Quantcast
Viewing all articles
Browse latest Browse all 1694

Saksen-Anhalt - Maagdenburg

Saksen-Anhalt (Duits: Sachsen-Anhalt, Nedersaksisch: Sassen-Anholt) is een deelstaat in het midden van Duitsland met een oppervlakte van 20.447 km² en 2.259.393 inwoners per einde 2007. De hoofdstad is Maagdenburg. Aangrenzende deelstaten zijn Nedersaksen in het noordwesten, Brandenburg in het noordoosten, Saksen in het zuidoosten en Thüringen in het zuidwesten (http://nl.wikipedia.org/wiki/Saksen-Anhalt).


Op 9 juli 1945 werden de Regierungsbezirken Maagdenburg en Merseburg van de voormalige Pruisische provincie Saksen en het land Anhalt door het Sovjet-bestuur samengevoegd. Het provinciale bestuur begon 23 juli 1945 in de provincie Saksen-Anhalt. Op 21 juli 1947 werd de provincie Saksen-Anhalt verheven tot Land Saksen-Anhalt. Reeds op 1 april 1945 was de Thüringse enclave Allstedt weer herenigd met de provincie Saksen. Op 1 februari 1946 werden de delen van het land Brunswijk, die binnen de Sovjet-zone vielen verbonden met Saksen-Anhalt: het oostelijk deel van het district Blankenburg in de Harz en de exclave Calvörde. Het Regierungsbezirk Erfurt bleef deel uitmaken van Thüringen. Sinds 1949 behoorde het land tot de Duitse Democratische Republiek. Op 25 juli 1952 werd het land Saksen-Anhalt opgeheven en opgedeeld in de districten Halle en Maagdenburg. Na de Duitse hereniging in 1990 werd de deelstaat hersteld (http://nl.wikipedia.org/wiki/Saksen-Anhalt).


Maagdenburg (Duits: Magdeburg, Nedersaksisch: Meideborg) is de hoofdstad van de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt. Maagdenburg ligt aan de Elbe en telt 229.924 inwoners. De kreisfreie Stadt beslaat een oppervlakte van ongeveer 200,95 km² (http://nl.wikipedia.org/wiki/Maagdenburg_(stad),
http://josschmitz.eu/Oost-Duitsland/magdeburg.htm).

Maagdenburg is genoemd in documenten uit 805 (ANWB (2006) Noord-en Midden-Duitsland).

De stad was in de middeleeuwen een van de belangrijkste steden van het Heilige Roomse Rijk. Keizer Otto I had er zijn keizerlijke palts en stichtte er een bisdom, dat nog tijdens zijn leven werd verheven tot aartsbisdom Maagdenburg en dat een belangrijk steunpunt was tegen de heidense Slaven. Na zijn dood in 973 werd Otto I er bijgezet in de dom. Deze kerk werd in 1207 bij een stadsbrand, die ook de palts verwoestte, in de as gelegd en vervangen door de huidige, eerste gotische kerk in Duitsland. In 1035 kreeg Maagdenburg stadsrechten. Tientallen steden ten oosten van de Elbe zouden later stadsrechten krijgen die geënt waren op die van Maagdenburg: het Maagdenburgse stadsrecht was, met dat van Lübeck, het invloedrijkste in Duitsland. In de dertiende eeuw trad de stad toe tot het Hanzeverbond. Van 1646 tot 1681 was Otto von Guericke burgemeester van Maagdenburg. Hij was ook een vermaard fysicus, die in 1657 de beroemde proef van de Maagdenburgse halve bollen uitvoerde, waarmee het bestaan van vacuüm en luchtdruk werd aangetoond (http://nl.wikipedia.org/wiki/Maagdenburg_(stad),
http://josschmitz.eu/Oost-Duitsland/magdeburg.htm).

De Maagdenburger halve bollen zijn twee losse halve bollen van sterk materiaal die tegen elkaar aan worden gehouden, waarna de ruimte binnen de zo ontstane bol vacuüm wordt gezogen. Door de luchtdruk op het buitenoppervlak blijven de halve bollen tegen elkaar aangedrukt. Deze proef werd door Otto von Guericke, de toenmalige burgemeester van het Duitse Maagdenburg, in 1654 voor het eerst uitgevoerd. Zestien paarden waren niet in staat de twee bolhelften met een diameter van circa 50 cm van elkaar te scheiden. De kracht die overwonnen had moeten worden, bedroeg dan ook ruim 20.000 N, wat gelijk is aan het gewicht van een massa van 2 ton. Von Guericke demonstreerde zodoende de grootte van de luchtdruk op grondniveau, die het gevolg is van het gewicht van de aardatmosfeer. Von Guericke heeft zich ontwikkeld tot de grondlegger van de vacuümtechniek (http://nl.wikipedia.org/wiki/Maagdenburger_halve_bollen,
http://en.wikipedia.org/wiki/Magdeburg_hemispheres).


Von Guericke ...studeerde rechten aan de universiteit van Leiden. Zijn boek ’Experimenta nova Magdeburgica ’ over zijn experimenten is in 1672 in Amsterdam uitgegeven (www.noordhollandsdagblad.nl/stadstreek/metropool/article27068191.ece/Otto-von-Guericke-en-zijn-Maagdenburger-halve-bollen_). Hij studeerde te Leipzig, Helmstedt en Jena rechten, en te Leiden wis- en natuurkunde. Hij was van 1646 tot 1681 burgemeester van Maagdenburg. In 1666 werd hij in de adelstand verheven (http://nl.wikipedia.org/wiki/Otto_von_Guericke). After learning about Guericke's pump through Schott's book, Robert Boyle worked with Robert Hooke to design and build an improved air pump. From this, through various experiments, they formulated what is called Boyle's law, which states that the volume of a body of an ideal gas is inversely proportional to its pressure. Soon the ideal gas law was formulated (http://en.wikipedia.org/wiki/Magdeburg_hemispheres).

De proef met de Maagdenburgse bollen is een befaamde proef uit de fysica die voor het eerst rond 1650 uitgevoerd werd door Otto von Guericke in de Duitse stad Maagdenburg. Otto von Guericke was een natuurkundige en zijn bedoeling was te tonen hoe groot de luchtdruk wel is. Hij liet twee halve bollen construeren die perfect op mekaar pasten zodat ze een volledige bol vormden. Met een zelf ontworpen, maar nog primitieve luchtpomp werd de lucht uit de bollen gepompt. De luchtdruk aan de buitenzijde hield beide helften samen. Dan trokken aan weerszijden van de bol twee achtspannen van paarden. Zij konden de twee helften niet uit mekaar trekken.. Later werden zelfs 20 paarden gebruikt en dan lukte het nog niet om de luchtdruk te overwinnen  (http://users.skynet.be/fc117756/recmanif8.htm).

