Rosinenbomber

WIESBADEN, Germany — Retired U.S. Col. Gail Halvorsen — better known in these parts as the “Candy Bomber” — will always be a hero in the eyes of the German children who grew up in postwar Berlin, no matter how old they grow. Seventy years after the lifting of the Soviet blockade that cut off the German capital from food, fuel and other essential supplies, those children still remember the delight of a chocolate bar tied to a makeshift parachute dropping from the sky. (https://www.stripes.com/news/candy-bomber-joins-tens-of-thousands-on-base-for-70th-anniversary-of-berlin-airlift-s-end-1.585404)

Op 26 juni 1948 wordt de Berlijnse Luchtbrug opgezet. De Berlijnse luchtbrug is een direct gevolg van de Tweede Wereldoorlog. Nadat de geallieerde en Russische soldaten Nazi Duitsland hadden verslagen werd Duitsland opgedeeld in vier zones. Ook Berlijn werd opgedeeld in vier zones. De Amerikanen, Fransen en Engelsen kregen drie zones en de Russen 1 zone.... Nadat de westerse landen, zonder akkoord te kunnen bereiken met de Russen, de Duitse Mark invoerde, voerde de Sovjet Unie op 23 juni ook een eigen munt in, de Ostmark geheten. Deze munt werd helaas niet door de Westerse landen geaccepteerd. Als vergelding besluit Staling op 24 juni 1948 de Berlijnse stad voor de buitenwereld af te sluiten. Wegens “technische problemen” was het niet meer mogelijk om de stad te bereiken. In een eerder stadium waren alternatieven wegen zoals de bruggen en kanalen al wegens “reparatie” gesloten zodat de Berlijners geen kant meer op konden. Doel van Stalin was simpel: het belegeren van de stad om hem in handen te krijgen. De positie van Berlijn, te midden van door de Sovjet Unie gecontroleerde Oost Duitsland, maakte het ook makkelijk om de stad af te grendelen. (http://duitslandinfoblog.nl/berlijnse-luchtbrug/)

Vanaf 24 juni 1948 sluit de Sovjet-Unie de weg-, trein- en binnenvaartverbindingen tussen West-Duitsland en West-Berlijn af, als reactie op de invoering van de D-mark in West-Berlijn. Gedurende de blokkade is West-Berlijn alleen met het vliegtuig te bereiken. Het westen bevoorraadt West-Berlijn via een luchtbrug, tot op 12 mei 1949 de blokkade wordt opgeheven. (https://www.tweedewereldoorlog.nl/kennis/themas/internationale-samenwerking/berlijnse-luchtbrug/)

Het eind van de Tweede Wereldoorlog maakte geen einde aan de chaos waarin Europa jaren had verkeerd. Steden lagen in puin en mensen leden honger. De landen die gezamenlijk de nazi’s hadden verslagen, waren het niet eens over hoe Europa na de oorlog vorm moest krijgen. Nergens kwam dit zo duidelijk aan het licht als in Berlijn. De Duitse hoofdstad bestond uit ruïnes, de inwoners hadden tekort aan van alles en de geallieerden van voorheen streden om de macht over de stad. (http://www.historien.nl/de-berlijnse-luchtbrug/)

“De belangrijkste betekenis van de luchtbrug was dat Amerika zich op deze manier aan Berlijn committeerde, en dus aan West-Duitsland, en dus ook aan Europa. Zonder de luchtbrug is het onwaarschijnlijk dat de Noord-Atlantische Verdragsorganisatie zich ontwikkeld zou hebben op de manier zoals ze zich heeft ontwikkeld. De NAVO, waarin Amerika, Canada en tien Europese naties samengingen, was bedoeld om de Russische agressie en het Duitse revanchisme een halt toe te roepen.” (http://www.historien.nl/de-berlijnse-luchtbrug/)

