
Hij wendde zich in 1866 weer tot Rome om het vervallen trappistenklooster Tre Fontane bij Rome weer geheel op te bouwen. Hier verrichtte hij een ultiem pionierswerk.
...
Met zijn visie en energie wilde hij een Trappistenklooster gaan stichten in het toenmalige problematische Bosnië dat onder Turks gezag stond, hetgeen bijna onmogelijk leek. In 1869 reist hij naar Banja Luka in Bosnië om daar het nieuwe trappistenklooster ‘Maria Stern’ te bouwen. In 1872 werd hij tot Prior benoemd. In 1879 werd dit trappistenklooster verheven tot Abdij. Het was de grootste Abdij in Europa. Als herinnering aan zijn geslaagde opdracht staat er heden nog een standbeeld van zijn buste in Banja Luka (www.vriendenmariannhill.nl/pages/wendelin-pfanner).
Even een geschiedkunidge realitycheck: Banja Luka, lag destijds niet in Bosnië, maar was onderdeel van Oostenrijk-Hongarij; een land dat na de eerste wereldoorlog uiteenviel.
Banjaluka (Banja Luka) Stadt in Österreich-Ungarn und befestigte Kreisstadt in Bosnien (www.deutsche-schutzgebiete.de/kuk_banja_luka.htm)
![]()
Mariastern (Marija-Zvijezda), Abtei der Zisterzienser der strengeren Observanz (Trappisten) in Banja Luka, Bosnien-Herzegowina); gegründet 1869 von Franz Pfanner aus Mariawald; 1872 selbständiges Priorat, 1882 Abtei (www.orden-online.de/wissen/m/mariastern/).
The Trappist monastery built in the 19th century lent its name to the neighbourhood of Trapisti and has left a large legacy in the area through its famous Trappist cheese and its beer production (http://en.wikipedia.org/wiki/Banja_Luka).
Samostan Marija-Zvijezda
Slatinska 1
78000 Banja-Luka
Bosnien
![]()
Actually, there is no similar church in the whole Bosnia and Herzegovina to this church that is for 30 years a parish church as well. It was built in unusually short period: on August 20, 1925 the foundation was formed, and already a year later the construction was over and the arch was made. The first plan for its construction was made by a monk from the convent, an architect, brother Eberhard (Wegnandt), who built twenty more churches (smaller) in the surrounding of Banja Luka. The plan was thoroughly elaborated by an architect from Munich- Bruno Diamant. Old Christian and Roman elements shape a huge space of three-vessel basilica in a strictly calculated, original way, concerning the fact that the central vessel is sixty meters long and ten meters high. It is also original that it was made as conventional church, for the community, which after the World War I became meager, and counted 150 members. What is so special about the church, is its artistic, plastic equippedness- the sculpture is more of an addition to the architecture than a decoration (www.banjaluka-tourism.com/index.php?option=com_k2&view=item&id=260:samostan-marija-zvijezda&Itemid=121&lang=en).
Mariastern Abbey (Croatian: Opatija Marija Zvijezda) is Trappist abbey situated in Banja Luka. It consists of the Church of the Assumption of the Blessed Virgin Mary and the monastery of Trappist monks. It is the only Trappist monastery in Southeastern Europe. At the beginning of the 20th century, with 219 monks, the Abbey was the largest Trappist abbey in the world.
The building of the complex of the Mariastern Abbey in Banja Luka is associated with the arrival of the trappist Franz Pfanner in Bosnia. After 23 months of unsuccessful attempts to set up a Trappist monastery in Hungary, Croatia and Lower Styria, ...Pfanner came to Banja Luka, where on 10 June 1869 he bought 100 acres of land in Delibašino Selo near Banja Luka for the sum of 1.400 ducats. On 21 June 1869, the Trappists came to the plot of land they had purchased in Delibašino Selo. This is thus regarded as the date on which the Mariastern Abbey was founded.... Pfanner called the temporary monastery Mariastern as an expression of gratitude to the old Mariastern Cistercian convent in Saxonian Lausitz, which gave a gift of 2,000 florins for the purchase of the land....in 1898 both the textile factory and the brewery began operating. ....as a result of the fierce competition that followed World War I, the power plant, textile factory and brewery were handed over to a joint stock company, Industrial Community. The mill was leased, and the cheese making plant continued to be run by Trappists. The Abbey was deeply in debt, and was thus forced to close down the orphanage.....Abbot Diamant and most of the Trappists left the Mariastern Abbey in 1944. After the World War II and the enlargement of the Banja Luka Brewery, the site of the original monastery complex contained just a few of the commercial facilities of the former abbey complex, which were rebuilt, enlarged and converted to the needs of the Brewery. (http://en.wikipedia.org/wiki/Mariastern_Abbey,_Banja_Luka).
Unter der kommunistischen Herrschaft wurden 1946 die Ländereien des Klosters weitgehend enteignet, die Konventstärke ging bis auf ca. 25 (1960) zurück. Der Bosnienkrieg 1992 bis 1995 brachte den heute (Jan. 2009) nur noch aus zwei Mönchen bestehenden Konvent an den Rand des Untergangs (www.orden-online.de/wissen/m/mariastern/). Sinds 2008 produceren ze weer kaas
(zie www.hilfsprojekte-bosnien-herzegowina.de/mediapool/51/512337/data/Das_Trappistenkloster_Maria_Stern_in_Banja_Luka_produziert_wieder_Trappistenkaese_1_.pdf)
![]()
![]()
In 1879 was er een generaal kapittel der trappisten in Septfons, Frankrijk. Daar zou Wendelin Pfanner tot Abt worden gewijd van de Abdij ‘Maria Stern’. Maar een zekere bisschop J. D. Ricards (een Ier) was ook op dit kapittel. Hij was in Europa op zoek naar iemand die in het oostelijk vicariaat van Kaap de Goede Hoop een Trappistenklooster wilde stichten om zijn onderdanen – de kaffers - te evangeliseren. Toen niemand op deze invitatie inging riep Pater Franz: ‘Als niemand gaat, ga ik‘ (www.vriendenmariannhill.nl/pages/wendelin-pfanner). De geschiedenis van Mariannhil is te verdelen in de geschiedenis van de Trappisten orde onder leiding van Abt Franz Pfanner die in Zuid Afrika een trappisten klooster had gesticht in opdracht van de trappisten orde (www.vriendenmariannhill.nl/pages/mariannhill).
In 1880 komt Prior Franz Pfanner met 30 monniken van Maria Stern uit Banja Luka aan in Zuid Afrika. Na twee jaar zware arbeid in verzengende hitte, harde droge winden, waarbij geen gewas tot wasdom kwam, omdat het bijna nooit regende en ver van de bewoonde wereld met slechte lange aanvoerwegen, stierf menig monnik.
...
Op 26 december 1882 startte de bouw van het klooster ‘Mariannhill’ (de naam is een samentrekking in het Engels van Maria en Anna op een heuvel) in Natal. Ca 80 km van de zeehaven Durban aan de Indische Oceaan. In 1884 begon de eerste evangelisatie van zwarte personen. In 1885 werd Prior Franz tot de eerste missie-abt gewijd van het pas gebouwde klooster Mariannhill. Ook in 1885 stichtte Abt Franz de Congregatie van de ‘Missiezusters van het Kostbaar Bloed’, ook wel de Missiezusters van Mariannhill genoemd. De officiële constitutie (erkenning) werd door Rome bevestigd op 2 oktober 1906 door Paus Pius X.
In 1886 werd de 1ste buiten statie in Zuid Afrika in Reichenau gesticht. In 1892 visiteert, onderzoekt en controleert Abt F. Struck van het klooster Ölenberg uit de Elzas de Abdij van de Trappisten Mariannhill in Zuid Afrika. Hij stelde vast dat er een spanningsveld was ontstaan tussen het strenge Orden ideaal, het contemplatieve ‘Ora et Labora’ en het werk van de dynamische en succesvolle, naar buiten gerichte, missioneringswerk van de Trappisten van Mariannhill, zoals scholing en missionering aan de Kaffers in Natal. Het werk op de landerijen en werkplaatsen verliep niet in stilte. Het echte contemplatieve ‘Bid en Werk’ in stilte, was niet meer.
Er ontstaan misverstanden. In 1892 wordt Abt Franz Pfanner een jaar van zijn functie ontheven. Ook ieder contact met de zusters wordt hem verboden.
In 1893 volgt zijn vrijwillige resignatie. Hij trekt zich terug in eenzaamheid en leeft als kluizenaar op de Missiestatie Emmaus in Zuid Afrika. Hij blijft zich inzetten voor zelfstandigheid van Mariannhill en zijn Zusters van het Kostbaar Bloed. Hij verblijft hier tot aan zijn dood. Zijn missionaire ijver strekt zich uit over de gehele wereld. In 1898 werd Mariannhill, in relatief korte tijd, de grootste Trappisten gemeenschap van de wereld met 285 monniken (www.vriendenmariannhill.nl/pages/stichting-missionarissen-van-mariannhill\).
Mariannhill is a little suburb near Pinetown in KwaZulu Natal, South Africa.
Roman Catholic mission station 16 km west of Durban. Founded in 1882 as a Trappist monastery, it developed until in 1952 a health committee was established. The name is derived from those of the Virgin Mary and Saint Anne (http://en.wikipedia.org/wiki/Mariannhill).
