De Molen Guur & Kou... is een Scottish Ale van 7.3%.Dit bier is gebrouwen met jeneverbes en zoethout. (https://www.speciaalbierpakket.nl/De-Molen-Guur-Kou)
Jeneverbes en zoethout geven dit verwarmende bier een licht kruidig karakter met aroma’s karamel en laurier. Perfect voor de donkere dagen. (https://www.bierenco.nl/product/brouwerij-de-molen-guur-kou/)
Het rossige bier is net wat roder dat Palm. Het heeft een opvallende geur en een kruidige smaak. Het zoethout denk ik wel op te merken of is het laurier? Ik vind het geen moutig of bitter of zoet bier. Wat vinden ze er zelf van?
Guur & Kou is De Molen’s antwoord op herfst en winter. Jeneverbes en zoethout geven deze verwarmende Scottish Ale een licht kruidig karakter: karamel en laurier Ingrediënten:Water, mout, hop, gist Smaak:Donker en Rijk Bitterheid:ØØOOO Alcoholpercentage:7,3% Vol. Heerlijk met:Gegrild vlees, wild, gerookte zalm Kenmerken:Kruidig, karamel, verwarmend (https://www.sfbhoreca.nl/bavaria/nl/over-ons/onze-merken/de-molen/guur-en-kou.html)
Door het toevoegen van jeneverbes en zoethout krijgt deze mond verwarmende Scottish Ale een licht kruidig karakter met aroma’s van karamel en laurier. (https://shop.brouwerijdemolen.nl/de-molen-guur-kou/)
Alcoholpercentage:7.3%Bierstijl:Speciaal bierBiercategorie:Bruin/dubbelSmaakpalet:Kruidig, karamel, warm (https://shop.brouwerijdemolen.nl/de-molen-guur-kou/)
Opvallend dat ze het zelf een bruin/dubbel noemen, terwijl het ook een scotch ale wordt genoemd?
Van de "scotch ale" zou men denken dat hij in Schotland wordt gebrouwen, maar de brouwketels van deze bieren staan in België. Meestal is Ale licht- of rood-bruin van kleu rmaar kan ook donkerder zijn. Belgische bieren die smaakmatig onder deze soort kunnen geklasseerd worden zijn: Barbar, Brugse Trippel, Chimay, Duvel, Trapist Westmalle (dubbel), Kasteel bier, Leffe, Liefmans goudenband en Kwak. Ook zijn de bekende Belgische bruine bieren als Palm en De Koninck ook van het ale-type. (http://home.scarlet.be/pedroalco/Wijn___Bier/Bier/Bier_-_Soorten___Smaken/bier_-_soorten___smaken.html)
Scotch Ale (Strong)1.065-1.09030-5025-55Geur: karamelmoutig, zoetig, kruidig, droppig, soms diacetyl,siroop of melasse en/of iets rokerig Smaak: zoet, karamelmout, fruitig, bitterig, specerijen-kruidenachtig Mondgevoel: plakkerig en soms alcoholverwarmend Nasmaak: karamel, kruidig (https://www.brouw-bier.nl/theorie/typen/groepd.aspx)
Is Scotch Ale A Brown Ale? The flavor of Scotch ales varies depending on the variety, but they are typically malty and rich in flavor. ... Scotch ales are darker in appearance with deep ruby highlights. ... It might be said that Scotch Ales are the northern equivalent of an English Strong Ale, in that they are bold and big, but not quite as bold as a Barleywine. However, many people consider Scotch Ales even sweeter than English Strong Ales.... Generally, Scottish-style ales are malt-forward and have a slight caramel flavor and a chewy mouthfeel, but their strength and flavor vary. In some examples, there is a flavor of smoked peat. It would be considered a specialty if the version was overly smoked.... Scotch ales usually have lower alcohol by volume (ABV) than English ales. Scotch ales, sometimes referred to as “Wee Heavy,” are malt-forward and dark and sweet, while containing notes of caramel, toffee, and dried fruit..... Scotch ale is brewed with pale ale malt and various amounts of pale caramel malt, as well as unmalted roasted barley. Scotch ale ranges from an amber hue to a light brown hue to a deep mahogany hue.... Scotch ales are malty, rich ales, often called “Wee Heavy,” that can be overwhelming in terms of flavor and aroma. They are said to have originated in Edinburgh in the 1800s. This process produces a full-bodied, dark brown ale that has a lot of flavor and is higher in alcohol than many other beers. ... A Scotch Ale, or Wee Heavy, has a higher ABV, more than 6% at least, with a higher final gravity. On the other hand, Scottish Ale is a slightly lower strength version of an English Pale Ale with a higher alcohol content, usually around 3-5%. (https://blacktailnyc.com/what-is-scotch-ale-beer/)