The airlift over West Berlin began in June 1948 and continued through September 1949. Allied aircraft flew more than 270,000 flights, keeping more than 2 million people alive by delivering food and other critical supplies around the clock, in every kind of weather. Halvorsen sparked the idea to drop sweets to German youth after talking to and sharing two sticks of gum with a group of kids through the fence at an airfield where he was working. Most had lost at least one parent and spoke, above all, of not wanting to lose their freedom, he said. They told Halvorsen they didn’t need much food, yet he could see the hunger in their eyes when they looked at the bags of dried eggs, powdered milk and flour “like it was a chocolate milkshake.” “When you go eyeball-to-eyeball with someone in need and you’re able to do something about it, there’s no better feeling,” he said. Halvorsen said he didn’t seek permission first from his boss to drop his rationed chocolate. “There wasn’t time,” he said. He got caught after his third candy drop. “Keep doing it. Keep me advised,” Halvorsen was told. When word spread about the “candy bomber,” there was no trouble getting supplies. Groups in the States wanted to contribute and Hershey’s was one of the biggest supporters, Halvorsen said, figuring it was good advertising. “I had lots of help,” Halvorsen said. “I couldn’t have had a better crew.” (https://www.stripes.com/news/candy-bomber-joins-tens-of-thousands-on-base-for-70th-anniversary-of-berlin-airlift-s-end-1.585404)

Gail Halvorsen was born in Salt Lake City, Utah  10/10/20 and grew up on small farms in Utah and Idaho.  He earned a private pilot license under the non-college Civilian Pilot Training Program in September 1941.  Almost concurrently Gail joined the Civil Air Patrol as a pilot.  He joined the United States Army Air Corps in June 1942.  Fighter pilot training was with the Royal Air Force after which he was returned to the Army Air Corps and was assigned flight duty in foreign transport operations in the South Atlantic Theater.  After WW-II he flew in the Berlin Airlift where he became known as, “Uncle Wiggly Wings”, the “Chocolate Flyer” and the “Berlin Candy Bomber”.  The blockade of Berlin began in June 1948 and ended 12 May 49. Flights continued until 30 September 1949 to build up reserves. (http://wigglywings.weebly.com/the-candy-bomber.html)

“It was a good feeling to give people something they had to have to stay alive,” said retired U.S. Air Force Colonel Gail Halvorsen, who in 1949 was a young officer serving as a C-54 pilot in the Berlin Airlift, also known as “Operation Vittles,” the massive U.S.-led humanitarian operation to supply food and essentials to Berliners trapped behind a Soviet blockade. ... Douglas C-47 and DC-3 aircrafts, known colloquially as "Rosinenbomber" (German for "raisin bomber") and used during the Berlin Airlift, approach former Tempelhof airfield to mark the 70th anniversary of the Berlin Airlift in Germany, June 16, 2019. ... The blockade began in June 1948, when Soviet troops closed all rail, road and river access to Berlin in one of the first flashpoints of the Cold War. It prompted the United States and its allies to come up with a bold plan to supply the citizens of Berlin with more than 2 million tons of goods by air to the divided city. “It was the first big operation supporting a city by air,” Halvorsen recalled. “So flying airplanes in there to do that was a major accomplishment. I didn’t see how we could support that many people by everything they had to have.” It was a mission Halvorsen joined with some trepidation, only four years removed from the destruction and loss during World War II. “They were the enemy, they killed some of my buddies, and I wasn’t very friendly to them,” he told VOA. “Yet when it came right down to it, and doing it, and seeing the appreciation, it changed my attitude.”... Halvorsen was one of hundreds of pilots who flew missions in and out of Berlin, and immortalized the event in personal films taken during the operation, where the children became the star of his movies and his memories. “They were watching airplanes lined up, waving to us as we took off, and there was always a crowd of kids watching where their breakfast was coming from, whether it was dried eggs or dried potatoes,” he said. As the mission dragged on, Halvorsen decided to add something to the menu in a gesture that now defines the historic event. “Kids who were kids then tell me how it was to be walking to school and out of the clouds came a parachute with candy bars that almost hit them on the head,” he said. Halvorsen spent his free time out of the cockpit tying candy to small, hand-made parachutes that could be dropped out of the window of his aircraft while coming in for a landing over the city of Berlin. “Operation Little Vittles,” as Halvorsen’s candy drop came to be known, wasn’t exactly authorized. “I was surprised I didn’t get court-martialed,” the man who is remembered fondly in Germany as the “Candy Bomber” recounted. “I did something pretty radical there. I knew I was out of bounds.” Halvorsen’s superiors, recognizing the impact his candy drops were having on the morale of those in blockaded Berlin, eventually supported his initiative that ultimately delivered tons of candy and chocolate. (https://www.voanews.com/a/europe_candy-bomber-what-berlin-airlift-teaches-us-today/6170444.html)