Mariannhill is located in Natal, near Pinetown, 15 miles from Durban, and 56 from Pietermaritzburg. In 1882 the Rev. Francis Pfanner, then prior of the Trappist (Reformed Cistercian) Monastery of Mariastern (Bosnia), at the invitation of the late Bishop Ricards, and with the consent of the general chapter of that branch of the order called the Congregation of De Rancé, volunteered to establish a monastery in Cape Colony, in order to try to adapt their rule to the missionary life. He landed at Port Elizabeth with thirty-one companions in July, 1880, and settled in a place he called Dunbrody, after an old Irish monastery. This he had to abandon in 1882; and at the solicitation of the late Bishop Jolivet, O.M.I., transferred his community to Mariannhill. Upon arrival there he set to work with indefatigable energy in the missionary field, and was blessed with such success that in 1885 Mariannhill was erected into an abbey, and Father Pfanner was unanimously elected its first abbot, receiving the abbatial blessing on the third anniversary of the founding of the monastery, 27 Dec., 1885. The same year Abbot Pfanner had started a branch of missionary sisters called "Sisters of the Precious Blood" to take charge of the native children and women; this congregation flourished abundantly, and was approved by Rome in 1907.
Mariannhill was too restricted for the zeal of Abbot Pfanner, so in the course of a few years, he founded seven mission stations, scattered over Natal, from Transvaal (Ratschitz) to Cape Colony (Lourdes) in Griqualand. Each of these stations had a small community of monks, and another of sisters, with church, school, etc., according to the needs of the natives. In 1892 Abbot Pfanner, who was then sixty-seven years of age, resigned and retired to Emmaus, one of the stations, where he died on 24 May, 1909 (www.newadvent.org/cathen/09661a.htm).
Dus zo gelezen is er naar alle waarschijnlijkheid geen trappistenbier te verwachten vanuit Bosnië, maar misschien wel vanuit Zuid-Afrika..., maar goed terug naar West- en midden-Europa:
De monniken die het monastieke leven en zijn economie hersteld hebben in de ruime historische site van Engelszell vormden een gemeenschap die steeds maar kleiner werd, terwijl de taken en uitdagingen alsmaar groeiden. Vandaag telt de gemeenschap een klein aantal leden. Zij doet beroep op leken waarvan vijf vaste medewerkers. (www.trappist.be/nl/pages/abdij-engelszell).
Sinds 1995 is Marianus Hauseder de abt van de kloostergemeenschap van 7 monniken (stand 2012). Het klooster leeft van het toerisme en de verkoop van eigen producten zoals kaas en likeur en vanaf 2012 ook erkend trappistenbier. Sinds juni 2012 heeft de abdij het bruine Gregorius en sinds september het blonde Benno (http://nl.wikipedia.org/wiki/Stift_Engelszell).
![]()
![]()
Sinds juni 2012 heeft de abdij het bruine Gregorius .
De Gregorius is genoemd naar de abt Gregorius Eisvogel, die eerst de uitgeweken monniken vanuit de Elzas naar de Abdij Mariawald en de abdij Banz leidde, tot zij uiteindelijk hun eindbestemming Stift Engelszell bereikten. Abt Gregorius leidde de abdij meer dan 25 jaar.
Het speciale recept bevat o.a. honing, die uit plaatselijke bijenkorven rond St. Engelszell werd gewonnen, en uniek was ook het gebruik van wijngist uit de Elzas.
Gregorius is hun eerste bier: een donkere tripel. Voor het eerst verkrijgbaar op 1 juni 2012 (www.huygenmeester.nl/bierenzo/pint-bierproefavond-alkmaar/244-bpa-juni-2014.html).
The Gregorius variety is a strong dark tripel brew that produces a dark fruity aroma with hints of cocoa. The brew is thick, smooth and slightly bitter, yet sweet with notes of toffee and honey (www.foxnews.com/leisure/2013/12/06/best-beers-made-by-trappist-monks/).
Stift Engelszell Gregorius - 8/10
Oostenrijk / Engelhartszell / Trappist Bruin / 9,7%
Rood bruin trappisten bier uit Oostenrijk met een snel vervlogen schuimkraag. De smaak is licht prikkelend met zoete fruit tonen (aardbei). Mooie uitvoering, volle smaak met lengte (www.znhr.nl/gregorius.html).
De roodbruine kleur verbaasde me bij het inschenken. Bij de naam Gregorius denk ik aan een blond bier, geen idee waarom.
De geur en smaak zijn alcohol en zoetigheid, herken ik iets van kersen? Of is dat de invloed van de kleur op mijn smaakbeleving? (hee, kersen zijn ook roodfruit)
De smaak is zeker geen pilsje. De alcohol valt op in de afdronk en nasmaak. Die nasmaak blijft overigens niet heel lang hangen. Het alcoholpercentage van 9,7% is flink. Als het even in mijn glas zit wordt het al snel wat vlakker qua koolzuur. Jammer. De smaak doet me denken aan een stevige dubbel met een 'dikke' kandijzoete smaak. Ik mis een spannende rokerigheid of bittertje. Het is een frisse, maar toch zeer zeker volle smaak. In de nasmaak valt de alcoholbranderigheid op. Het is een stevig 'speciaalbier', dat zeker goed zal bevallen tijdens een speciaalbieravondje in een ABT-café. Mijn bier heeft op het etiket ingrediëntendeclaraties in het Duits, Engels, Italiaans en Frans. Geen Nederlands? In het bier is honing gebruikt. Het laatste restje wals ik in de fles en proef ik vanuit de fles. Iets meer koolzuur en gisterige plaksmaak. Oei ook met dat schuim krijg je zo een gevoel alsof je al halverwege de bieravond bent in je ABT-café....een zwaar bier.
![]()
![]()
![]()
Het bier wordt sinds 2012 gebrouwen in de brouwerij van Stift Engelszell te Engelhartszell an der Donau, het enige trappistenklooster in Oostenrijk. De bieren werden vernoemd naar twee voormalige abten van de abdij. Gregorius Eisvogel was de eerste abt van 1931 tot 1950. Benno Stumpf was abt van 1953 tot 1966.
Ze brouwen:
Gregorius, bruin bier met een alcoholpercentage van 9,7% (22° Plato)
Benno, amberkleurig bier met een alcoholpercentage van 6,9% (17° Plato)
Nivard, blond bier met een alcoholpercentage van 5,5%
De Internationale Vereniging Trappist maakte op 15 oktober 2012 bekend dat deze bieren het logo "Authentic Trappist Product" mogen dragen (http://nl.wikipedia.org/wiki/Engelszell).
(www.cervebelcervezas.com/2012/10/historia-engelszell.html)
Ik heb de Benno en de Gregorius gevonden om te proeven...
Das erste Flaschenbier gibt es seit 1. Juni 2012
Die 1. Sorte heisst Gregorius und ist ein dunkles Trippel mit 9,7 Vol.% Alc.
erhältlich in 0,33 Liter Flaschen.
Die 2. Sorte heisst Benno und ist ein helles Dubbel mit 6,9 Vol. % Alc.
erhältlich in 0,33 Liter Flaschen ab 30. Mai 2013
(www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Trappistenbier-Brauerei)
Danny Van Tricht proefde een jonge Gregorius in 2012:
Met gepaste fierheid schenkt Guus mij een perfecte Gregorius (9,7%) uit … erg donker van kleur, diep donkerroodbruin, en met een mooie schuimkraag die mooi stand houdt. Dat belooft ! De aromas zijn van gebrande mout en dat is ook wat de eerste slok vrijgeeft … gevolgd door een zoetbittere moutige afdronk die snel verdwijnt. Er ontbreekt nog wat body, nog wat maturiteit die we bij de andere Trappisten zo gewoon zijn. De alcohol proef je niet maar voel je wel na een paar slokken. Nu dit bier is nog jong en het heeft nog wat tijd nodig om te rijpen. Over een paar maanden willen we dit bier nog wel eens proeven ! (https://trappistbier.wordpress.com/2012/06/29/oostenrijkse-trappist-proeven-in-dn-ouwen-brandtoren/)
Met gepaste fierheid schenkt Guus mij een perfecte Gregorius (9,7%) uit … erg donker van kleur, diep donkerroodbruin, en met een mooie schuimkraag die mooi stand houdt. Dat belooft ! De aromas zijn van gebrande mout en dat is ook wat de eerste slok vrijgeeft … gevolgd door een zoetbittere moutige afdronk die snel verdwijnt. Er ontbreekt nog wat body, nog wat maturiteit die we bij de andere Trappisten zo gewoon zijn. De alcohol proef je niet maar voel je wel na een paar slokken. Nu dit bier is nog jong en het heeft nog wat tijd nodig om te rijpen. Over een paar maanden willen we dit bier nog wel eens proeven ! (https://trappistbier.wordpress.com/2012/06/29/oostenrijkse-trappist-proeven-in-dn-ouwen-brandtoren/)
Er werd véél van verwacht van deze Oostenrijkse “blonde”. (Hij is in werkelijkheid zelfs nog ietsje donkerder dan op mijn foto) Mijn bevinding: hij is goed, voor mij heeft het méér body dan die 6,9 % alc. vol. doet vermoeden. Bijna helder koper, tot amber van kleur met een dichte romige, gebroken witte schuimkraag. Hij heeft een zoet mout aroma, tikkeltje kruiden, honing, en gedroogde abrikozen. Zachte carbonatie (koolzuurpareling). De smaak start zoet moutig (en honing), mout is mooi aanwezig (speciale toets), fruitige (Belgische ?) gist, hopbitter, en een beetje kruiden op de achtergrond. Voelt warmer aan dan die 6,9 % alc. vol. De finish is droog en hopbitter, een aangenaam Trappistbier (https://trappistbier.wordpress.com/2013/02/23/geproefd-door-geroen-benno-stift-engelszell/).