Een vereenvoudigde formule om de kracht te berekenen die nodig is om de twee halve bollen uit mekaar te trekken is de volgende: de kracht uitgedrukt in kilogram is bij benadering gelijk aan 0.8 maal de diameter van de bol in het kwadraat, waarbij de diameter moet uitgedrukt worden in centimeter.
Het Otto-von-Guericke-Gesellschaft uit Maagdenburg heeft sinds 1990 deze proef met 16 paarden reeds ongeveer tachtig maal uitgevoerd op verscheidene locaties in Duitsland, Zwitserland, Nederland, Zweden, Italië en België. Het gezelschap beschikt over een bol met een diameter van 64 cm. die een vrij getrouwe copie is van de oorspronkelijke bol van Otto von Guericke. De vereiste kracht is dus 3280 kg.. Tot nu toe werden de halve bollen slechts zesmaal.uit mekaar getrokken. Op zondag 3 september 2000 werd de proef opnieuw uitgevoerd in Alsemberg (nabij Brussel). Zestien Belgische trekpaarden stonden klaar om de halve bollen uit mekaar te trekken. Eerst werden 4 paarden aangelegd, daarna 8 en dan 12.Tot grote verrassing van het ganse Otto-von-Guericke-Gesellschaft werden de halve bollen uit mekaar getrokken door slechts 12 Belgische trekpaarden. Bij een tweede voorstelling lukte de proef opnieuw met 12 paarden. Een derde poging werd dan uitgevoerd met slechts 10 paarden, aan elke zijde twee tweespannen en één paard voorop. Ook die poging lukte.Belgische trekpaarden hebben hier een prestatie geleverd die niet snel zal geëvenaard of verbeterd worden (http://users.skynet.be/fc117756/recmanif8.htm).

Dit fenomeen fascineert mensen nog steeds (http://nl.wetenschap.narkive.com/jT1WBooZ/de-maagdenburger-halve-bollen-en-vacu-m): Hoe werkt dat verschijnsel precies. Uit diverse websites maak ik het volgende op:
- 2 halve bollen worden tegen elkaar gezet;
- er wordt een rubberen ring tussen geplaatst;
- elk van de bollen wordt met een pomp luchtledig, dus (zowat) vacuüm gemaakt;
- de bollen plakken nu tegen elkaar doordat de lucht ertussen verdwenen;
is en door de rubberen ring er niet meer tussen kan komen en de luchtdrukkracht zijn werk doet;
- de bollen zijn niet meer uit elkaar te halen, tenzij met een groot aantal pk’s.

Mijn vragen zijn:
- is er inderdaad een ring tussen de bollen of plakken de bollen gewoon ook al aan elkaar (echter, hoe gebeurt dat dan?)
- moeten beide bollen vacuüm worden gezogen of is één van beide al genoeg voor het aan elkaar plakken zij het met minder kracht?
-Is te berekenen hoeveel pk’s er nodig zijn bij een gegeven grootte van de halve bollen om ze uit elkaar te halen?
- hoe kan het dat juist vacuüm aan kan tonen hoe sterk de lucht zijn kracht op ons uitoefent; is vacuüm zelf een leegte waar de omringende materie in zekere zin 'in valt'?
(http://nl.wetenschap.narkive.com/jT1WBooZ/de-maagdenburger-halve-bollen-en-vacu-m).

Weetjes:
Drs. P doet in zijn liedje 'Maagdenburger halve bollen' het hele proces uit de doeken.
Gerrit Komrij debuteerde in 1968 met de dichtbundel Maagdenburgse halve bollen
(http://nl.wikipedia.org/wiki/Maagdenburger_halve_bollen)


Luchtdruk is ook aan te tonen met een leeg bierblikje, zie hier.


Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd de stad nogmaals vrijwel geheel verwoest. Na de laatste wereldoorlog behoorde de stad van 1949-1990 tot de DDR en werd er maar weinig hersteld van het oorspronkelijke stadsbeeld. De dom werd wel gerestaureerd. Inmiddels timmert Maagdenburg behoorlijk aan de weg. Er staan gebouwen van beroemde architecten, zoals het Hundertwasser-project 'Grüne Zitadelle' (http://nl.wikipedia.org/wiki/Maagdenburg_(stad)).

De bezoekersmagneet van Maagdenburg is de groene citadel, het laatste bouwwerk van Friedensreich Hundertwasser. Niet alleen het Hunderwasser gebouw is bont. Als een blauw lint slingert de Elbe langs de indrukwekkende landschapsparken van de groene domstad (www.saksen-anhalt.info/magdeburg.html).


Maagdenburg is na de Duitse eenwording de hoofdstad van de nieuwe staat Saksen - Anhalt geworden en er is een snelle wederopbouw gaande. In het hart van de stad staat een bekende overlever - de gotische kathedraal van de Heilige Mauritius en Katharine, de hoogste kerk in Oost-Duitsland, met een dubbele toren en prachtig beeldhouwwerk. Het 12e-eeuwse romaanse Liebfrauen-klooster (thans museum en concertgebouw) is een andere herinnering aan de voormalige glorie van de stad, evenals het ruiterstandbeeld van de Magdeburger Reiter van 1240 (mogelijk een afbeelding van de genoemde Heilig Roomse keizer Otto I). Sinds 1990 is meer van het stadscentrum in de oorspronkelijke stijl herbouwd, een proces dat het oude Maagdenburg langzaam maar zeker weer doet herleven (http://josschmitz.eu/Oost-Duitsland/magdeburg.htm). In 2005 Magdeburg celebrated its 1200th anniversary. In June 2013 Magdeburg was hit by record breaking flooding (http://en.wikipedia.org/wiki/Maagdenburg).

Aan de Lübecker Strasse 127 Magdeburg, Saxony-Anhalt, Germany 39124 zit de Diamant Brauhaus Magdeburg (www.ratebeer.com/brewers/diamant-brauhaus-magdeburg/7724/).

Hier wird nach zwölf Jahren das erste Pilsner der Magdeburger Traditionsmarke „Diamant" gebraut (gegründet 1841). Die Volksstimme durfte dem Braumeister über die Schulter schauen (www.magdeburg-jkfotos.de/diamant.html). In 1841 hebben Albert en Hermann Wernecke de brouwerij de opgezet. Van 1871 tot 1947 heette de brouwerij Actien-Brauerei Neustadt-Magdeburg. Na de tweede wereldoorlog werd het vernoemd in  VVB Venag, VEB Diamant Brauerei Magdeburg, waarna de naam verschillende keren wijzigde. In 1988 werd de naam veranderd in 'VEB Vereinigte Brauereien Magdeburg, BT Diamant Brauerei, im VEB Getränkekombinat Magdeburg'. Al werd die vast al snel gewijzigd naar het wat kortere Diamant Brauerei. Deze sloot in 1994 (www.magdeburg-jkfotos.de/diamant.html). Maar in 2006 schijnt het weer te zijn geopend door Bernd Fricke en Friedrich Silvia  (www.magdeburg-jkfotos.de/diamant.htmlhttp://de.wikipedia.org/wiki/Diamant-Brauerei).