C-47 Transport Plane "Candy Bomber" - USAF Camel Caravan - (https://www.3000toys.com/Arsenal-m-C-47-Transport-Plane-Candy-Bomber-USAF/sku/ARSENAL-M770171)

The Douglas C-47 Skytrain or Dakota (RAF, RAAF, RCAF, RNZAF, and SAAF designation) is a military transport aircraft developed from the civilian Douglas DC-3 airliner. It was used extensively by the Allies during World War II and remained in front-line service with various military operators for many years.[2].... The C-47 differed from the civilian DC-3 in numerous modifications, including being fitted with a cargo door, hoist attachment, and strengthened floor, along with a shortened tail cone for glider-towing shackles, and an astrodome in the cabin roof.[3][4] During World War II, the armed forces of many countries used the C-47 and modified DC-3s for the transport of troops, cargo, and wounded. The U.S. naval designation was R4D. More than 10,000 aircraft were produced in Long Beach and Santa Monica, California, and Oklahoma City, Oklahoma. Between March 1943 and August 1945, the Oklahoma City plant produced 5,354 C-47s.[2][5] The specialized C-53 Skytrooper troop transport started production in October 1941 at Douglas Aircraft's Santa Monica plant. It lacked the cargo door, hoist attachment, and reinforced floor of the C-47. Only 380 aircraft were produced in all because the C-47 was found to be more versatile. ... The C-47 was vital to the success of many Allied campaigns, in particular, those at Guadalcanal and in the jungles of New Guinea and Burma, where the C-47 and its naval version, the R4D, made it possible for Allied troops to counter the mobility of the light-traveling Japanese Army. C-47s were used to airlift supplies to the encircled American forces during the Battle of Bastogne in Belgium. Possibly its most influential role in military aviation, however, was flying "The Hump" from India into China. The expertise gained flying "The Hump" was later used in the Berlin Airlift, in which the C-47 played a major role until the aircraft were replaced by Douglas C-54 Skymasters.[citation needed] In Europe, the C-47 and a specialized paratroop variant, the C-53 Skytrooper, were used in vast numbers in the later stages of the war, particularly to tow gliders and drop paratroops. During the invasion of Sicily in July 1943, C-47s dropped 4,381 Allied paratroops. More than 50,000 paratroops were dropped by C-47s during the first few days of the D-Day campaign also known as the invasion of Normandy, France, in June 1944.[9] In the Pacific War, with careful use of the island landing strips of the Pacific Ocean, C-47s were used for ferrying soldiers serving in the Pacific theater back to the United States. About 2,000 C-47s (received under Lend-Lease) in British and Commonwealth service took the name "Dakota", possibly inspired by the acronym "DACoTA" for Douglas Aircraft Company Transport Aircraft.[10]  (https://en.wikipedia.org/wiki/Douglas_C-47_Skytrain) 