Scotch Ales are an esoteric style of beer known for their super malty, rich caramel flavors and boozy ABV. Think of a Scotch Ale like the bottom log on a fire, simmering and smoldering. Is it the star of the fire? No, but it’s the piece of wood that burns the longest and keeps the whole fire going. Similarly, Scotch Ales aren’t sexy. But if you give them a shot, their bold toffee flavors, hint of smoke, and caramelized sugar will warm your soul..... Scotch Ale originated in Edinburgh, Scotland during the 1800s. Born in the United Kingdom, a region unsuited for highlighting hops, the Scotch Ale focuses instead on a more readily available ingredient: Malt. “The true character that makes Scotch Ales shine would be the malt,” says Anthony Chen, Lead Brewer at AleSmith Brewing Co. in San Diego, CA. ... The style transformed from a traditional English Strong Ale. Some of the first Strong Ales, called Old Ales or Burton Ales, originated in the British Isle. From there, these rich, strong, dark amber ales inspired the English Barleywine eventually making its way to Scotland and taking on its own character in the form of a Scotch Ale. “Old Scottish brewhouses would scorch caramelized sugars, which compiled with a low hopping rate made for a very malt dominant beer, darker and more focused on caramel and toffee notes,” says Chen. A confluence of malt character, submissive hops, and a more subdued yeast strain, Scotch Ales are distinct in their flavor profile. And, although aptly named, the style does run into a little bit of murky lingo. .... Scotch Ales, or Wee Heavys, tend to be higher in ABV, above 6% at least, with a higher final gravity that makes them a touch sweeter. Scottish Ales on the other hand essentially refer to the lower ABV equivalent of an English Pale Ale, clocking in at around 3-5% ABV. While water, hops, and yeast are all important to brewing a Scotch Ale, just like in any beer, it’s the often underappreciated ingredient of any beer–malt–that truly makes Scotch Ales and Scottish Ales shine.(https://www.hopculture.com/scotch-ales-beer-definition/)
All ales brewed in Scotland can technically be referred to as either Scottish ales. However, there are two traditional styles: Scotch ales and Scottish ales. Both are dark, but one is meaty while the other is lighter in both flavor and alcohol. Each represents the famous ales of Scotland, a country with brewing traditions that date back to the 12th century. Scottish ales tend to be light, though definitely not shy in flavor and aroma. They also tend to clock in on the low side for alcohol, ranging from 2.5 percent to 5 percent ABV. In short, they are session beers (those that are light enough to drink a few without getting drunk). Scotch ale, on the other hand, tends to be a big, meaty beer with significantly more alcohol. Although both styles use many of the same ingredients, Scotch ale uses more of them and is noticeably maltier. ... While there was a period in Scotland's early brewing history when all malt was floor-malted and dried in peat-fueled kilns, these beers are said to have been no smokier than any other beer at the time. According to "The Oxford Companion to Beer,""modern Scottish brewers and historians insist there's nothing 'Scottish' about beers with peat flavors." (https://www.thespruceeats.com/scottish-vs-scotch-ale-352839)
Interestingly, Scotch Ales (and Scottish beers in general) also occasionally take on a smoky or even distinctly peaty characteristic. Though these notes make sense given the country’s love of Scotch whisky, adding these flavors may be modern brewers’ attempt to give a nod to their own love of the spirit as opposed to something traditionally inherent to the style. As the Brewers Associations puts it, “Though there is little evidence suggesting that traditionally made Strong Scotch Ales exhibited peat smoke character, the current marketplace offers many examples with peat or smoke character present at low to medium levels.” But origins aside, since Scottish styles can be a bit difficult to pin down, you may find that you like the distinctly Scottish feel these flavor additions give to the beers. It certainly makes the brews feel more Scottish. (https://www.foodandwine.com/drinks/what-scotch-ale)
Scotch ale, often called Scottish ale in the United States, is the name given to a strong ale believed to have originated in Edinburgh in the 19th century. Beers using the designation Scotch ale are popular in Belgium and the USA where most examples are brewed locally. For example, Caledonian's Edinburgh Scotch Ale is sold from the cask in Scotland as Edinburgh Strong Ale or as Edinburgh Tattoo. Strong Scotch ale is also known as Wee Heavy. Examples of beers brewed in the USA under the name Wee Heavy tend to be 7% ABV and higher, while Scottish-brewed examples, such as Belhaven's Wee Heavy, are typically between 5.5% and 6.5% ABV. As with other examples of strong pale ales, such as barley wine, these beers tend toward sweetness and a full body, with a low hop flavor. Examples from the Caledonian brewery would have toffee notes from the caramelising of the malt from the direct fired copper. This caramelising of Caledonian's beers is popular in America and has led many American brewers to produce toffee sweet beers which they would label as a Scotch Ale. (https://beer.fandom.com/wiki/Scotch_ale)
Beer in Scotland may be labeled differently than the same beer outside of the country. There are also traditional and modern conventions in naming the style.