Ein erster Silberstreif am Horizont war die im Frühjahr 2006 von Carsten Thiele und Bernd Fricke erfolgte Neugründung der Privatbrauerei Diamant. Nach zwölf Jahren Pause wird seither in Magdeburg wieder Bier gebraut, unter Duldung der Radeberger-Braugruppe darf dafür die lange brachliegende Marke Diamant genutzt werden. Der Absatz mit 1-Liter-Flaschen über den Einzelhandel ist trotz Liebhaberpreis gesichert, nur der so wichtige Sprung in die Gastronomie als regionale Spezialität gelang bisher nicht. Weniger erfolgreich war dagegen die Gründung von Schütte Bräu. 2009 von Andreas Schütte aus der Taufe gehoben, wurde das allerdings im Umland von Magdeburg gebraute Bier 2013 wieder eingestellt (www.dates-md.de/stadtleben/esskultur/das-bier-von-hier/).




Halle (Saale) (d.i. Halle an der Saale) is de grootste stad van de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt. De stad telt 231.440 inwoners. De stad ligt zo'n 35 kilometer ten westen van Leipzig aan de rivier de Saale. Halle is een kreisfreie Stadt. Halle is zetel van de Maarten Luther-Universiteit van Halle-Wittenberg en van drie hogescholen. Daarnaast heeft Halle een kunstacademie gevestigd in het oude kasteel. Evenals andere plaatsen met de naam Hall(e) is de stad tot bloei gekomen door de zoutziederij. Reeds ten tijde van Karel de Grote was Halle een centrum van de zoutwinning. In het jaar 1932 heeft Halle zich laten verwijderen van de Duitse landkaart en is er om de stad een barricade gebouwd. Daarnaast is deze stad totaal geblindeerd geworden om verlichting uit ramen en gebouwen tegen te gaan. Zo leek de stad vanuit de lucht niet zichtbaar waardoor het een woud leek. Door deze handeling is Halle een van de twee steden in Duitsland die niet gebombardeerd is geworden tijdens de tweede wereldoorlog. In de tijd van de DDR (1949-1990) was Halle centrum van chemische industrie. Er is een Halle een Altstadt en een Neustadt. De Altstadt was bedoeld om door de tijd verloren te gaan en elke burger zou verhuizen naar de Neustadt een gebouwen complex van betonnen flat gebouwen er is een kinderliedje dat kinderen leerde in de DDR: Wir bauen einer neue Stadt. Halle was als Neustadt het voorbeeld in de DDR. Sinds de hereniging van Oost- en West-Duitsland in 1990 concentreert de stad zich op de technologiegeoriënteerde bedrijfstak, de multimedia en de levensmiddelenindustrie: de oudste chocoladefabriek van Duitsland is in Halle gevestigd. De stad was een grote stad maar maakt na de val van de DDR een grote krimp mee en er staan veel gebouwen leeg met name de Neustadt. De meeste burgers zijn vertrokken naar Zuid-Duitsland (http://nl.wikipedia.org/wiki/Halle_(Saale)).

De eerste elektrische tramlijn van Europa werd in 1890 in Halle in bedrijf gesteld en voor de spoorwegen vormt Halle een belangrijk knooppunt (http://nl.wikipedia.org/wiki/Halle_(Saale)).



Bier uit Halle is lastig zoeken, vanwege het Belgische Halle, waarin Lembeek ligt met de Belgische brouwerij Boon (http://nl.wikipedia.org/wiki/Duivels_Bier). Ook in het Duits is het lastig zoeken vanwege de bierhalle(n) (www.straycouches.com/documents/archives/115http://reverend-dak.blogspot.nl/2011/05/dunkel-at-augustiner-brau-halle.html).

Im 1816 gründet Christian Gottlieb Rauchfuß seine erste eigene Brauerei in Halle (http://industrie-kultur-ost.jimdo.com/nahrungsmittelindustrie/meisterbr%C3%A4u-halle/). Op www.taverntrove.com/brewery.php?BreweryId=11348 lees ik dat Meisterbrau begon in 1816 als Brauerei Christian Gottfried Rauchfuss. Die naam hield het tot 1846. Toen de naam wijzigde in Brauerei Hermann Rauchfuss en in 1852 in Dampf-Bier-Brauerei Hermann Rauchfuss. Na 1879 werd de naam gewijzigd in  Brauerei Hermann Freyberg. Na 1929 werd het Freyberg Brauerei Halle GmbH en na 1937 Freyberg Brauerei Halle, Inh. Hans Freyberg. In 1945 werd de naam VEB Brauhaus Halle, Werk Glaucha. Elke paar jaar wijzigde de naam, behalve in de jaren tachtig, want tussen 1972 en 1990 heette het bedrijf namelijk VEB Brauerei Halle im VEB Getränkekombinat Dessau. In 1990 heette het even Brauerei Halle om vervolgens te worden vernoemd in Brauerei Halle, Meisterbräu GmbH. Uiteindelijk sloot de brouwerij in 1994 (www.taverntrove.com/brewery.php?BreweryId=11348). De brouwerij is nu vervallen (http://marodes.de/galerien/meisterbraeubrauerei), zoals hier te zien.


Eine der größten Privatbrauerein im mitteldeutschen Raum war fast 180 Jahre lang die Freyberg-Brauerei. Nach der Lockerung der Gewerbefassung 1814/15 gründete der Stärkefabrikant Christian Gottfried Rauchfuß 1816 diese Brauerei auf einem kleinen Grundstück im Zentrum von Halle. Er achtete bei seinen Rezepturen stets auf den aktuellen Biergeschmack, der vor allem durch norddeutsche Biere geprägt war (www2.industrial-moods.de/?p=2503).

1846 übernahm Friedrich Wilhelm Hermann Rauchfuß das Unternehmen von seinem verstorbenen Vater. Sein Hauptaugenmerk lag in der Erneuerung und Vergrößerung des Objekts, um fortwährend dem Wettbewerbsdruck stand zu halten, eine hohe Bierqualität zu liefern und die Kunden zufrieden zu stellen. Nach einem Großbrand 1852 wurde die Brauerei völlig vernichtet, dies nutze F.W.H. Rauchfuß aus und baute sie mit zahlreichen Neuerungen wieder auf. Der neue Name “Dampf-Bier-Brauerei-Hermann-Rauchfuß” war auf die nun vorhandenen Dampfmaschinen zurück zu führen (www2.industrial-moods.de/?p=2503).