De DC-3 is een vliegtuig van de Amerikaanse vliegtuigfabriek Douglas Aircraft Company. Vanaf 1935 zijn er 10.655 exemplaren van gebouwd, plus 4.937 stuks in licentie. Het toestel wordt in de 21e eeuw zelfs nog voor commerciële vluchten ingezet. Daarnaast bezitten diverse vliegclubs een luchtwaardige DC-3. De RAF noemde het toestel Dakota; de Amerikanen spraken van Gooney Bird. Bij de Amerikaanse strijdkrachten waren diverse typen in gebruik: C-47 (Skytrain), C-49, C-50, C-52, C-53 (Skytrooper), C-68, C-84, C-117; bij de Amerikaanse marine werd het toestel als R4D aangeduid.... De DC-3 werd ontwikkeld uit de DC-2. In de Verenigde Staten bestond vraag naar een toestel waarin passagiers konden slapen, zodat transcontinentale vluchten mogelijk werden. Aanvankelijk was het toestel dan ook met slaapbanken uitgerust. Het werd toen DST genoemd (Douglas Sleeper Transport). Latere versies hebben echter normale stoelen; aanvankelijk 28 stuks, en later 35 stuks. Zij kregen de typeaanduiding DC-3. De DC-3 maakte op 17 december 1935 zijn eerste vlucht. Het type werd tijdens en na de Tweede Wereldoorlog ingezet als passagiersvliegtuig, transportvliegtuig, sleepvliegtuig (onder meer voor de Horsa-zweefvliegtuigen die bij de Slag om Arnhem werden gebruikt) en voor troepentransport en gewondentransport. Na de Tweede Wereldoorlog werd een deel van de militaire DC-3's aan burgerluchtvaartmaatschappijen verkocht. Zo speelde het toestel een belangrijke rol in de ontwikkeling van de burgerluchtvaart. Een deel van de militaire vloot bleef echter actief. Militaire DC-3's werden ingezet tijdens de luchtbrug naar Berlijn in 1948 en 1949. Ook tijdens de Vietnamoorlog werden nog DC-3's gebruikt. Naast hun gebruikelijke taken kregen sommige DC-3's een rol als gunship. De bewapening werd daartoe opgevoerd. Deze toestellen kregen de typeaanduiding AC-47.... De Dutch Dakota Association (DDA) houdt twee DC-3's luchtwaardig, en voert hiermee voor donateurs en anderen vluchten uit. Tijdens zo'n vlucht met het eerste toestel van de Association, de PH-DDA, vond op 25 september 1996 boven de Waddenzee een ernstig ongeluk plaats, waarbij alle 32 inzittenden omkwamen. Deze vliegramp, die bekendstaat als de Dakotaramp, leidde tot het aanscherpen van de Nederlandse regels voor het vliegen met historische toestellen. (https://nl.wikipedia.org/wiki/Douglas_DC-3)

After the devastation of the Second World War, there was no museum of technology in Berlin for almost 40 years. A Förderverein, or Museum Friends’ Association, was founded as early as 1960 to remedy the situation. In December 1983, the “Museum für Verkehr und Technik” (Museum of Transport and Technology) finally opened with 1,700 square meters of exhibition space in what is now the entrance building on Trebbiner Straße, in Berlin’s Kreuzberg district – right next to the old “Anhalter Bahnhof” train station and the “Gleisdreieck” transportation hub. The concept for the Museum was developed by its founding director, Prof. Günther Gottmann. Right from the start, he put the focus on the relationship between people and technology. The initial exhibitions focused on objects relating to printing and road transport. They also featured model ships and marine engines. There was even a predecessor to today’s Science Center Spectrum from day one.... Ever since it opened, the Museum has continually expanded its collection and its exhibition spaces. In the 1980s, it added the two Engine Sheds, or roundhouses, and the Beamtenhaus (German for “office building”). These structures accommodated new permanent exhibitions devoted to topics like rail transport, papermaking, textile technology, and suitcase production. In 1989, the Museum unveiled the Zuse Z1 computer, a model of the first ever computer – built by its inventor, Konrad Zuse. The first highlight of the next decade came in 1990. That’s when the Science Center Spectrum opened in the old station building designed by Franz Schwechten, located next to the Ladestraße (the old “Anhalter Bahnhof” freight depot). In 1995, the Zucker-Museum (Sugar Museum) became part of the collection. At that point it was still located in Wedding, but in 2015 it was transformed into a permanent exhibition in the Kreuzberg location. The next year, 1996, was very special: the cornerstone was laid for the New Building, and the Museum changed its name to the “Deutsches Technikmuseum Berlin” (German Museum of Technology in Berlin). Three years later, the roof was put on the New Building. To celebrate this milestone, a Douglas C-47 Skytrain – a “Candy Bomber,” known to Berliners as a Rosinenbomber (Raisin Bomber) – was mounted on the building as a symbol of the Museum. (https://technikmuseum.berlin/en/about-us/our-history/)