Waar komt het bier vandaan?
Het trappistenklooster Stift Engelszell bevindt zich in Engelhartszell in het noorden van Hoog-Oostenrijk, aan de Donau, in een vallei met bosrijke heuvels. Deze abdij is sedert 2008 lid van de Internationale Vereniging Trappist (IVT).
In 2009 kende de IVT het label « Authentic Trappist Product » toe aan de trappistenlikeuren van Stift Engelszell.
De trappistencommuniteit lanceert heden een donker trappistenbier, de « Gregorius » (9,7% Vol). Deze naam verwijst naar Dom Gregorius Eisvogel die gedurende 25 jaar aan het hoofd stond van de abdij Stift Engelszell (1925-1950) (https://trappistbier.wordpress.com/2012/05/21/lancering-oostenrijkse-trappist/).
In 2009 kende de IVT het label « Authentic Trappist Product » toe aan de trappistenlikeuren van Stift Engelszell.
De trappistencommuniteit lanceert heden een donker trappistenbier, de « Gregorius » (9,7% Vol). Deze naam verwijst naar Dom Gregorius Eisvogel die gedurende 25 jaar aan het hoofd stond van de abdij Stift Engelszell (1925-1950) (https://trappistbier.wordpress.com/2012/05/21/lancering-oostenrijkse-trappist/).
Engelhartszell an der Donau is een gemeente in de Oostenrijkse deelstaat Opper-Oostenrijk, gelegen in het district Schärding. De gemeente heeft ongeveer 1200 inwoners. Engelhartszell is bekend omwille van het trappistenklooster Stift Engelszell en de trappistenbieren die er gebrouwen worden (http://nl.wikipedia.org/wiki/Engelhartszell_an_der_Donau). De deelstaat grenst aan het Duitse Beieren...dat verklaart al wat.
Opper-Oostenrijk (Duits: Oberösterreich; tot 1918 Österreich ob der Enns; 1938-1945 Oberdonau, Beiers: Owerésterraich,) is een deelstaat (Bundesland) van Oostenrijk. De hoofdstad is Linz, die tevens de grootste stad van de deelstaat is (186.298 inwoners). Opper-Oostenrijk grenst aan Duitsland en Tsjechië (http://nl.wikipedia.org/wiki/Opper-Oostenrijk). Twee bierlanden...
Stift Engelszell is een trappistenklooster in Engelhartszell an der Donau in het district Innviertel in Oberösterreich. Dit is het enige trappistenklooster in Oostenrijk.
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Stift_Engelszell).
Stift Engelszell
Stiftstrasse 6
A - 4090 Engelhartszell
ÖSTERREICH
(https://trappistbier.wordpress.com/2012/05/21/lancering-oostenrijkse-trappist/, Stift Engelszell)
![]()
Stift Engelszell, einziges Trappistenkloster Österreichs, wurde 1293 gegründet und hat eine sehr wechselvolle Geschichte hinter sich.
Die Stiftskirche mit ihrem 76 m hohen Turm ist eine der stilistisch reinsten Rokoko-Kirchen in Österreich. Sie wurde 1754 bis 1764 erbaut und ist mit wertvollen Kunstwerken von Johann Georg Üblher, Joseph Deutschmann und Bartolomeo Altomonte ausgestattet. Nach einer Beschädigung wurde die Langhausdecke 1957 mit einem Gemälde von Prof. Fritz Fröhlich in eindrucksvoller Weise neu gestaltet (www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Trappistenbier-Brauerei).
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Stift_Engelszell).
Stift Engelszell
Stiftstrasse 6
A - 4090 Engelhartszell
ÖSTERREICH
(https://trappistbier.wordpress.com/2012/05/21/lancering-oostenrijkse-trappist/, Stift Engelszell)
Het klokkenluiden is in de omtrek te horen...
De abdij is te bezoeken zoals Danny Van Tricht deed,
alsook live op een webcam te zien.
Stift Engelszell, einziges Trappistenkloster Österreichs, wurde 1293 gegründet und hat eine sehr wechselvolle Geschichte hinter sich.
Die Stiftskirche mit ihrem 76 m hohen Turm ist eine der stilistisch reinsten Rokoko-Kirchen in Österreich. Sie wurde 1754 bis 1764 erbaut und ist mit wertvollen Kunstwerken von Johann Georg Üblher, Joseph Deutschmann und Bartolomeo Altomonte ausgestattet. Nach einer Beschädigung wurde die Langhausdecke 1957 mit einem Gemälde von Prof. Fritz Fröhlich in eindrucksvoller Weise neu gestaltet (www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Trappistenbier-Brauerei).
De abdij werd in 1293 gesticht door bisschop Bernhard (Wernhart) von Prambach als cisterciënzerabdij. Vanaf 1295 werd het bewoond door monniken uit moederabdij Stift Wilhering. Tijdens de periode van de protestantse reformatie geraakte de abdij in verval en kwam ze zelfs in privaat bezit. Vanaf 1618 werd dit verval gestopt, wederom dankzij steun van de abdij Stift Wilhering. In 1786 werd de abdij ontbonden door keizer Jozef II en de gebouwen werden onder meer gebruikt als fabriek en woningen (http://nl.wikipedia.org/wiki/Stift_Engelszell).
Dem Zisterzienserkloster Engelszell, im Jahre 1293 vom Passauer Bischof Wernhard von Prambach als 'Cella Angelorum' gestiftet, war schon bis zu seiner Aufhebung unter Kaiser Josef II. (1786) eine wechselvolle Geschichte beschieden (www.genussland.at/produzenten/details/
produzent/7709/likoererzeugung-stift-engelszell.html).
De abdij Stift Engelszell bevindt zich in Engelhartszell in het noorden van Hoog-Oostenrijk, aan de Donau, in een vallei met bosrijke heuvels. De abdij bevindt zich op 60 km ten westen van Linz et op 25 km ten oosten van de Duitse grens et van de stad Passau.
Engelszell, letterlijk de “Cella Angelorum” bestond tussen 1293 en 1786 als cisterciënzer abdij. Het laatste grote project van haar eerste bestaan bestond in de bouw van een nieuwe abdijkerk in Rococo-stijl, die tot op vandaag een pracht van een kerk is voor bezoekers van heel Europa.
Gedurende de 19de eeuw was de abdij in privé handen terecht gekomen
Slechts in 1925 zijn monniken weer in de abdij ingetrokken. Het waren cisterciënsermonniken, deze keer van de Strikte Observantie, ook trappisten genaamd. De eigenaar had Engelszell immers verkocht aan een groep Duitse Trappisten van de Abdij Oelenberg in de Elzas. Op die manier werd Oelenberg het moederklooster van een stichting in Oostenrijk, m.n. Engelszell (www.trappist.be/nl/pages/abdij-engelszell). .
In 1925 werd het klooster opnieuw gesticht als een trappistenklooster door Duitse monniken die na de Eerste Wereldoorlog gevlucht waren uit de Abdij Oelenberg in de Elzas (http://nl.wikipedia.org/wiki/Stift_Engelszell).
![]()
For over nine centuries, Oelenberg Abbey, the only remaining monastery of the many which used to exist in this country, has kept the great monastic tradition alive in Alsace. Situated on one of the last hills of the Sundgau, 15 km west of Mulhouse, the abbey has shared the joys and misfortunes of this region.
In 1046, Heilwige of Dabo, the countess of Eguisheim and mother of Pope Leo IX, founded on the hill (berg), along a stream (oelen), a priory of regular canons of Saint Augustine. This was most probably for her son Gerard 's soul to rest in peace. He had died tragically in the course of a quarrel with the count of Ribeaupierre. Leo IX consecrated the church in 1049 and laid down there relics of the martyr Saint Romain. Very prosperous in the 13th century, the monastery was left in ruins by wars of the 14th century. Its decline continued until the 16th century. In 1626, the abbey became a property of the Jesuit college of Freiburg im Breisgau, then it belonged to the University of this same city in 1774. At the time of the French Revolution, the abbey buildings were sold to a industrialist from Mulhouse. The building was then sold on to a priest in 1821; the former monastery became then a girl boarding school.
In 1825 it came back into the hands of an important group of Cistercian monks commonly called "trappists", who were back from exile. They were coming from Darfeld, in Westphalia, where they had found temporary shelter after a lot of peregrinations. A community of trappist sisters later joined them and remained there until 1985 when they moved to Ergersheim, not very far from Strasburg : it is nowadays the abbey "Our Lady of Altbronn".
Dom Ephrem Van der Meulen, the abbot from 1850 to 1884, built up a rich library. Oelenberg founded a monastery in Germany, in the diocese of Aix-la-Chapelle in 1862: Mariawald, near Heimbach. At the beginning of the 20th century, the abbey was sheltering 200 monks: 80 priests and 120 brethren converts. Oelenberg was by then a very famous religious, intellectual and economic centre.