Die Freyberg-Brauerei geht, wie auch die zweite große Brauerei in Halle, in ihren Wurzeln auf die Familie Rauchfuß zurück. 1816 gründete der Stärkefabrikant Christian Gottfried Rauchfuß das Unternehmen am Großen Berlin, sein Sohn Friedrich Wilhelm Herrmann Rauchfuß führte es ab 1846 weiter, 1879 übernahm dessen Neffe Herrmann Freyberg die Leitung des Betriebes. Unter seiner Regie begann ein stärker fachwissenschaftlich begründetes Brauen, das Unternehmen expandierte und kaufte einige kleinere Brauereien auf....Nach dem Zweiten Weltkrieg wurden die Freyberg-Brauerei und die Mitteldeutsche Engelhardt AG 1947 verstaatlicht und unter staatlicher Regie (VENAG) fusioniert. Unter wechselndem Namen braute die Brauerei Halle im Rahmen des VEB Getränkekombinates Halle bis 1990 Bier. Nach der Übernahme durch EKU Kulmbach wurde bis 1993 im Betriebsteil Böllberger Weg Bier abgefüllt, dann wurde auch dort der Betrieb eingestellt. Trotz mehrfach genährter Hoffnungen kam 1996 mit der Auflösung der Meisterbräu GmbH das endgültige Aus für das Brauereiwesen in Halle (www.aki-halle.de/blaetter/18/01/01.htmhttp://industrie-kultur-ost.jimdo.com/nahrungsmittelindustrie/meisterbr%C3%A4u-halle/).

Ab 1947 wurde die Freyberg-Brauerei zusammen mit der Engelhardt-Brauerei verstaatlicht und von der VENAG (Vereinigung Volkseigener Betriebe der Nahrungs- und Genußmittelindustrie des Landes Sachsen-Anhalt) geleitet. 22 Jahre später erfolgte der Anschluss an den VEB Brau- und Malzkombinat Halle, der 1972 in den VEB Getränkekombinat umbenannt wurde. Nach der Wende ging sie abermals in neuen Besitz über und es folgten weitere Namensänderungen, zuletzt die Meisterbräu GmbH. 1993 kam es dann zur Produktionseinstellung, was gleichzeitig das Ende des halleschen Brauereigewerbes bedeutete (www2.industrial-moods.de/?p=2503).


Mittlerweile sind die restlichen Gebäude stark verfallen bzw. durch Vandalen verschandelt und zerstört. Das Gelände zu Betreten ist zum Teil lebensgefährlich, da zum einen im Innenhof ein riesiges Loch klafft, was direkt hinunter in den äußerst maroden zweigeschössigen Keller führt und zum anderen auch die anderen Wege und Durchgänge auf dem Gelände alles andere als stabil sind (www2.industrial-moods.de/?p=2503).


Dessau-Roßlau is een kreisfreie Stadt in het oosten van de Duitse deelstaat Saksen-Anhalt. Tot 1945 was het de hoofdstad van de staat Anhalt. De stad telt 84.606 inwoners en ligt aan de oevers van de rivier de Mulde, die ten noorden van de stad in de Elbe uitmondt. De stad ontstond in juli 2007 uit samenvoeging van de steden Dessau en Roßlau. Dessau ontstond aan het begin van de dertiende eeuw en was geconcentreerd rondom enkele forten langs de Elbe en de Mulde. Vanaf de negentiende eeuw profiteerde Dessau volop van de industrialisering. In de Eerste Wereldoorlog was Dessau bekend als de plaats waar de vliegtuigen van Fokker werden gebouwd (http://nl.wikipedia.org/wiki/Dessau-Ro%C3%9Flau).


Fokker was de naam van een vliegtuigfabriek, vernoemd naar de stichter Anthony Fokker. Fokker raakte al vroeg in zijn jeugd geïnteresseerd in vliegen. Rond 1910 begon hij met de bouw van zijn eerste echte vliegtuig. Dit vliegtuig werd de "Fokker Spin" gedoopt. Hiermee werd Fokker op 21-jarige leeftijd beroemd toen hij op 31 augustus 1911 ter demonstratie rondjes rond de Grote Kerk van Haarlem vloog. Voor het begin van de Eerste Wereldoorlog ging Fokker in Duitsland wonen waar hij een fabriek in Johannisthal bij Berlijn oprichtte. Later verhuisde de fabriek naar Schwerin. Het eerste bekende en succesvolle vliegtuig dat Fokker produceert was de Fokker Eindecker. Dit vliegtuig bezat als eerste de mogelijkheid door de bladen van de propeller heen te schieten zonder deze te beschadigen. Dit was mogelijk door een mede door Fokker uitgevonden mechanisme dat het machinegeweer blokkeerde wanneer er zich een propellerblad voor de loop bevond, het synchronisatiesysteem. Toen de Duitse regering Hugo Junkers en Fokker tot samenwerking dwong, kwam Fokker in aanraking met dikke vleugelprofielen. Deze paste hij toe op twee andere zeer succesvolle vliegtuigen, de Fokker Dr.I Dreidecker en de Fokker D.VII (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fokker_(bedrijf)).

De Fokker Dr.I werd vooral bekend toen Manfred von Richthofen met dit type ging vliegen. Von Richthofen was de hoogst scorende luchtaas uit de Eerste Wereldoorlog met 80 neergehaalde vliegtuigen. Met zijn vuurrode Fokker Dr.I werd hij de nachtmerrie van de geallieerde piloten. Zijn bijnaam Rode Baron had hij te danken aan de rode kleur van zijn toestel (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fokker_(bedrijf)).


Einige kennen sicherlich unsere Marke „Brau-Partner“ und wissen, dass wir unter dieser das wohl effizienteste Angebot an Braustoffen und Brauutensilien für Gasthaus-Brauereien und Haus- und Hobbybrauer im deutschsprachigen Raum anbieten. Diese Tatsache und die Verbundenheit zu gutem, ehrlichem und natürlichem Bier haben uns veranlasst, die Zusammenarbeit mit einer kleinen Familien-Brauerei zu suchen, die diese Forderungen erfüllt. Die also noch braut wie einst, ohne die Biere anschließend durch diverse Maßnahmen länger haltbar zu machen, als wie von Natur ursprünglich vorgesehen. (siehe hierzu auch Startseite.)

Mit jener Brauerei realisieren wir nun unser Label „Roter-Baron-Bräu“ und die damit verbundenen Rezepturen für die Biersorten Hefe-Weizen, Deutsch-Pilsener und Lager-Bier. Kellerfrisch und unverfälscht bedienen diese Sorten die Bedürfnisse echter Bier-Liebhaber. Und so soll es schließlich sein (www.roter-baron-braeu.de/ueberuns/index.html).