The USAF 45-0951 Douglas C-47 "Rosinenbomber" sits atop the Deutsches Technikmuseum in Berlin, Germany. The plane partcipated in the Berlin airlift in 1948, bringing food, supplies, and sometimes treats (raisins, hence the nickname, chocolate, or toys that would drop by miniature parachute), to bust the Russian ground transportation blockade of West Berlin. (https://steamcommunity.com/sharedfiles/filedetails/?id=864114167)

Rosinenbomber (in den USA bekannt als Candy bomber oder Raisin bomber) ist die umgangssprachliche Bezeichnung für die Flugzeuge der Alliierten zur Zeit der Berliner Luftbrücke, die West-Berlin mit Lebensmitteln und anderen lebenswichtigen Hilfsmitteln versorgten. Dazu gehörte ganz wesentlich auch Brennmaterial wie Briketts. ... Der Name nimmt Bezug auf die freiwilligen Hilfspakete, die die US-amerikanischen Flugzeugbesatzungen vor der Landung und vor der eigentlichen Verteilung an kleinen selbstgebastelten Fallschirmen aus den Flugzeugen warfen, um den wartenden Kindern eine Freude zu machen. Die abgeworfenen Päckchen enthielten meistens Schokolade, Kaugummi und vermutlich auch Rosinen. Diese Idee wird heute dem Piloten Gail Halvorsen zugeschrieben. Dieser fing an, Schokoladentafeln, die er von seinen Verwandten aus den USA zugeschickt bekam, an Taschentücher zu binden und sie vor der Landung über Berlin abzuwerfen. Nachdem die Medien von den heimlichen Abwürfen erfuhren, zog die Aktion bald weite Kreise und es sammelten die gesamten Air-Force-Flieger und sehr viele US-Amerikaner Süßigkeiten und Kaugummis, um damit die Operation Little Vittles (kleiner Proviant) zu unterstützen.(https://de.wikipedia.org/wiki/Rosinenbomber)

As a Berlin brewery and gastronomy company, we stand for modern beer diversity and distinctive experiences. By the way, BRLO is the old Slavic name for Berlin and can only be pronounced without mistakes after a few beers. A Franconian, a Berliner and a Mecklenburg founded the Berlin beer brand BRLO in 2014. Two of them - Katharina Kurz and Christian Laase - already knew each other from their studies. Master brewer Michael Lembke is the third person in the group who shared the vision and has been the mastermind of BRLO beers since the beginning. The BRLO team was only really complete in 2016, when Ben Pommer joined the founding crew and since then has been responsible for the culinary concept of BRLO gastronomy with his unmistakable passion, and is now driving BRLO's expansion as managing director. ... While BRLO initially rented brewing capacities from friends, the growing popularity also increased the desire for a location of their own, it was soon clear that BRLO Beer needed a home. In 2016 the time had finally come: the construction of the BRLO BRWHOUSE begins on a wasteland in the middle of Kreuzberg and will house the first BRLO brewery upon completion. From that moment, all BRLO beers will be brewed here and filled into bottles and kegs. The finished brewery combines the best technology with a modular and unmistakable BRLO design.... The BRLO BRWHOUSE opens its doors in 2017 in the middle of Berlin at Gleisdreieck and offers a home made of 38 converted overseas containers. It is home to the company's own brewery and gastronomy with a beer garden under the management of Ben Pommer. The BRLO BRWHOUSE is Germany's first vegetable-focused brewery gastronomy, with regional and high-quality meat as a side dish. Brewery tours in their own microbrewery are a must. The location has won awards not only for its architecture, but above all for its gastronomic concept. The BRWHOUSE has been listed in the Gault & Millau since 2018. (https://en.brlo.de/about-brlo)