The First World War was to destroy this expansion: the buildings were bombed and the monks had to scatter. The reconstruction was difficult. A group of monks of German origin went in 1925 to settle down in Austria at Our Lady of Engelszell, between Passau and Linz, on the banks of the Danube. They gave this ancient secularized Cistercian abbey a new life. Oelenberg suffered a second destruction in 1944-45, as bad as the previous one. The Strasburg diocese and its congregations contributed generously to the reconstruction, while monks coming from Zundert (Netherlands) helped the highly distressed community to come back to life and hope. A new stage was now starting.
(http://en.abbaye-oelenberg.com/e-page-5.htm)
![]()
De Abdij Notre-Dame d'Oelenberg is een monument in de gemeente Reiningue in de Haut Rhin in de Elzas. Het is een van de toeristische bezienswaardigheden tijdens een verblijf in de streek (www.france-voyage.com/frankrijk-steden/reiningue-27156/abbaye-notre-dame-oelenberg-14051.htm). De abdij Oelenberg is bekend van de kaas:
De Oelenberg is een Franse kaas die gemaakt wordt in het klooster van Oelenberg in de Elzas. De kaas staat ook bekend onder de naam Trappiste d'Oelenberg.
De Oelenberg is een trappistenkaas, de kaas wordt gemaakt door de monniken van de abdij van Oelenberg. De kaas is te vergelijken met de andere trappistenkazen, zoals de Port-du-Salut. De kaas wordt gemaakt van de melk van de koeien uit de omgeving van het klooster. Na het kaasmaakproces (de kaas wordt onder druk gezet om water af te voeren) volgt een rijping in vochtige ruimtes van ongeveer twee maanden. De kaas heeft een gladde, helder gele korst. De kaasmassa is soepel en heeft een lichte fermentatie-geur. De smaak van de kaas is zacht, weinig opvallend (http://nl.wikipedia.org/wiki/Oelenberg).
Im Jahre 1925 wurde aus der 'Herrschaft Engelszell' wieder ein Kloster. Die Zisterzienser der strengen Observanz (auch Trappisten genannt) hatten das ehemalige Stift, dessen Gebäude im argen lagen, käuflich erworben. Sprichwörtlicher Fleiß der 'schweigenden Mönche' ließ Kirche und Kloster bald in neuem Glanz erstrahlen.
Dazu bedurfte es aber auch enormer Geldmittel. Als glückliche Fügung erwies sich das Angebot eines Schweizer Apothekers. Sein hervorragendes Heilkräuterrezept führte 1929 zum Beginn der inzwischen traditionsreichen Likörerzeugung. Durch die den Verkauf der selbsterzeugten Spirituosen soll die Erhaltung des kulturellen Erbes unterstützt werden....Das Heilkräuterrezept des Schweizer Apothekers für den Magenbitter ist das wohl bestgehütete Geheimnis des Trappistenklosters im Donautal. Das Original liegt wohlbehütet im Klosterarchiv. Bruder Reinhard, der Leiter der Likörerzeugung, lässt sich nur soviel entlocken:
42 verschiedene Kräuter, Wurzeln und Gewürze bilden die Grundlage, darunter auch Galgant, Bitterklee, und Johanniskraut. (www.genussland.at/produzenten/details/
produzent/7709/likoererzeugung-stift-engelszell.html).
Oorspronkelijk als priorij begonnen, werd het klooster in 1931 verheven naar abdij. Voormalig prior Gregorius Eisvogel werd de eerste abt. Op 2 december 1939 werd de abdij geconfisqueerd door de Gestapo en 73 monniken moesten op de vlucht slaan. Vier monniken werden naar het concentratiekamp Dachau getransporteerd en anderen werden opgesloten. Op het einde van de Tweede Wereldoorlog keerde maar een derde van de oorspronkelijke bewoners terug, maar ze kregen al snel gezelschap van gevluchte trappistenmonniken uit de Abdij Mariastern, Banja Luka (http://nl.wikipedia.org/wiki/Stift_Engelszell).
For over nine centuries, Oelenberg Abbey, the only remaining monastery of the many which used to exist in this country, has kept the great monastic tradition alive in Alsace. Situated on one of the last hills of the Sundgau, 15 km west of Mulhouse, the abbey has shared the joys and misfortunes of this region.
In 1046, Heilwige of Dabo, the countess of Eguisheim and mother of Pope Leo IX, founded on the hill (berg), along a stream (oelen), a priory of regular canons of Saint Augustine. This was most probably for her son Gerard 's soul to rest in peace. He had died tragically in the course of a quarrel with the count of Ribeaupierre. Leo IX consecrated the church in 1049 and laid down there relics of the martyr Saint Romain. Very prosperous in the 13th century, the monastery was left in ruins by wars of the 14th century. Its decline continued until the 16th century. In 1626, the abbey became a property of the Jesuit college of Freiburg im Breisgau, then it belonged to the University of this same city in 1774. At the time of the French Revolution, the abbey buildings were sold to a industrialist from Mulhouse. The building was then sold on to a priest in 1821; the former monastery became then a girl boarding school.
In 1825 it came back into the hands of an important group of Cistercian monks commonly called "trappists", who were back from exile. They were coming from Darfeld, in Westphalia, where they had found temporary shelter after a lot of peregrinations. A community of trappist sisters later joined them and remained there until 1985 when they moved to Ergersheim, not very far from Strasburg : it is nowadays the abbey "Our Lady of Altbronn".
Dom Ephrem Van der Meulen, the abbot from 1850 to 1884, built up a rich library. Oelenberg founded a monastery in Germany, in the diocese of Aix-la-Chapelle in 1862: Mariawald, near Heimbach. At the beginning of the 20th century, the abbey was sheltering 200 monks: 80 priests and 120 brethren converts. Oelenberg was by then a very famous religious, intellectual and economic centre.
The First World War was to destroy this expansion: the buildings were bombed and the monks had to scatter. The reconstruction was difficult. A group of monks of German origin went in 1925 to settle down in Austria at Our Lady of Engelszell, between Passau and Linz, on the banks of the Danube. They gave this ancient secularized Cistercian abbey a new life. Oelenberg suffered a second destruction in 1944-45, as bad as the previous one. The Strasburg diocese and its congregations contributed generously to the reconstruction, while monks coming from Zundert (Netherlands) helped the highly distressed community to come back to life and hope. A new stage was now starting.
(http://en.abbaye-oelenberg.com/e-page-5.htm)
De Abdij Notre-Dame d'Oelenberg is een monument in de gemeente Reiningue in de Haut Rhin in de Elzas. Het is een van de toeristische bezienswaardigheden tijdens een verblijf in de streek (www.france-voyage.com/frankrijk-steden/reiningue-27156/abbaye-notre-dame-oelenberg-14051.htm). De abdij Oelenberg is bekend van de kaas:
De Oelenberg is een Franse kaas die gemaakt wordt in het klooster van Oelenberg in de Elzas. De kaas staat ook bekend onder de naam Trappiste d'Oelenberg.
De Oelenberg is een trappistenkaas, de kaas wordt gemaakt door de monniken van de abdij van Oelenberg. De kaas is te vergelijken met de andere trappistenkazen, zoals de Port-du-Salut. De kaas wordt gemaakt van de melk van de koeien uit de omgeving van het klooster. Na het kaasmaakproces (de kaas wordt onder druk gezet om water af te voeren) volgt een rijping in vochtige ruimtes van ongeveer twee maanden. De kaas heeft een gladde, helder gele korst. De kaasmassa is soepel en heeft een lichte fermentatie-geur. De smaak van de kaas is zacht, weinig opvallend (http://nl.wikipedia.org/wiki/Oelenberg).
Im Jahre 1925 wurde aus der 'Herrschaft Engelszell' wieder ein Kloster. Die Zisterzienser der strengen Observanz (auch Trappisten genannt) hatten das ehemalige Stift, dessen Gebäude im argen lagen, käuflich erworben. Sprichwörtlicher Fleiß der 'schweigenden Mönche' ließ Kirche und Kloster bald in neuem Glanz erstrahlen.
Dazu bedurfte es aber auch enormer Geldmittel. Als glückliche Fügung erwies sich das Angebot eines Schweizer Apothekers. Sein hervorragendes Heilkräuterrezept führte 1929 zum Beginn der inzwischen traditionsreichen Likörerzeugung. Durch die den Verkauf der selbsterzeugten Spirituosen soll die Erhaltung des kulturellen Erbes unterstützt werden....Das Heilkräuterrezept des Schweizer Apothekers für den Magenbitter ist das wohl bestgehütete Geheimnis des Trappistenklosters im Donautal. Das Original liegt wohlbehütet im Klosterarchiv. Bruder Reinhard, der Leiter der Likörerzeugung, lässt sich nur soviel entlocken:
42 verschiedene Kräuter, Wurzeln und Gewürze bilden die Grundlage, darunter auch Galgant, Bitterklee, und Johanniskraut. (www.genussland.at/produzenten/details/
produzent/7709/likoererzeugung-stift-engelszell.html).
Oorspronkelijk als priorij begonnen, werd het klooster in 1931 verheven naar abdij. Voormalig prior Gregorius Eisvogel werd de eerste abt. Op 2 december 1939 werd de abdij geconfisqueerd door de Gestapo en 73 monniken moesten op de vlucht slaan. Vier monniken werden naar het concentratiekamp Dachau getransporteerd en anderen werden opgesloten. Op het einde van de Tweede Wereldoorlog keerde maar een derde van de oorspronkelijke bewoners terug, maar ze kregen al snel gezelschap van gevluchte trappistenmonniken uit de Abdij Mariastern, Banja Luka (http://nl.wikipedia.org/wiki/Stift_Engelszell).