Manfred Albrecht Freiherr von Richthofen, tijdens de Eerste Wereldoorlog bekend als de Rode Baron (Breslau, 2 mei 1892 - bij Cappy, Frankrijk, 21 april 1918) was een Duits gevechtspiloot. In de Eerste Wereldoorlog heeft Von Richthofen tachtig vijandelijke vliegtuigen neergeschoten, waardoor hij de beroemdste gevechtspiloot van zijn tijd werd. Von Richthofen nam in 1911 dienst bij het Königlich Preußisches Ulanenregiment Kaiser Alexander III von Rußland (Westpreußisches) Nr. 1, een lansiersregiment. Hij bleef ook als piloot de typische 'Ulanka', de jas van de Ulanen, dragen. In mei 1915 ging hij over naar de Duitse Luftdienst, eerst als waarnemer, maar in december van dat jaar kreeg hij zijn vliegersinsigne. Zijn leraar was Oswald Boelcke, die zag dat hij een briljant piloot was. Na een korte periode aan het Russische front werd hij in augustus 1916 overgeplaatst naar Frankrijk en op 17 september van dat jaar behaalde hij de eerste van tachtig officiële overwinningen. Zijn score van 80 overwinningen is door geen enkele gevechtspiloot in de Eerste Wereldoorlog overtroffen.
Op 16 januari 1917 kreeg hij het bevel over een eigen eskader, Jagdstaffel 11, en op 26 juni van dat jaar over Jagdgeschwader 1; een groep van vier 'staffeln' (eskaders), alle met eigen bonte beschilderingen, door de Engelsen Richthofen's Flying Circus genoemd. De groep was samengesteld uit Duitse elitevliegers, waaronder zijn broer Lothar, en Von Richthofen was erop gebrand de vijand te laten weten dat ze met de besten van het vak te maken hadden. Zijn persoonlijke Albatros D.III was geheel rood geschilderd, wat hem de bijnaam 'Rode Baron' opleverde.

Met de naam Flying Circus is in een naam van een bier gebruikt (www.ratebeer.com/beer/great-waters-flying-circus-big-hop-ale/71691/): Great Waters Flying Circus Big Hop Ale (3,36%) is een IPA van de Great Waters Brewing uit St. Paul, Minnesota USA.

De naam Flying Circus doet mij denken aan Monthy Phyton's Flying Circus. Dit was een Brits komisch-satirisch sketchprogramma, dat door de BBC werd uitgezonden in de periode 5 oktober 1969 - 5 december 1974. Het programma werd geschreven en uitgevoerd door een groep van vijf Britse komieken en een Amerikaanse animator. De groep staat bekend als Monty Python, of the Pythons. Naast het televisieprogramma maakte de groep ook een aantal langspeelplaten en enkele films. Monty Python's Flying Circus had in 1969 als werktitels Gwen Dibley's Flying Circus en Owl-Stretching Time. In 1974, toen John Cleese de groep verliet, werd de naam gewijzigd in Monty Python (http://nl.wikipedia.org/wiki/Monty_Python's_Flying_Circus).


An English pale ale brewed to celebrate the 30th anniversary of the Monty Python comedy team, Monty Python’s Holy Grail Ale is no marketing gimmick. A solid English quaffer, it stands on its own. Since its introduction in 1999, it has become The Black Sheep Brewery’s best-selling beer in the U.S. As with most ales, it pairs very well with food (http://www.thenibble.com/reviews/main/beer/monty-pythons-holy-grail-ale.asp).


Op 20 april 1918 maakte Von Richthofen  zijn tachtigste en laatste slachtoffer; een Sopwith Camel van de Royal Air Force. Een dag later vond Von Richthofen zelf de dood boven het slagveld toen hij de Canadees Wilfrid May laagvliegend achtervolgde. Er zijn aanwijzingen dat hij door één kogel in het hart werd getroffen, waarschijnlijk afkomstig van een mitrailleur op de grond. Een aantal soldaten beweerden hem neergeschoten te hebben. De Rode Baron lag aanvankelijk begraven op de begraafplaats van Fricourt maar werd al snel herbegraven op het Invalidenfriedhof te Berlijn waar andere Duitse oorlogshelden begraven liggen. In 1975 werd hij definitief te ruste gelegd in het familiegraf in Wiesbaden. Hij was een verre verwant van de Duits-Amerikaanse schrijfster en vertaalster Frieda von Richthofen  (Metz, 11 augustus 1879 - Taos (New Mexico), 11 augustus 1956), bekend als de echtgenote van de Engelse schrijver D.H. Lawrence (11 september 1885 - Vence (Frankrijk), 2 maart 1930).

Lawrence debuteerde in 1911 met The White Peacock. Zijn beste roman, Sons and Lovers, volgde twee jaar later in 1913. Deze was grotendeels autobiografisch en gebaseerd op de tegenstelling tussen zijn vader en zijn moeder. Hij hield er op seksueel gebied een ongedwongen levensstijl op na en schreef daar openlijk over. Hij was van mening dat erotiek tot de basis van het leven behoorde en daarom niet mocht worden achtergesteld. Deze mening riep toentertijd veel weerstanden op. Het gevolg was dat men negatief kritisch tegenover zijn werk stond en een boek als Lady Chatterley's Lover uit 1928 pas decennia na zijn dood in zijn geheel mocht worden uitgegeven (dit werk wordt als zijn beroemdste roman beschouwd). Pas vele jaren na zijn dood zou de negatieve kritiek omslaan in positieve en kreeg men waardering voor zijn werk. Zijn vrije opvattingen over seksualiteit bleek ook uit de verhouding die hij in 1912 kreeg met de Duitse Frieda Weekley-von Richthofen (een verre verwante van de bekende Duitse oorlogsvlieger uit de Eerste Wereldoorlog Manfred von Richthofen). Hij had haar bij zijn studie aan het Nottingham University College leren kennen - zij was toentertijd de vrouw van een hoogleraar aldaar. Von Richthofen zegde voor hem haar huwelijk vaarwel en vertrok met hem naar Duitsland waar Lawrence ervan werd beschuldigd een Britse spion te zijn. Op voorspraak van Von Richthofens vader werd hij echter vrijgelaten. Lawrence en zijn vriendin verlieten Duitsland en reisden via de Alpen en Italië naar Groot-Brittannië terug, een tocht die hij later zou beschrijven in zijn reisverslag Twilight in Italy uit 1916. Na wederom enige tijd in Italië te hebben doorgebracht, keerden ze opnieuw naar Groot-Brittannië terug waar Von Richthofen officieel van haar man scheidde en in juli 1914 met Lawrence in het huwelijk trad. In zijn boek The Rainbow uit 1915 heeft hij onder andere verslag van deze relatie gedaan (http://nl.wikipedia.org/wiki/D.H._Lawrence).



Na de dood van Von Richthofen werd het bevel over het "Flying Circus" op 22 april 1918 overgenomen door Hauptmann Wilhelm Reinhard, die op zijn beurt, na een fatale testvlucht, op 7 juli 1918 werd opgevolgd door de latere nazi-leider Hermann Göring.