ROSINENBOMBER IMPERIAL STOUT... Rum Raisin Imperial Stout - Alc. 12% vol. 80 IBU Inspiriert vom ikonischen C-47 Bomber nahe unserer Brauerei hat unser “Rosinenbomber” eine Aromaladung an schwarzer Schokolade, getrockneten Früchten, Vanille und Kakaonibs an Bord. Bereit zum Abflug! Zutaten Wasser, Röstgerste, Gerstenmalz, Hopfen, Hefe Malz: Munich, Special B, Carafa, Carafa Special, Cara Aroma, Cara Dunkel Hopfen: Herkules Hefe: California Ale (https://shop.brlo.de/products/rosinenbomber-vorteilskiste)

Imperial Stout - Alc. 12% vol. 80 IBU  Inspiriert vom ikonischen C-47 Bomber nahe unserer Brauerei hat unser “Rosinenbomber” eine Aromaladung an schwarzer Schokolade, getrockneten Früchten, Vanille und Kakaonibs an Bord. Bereit zum Abflug! Zutaten Wasser, Röstgerste, Gerstenmalz, Hopfen, Hefe (https://shop.brlo.de/products/rosinenbomber-flasche)

Ja dit is een stevig bier. Duits bier. Het ziet er zwart uit met bruin schuim, met een rustige geur. Het mondgevoel is bijzonder. Het is niet waterig, maar ook niet dik. Het doet dubbel aan, je voelt tweemaal het bier? De smaak is rustig en mild, mar tegelijk stevig en sterk en zwaar. De nadronk blijft ook hangen. Ik kan het moeilijk onder woorden brengen. Vanille en gebrande mout? Ik weet het niet. Ik zou het niet als stout herkennen. In de schaduw van de smaak herken ik rum, of althans een zware alcoholsmaak. Het bier is een stevig degustatiebier. Wel een intrigerend bier. Al snap ik de link niet zo met de Amerikaanse voedseldroppings in Berlijn. Of zou het de smaak van rozijnen zijn?