Deze tweede fase in de geschiedenis van Engelszell werd abrupt onderbroken door de Gestapo van het Hitlerregime. In 1939 werd het klooster gesloten et werden 73 monniken gearresteerd en verdreven. Vijf broeders werden naar een concentratiekamp gedeporteerd, vier van hen lieten er het leven.
Na de 2de Wereldoorlog zijn 23 monniken terug naar Engelszell gekomen en hebben er het monastieke leven hervat. Ze werden versterkt door 15 Duitse Trappisten die gevlucht waren vanuit de Abdij Mariastern in Bosnië (Yoegoslavië). Ze waren verplicht te aanvaarden om het gemedicaliseerd huis dat tijdens de oorlogsjaren in de abdij gevestigd was, mee te beheren. Dit huis bestaat vandaag nog steeds. Het wordt thans door Caritas beheerd en is nu ondergebracht in nieuwe en moderne gebouwen in de nabijheid van de abdij (www.trappist.be/nl/pages/abdij-engelszell).
Wendelin Pfanner was een boerenzoon uit Langen, geboren 20 september 1825 bij Bregenz, provincie Voralberg, in Oostenrijk.
Hij werkte van 1859 – 1863 als zielzorger in de gevangenis in Agram. Het huidige Zagreb in Kroatië. Hij was tevens rector bij de Zusters van Barnhartigheid. Een aantal jaren later diende hij bij Rome een verzoek in om te mogen intreden bij de Orde der Trappisten.
....
Wat deed Pfanner beslissen om bij de Orde der Trappisten in te treden? Hij wilde zich voorbereiden op zijn dood gezien zijn zwakke gezondheid. In 1865 werd hij tot novicen meester benoemd. De stijl van leven in het trappistenklooster deed hem zo goed dat zijn gezondheid zich geheel herstelde.
Hij wendde zich in 1866 weer tot Rome om het vervallen trappistenklooster Tre Fontane bij Rome weer geheel op te bouwen. Hier verrichtte hij een ultiem pionierswerk.
...
Met zijn visie en energie wilde hij een Trappistenklooster gaan stichten in het toenmalige problematische Bosnië dat onder Turks gezag stond, hetgeen bijna onmogelijk leek. In 1869 reist hij naar Banja Luka in Bosnië om daar het nieuwe trappistenklooster ‘Maria Stern’ te bouwen. In 1872 werd hij tot Prior benoemd. In 1879 werd dit trappistenklooster verheven tot Abdij. Het was de grootste Abdij in Europa. Als herinnering aan zijn geslaagde opdracht staat er heden nog een standbeeld van zijn buste in Banja Luka (www.vriendenmariannhill.nl/pages/wendelin-pfanner).
Even een geschiedkunidge realitycheck: Banja Luka, lag destijds niet in Bosnië, maar was onderdeel van Oostenrijk-Hongarij; een land dat na de eerste wereldoorlog uiteenviel.
Banjaluka (Banja Luka) Stadt in Österreich-Ungarn und befestigte Kreisstadt in Bosnien (www.deutsche-schutzgebiete.de/kuk_banja_luka.htm)
Mariastern (Marija-Zvijezda), Abtei der Zisterzienser der strengeren Observanz (Trappisten) in Banja Luka, Bosnien-Herzegowina); gegründet 1869 von Franz Pfanner aus Mariawald; 1872 selbständiges Priorat, 1882 Abtei (www.orden-online.de/wissen/m/mariastern/).
The Trappist monastery built in the 19th century lent its name to the neighbourhood of Trapisti and has left a large legacy in the area through its famous Trappist cheese and its beer production (http://en.wikipedia.org/wiki/Banja_Luka).
Samostan Marija-Zvijezda
Slatinska 1
78000 Banja-Luka
Bosnien
Actually, there is no similar church in the whole Bosnia and Herzegovina to this church that is for 30 years a parish church as well. It was built in unusually short period: on August 20, 1925 the foundation was formed, and already a year later the construction was over and the arch was made. The first plan for its construction was made by a monk from the convent, an architect, brother Eberhard (Wegnandt), who built twenty more churches (smaller) in the surrounding of Banja Luka. The plan was thoroughly elaborated by an architect from Munich- Bruno Diamant. Old Christian and Roman elements shape a huge space of three-vessel basilica in a strictly calculated, original way, concerning the fact that the central vessel is sixty meters long and ten meters high. It is also original that it was made as conventional church, for the community, which after the World War I became meager, and counted 150 members. What is so special about the church, is its artistic, plastic equippedness- the sculpture is more of an addition to the architecture than a decoration (www.banjaluka-tourism.com/index.php?option=com_k2&view=item&id=260:samostan-marija-zvijezda&Itemid=121&lang=en).
Mariastern Abbey (Croatian: Opatija Marija Zvijezda) is Trappist abbey situated in Banja Luka. It consists of the Church of the Assumption of the Blessed Virgin Mary and the monastery of Trappist monks. It is the only Trappist monastery in Southeastern Europe. At the beginning of the 20th century, with 219 monks, the Abbey was the largest Trappist abbey in the world.
The building of the complex of the Mariastern Abbey in Banja Luka is associated with the arrival of the trappist Franz Pfanner in Bosnia. After 23 months of unsuccessful attempts to set up a Trappist monastery in Hungary, Croatia and Lower Styria, ...Pfanner came to Banja Luka, where on 10 June 1869 he bought 100 acres of land in Delibašino Selo near Banja Luka for the sum of 1.400 ducats. On 21 June 1869, the Trappists came to the plot of land they had purchased in Delibašino Selo. This is thus regarded as the date on which the Mariastern Abbey was founded.... Pfanner called the temporary monastery Mariastern as an expression of gratitude to the old Mariastern Cistercian convent in Saxonian Lausitz, which gave a gift of 2,000 florins for the purchase of the land....in 1898 both the textile factory and the brewery began operating. ....as a result of the fierce competition that followed World War I, the power plant, textile factory and brewery were handed over to a joint stock company, Industrial Community. The mill was leased, and the cheese making plant continued to be run by Trappists. The Abbey was deeply in debt, and was thus forced to close down the orphanage.....Abbot Diamant and most of the Trappists left the Mariastern Abbey in 1944. After the World War II and the enlargement of the Banja Luka Brewery, the site of the original monastery complex contained just a few of the commercial facilities of the former abbey complex, which were rebuilt, enlarged and converted to the needs of the Brewery. (http://en.wikipedia.org/wiki/Mariastern_Abbey,_Banja_Luka).
Unter der kommunistischen Herrschaft wurden 1946 die Ländereien des Klosters weitgehend enteignet, die Konventstärke ging bis auf ca. 25 (1960) zurück. Der Bosnienkrieg 1992 bis 1995 brachte den heute (Jan. 2009) nur noch aus zwei Mönchen bestehenden Konvent an den Rand des Untergangs (www.orden-online.de/wissen/m/mariastern/). Sinds 2008 produceren ze weer kaas
(zie www.hilfsprojekte-bosnien-herzegowina.de/mediapool/51/512337/data/Das_Trappistenkloster_Maria_Stern_in_Banja_Luka_produziert_wieder_Trappistenkaese_1_.pdf)
Marija Zvijezda (Mariastern) Banja Luka
In 1879 was er een generaal kapittel der trappisten in Septfons, Frankrijk. Daar zou Wendelin Pfanner tot Abt worden gewijd van de Abdij ‘Maria Stern’. Maar een zekere bisschop J. D. Ricards (een Ier) was ook op dit kapittel. Hij was in Europa op zoek naar iemand die in het oostelijk vicariaat van Kaap de Goede Hoop een Trappistenklooster wilde stichten om zijn onderdanen – de kaffers - te evangeliseren. Toen niemand op deze invitatie inging riep Pater Franz: ‘Als niemand gaat, ga ik‘ (www.vriendenmariannhill.nl/pages/wendelin-pfanner). De geschiedenis van Mariannhil is te verdelen in de geschiedenis van de Trappisten orde onder leiding van Abt Franz Pfanner die in Zuid Afrika een trappisten klooster had gesticht in opdracht van de trappisten orde (www.vriendenmariannhill.nl/pages/mariannhill).
In 1880 komt Prior Franz Pfanner met 30 monniken van Maria Stern uit Banja Luka aan in Zuid Afrika. Na twee jaar zware arbeid in verzengende hitte, harde droge winden, waarbij geen gewas tot wasdom kwam, omdat het bijna nooit regende en ver van de bewoonde wereld met slechte lange aanvoerwegen, stierf menig monnik.
...
Op 26 december 1882 startte de bouw van het klooster ‘Mariannhill’ (de naam is een samentrekking in het Engels van Maria en Anna op een heuvel) in Natal. Ca 80 km van de zeehaven Durban aan de Indische Oceaan. In 1884 begon de eerste evangelisatie van zwarte personen. In 1885 werd Prior Franz tot de eerste missie-abt gewijd van het pas gebouwde klooster Mariannhill. Ook in 1885 stichtte Abt Franz de Congregatie van de ‘Missiezusters van het Kostbaar Bloed’, ook wel de Missiezusters van Mariannhill genoemd. De officiële constitutie (erkenning) werd door Rome bevestigd op 2 oktober 1906 door Paus Pius X.