Strong Ale: Label in Scotland for a Scotch aleScotch Ale: Label in countries other than Scotland
60-, 70-, 80-, 90-Schilling: Traditional in Scotland
Scotch-Style Ale: Brewed outside of Scotland
It's difficult to describe categories of Scotch ale because brewers are often creative in their approach (Scottish brewers take on other ale styles as well). This blurred line only fuels the confusion between Scotch and Scottish ales. Within the lighter Scottish ales are categories of increasing strength. You may hear them referred to as 60-shilling, 70-shilling, or 80-shilling. This goes back in time to the price of a hogshead (a large cask of about 64 gallons), which was based on the strength of the beer.(https://www.thespruceeats.com/scottish-vs-scotch-ale-352839)
Dubbel: oorspronkelijk was "dubbel" een aanduiding van het feit dat men meer grondstoffen gebruikte dan het voor de "enkel", het gewone bier. De naam dubbel duidt meestal op een zwaarder zoet tot bitter bier en is zodanig ingeburgerd dat het aanleiding heeft gegeven tot een aparte basissoort.. (http://home.scarlet.be/pedroalco/Wijn___Bier/Bier/Bier_-_Soorten___Smaken/bier_-_soorten___smaken.html)
Dubbel (B)1.062-1.07015-3045-80Geur: fruit (o.a. banaan), karamelmout, kandij, chocolade Smaak: zoetig tot zoet, bitterig, soms kruidig of iets siroperig Mondgevoel: plakkerig met tamelijk veel koolzuurprikkeling Nasmaak: zoetig, kruidig, karamel (sterk uiteenlopende bijsmaken) (https://www.brouw-bier.nl/theorie/typen/groepd.aspx)
Van oorsprong werd het dubbelbier ook gezien als het dubbele alcoholpercentage van enkel bier (3,5%), het alcoholpercentage van dubbel bier was namelijk met 6-7% twee keer zo zwaar. Qua kleur kenmerkt dubbel bier zich door zijn mooie donkere kleur: van middelbruin tot donkerblond. Het dubbel bier is zoeter dan enkel bier en heeft over het algemeen een wat zachtere lichtzoete smaak met een lichte hopbitterheid. Dubbel bieren hebben een alcoholpercentage tussen de 6%-7%. (https://www.yellowstoneacademy.nl/blog/biersoorten)
Mij lijkt een Scotch Ale bijzonderder en specifieker dan een dubbel. Door de zoethout en jeneverbes kan ik me wel vinden in de term Scotisch Ale voor dit bier.
De bieren van De Molen hebben altijd een bepaalde taalstijl. Wat betekent die naam eigenlijk 'guur en kou'? Tijd voor een lesje Nederlands:
Wat is juist: guur weer of onguur weer? Guur weer is het gebruikelijkst. Onguur weer is niet fout, maar verouderd Nederlands. On-guur = ‘niet-lieflijk’ Onguur bestaat uit het ontkennende voorvoegsel on- en het bijvoeglijk naamwoord guur. Guur betekende oorspronkelijk (vele eeuwen geleden) ‘lieflijk’. On-guur betekent dus ‘niet-lieflijk’, ofwel: ‘ruw’, ‘schrikwekkend’. Aan het einde van de zestiende eeuw ging men in onguur het twééde deel (guur) negatief opvatten. Daardoor leek on- overbodig. Het resultaat van deze ‘vergissing’ was dat guur en onguur allebei een negatieve betekenis kregen. Guur weer, ongure types In de loop van de tijd hebben onguur en guur verschillende toepassingen gekregen. Guur heeft nu alleen betrekking op het weer (‘een gure wind’). Het betekent iets als ‘winderig en koud’. Onguur betekent ‘schrikwekkend, bars, gemeen, ruw’. Je gebruikt het meestal voor personen: ‘Er liepen ongure types op het plein’. Publicatiedatum: 12-05-2011 (https://onzetaal.nl/taaladvies/onguur-guur-weer)
Dus 'guur en kou' is dus eigenlijk een pleonasme? Of was et nou een tautologie?