Göring was 21 jaar toen de Eerste Wereldoorlog begon. Hij werd als luitenant opgenomen in het Prinz Wilhelmregiment en geplaatst in het hoofdkwartier in Mülhausen. Enkele uren na de uitbraak van de Eerste Wereldoorlog maakte het Prinz Wilhelmregiment al contact met de vijand. De garnizoensstad van het regiment, Mulhouse lag aan de Franse oever van de Rijn in Elzas-Lotharingen, door de Duitsers geannexeerd na de Frans-Duitse Oorlog in 1870. Het Prinz Wilhelmregiment trok zich meteen nadat de Fransen de oorlog verklaard was terug naar de Duitse oever van de Rijn. Meteen na die Duitse terugtocht vestigden zich hier een Franse voorpost onder leiding van generaal Paul Pau. Ze hesen de vlag op het stadhuis en verklaarden dat de burgers vanaf dat moment Fransen waren. Midden in de festiviteiten reed een peloton Duitse troepen, onder leiding van luitenant Hermann Göring, terug over de Rijn in een pantsertrein. Later deed hij het nog op de fiets en per paard. Göring legde dan een hinderlaag voor een Franse voorpost en de Duitsers namen vier Franse soldaten gevangen. Voor deze actie werd Hermann Göring voor het eerst genoemd in het legerbericht en geprezen om zijn durf en initiatief. Al snel maakte Göring kennis met de andere kant van de oorlog. Toen de eerste zware regen- en sneeuwbuien vielen op het westfront en het front begon vast te lopen, ging het Prinz Wilhelmregiment in de loopgraven. Maanden van vervelende, modderige en bloederige loopgraafgevechten begon. Göring moest na enkele weken al van het onbeweeglijke front af. Hij kampte met een reuma-aanval en werd naar een ziekenhuis in Freiburg im Breisgau vervoerd. Hij miste daardoor de slag bij de Marne, waarbij veel van zijn collega's om het leven kwamen. Tijdens zijn herstel in Freiburg kreeg hij bezoek van zijn vriend Bruno Loerzer, die hij in Mulhouse had leren kennen. Dit bezoek zou zijn zijn militaire carrière een drastische wending geven. Kort na het uitbreken van de oorlog waren de twee gescheiden. In Freiburg troffen ze elkaar weer. Loerzer volgde daar een opleiding voor piloot voor de pas opgerichte Duitse luchtmacht. Göring ging hier ook bij. In de lente van 1915 werden Göring en Loerzer overgeplaatst naar Stenay en ze deden in het begin voornamelijk verkenningswerk. Görings werk als operateur-waarnemer was lastig uit te voeren. Hij vloog in een tweezitter Albatros, waarvan de onderste vleugel precies in zijn gezichtsveld viel. Hij moest daarom over de kant van het vliegtuig hangen en ondertussen moest Loerzer het toestel laten overhellen, zodat Göring een foto kon nemen. De commandant van het vijfde leger, waarvan Görings eenheid deel uitmaakte, eiste iedere dag luchtfoto's van de vestingstad Verdun. De vuurconcentratie in de vesting was echter zo groot, dat er geregeld camera's of vliegtuigen werden stukgeschoten. Göring en Loerzer gaven zich vrijwillig op om boven Verdun verkenningsfoto's te maken. Ze begonnen direct met de voorbereidingen en besteedden er drie dagen aan om laag boven de vesting te vliegen. Tijdens de vlucht liet Loerzer het vliegtuig een glijvlucht maken en Göring hing over de kant van zijn cabine en maakte diverse foto's met zijn camera. De foto's waren dusdanig nauwkeurig en scherp, dat kroonprins Friedrich Wilhelm beide mannen met het IJzeren Kruis 1e Klasse beloonde. Tijdens de vluchten werden ze beschoten door troepen vanaf de grond en Göring had daarvoor een oplossing bedacht. Bij de eerst volgende verkenningsvlucht installeerde hij een mitrailleur in zijn cockpit en beschoot hij de troepen op de grond. De actie van Göring werd door de Duitsers en Fransen overgenomen en in de lucht waren nu enkele vliegtuigen bewapend met een mitrailleur. In april kwam er een wending in de luchtstrijd. De Fransman Roland Garros beschoot een groep van vier Duitse vliegtuigen, allen onbewapend, en wist er twee van te vernietigen. Garros had zijn mitrailleur recht vooruit gericht en zijn propeller beschermd met metalen plaatjes. De Duitsers waren verrast, want tot op dat moment verliep de luchtoorlog met respect voor andermans piloten. De Duitsers schakelden Anthony Fokker in en die bouwde een verbeterde versie van Garros' uitvinding, waarbij een stalen pen de mitrailleur blokkeerde als het propellerblad voor de loop kwam. De Duitse luchtmacht was al snel heer en meester in het luchtruim en de gevechtsvliegtuigen werden vanaf dat moment volop ingezet (http://nl.wikipedia.org/wiki/Hermann_G%C3%B6ring).

Na de oorlog was het vliegen over. Een luchtmacht was door de geallieerden verboden, dus een carrière als luchtmachtofficier zat er ook niet in. De geallieerden hadden echter geen verbod uitgevaardigd op het bouwen van vliegtuigen en een aantal fabrikanten was nog aan de slag, van wie de meeste voor de buitenlandse markt werkten. Een van deze fabrikanten was Anthony Fokker, die ook een fabriek bij Amsterdam had. Göring en Fokker hadden elkaar in de Eerste Wereldoorlog leren kennen en de Duitser was een van de beste demonstrateurs geweest van Fokkers nieuwe vliegtuigen. Fokker vroeg Göring daarom om een nieuw commercieel model, een Fokker F.VII, te demonstreren in Denemarken. Görings optreden was dermate indrukwekkend, dat Fokker besloot Göring het vliegtuig permanent te lenen, in de hoop dat Görings kunsten potentiële kopers zou overtuigen. Göring trok met zijn toestel rond in Denemarken en Zweden en kondigde zich bij zijn voorstellingen steevast aan als de commandant van het Jagdgeschwader Richthofen 1. Daarnaast deed hij voorkomen dat het toestel waarin hij vloog, hetzelfde was als dat waarmee hij in de oorlog had gevlogen. Göring was met name in Zweden erg populair en hij verscheen dan ook regelmatig in de media. In 1921 besloot Göring Zweden te verlaten omdat hij geen baan meer kon krijgen. Toen Göring vanuit Zweden terugkeerde naar München, was de rust enigszins teruggekeerd in Beieren en de hoofdstad hiervan. De communistische opstand was neergeslagen en diens rechtse repressie  was voorbij. Er werden allerlei rechtse partijen opgericht zoals de NSDAP. Göring sloot zich hier bij aan. In de winter van 1922, tijdens een betoging tegen het Verdrag van Versailles, ontmoette Hermann Göring de leider van de NSDAP, Adolf Hitler. Göring was onder de indruk van de ontmoeting met Hitler en voor Hitler was Göring de held uit de Eerste Wereldoorlog die hij nodig had. De oud-commandant van het Jagdgeschwader Richthofen 1 was een uitstekend propagandamiddel voor de nazipartij. Daarnaast meende Hitler dat Göring met zijn ervaring en intelligentie veel kon betekenen voor de NSDAP. Het was dan ook niet verwonderlijk dat Göring zich aansloot bij die organisatie. Al snel benoemde Hitler hem tot commandant van de Sturmabteilung (SA), waarvan hij binnen korte tijd een sterk privéleger moest maken. Göring gaf de SA discipline, samenhang en stuwkracht en een uniform van Hugo Boss (http://nl.wikipedia.org/wiki/Hermann_G%C3%B6ring). Al was het ontwerp van SS-Oberführer Karl Diebitsch en grafisch ontwerper Walter Heck. Hugo Ferdinand Boss (8 juli 1885 - 9 augustus 1948) was een Duits modeontwerper, lid van de NSDAP en de oprichter van het kledingbedrijf Hugo Boss.