In 1886 werd de 1ste buiten statie in Zuid Afrika in Reichenau gesticht. In 1892 visiteert, onderzoekt en controleert Abt F. Struck van het klooster Ölenberg uit de Elzas de Abdij van de Trappisten Mariannhill in Zuid Afrika. Hij stelde vast dat er een spanningsveld was ontstaan tussen het strenge Orden ideaal, het contemplatieve ‘Ora et Labora’ en het werk van de dynamische en succesvolle, naar buiten gerichte, missioneringswerk van de Trappisten van Mariannhill, zoals scholing en missionering aan de Kaffers in Natal. Het werk op de landerijen en werkplaatsen verliep niet in stilte. Het echte contemplatieve ‘Bid en Werk’ in stilte, was niet meer.
Er ontstaan misverstanden. In 1892 wordt Abt Franz Pfanner een jaar van zijn functie ontheven. Ook ieder contact met de zusters wordt hem verboden.
In 1893 volgt zijn vrijwillige resignatie. Hij trekt zich terug in eenzaamheid en leeft als kluizenaar op de Missiestatie Emmaus in Zuid Afrika. Hij blijft zich inzetten voor zelfstandigheid van Mariannhill en zijn Zusters van het Kostbaar Bloed. Hij verblijft hier tot aan zijn dood. Zijn missionaire ijver strekt zich uit over de gehele wereld. In 1898 werd Mariannhill, in relatief korte tijd, de grootste Trappisten gemeenschap van de wereld met 285 monniken (www.vriendenmariannhill.nl/pages/stichting-missionarissen-van-mariannhill\).
Mariannhill is a little suburb near Pinetown in KwaZulu Natal, South Africa.
Roman Catholic mission station 16 km west of Durban. Founded in 1882 as a Trappist monastery, it developed until in 1952 a health committee was established. The name is derived from those of the Virgin Mary and Saint Anne (http://en.wikipedia.org/wiki/Mariannhill).
Mariannhill is located in Natal, near Pinetown, 15 miles from Durban, and 56 from Pietermaritzburg. In 1882 the Rev. Francis Pfanner, then prior of the Trappist (Reformed Cistercian) Monastery of Mariastern (Bosnia), at the invitation of the late Bishop Ricards, and with the consent of the general chapter of that branch of the order called the Congregation of De Rancé, volunteered to establish a monastery in Cape Colony, in order to try to adapt their rule to the missionary life. He landed at Port Elizabeth with thirty-one companions in July, 1880, and settled in a place he called Dunbrody, after an old Irish monastery. This he had to abandon in 1882; and at the solicitation of the late Bishop Jolivet, O.M.I., transferred his community to Mariannhill. Upon arrival there he set to work with indefatigable energy in the missionary field, and was blessed with such success that in 1885 Mariannhill was erected into an abbey, and Father Pfanner was unanimously elected its first abbot, receiving the abbatial blessing on the third anniversary of the founding of the monastery, 27 Dec., 1885. The same year Abbot Pfanner had started a branch of missionary sisters called "Sisters of the Precious Blood" to take charge of the native children and women; this congregation flourished abundantly, and was approved by Rome in 1907.
Mariannhill was too restricted for the zeal of Abbot Pfanner, so in the course of a few years, he founded seven mission stations, scattered over Natal, from Transvaal (Ratschitz) to Cape Colony (Lourdes) in Griqualand. Each of these stations had a small community of monks, and another of sisters, with church, school, etc., according to the needs of the natives. In 1892 Abbot Pfanner, who was then sixty-seven years of age, resigned and retired to Emmaus, one of the stations, where he died on 24 May, 1909 (www.newadvent.org/cathen/09661a.htm).
Dus zo gelezen is er naar alle waarschijnlijkheid geen trappistenbier te verwachten vanuit Bosnië, maar misschien wel vanuit Zuid-Afrika..., maar goed terug naar West- en midden-Europa:
De monniken die het monastieke leven en zijn economie hersteld hebben in de ruime historische site van Engelszell vormden een gemeenschap die steeds maar kleiner werd, terwijl de taken en uitdagingen alsmaar groeiden. Vandaag telt de gemeenschap een klein aantal leden. Zij doet beroep op leken waarvan vijf vaste medewerkers. (www.trappist.be/nl/pages/abdij-engelszell).
Sinds 1995 is Marianus Hauseder de abt van de kloostergemeenschap van 7 monniken (stand 2012). Het klooster leeft van het toerisme en de verkoop van eigen producten zoals kaas en likeur en vanaf 2012 ook erkend trappistenbier. Sinds juni 2012 heeft de abdij het bruine Gregorius en sinds september het blonde Benno (http://nl.wikipedia.org/wiki/Stift_Engelszell).
Hoe kun je met 7 monniken en 5 leken als (abdij)brouwerij nog voortbestaan?
![]()
Ze verkopen naast bier ook likeur, glaswerk en chocolade (www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Online-Shop). Mij gaat het om het bier:
Ze verkopen naast bier ook likeur, glaswerk en chocolade (www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Online-Shop). Mij gaat het om het bier:
Gregorius trappistenbier
Alcohol 9,7 %
Biersoort Sterke Donkere Ale (B)
Brouwerij Engelszell Trappistenbier-Brauerei
Land Oostenrijk
Het 8ste officiele trappisten bier! Gebrouwen in Oostenrijk
Die Macht der Fluten
Das Gregorius schimmert in einem kräftig dunklem kastanienbraun im Glas.
In der Nase dominieren Kräuter- und Lakritz Aromen,
welche von reifen Fruchtnoten unterlegt sind.
Im Antrunk präsentiert sich ein kräftiger Malzkörper,
welcher von Kaffee- und Röstaromen geprägt wird.
Honig aus der Region und eine elsässische Weinhefe
zaubern ein schönes Süß-Säure-Spiel auf den Gaumen.
Leicht bittere Schokoaromen begleiten den wärmenden Abgang
dieses wuchtigen Trappistenbieres. Tiefgehend – Nachdenklich.
Charakteristik: dunkel, kräftig, würzig, tiefgehend, nachdenklich www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Trappistenbier-Brauerei:Gregorius)
Das Gregorius schimmert in einem kräftig dunklem kastanienbraun im Glas.
In der Nase dominieren Kräuter- und Lakritz Aromen,
welche von reifen Fruchtnoten unterlegt sind.
Im Antrunk präsentiert sich ein kräftiger Malzkörper,
welcher von Kaffee- und Röstaromen geprägt wird.
Honig aus der Region und eine elsässische Weinhefe
zaubern ein schönes Süß-Säure-Spiel auf den Gaumen.
Leicht bittere Schokoaromen begleiten den wärmenden Abgang
dieses wuchtigen Trappistenbieres. Tiefgehend – Nachdenklich.
Charakteristik: dunkel, kräftig, würzig, tiefgehend, nachdenklich www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Trappistenbier-Brauerei:Gregorius)
Sinds juni 2012 heeft de abdij het bruine Gregorius .
De Gregorius is genoemd naar de abt Gregorius Eisvogel, die eerst de uitgeweken monniken vanuit de Elzas naar de Abdij Mariawald en de abdij Banz leidde, tot zij uiteindelijk hun eindbestemming Stift Engelszell bereikten. Abt Gregorius leidde de abdij meer dan 25 jaar.
Het speciale recept bevat o.a. honing, die uit plaatselijke bijenkorven rond St. Engelszell werd gewonnen, en uniek was ook het gebruik van wijngist uit de Elzas.
Gregorius is hun eerste bier: een donkere tripel. Voor het eerst verkrijgbaar op 1 juni 2012 (www.huygenmeester.nl/bierenzo/pint-bierproefavond-alkmaar/244-bpa-juni-2014.html).
The Gregorius variety is a strong dark tripel brew that produces a dark fruity aroma with hints of cocoa. The brew is thick, smooth and slightly bitter, yet sweet with notes of toffee and honey (www.foxnews.com/leisure/2013/12/06/best-beers-made-by-trappist-monks/).
Stift Engelszell Gregorius - 8/10
Oostenrijk / Engelhartszell / Trappist Bruin / 9,7%
Rood bruin trappisten bier uit Oostenrijk met een snel vervlogen schuimkraag. De smaak is licht prikkelend met zoete fruit tonen (aardbei). Mooie uitvoering, volle smaak met lengte (www.znhr.nl/gregorius.html).
De roodbruine kleur verbaasde me bij het inschenken. Bij de naam Gregorius denk ik aan een blond bier, geen idee waarom.
De geur en smaak zijn alcohol en zoetigheid, herken ik iets van kersen? Of is dat de invloed van de kleur op mijn smaakbeleving? (hee, kersen zijn ook roodfruit)
De smaak is zeker geen pilsje. De alcohol valt op in de afdronk en nasmaak. Die nasmaak blijft overigens niet heel lang hangen. Het alcoholpercentage van 9,7% is flink. Als het even in mijn glas zit wordt het al snel wat vlakker qua koolzuur. Jammer. De smaak doet me denken aan een stevige dubbel met een 'dikke' kandijzoete smaak. Ik mis een spannende rokerigheid of bittertje. Het is een frisse, maar toch zeer zeker volle smaak. In de nasmaak valt de alcoholbranderigheid op. Het is een stevig 'speciaalbier', dat zeker goed zal bevallen tijdens een speciaalbieravondje in een ABT-café. Mijn bier heeft op het etiket ingrediëntendeclaraties in het Duits, Engels, Italiaans en Frans. Geen Nederlands? In het bier is honing gebruikt. Het laatste restje wals ik in de fles en proef ik vanuit de fles. Iets meer koolzuur en gisterige plaksmaak. Oei ook met dat schuim krijg je zo een gevoel alsof je al halverwege de bieravond bent in je ABT-café....een zwaar bier.