Wat is het verschil tussen een pleonasme en een tautologie? Antwoord Bij een pleonasme wordt een eigenschap die onlosmakelijk verbonden is met het genoemde, nog eens in een bepaling uitgedrukt, al dan niet bewust. Voorbeelden zijn een houten boomstam, het groene gras en een ronde cirkel. Een tautologie noemt een begrip tweemaal of meerdere malen, en bestaat doorgaans uit twee of meer woorden van dezelfde woordsoort. Enkele voorbeelden zijn pais en vree, enkel en alleen, nooit ofte nimmer, onmiddellijk en meteen en niettemin toch. (https://taaladvies.net/pleonasme-of-tautologie/)
Het pleonasme en de tautologie zijn stijlfiguren die vaak als stijlfout aangemerkt worden. Zowel bij een pleonasme als bij een tautologie gaat het om overtollig woordgebruik. Dit overtollige woordgebruik is niet altijd een stijlfout: soms is er bewust voor gekozen en heeft het een stilistische functie.(https://taaladvies.net/pleonasme-of-tautologie/)
Naast pleonasme en tautologie, is er ook nog een derde vorm van herhaling: simpelweg de 'herhaling'. Deze vorm is een stuk makkelijker te onderscheiden dan een tautologie of pleonasme, doordat één of een paar woorden in een zin een paar keer duidelijk onnodig herhaald worden. (https://educatie-en-school.infonu.nl/taal/147536-een-tekst-schrijven-veelgebruikte-stijlfouten.html)
Een tautologie bestaat uit twee woorden van dezelfde woordsoort die hetzelfde betekenen: vrolijk en blij. In combinaties als enkel en alleen, pais en vree, vast en zeker is dat correct, omdat het een versierende stijlfiguur is. In ‘Haastig liep ik snel naar het station, maar ik heb echter de trein niet gehaald’ zijn de tautologieën onjuist en dus een stijlfout. (https://referentiemateriaalvo.noordhoff.nl/NieuwNederlands/_nn5_3h/REF/1/hs200.html)
Ja dit zal een stilistische tautologie zijn, net zoals pais & vree:
Mostly known because of its wonderful Imperial Stouts, De Molen brewery also knows how to brew exceptional beers in any style. Thus, this Pais & Vree is a powerful and delicious Belgian Strong Ale! This Dutch beer has an amber robe topped by a dense white head. On the nose, you will find floral and citrus aromas and a very nice note of toffee. The mouth, is sweet and powerful with floral notes. The finish is onctuous and slighty bitter. Surprising and powerful, this De Molen Pais & Vree is a beer made for the Belgian beers lovers. In some aspects, this beer shall remind you the Heen & Weer! (https://www.saveur-biere.com/en/bottled-beer/5497-de-molen-pais-vree.html)
P.A.F. van Veen en N. van der Sijs (1997), Etymologisch woordenboek: de herkomst van onze woorden, 2e druk, Van Dale Lexicografie, Utrecht/Antwerpen pais, peis [vrede] {1265-1270, peys 1370} < oudfrans pais < latijn pacem, 4e nv. van pax [vrede]. (https://etymologiebank.nl/trefwoord/pais)
peis en vrede (uitdrukking) rust en vrede, vrede NL: pais en vree Ze hebben ons toen de oorlog verklaard en wij doen nog steeds of alles peis en vrede is. Het is weer peis en vrede bij de geburen, gisteren sloegen ze elkaar nog de hersens in. (https://www.vlaamswoordenboek.be/definities/term/peis%20en%20vrede)
Als je ergens het heen-en-weer van krijgt, word je er zenuwachtig van of wekt het je ergernis: je vindt het een vervelend gedoe. Bijvoorbeeld: 'Ik krijg het heen-en-weer van zijn besluiteloosheid' of 'Ik krijg het heen-en-weer van dat keffende hondje van de buren.' Het heen-en-weer van iets krijgen is nog niet zo oud: Van Dale neemt deze uitdrukking voor het eerst op in zijn achtste druk (1961). Het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT) vermeldt bij heen en weer dat met "heen en weer loopen" bedoeld kan zijn "uit verveling, ongeduld, tot tijdverdrijf enz. nu in de eene, dan in de andere richting gaan" en vandaar ook "ongestadig, onrustig, zonder doel of orde nu den eenen, dan den anderen kant uit; nu hier, dan daarheen [gaan], in alle richtingen [gaan]". Het is voorstelbaar dat het heen-en-weer van iets krijgen in de betekenis 'onrustig/zenuwachtig van iets worden' uit deze laatste betekenis is voortgekomen. De verwensing 'Krijg het heen-en-weer!' is nog jonger: die staat pas vanaf 1992 in Van Dale (twaalfde druk). Marc De Coster vermoedt in zijn Woordenboek van populaire uitdrukkingen, clichés, kreten en slogans (2002) dat met het heen-en-weer een fictieve kwaal wordt bedoeld. In plaats van een echte kwaal of ziekte ('Krijg het apelazarus', 'Krijg de bibberkoorts', 'Krijg de hik!', 'Krijg de pleuris', enz.)' wordt de ander het tamelijk nietszeggende 'heen-en-weer' toegewenst. Misschien is het ook wel eufemistisch (verbloemend, verzachtend) bedoeld. (https://onzetaal.nl/taaladvies/het-heen-en-weer-krijgen)