In 1942, toen de Duitse oorlogsinspanningen achteruit gingen op beide fronten, was Görings aanzien ten opzichte van Hitler sterk verminderd. Göring trok zich grotendeels terug uit het leger en de politiek om te genieten van de geneugten van het leven van een rijk en machtig man. Na de Tweede Wereldoorlog werd Göring op de Processen van Neurenberg wegens oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid veroordeeld tot de dood door ophanging, maar hij pleegde de nacht voor de uitvoering van het vonnis zelfmoord door de inname van cyaankali (http://nl.wikipedia.org/wiki/Hermann_G%C3%B6ring).

Toen Fokker in 1919 in Nederland terugkeerde, richtte hij met steun van familie en van enkele rijke particulieren op 21 juli 1919 de Nederlandsche Vliegtuigenfabriek op. Wegens het oorlogsverleden werd de naam Fokker zorgvuldig vermeden. Behalve het verder tot ontwikkeling brengen van militaire vliegtuigen, legde Fokker zich ook met succes toe op het bouwen van verkeersvliegtuigen. Hij was een van de eersten die het in de vliegtuigbouw aandurfde de rompen op te bouwen uit gelaste naadloze buis. De jaren twintig vormden de gloriedagen van het Fokkerbedrijf. Fokker besloot in 1923 te emigreren naar de Verenigde Staten om daar de Amerikaanse tak van zijn bedrijf op te richten, de Atlantic Aircraft Corporation — vanaf 1927 de Fokker Aircraft Corporation of America. Eind jaren twintig was Fokker de grootste vliegtuigfabriek ter wereld, met vestigingen in Amsterdam-Noord en Veere, en op drie plaatsen in de Verenigde Staten. Begin jaren dertig vlogen wereldwijd 54 luchtvaartmaatschappijen met de populaire F.VII van Fokker en nog in 1936 omvatte de Fokker F.VII 40 procent van de Amerikaanse markt. Aan deze glorietijd kwam echter tamelijk abrupt een einde toen op 31 maart 1931 TWA-vlucht 599 neerstortte in Kansas. Aan boord van de Fokker F.VII bevond zich namelijk de beroemde American footballcoach Knute Rockne, waardoor de crash veel aandacht van de pers kreeg. De oorzaak van het ongeluk bleek te liggen in de multiplex-laminaatconstructie die Fokker gebruikte. Ook de economische crisis naar aanleiding van de beurskrach van 1929 had zijn weerslag op het bedrijf. In 1930 werd de Fokker Aircraft Corporation of America overgenomen door General Motors. Een jaar later stapte Anthony Fokker, ontevreden met zijn ondergeschikte positie binnen General Motors, uit het bedrijf (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fokker_(bedrijf)).
Intussen bleef Fokker in Europa actief, met de KLM als voornaamste afnemer van verkeersvliegtuigen van Fokker. De Fokker G.I bleek tijdens de Duitse invasie het enige toestel van de Luchtvaartafdeling te zijn dat iets tegen de Duitse jachtvliegtuigen in kon brengen. Veel G.I's werden echter op de grond al vernietigd. Ook de minder snelle en minder goed bewapende Fokker D.XXI wist een aanzienlijk aantal vijandelijke toestellen neer te halen, voornamelijk transportvliegtuigen. Na de oorlog verliep de wederopbouw van het bedrijf moeizaam. In 1951 verhuisde de fabriek naar Schiphol (op het huidige Schiphol-Oost). In 1958 introduceerde het bedrijf, dat voortaan Fokker zou heten, de Fokker F-27 'Friendship', zonder twijfel het vlaggenschip in de historie van Fokker. De Nederlandse regering had 27 miljoen gulden bijgedragen aan de ontwikkeling van dit vliegtuig. De F-27 groeide uit tot het meest verkochte West-Europese turbopropellervliegtuig. Tot 1986, het laatste jaar waarin dit vliegtuig werd gemaakt, verkocht Fokker wereldwijd 786 van deze toestellen, waarvan er 206 in licentie werden gebouwd door het Amerikaanse Fairchild. In april 1962 kondigde Fokker een straalvliegtuig aan, de Fokker F-28 Fellowship. In 1967 werd door Fokker op bescheiden schaal een ruimtevaartafdeling opgezet. Aanvankelijk werden enkele kleine opdrachten verworven voor onderdelen van een paar Europese satellieten. Een grote stap werd samen met Philips en de Nederlandse universiteiten in 1968 gezet met de ontwikkeling van de eerste Nederlandse satelliet, de ANS. Fokker was daarbij verantwoordelijk voor de ontwikkeling en productie van de deelsystemenstructuur, thermische huishouding, standregeling en zonnepanelen. Ook de ontwikkeling op satellietsysteemniveau viel onder Fokkers verantwoordelijkheid. Na de succesvolle lancering van de ANS volgde nóg een groot Nederlands satellietproject: de IRAS. In 1983 werd ook dat project werd met een succesvolle lancering afgesloten (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fokker_(bedrijf)).

In 1969 fuseerde Fokker met het Duitse Vereinigte Flugtechnische Werke (VFW) in Bremen tot VFW-Fokker. De fusie was geen succes. Van de VFW-614, het enige vliegtuig dat uit deze combinatie werd geboren, werden maar 19 toestellen verkocht, onder andere omdat het de concurrentie met de Friendship niet goed aankon. Begin 1980 werd de fusie ontbonden. In 1987 zat Fokker vrijwel aan de grond. De Nederlandse overheid sprong bij met 212 miljoen gulden, onder voorwaarde dat Fokker een 'strategische partner' zocht. British Aerospace en DASA kwamen als meest geschikte kandidaten naar voren, met de laatste partij werden de onderhandelingen geopend.

British Aerospace (BAe) is  op 29 april 1977 opgericht nadat British Aircraft Corporation, Hawker Siddeley Aviation, Hawker Siddeley Dynamics en Scottish Aviation genationaliseerd en samengevoegd werden door de Britse regering onder de Aircraft And Shipbuilding Industries Act.De vliegtuigfabrikant uit Groot-Brittannië, maakt tegenwoordig deel uit van BAE Systems (http://nl.wikipedia.org/wiki/British_Aerospace).