Benno trappistenbier
Alcohol 6,9 %
Biersoort Speciale Belge (Pale Ale B)
Brouwerij Engelszell Trappistenbier-Brauerei
Land Oostenrijk
Het is een "typische" Belgische Ale. Wat zurig in de smaak, niet een al te volle body en een behoorlijk sprankelend koolzuur gehalte (fijne belletjes). Zeker leuk om eens geprobeerd te hebben (www.biernavigatie.nl/engelszell-trappistenbier-brauerei/benno/).
Herbst im Donautal
Mit einem intensiven Rotschimmer erinnert das Benno
an einen sonnigen Herbsttag im Donautal.
Die feine Perlage bildet einen kompakten Schaum,
welcher komplexe, würzig-grasige Hopfenaromen freigibt.
Nach einem schlank en Antrunk spielt der elsässische Hopfen
der Sorte Strissel Saplter seine ganze Kraft und Würze aus !
Getragen von angenehmen Malzaromen,
klingt dieses Trappistenbier mit einer intensiven, harmonischen Bittere aus.
Charakteristik: herbstliches rot-gelb, würzig-grasiger Hopfen, belohnend (www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Trappistenbier-Brauerei:Benno)
De naam verwijst naar abt Benno Stumpf, die van 1952 tot 1966 aan het hoofd stond van de Stift Engelszell abdij, het enige trappistenklooster in Oostenrijk. Het ligt in het uiterste noorden, grenzend aan Beieren. Benno Stumpf werd in de Tweede Wereldoorlog verbannen uit de abdij Mariastern in Bosnië. Onder zijn leiding werden de gebouwen van de abdij van Engelszell gerestaureerd, ook de kerk die in het midden van de 18e eeuw was gebouwd in Rococo stijl. In februari 2012 werd in de brouwerij van Stift Engelszell het eerste trappistenbier van dit klooster , gelegen in Engelhartszell an der Donau, gebrouwen, en vanaf april 2012 is dit bier op de markt Sinds oktober 2012 mag het bier het ‘Authentieke Trappist Produkt’-logo (ATP) op zijn etiket zetten, waardoor de brouwerij de 8ste officiële trappisten brouwerij ter wereld werd.
Benno is de tweede soort bier uit deze brouwerij en was verkrijgbaar vanaf 30 mei 2013. Het is een lichter gekleurde dubbel (www.huygenmeester.nl/bierenzo/pint-bierproefavond-alkmaar/244-bpa-juni-2014.html).
Stift Engelszell Benno - 7,5/10
Oostenrijk / Engelhartszell / Trappist Blond / 6,9%
04 april 2014 - Er zijn maar 11 abdijen die het 'keurmerk' trappist mogen dragen, waarvan Stift Engelszell de enige Oostenrijkse is. De bekendste is misschien wel Westvleteren, deze is enkel voor particulieren aan de poort van de abdij te verkrijgen. Supermarkt trappisten als Westmalle, Rochefort en La Trappe zijn algemeen bekend en steken qua smaak niet boven de rest uit. Benno past wel een beetje in dit rijtje. Een mooi uitgevoerde speciaalbier die niet met kop en schouders boven de rest uitsteekt. Maar ondanks dat een perfect biertje. Hij is vol van smaak, breed palet en een lange afdronk. Ok, hij is toch wel beter dan de supermarkttrappist. Slok na slok wordt hij stiekum eigenlijk wel veel beter en komt zeker boven het maaiveld uit! Als je Benno ziet, haal hem in huis! (www.znhr.nl/benno.html)
Bij Benno denk ik aan een donker bier en het verbaasd me dat dit bier (iets) lichter is dan Gregorius. Ook dit bier heeft een fijne 'craft beer' geur met zoetigheid en 'rood fruit'. Het bier is nog 'roder' van smaak dan Gregorius. Ik ben niet zo een bierconno-zeur maar een echte bierkenner kan hier vast heel lovend over spreken met krenten, rozijnen, kersen, ingelegde pruimen en ga zo maar door. Met 6,7% zit er behoorlijk minder alcohol in dan in de Gregorius, maar de smaakbeleving is wel vol alcohol. Volgens mij vind ik de Benno beter (?) dan de Gregorius. Het bier bevat minder alcohol en heeft evenveel, zo mogelijk meer, smaak. Ook dit bier doet denken aan een dubbel. De smaak is in ieder geval veel steviger dan van een pilsje of een gemiddelde dubbel. Ik heb nog niet eerder een trappist op met deze stevige smaak. Ik zal toch maar weer eens de Achel, Chimay, Rochefort en Westmalle dubbel proberen om deze smaak terug te vinden... Het is in ieder geval een smaak die beklijft.
![]()
![]()
Kraft aus der Stille
Mit goldgelber Farbe präsentiert sich das Engelszeller Nivard im Glas.
Kompakt und feinporig steht der blütenweiße Schaum auf dem leuchtenden Spezialbier. Schon im Geruch entfaltet die Trappistenhefe intensiv fruchtige Noten. Diese werden am Gaumen von einer angenehmen Bittere begleitet, bevor das vollmundige, unfiltrierte Vollbier angenehm herb und prickelnd ausklingt (www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Trappistenbier-Brauerei:Nivard).
Deze nieuwe trappist heeft een helder witte, compacte schuim met vele kleine poriën. Het aroma van trappisten hop geeft een fruitige toon die verandert in een lichtelijk bitter genot. Het ongelfilterde volle bier geeft een aangenaam prikkelig einde (www.unibiereint.com/nl/).
![]()
Nivard is het derde trappistenbier van de Oostenrijkse Trappistenabdij Stift Engelszell. Het is een blond bier van 5.5% ABV en werd reeds een tijdje als Jubiläumbier verkocht aan de poorten van de Abdij. Het bier kreeg echter een nieuwe naam Nivard, ter ere van het 70-jarig Priesterjubileum van pater Nivard, die in september overleden is (www.drankengeers.be/site/nl/node/114).
Net als de twee eerdere varianten is Nivard vernoemd naar een van de bewoners van het trappistenklooster. Wel is er een verschil: Gregorius en Benno waren abten, Nivard stond lager op de ladder: hij was pater. Overigens heette de man niet ‘Nivard’ bij zijn geboorte, het is de naam die doorgaans gegeven wordt aan de tweede broer die het klooster betreedt.
Het bier bestaat al langer als jubileumbier, maar dan niet het jubileum van de pater. Dit voorjaar [2014] schonken ze het brouwsel ter gelegenheid van het 250-jarig bestaan van het klooster en werd het aan de poorten van het klooster al verkocht. Wel bleef de naam verwijzen naar een jubileum. Onlangs kreeg het de nieuwe naam ‘Nivard’, ter erer van het 70-jarig priesterjubileum van de beste man. Met het nieuwe naam, een nieuw label en een officieel trappistenlogo gaan ze nu de wereldmarkt op (http://biernetwerk.nl/nieuw-trappistenbier-uit-oostenrijk-nivard/).
![]()
Het is [juni 2014] precies 250 jaar geleden dat de Stiftskirche van de abdij in Stift Engelszell ingewijd werd. Voor deze gelegenheid is een blond “Jubiläumsbier” gebrouwen van 5,5% alcohol. Dit bier draagt (nog) geen ATP logo en er staat ook nergens “Trappistenbier” op vermeld. Het is dan ook zeer beperkt gebrouwen en enkel verkrijgbaar in de winkel van de abdij en in de omliggende horeca in Engelszellshart. ....Dit jaar wordt ook gestart met de restauratie van die prachtige Stiftskirche, de enige Trappist-kerk ter wereld in Rococo-stijl (https://trappistbier.wordpress.com/2014/06/01/stift-engelszell-jubileum-bier/).
Engelszell Nivard Jubiläumsbier
COMMERCIAL DESCRIPTION
Kompakt und feinporig steht der blütenweiße Schaum auf dem intensiv goldgelb leuchtenden Jubiläumsbier. Schon im Geruch entfaltet die Trappistenhefe intensiv fruchtige Noten. Diese werden am Gaumen von einer kräftigen Bittere begleitet, bevor das vollmundige, unfiltrierte Spezialbier angenehm herb und prickelnd ausklingt (www.ratebeer.com/beer/engelszell-nivard-jubilaumsbier/269812/).
![]()
Geproefd door Geroen : NIVARD. 5,5 alc. vol. % Stift Engelszell (Geplaatst door DVT op 15/11/2014)
De “derde Oostenrijker”, zou ik hem noemen.
De naam is genoemd naar pater Nivard die zijn 70-jarig priesterjubieum kon vieren, maar in september is overleden.
Bijna helder oranje/amber kleur met een goede cremige schuimkraag. De geur is veelbelovend lichtzoet, caramelmoutig, kruidig.