De Berlijnse luchtbrug (1948-1949) 277.500 vluchten doorbraken de Blokkade van Berlijn... De stad Berlijn, waarmee John F. Kennedy zich in 1963 solidair verklaarde in zijn speech ‘Ich bin ein Berliner‘, kent een van de meest bewogen stadsgeschiedenissen ooit. Denk aan de oorlogsjaren 1939-1945 toen Adolf Hitler hier resideerde, de bombardementen op de stad tijdens de Tweede Wereldoorlog of de bouw en val Berlijnse Muur. Bekend is ook de Blokkade van Berlijn en de reactie van de geallieerden daarop met de Berlijnse luchtbrug in de jaren 1948-1949.... Tijdens de Blokkade van Berlijn vormden de geallieerden een humanitaire luchtbrug. Tussen 24 juni 1948 en 12 mei 1949 voerden ze ongeveer 277.500 vluchten uit op West-Berlijn, om deze stad van levensmiddelen, grondstoffen en producten te voorzien, zoals melk, steenkool, olie, benzine, trekkerbanden, et cetera. In totaal werd er 2,3 miljoen ton aan goederen naar West-Berlijn gevlogen in een periode van nog geen jaar.... In april, mei en juni 1948 hielden de Russen regelmatig transporten tegen die naar West-Berlijn gingen. Drie gebeurtenissen bespoedigden uiteindelijk een totale afsluiting van West-Berlijn: het Gatow-incident op 5 april 1948 (waarbij een Russische jager een Brits vliegtuig intimideerde wat tot een vliegramp leidde met 15 doden), het Verdrag van Brussel van 7 juni 1948 (die bepaalde dat de Marshallhulp ook in de westerse bezettingszones van kracht zou zijn) en ten slotte de invoering van de nieuwe D-Mark in de bezettingszones in het Westen (per 20 juni 1948). De Sovjetreactie hierop betekende de Blokkade van Berlijn. De Sovjet-Unie besloot…: “… dat ‘om technische redenen’ alle verbindingsroutes tussen de westelijke zones en Berlijn werden gesloten. Transporten met voor het westen van Berlijn bestemde steenkool en voedsel, waaronder verse melk, werden afgesloten. Tegelijkertijd leverden de onder Sovjetcontrole staande energiecentrales geen stroom meer. (…) Het Westen reageerde met een blokkade van de gehele Sovjetzone.” (138) Nu hadden de geallieerden drie opties: zich terugtrekken uit Berlijn (en de stad overlaten aan het communisme), de blokkade met geweld doorbreken (en een oorlog riskeren) of goederen via de lucht laten aanvoeren. Op een militair Anglo-Amerikaanse topoverleg op 30 juni 1948 kozen ze (er vonden inmiddels al een week vluchten plaats) definitief voor de laatste optie. De operatie die zich hierna ontspande, zou als Operation Plainfare en Operation Vittles – de Berlijners spraken van Operation Cowboy – de geschiedenisboeken ingaan. Aanvankelijk vloog men – de Amerikanen op vliegveld Tempelhof, de Britten op het vliegveld Gatow en (vanaf november 1948) de Fransen op Tegel – met C47 Dakota’s en Ju 52’s, maar deze vliegtuigtypen werden al snel ingeruild voor onder andere Amerikaanse Douglas C54 Skymasters en Britse Avro York Lancasters, die meer vrachtcapaciteit hadden. ... Bekend is het verhaal van The Candy Bomber, de piloot Gail Halvorsen (1920-), die snoepjes boven Berlijn uitgooide. Aan deze bijzondere piloot, die door de Berlijnse kinderen Onkel Wackelflügel werd genoemd omdat hij altijd even met de vleugels wieberde als hij aan kwam vliegen – besteedt Turner terecht de nodige aandacht. De snoepdroppings van Halvorsen, een vriendelijke mormoon uit de Amerikaanse staat Utah, kwamen bekend te staan als Operation Little Vittles. Hij werd al snel razend populair: “Een fulltimesecretaresse werd aangesteld om Halvorsens fanmail te beantwoorden, die aan ‘Der Schokoladenflieger’of ‘Onkel Wackelflügel’ was gericht. In het kader van Operatie Little Vittles werden korte tijd later 6.000 porties snoepgoed gedropt. Parachutes waren niet langer nodig. Via de vrachtdeuren werden simpelweg hele dozen geleegd.” (227,228) Nadat de luchtbrug bijna een jaar lang goed gewerkt had, en Jozef Stalin doorhad dat zijn harde eisen ten aanzien van Duitsland niet werden ingelost, beëindigde de Sovjet-Unie op 12 mei 1949 de Blokkade van Berlijn. Vanwege de blokkade besloot de regering van West-Berlijn dat er in de stad altijd voedsel en brandstof voor 180 dagen op voorraad diende te zijn. (https://historiek.net/berlijnse-luchtbrug-blokkade-berlijn/79797/)