DASA werd opgericht als Deutsche Aerospace AG op 19 mei 1989 door een fusie van Daimler-Benz' luchtvaartbedrijven (MTU, Dornier en twee divisies van AEG). in juli 1989 fuseerden de twee AEG-divisies binnen Deutsche Aerospace in Telefunken Systemtechnik (TST). In december 1989 kocht Daimler-Benz Messerschmitt-Bölkow-Blohm (MBB), en voegde alles samen tot DASA.

Na jarenlange en zeer moeizame onderhandelingen werd op 30 oktober 1992 het principe-akkoord tussen Fokker en DASA ondertekend. Op 22 januari 1996 hakte de raad van commissarissen van Daimler-Benz de knoop door. Het concern, dat zijn eigen uitbouw tot een wereldwijd vervoersconcern al eerder had zien mislukken, draaide de geldkraan dicht. Op 23 januari 1996 werd door de rechtbank te Amsterdam voorlopig surseance van betaling verleend. Op 15 maart 1996 ging Fokker ten slotte failliet (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fokker_(bedrijf)).

Delen van het originele bedrijf bleven na faillissement overeind. De ruimtevaartafdeling ging als zelfstandig bedrijf verder, vanaf 2002 onder de naam Dutch Space. De fabrieken voor vliegtuigonderdelen en vliegtuigonderhoud/reparatie maken sinds 1996 deel uit van het Stork-concern, en zijn onder meer partner in het JSF-project. In 2003 startte een Fokker-onderdeel van Stork, Fokker Services, het project FokkerFUTURE. Door een samenwerkingsverband aan te gaan met verschillende toeleveranciers werden de oude Fokker 50 en 100 opgeknapt en opnieuw in de markt gezet, waarbij men een onderhoudsgarantie kon geven tegen lage kosten. Zo behield Fokker Services zijn bestaansrecht (http://nl.wikipedia.org/wiki/Fokker_(bedrijf)).


Stork werd in 1865 te Borne opgericht als de machinefabriek Gebr. Stork & Co. In 1868 verplaatste Charles Theodorus Stork (1822-1895) het bedrijf naar Hengelo. Hij werkte daar samen met zijn broer Jurriaan Engelbert Stork (1828-1893) en zijn zwager Hendrik Jan Ekker (1830-1896). De voorloper van dit bedrijf was de in 1859 opgerichte ijzergieterij annex machinereparatiewerkplaats Stork, Meyling & Co. Het bedrijf was betrokken bij de opkomst van rietsuikerindustrie in Cuba, het Twentsch Centraal Station (1901), de Mij. tot verkoop van Electrische Stroom der Staatsmijnen (1908) en de Kennemer Electriciteitsmaatschappij en van Koninklijke Nederlandse Hoogovens en Staalfabrieken (het huidige Tata Steel Europe). In 1954 fuseerde Stork met Werkspoor in Amsterdam. De combinatie ging Verenigde Machinefabrieken (VMF). Op 28 november 2007 werd bekend dat Stork door Candover van de beurs zou worden gehaald. De divisie voor kippenslachtmachines zou worden verkocht aan het IJslandse bedrijf Marel, terwijl Candover met de divisies Aerospace en Technical Services zou doorgaan. Sinds januari 2012 zijn Stork Technical Services, Stork B.V. en Fokker Technologies gescheiden entiteiten. Alle bedrijven hebben een eigen raad van bestuur (http://nl.wikipedia.org/wiki/Stork_(bedrijf)).

Stork is Engels voor ooievaar en er zijn ook bieren naar vernoemd:


Ook zijn er al etiketten over de Nederlandse vliegerij:


Net als veel andere Duitse steden werd Dessau in de nadagen van de Tweede Wereldoorlog zwaar getroffen door geallieerde bombardementen. Circa 80 procent van de binnenstad werd verwoest, evenals de meeste industriële complexen. Tussen 1949 en 1990 maakte Dessau deel uit van de Duitse Democratische Republiek. De stad is vooral bekend vanwege de kunsthogeschool Bauhaus. In 1925 verhuisde deze vanuit Weimar naar het nieuw in Dessau opgeleverde Bauhaus-gebouw, dat wereldberoemd werd in de architectuurwereld. De hogeschool zelf werd in 1932 alweer verplaatst naar Berlijn en in 1933 opgeheven (http://nl.wikipedia.org/wiki/Dessau-Ro%C3%9Flau).

Brauhaus "Zum Alten Dessauer"
Lange Gasse 16
06844 Dessau-Roßlau
(www.alter-dessauer.de/)
De brouwerij brouwt o.a.:
 Zwickelbier Hell
- Zwickelbier Dunkel
- Edles Pils
- Schwarzbier
sowie ein Saisonbier
Der Name "Alter Dessauer" für unsere Biermarke und zugleich für unser Brauhaus ist kein Zufall. Mit der Wahl unserer Leitfigur Fürst Leopold von Anhalt-Dessau soll eine über drei Jahrhunderte mit Dessau verbundene Tradition wiederbelebt werden. Der ALTE DESSAUER, am 3. Juli 1676 geboren, mit einer Regierungszeit von 1698 - 1745 hat Geschichte geschrieben (www.alter-dessauer.de/).


De naam doet me denken aan Org Grenzland Sextet Der alte dessauer (instrumentaal):


Leopold I (Dessau, 3 juli 1676 – aldaar, 9 april 1747) was van 1693 tot zijn dood vorst van Anhalt-Dessau en was een van de populairste Pruisische legeraanvoerders en militaire hervormers. Hij was de zoon van Johan George II van Anhalt-Dessau en Henriëtte Catharina van Oranje-Nassau, dochter van Frederik Hendrik. Ter onderscheiding van zijn zoons die eveneens Pruisische generaals waren werd hij de oude Dessauer (der alte Dessauer) genoemd (http://nl.wikipedia.org/wiki/Leopold_I_van_Anhalt-Dessau).

Der alte Dessauer is een militaire mars gecomponeerd door Franz Alvin (www.l11alaaf.nl/2011/11/20/der-alte-dessauer-vastelaoveshit-2012/) Het zou ontdekt zijn in 2010 in de tirolertent van de Zwarte Cross (www.youtube.com/watch?v=onci2zu72QU). Dit nummer is nog steeds in (ook in de remix).



In 1865 werd de brouwerij opgericht en deze sloot uiteindelijk in 1994(www.axel-hausmann.de/sites_orte/schultheiss%20brauerei.htm). Tussen 1896 – 1948 zat de naam Schultheiss in de brouwerijnaam. Van 1945 tot 1990 stond er VEB in de naam. Tussen 1990 en 1992 heette de brouwerij Brauerei Dessau GmbH. In 1991 werd de brouwerij gekocht door Paulaner.  In 1994 sloot de brouwerij (www.axel-hausmann.de/sites_orte/schultheiss%20brauerei.htmhttp://bierkult.blog.de/2008/11/19/veb-getraenkekombinat-dessau-ddr-5064053/).



Viewing all articles
Browse latest Browse all 1694