Medium body toch wel voor zo’n licht biertje. De smaak kan mij toch bekoren, beetje zoete aanhef, caramel, moutig, lichtjes fruitig en tikje honing, kruiden (vooral peper) zou nog ietsje meer in balans mogen. Maar al bij al een goed licht biertje met een droog (en kruidig) einde.
Je moet dit bier dus vooral zien als een evenwaardig bier zoals de Westmalle Extra of de Chimay Dorée bvb (https://trappistbier.wordpress.com/2014/11/15/geproefd-door-geroen-nivard-55-alc-vol-stift-engelszell/).
Okee, hier moet ik dus nog even voor op jacht...
Herbst im Donautal
Mit einem intensiven Rotschimmer erinnert das Benno
an einen sonnigen Herbsttag im Donautal.
Die feine Perlage bildet einen kompakten Schaum,
welcher komplexe, würzig-grasige Hopfenaromen freigibt.
Nach einem schlank en Antrunk spielt der elsässische Hopfen
der Sorte Strissel Saplter seine ganze Kraft und Würze aus !
Getragen von angenehmen Malzaromen,
klingt dieses Trappistenbier mit einer intensiven, harmonischen Bittere aus.
Charakteristik: herbstliches rot-gelb, würzig-grasiger Hopfen, belohnend (www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Trappistenbier-Brauerei:Benno)
De naam verwijst naar abt Benno Stumpf, die van 1952 tot 1966 aan het hoofd stond van de Stift Engelszell abdij, het enige trappistenklooster in Oostenrijk. Het ligt in het uiterste noorden, grenzend aan Beieren. Benno Stumpf werd in de Tweede Wereldoorlog verbannen uit de abdij Mariastern in Bosnië. Onder zijn leiding werden de gebouwen van de abdij van Engelszell gerestaureerd, ook de kerk die in het midden van de 18e eeuw was gebouwd in Rococo stijl. In februari 2012 werd in de brouwerij van Stift Engelszell het eerste trappistenbier van dit klooster , gelegen in Engelhartszell an der Donau, gebrouwen, en vanaf april 2012 is dit bier op de markt Sinds oktober 2012 mag het bier het ‘Authentieke Trappist Produkt’-logo (ATP) op zijn etiket zetten, waardoor de brouwerij de 8ste officiële trappisten brouwerij ter wereld werd.
Benno is de tweede soort bier uit deze brouwerij en was verkrijgbaar vanaf 30 mei 2013. Het is een lichter gekleurde dubbel (www.huygenmeester.nl/bierenzo/pint-bierproefavond-alkmaar/244-bpa-juni-2014.html).
Stift Engelszell Benno - 7,5/10
Oostenrijk / Engelhartszell / Trappist Blond / 6,9%
04 april 2014 - Er zijn maar 11 abdijen die het 'keurmerk' trappist mogen dragen, waarvan Stift Engelszell de enige Oostenrijkse is. De bekendste is misschien wel Westvleteren, deze is enkel voor particulieren aan de poort van de abdij te verkrijgen. Supermarkt trappisten als Westmalle, Rochefort en La Trappe zijn algemeen bekend en steken qua smaak niet boven de rest uit. Benno past wel een beetje in dit rijtje. Een mooi uitgevoerde speciaalbier die niet met kop en schouders boven de rest uitsteekt. Maar ondanks dat een perfect biertje. Hij is vol van smaak, breed palet en een lange afdronk. Ok, hij is toch wel beter dan de supermarkttrappist. Slok na slok wordt hij stiekum eigenlijk wel veel beter en komt zeker boven het maaiveld uit! Als je Benno ziet, haal hem in huis! (www.znhr.nl/benno.html)
Bij Benno denk ik aan een donker bier en het verbaasd me dat dit bier (iets) lichter is dan Gregorius. Ook dit bier heeft een fijne 'craft beer' geur met zoetigheid en 'rood fruit'. Het bier is nog 'roder' van smaak dan Gregorius. Ik ben niet zo een bierconno-zeur maar een echte bierkenner kan hier vast heel lovend over spreken met krenten, rozijnen, kersen, ingelegde pruimen en ga zo maar door. Met 6,7% zit er behoorlijk minder alcohol in dan in de Gregorius, maar de smaakbeleving is wel vol alcohol. Volgens mij vind ik de Benno beter (?) dan de Gregorius. Het bier bevat minder alcohol en heeft evenveel, zo mogelijk meer, smaak. Ook dit bier doet denken aan een dubbel. De smaak is in ieder geval veel steviger dan van een pilsje of een gemiddelde dubbel. Ik heb nog niet eerder een trappist op met deze stevige smaak. Ik zal toch maar weer eens de Achel, Chimay, Rochefort en Westmalle dubbel proberen om deze smaak terug te vinden... Het is in ieder geval een smaak die beklijft.
Kraft aus der Stille
Mit goldgelber Farbe präsentiert sich das Engelszeller Nivard im Glas.
Kompakt und feinporig steht der blütenweiße Schaum auf dem leuchtenden Spezialbier. Schon im Geruch entfaltet die Trappistenhefe intensiv fruchtige Noten. Diese werden am Gaumen von einer angenehmen Bittere begleitet, bevor das vollmundige, unfiltrierte Vollbier angenehm herb und prickelnd ausklingt (www.stift-engelszell.at/cmsimple/?Trappistenbier-Brauerei:Nivard).
Deze nieuwe trappist heeft een helder witte, compacte schuim met vele kleine poriën. Het aroma van trappisten hop geeft een fruitige toon die verandert in een lichtelijk bitter genot. Het ongelfilterde volle bier geeft een aangenaam prikkelig einde (www.unibiereint.com/nl/).
.png)
Nivard is het derde trappistenbier van de Oostenrijkse Trappistenabdij Stift Engelszell. Het is een blond bier van 5.5% ABV en werd reeds een tijdje als Jubiläumbier verkocht aan de poorten van de Abdij. Het bier kreeg echter een nieuwe naam Nivard, ter ere van het 70-jarig Priesterjubileum van pater Nivard, die in september overleden is (www.drankengeers.be/site/nl/node/114).
Net als de twee eerdere varianten is Nivard vernoemd naar een van de bewoners van het trappistenklooster. Wel is er een verschil: Gregorius en Benno waren abten, Nivard stond lager op de ladder: hij was pater. Overigens heette de man niet ‘Nivard’ bij zijn geboorte, het is de naam die doorgaans gegeven wordt aan de tweede broer die het klooster betreedt.
Het bier bestaat al langer als jubileumbier, maar dan niet het jubileum van de pater. Dit voorjaar [2014] schonken ze het brouwsel ter gelegenheid van het 250-jarig bestaan van het klooster en werd het aan de poorten van het klooster al verkocht. Wel bleef de naam verwijzen naar een jubileum. Onlangs kreeg het de nieuwe naam ‘Nivard’, ter erer van het 70-jarig priesterjubileum van de beste man. Met het nieuwe naam, een nieuw label en een officieel trappistenlogo gaan ze nu de wereldmarkt op (http://biernetwerk.nl/nieuw-trappistenbier-uit-oostenrijk-nivard/).
Het is [juni 2014] precies 250 jaar geleden dat de Stiftskirche van de abdij in Stift Engelszell ingewijd werd. Voor deze gelegenheid is een blond “Jubiläumsbier” gebrouwen van 5,5% alcohol. Dit bier draagt (nog) geen ATP logo en er staat ook nergens “Trappistenbier” op vermeld. Het is dan ook zeer beperkt gebrouwen en enkel verkrijgbaar in de winkel van de abdij en in de omliggende horeca in Engelszellshart. ....Dit jaar wordt ook gestart met de restauratie van die prachtige Stiftskirche, de enige Trappist-kerk ter wereld in Rococo-stijl (https://trappistbier.wordpress.com/2014/06/01/stift-engelszell-jubileum-bier/).
Engelszell Nivard Jubiläumsbier
COMMERCIAL DESCRIPTION
Kompakt und feinporig steht der blütenweiße Schaum auf dem intensiv goldgelb leuchtenden Jubiläumsbier. Schon im Geruch entfaltet die Trappistenhefe intensiv fruchtige Noten. Diese werden am Gaumen von einer kräftigen Bittere begleitet, bevor das vollmundige, unfiltrierte Spezialbier angenehm herb und prickelnd ausklingt (www.ratebeer.com/beer/engelszell-nivard-jubilaumsbier/269812/).
Geproefd door Geroen : NIVARD. 5,5 alc. vol. % Stift Engelszell (Geplaatst door DVT op 15/11/2014)
De “derde Oostenrijker”, zou ik hem noemen.
De naam is genoemd naar pater Nivard die zijn 70-jarig priesterjubieum kon vieren, maar in september is overleden.
Bijna helder oranje/amber kleur met een goede cremige schuimkraag. De geur is veelbelovend lichtzoet, caramelmoutig, kruidig.
Medium body toch wel voor zo’n licht biertje. De smaak kan mij toch bekoren, beetje zoete aanhef, caramel, moutig, lichtjes fruitig en tikje honing, kruiden (vooral peper) zou nog ietsje meer in balans mogen. Maar al bij al een goed licht biertje met een droog (en kruidig) einde.
Je moet dit bier dus vooral zien als een evenwaardig bier zoals de Westmalle Extra of de Chimay Dorée bvb (https://trappistbier.wordpress.com/2014/11/15/geproefd-door-geroen-nivard-55-alc-vol-stift-engelszell/).
Okee, hier moet ik dus nog even voor op jacht...